R.E.M. #2: Accelerate

Net de single geluisterd en ik heb er een goed gevoel over. Wordt wel een lekker jaar voor R.E.M. weer een tour (Werchter '08 misschien?) en hopelijk (?) weer wat meer erkenning. Ken Stringfellow speelt niet meer mee, wat ik aan de ene kant wel jammer vind als bewonderaar van zijn solo-werk. Aan de andere kant betekent dit de nadruk op meer aanwezigheid van de gitaren en weinig tot geen synths!

Trouwens, het R.E.M. topic is volgens mij nog nooit zo druk geweest. Chapeau!

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 00:13 schreef xTomer het volgende:
murmurs.com heeft een 30-sec preview van Supernatural Superserious
http://www.murmurs.com/node/2063

Dit heeft een beetje NAiHF sound...

Laat New Adventures nu ook mijn favoriete plaat zijn. Ooit. Voor mij klopt alles aan die cd. Van de hoes tot de opbouw.. en zo kan ik nog wel even doorgaan.

KLinkt erg goed de titel van het nummer vind ik al geweldig

Die eerste zin van Supernatural Superserious 'everyone here comes from somewhere' staat ook al een hele tijd op Remhq.com merkte ik

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 11:50 schreef xTomer het volgende:

[..]

Klopt, het is een mooie tijd om R.E.M.-fan te zijn.

True!

Deze 30 seconden garanderen alvast dat het geen Around the Sun kan worden

Ben zelfs ook weer gematigd positief.

Around the Sun... lastig geval. Het is niet mijn favoriet, maar ik vind wel dat de band te kort is gedaan door sommige fans en media. Er staan (naar mijn mening) een x-aantal mooie nummers op. Ik noem een Aftermath, Final Straw, I Wanted to be Wrong, Leaving New York en Boy in the Well. De meeste versies vond ik live (R'dam '05) zeer goed te pruimen.

Electron Blue vind ik een afschuwelijk nummer, zelfs live. Wanderlust kan ik weer beter verdragen (Peaceman vindt dit weer een draak van een nummer). Mijn voorkeur gaat uit naar de 'rock' kant van R.E.M. Geef mij Harborcoat, These Days, I Believe en Life and How to Live it. De ingetogen kant van de band kan ik echter ook zeer waarderen. Up heeft prachtnummers. Sweetness Follows, Find the River.. heerlijk. She just wants to be.. heerlijk einde met de zeer gevoelige gitaar van Peter Buck.

Zodoende haat ik het argument van 'Bill Berry is weg.. dus R.E.M. stelt niets meer voor'. Onzin naar mijn mening. Ik vind het nogal het napraten van de media. De post-Berry albums zijn misschien dan commercieel en in de media relatief gezien minder geslaagd, ik blijf de band innovatief vinden. Hetzelfde over de IRS - Warner overstap. Veel mensen zijn toen afgehaakt. Jammer, want ik vind dat ze met Out of Time en Automatic een goede doorontwikkeling hebben gemaakt. Om daarna weer terug te slaan met rock a la Monster en New Adventures. Als de band had willen cashen, hadden ze wel een album gemaakt zoals Automatic II , maar ze kwamen terug met het rauwe Monster. Met het nieuwe album hoop ik dat ze weer wat meer succes krijgen, maar waardering van mij krijgen ze sowieso. Ik ga vooralsnog geen vergelijkingen trekken over Accelerate. Wie weet klinkt het wel als Document met een vleugje Reckoning. Nee, ik beschouw het als een opzichzelf staand album, zoals ik elk album van R.E.M. beschouw.

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 19:06 schreef Acathla het volgende:
Ik noem een Aftermath, Final Straw, I Wanted to be Wrong, Leaving New York en Boy in the Well.

Vast, maar als ik het ding draai herken ik eigenlijk alleen LNY, Final Straw (vanwege de tekst) en dat ding met QTip erop (vanwege QTip). De rest ben ik halverwege het nummer daar na weer vergeten. Ongeinspireerdheid troef, wat mij betreft.

Overigens vind ik het flauw om de producer de schuld van een slecht album te geven. Na 25 jaar ben je daar als band behoorlijk zelf bij. En wat mij betreft hoort Up bij die 6 albums uit de fantastische Pitchfork quote:

quote:

On the scale of human accomplishments, turning out a classic album ought to rank up there with climbing Mount Everest. Stoned. With one leg. And no oxygen. Given the infinite potential for obnoxious excess within the Rock genre, it's no small feat to assemble an album that's so well phrased, so deftly stated, that its impact extends far beyond the realm of the audible. Turn out two or more such albums and you're headed for legendary status. Turn out five or six and you're R.E.M.

De anderen zijn Murmur, LRP, Document, Green en NAIHF wat mij betreft.

High Speed Train, van jawel Around the sun, was 1 van de liedjes in het gemeentehuis op onze bruiloft.
Het moge duidelijk zijn dat Diaan en ik dat dus een geweldig nummer vinden. Vooral vanwege dit stukje:

No war. no hate. no past.
It's real.
I'm here. I'm yours. I'm fast.
I'm long in the eye
I'm cry when I try
I just want to fly
Just you and I, together

Overigens is het gek dat Reckoning zeer zelden genoemd wordt als favoriete album, terwijl daar toch ook briljantjes op staan, zoals:
# "7 Chinese Bros." – 4:18
# "So. Central Rain" – 3:15
# "Time After Time (annElise)" – 3:31
# "Camera"1 – 5:25
# "(Don't Go Back To) Rockville" – 4:32

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 19:06 schreef Acathla het volgende:
Up heeft prachtnummers. Sweetness Follows, Find the River.. heerlijk.

Die staan natuurlijk op AFTP

Laat ik nu net vergeten zijn om een bruggetje te maken tussen die twee zinnen.

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 20:07 schreef xTomer het volgende:

[..]

Geen "The One I Love?"

Nee, dat vonden we te afgezaagd, bovendien dekt deze tekst meer de lading

Reckoning is een fijne plaat, peaceman

Maar Document blijft toch wel mijn all time favoriet

Jeetje ik voel me een nono als ik hier zo meelees ik heb werkelijk geen idee welk lied van welk album komt. Dat kan ik allemaal niet onthouden hahaha. _{beter gezegd, dat zit niet in mijn systeem} Er zijn een groot aantal nummers die ik mooi vind, een aantal niet. _{ben ook erg slecht in het onthouden van titelnamen} Final straw vind ik trouwens ook een erg goed nummer, vooral live. En High Speed Train

Tja, ik ben een echte album-luisteraar, en zeker REM is een band waarvan ik vaker een heel album draai dan losse nummers

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 21:13 schreef cafca het volgende:
Tja, ik ben een echte album-luisteraar, en zeker REM is een band waarvan ik vaker een heel album draai dan losse nummers

Daar zit het 'm al in, ik luister bijna alleen random, zowel op i-pod als op de pc. Misschien moet ik toch maar eens albums gaan luisteren.

Absoluut albums boven nummers (hoewel een avondje depressief plaatjes draaien niet compleet is zonder de pathos van Country Feedback)

Maar dan: Wat doe je bij de IRS albums? Ik heb ze leren kennen in de heruitgave (dus met bonusnummers) en dat bevalt me doorgaans prima. Maar dat is niet de manier waarop REM het album bedoeld heeft natuurlijk, en ook niet zoals de oudjes de albums hebben leren kennen. Toch zou Document voor mij een minder album zijn zonder de Time after Time medley

quote:

Op woensdag 23 januari 2008 19:06 schreef xTomer het volgende:
Wat overigens nog grappiger is dan dat, is dat (op murmurs.com) er een hele hoop mensen zijn die de toenamlige producer Pat McCarthy daar de schuld van geven.

Zo gek is dat niet hoor. Ik heb destijds ook de "iTunes originals" versies gedownload, dan hoor je de songs in een wat meer rauwere setting. Net als bij de concerten hoor je dan dat de songs op zich best goed zijn.

Op ATS hoor je dat ook, alleen moet je dan eerst door een paar lagen glazuur heen prikken. Glazuur dat er mede dankzij de "sound" van Pat McCarthy aan toe is gevoegd in de productie.

Ik ben overigens ook een album luisteraar. Hoewel ik recent mijn CD collectie naar mijn PC heb gekopieerd. Het voordeel is dan dat er tijdens het "shuffelen" nog wel eens songs voorbij komen van albums die je nooit meer opzet. "Oja dat is eigenlijk best goed" denk ik dan vaak

Toch hoop ik dat "het album" niet verdwijnt. CD's zie ik nog wel uitsterven als medium in de nabije toekomst en vervangen worden door iets anders. Betaalde downloads bijvoorbeeld?

Maar een "album" vind ik een mooi iets. Ik hoop dat dat nooit verdwijnt. De songs samen horen vaak bij elkaar als een geheel, en samen met het hoesje wordt het dan echt een kunstwerk. Een song eruit pikken vind ik net alsof je een boom uit een schilderij knipt en die aan de muur hangt, in plaats van het hele schilderij.

Zie ook: www.savethealbum.com

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 10:14 schreef thijsdetweede het volgende:
Absoluut albums boven nummers (hoewel een avondje depressief plaatjes draaien niet compleet is zonder de pathos van Country Feedback)

Maar dan: Wat doe je bij de IRS albums? Ik heb ze leren kennen in de heruitgave (dus met bonusnummers) en dat bevalt me doorgaans prima. Maar dat is niet de manier waarop REM het album bedoeld heeft natuurlijk, en ook niet zoals de oudjes de albums hebben leren kennen. Toch zou Document voor mij een minder album zijn zonder de Time after Time medley

Oudjes?


Ik ken ze dus als de originele uitgave, en die bevallen mij prima. Heruitgaven zijn meestal wel leuk, de extra nummers zijn een welkome aanvulling, maar toch heb ik vaak na het "originele" album zoiets van: klaar!
(dit heb ik overigens ook bij een aantal albums die ik niet eens als origineel ken)

Document is van 87 geloof ik, dus oudjes ja De zeer gewaardeerde muziekkenners die REM niet door Losing My Religion hebben leren kennen (bouwjaar 79, dus voor mij zat dat er niet in).

@BUG: Ik ga ervan uit dat albums niet echt verdwijnen, al was het maar vanuit een marketing oogpunt: Het is makkelijker iedere 2 jaar een album te promoten dan iedere 2 maanden een liedje. Goddank, want hoewel ik eigenlijk alleen nog maar naar mp3'tjes luister, shuffle ik bijna altijd per album.

quote:

Op donderdag 24 januari 2008 13:56 schreef xTomer het volgende:
En re. producers. De band is al 25 jaar oud, die kunnen echt zelf wel een beslissing maken of iets nog een laag glazuur nodig heeft of niet. Ik denk dat een producer vaak ideetjes aandraagt, en dat die dan bekeken worden. Ik ga er vanuit dat de band uiteindelijk het voor het zeggen heeft, en niet de producer.

Ik denk dat je de rol van producers onderschat. Een band kiest vaak voor een bepaalde producer vanwege diens geluid/werkwijze dat wel. Die keuze zal R.E.M. bewust gemaakt hebben.

Maar een producer blijft iemand met een eigen visie op hoe de muziek hoort te klinken. Vergelijk het met een muzikant: het mengpaneel is zijn instrument. Ik neem aan dat hij de band heeft kunnen overtuigen dat dit het beste geluid is voor de songs, hoewel een hoop fans het daar dus niet mee eens zijn.

Ik heb zelf ervaringen in een studio met een technicus die regelmatig zei "als we dat doen wil ik mijn naam er niet onder hebben" als mijn band ideeen had om iets bijvoorbeeld een rauw randje te geven. Maar goed, dat is wel een ander segment natuurlijk