Geen gezichten kunnen herkennen.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2008 09:31 schreef Rechterbal het volgende:

[..]

Beste tip uit het topic.

En ik heb het ook, maar dan met namen.
Langer als 2-3 maanden niet gezien? Was je naam nog eens?
Gelukkig alleen bij mensen waar het me geen reet boeit hoe ze over me denken, maar kan me voorstellen dat dat van jou/jullie stukken lastiger is.

Dat heb ik ook, maar bij mij is het zelf een kwestie weken/dagen of zelfs uren.
Ik moet soms zelfs denken om me de naam van mijn familie (die ik toch wel regelmatig zie) te herinneren.

Pas was die X-men film op tv en toen dacht ik bij Magneto, hé die stem, die stem die ken ik ergens van. En toen wist ik het! Perkamentus!
Maar toen ging ik het checken op internet en toen bleek het Gandalf te zijn.
Bijna goed.

quote:

Op zondag 23 maart 2008 21:56 schreef Deliah het volgende:
Herkenning.

Ik herken mensen niet aan hun gezicht, ik herken ze aan de omgeving, hun kleding, kapsel, stem e.a.

Mensen die ik nog niet zo goed ken en die vervolgens constant van kledingstijl verwisselen of tig verschillende jassen hebben (of iets anders) herken ik nauwelijk.

Het schijnt in de familie te zitten. Mijn bloedeigen moeder herkende mij laatst niet omdat ik een andere jas aanhad en zij me op een ongewone plek ontmoette.

Wordt lastig als jouw moeder ook net iets anders aan heeft ofzo. Lopen jullie elkaar straal voorbij. Een persoon die jullie beide kent kan dan wel eens denken dat jullie knallende ruzie hebben ofzo...

Zaterdag in de supermarkt:

'Hee Cat, hoe is het nog met jou?'

Ik: 'Prima, prima, en hoe is het met jou?'

'Hartstikke goed, wat leuk je weer eens te zien!'

Ik: 'Ja, inderdaad zeg, da's lang geleden!' (hengeltje uitwerpen, in hoop op reactie)

'Inderdaad!' (Damn, geen timeframe!)

* een minuutje bladibla en zo *

'Hee, ik moet er vandoor, de groeten!'

Ik: 'Okee, dahaaag!' en inwendig

Nog steeds geen idee wie dat was.

Topic zeer vluchtig doorgekeken, even een TVP'tje zodat ik het later op m'n gemak door kan lezen.

Ik heb het zelf ook behoorlijk. In mijn werk kom ik dagelijks dezelfde mensen tegen (pakweg 300 mensen), en van slechts een klein deel kan ik de naam onthouden, maar ik haal ook heel erg snel mensen met globaal dezelfde uiterlijke kenmerken door elkaar.
Ik kijk vaak naar de kledingstijl, het haar, eventueel de make-up en de stem en dat soort dingen, maar van gezichten moet ik het echt niet hebben, tenzij iemand echt een zeer opvallende gezichtsbouw heeft.
Als iemand zijn/haar kapsel (en evt haarkleur) aanpast en evt ook andere kleding draagt, heb ik al weer de grootste moeite om die persoon te herkennen.

In onderzoeken die naar dit probleem zijn gedaan, is naar voren gekomen dat "normale" mensen eerst naar de ogen kijken om iemand te herkennen, dan de neus en dan de mond. Mensen die moeite hebben met gezichten te herkennen, vliegen met hun ogen over het hele gezicht heen om iets herkenbaars te proberen te vinden. Ik herken mezelf aardig in dat laatste.

Dit probleem heeft al tot aardig wat lastige / vervelende situaties geleid.
In het wikipedia linkje geeft men diverse oorzaken op. Ik heb er mijn hele leven al problemen mee gehad.

Ik heb er zelf ook heel veel last van. Ik weet mensen binnen de context waar ik ze heb leren kennen nog wel te herkennen, maar buiten die context al helemaal niet meer. Als ik iemand van mijn werk tegenkom in een winkel, gaat het geheid fout. Gevolg is dat ik maar zwaai en vriendelijk knik naar iedereen die mij wat nadrukkelijker aankijkt. Dat is overigens ook niet altijd even handig
Reunies en zo ga ik niet naar toe, daar word ik echt heel ongelukkig van.

Het levert inderdaad hele vervelende situaties op. Men gaat er vanuit dat ik niet geinteresseerd ben in andere mensen, maar dat is het niet. Ik heb daar wel aan getwijfeld en me afgevraagd of het inderdaad geen desinteresse is, maar ik weet eigenlijk heel veel van iedereen. Ik onthou verhalen die me verteld zijn en hier op het forum herken ik iedereen moeiteloos aan zijn icon of zijn onderschrift. Alleen de gezichten leveren echt grote problemen op.

Sorry voor de topickick. Ik heb het ook in enige mate, soms herinner en/of herken ik zelfs de gasten (totaal) niet die ik een kwartier van te voren heb bediend. Erg vervelend als iemand wegloopt zonder te betalen kan ik je zeggen. Of als je ze even later buiten het werk tegenkomt.

quote:

Er is ook een theorie dat gezichten herkennen een vaardigheid is dat aangeleerd moet worden en dat mensen met gezichtsblindheid te weinig stimulans kregen als baby waardoor ze deze vaardigheid niet aangeleerd hebben. Deze kinderen zouden te vaak alleen geweest zijn en weinig aangeraakt door hun moeder.^bron

Ik ben na mijn geboorte afgestaan en heb anderhalf jaar in een weeshuisachtig iets gewoond. Dat zal waarschijnlijk de oorzaak zijn.

Wat scoren jullie op de test van de volkskrant ? Ik had 57% waar 80% het gemiddelde is en lager dan 65% een indicatie is voor problemen

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 03:50 schreef tim2308 het volgende:
Sorry voor de topickick. Ik heb het ook in enige mate, soms herinner en/of herken ik zelfs de gasten (totaal) niet die ik een kwartier van te voren heb bediend. Erg vervelend als iemand wegloopt zonder te betalen kan ik je zeggen. Of als je ze even later buiten het werk tegenkomt.
[..]


Ik ben na mijn geboorte afgestaan en heb anderhalf jaar in een weeshuisachtig iets gewoond. Dat zal waarschijnlijk de oorzaak zijn.

Wat scoren jullie op de test van de volkskrant ? Ik had 57% waar 80% het gemiddelde is en lager dan 65% een indicatie is voor problemen

Ik had 51%.. :$ Ik vond 't echt heel moeilijk, helft van de tijd was het gokken. Wel grappig testje opzich.

Ik heb tegenwoordig dus een baan waarbij ik o.a. aan de receptie zit. Leuk voor iemand die géén gezichten herkent. En dan krijg je dus dit soort dingen:

Een man van de Raad van Bestuur kwam voor de tweede keer bij ons langs. De eerste keer had hij een presentatie gehouden die ik had bijgewoond. De tweede keer was ik door de secretaresse gewaarschuwd dat ie weer zou komen (ze weten het inmiddels hoor). Dus de beste man komt binnen, zegt wie hij is en ik raak met hem aan de praat. Samenvatting:

'Uw gezicht herinner ik me niet meer, maar uw presentatie van de vorige keer wel want <insert complimenten>,
Man onderbreekt me vrijwel direct.
'Wat betreft sommige gezichten mejuffrouw, zou ik toch iets meer moeite doen om ze wél te onthouden.'

En stampvoetend liep ie weg.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:09 schreef _Arual_ het volgende:
Ik heb tegenwoordig dus een baan waarbij ik o.a. aan de receptie zit. Leuk voor iemand die géén gezichten herkent. En dan krijg je dus dit soort dingen:

Een man van de Raad van Bestuur kwam voor de tweede keer bij ons langs. De eerste keer had hij een presentatie gehouden die ik had bijgewoond. De tweede keer was ik door de secretaresse gewaarschuwd dat ie weer zou komen (ze weten het inmiddels hoor). Dus de beste man komt binnen, zegt wie hij is en ik raak met hem aan de praat. Samenvatting:

'Uw gezicht herinner ik me niet meer, maar uw presentatie van de vorige keer wel want <insert complimenten>,
Man onderbreekt me vrijwel direct.
'Wat betreft sommige gezichten mejuffrouw, zou ik toch iets meer moeite doen om ze wél te onthouden.'

En stampvoetend liep ie weg.

Wat een eikel!

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:14 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Wat een eikel!

Nou, anderzijds is het minste wat je van een receptioniste kunt verwachten, toch wel dat ze mensen herkent. Zeker bepaalde belangrijke figuren.

Ik houd van uitdaging.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 08:40 schreef Reflectionne het volgende:

[..]

Ik had 51%.. :$ Ik vond 't echt heel moeilijk, helft van de tijd was het gokken. Wel grappig testje opzich.

58% hier. Maar op het einde was ik de test wel zat. En die gespikkelde gezichten daar kon ik helemaal geen chocola van maken.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:24 schreef _Arual_ het volgende:

[..]

Nou, anderzijds is het minste wat je van een receptioniste kunt verwachten, toch wel dat ze mensen herkent. Zeker bepaalde belangrijke figuren.

Ik houd van uitdaging.

Dat moet ook wel, als je met je 'handicap' zo'n functie hebt.
Ik vind het maar egotripperijvan die RvB man. Hij moet op meer manieren een indruk achter kunnen laten dan alleen mijn zijn kop. En da's hem bij jou blijkbaar nog niet gelukt.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:27 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Dat moet ook wel, als je met je 'handicap' zo'n functie hebt.
Ik vind het maar egotripperijvan die RvB man. Hij moet op meer manieren een indruk achter kunnen laten dan alleen mijn zijn kop. En da's hem bij jou blijkbaar nog niet gelukt.

Hij hád indruk gemaakt, ik was hem juist aan het complimenteren met zijn presentatie van de keer daarvoor. Die kon ik nog zo samenvatten - dat soort dingen kan ik dan weer wel. Maar ja, toen onderbrak ie me dus.

quote:

Op zondag 9 maart 2008 19:29 schreef Strychnine het volgende:

Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Zijn er tips & tricks om gezichten beter te kunnnen herkennen?

Deels. Ik ben bitter slecht in het onthouden van namen en gezichten. Dat levert mij geen problemen op bij films of met huisdieren, maar iemand kan mij aanspreken op straat en mij blijkbaar behoorlijk kennen, ook vragen naar mijn vrouw en dan ook nog dingen weten, en dat ik echt geen fucking idee heb wie het is.

Geen idee waarom of hoe dat komt, want ik heb juist een knettergoed geheugen voor veel dingen, maar gezichten en namen.... neuh.

V.

Klinkt bekend, ik moet het ook vaak hebben van lichaamshouding en kleding. Erg genant als je je kind van school ophaalt en die heeft een nieuwe jas aan. Kost het moeite om 't te herkennen als het in een groep naar buiten komt wandelen Zegt een andere moeder * kijk daar komt die van jou aan * en jij ziet 't dan niet en loopt naar het verkeerde groepje kinderen.

De laatste jaren lijkt er verbetering in ter zitten, ik herken herhaaldelijk mensen en ben daar dan apetrots op

Telefoonummers onthouden gaat mij goed af maar onthouden of iemand een bril draagt lukt meestal niet zo best.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:28 schreef _Arual_ het volgende:

[..]

Hij hád indruk gemaakt, ik was hem juist aan het complimenteren met zijn presentatie van de keer daarvoor. Die kon ik nog zo samenvatten - dat soort dingen kan ik dan weer wel. Maar ja, toen onderbrak ie me dus.

Maar ja, da's dan ook niet zo handig van jou om te openen met dat je je zijn gezicht niet kon herinneren.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:46 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Maar ja, da's dan ook niet zo handig van jou om te openen met dat je je zijn gezicht niet kon herinneren.

Dit was wel een kort-door-de-bochtsamenvatting.

<sup>In feite kwam hij met een collega binnen en verwisselde ik hun namen, die ik allebei in mijn agenda had gezet. Dus toen zei hij iets in de trant van 'Heb je me niet herkend? De vorige keer zat jij hier toch ook?'

Zo kwamen we min of meer op dit gesprek uit.</sup>

TS, ik studeer klinische psychologie en ook klinische neuropsychologie en wat jij beschrijft hoort daar zeker onder.. Bij klinische neuropsychologie (functies van hersengebieden) komt 'prosopagnosie' weleens ter sprake, oftewel het 'onvermorgen/beperkt vermogen gezichten te herkennen'. Dat zou jij inderdaad weleens kunnen hebben, kijk eens naar de volgende link:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Prosopagnosie (had even zo snel niet een betere link )

Kort samengevat heeft een bepaald gebiedje in de hersenen specifiek problemen met het herkennen van gezichten, en niet zozeer van andere dingen. Het kan dus goed dat je je dat nu pas realiseert, omdat je nooit anders gewend bent geweest. Mensen herken je namelijk ook makkelijk aan stemmen, kleren, geur enz.

Als ik het zo lees functioneer je voor de rest prima (nou ja, die films dan), toch kunnen neuropsychologen je mogelijk wel helpen/adviseren hoe hiermee om te gaan.

tvp

quote:

Van de 72 gezichten heb je er 71 goed onthouden.
Dit komt neer op een percentage van 99%.

48 gezichten goed in de Volkskrant. Geen verrassing helaas voor mij

86%

nu de namen nog
Ik ken de ooms en tantes van mijn man nog niet eens bij naam en die ken ik al 6 jaar
En ik probeer het wél

Hmmm met de test toch nog 74% terwijl 81% normaal is, valt me niet tegen!

Wat ik me nu afvraag: is er bij jullie ook sprake van dat jullie in de eerste twee jaar van jullie leven weinig mensen zagen? Ik ben natuurlijk wel extreem (kindertehuis gedurende twee jaar na geboorte) maar hoe zit het met jullie?

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 13:08 schreef tim2308 het volgende:
Wat ik me nu afvraag: is er bij jullie ook sprake van dat jullie in de eerste twee jaar van jullie leven weinig mensen zagen? Ik ben natuurlijk wel extreem (kindertehuis gedurende twee jaar na geboorte) maar hoe zit het met jullie?

Ik was enig kind, daarbij geen, neefjes, nichtjes, etc.

En ik had oogklachten. Door het ontbreken van een aantal oogspieren kon ik alleen rechtuit kijken. Ik heb bij bepaalde dingen het gevoel dat er iets niet klopt... Zo heb ik totaal geen balgevoel. Spring aan de kant als iets vijf meter bij me vandaan gebeurt, maar kan rustig toekijken terwijl ik een bal snoeihard in mijn gezicht krijg... borden die ik in een keukenkast wil zetten, smijt ik bij het optillen tegen de onderkant van het kastje aan. Ik zie het niet of zo. Jahaaaaren over gedaan voordat ik kon fietsen, ik reed overal tegenaan, terwijl ik die objecten heus wel zag. Mijn rijbewijs heb ik behaald, maar ik durf niet te rijden, ook omdat ik het gevoel heb dat ik dingen niet in kan schatten. En het herkennen van mensen dus...

Technisch zijn mijn ogen nu in orde, maar het is net of mijn hersenen niet snappen wat ze met specifieke info moeten doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door _Arual_ op 24-06-2009 13:41:15 ]

Hmmmm... daar zeg je zoiets.

Als kind heb ik genoeg andere mensen gezien, broertje, redelijk grote familie, dagje creche etc.
Maar ik heb wel een ooghandicap: met één oog zie ik bijna niets. Een paar keer aan geopereerd als kind dus ook in het ziekenhuis heb ik veel mensen gezien. Maar wellicht dat ik daardoor gezichten anders 'scan' en de herkenning daarom zo moeilijk is?

Fietsen en autorijden gaat gelukkig wel probleemloos.

quote:

Op zondag 9 maart 2008 20:21 schreef supersayan het volgende:
Ik kan ze alleen niet onthouden wel herkennen gelukkig

Same here.. :p

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 10:49 schreef Nozomi het volgende:
TS, ik studeer klinische psychologie en ook klinische neuropsychologie en wat jij beschrijft hoort daar zeker onder.. Bij klinische neuropsychologie (functies van hersengebieden) komt 'prosopagnosie' weleens ter sprake, oftewel het 'onvermorgen/beperkt vermogen gezichten te herkennen'. Dat zou jij inderdaad weleens kunnen hebben, kijk eens naar de volgende link:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Prosopagnosie (had even zo snel niet een betere link )

Kort samengevat heeft een bepaald gebiedje in de hersenen specifiek problemen met het herkennen van gezichten, en niet zozeer van andere dingen. Het kan dus goed dat je je dat nu pas realiseert, omdat je nooit anders gewend bent geweest. Mensen herken je namelijk ook makkelijk aan stemmen, kleren, geur enz.

Als ik het zo lees functioneer je voor de rest prima (nou ja, die films dan), toch kunnen neuropsychologen je mogelijk wel helpen/adviseren hoe hiermee om te gaan.

Dit denk ik ook. Ik heb onlangs een interview gelezen met iemand die dit heeft, en ze vond het verschrikkelijk omdat ze soms niet eens haar eigen vriend kon herkennen. En als iemand in de stad 'hoi' zei keek ze altijd heel verbaasd, niet wetend wie het was. Pas in een gesprek kwam ze erachter. Kan heel erg vervelend zijn, ga er dus eens over praten met je huisarts!

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 13:08 schreef tim2308 het volgende:
Wat ik me nu afvraag: is er bij jullie ook sprake van dat jullie in de eerste twee jaar van jullie leven weinig mensen zagen? Ik ben natuurlijk wel extreem (kindertehuis gedurende twee jaar na geboorte) maar hoe zit het met jullie?

Ik ben inderdaad in de eerste twee jaar van mijn leven veel alleen geweest. Mijn moeder lag heel lang in het ziekenhuis en ons gezin werd opgevangen door een gezinsverzorgster. Ik was een makkelijk kind, dus de gezinsverzorgster zette mij 's ochtends in de box en daar kwam ik de rest van de dag niet meer uit. Zo had zij haar handen vrij voor mijn oudere broer en zus. Toen mijn moeder weer thuis kwam toen ik 2 jaar was, kon ik nog niet praten of lopen. Het eerste wat mijn moeder gedaan heeft is de box eruit gooien en daarna kwam het snel goed, maar het is wel opvallend inderdaad dat dit genoemd wordt als mogelijke oorzaak voor mijn slechte gezichtsherkenning.