Amsterdams Lijden

Nee, geen triviant! Heb medelij. Niet dit spel met leuke weetjes voor domme mensen! Of koop het , zoals voorgesteld, 2e hands, dat op de kaartjes duidelijk zichtbaar, met een pennetje, de goede antwoorden er bij zijn geschreven, geef ze iets volstrekt nutteloos. Een Zinloos Object. Ook niet na een redactievergadering besluiten om ze Twister te geven, het behendigheidspel voor kinderen met een contactstoornis. Hartstikke geinig dat spel, als adolescent met je linkeroog 10 minuten lang vijf centimeter van een Onontgonnen Mossel hangen, maar Ruud is een duidelijk voorbeeld van wat te veel Twister en te weinig Triviant spelen met een mens kan doen. Een wrak.
Willem had het het zwaarst vanavond. Veel erger nog dan Mona na de brief en nog veel erger dan Karin in de tuin ("Stel, ze zeggen je rechterhand moet eraf, stel" "Ja, maar ik geloof niet in God"). Willem moest zich door Bart, met de anderen er omheen, uit laten leggen hoe je een sommetje maakt. Een prachtige morele overwinning van Bart, die net iets te juichend alles stond voor te rekenen n bijna zijn krijtje brak op het bord van enthousiasme. Gaat hem opbreken denk ik. Willem is net een Friesche Oliphant, die vergeet niets. Je ziet hem bij alles denken, "Lul niet man, dat doe ik beter" Prachtig hoofd ook bij het masseren. Luisteren, snel naar het toilet gaan en dan minutenlang toch lekker bij zichzelf alle spieren van het hoofd af masseren. Zo een mannetje is het. Er moet meer geprovoceerd worden. Heel sterk zijn kookkunst in twijfel trekken. Kom eens met een totaal oncontroleerbaar verhaal komen over het klaarmaken van Zuiglam ("Maurice komt verdwaasd de kamer inlopen. "Hadden jullie het over mij?"), dat iedereen dat eigenlijk verkeerd klaarmaakt en dat zuiglam niet 35 uur op een kaarsvlam moet worden gaargestoofd maar dat een snel geroerbakken lam beter is. Dat wordt knokken. Of bouw een mooi verhaal op over Friesland, dat je inmiddels schijt en schijtziek wordt van die hartverwarmende taferelen bij ieder willekeurig sportevenement. Laat 5 mensen 30 meter langs een Fries meer lopen, span een finishlint en 10-duizenden Friezen trekken weer de straat op om die fantastische typisch Friese sfeer neer te zetten. Schaatswedstrijden, niet meer om aan te zien. Heeft ook wel iets ontroerends, je proberen voor te stellen hoe in duizenden gezinnen met de hele familie van die geinige spandoeken worden gemaakt. Lekker royaal de letters er op zetten en aan de rechterkant van het doek altijd weer nog 6 woorden op 40 cm moeten zien te freubelen. Nou ja, dat soort verhalen, beetje achteloos, tegen het aanrecht geleund voor je uit staan te brabbelen en we hadden dat spanningselement er helemaal niet in hoeven hebben, die 10.000 gulden.
Maurice, deed mij, zeker ondersteboven gezien, opeens heel sterk denken aan een gemummificeerd lijk. Of een Drents Veenlijk, daar wil ik van af zijn. Bedoel er verder niet mee, maar moest het even kwijt.
Naast het begrip Amsterdamse Humor blijkt er toch ook zoiets te bestaan als Amsterdams Lijden. We kennen ze wel van de vakantie, die ene Amsterdammer die in twee weken tijd tegen en een zonneallergie oploopt , een ingeklapte long heeft, opgelopen tijdens de Holland Night in café Amsterdam en die vloekend door de rest van het gezelschap bussen in en uit moet worden getild. Meestal blijken ze, net als alles op tafel staat, volstrekt zoutloos te moeten eten. Herken ik erg in Mona. Precies het goede gekreun, werkelijk perfect het been iets laten slepen enz enz. Simulantje van jewelste. Placebotje van haar hoofd af in de poepert masseren en die springt weer als een elektrische skippybal door het huis.
Vond het wel mooi, de val. Af en toe zie je het nog op Eurosport, de zender die te arm is om gewone mensensport uit te zenden. Totaal absurde sporten zie je daar. Met dingen op je hoofd geklemd indoor surfen in een enorme bak met water. Bloedserieus commentaar er bij. Hilarisch! Wat Mona deed, dat hout breken, dat had ik daar ook al een keer gezien, vanuit Maleisië , tijdens de indoor women friendship games, namelijk het met het schaambot in tweeën breken van objecten. Mona schat ik met dat stukje hout in als Gele Band. De winnares brak dit jaar schaambotsgewijs, vallend vanuit de nok van het gebouw, een 8 persoons "weer met zijn allen lekker terug naar de keuken gevoel " tafel van Des Bouvries in tweeën.
Verder veel herkenbare dingen. Holland op zijn smalst. Ruud doet zijn best om voor 1 keer iets serieus uit te leggen over het masseren en de rest er om heen in de zo herkenbare dierentuin sfeer. Met groep vrienden naar een chimpansee staan kijken en wie maakt er de leukste opmerking over. Beetje tegen elkaar opbieden. Gebeurde allemaal vanavond. Ruud kon geen woord zeggen of er kwam een leuk tussendoortje op, een kak-komisch tussenwerpseltje, een briljant woordspellinkje. Mijn advies in deze: je juist niet inhouden op dit soort momenten maar als een dolle met die oliefles op de meute aanvallen.
Ruud blijkt naast het Intimiderend Rukken ook verstand te hebben van Intimiderend Drukken. Kom, laat mij ook eens een woordspellinkje doen…
Ga nu zo naar late uitzending kijken,, met weer fijn veel verre vrienden van een vriend van Maurice op de tribune.
Morgen meer.

Nico

Wel heel erg een mosterd voor de maaltijd verhaal na het nieuws van de late uitzending
Vannacht ga ik razen over de late uitzending en de uitzending van vanavond.
Verheug mij er nu al op.

Nico