OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Tan.... wat bijzonder dat je deze filmpjes met ons delen wilt, dan vindt je ons hier op Fok toch best bijzonder realiseer ik me, het zijn echt hartstikke persoonlijke bijzondere filmpjes.
Dat eerste filmpje is echt heftig maar ook prachtig omdat hij erop te horen is
Echt heel, heel mooi!
Pluphy, wat een naar toeval dat net op weg naar zoiets belangrijks je zo ziek wordt, succes met alles wat nog komen gaat!
En jullie allemaal hier moeten weten dat ik vooral veel meelees, maar echt aan julie denk en meeleef, al is het wel een ver van mn bed iets..
Ik ben dus zoiemand die hier veel leest en echt nooit wat post
, kan dus sensatiebelust overkomen wat helemaal niet zo bedoelt is, juist omdat ik niet weet hoe het is om een kind te verliezen vind ik het moeilijk at te zeggen, soms kom ik niet veel verder dan een lullig ''sterkte..
Dat eerste filmpje is echt heftig maar ook prachtig omdat hij erop te horen is
Echt heel, heel mooi!
Pluphy, wat een naar toeval dat net op weg naar zoiets belangrijks je zo ziek wordt, succes met alles wat nog komen gaat!
En jullie allemaal hier moeten weten dat ik vooral veel meelees, maar echt aan julie denk en meeleef, al is het wel een ver van mn bed iets..
Ik ben dus zoiemand die hier veel leest en echt nooit wat post
, kan dus sensatiebelust overkomen wat helemaal niet zo bedoelt is, juist omdat ik niet weet hoe het is om een kind te verliezen vind ik het moeilijk at te zeggen, soms kom ik niet veel verder dan een lullig ''sterkte..
Gependeld
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
3 kinderen/1 kind, meisje/3 kinderen totaal, meisje, meisje, jongen/
april 2009 en het word een jongen
phluphy, fijn dat je weer thuis bent!
nu je dat schrijft over uitspraak over week of vier..
en over week of vier mogelijk operatie, zie ik het al voor me
nu je dat schrijft over uitspraak over week of vier..
en over week of vier mogelijk operatie, zie ik het al voor me
Nou, niet om te slijmen maar dat is wel zo. Ik post op twee forums en ik voel hier de meeste aansluiting (al zijn jullie ook de grootste kakelkippen als het gaat om 'gezeur' onderling, er zijn op het andere forum weer minder 'reldellen', maar ook dat geeft denk ik ook juist saamhorigheid) - heb de filmpjes ook bewust niet op het andere forum gezet.quote:Op zaterdag 26 januari 2008 16:49 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Tan.... wat bijzonder dat je deze filmpjes met ons delen wilt, dan vindt je ons hier op Fok toch best bijzonder realiseer ik me, het zijn echt hartstikke persoonlijke bijzondere filmpjes.
Dat eerste filmpje is echt heftig maar ook prachtig omdat hij erop te horen is
Echt heel, heel mooi!
Zei het van de week nog tegen een vriendin, de saamhorigheid is hier veel sterker. Alleen al die dingen als het aanmaken van een persoonlijk log, een kring voor Ayden, of die icoontjes die sommigen hebben/hadden, ik waardeer het heel erg. Dat bewijst wel hoe betrokken jullie zijn.
Daarom voelt het ook niet gek om ze hier neer te zetten. Natuurlijk kijken ook andere mensen naar die filmpjes, nadeel van internet, maar ik ben wel kop in het zandstekerig wat dat betreft. Wat ik niet weet, heb ik ook geen last van of zo
. Het zijn wel intense beelden, maar verder geen aanstootgevende filmpjes. Ik zou bijv. niet iets online zetten van mijn kinderen in bad, noem maar wat.Om diezelfde reden staan ze ook op mijn log. De mensen die daar lezen hebben heel erg meegeleefd. Dat maakt het wel anders om ze te delen vind ik.
@Phluphy, fijn dat je weer thuis bent. Wel heel vervelend dat je dit er ook nog eens bij hebt
Phluphy, Fijn om te horen dat je je weer beter voelt. Doe nu (voor zo ver het kan) rustig aan, er zit straks weer een drukke tijd aan te komen. 
Angelcakes, Hij was volgens mij al eens langs gekomen maar het is absoluut een mooie tekst.
Angelcakes, Hij was volgens mij al eens langs gekomen maar het is absoluut een mooie tekst.
"De loper kent slechts één leven; gelukkig dat we geen sprinters zijn, dan was het gauw over!" - Jan Knippenberg
Tan, wat zijn ze prachtig de filmpjes van je mannetje!! EN Pluph sterkte met alles!! Mijn galblaas gaat er 8 feb uit, samen met een stuk van mijn lever. Galaanvallen zijn niet fijn... 
En voor iedereen hier een dikke
En voor iedereen hier een dikke
Forever yours, forever mine, forever ours...
Tan, ik zie nu de filmpjes. wat aangrijpend!
phluphy, fijn dat je weer thuis bent!
phluphy, fijn dat je weer thuis bent!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Phluphy wat heftig allemaal. Blij je weer hier te zien reageren. Voorzichtig zijn met jezelf hč.
Tan, ik vind ze mooi. Echt mooi, het levende bewijs dat Ayden bestaansrecht heeft.
Tan, ik vind ze mooi. Echt mooi, het levende bewijs dat Ayden bestaansrecht heeft.
Als je niet lacht, ben je dood.
Phluphy heel veel beterschap! Hoop dat het allemaal rustig blijft nu en dat je er eindelijk aan geholpen kan worden
Verder wil ik nog even zeggen dat ik aan al jullie prachtige kindjes denk en ook aan jullie. Af en toe open ik dit topic en word er dan stil van. Verdrietig en meelevend stil, maar ook stil van bewondering
Verder wil ik nog even zeggen dat ik aan al jullie prachtige kindjes denk en ook aan jullie. Af en toe open ik dit topic en word er dan stil van. Verdrietig en meelevend stil, maar ook stil van bewondering
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Tan, ik heb de filmpjes ook gekeken, ik vind het heel gek om me voor te stellen dat dat kleine jongetje er nu 'niet meer is'... Wel heel mooi wat iedereen al zegt, dat je zn naam hoort uitgesproken en de geluidjes die hij maakt.
Ik hoop dat je er 'veel' aan zult hebben om deze filmpjes nog van hem te hebben!
Phulphy! Veel beterschap! En een dikke knuffel
Ik hoop dat je er 'veel' aan zult hebben om deze filmpjes nog van hem te hebben!
Phulphy! Veel beterschap! En een dikke knuffel
Tan, ik las net op je weblog, maar wil daar eigenlijk niet reageren, dus doe het hier.
Ik vind het echt heel goed dat je e.e.a. bespreekbaar maakt door het zo te beschrijven en te benoemen! (Oeh, lekker cryptisch zo, sorry )
Echt waar, niets anders dan de meeste respect voor jou en de jouwen
Phluphy, heel veel sterkte+beterschap! Hopelijk hebje binnenkort geen last meer van je galblaas.
Ik vind het echt heel goed dat je e.e.a. bespreekbaar maakt door het zo te beschrijven en te benoemen! (Oeh, lekker cryptisch zo, sorry
)Echt waar, niets anders dan de meeste respect voor jou en de jouwen
Phluphy, heel veel sterkte+beterschap! Hopelijk hebje binnenkort geen last meer van je galblaas.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Dankje Davinia. Voor mij is het gewoon een uitlaatklep voor mijn gedachten. Maar het heeft wel vaak een goede uitwerking zo. (qua bespreekbaar maken dus)
Dank jullie wel allemaal.
Ben nog een beetje wankel op de been, maar wel gaan werken vandaag.
Gelukkig slaat de verhuisstress nu hevig toe, kan ik me daar lekker druk om maken.
Ben nog een beetje wankel op de been, maar wel gaan werken vandaag.
Gelukkig slaat de verhuisstress nu hevig toe, kan ik me daar lekker druk om maken.
... ♥ ik mis je ♥
@phluphy, fijn dat het weer wat beter gaat. Denk je wel een beetje om jezelf (is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk)? Neem straks als alles achter de rug is een verwenbehandeling in een massagekuuroord of zo Want volgens mij heb je straks wel een bijtankbeurt nodig 
Want volgens mij heb je straks wel een bijtankbeurt nodig
Wat leuk dat je zo bezorgd bent, Tan. Helaas zijn er geen mogelijkheden om uitgebreid bij te tanken, maar ik hoop dat het woongenot een héle positieve invloed zal hebben!
Jeroen merkte gisteravond op dat hij de verhuizing best moeilijk vindt, omdat het ons een stap verder brengt, maar daardoor ook verder van Danyel. Wij gaan dóór, maar Danyel niet.
Ik vond het moeilijk om troostende woorden te vinden. Ik kwam niet veel verder dan "Danyel wil graag dat we gelukkig worden" en "waar we ook heen gaan, Danyel zal er bij zijn". Het klonk zo afgezaagd.
Ik hoop maar dat hij er straks geen terugslag door krijgt.
Wat nog even leuk is om te vermelden, is de opsteker die Jeroen had: hij is aangenomen als vertrouwenspersoon (als neven-taak bij de politie). Ik ben er best trots op.
Helaas zijn er geen mogelijkheden om uitgebreid bij te tanken, maar ik hoop dat het woongenot een héle positieve invloed zal hebben! Jeroen merkte gisteravond op dat hij de verhuizing best moeilijk vindt, omdat het ons een stap verder brengt, maar daardoor ook verder van Danyel. Wij gaan dóór, maar Danyel niet.
Ik vond het moeilijk om troostende woorden te vinden. Ik kwam niet veel verder dan "Danyel wil graag dat we gelukkig worden" en "waar we ook heen gaan, Danyel zal er bij zijn". Het klonk zo afgezaagd.
Ik hoop maar dat hij er straks geen terugslag door krijgt.
Wat nog even leuk is om te vermelden, is de opsteker die Jeroen had: hij is aangenomen als vertrouwenspersoon (als neven-taak bij de politie). Ik ben er best trots op.
... ♥ ik mis je ♥
Oh ja, jeetje, het lijkt me juist zo moeilijk de ander te troosten die zo dicht bij je staat en hetzelfde door heeft gemaakt als jij. Bij ons is dat niet echt aan de orde geweest, qua troosten dus omdat we dezelfde emoties delen, althans we gaan er op dezelfde manier mee om is mij opgevallen.
Danyel gaat misschien niet door en jullie wel, maar dat is een proces wat al begonnen is op de dag van zijn overlijden, ik herken dat gevoel namelijk heel sterk.
Voelde me schuldig dat ik naar de bioscoop ging afgelopen zaterdag. Voelde me schuldig omdat we dingen in ons huis hebben verbouwd, wat nu kon omdat we die ruimte niet nodig hadden voor de box. We doen al die dingen omdat Ayden er niet is. Als hij er wel was geweest had ik nu 's avonds vastgezeten aan de borstvoeding, geen bioscoopbezoekje dus. Het voelt ongelooflijk raar.
Dat lijkt me met die verhuizing ook, maar ja, je kunt anderzijds niet stil blijven staan. En wat je zelf tegen hem hebt gezegd lijken dan misschien dooddoeners, maar zoals ik pas nog op mijn log schreef, wat maken die cliché's nou uit, als ze zó waar zijn?
En die opsteker is super natuurlijk. Ook dat is iets wat hoort bij doorgaan. Niet alleen die verhuizing, maar ook een extra functie erbij is een stapje verder in jullie leven. En ik zie het persoonlijk niet als verder van Danyel, zoals je zelf zegt, Danyel zit in je hart. Maar goed, dat is mijn beleving, en ik kan me best indenken dat Jeroen daar niks aan heeft
Danyel gaat misschien niet door en jullie wel, maar dat is een proces wat al begonnen is op de dag van zijn overlijden, ik herken dat gevoel namelijk heel sterk.
Voelde me schuldig dat ik naar de bioscoop ging afgelopen zaterdag. Voelde me schuldig omdat we dingen in ons huis hebben verbouwd, wat nu kon omdat we die ruimte niet nodig hadden voor de box. We doen al die dingen omdat Ayden er niet is. Als hij er wel was geweest had ik nu 's avonds vastgezeten aan de borstvoeding, geen bioscoopbezoekje dus. Het voelt ongelooflijk raar.
Dat lijkt me met die verhuizing ook, maar ja, je kunt anderzijds niet stil blijven staan. En wat je zelf tegen hem hebt gezegd lijken dan misschien dooddoeners, maar zoals ik pas nog op mijn log schreef, wat maken die cliché's nou uit, als ze zó waar zijn?
En die opsteker is super natuurlijk. Ook dat is iets wat hoort bij doorgaan. Niet alleen die verhuizing, maar ook een extra functie erbij is een stapje verder in jullie leven. En ik zie het persoonlijk niet als verder van Danyel, zoals je zelf zegt, Danyel zit in je hart. Maar goed, dat is mijn beleving, en ik kan me best indenken dat Jeroen daar niks aan heeft
Dat schuldgevoel is zéér herkenbaar Tan, al realiseer ik me, nu ik erover nadenk, dat het in het begin veel sterker was dan nu.
Ik voel het zoals jij het omschrijft: Danyel zit in mijn hart. Soms lijkt het wel alsof ik 'm letterlijk vóel. Jeroen ervaart het inderdaad helemaal niet zo, helaas. Ik heb wel eens het idee dat het een typisch "vrouwen"-iets is.
Ik voel het zoals jij het omschrijft: Danyel zit in mijn hart. Soms lijkt het wel alsof ik 'm letterlijk vóel. Jeroen ervaart het inderdaad helemaal niet zo, helaas. Ik heb wel eens het idee dat het een typisch "vrouwen"-iets is.
... ♥ ik mis je ♥
Dat zou kunnen, wij hebben de kinderen ook negen maanden bij ons gedragen, ik ervaar het als een gevoel wat ik herken van toen hij in mijn buik zat, dat hij dicht bij me is. Niet dat hij letterlijk in mijn hart is, maar meer dat ik de herinnering aan hem altijd bij me draag en dat voelt een beetje als wat ik voelde toen ik hem écht dicht bij me droeg, in mijn buik dus.
Overigens heb ik nog een logje geschreven over mijn vorige reactie, waarin ik het wat duidelijker uitleg. (niet om je naar mijn log toe te trekken, maar omdat je schrijft dat je het gevoel herkent)
Overigens heb ik nog een logje geschreven over mijn vorige reactie, waarin ik het wat duidelijker uitleg. (niet om je naar mijn log toe te trekken, maar omdat je schrijft dat je het gevoel herkent
)
hier vanmiddag een mooie vaste plant gevonden voor bij Thijsje aan het graf, zal er van de week eens foto van gaan maken had nu geen camera bij me
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
@Bar, wat voor een plant? Ben benieuwd naar de foto's.
Ik schreef al eerder hoe Jessai en Ayden op elkaar lijken:
Hier babyfoto's naast elkaar:
Ergens troost mij dat, ik kijk nu wel met andere ogen naar Jessai's andere babyfoto's: 'Zo zou Ayden er misschien uitgezien hebben'. Anderzijds wil ik ze juist niet met elkaar gaan vergelijken, daarmee zou ik Jessai weer tekort doen. Of Ayden. Maar toch...
Ik schreef al eerder hoe Jessai en Ayden op elkaar lijken:
Hier babyfoto's naast elkaar:
Ergens troost mij dat, ik kijk nu wel met andere ogen naar Jessai's andere babyfoto's: 'Zo zou Ayden er misschien uitgezien hebben'. Anderzijds wil ik ze juist niet met elkaar gaan vergelijken, daarmee zou ik Jessai weer tekort doen. Of Ayden. Maar toch...
Ja ze lijken zeker op elkaar!
Alleen had Ayden toch lichte haartjes dacht ik gelezen te hebben?
Alleen had Ayden toch lichte haartjes dacht ik gelezen te hebben?
Een beetje vreemd, maar wel lekker
@beef, klopt, Ayden was zo'n beetje het blondst van alle pasgeboren babietjes (Jessai werd ook vrij snel blond, maar had de eerste weken bijna zwart haar).
Oh, wat mooi dat ze zo veel op elkaar lijken zeg...!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dč ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dč ôk wir.
Wat een gelijkenis!
Ik denk dat het stukje troost wat het geeft, de evt. "nadelen" vele malen overtreft, Tan.
Ik denk dat het stukje troost wat het geeft, de evt. "nadelen" vele malen overtreft, Tan.
... ♥ ik mis je ♥
Tan zelijken idd veel op elkaar. mooi om zezo naast elkaar te zien.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
quote:Op zondag 3 februari 2008 13:39 schreef Tan het volgende:
@Bar, wat voor een plant? Ben benieuwd naar de foto's.
Ik schreef al eerder hoe Jessai en Ayden op elkaar lijken:
Hier babyfoto's naast elkaar:
[ afbeelding ]
Ergens troost mij dat, ik kijk nu wel met andere ogen naar Jessai's andere babyfoto's: 'Zo zou Ayden er misschien uitgezien hebben'. Anderzijds wil ik ze juist niet met elkaar gaan vergelijken, daarmee zou ik Jessai weer tekort doen. Of Ayden. Maar toch...
Je doet niemand te kort, echt niet. Dat zijn gewoon even je dingen op dit moment... komt vanzelf weer goed, met vlagen misschien, maar het is allemaal nog zo vers
Toen ik vanmiddag thuis kwam zag ik dit staan in het gastenboek van Mink
Ik heb gezegd mee te willen werken, maandag gaan we voor het eerst contacten.quote:Beste ouders van Mink,
Het is niet de meest sympathieke weg om jullie te benaderen, maar ik hoop toch dat jullie dit lezen. Ik ben schrijfster van een informatief boek over prenataal onderzoek. In een van de hoofdstukken besteed ik aandacht aan het uitdragen van de zwangerschap na de diagnose spina bifida of een andere (ernstige) aandoening. Ik las jullie verhaal en was getroffen. Ik zou erg graag contact met jullie willen hebben. Is dat mogelijk? Zo ja, waar kan ik jullie bereiken?
ps. Ik schreef al eerder een boek over prenataal onderzoek: Als het maar gezond is.
Ik hoop van jullie te horen.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Dapper, Moussy. Maar wel fijn dat jullie hieraan meedoen. Zo kunnen andere mensen weer leren van julile ervaringen.
... ♥ ik mis je ♥
Ik weet niet of het dapper is, ik vond het ook wel bijzonder. Ik heb ook geen moment getwijfeld
Je zou er haast een boek over schrijven!
Het lijk me bijzonder maar misschien ook wel moeilijk... sterkte ermee en s6 kan me wel in proberen te denken waarom je daar aan mee wilt doen Moussy
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Goed dat je daar aan mee wilt doen. Zo kunnen jij (en Mink!) nog heel wat betekenen voor andere ouders. Fijn ook dat er (nog?) een boek over geschreven wordt. Ik mist zelf wel een beetje goede informatie over de aandoening die Ayden had. Op internet staat wel wat, maar weinig in het Nederlands en dan nog heel medisch allemaal.
Kon ook helemaal niets vinden over het uitdragen van een zwangerschap na zo'n slechte diganose trouwens.
Kon ook helemaal niets vinden over het uitdragen van een zwangerschap na zo'n slechte diganose trouwens.
Doordat ik van het weekend een totaal ander werk/slaap ritme heb gecreeerd was ik vannacht dus helemaal van slag en heb ik het braaf 3 uur zien worden...
En toen begon het he, eerst lag ik rustig wat te lezen, daarna wat spelletjes ligge spelen op telefoon, en toen toch maar weer een poging gedaan tot slapen...
En dat werd een complete ramp....
Het hele overlijden van mijn moeder, van Thijs, de toestanden thuis echt alles kwam voorbij, heb geen 5 min rustig kunnen liggen zonder maar iets rustiger te worden...
Heb ineens zo Thijs en mijn moeder liggen missen, dat tranen niet meer te stoppen waren...
Viel ik eenmaal in slaap ben ik nog een keer of 4 wakker geschrokken van de beelden die wel heel dicht bij leken te zijn....
En toen begon het he, eerst lag ik rustig wat te lezen, daarna wat spelletjes ligge spelen op telefoon, en toen toch maar weer een poging gedaan tot slapen...
En dat werd een complete ramp....
Het hele overlijden van mijn moeder, van Thijs, de toestanden thuis echt alles kwam voorbij, heb geen 5 min rustig kunnen liggen zonder maar iets rustiger te worden...
Heb ineens zo Thijs en mijn moeder liggen missen, dat tranen niet meer te stoppen waren...
Viel ik eenmaal in slaap ben ik nog een keer of 4 wakker geschrokken van de beelden die wel heel dicht bij leken te zijn....
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Bar.Wat heb je dan een beroerde nacht gehad.
Fijn dat je meedoet Mous. Mink was zo bijzonder en nog steeds! Dat vind ik elke keer weer zo mooi. Dat er dan zomaar weer iemand langs komt die ook iets van Mink en van jullie wil weten.
Lieve bar, wat naar dat je zo'n verdrietige en onrustige nacht gehad hebt. Jammer dat ik niet even een arm om je heen kan slaan
Een beetje vreemd, maar wel lekker
Lieve Bar, wat een rotnacht heb je achter de rug zeg. Wat kunnen die beelden en herinneringen je dan zo plotseling overvallen he. Ik hoop voor jou dat je een fijne nacht met mooie dromen tegemoet gaat!
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Vannacht beter geslapen Bar? Lucht het bij jullie nou op als je zo moet huilen? Bij mij eigenlijk niet.
Heb vannacht wel beter geslapen geukkig in elk geval zonder nare herrineringen.quote:Op woensdag 13 februari 2008 07:59 schreef Tan het volgende:
Vannacht beter geslapen Bar? Lucht het bij jullie nou op als je zo moet huilen? Bij mij eigenlijk niet.
Het ligt er aan Tan de ene keer is het een enorme opluchting na een behoorlijke huilbui, en soms word ik er nog verdrietiger van dan dat ik al was...
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Bij zo'n enorme huilbui, doet dat missen zo'n pijn, echt zo'n scherpe pijn voel je dan van binnen he 
Moussy, goed dat je mee gaat werken!
Moussy, goed dat je mee gaat werken!
Ja, dat laatste heb ik dus meestal, ik voel me dan vaak zo zielig enzo, komt er ook veel ander zeer naar boven. Maar echt opgelucht voel ik me nadien niet. Meer alsof ik een kop vol watten heb en oogleden die ik nog amper openkrijg vanwege de dikke wallen eronder. En die rode glimneus die je na een halve dag nog ziet word ik ook niet echt blij vanquote:Op woensdag 13 februari 2008 11:34 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
Heb vannacht wel beter geslapen geukkig in elk geval zonder nare herrineringen.
Het ligt er aan Tan de ene keer is het een enorme opluchting na een behoorlijke huilbui, en soms word ik er nog verdrietiger van dan dat ik al was...
Maar wel blij dat je beter hebt geslapen. Ik had in het begin na zijn overlijden veel nachtmerries, niet over Ayden, maar gewoon negatieve emoties die vrijkwamen in mijn slaap of zo.
op de een of andere manier kan ik me daar echt iets bij voorstellen en zelfs dat laat de tranen al in m'n ogen schietenquote:Op woensdag 13 februari 2008 13:05 schreef Bluezz het volgende:
Bij zo'n enorme huilbui, doet dat missen zo'n pijn, echt zo'n scherpe pijn voel je dan van binnen he
hoe moeilijk en pijnlijk moet het voor jullie dan wel niet zijn..
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
quote:Op woensdag 13 februari 2008 13:54 schreef Tan het volgende:
[..]
Maar wel blij dat je beter hebt geslapen. Ik had in het begin na zijn overlijden veel nachtmerries, niet over Ayden, maar gewoon negatieve emoties die vrijkwamen in mijn slaap of zo.
Hier heb ik die nactmerries dus ook gehad, kort na het overlijden, weken soms maanden aan een stuk, telkens een zelfde film die afgespeeld werd.
Op aanraden van m'n psycholoog toen, heb ik die beelden opgeschreven in tekst en dat heeft beetje bij beetje evoor gezorgd dat die nachtmerries verdwenen, en dat ik er beter mee om leerde te gaan.
Wat dat huilen betrefd, je mag je toch best zielig voelen, het is niet niks je eigen kindje verliezen, en dat er dan ook tijdens die huilbuien ander zeer naar boven komt,
Hier gaat hetverdriet rondom Thijs ook vrij vaak gepaard met verdriet rondom overlijden moeder, of de kapotte fam enz enz.
Denk dat het zijn tijd nodig heeft Tan hoe zwaar en moeilijk ook
Denk aan je
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Bedankt voor je lieve reactie Bar.
Die nachtmerries zijn gelukkig wel over. Maar merk wel dat ik de laatste tijd toch vaker wat moeilijkere momenten heb, nog steeds maar vlagen hoor, maar de 'pijn' wordt juist scherper in plaats van minder. En het is niet eens dat ik nou echt verdrietig ben dan, maar meer dan ik een soort steek voel.
Die nachtmerries zijn gelukkig wel over. Maar merk wel dat ik de laatste tijd toch vaker wat moeilijkere momenten heb, nog steeds maar vlagen hoor, maar de 'pijn' wordt juist scherper in plaats van minder. En het is niet eens dat ik nou echt verdrietig ben dan, maar meer dan ik een soort steek voel.
Tan, komt dat niet omdat naarmate de tijd verstrijkt dat het gemis 'scherper' aanvoelt?
Dat je door je eerste 'roes' heen bent nu?
Dat je door je eerste 'roes' heen bent nu?
Hier wel altijd opluchting na een flinke huilbui. Maar ik moet zeggen dat ik dan ook even heel diep ga, soms bewust, omdat ik weet dat de opluchting erna komt.
Wat jij nu omschrijft als een "steek", Tan, omschrijf ik als een "schaduw". Op een gewone dag, of juist op een leuke dag met een fijn moment, iets om eigenlijk gelukkig over te zijn, valt er opeens een schaduw over. De echte glans is er dan vanaf.
Dat is iets waarvan ik me vaak afvraag of dat zo blijft. Zou het altijd zo blijven, dat je nooit meer 100% blij kunt zijn? Of zou dit ook nog slijten?
Zo hebben we maanden toegeleefd naar de verhuizing, en door de drukte eromheen ook flink wat afleiding gehad natuurlijk. Nu we er zitten, voelt het toch als een anti-climax, hoe fijn het ook is.
Het huis, de omgeving, alles is geweldig. Maar we hadden er niet hoeven wonen, als alles anders was gegaan. Ik denk dat dit gevoel wel weer overgaat. Het zijn natuurlijk wel veel emoties in korte tijd, dat moet weer even bezinken en op de juiste plek vallen.
Wat jij nu omschrijft als een "steek", Tan, omschrijf ik als een "schaduw". Op een gewone dag, of juist op een leuke dag met een fijn moment, iets om eigenlijk gelukkig over te zijn, valt er opeens een schaduw over. De echte glans is er dan vanaf.
Dat is iets waarvan ik me vaak afvraag of dat zo blijft. Zou het altijd zo blijven, dat je nooit meer 100% blij kunt zijn? Of zou dit ook nog slijten?
Zo hebben we maanden toegeleefd naar de verhuizing, en door de drukte eromheen ook flink wat afleiding gehad natuurlijk. Nu we er zitten, voelt het toch als een anti-climax, hoe fijn het ook is.
Het huis, de omgeving, alles is geweldig. Maar we hadden er niet hoeven wonen, als alles anders was gegaan. Ik denk dat dit gevoel wel weer overgaat. Het zijn natuurlijk wel veel emoties in korte tijd, dat moet weer even bezinken en op de juiste plek vallen.
... ♥ ik mis je ♥
