LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Michael Chrichton kennen we natuurlijk allemaal van zulke bestsellers als Jurassic Park, Congo, Disclosure en mindere hits als Prey en Timeline.
Chrichton is natuurlijk een formuleschrijver, zijn boeken gaan grotendeels volgens hetzelfde principe: Jonge briljante wetenschapper tegen groot rijk slecht bedrijf. Dit hoeft niet zozeer een nadeel te zijn, je weet waar je aan toe bent: een makkelijk en herkenbaar opgezet boek dat je rustig tussendoor kan lezen, met nét een beetje pseudowetenschap om het interessant te houden.
Bij z'n vorige boek, State of Fear, kwam er opeens een veel hardere politieke lading in, iets wat hem niet in dank werd afgenomen door de recensenten, niet in de laatste plaats omdat hij daarin een controversieel standpunt innam tegen de milieulobby.
En dan is er nu z'n nieuwste boek, Next. Ook hierin neemt hij duidelijk stelling tegen bepaalde ontwikkelingen die momenteel gaande zijn. Ook hierin zit weer een jonge wetenschapper en een groot slecht conglomeraat. Maar dit is wel meteen ook z'n slechtste boek, het is chaotisch, het is te druk en het is te oppervlakkig.
Een korte plotuitleg:
Er is een transgene papagaai die goed kan rekenen die we volgen op z'n avonturen nadat hij ontsnapt.
Er is een transgene orang-utang in de wouden van Indonesië die vloekt in het Nederlands en Frans.
Er is een transgene chimpansee die opgenomen wordt in een gezin en naar school gaat.
Er is jonge wetenschapper (eindelijk!) die z'n drugsverslaafde broer per ongeluk voorziet van een genetisch bewerkt rattenvirus waardoor de broer geneest van z'n verslaving.
Er is een rijke bedrijfseigenaar die een genetisch bedrijf wil opkopen.
Er is een man wiens genen door dat bedrijf gepatenteerd zijn en nu wil het bedrijf nieuwe genen. Het bedrijf schakelt hiervoor een bountyhunter in om ook z'n dochter en kleinzoon op te pakken wegens bezit van gestolen goederen (deze lijn volgen we via de bountyhunter, de dochter en de directeur van het bedrijf).
Dat zijn 8 gezichtspunten/verhaallijnen die uitgewerkt moeten worden in 480 blz, oftewel voor alle uitleg, karakterontwikkeling en nodige achtergronden over genetische manipulatie is er 60 blz per verhaallijn beschikbaar.
En dat werkt gewoon niet, de papagaai leest als een mislukte Disneyfilm. De orang-utang slaat nergens op en leidt nergens toe. De chimpanzee lijkt alleen maar aanwezig te zijn om aan het eind een klein rolletje te kunnen spelen.
Eigenlijk zijn er maar twee verhaallijnen het redden waard: de jonge wetenschapper die z'n broer infecteert en het bedrijf dat mensen op wil pakken omdat hun genen eigendom van het bedrijf zijn, waarbij de laatste verhaallijn het interessantst is. Alleen jammer dat de editor dat niet inzag, alles liet schrappen en die verhaallijn aan John Grisham gaf ter uitwerking als rechtzaak.
Zeker het slechtste boek van Michael Chrichton die sinds Jurassic Park geen enkele keer het niveau heeft kunnen benaderen van zo'n avonturenroman en sinds de Da Vinci Code alleen maar meer concurrentie op hetzelfde vlak heeft gekregen.
Michael Chrichton kennen we natuurlijk allemaal van zulke bestsellers als Jurassic Park, Congo, Disclosure en mindere hits als Prey en Timeline.Chrichton is natuurlijk een formuleschrijver, zijn boeken gaan grotendeels volgens hetzelfde principe: Jonge briljante wetenschapper tegen groot rijk slecht bedrijf. Dit hoeft niet zozeer een nadeel te zijn, je weet waar je aan toe bent: een makkelijk en herkenbaar opgezet boek dat je rustig tussendoor kan lezen, met nét een beetje pseudowetenschap om het interessant te houden.
Bij z'n vorige boek, State of Fear, kwam er opeens een veel hardere politieke lading in, iets wat hem niet in dank werd afgenomen door de recensenten, niet in de laatste plaats omdat hij daarin een controversieel standpunt innam tegen de milieulobby.
En dan is er nu z'n nieuwste boek, Next. Ook hierin neemt hij duidelijk stelling tegen bepaalde ontwikkelingen die momenteel gaande zijn. Ook hierin zit weer een jonge wetenschapper en een groot slecht conglomeraat. Maar dit is wel meteen ook z'n slechtste boek, het is chaotisch, het is te druk en het is te oppervlakkig.
Een korte plotuitleg:
Er is een transgene papagaai die goed kan rekenen die we volgen op z'n avonturen nadat hij ontsnapt.
Er is een transgene orang-utang in de wouden van Indonesië die vloekt in het Nederlands en Frans.
Er is een transgene chimpansee die opgenomen wordt in een gezin en naar school gaat.
Er is jonge wetenschapper (eindelijk!) die z'n drugsverslaafde broer per ongeluk voorziet van een genetisch bewerkt rattenvirus waardoor de broer geneest van z'n verslaving.
Er is een rijke bedrijfseigenaar die een genetisch bedrijf wil opkopen.
Er is een man wiens genen door dat bedrijf gepatenteerd zijn en nu wil het bedrijf nieuwe genen. Het bedrijf schakelt hiervoor een bountyhunter in om ook z'n dochter en kleinzoon op te pakken wegens bezit van gestolen goederen (deze lijn volgen we via de bountyhunter, de dochter en de directeur van het bedrijf).
Dat zijn 8 gezichtspunten/verhaallijnen die uitgewerkt moeten worden in 480 blz, oftewel voor alle uitleg, karakterontwikkeling en nodige achtergronden over genetische manipulatie is er 60 blz per verhaallijn beschikbaar.
En dat werkt gewoon niet, de papagaai leest als een mislukte Disneyfilm. De orang-utang slaat nergens op en leidt nergens toe. De chimpanzee lijkt alleen maar aanwezig te zijn om aan het eind een klein rolletje te kunnen spelen.
Eigenlijk zijn er maar twee verhaallijnen het redden waard: de jonge wetenschapper die z'n broer infecteert en het bedrijf dat mensen op wil pakken omdat hun genen eigendom van het bedrijf zijn, waarbij de laatste verhaallijn het interessantst is. Alleen jammer dat de editor dat niet inzag, alles liet schrappen en die verhaallijn aan John Grisham gaf ter uitwerking als rechtzaak.
Zeker het slechtste boek van Michael Chrichton die sinds Jurassic Park geen enkele keer het niveau heeft kunnen benaderen van zo'n avonturenroman en sinds de Da Vinci Code alleen maar meer concurrentie op hetzelfde vlak heeft gekregen.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Waarschijnlijk geef ik je volkomen gelijk als ik het boek gelezen zou hebben, en daarom vraag ik me af of je dit niet van te voren aan zag komen. 
Graag op anoniem
Nah, ik had een boek snel nodig voor in de trein, pikte deze op en het was zonde van m'n geld.quote:Op maandag 3 maart 2008 21:48 schreef Mainport het volgende:
Waarschijnlijk geef ik je volkomen gelijk als ik het boek gelezen zou hebben, en daarom vraag ik me af of je dit niet van te voren aan zag komen.
Dit was wel het laatste boek van hem waar ik geld aan uitgeef, dat weet ik wel.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
|
|
