Ja dan ben je wel een ontaarde moeder hoor als je Mimi plet onder de sinaasappels.

Bix, dat doe ik ook hoor. Als ik echt wil dat hij iets eet 's avonds, dan verschijnt er een schaaltje met doperwten of selderij. (lang leve het Wonderteam!

) Soms zelfs even vooruit, als extraatje zgn. En dan lepelt hij wel zo'n bakje of stengel weg.
Ik zou alleen willen dat we het achter de rug hebben. En dat hij niet telkens met lange tanden aan tafel zit.
op voorhand al zeggende: Ja, dat lust ik niet hoor. Blgggh!. Zonder maar een hapje geproefd te hebben.Buuf, ik kan je niet echt geruststellen. Het is het moedergevoel waar niets rationeels aan is als je kind daar zo ligt te worstelen tegen de narcose. Iedereen weet dat het nodig is, maar toch voelt het niet goed zeg maar. Ik hoor dat in ieder geval van andere moeders die zoiets hebben meegemaakt met hun kind. Succes!
Hé foto van Sara doet het nu wel. Oei, dat ziet er naar uit. Ongelooflijk zo flexibel als die kinderen zijn.