Geen gezichten kunnen herkennen.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.

Het kwam voor bij een patient van Oliver Sacks, lees anders het stukje uit: "De man die zijn vrouw voor een hoed hield".

Verbal heeft hierover ooit een topic geopend wat voor mij zo herkenbaar was en ik heb het toen zitten lezen zonder te reageren vandaar dat ik het topic helaas niet meer kan vinden.

Het dagelijks leven is voor mij net alsof ik in Hong Kong rond banjer. Hier en daar een opvallende verschijning wat je wel opvalt maar de meeste mensen lijken in mijn ogen op elkaar.
Wel is het zo dat ik mensen meestal wel herken in een zelfde omgeving, lees bv collega's.

Tweede natuur truukjes van mij zijn:

In openbare gelegenheden niet iedereen aankijken die je passeert. Bv. bij winkelen, richt je ogen op etalages of winkelschappen.

Mensen die je wel aankijkt doe dat altijd vriendelijk en beleefd. Wanneer iemand jou herkent en jij die gene niet. Dan laat je die persoon praten en gewoon zeggen van 'goh, ik herkende je even helemaal niet'. Het gaat hier toch wel om social talk dus laat een ander praten, de evt. vragen kun je met een schoon geweten beantwoorden. .

Wel je partner, baas (handig!) en mensen die je dierbaar zijn terloops inlichten. Maar maak er voor jezelf geen issue van. Iemand die je in tl belichting leert kennen ziet er in de kroeg onherkenbaar uit. Ik denk dat er meer mensen zijn die weleens wat in de kroeg opgepikt hebben wat er 's ochtends in het nest ook efkes heul anders uitzag dan de avond ervoor. .

Enfin, ik werk tussen honderden mannen met een witte helm, veiligheidsbril en ook allemaal een blauwe jas en die groet ik allemaal even vriendelijk zonder te weten wie nou eik wie is. Terwijl wanneer ik ze in eigen kleding op het werk herken schijn ik ietwat bitchy te zijn. Dus zouden maar meer mensen zo'n gebrek hebben want wat zouden mensen vriendelijkheid naar elkaar uitstralen zeg. .

Ik loop mijn eigen kind wel eens voorbij en ben er ook weleens van overtuigd geweest dat een wildvreemde man mijn partner was en dan heb ik het nog niet eens zo erg als jij, TS. Echt, maak er voor jezelf geen issue van. Je hebt het volgens eigen schrijven al zo lang en je noemde het een gekkigheidje van jezelf, hou het ook zo. Niet dat het nu een naam heeft en dat het spontaan een uitvergroot probleem voor je gaat worden.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2008 18:31 schreef JumpingJacky het volgende:
Lijkt haast wel alleen een vrouwenkwaaltje, ik zie weinig heren reageren.

Nou ik (man) heb er ook erg last van!

Bij films haal ik binnen no-time alle mensen door elkaar en ik let heel erg op het haar van iemand. Maarja komt regelmatig voor dat ik iemand aanspreek die ik denk te kennen vanwege het haar en dan blijkt het een onbekende te zijn..

Het ergste was toen ik bij een (grote) studentenvereniging zat, op een dag zat ik in de kroeg te kletsen met een bepaald persoon. Na ongeveer 10 minuten pakte hij de microfoon en begon voor 100 man te praten?? Ik stond echt te kijken van wat gebeurd hier nou weer . Bleek dat hij de voorzitter was.... . Gelukkig had ie niet door dat ik hem niet herkende .

[ Bericht 5% gewijzigd door Sport_Life op 15-03-2008 00:38:36 ]

Zo kijk in nu op vrijdagavond al een aantal maanden naar Top Gear, gevolgd door Brainiac. Ik kwam er gisteren dus pas achter dat dat menneke van Top Gear de presentator is van Brainiac. Had gisteren de overgang van het ene naar het andere programma gemist, en ik hoorde nog steeds dezelfde stem, dus ik snapte er even helemaal niets meer van.

quote:

Op zaterdag 15 maart 2008 10:51 schreef _Arual_ het volgende:
Zo kijk in nu op vrijdagavond al een aantal maanden naar Top Gear, gevolgd door Brainiac. Ik kwam er gisteren dus pas achter dat dat menneke van Top Gear de presentator is van Brainiac. Had gisteren de overgang van het ene naar het andere programma gemist, en ik hoorde nog steeds dezelfde stem, dus ik snapte er even helemaal niets meer van.

dat had ik ook! heeft weken geduurd voordat ik dat doorhad. Hij moet ook niet ineens caravans gaan opblazen, dan is het niet logisch meer . Ik vrees dat ik er ook wel ergens last van heb. Bekenden op straat recht aankijken en weer weg kijken omdat je de link niet legt tussen diegene en de persoon ofzo. Gelukkig herken ik mezelf wel in de spiegel, maar op film is dat weer een stuk moeilijker.. heel weird allemaal

Bij die presentator had ik dus echt bij Top Gear heel de tijd het idee van 'Ik ken hem ergens van. Waar is hij van...' Duurde ook even voor ik het linkje had gelegd.

Gisteren was ik op m'n werk (gehandicaptenwoongroep, waar dus veel mensen komen, collega's die je weinig ziet, vrijwilligers, ouders enz.). Ik werk daar nog niet zo heel lang, maar gisteren stond er dus een vrouw in de keuken. "Hallo!" En ik zo van "Hooi!"
Dus ik aan mijn collega op kantoor: _{"Wie is die vrouw?"}
En toen ze vertelde wie het was besefte ik dat ik die vrouw al zeker vier keer had gezien in de afgelopen twee maanden.

Fascinerend topic! Ik heb dit ook in lichte mate. Dat Discovery programma en het boek van Oliver Sacks heb ik beiden gezien/gelezen. Dus ik wist al dat het beestje een naam had.

Mensen die ik goed ken kunnen hun haar anders hebben, of een andere bril ophebben, ik heb niks door. Dat kun je nog wegwuiven als desinteresse, maar ik vind het ook altijd erg lastig om mensen te herkennen als ik ze één keer gezien heb. Meestal zeg ik dan maar niks en wacht af of ze naar mij toekomen. En regelmatig begint iemand een superenthousiast verhaal te houden tegen me en probeer ik maar mee te kletsen tot ik uit het verhaal kan afleiden waar ik ze van ken. Het was een ramp als ik door het kleine durpke liep waar ik ben opgegroeid, en iemand me goedendag zei. Geen idee wie het was.

Mensen herkennen in hun context, ook herkenbaar. Ik heb in de thuiszorg gewerkt en ben jaren bij iemand thuis gekomen. Kom ik opeens een 'wildvreemde' tegen in de stad die na 5 minuten echt wel merkte dat het kwartje totaal niet valt bij mij.

Ik probeer te onthouden wie wie is aan opvallende kenmerken: haar, bril, stem. Maar het werkt dus niet altijd.
Ik heb het niet in zo'n erge mate dat ik mijn collega's, vrienden, familie en huisdieren niet herken, al heb ik soms wel een paar ontmoetingen nodig om mensen direct te plaatsen. Met het schakelen van bekende personen tussen verschillende films/series heb ik soms wel moeite.

For the record: ik ben vrouw.

Ook ik heb precies hetzelfde. Ik herken mensen aan uiterlijke kenmerken zoals haren en kleding. Vrienden en naasten herken ik allemaal wel aan gezicht, maar wanneer zij iets veranderen (kapper oid) valt dat me vrijwel nooit op.
Wanneer ik mensen die ik normaal direct zou herkennen op straat tegenkom, ben ik meestal net te laat met dat op te merken (het gezicht uit de massa te herkennen), en ik krijg dan ook regelmatig een verontwaardigd "Waarom zwaaide je nou niet?!"

Ik heb vaak dat er een wildvreemde tegen me begint te praten, die ik toch absoluut zou moeten kennen, en al vaker heb ontmoet (buren zijn een ramp bijvoorbeeld). Mensen moeten zich regelmatig een keer of drie aan mij voorstellen, wil ik onthouden wie het is. Nou heb ik er geen moeite mee te vragen wie die persoon nou eigenlijk is, maar echt aardig komt dat niet over.

De meeste films moet ik ook meerdere keren zien, wil ik alles doorhebben.
Dat van Top Gear en Brainiac valt me eigenlijk nu pas op.

Ik heb juist een beetje het tegenovergestelde: Ik ben ben namelijk opvallend goed in gezichten herkennen, en dan herriner ik me meestal ook nog situaties waar ik deze mensen heb ontmoet. Laatst liep ik bijvoorbeeld over straat, en zag ik iemand lopen waarmee ik 6 jaar geleden wat biertjes heb gedronken op een festival, terwijl ik hem daarna nooit meer heb gezien/ontmoet.

Daarentegen faal ik wel enorm met het onthouden van dingen/zaken die niet direct gerelateerd zijn aan een visueel gegeven, zoals feitjes/namen die je leest of voorbij hoort komen in een film. In films of documentaires herriner ik me dan vaak wel de scenes, maar nooit wat voor naampje daarbij hoort.....

Wat Zoveel mensen hebben er last van?

Ik ook, niet zo erg als ik hier sommige verhalen zie maar ik dacht inderdaad ook dat het gewoon iets stoms was van mij. Acteurs, presentators ik weet nooit wie ze zijn, dan kijk ik een film met bijvoorbeeld m'n vriend en dan is het bijvoorbeeld: "is dat niet die en die?" Nou, geen idee!

Ook mensen die ik niet echt goed ken (Vrienden/familie herken ik wel), als ik iemand zie dan herken ik hem/haar de volgende keer niet meer. (Tenzij die gene dezelfde kleren aan heeft of een heel apart iemand is, opvallende dingen dus) Ik kan ook niet opnoemen wat voor kleur ogen mijn vriend heeft, kleur haren van mensen weet ik ook nooit. "jij bent toch ook blond?" blijkt diegene donkerbruine haren te hebben ofzo..

ALs ik mensen moet omschrijven kom ik niet verder dan de kleren en rare/opvallende dingen.

Ik probeer wel eens te oefenen door als ik iemand zie diegene in gedachten heel goed te beschrijven echt op de details te letten en ze echt op te noemen.

Soms is dit heel vervelend, als mensen jou herkennen en dat jij dan echt denkt van euuuh ja, ken ik jou?

Herkenning.

Ik herken mensen niet aan hun gezicht, ik herken ze aan de omgeving, hun kleding, kapsel, stem e.a.

Mensen die ik nog niet zo goed ken en die vervolgens constant van kledingstijl verwisselen of tig verschillende jassen hebben (of iets anders) herken ik nauwelijk.

Het schijnt in de familie te zitten. Mijn bloedeigen moeder herkende mij laatst niet omdat ik een andere jas aanhad en zij me op een ongewone plek ontmoette.

quote:

Op dinsdag 11 maart 2008 09:31 schreef Rechterbal het volgende:

[..]

Beste tip uit het topic.

En ik heb het ook, maar dan met namen.
Langer als 2-3 maanden niet gezien? Was je naam nog eens?
Gelukkig alleen bij mensen waar het me geen reet boeit hoe ze over me denken, maar kan me voorstellen dat dat van jou/jullie stukken lastiger is.

Dat heb ik ook, maar bij mij is het zelf een kwestie weken/dagen of zelfs uren.
Ik moet soms zelfs denken om me de naam van mijn familie (die ik toch wel regelmatig zie) te herinneren.

Pas was die X-men film op tv en toen dacht ik bij Magneto, hé die stem, die stem die ken ik ergens van. En toen wist ik het! Perkamentus!
Maar toen ging ik het checken op internet en toen bleek het Gandalf te zijn.
Bijna goed.

quote:

Op zondag 23 maart 2008 21:56 schreef Deliah het volgende:
Herkenning.

Ik herken mensen niet aan hun gezicht, ik herken ze aan de omgeving, hun kleding, kapsel, stem e.a.

Mensen die ik nog niet zo goed ken en die vervolgens constant van kledingstijl verwisselen of tig verschillende jassen hebben (of iets anders) herken ik nauwelijk.

Het schijnt in de familie te zitten. Mijn bloedeigen moeder herkende mij laatst niet omdat ik een andere jas aanhad en zij me op een ongewone plek ontmoette.

Wordt lastig als jouw moeder ook net iets anders aan heeft ofzo. Lopen jullie elkaar straal voorbij. Een persoon die jullie beide kent kan dan wel eens denken dat jullie knallende ruzie hebben ofzo...

Zaterdag in de supermarkt:

'Hee Cat, hoe is het nog met jou?'

Ik: 'Prima, prima, en hoe is het met jou?'

'Hartstikke goed, wat leuk je weer eens te zien!'

Ik: 'Ja, inderdaad zeg, da's lang geleden!' (hengeltje uitwerpen, in hoop op reactie)

'Inderdaad!' (Damn, geen timeframe!)

* een minuutje bladibla en zo *

'Hee, ik moet er vandoor, de groeten!'

Ik: 'Okee, dahaaag!' en inwendig

Nog steeds geen idee wie dat was.

Topic zeer vluchtig doorgekeken, even een TVP'tje zodat ik het later op m'n gemak door kan lezen.

Ik heb het zelf ook behoorlijk. In mijn werk kom ik dagelijks dezelfde mensen tegen (pakweg 300 mensen), en van slechts een klein deel kan ik de naam onthouden, maar ik haal ook heel erg snel mensen met globaal dezelfde uiterlijke kenmerken door elkaar.
Ik kijk vaak naar de kledingstijl, het haar, eventueel de make-up en de stem en dat soort dingen, maar van gezichten moet ik het echt niet hebben, tenzij iemand echt een zeer opvallende gezichtsbouw heeft.
Als iemand zijn/haar kapsel (en evt haarkleur) aanpast en evt ook andere kleding draagt, heb ik al weer de grootste moeite om die persoon te herkennen.

In onderzoeken die naar dit probleem zijn gedaan, is naar voren gekomen dat "normale" mensen eerst naar de ogen kijken om iemand te herkennen, dan de neus en dan de mond. Mensen die moeite hebben met gezichten te herkennen, vliegen met hun ogen over het hele gezicht heen om iets herkenbaars te proberen te vinden. Ik herken mezelf aardig in dat laatste.

Dit probleem heeft al tot aardig wat lastige / vervelende situaties geleid.
In het wikipedia linkje geeft men diverse oorzaken op. Ik heb er mijn hele leven al problemen mee gehad.

Ik heb er zelf ook heel veel last van. Ik weet mensen binnen de context waar ik ze heb leren kennen nog wel te herkennen, maar buiten die context al helemaal niet meer. Als ik iemand van mijn werk tegenkom in een winkel, gaat het geheid fout. Gevolg is dat ik maar zwaai en vriendelijk knik naar iedereen die mij wat nadrukkelijker aankijkt. Dat is overigens ook niet altijd even handig
Reunies en zo ga ik niet naar toe, daar word ik echt heel ongelukkig van.

Het levert inderdaad hele vervelende situaties op. Men gaat er vanuit dat ik niet geinteresseerd ben in andere mensen, maar dat is het niet. Ik heb daar wel aan getwijfeld en me afgevraagd of het inderdaad geen desinteresse is, maar ik weet eigenlijk heel veel van iedereen. Ik onthou verhalen die me verteld zijn en hier op het forum herken ik iedereen moeiteloos aan zijn icon of zijn onderschrift. Alleen de gezichten leveren echt grote problemen op.

Sorry voor de topickick. Ik heb het ook in enige mate, soms herinner en/of herken ik zelfs de gasten (totaal) niet die ik een kwartier van te voren heb bediend. Erg vervelend als iemand wegloopt zonder te betalen kan ik je zeggen. Of als je ze even later buiten het werk tegenkomt.

quote:

Er is ook een theorie dat gezichten herkennen een vaardigheid is dat aangeleerd moet worden en dat mensen met gezichtsblindheid te weinig stimulans kregen als baby waardoor ze deze vaardigheid niet aangeleerd hebben. Deze kinderen zouden te vaak alleen geweest zijn en weinig aangeraakt door hun moeder.^bron

Ik ben na mijn geboorte afgestaan en heb anderhalf jaar in een weeshuisachtig iets gewoond. Dat zal waarschijnlijk de oorzaak zijn.

Wat scoren jullie op de test van de volkskrant ? Ik had 57% waar 80% het gemiddelde is en lager dan 65% een indicatie is voor problemen

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 03:50 schreef tim2308 het volgende:
Sorry voor de topickick. Ik heb het ook in enige mate, soms herinner en/of herken ik zelfs de gasten (totaal) niet die ik een kwartier van te voren heb bediend. Erg vervelend als iemand wegloopt zonder te betalen kan ik je zeggen. Of als je ze even later buiten het werk tegenkomt.
[..]


Ik ben na mijn geboorte afgestaan en heb anderhalf jaar in een weeshuisachtig iets gewoond. Dat zal waarschijnlijk de oorzaak zijn.

Wat scoren jullie op de test van de volkskrant ? Ik had 57% waar 80% het gemiddelde is en lager dan 65% een indicatie is voor problemen

Ik had 51%.. :$ Ik vond 't echt heel moeilijk, helft van de tijd was het gokken. Wel grappig testje opzich.

Ik heb tegenwoordig dus een baan waarbij ik o.a. aan de receptie zit. Leuk voor iemand die géén gezichten herkent. En dan krijg je dus dit soort dingen:

Een man van de Raad van Bestuur kwam voor de tweede keer bij ons langs. De eerste keer had hij een presentatie gehouden die ik had bijgewoond. De tweede keer was ik door de secretaresse gewaarschuwd dat ie weer zou komen (ze weten het inmiddels hoor). Dus de beste man komt binnen, zegt wie hij is en ik raak met hem aan de praat. Samenvatting:

'Uw gezicht herinner ik me niet meer, maar uw presentatie van de vorige keer wel want <insert complimenten>,
Man onderbreekt me vrijwel direct.
'Wat betreft sommige gezichten mejuffrouw, zou ik toch iets meer moeite doen om ze wél te onthouden.'

En stampvoetend liep ie weg.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:09 schreef _Arual_ het volgende:
Ik heb tegenwoordig dus een baan waarbij ik o.a. aan de receptie zit. Leuk voor iemand die géén gezichten herkent. En dan krijg je dus dit soort dingen:

Een man van de Raad van Bestuur kwam voor de tweede keer bij ons langs. De eerste keer had hij een presentatie gehouden die ik had bijgewoond. De tweede keer was ik door de secretaresse gewaarschuwd dat ie weer zou komen (ze weten het inmiddels hoor). Dus de beste man komt binnen, zegt wie hij is en ik raak met hem aan de praat. Samenvatting:

'Uw gezicht herinner ik me niet meer, maar uw presentatie van de vorige keer wel want <insert complimenten>,
Man onderbreekt me vrijwel direct.
'Wat betreft sommige gezichten mejuffrouw, zou ik toch iets meer moeite doen om ze wél te onthouden.'

En stampvoetend liep ie weg.

Wat een eikel!

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:14 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Wat een eikel!

Nou, anderzijds is het minste wat je van een receptioniste kunt verwachten, toch wel dat ze mensen herkent. Zeker bepaalde belangrijke figuren.

Ik houd van uitdaging.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 08:40 schreef Reflectionne het volgende:

[..]

Ik had 51%.. :$ Ik vond 't echt heel moeilijk, helft van de tijd was het gokken. Wel grappig testje opzich.

58% hier. Maar op het einde was ik de test wel zat. En die gespikkelde gezichten daar kon ik helemaal geen chocola van maken.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:24 schreef _Arual_ het volgende:

[..]

Nou, anderzijds is het minste wat je van een receptioniste kunt verwachten, toch wel dat ze mensen herkent. Zeker bepaalde belangrijke figuren.

Ik houd van uitdaging.

Dat moet ook wel, als je met je 'handicap' zo'n functie hebt.
Ik vind het maar egotripperijvan die RvB man. Hij moet op meer manieren een indruk achter kunnen laten dan alleen mijn zijn kop. En da's hem bij jou blijkbaar nog niet gelukt.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2009 09:27 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Dat moet ook wel, als je met je 'handicap' zo'n functie hebt.
Ik vind het maar egotripperijvan die RvB man. Hij moet op meer manieren een indruk achter kunnen laten dan alleen mijn zijn kop. En da's hem bij jou blijkbaar nog niet gelukt.

Hij hád indruk gemaakt, ik was hem juist aan het complimenteren met zijn presentatie van de keer daarvoor. Die kon ik nog zo samenvatten - dat soort dingen kan ik dan weer wel. Maar ja, toen onderbrak ie me dus.

quote:

Op zondag 9 maart 2008 19:29 schreef Strychnine het volgende:

Zijn er hier meer mensen die hier last van hebben? Zijn er tips & tricks om gezichten beter te kunnnen herkennen?

Deels. Ik ben bitter slecht in het onthouden van namen en gezichten. Dat levert mij geen problemen op bij films of met huisdieren, maar iemand kan mij aanspreken op straat en mij blijkbaar behoorlijk kennen, ook vragen naar mijn vrouw en dan ook nog dingen weten, en dat ik echt geen fucking idee heb wie het is.

Geen idee waarom of hoe dat komt, want ik heb juist een knettergoed geheugen voor veel dingen, maar gezichten en namen.... neuh.

V.