Alsjeblieft hierbij een nieuw topic om eindeloos in te kunnen janken en zeiken over je ex.
Ik verlaat hierbij dit topic omdat ik hier geen zin meer in heb en ik wel wat leukers kan bedenken.
Ik wens jullie veel sterkte, maar blijf hier niet te lang hangen.
-Mellow-
Ik ken dr 5 jaar ongeveer, en dat werd heel snel heel vertrouwd. Ik ging heel veel met dr om, en ze heeft zoveel meegemaakt in mijn leven. Ik merk nu hoe groot het gat is nu ze er niet meer is. Alles, maar dan ook alles herinnert me aan haar. Zelfs dat ik op mn fucking werk ben, omdat ik toen ik ging solliciteren ver moest rijden, en zij is meegeweest. Vanaf dat ik hier werk heb ik haar gehad, en nu is dat over.
Dat is heel moeilijk...ze was er altijd, ik kon op haar terugvallen. Als alles kut ging, was zij er. Toen we hoorden dat mijn vader ziek is, was ik compleet van de wereld, maar zij was er. Ik kon bij haar huilen, ik sliep er 4 nachten achter elkaar, 's nachts werd ik wakker en moest ik huilen, maar zij was direct wakker en hield me dan vast.
Maar de belangrijkste reden natuurlijk omdat ze geweldig is, haar enthousiasme, haar intelligentie, haar schoonheid, haar karakter...ik hou zoveel van d'r en ik zou de hele wereld geven om haar terug te krijgen, maar ze twijfelde, en dat was zo erg dat het beter was dat het uit is voor haar. Ik weet dat ik dingen deed/niet deed die aan haar keuze hebben bijgedragen maar ze zegt dat er nog andere twijfel bij zit die genoeg zou zijn om het uit te maken ook al zou ik die dingen veranderen. Toch blijft de twijfel aan me knagen dat het nu, als ik dingen gewoon beter had gedaan, het misschien nu nog aan was.
Bij alles wat ik nu doe of niet doe merk ik dat zij er niet meer is. Ik mis haar telefoontjes, haar smsjes, haar stemmetjes, geluidjes, gezichtsuitdrukkingen, haar lach...gewoon alles. Ik doe alles op de automatische piloot, maar ben nergens echt bij betrokken. Als ik bij vrienden ben dan zit ik er omdat ik dan niet alleen ben, maar ik kan niet zeggen dat ik actief deelneem.
Ze is zo belangrijk voor me, en ik weet dat ik haar moet vergeten maar GODVERDOMME IK WIL HAAR TERUG!!
Ik wist dat deze topicreeks er was, maar nooit verwacht dat ik hier zou gaan posten, ik dacht echt dat zij Degene was. Ik ben bezig met een huis, en we zeiden nog van hoe dat zou zijn...en nu pats....is het kapot.
[ Bericht 3% gewijzigd door CoolGuy op 11-01-2008 09:36:03 ]
Maar moet jij jezelf veranderen om in haar pas te lopen? Ben je dan jezelf nog? Denk daar ook over na!! Succes!
quote:Zij heeft heel vaak aangegeven waar de schoen knelde. Ik heb daar nooit genoeg mee gedaan. Echter, er zijn nog meer dingen waar ik geen invloed op heb, dus zelfs als ik wel genoeg gedaan zou hebben, dan nog zouden er volgens haar dingen zijn die aan haarzelf liggen.Op vrijdag 11 januari 2008 13:28 schreef hambon het volgende:
Waarschijnlijk heeft zijn nooit duidelijk gecommuniceerd wat er eventueel aan mankeerde, anders had je daar wel aan gewerkt merk ik zo. Ik ken dat wel, heb altijd gezegd dat m'n ex moest praten als iets niets aan mij beviel en niet achteraf met dingen komen en/of met modder gooien. Nu, helaas is de werkelijkheid anders.
Maar moet jij jezelf veranderen om in haar pas te lopen? Ben je dan jezelf nog? Denk daar ook over na!! Succes!
Nee ik moet mezelf niet veranderen, het zijn gewoon dingen die ik wel of niet deed terwijl dat gemakkelijk wel had gekund. Ik was dus gewoon een hufter. Echter, die dingen waren niet de hoofdreden volgens mij, als ik het goed begrepen heb. We hadden geen slechte relatie, helemaal niet zelfs, maar ik had gewoon...dingen anders, beter moeten doen.
Misschien heeft het niet volledig aan mij gelegen, maar toch zeker wel gedeeltelijk. Ik moet dus nu zien te leven met de wetenschap dat ik nooit zal weten of de relatie, als ik alles beter had gedaan, nu nog had bestaan.
Het is godverdomme kut. Ik was op tijd thuis, en ik had het gisteren en vandaag zwaar, dus ik ging slapen, maar kheb over dr gedroomd net, dus ik voel me nog steeds kut. Dan krijg ik weer de behoefte om contact met d'r op te nemen, maar dat heeft allemaal geen zin. Ik krijg dr dr niet mee terug, integendeel. Ik weet wel dat mensen zeggen dat het minder wordt en daar ga ik ook wel vanuit, maar daar heb ik nu niets aan. Zij is constant in mijn gedachten, ze is het eerste waar ik aan denk als ik wakker word.
Mja, het is gewoon grote dikke kut allemaal. En dan heb je ook nog mensen die zeggen 'op naar de volgende'. Ik kan niet 'op naar de volgende'. Mijn gevoel, mijn hart ligt bij haar. Ik heb geen knop die ik kan omzetten, ik heb totaal geen behoefte aan 'de volgende'. We praten over gevoel, dat kan ik niet 'uitzetten'.
[ Bericht 15% gewijzigd door CoolGuy op 11-01-2008 18:32:55 ]
Je hebt hier in vorige topics ook wel eens gereageerd op anderen (als ik me niet vergis) en de dingen die je daar posten waren op zich waar en hulpzaam. Lees ze voor mijn part zelf eens door en volg je eigen adviezen op.
quote:Ja, ik weet dat ik hier altijd postte -in R&P, niet in deze topicreeks-. Overigens wel leuk om te zien dat er mensen zijn die zich dergelijke posts kunnen herinneren. Ik weet ook wel dat ik mezelf niet te veel kwalijk moet nemen, maar ik word hoe dan ook al gek. Ik weet ook wel dat ik over een half jaar misschien iets beter kan relativeren, maar feit blijft dat er gewoon wel dingen zijn waar ik op gewezen ben, waar ik dus te weinig mee heb gedaan. Feit blijft ook dat ik van d'r hou.Op vrijdag 11 januari 2008 19:11 schreef kanna het volgende:
Achteraf kijken wat je beter had kunnen doen is nu logisch, maar later zul je misschien blij zijn dat je het toch niet hebt gedaan. Je moet je niet te veel kwalijk nemen, want dan maak je jezelf gek.
Je hebt hier in vorige topics ook wel eens gereageerd op anderen (als ik me niet vergis) en de dingen die je daar posten waren op zich waar en hulpzaam. Lees ze voor mijn part zelf eens door en volg je eigen adviezen op.
Ik weet dat mijn posts destijds misschien wel getuigden van enige samenhang en waarheid, maar nu ik zelf (weer) in deze kutsituatie zit weet ik dat het allemaal niet zo zwart/wit is. Das een van de dingen die mijn ex altijd van mij vond. Ik was zo zwart/wit. Dat vinden mijn ouders ook. Ik vind dat ook, maar ik merk nu hiermee dat alles ze-ker niet zwart/wit is.
Liefde is geweldig. Misschien heb ik haar wel te weinig laten merken wat ik voor dr voelde, hoe zeer ik van dr hou. Ze zei wel eens dat ze niet kon plaatsen hoe ik ons zag. Ik denk dat daar een kern van waarheid inzit. Ik ben niet goed in praten over mijn gevoelens, misschien heb ik wel te weinig gezegd dat ik van d'r hou. Misschien heb ik wel te weinig gezegd dat ik trots op d'r ben, in alles wat ze doet, hoewel ze het vaak moeiljik heeft gehad. Ik doe dat op kleine manieren, maar die zag zij niet, of dat vond ze niet voldoende, of ze wilde het graag op een andere manier zien, misschien was ik wel een botte lul, misschien had ik het gewoon meer moeten uitspreken, ik weet het niet.
Maar dat ik van d'r hou, dat staat vast. Zij is mijn nummer 1. Altijd geweest.
Ik weet hoe ik zelf ben, ik ben enorm analytisch, ik ga meestal op mijn verstand af, maar in dit geval, als ze me morgen zou bellen en zou zeggen dat ze een fout heeft gemaakt, en dat ze het opnieuw wil proberen, dan neem ik d'r direct terug. Ik weet dat dat misschien niet heel verstandig is, maar I couldn't care less. Sommige dingen zijn te bijzonder, te speciaal om zo'n kans niet met beide handen aan te grijpen, en zij is zo speciaal.
Dat analytische is misschien ook wel een van de redenen geweest. Als zij ergens mee zat, dan probeerde ik d'r op mijn manier te helpen. Ik probeerde een oplossing te bedenken, terwijl zij dat w.s. niet nodig had op dat moment, zij wilde gewoon vastgehouden worden, meer niet, en ik denk dat dat ook een van de dingen is die ik te weinig gedaan heb.
Zij had ook wel eigenschappen waar ik het mijne van dacht, denk dus niet dat ik d'r zit te idealiseren, al is mijn mening op dit moment uiteraard wel zeer gekleurd, maar ook met die dingen is en blijft zij mijn alles.
Ik mis d'r.
[ Bericht 5% gewijzigd door CoolGuy op 11-01-2008 20:44:35 ]
quote:Ik herken het totaal. Je weet het allemaal wel en als het om anderen gaat kun je best wel behulpzaam zijn, maar hier gaat het plotseling om jezelf en dan geldt er niks meer van die verstandelijke analyses. Want je hart overstemt alle redelijkheid.
Ik kwam er vandaag achter dat ik ruim 8 maanden geleden precies heb beschreven wat me is overkomen. Ik noemde het toen een '2 minuten gevoel'. Dat het dus wel erg leuk was allemaal, maar dat ik steeds rondliep met het idee dat elke seconde van onze relatie de laatste kon zijn. Ik schrok er echt van hoe accuraat ik toen al wist wat er eigenlijk aan de hand was. Maar toen hij plotseling weer riep dat het 'uit' moest zijn, was het alsof ik werd geraakt met een baksteen. Mijn eigen juiste analyse van de breekbaarheid van onze relatie had ik gewoon voor het gemak maar genegeerd. Het kwam niet uit, want ik wilde hem en ik wil hem nog steeds.
quote:Ja, mijn hart overstemt niet alleen alle redelijkheid, maar ook alle andere dingen. Ik voel me leeg, dood, alleen. Te beseffen dat ik datgene kwijt ben wat ik het liefste had schuift alles aan de kant, alleen dat voel ik nog maar. Ik ontplof direct als iemand me ook maar in het kleinste iets dwars ligt. Ik rij veel te hard, en ik ben mezelf gewoon niet meer.Op vrijdag 11 januari 2008 21:50 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ik herken het totaal. Je weet het allemaal wel en als het om anderen gaat kun je best wel behulpzaam zijn, maar hier gaat het plotseling om jezelf en dan geldt er niks meer van die verstandelijke analyses. Want je hart overstemt alle redelijkheid.
Ik kwam er vandaag achter dat ik ruim 8 maanden geleden precies heb beschreven wat me is overkomen. Ik noemde het toen een '2 minuten gevoel'. Dat het dus wel erg leuk was allemaal, maar dat ik steeds rondliep met het idee dat elke seconde van onze relatie de laatste kon zijn. Ik schrok er echt van hoe accuraat ik toen al wist wat er eigenlijk aan de hand was. Maar toen hij plotseling weer riep dat het 'uit' moest zijn, was het alsof ik werd geraakt met een baksteen. Mijn eigen juiste analyse van de breekbaarheid van onze relatie had ik gewoon voor het gemak maar genegeerd. Het kwam niet uit, want ik wilde hem en ik wil hem nog steeds.
quote:Ja ik heb ook nauwelijks het idee dat ik nog leef. Maar ik realiseer me ook wel dat wat ik doe niet gezond is voor mezelf. Overigens lijkt het mij heel normaal dat je je één week nadat het uit is dat dan je rouwproces niet over is. Je mag natuurlijk best verdrietig zijn.Op vrijdag 11 januari 2008 23:07 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Ja, mijn hart overstemt niet alleen alle redelijkheid, maar ook alle andere dingen. Ik voel me leeg, dood, alleen. Te beseffen dat ik datgene kwijt ben wat ik het liefste had schuift alles aan de kant, alleen dat voel ik nog maar. Ik ontplof direct als iemand me ook maar in het kleinste iets dwars ligt. Ik rij veel te hard, en ik ben mezelf gewoon niet meer.
quote:Je hebt te lang voor haar voeten gelegen. Daardoor heeft ze alle respect voor je verloren en neukt ze nu waarschijnlijk een echte vent. Vrouwen willen een echte man die weet wat hij wil, geen jammerend watje.Op vrijdag 11 januari 2008 18:25 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Zij heeft heel vaak aangegeven waar de schoen knelde. Ik heb daar nooit genoeg mee gedaan. Echter, er zijn nog meer dingen waar ik geen invloed op heb, dus zelfs als ik wel genoeg gedaan zou hebben, dan nog zouden er volgens haar dingen zijn die aan haarzelf liggen.
Nee ik moet mezelf niet veranderen, het zijn gewoon dingen die ik wel of niet deed terwijl dat gemakkelijk wel had gekund. Ik was dus gewoon een hufter. Echter, die dingen waren niet de hoofdreden volgens mij, als ik het goed begrepen heb. We hadden geen slechte relatie, helemaal niet zelfs, maar ik had gewoon...dingen anders, beter moeten doen.
Misschien heeft het niet volledig aan mij gelegen, maar toch zeker wel gedeeltelijk. Ik moet dus nu zien te leven met de wetenschap dat ik nooit zal weten of de relatie, als ik alles beter had gedaan, nu nog had bestaan.
Het is godverdomme kut. Ik was op tijd thuis, en ik had het gisteren en vandaag zwaar, dus ik ging slapen, maar kheb over dr gedroomd net, dus ik voel me nog steeds kut. Dan krijg ik weer de behoefte om contact met d'r op te nemen, maar dat heeft allemaal geen zin. Ik krijg dr dr niet mee terug, integendeel. Ik weet wel dat mensen zeggen dat het minder wordt en daar ga ik ook wel vanuit, maar daar heb ik nu niets aan. Zij is constant in mijn gedachten, ze is het eerste waar ik aan denk als ik wakker word.
Mja, het is gewoon grote dikke kut allemaal. En dan heb je ook nog mensen die zeggen 'op naar de volgende'. Ik kan niet 'op naar de volgende'. Mijn gevoel, mijn hart ligt bij haar. Ik heb geen knop die ik kan omzetten, ik heb totaal geen behoefte aan 'de volgende'. We praten over gevoel, dat kan ik niet 'uitzetten'.
Double Your Dating beschrijft een aantal harde waarheden. Een goed voornemen voor 2008: gebruik vanaf nu zelf de wijven.
[ Bericht 97% gewijzigd door Inekris op 12-01-2008 14:36:36 ]
Ik heb in mei actief gepost in dit forum, aangezien ik toen werd gedumpt door mijn ex. Dat was de 1e keer dat het uitging op het moment dat ik er nog wel 100% in geloofde. Al mijn relaties voorheen liepen gewoon niet lekker meer en uiteindelijk maakte ik of een ex het wel uit (wat dus minder pijn deed). Afijn, de relatie die in mei uitging heb ik verwerkt. Het koste moeite, maar na enkele maanden merkte ik dat het me niks meer deed.
Ik heb sinds mei genoeg nieuwe vrouwen ontmoet en met twee daarvan was het wat serieuzer. Het werden echt serieuze flirts, maar ik bleef tegen een drempel aanhikken. Ik kon de dames in kwestie gewoon niet geven wat ze wilden. Die flirts eindigden dan ook telkens na 1 a 2 maanden, omdat de dames me glashard de vraag stelden: "wat wil je nou?". Beide dames heb ik een negatief antwoord gegeven: mijn gevoelens waren niet sterk genoeg.
Nou de tijd verstreek en half december kwam ik weer iemand tegen die de X-factor had. Het eerste gesprek was geweldig en eigenlijk kwamen we beiden tot de conclusie: daten en wel snel!
Dus week later wat gedronken en gegeten, netjes thuis afgezet met de auto en als afscheid een heerlijke tongzoen gekregen. Vervolgens nog een paar keer gedate en het werd leuker en leuker. Ik merk trouwens aan een vrouw dat ik haar echt leuk vind als ik de eerste paar dates niet eens aan sex denk, oftewel ik vind haar dan zo speciaal dat het wel kan wachten....maar dat even terzijde.
Na die dates (verspreid over 3 weken inclusief veel sms, msn, telefooncontact) kwamen we tot de conclusie dat we eigenlijk wel verliefd waren op elkaar. Het werd dus een officieel iets.
Toen werd het snel moeilijk, want haar hele verleden gooide ze op de tafel en ondanks dat ik wel wat gewend ben, schrok ik echt! Had tijdens die dates niks gemerkt van haar verleden en ze schermde het ook goed af. Toen het officieel was kwamen de details dus wel boven tafel. Ik heb een paar dagen ermee geworsteld, maar toch maar besloten dat ik ervoor wilde gaan. Ik accepteerde haar verleden en wilde haar al het vertrouwen geven.
Gisteren ineens het onverwachte....ze belt op en zegt dat ze toch niet door wil gaan. Haar gevoelens bleken toch niet te kloppen. Nou ja, klote natuurlijk aangezien ik pas recent mijn vertrouwen aan haar had gegeven. Ze wil ook geen contact meer, omdat dat de situatie nooit zal verbeteren. Het was allemaal nog zeeeeeer pril, dus de pijn valt wel mee. Maar toch, het voelt zo zuur dat ik eindelijk ervoor wil gaan en niet veel later er alleen voor sta. Pfff, dit heeft zoveel energie gekost. Alles heeft maar een maand geduurd, maar zo'n verkenningstraject kost zoveel energie! Ben even relaties beu! Aangezien ik vrouwen nooit snel leuk genoeg vind als relatiemateriaal, zal ik wel weer een hele poos single zijn....
Voor de mensen die het echt zwaar hebben....je ziet aan mijn post wel dat je uiteindelijk iedereen kunt vergeten....hoe zeker je ook denkt te weten dat diegene alles voor je is! (ik doel hierbij dus op mijn relatie die in mei voorbij was)
[ Bericht 4% gewijzigd door BillyBeflap op 14-01-2008 23:54:27 ]
quote:Op vrijdag 11 januari 2008 09:31 schreef CoolGuy het volgende:
Toch blijft de twijfel aan me knagen dat het nu, als ik dingen gewoon beter had gedaan, het misschien nu nog aan was.
.
laat het een les zijn voor de volgende relatie, spijt achteraf is te laat....de tijd terug draaien kan helaas niet...was het maar waar , sterkte kerel
if i could turn back the hands of time....(R.Kelly)
quote:Spijt achteraf is eigenlijk altijd te laat nietwaarOp maandag 14 januari 2008 23:49 schreef TeenWolf het volgende:
[..]
laat het een les zijn voor de volgende relatie, spijt achteraf is te laat....de tijd terug draaien kan helaas niet...was het maar waar , sterkte kerel
if i could turn back the hands of time....(R.Kelly)
Nu heb ik wel aan d'r gevraagd of het verschil had uitgemaakt, en dat had het niet, want zelfs al zou ik die dingen allemaal anders doen, dan nog zou ze nog over andere dingen twijfelen waar ik 0 invloed op heb. Dat antwoord weet ik dus al wel.Neemt niet weg dat dat stemmetje blijft. Het punt is dat degene die verlaten wordt altijd degene is die met dergelijke vragen zit. "Als ik op 14 juli om half 2 nou dat had gezegd...misschien was het nu dan nog...". Ze blijft ook zeggen dat ik niet alles naar me toe moet trekken, omdat ik niet het probleem ben, maar zij. Nou ja, dat moet ik dan maar geloven. Het doet daarom niet minder pijn.
[ Bericht 17% gewijzigd door CoolGuy op 15-01-2008 09:53:35 ]
quote:Natuurlijk kom je er uiteindelijk overheen. Dat heeft alleen tijd nodig, en dat is nou net datgene waar ik geen zin in heb. Dat duurt me te lang, die pijn moet nu over zijn. Rationeel gedacht weet ik natuurlijk wel hoe het werkt, maar je gevoel, je hele lichaam en verstand schreeuwt van 'dit kan niet, dit mag niet, ik wil terug wat ik had, hoe het was'. Dat gaat ooit over, alleen wanneer...tja, daar heb je weinig invloed op.Op maandag 14 januari 2008 23:46 schreef BillyBeflap het volgende:
verhaal
Wat jij ook schrijft, je kunt wel gaan daten, maar op het moment dat je bij die persoon bent en het voelt niet goed omdat je met je gedachten en gevoel bij je ex bent...tja dan houdt het op. Dat voel je ook wel denk ik, ik denk dat je goed weet of het komt doordat de klik er niet is, of omdat je met je gedachten bij je ex bent. Dat eerste kan, dat tweede ook maar is zuurder. Dat betekent dat je er nog niet overheen bent. Je moet ook niet per se willen daten alleen maar 'om te daten'. Dat werkt niet. Je kunt tijd niet versnellen, je zult er doorheen moeten.
Ik snap niet wat er gebeurd is, mijn omgeving snapt niet wat hij nou precies aan het doen is. Maar iedereen heeft wel zoiets van 'er is een dikke kans dat hij straks terugkomt om het nog eens te proberen, maar vraag jij je maar eens heel goed af of hij al deze ellende nog een keer waard is'.
Overigens denk ik niet dat het veel zin heeft om na te denken over wat je beter had kunnen doen. Tenminste, mijn ervaring is, dat je het sowieso niet goed had kunnen doen. Mijn ex presteerde het om tegen me te zeggen dat als ik in het eerste gesprek nadat hij zei dat hij het uit wilde maken had gezegd dat hij kon oprotten, dat hij dan zijn fout wel had ingezien en was teruggekomen. Mijn fout was dus dat ik overstuur was omdat hij het uit wilde maken.
quote:Als jij had gezegd dat hij kon oprotten, zou hij zich minder schuldig gevoeld hebben om toch maar bij je te blijven. Hij wilde je natuurlijk deels ook niet kwijt. Zolang hij het gevoel had ongebonden te zijn, wilde hij wel bij je blijven.Op dinsdag 15 januari 2008 10:54 schreef HiZ het volgende:Mijn ex presteerde het om tegen me te zeggen dat als ik in het eerste gesprek nadat hij zei dat hij het uit wilde maken had gezegd dat hij kon oprotten, dat hij dan zijn fout wel had ingezien en was teruggekomen. Mijn fout was dus dat ik overstuur was omdat hij het uit wilde maken.
quote:Ach het maakt ook helemaal niks uit. Hij is bang voor de toekomst en heeft z'n voorzorgsmaatregelen al genomen. Zeg maar dat hij het uit heeft gemaakt omdat hij bang was dat ik dat anders later zou doen.Op donderdag 17 januari 2008 12:19 schreef Tarot het volgende:
[..]
Als jij had gezegd dat hij kon oprotten, zou hij zich minder schuldig gevoeld hebben om toch maar bij je te blijven. Hij wilde je natuurlijk deels ook niet kwijt. Zolang hij het gevoel had ongebonden te zijn, wilde hij wel bij je blijven.
Ik heb zelf de stekker uit deel II van onze relatie getrokken, in deel I was zij degene die de biezen pakte, en het is sinds september uit. Redelijks vers zou je kunnen zeggen, maar dat is nou ook weer niet het geval. Ik heb sowieso een jaar te lang in deze relatie gezeten en in het laatste jaar ben ik geestelijk meer en meer op afstand gaan staan. En hoewel wij tweeën over grote veranderingen hadden en ik ze uiteindelijk ook ging uitvoeren bracht dat ons geestelijk echter nog verder uit elkaar.
Ik woonde in Nijmegen waar ik heb gestudeerd, maar wij wilden graag samenwonen. Ik wilde sowieso na jaren een LAT-relatie in dezelfde stad wonen en dat als uitvalsbasis gebruiken om 'het leukste appartement' te zoeken. Ik heb toen werk gezocht en ben uit Nijmegen verhuisd na een tijdje. De eerste maanden toen ik werk had woonden we op haar kamer en pendelde ik naar Nijmegen omdat ik twee baantjes had. Al die tijd hadden we een LAT-relatie gehad en zo dicht op elkaar bracht de nodige spanning en frictie met zich mee.
Mijn ex-vriendin was iemand die nogal het nodige aan 'onderhoud' nodig had, ze was erg onzeker en onzelfstandig. Zelfs over de kleinste dingen werd mijn mening gevraagd of werd ik ingeschakeld om hulp te bieden. Nu ben ik van nature iemand die erg hulpvaardig is en dit te pas en te onpas kan doen. Ook wel eens ongevraagd. Daar liep het in deel I van onze relatie ook wel spaak. Wij hadden samen een soort van samenwerkingsverband gecreëerd waarmee we elkaars hulpbehoefte en onzelfstandigheid in stand hielden. Ik had iemand om te helpen, zij iemand om van te ontvangen en vice versa. In deel I was ik erg onzelfstandig en kon op dezelfde manier aan iemand zuigen als mijn vriendin dat in deel II zou doen. Wij brachten eigenlijk niet beste in elkaar naar boven, wij brachten elkaar eerder omlaag. En dat was zeker het geval in het laatste gedeelte van deel II. In plaats van 1 + 1 = 3 was het meer een geval van 1 + 1 = -2. Geestelijk werd er zo'n claim gedaan dat ik dit op een gegeven moment niet meer trok.
Toen wij aan deel II begonnen waren wij ons heel erg bewust van die zorgrelatie en gingen er soms zelfs een beetje te krampachtig mee om. Eigen vrijheid, zelfstandigheid en eigenheid staan bij mij in een relatie hoog in het vaandel. Totdat de ex dus in één keer meer hulp nodig had en steeds meer onzeker werd. Ik heb haar werkelijk waar met vanalles en nogwat geholpen, en dan heb ik het vooral over mentale kwesties, onzekerheden en keuzes maken. Op z'n tijd gaf ik mij grens aan, zodat zij wist waar ze stond en sommige dingen toch echt zelf moest regelen, of er maar iemand anders voor moest inschakelen. En op een gegeven moment, na een lange lange tijd besloot ik dat het genoeg was. Ik kon het gewoon niet meer aan. Ik heb haar duidelijk verteld waar mijn grenzen lagen, wat ik wel wilde en niet en waarom ik dat zo wilde en hoe ik mij daarbij voelde.
Zij kon hier niet mee omgaan en wij hebben hierover flinke, flinke ruzie gehad. En het ging ook steeds slechter met onze relatie nadat ik duidelijk ben geweest. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, wij hadden steeds meer ruzie, ik trok mij steeds meer terug en ging alleen nog maar naar haar toe om samen te slapen. Ik zag haar steeds minder en op een gegeven moment hadden we echt alleen maar ruzie (woorden).
Dat was voor mij de spreekwoordelijke druppel en ik heb de keuze gemaakt om te stoppen met de relatie. Het voelde als een bevrijding, hoewel ik in eerste instantie niet eens wist hoe het voelde.
Zij wilde de relatie nog een kans geven en had nog hoop op een verbetering, dit was alleen hoop en verder had ze geen concreet plan. Die passiviteit was ik zat en ik heb doorgezet om de relatie te verbreken.
Goed, nu zijn er een aantal fouten die ik gemaakt heb, ik ben nooit heel erg duidelijk en eerlijk geweest omdat ik de relatie eigenlijk veel eerder had willen verbreken. Hierdoor heb ik langer in deze relatie gezeten dan ik eigenlijk wilde. Ook vervelend dat ik vanuit Nijmegen vertrokken ben waar ik inmiddels al vijf jaar woonde en een vaste vriendenkring heb opgebouwd. Nu vind ik het niet per se een fout dat ik ben verhuisd, er zijn een aantal goede dingen uit voort gekomen, waaronder the break up. Nog een fout is de relatie niet verbreken omdat ik niet alleen wilde zijn, omdat het veilig was bij haar. Ik kan alleen zijn, soms wil ik alleen zijn en ik ben erg gehecht aan mijn ruimte, maar het is zo fijn om ook samen te zijn.
Onder het moto van je moet het berenvel niet verkopen voordat je de beer geschoten hebt was ik ook al een beetje verliefd op iemand anders. Daar heb ik nooit wat mee gedaan in mijn relatie met mijn ex. Dit vind ik niet kunnen en ik zou uberhaupt nooit vreemd kunnen gaan. Toen het uit was heb ik na een tijdje contact met dat meisje gezocht, we hebben nu inmiddels twee maanden wat. En het is echt geweldig, echt, ik zou haar niet kwijt willen want ze is (goh, misschien wel een dooddoener) echt het tegenovergestelde van mijn ex in veel dingen. Ze lijkt in veel zaken ook op mij, we hebben veel gedeelde interesses en vooral veel plezier en lol samen. Na een lange lange tijd had ik niet weer gedacht dat relaties ook leuk konden zijn. Ik heb niet het idee dat zij een 'rebound-chick' is, iemand die mij moet helpen om over mijn ex te komen. Ik ben trouwens ook niet iemand die in het rond neukt of allerlei losse dingen heb ofzo.
Toch is er het feit, en niet alleen het feit, dat het ook lastig kan zijn om over je ex heen te komen. En dat helemaal na een (LAT)relatie die in totaal ongeveer zeven jaar geduurd heeft. In andere woorden, de laatste paar weken heb ik daar erg veel moeite mee. Ik ben erg zelfs helemaal somber van. Een reden waarom ik er nu meer moeite mee heb is omdat ik te weten ben gekomen dat ze is afgestudeerd en binnenkort haar diplomauitreiking heeft. Ik ben wel blij voor haar, en vind het jammer dit moment niet te kunnen delen. Ik kan er niet bij zijn. En zo is dat het geval met veel dingen. Nu weet ik wel dat dat zo hoort als je een relatie verbreekt en dat die afstand ook goed is. Toch is het nu pijnlijk om niet bij die mooie mijlpalen aanwezig te kunnen zijn.
Ik weet eigenlijk niet wat ik van jullie vraag, maar het is al prettig om dit van mij af te kunnen schrijven. Ik vind het erg jammer dat ik haar mis en was graag al nog meer over haar geweest. Maanden in de aanloop naar het verbreken van onze relatie heb ik het in mijn hoofd al meerdere malen uitgemaakt en al geestelijk ook afstand genomen, zodoende was ik al een paar stapjes verder toen het echt uit ging, maar toch haalt een gevoel mij nu in. Ik zit toch in zak en as.
Eigenlijk zou ik het misschien ook een beetje moeten delen met mijn huidige vriendin, niet ten volste volle, maar gewoon benoemen. Ik weet dat zij daar wel open voor staat, ik heb toch het idee dat ik haar dus niet met mijn ex-verhalen wil lastig vallen. Die lading hoort ook gewoon niet bij haar. Ik heb wel een vriend die ongeveer in dezelfde situatie heeft gezeten maar die kreeg zijn nieuwe vriendin een half jaar nadat hij alleen was geweest. Maar met hem praat ik moeilijk over dat soort zaken. Ook omdat zijn vriendin goede vrienden is met mijn ex. Handig, gedeelde vrienden.
Zijn er misschien andere mensen die een soort van overlap hadden of een korte periode tussen het einde van hun oude relatie en de start van de nieuwe. Ik ben wel benieuwd hoe jullie daar mee om zijn gegaan. Soms is het moeilijk om naar mensen toe te gaan om over dit soort zaken te praten. Hopelijk hebben jullie het een en ander meegemaakt wat iets vergelijkbaars is zodat we de ervaringen kunnen delen.
En voor andere vragen of steunbetuigingen: brand maar los!
Liefde is mooiste en irritanste wat ik heb meegemaakt in me leven.
quote:quoted for truthOp dinsdag 22 januari 2008 11:21 schreef restartlife het volgende:
Liefde is mooiste en irritanste wat ik heb meegemaakt in me leven.
mja goed, ben zelf niet bepaald gelukkig geweest voor wat betreft reaties maar goed heb er mee leren leven dat ik nu net zo een persoon ben die het altijd moeilijk zal hebben op dat gebied en geloof me qua uiterlijk heb ik alles gedaan wat ik heb kunnen doen, ik denk althans dat ik niet lelijk en tho
. sinds die acceptatie dat ik het nu eenmaal altjd moeilijk zal hebben, voel ik me een stuk beter en ga ik de leukere dingen in het leven doen met voor mij als ultieme hoogtepunt mijn vakantie die ik in augustus ga houden in Japan. echt zo een land waar ik altijd naartoe wilde. In elk geval heerlijk om niet met een vriendin rekening te hoeven houden. anyway, ik denk dat ik me ex heb losgelaten nu quote:Op woensdag 23 januari 2008 09:10 schreef CoolGuy het volgende:
Mja, ik heb ook een terugval vandaag. Ik werd vanmorgen wakker en toen wist ik al genoeg. Godver...klotekutgevoel.
Hoe erg het nu ook voelt, het gaat weg. Misschien niet helemaal, maar het wordt draaglijk.
Met mij gaat het ondertussen een stuk beter weer
Het is niet zo dat ik niet iedere dag aan hem denk, dat blijft denk ik totdat ik weer tot over m'n oren verliefd word. Hij blijft voorlopig ook gewoon de perfecte man in mijn ogen. Maar ik barst niet iedere dag meer in huilen uit en ik kan weer vrolijk zijn. Stijgende lijn hoezee 
Het is zelfs zo dat ik nu niet meer echt rouw over het verbreken van de relatie, maar over het feit dat we geen vrienden meer zijn. Door dat laatste ben ik bovendien een groep mensen kwijt waarmee ik leuke dingen kon gaan doen en dat maakt dat ik met mezelf in de knoop zit; welke mensen vind ik leuk, wat vind ik nog leuk om te doen.
Ik ben er nog niet uit.quote:Beter kan ik het volgens mij niet verwoordenOp woensdag 23 januari 2008 09:44 schreef vliegtuigje het volgende:
Hoe erg het nu ook voelt, het gaat weg. Misschien niet helemaal, maar het wordt draaglijk.
Met mij gaat het ondertussen een stuk beter weerhemhaar denk, dat blijft denk ik totdat ik weer tot over m'n oren verliefd word.HijZij blijft voorlopig ook gewoon de perfectemanvrouw in mijn ogen.
<<knip>>
Ik ben er nog niet uit.
quote:mwa sinds ik weer happy ben met mezelf heb ik in elk geval weinig reden tot postenOp maandag 28 januari 2008 01:00 schreef DreamArea het volgende:
Weinig mensen met een dipje hier? Dat is opzich positief dan.
also tis niet dat ik gedaan heb wat in mijn macht lag ofzo verder om een relatie in stand te houden maar ik denk dat het nu eenmaal niet voor me is weggelegd, sinds ik er niet meer vanuit ga om met iemand te zijn knapte er iets en ik nu voor altijd voor mezelf kies, klinkt egoistisch maar me vertrouwens is me net iets te vaak misbruikt >.>
quote:Geen dipje, ik praat inmiddels over een depressie. De momenten waarop ik mij het minst slecht voel zijn de momenten waarop ik het meest ontken dat dit echt kan zijn.Op maandag 28 januari 2008 01:00 schreef DreamArea het volgende:
Weinig mensen met een dipje hier? Dat is opzich positief dan.
quote:dan heb ik een vraag voor je, waarom doe je het niet?Op maandag 28 januari 2008 01:42 schreef DreamArea het volgende:
Dat gevoel heb ik ook een beetje, misschien zou ik wat egoïstischer moeten worden.
wat houd je tegen. Op de manier waarop je nu doorgaat kom je ook nergens
(Volgens mij heb ik hier ooit ook een topic over geopend...)
quote:Bevalt het, die slachtofferrol?Op maandag 28 januari 2008 01:43 schreef HiZ het volgende:
[..]
Geen dipje, ik praat inmiddels over een depressie. De momenten waarop ik mij het minst slecht voel zijn de momenten waarop ik het meest ontken dat dit echt kan zijn.
.quote:Ik heb het niet over alleen een gevoel, het is een diagnose.
Moeilijk hoor
Heb het er wel een paar maanden moeilijk mee gehad, dat is nu niet meer zo, al spookt ze natuurlijk nog weleens door mijn gedachte.
Ik vraag me af met wat voor gevoel ze aan me denkt. Dat kom ik nooit te weten natuurlijk.
Maar ik bedacht me ook; kan je iemand, waarmee je zo'n tijd bent samen geweest, nou echt veel makkelijker vergeten als je meteen een ander hebt? Zou het veel uitmaken? Dat vraag ik me wel af. Misschien weten jullie een antwoord?
quote:Nee, ik denk niet dat dat helpt. Het leidt af in de zin van dat je niet aan je ex denkt, omdat ze 'vervangen' is door iemand anders, maar wat je dan doet is al je gevoelens van liefde projecteren op die nieuwe persoon, terwijl die heel ander is. Daar kom je gauw genoeg achter, waarna het weer uit gaat. De zogenaamde 'reboundrelatie'. Die pijn, etc etc, daar moet je toch doorheen. Je gaat er niet aan ontkomen, helaas.Op zondag 10 februari 2008 18:52 schreef slozzo het volgende:
Mijn ex is al gauw nadat het stuk liep bij een ander ingetrokken.. Ik ben 3 jaar met haar geweest. Ik heb zelf in de tussentijd maar 2 scharrels gehad wat nergens op uitdraaide en het is nu bijna 10 maanden uit met mijn ex.
Heb het er wel een paar maanden moeilijk mee gehad, dat is nu niet meer zo, al spookt ze natuurlijk nog weleens door mijn gedachte.
Ik vraag me af met wat voor gevoel ze aan me denkt. Dat kom ik nooit te weten natuurlijk.
Maar ik bedacht me ook; kan je iemand, waarmee je zo'n tijd bent samen geweest, nou echt veel makkelijker vergeten als je meteen een ander hebt? Zou het veel uitmaken? Dat vraag ik me wel af. Misschien weten jullie een antwoord?
Het ging bij mij vanavond ineens ook weer kut. Ik ging naar de McDrive, en toen bedacht ik me ineens dat de laatste x dat ik daar was, met haar was. Dat we dan samen daar in de auto zaten, te lachen en te eten. Mja, toen was mn honger over, alles weg geflikkerd. Komt er op die kutradio dat nummer van Is Ook Schitterend - Hoofd Onder Water.
Ja toen was het einde oefening. Ik brak, hele weg naar huis gehuild. Teringzooi allemaal. Ik blijf me maar vasthouden aan de gedachte dat het straks een keer beter gaat, en dat moment komt vanzelf dichterbij.
quote:Hoort erbij kerel, hebben we allemaal een keer meegemaakt. Huilen hoort er ook bij, sterkte met de tijd komt alles goed.Op zondag 10 februari 2008 22:48 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Nee, ik denk niet dat dat helpt. Het leidt af in de zin van dat je niet aan je ex denkt, omdat ze 'vervangen' is door iemand anders, maar wat je dan doet is al je gevoelens van liefde projecteren op die nieuwe persoon, terwijl die heel ander is. Daar kom je gauw genoeg achter, waarna het weer uit gaat. De zogenaamde 'reboundrelatie'. Die pijn, etc etc, daar moet je toch doorheen. Je gaat er niet aan ontkomen, helaas.
Het ging bij mij vanavond ineens ook weer kut. Ik ging naar de McDrive, en toen bedacht ik me ineens dat de laatste x dat ik daar was, met haar was. Dat we dan samen daar in de auto zaten, te lachen en te eten. Mja, toen was mn honger over, alles weg geflikkerd. Komt er op die kutradio dat nummer van Is Ook Schitterend - Hoofd Onder Water.
Ja toen was het einde oefening. Ik brak, hele weg naar huis gehuild. Teringzooi allemaal. Ik blijf me maar vasthouden aan de gedachte dat het straks een keer beter gaat, en dat moment komt vanzelf dichterbij.
Het is nu al langer dan een jaar uit...en ik heb sinds die tijd geen dag voorbij laten gaan zonder ana haar te denken....
Nu ben ik met haar aan het stijldansen 1 eer per week...ik dacht dat het goed ging tussen ons...maar ik heb gisteren te horen gekregen dat ze sinds donderdag een vriend heeft...en dat doet veel auw...
fuckzooi
En lakai: als je je ex zo vaak ziet, dan kom je er helemaal niet makkelijk overheen denk ik.. Ook al roep je net zo hard dat het je niks meer doet, het zal zeker blijven steken. Nu hoor je dat ze een nieuwe vriend heeft en dat is weer een klap.
[ Bericht 0% gewijzigd door slozzo op 11-02-2008 20:33:44 ]
quote:Is ook waar..maar ik heb pas de laatste 2 maanden weer fatsoenlijk contact....de resterende 10 maanden heb ik haar nauwelijks tot niet gesproken...en dan gaat ze ook niet uit mijn hoofd...Op maandag 11 februari 2008 17:45 schreef slozzo het volgende:
In het begin, als het net uit is heb je ook vast niet zoveel behoefte aan een ander nee... Niet als je nog teveel van je ex houd. Volgens bekenden van haar had ze het er nogal moeilijk mee toen het uit was. Maarja, om dan meteen met iemand anders te gaan.. Er komen langzamerhand steeds vragen in me op..
En lakai: als je je ex zo vaak ziet, dan kom je er helemaal niet makkelijk overheen denk ik.. Ook al roep je net zo hard dat het je niks meer doet, het zal zeker blijven steken. Nu hoor je dat ze een nieuwe vriend heb en dat is weer een klap.
het is echt een ware obsessie geworden...
bij alles wat ik goed heb gedaan komt er ooit wel de gedachte boven dat ik het ooit nog ana haar kan vertellen of laten zien...
me nieuwe kleren die ik koop, met liedjes die ik leer op de gitaar...zelfs met nesquick drinken (we hadden samen een nesquickverslaving
)ze heeft ook ooit gezegd dat ze die sportdouchegellen lekker vond ruiken...
dus iedere keer als ik in de douche sta denk ik daaraan...
dat is zo klote...
[ Bericht 22% gewijzigd door Lakai op 11-02-2008 18:48:24 ]
quote:Natuurlijk komen dat soort dingen in je op. Dat heb ik ook gehad en soms nog steeds. Maar het is net hoe je er mee omgaat. Je moet weten dat zij het niet waard is, want er loopt nog zoveel moois..Op maandag 11 februari 2008 18:25 schreef Lakai het volgende:
[..]
Is ook waar..maar ik heb pas de laatste 2 maanden weer fatsoenlijk contact....de resterende 10 maanden heb ik haar nauwelijks tot niet gesproken...en dan gaat ze ook niet uit mijn hoofd...
het is echt een ware obsessie geworden...
bij alles wat ik goed heb gedaan komt er ooit wel de gedachte boven dat ik het ooit nog ana haar kan vertellen of laten zien...
me nieuwe kleren die ik koop, met liedjes die ik leer op de gitaar...zelfs met nesquick drinken (we hadden samen een nesquickverslaving
ze heeft ook ooit gezegd dat ze die sportdouchegellen lekker vond ruiken...
dus iedere keer als ik in de douche sta denk ik daaraan...
dat is zo klote...
Probeer dan realistisch te denken. Een obsessie is niet realistisch meer! Je houd jezelf alleen voor de gek.
Dan maar geen contact meer, je ziet zelf dat je valse hoop krijgt op deze manier.
quote:Ik betwijfel dus serieus of ik ooit nog iemand vind die haar overtreft....Op maandag 11 februari 2008 20:43 schreef slozzo het volgende:
[..]
Natuurlijk komen dat soort dingen in je op. Dat heb ik ook gehad en soms nog steeds. Maar het is net hoe je er mee omgaat. Je moet weten dat zij het niet waard is, want er loopt nog zoveel moois..
Probeer dan realistisch te denken. Een obsessie is niet realistisch meer! Je houd jezelf alleen voor de gek.
Dan maar geen contact meer, je ziet zelf dat je valse hoop krijgt op deze manier.
En ik heb dus 8 maanden bijna niet met haar gepraat, maar toen voelde ik mij ook kut...
quote:Ja maar wat jij doet is niet 'gewoon praten'. Jij wíl jezelf voor de gek houden. Kijk ik praat ook met mijn ex, simpelweg omdat we geen ruzie hebben. Ik weet dat het voorbij is, het komt ook niet meer goed. Einde verhaal. Maar wij hebben geen probleem met elkaar, wij weten alleen niet zo goed hoe we op elkaar moeten reageren, maar het is dan ook nog niet zo lang uit, 1,5 maand pas.Op maandag 11 februari 2008 21:45 schreef Lakai het volgende:
[..]
Ik betwijfel dus serieus of ik ooit nog iemand vind die haar overtreft....
En ik heb dus 8 maanden bijna niet met haar gepraat, maar toen voelde ik mij ook kut...
Jij voelt je al 10 maanden of wat was het kut. Nu kan ik me dat voorstellen dat je je nog steeds kut voelt, immers, ik heb dit al eerder mee gemaakt, en je kunt je echt heel lang klote voelen, maar wat je tegelijkertijd ook moet realiseren is dat het leven wel verder gaat.
Jij gaat met je ex dansen etc. Dat geeft bij mij een beetje aan dat jouw acties er op gericht zijn om bij haar in de buurt te zijn, en dat is niet iets 'wat zo gaat', maar dat is een bewuste keuze die jij zelf maakt omdat je dat wil. Daarmee maak je het jezelf moeilijk. Ik gok zo dat jij graag wil blijven hangen in dat zelfmedelijden, omdat het alternatief, 'verder gaan' veel lastiger is. Jij WIL je ex niet loslaten, dat is wat anders dan niet kunnen.
Begrijp me goed, ik weet hoe je je voelt. Ik wil haar ook niet loslaten, maar ik moet wel. Mijn relatie is ook voorbij, en ik heb het er verschrikkelijk moeilijk mee, maar ik weet ook dat de wereld door draait, al lijkt dat niet zo from where I'm coming from. Rationeel gezien is het wel zo. Ik moet nu niet ineens dingen gaan doen waarbij ik haar tegenkom, dat zou nergens op slaan.
Het lijkt heel erg op de pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet, en ergens is dat ook wel zo natuurlijk, maar ik heb wel het idee dat jij en ik er toch anders in staan.
Overigens, no offence hoor, ik probeer je niet de grond in te boren Het lijkt me gewoon niet handig om nu de confrontatie met d'r op te zoeken, en dat is wat jij doet, omdat je je daar op de korte termijn beter bij voelt. Op de lange termijn heb je daar echter niets aan. Je krijgt daar hoop door, zij zegt dat ze een nieuwe vriend heeft en jij voelt je kut. Dat heb je jezelf aangedaan, want je wist dat het uit is natuurlijk.
Maar toch, sterkte ermee. Welcome to a world of pain
quote:Ik heb ook wel heel erg getwijfeld of ik nu wel met haar zou gaan dansen...Op dinsdag 12 februari 2008 09:46 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Ja maar wat jij doet is niet 'gewoon praten'. Jij wíl jezelf voor de gek houden. Kijk ik praat ook met mijn ex, simpelweg omdat we geen ruzie hebben. Ik weet dat het voorbij is, het komt ook niet meer goed. Einde verhaal. Maar wij hebben geen probleem met elkaar, wij weten alleen niet zo goed hoe we op elkaar moeten reageren, maar het is dan ook nog niet zo lang uit, 1,5 maand pas.
Jij voelt je al 10 maanden of wat was het kut. Nu kan ik me dat voorstellen dat je je nog steeds kut voelt, immers, ik heb dit al eerder mee gemaakt, en je kunt je echt heel lang klote voelen, maar wat je tegelijkertijd ook moet realiseren is dat het leven wel verder gaat.
Jij gaat met je ex dansen etc. Dat geeft bij mij een beetje aan dat jouw acties er op gericht zijn om bij haar in de buurt te zijn, en dat is niet iets 'wat zo gaat', maar dat is een bewuste keuze die jij zelf maakt omdat je dat wil. Daarmee maak je het jezelf moeilijk. Ik gok zo dat jij graag wil blijven hangen in dat zelfmedelijden, omdat het alternatief, 'verder gaan' veel lastiger is. Jij WIL je ex niet loslaten, dat is wat anders dan niet kunnen.
Begrijp me goed, ik weet hoe je je voelt. Ik wil haar ook niet loslaten, maar ik moet wel. Mijn relatie is ook voorbij, en ik heb het er verschrikkelijk moeilijk mee, maar ik weet ook dat de wereld door draait, al lijkt dat niet zo from where I'm coming from. Rationeel gezien is het wel zo. Ik moet nu niet ineens dingen gaan doen waarbij ik haar tegenkom, dat zou nergens op slaan.
Het lijkt heel erg op de pot verwijt de ketel dat ie zwart ziet, en ergens is dat ook wel zo natuurlijk, maar ik heb wel het idee dat jij en ik er toch anders in staan.
Het lijkt me gewoon niet handig om nu de confrontatie met d'r op te zoeken, en dat is wat jij doet, omdat je je daar op de korte termijn beter bij voelt. Op de lange termijn heb je daar echter niets aan. Je krijgt daar hoop door, zij zegt dat ze een nieuwe vriend heeft en jij voelt je kut. Dat heb je jezelf aangedaan, want je wist dat het uit is natuurlijk.
Maar toch, sterkte ermee. Welcome to a world of pain
Maar ik ben ermee akkoord gegaan, en dat is omdat ik het leuk vind...ik heb ook tegen mezelf gezegd niks te ondernemen met haar...Maar dan zijn we bij elkaar en we kunnen het echt zò goed met elkaar vinden....dat ik haast niet geloof dat er voor haar niks meer in zit...
quote:Ik denk dat jij niet eerlijk bent, maar dat moet je zelf weten.Op dinsdag 12 februari 2008 15:33 schreef Lakai het volgende:
[..]
Ik heb ook wel heel erg getwijfeld of ik nu wel met haar zou gaan dansen...
Maar ik ben ermee akkoord gegaan, en dat is omdat ik het leuk vind...ik heb ook tegen mezelf gezegd niks te ondernemen met haar...Maar dan zijn we bij elkaar en we kunnen het echt zò goed met elkaar vinden....dat ik haast niet geloof dat er voor haar niks meer in zit...
quote:Nou ik wist wel dat ik nog wat voor haar voelde...en ik heb altijd de optie open gehouden om weer voor der te gaan ja...maar ik dacht wel...als zij dat niet duidelijk laat merken, ga ik er ook geen moeite voor doen...Op dinsdag 12 februari 2008 16:30 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Ik denk dat jij niet eerlijk bent, maar dat moet je zelf weten.
Ik kreeg een smsje van mijn ex rond half 6. "Heb jij nog met [naam huidige partner]..?" Heel vreemd aangezien ik al maanden niets meer van haar had gehoord en zei ook aan had gegeven geen contact te willen.
Dus ik belde haar op, was ze op het station, batterij was bijna op, en of ik niet ff langs kon komen. Ik rijd daar heen, sta even stil langs de weg om haar in te laten stappen en rijd verder.
Hele vreemde sfeer hing er. Ik brak het ijs met "Hoe is ie nou?" waarop ik een antwoord kreeg wat ik niet had gedacht.. Iets waar ik op hoopte toen het er nog toe zou doen. "Ik wil je neuken"
ik: !!!!!!!!!!
....
....
....
"Beste sex van me leven, punt." <------ En die zin, dames en heren, daar tript mijn ego nu nog op
Verder nog beetje wezen hangen en gekletst, was een vreemd anderhalf uurtje, eentje die ik vanmorgen naar het werk niet zag aankomen.
Het is gewoon vreselijk om te zien hoe gelukkig ze nu wél is, het voelt alsof je gefaald hebt.
Maar ze was zelfs mijn eerste vriendin geworden in een periode waarin ik moeite had met mezelf en naar mezelf op zoek was.
Mijn hele ik, en zelfs mijn hele kamer, is gevormd door haar. Dus het is moeilijk om 5 minuten lang niet aan haar te denken.
quote:Mja. Mijn vriendin had ook heel sterk het gevoel dat het beter was dat het uit was. Het voelt inderdaad of ik gefaald heb. Dat heb ik ook, maar dat ze zich zonder mij beter voelt dan met mij, dat doet wel pijn ja. Goed, dat is natuurlijk altijd eigenlijk de reden waarom het uitgaat, immers, als het uitgaat is die persoon liever niet meer bij jou (om welke reden dan ook) dan wel bij jou, maar het doet veel pijn ja.Op woensdag 13 februari 2008 00:56 schreef tsijben het volgende:
4 maanden en 3 dagen uit na een relatie van anderhalf jaar, en vandaag moest ik haar weer helpen met huiswerk maken.
Het is gewoon vreselijk om te zien hoe gelukkig ze nu wél is, het voelt alsof je gefaald hebt.
Maar ze was zelfs mijn eerste vriendin geworden in een periode waarin ik moeite had met mezelf en naar mezelf op zoek was.
Mijn hele ik, en zelfs mijn hele kamer, is gevormd door haar. Dus het is moeilijk om 5 minuten lang niet aan haar te denken.
Ik vind het heel moeilijk. Zij ook, maar toch vind ze dit blijkbaar beter zo. Tja, het is dan moeiljik om de fout niet bij mezelf te zoeken. Nu weet ik wel dat ik dingen heb gedaan die ik beter/anders had kunnen doen, maar goed, volgens haar had dat geen verschil uit gemaakt.
Het doet veel pijn ja.
Wat er ook gebeurde, zij was er altijd. Als ik het niet meer wist, dan wist zij het vaak ook niet, maar zodra ze me vasthield was alles ineens minder erg. Haar lach, haar stem, grappige dingetjes die ze deed/zei, haar ogen, ik mis alles aan d'r, en te weten dat ze voor altijd weg is maakt me bijna kapot.
Ik heb dagen dat het wat beter gaat, maar het kan gewoon letterlijk van de een op de andere seconde omslaan. Ik hoef maar ergens aan te denken, iets te zien of te horen, en bam, de pijn is in zijn volledigheid weer op de voorgrond. Te bedenken dat ik ons samen wel oud zag worden, dat ik al had bedacht dat ik, als ik een huis koop, ik haar een sleutel zou geven, etc etc, daar was ik in gedachten mee bezig, en dan ineens wordt alles van me weg gerukt.
Het plaatst alles in perspectief. Dingen die eerst heel belangrijk leken stellen in werkelijkheid helemaal niets voor. Ik zou bijna alles opgeven voor d'r, maar het mag niet zo zijn.
Godverdomme.
Let them out, miss them while they're gone
But there's memories down here that will always live
And they can take them away, so they won't
Open this window, let the sickness out
Sleep softly, breath again
If there's a way then it'll find you and help you out
You're like a circle, there is no start and no end
Close your eyes, you might see something beautiful
It's not all pitchblack in the back of your mind
Close your eyes, you might see something prettier
You pick a dream right out of the night
And change I wish for I will, cause it's gonna work.
You can do this, it's your life
And if you are unhappy about something, stop jerking about.
Follow the clouds and dive right in.
Open this window, just let the wind blow in
And let it grab you and calm you down.
And if there is no way to find a way,
Don't go down the easy way,
And don't let any of them bastards hold you down.
Close your eyes, you might see something beautiful
It's not all pitchblack at the back of your mind
Close your eyes, you might see something prettier
You pick a dream right out of the night
Welcome to the show,
cause you're following at the man, with a million plan
And all your dreams are gone if you let it go.
And all the dreams you win, if your dare to make it so
If you dare to make it so
You Lost the things you thought you would never miss.
Let them out, miss them while they're gone
But there's memories down here that will always live
And they can take them away, so they won't
Close your eyes, you might see something beautiful
It's not all pitchblack at the back of your mind
Close your eyes, you might see something prettier
You pick a dream right out of the night
Close your eyes
Close your eyes
Close your eyes
Close your eyes
quote:Ik ga er vanuit dat je dit ok tegen je huidige partner hebt verteld?Op dinsdag 12 februari 2008 23:48 schreef shifto het volgende:
Heel vreemd...
Ik kreeg een smsje van mijn ex rond half 6. "Heb jij nog met [naam huidige partner]..?" Heel vreemd aangezien ik al maanden niets meer van haar had gehoord en zei ook aan had gegeven geen contact te willen.
Dus ik belde haar op, was ze op het station, batterij was bijna op, en of ik niet ff langs kon komen. Ik rijd daar heen, sta even stil langs de weg om haar in te laten stappen en rijd verder.
Hele vreemde sfeer hing er. Ik brak het ijs met "Hoe is ie nou?" waarop ik een antwoord kreeg wat ik niet had gedacht.. Iets waar ik op hoopte toen het er nog toe zou doen. "Ik wil je neuken"
ik: !!!!!!!!!!
....
....
....
"Beste sex van me leven, punt." <------ En die zin, dames en heren, daar tript mijn ego nu nog op
Verder nog beetje wezen hangen en gekletst, was een vreemd anderhalf uurtje, eentje die ik vanmorgen naar het werk niet zag aankomen.
quote:Natuurlijk. Maarja, die kan het haar niet kwalijk nemen natuurlijkOp dinsdag 19 februari 2008 13:52 schreef tongytongylickylicky het volgende:
[..]
Ik ga er vanuit dat je dit ok tegen je huidige partner hebt verteld?
Pfff..PS: heeft er iemand zin om gewoon keihard te neuken? Kan wel wat afleiding gebruiken.
[ Bericht 18% gewijzigd door Disorder op 19-02-2008 16:54:00 ]
quote:kut. je bent een vent. check straks mijn topic ff, mss heb jij daar ook last vanOp dinsdag 19 februari 2008 16:42 schreef Disorder het volgende:
Nooit gedacht dat het ook zo zwaar kon zijn als je het zelf uitmaakt. Ik hou echt van haar, maar de verschillen waren gewoon te groot
PS: heeft er iemand zin om gewoon keihard te neuken? Kan wel wat afleiding gebruiken.
quote:Als de dame die hierop reageert een evenoud en lekker zusje heeft, PM mij dan ook evenOp dinsdag 19 februari 2008 16:42 schreef Disorder het volgende:
PS: heeft er iemand zin om gewoon keihard te neuken? Kan wel wat afleiding gebruiken.
Gister besloten om het uit te maken na 2 jaar. Ik vond hem al een tijdje minder leuk en het ging gewoon steeds minder goed. Maar af en toe kon ik in ene weer helemaal gek op 'm zijn en wilde ik weer bij 'm blijven.. Hij houdt nog erg veel van mij, maar ik kon hem dat gewoon niet terug geven de laatste tijd. Na 10x opnieuw proberen is het nu op en hebben we gister besloten dat dit gewoon niet zo door kan.. Het komt dus wel voor een groot deel van mij uit, maar toch voel ik me kut
Er is in 2 jaar bijna geen dag geweest dat ik niet eventjes wat van 'm hoorde en nu zit ik hier, hem de hele dag nog niet gesproken en ik voel me echt leeg van binnen..We hebben besloten om voorlopig vrienden te zijn en te kijken of het misschien ooit nog écht terug komt bij mij.. Ik hoop het echt want ik weet hoe leuk we het samen kunnen hebben, maar nu zit het er gewoon ff niet in
Mis 'm nu al en dat is natuurlijk niet gek.. Moet hier doorheen om erachter te komen wat ik nou echt wil, maar ik vind het wel moeilijk..
Dit even allemaal uittypen lucht iig al iets op..
quote:Top! Ik denk dat je wel een goede beslissing gemaakt hebt. Kijk, als het na 10x weer opnieuw proberen helemaal niet lukt en er zit geen vooruitgang en/of toenadering in jullie relatie dan is het gewoon over en uit. Je kan niet een relatie aanhouden met alleen hoop. Dan houd je jezelf alleen een luchtkasteel voor. Knap dat je voor jezelf kiest en het uitmaakt. Ook al is het moeilijk en ga je hem zeker missen.Op woensdag 20 februari 2008 20:45 schreef Rushkai het volgende:
Na 10x opnieuw proberen is het nu op en hebben we gister besloten dat dit gewoon niet zo door kan.. Het komt dus wel voor een groot deel van mij uit, maar toch voel ik me kut
We hebben besloten om voorlopig vrienden te zijn en te kijken of het misschien ooit nog écht terug komt bij mij.. Ik hoop het echt want ik weet hoe leuk we het samen kunnen hebben, maar nu zit het er gewoon ff niet in
Ik heb het nu vijf en een halve maand uit met mijn ex na een relatie van in totaal 6 a 7 jaar en ik mis haar de laatste week ook nog wel even weer. Dit komt ook omdat ik haar vanaf 22 decmeber niet gesproken heb. Lastig, maar op een gegeven moment kom je daar ook wel overheen.
Verder zou ik wel uitkijken met het vrienden blijven en kijken of het gevoel nog bij jou terugkomt. Het laatste wat je wilt is dat je ex je blijft polsen of jullie weer een paartje zullen zijn. Sowieso zou die vriendschap ook een andere insteek hebben.
Als laatste geldt dat een relatie niet zomaar uitgaat. Ik heb het na een pauze ook weer geprobeerd maar dat bleef ook maar twee jaar goed gaan (had het eigenlijk zelfs veel eerder uit moeten maken).
Sterkte!
quote:Ja daar heb je gelijk in, maar het is wel zo dat hij naast m'n vriend ook m'n bestje maatje was/is. (Geweldig, zo'n cliché.) De grootste reden dat het uit is gegaan is dat mijn gevoel er niet meer genoeg was en daarom ging het ook niet goed tussen ons. Maar ik zal er inderdaad mee uitkijken, mocht ik nog naar 'm teruggaan is dat alleen wanneer ik héél zeker weet dat dat is wat ik wil.Op woensdag 20 februari 2008 21:03 schreef kwoth het volgende:
[..]
Top! Ik denk dat je wel een goede beslissing gemaakt hebt. Kijk, als het na 10x weer opnieuw proberen helemaal niet lukt en er zit geen vooruitgang en/of toenadering in jullie relatie dan is het gewoon over en uit. Je kan niet een relatie aanhouden met alleen hoop. Dan houd je jezelf alleen een luchtkasteel voor. Knap dat je voor jezelf kiest en het uitmaakt. Ook al is het moeilijk en ga je hem zeker missen.
Ik heb het nu vijf en een halve maand uit met mijn ex na een relatie van in totaal 6 a 7 jaar en ik mis haar de laatste week ook nog wel even weer. Dit komt ook omdat ik haar vanaf 22 decmeber niet gesproken heb. Lastig, maar op een gegeven moment kom je daar ook wel overheen.
Verder zou ik wel uitkijken met het vrienden blijven en kijken of het gevoel nog bij jou terugkomt. Het laatste wat je wilt is dat je ex je blijft polsen of jullie weer een paartje zullen zijn. Sowieso zou die vriendschap ook een andere insteek hebben.
Als laatste geldt dat een relatie niet zomaar uitgaat. Ik heb het na een pauze ook weer geprobeerd maar dat bleef ook maar twee jaar goed gaan (had het eigenlijk zelfs veel eerder uit moeten maken).
Sterkte!
Maar voorlopig blijft het vriendschap en wanneer het niks meer wordt verwatert dat vanzelf wel denk ik, ervaring leert dat vriendschap na een relatie toch geen tijden stand houdt die illusie heb ik dus ook niet. Maarja ik ga hem sowieso komende tijd nog ongeveer 1 keer in de 2/3 weken tegenkomen ergens waar we allebei komen en dat is ook niet erg. Ik moet kijken wat de tijd brengt maar dat is toch lastiger dan ik dacht. Je leest hier wel eens hoe moeilijk het is en dat is dan lastig voor te stellen maar de ups en downs hebben elkaar de afgelopen dag al 20x afgewisseld en ik vind het maar niks
bij mij is het dus omgekeerd, ik ben de man, en men vriendin heeft et dus om exact dezelfde reden vorige week uitgemaakt na een relatie dus van dik 5 jaar inclusief 1,5 jaar samenwonen
ik was iig nog wel verliefd, ook met vlinders enzo, ook al kwam het meer van mijn kant misschien. Het doet zo'n pijn, ik hou nog ontzettend van haar, alleen na 3 aaneengesloten dips in 2 maanden tijd kon ze het niet meer. Ze voelt 'het' totaal niet meer voor me, al houdt ze wel heel erg van me. Ik zie aan haar ook dat ze verdriet heeft al laat ze het minder merken, ze schermt zich veel meer af dan ik, wat het gelijk ook een beetje behoorlijk 'koud' maakt...
Saillant detail is dat ik voorlopig nog gewoon bij haar woon, ws nog een paar weken aangezien ik toch nergens anders heen kan. We willen ook gewoon vrienden blijven, en 1x in de week de sport samen doen die we anders altijd deden... Al is het voor mij idd ws nogal moeilijk om wel heel hard voor mezelf te maken dat ik niet moet gaan hopen dat het weer goed komt.
Het ging gisteren weer iets beter, en vooral sochtends zitten mijn dippen er dik bovenop. Ben overigens zo'n beetje 25 en zij 21, maar dat maakt vast geen *** uit.
ik mis er knuffels
quote:Op woensdag 20 februari 2008 21:28 schreef Rushkai het volgende:
[..]
Ja daar heb je gelijk in, maar het is wel zo dat hij naast m'n vriend ook m'n bestje maatje was/is. (Geweldig, zo'n cliché.) De grootste reden dat het uit is gegaan is dat mijn gevoel er niet meer genoeg was en daarom ging het ook niet goed tussen ons. Maar ik zal er inderdaad mee uitkijken, mocht ik nog naar 'm teruggaan is dat alleen wanneer ik héél zeker weet dat dat is wat ik wil.
Maar voorlopig blijft het vriendschap en wanneer het niks meer wordt verwatert dat vanzelf wel denk ik, ervaring leert dat vriendschap na een relatie toch geen tijden stand houdt die illusie heb ik dus ook niet. Maarja ik ga hem sowieso komende tijd nog ongeveer 1 keer in de 2/3 weken tegenkomen ergens waar we allebei komen en dat is ook niet erg. Ik moet kijken wat de tijd brengt maar dat is toch lastiger dan ik dacht. Je leest hier wel eens hoe moeilijk het is en dat is dan lastig voor te stellen maar de ups en downs hebben elkaar de afgelopen dag al 20x afgewisseld en ik vind het maar niks
quote:ik kan ook accepteren dat het als partner niet meer werkte, al is dat moeilijk... maar accepteren dat ik haar niet meer als vriendin heb....Op woensdag 23 januari 2008 09:44 schreef vliegtuigje het volgende:
[..]
Hoe erg het nu ook voelt, het gaat weg. Misschien niet helemaal, maar het wordt draaglijk.
Met mij gaat het ondertussen een stuk beter weer
Het is zelfs zo dat ik nu niet meer echt rouw over het verbreken van de relatie, maar over het feit dat we geen vrienden meer zijn. Door dat laatste ben ik bovendien een groep mensen kwijt waarmee ik leuke dingen kon gaan doen en dat maakt dat ik met mezelf in de knoop zit; welke mensen vind ik leuk, wat vind ik nog leuk om te doen.
[ Bericht 37% gewijzigd door Kizzz op 28-02-2008 23:11:16 ]
Ik heb het gedaan gemaakt en besef nu pas wat ze voor mij echt betekent.
Ik mis haar in totaliteit!! Haar geur, haar stem, de babbels, de kussen, de lieve woordjes, haar gewoon.
Ik heb ondertss alles al geprobeerd wat ik wist te doen.
Haar gebeld, gesmst, gemaild, geschreven maar niets helpt!!!
Ik ben er kapot van, wat moet ik nu in godsnaam doen?
wat was de reden dat je het gedaan gemaakt hebt?
Ik weet ook niet eens of ik nou boos moet zijn of vooral medelijden moet hebben met haar en die andere gast. Dikke kans dat dat nog geen 2 weken gaat duren, maar mócht het wel standhouden en zou ze met hem wel echt gelukkig worden dan gun ik dat haar ook wel want bij mij was ze iig niet gelukkig.
Als trouwe R&P-lurker had ik al 100.000 van dit soort verhalen over 'chicks with issues' langs zien komen en als het over een ander gaat post je dan gewoon 'wees blij dat je van haar af bent, op naar de volgende
' maar nu ik er zelf middenin zit... godver zeg.... en ik heb ook wel weer begrip voor haar situatie en geef nog steeds om haar en maak me zorgen om haar en ik mis haar... Godverdegodverdegodverdegodver
* ter info: we zijn nog geen 2 maanden bij elkaar geweest, en aan de ene kant heb ik het idee dat t afgelopen is voordat t echt had kunnen beginnen, aan de andere kant heb ik in die 2 maanden zowat meer meegemaakt dan in de 2 jaar dat ik met mn vorige ex samen ben geweest
Ik ben kapot en een illusie armer maar ergens ben ik ook wel opgelucht want het sloopte me ook wel om haar voortdurend maar weer bevestiging te moeten geven, voortdurend uithuilschouder te moeten zijn, haar alsmaar te moeten troosten, het ene moment gesmeekt te worden om vooral naar haar toe te komen / bij haar te blijven en als ik daar dan was weer practisch genegeerd te worden...
Kut.
Kut. Kut. Kut. Kut. Kut.
[ Bericht 8% gewijzigd door sungaMsunitraM op 10-03-2008 00:26:00 ]
quote:die mannen kunnen er godverdomme ook wat van!
eerst maakt ie t na de zoveelste ruzie uit omdat we
niet weten hoe wij met ruzie om moeten gaan na 3 jaar samen te zijn geweest.
belt ie me na een week op of ie langs kan komen om te praten,
lopen we samen te janken om hoe erg we elkaar missen,
hoe klote onze week was zonder elkaar, hebben we nog gesekst, geknuffeld,
gekust en dan zegt ie uiteindelijk dat ie hoe moeilijk ie t ook vind
bij zijn beslissing moet blijven..
*zucht wat moet ik hier nou van denken??
en geen reacties als: hij heeft je gebruikt want zo'n typ is het niet..
quote:ondankbaar rotwijf,Op maandag 10 maart 2008 00:07 schreef sungaMsunitraM het volgende:
Damn. Dat ze issues had en twijfelde wist ik wel, en eigenlijk was het voor ons beiden (om wel 100 redenen) helemaal niet het goeie moment om iets te beginnen, maar liefde (althans van mijn kant) maakt blind, dus toch gedaan. Ik heb haar al die tijd onvoorwaardelijk geprobeerd te steunen en toch wat ruimte te geven omdat ik haar zo geweldig vond en zó hoopte op een toekomst voor ons samen. En al die tijd was ik al zo bang dat ik haar kwijt zou raken want het ging af en toe zo verschrikkelijk slecht, maar dat ze er gewoon practisch récht voor mn neus met een ander vandoor zou naaien.... Gloeiende teringtyfusgodver zeg.
Ik weet ook niet eens of ik nou boos moet zijn of vooral medelijden moet hebben met haar en die andere gast. Dikke kans dat dat nog geen 2 weken gaat duren, maar mócht het wel standhouden en zou ze met hem wel echt gelukkig worden dan gun ik dat haar ook wel want bij mij was ze iig niet gelukkig.
Als trouwe R&P-lurker had ik al 100.000 van dit soort verhalen over 'chicks with issues' langs zien komen en als het over een ander gaat post je dan gewoon 'wees blij dat je van haar af bent, op naar de volgende
Godverdegodverdegodverdegodver
* ter info: we zijn nog geen 2 maanden bij elkaar geweest, en aan de ene kant heb ik het idee dat t afgelopen is voordat t echt had kunnen beginnen, aan de andere kant heb ik in die 2 maanden zowat meer meegemaakt dan in de 2 jaar dat ik met mn vorige ex samen ben geweest
Ik ben kapot en een illusie armer maar ergens ben ik ook wel opgelucht want het sloopte me ook wel om haar voortdurend maar weer bevestiging te moeten geven, voortdurend uithuilschouder te moeten zijn, haar alsmaar te moeten troosten, het ene moment gesmeekt te worden om vooral naar haar toe te komen / bij haar te blijven en als ik daar dan was weer practisch genegeerd te worden...
Kut.
Kut. Kut. Kut. Kut. Kut.
mijn vriend liet mij juist een beetje in de steek
terwijl k ook een heleboel issues had.. en dat terwijl ik
echt alles voor hem deed..
ze zeggen wel eens dat wanneer iemand alles voor je doet, het gaat vervelen..
en op een 1 of andere manier klopt dat ook echt altijd
quote:WAARROOOMM doen ze dat toch? Met je zoenen neuken en weet ik het dan allemaal, en dan helemaal terwijl hij weeet dat je nog gek op hem bent, en dan gewoon niks. Alsof het allemaal maar zomaar gaatOp maandag 10 maart 2008 08:58 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
die mannen kunnen er godverdomme ook wat van!
eerst maakt ie t na de zoveelste ruzie uit omdat we
niet weten hoe wij met ruzie om moeten gaan na 3 jaar samen te zijn geweest.
belt ie me na een week op of ie langs kan komen om te praten,
lopen we samen te janken om hoe erg we elkaar missen,
hoe klote onze week was zonder elkaar, hebben we nog gesekst, geknuffeld,
gekust en dan zegt ie uiteindelijk dat ie hoe moeilijk ie t ook vind
bij zijn beslissing moet blijven..
*zucht wat moet ik hier nou van denken??
en geen reacties als: hij heeft je gebruikt want zo'n typ is het niet..
Kut mannen.Maar helaas, ze wilt echt niet meer. Aan de andere kant is het beter zo, ze werd kwaad om de kleinste dingen (en dan ook écht de kleinste), maar ik had altijd het idee dat dat te maken had met hoe de situatie tussen ons was.
Gisteren belde ze me om iets belangrijks te vertellen, wat uiteindelijk een véél te leuk gesprek werd. Dus belde ik 's avonds terug om te zeggen dat ik het toch wel graag weer wilde proberen. Nou dat was dus geen goed idee... Achteraf kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan, want nu ben ik natuurlijk de wanhopige ex.. Pff wat kan iets dat zo mooi is, nu zo rot zijn (het waren echt de 2 mooiste jaren van mijn leven, waarbij ik alles heb gegeven wat ik maar kon, achteraf bepaalde dingen teveel (ik stond áltijd voor d'r klaar), maar qua sommige dingen te weinig).
Constant zit ze in m'n hoofd: als ik 's nachts wakker schrik omdat ik over d'r droom, als ik op m'n werk zit, als ik bij vrienden zit. Het zal wel weer slijten ik weet het, maar behalve m'n vriendin was het ook gewoon mijn maatje met wie ik alles deelde (cliché, heb het al eerder voorbij zien komen
)Maargoed, ik ga dit topic maar is volgen en waarschijnlijk nog wel meer posten, aangezien dit maar een heel klein stukje is van een lang verhaal natuurlijk.
quote:ik voel me precies hetzelfde, klote is dat.Op dinsdag 11 maart 2008 11:34 schreef r_AW het volgende:
ff een tvptje hoor, het is amper een maand uit met mijn ex (2 jaar samen geweest), de laatste tijd was echt een rotperiode (weinig sex, weinig dingen doen qua uitstapjes etc), telkens dacht ik dat we er weer bovenop zouden komen. Helaas heeft ze wat dat betreft de stap gezet om het uit te maken, en op dat moment was ik het er volledig mee eens. Maarja dan ga je is nadenken etc, en dan wil je toch wel graag alle plannen doorzetten die je voor dit jaar had (vorig jaar teveel gewerkt, weinig leuke dingen gedaan, dit jaar ging dat totaal anders worden als het aan mij lag).
Maar helaas, ze wilt echt niet meer. Aan de andere kant is het beter zo, ze werd kwaad om de kleinste dingen (en dan ook écht de kleinste), maar ik had altijd het idee dat dat te maken had met hoe de situatie tussen ons was.
Gisteren belde ze me om iets belangrijks te vertellen, wat uiteindelijk een véél te leuk gesprek werd. Dus belde ik 's avonds terug om te zeggen dat ik het toch wel graag weer wilde proberen. Nou dat was dus geen goed idee... Achteraf kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan, want nu ben ik natuurlijk de wanhopige ex.. Pff wat kan iets dat zo mooi is, nu zo rot zijn (het waren echt de 2 mooiste jaren van mijn leven, waarbij ik alles heb gegeven wat ik maar kon, achteraf bepaalde dingen teveel (ik stond áltijd voor d'r klaar), maar qua sommige dingen te weinig).
Constant zit ze in m'n hoofd: als ik 's nachts wakker schrik omdat ik over d'r droom, als ik op m'n werk zit, als ik bij vrienden zit. Het zal wel weer slijten ik weet het, maar behalve m'n vriendin was het ook gewoon mijn maatje met wie ik alles deelde (cliché, heb het al eerder voorbij zien komen
Maargoed, ik ga dit topic maar is volgen en waarschijnlijk nog wel meer posten, aangezien dit maar een heel klein stukje is van een lang verhaal natuurlijk.
ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik weet van mijn ex dat ie zich elke dag
ook net zo klote voelt als mij en hij mij ook enorm mist, maar hij wil
toch bij zijn beslissing blijven..omdat het echt beter is zo. dat maakt het alleen maar moeilijker..
succes met het verwerken
quote:Sterkte gozerOp dinsdag 11 maart 2008 11:34 schreef r_AW het volgende:
Herkenbare shit.
zou je je pm's aan kunnen gooien?
Dan kost het weer meer energie dan er terug komt, en zelfs dan nog zelf compenseren...
Echt ik heb juist hetzelfde meegemaakt, enkel dat we drie en een half jaar zijn samen geweest.
Ik mis haar, denk constant aan haar en droom er zelfs over.
Ik wil haar koste wat kost terug echt, ik hou van haar en ik weet zij ook nog van mij.
Maar ze kan zo koppig zijn, ik weet het niet meer wat ik moet doen om haar terug te krijgen.
sterke aan iedereen!
???quote:Ik voel dat ik nu niet meer mag janken om mijn relatiebreuk als ik jou zo hoorOp dinsdag 11 maart 2008 21:09 schreef Madonna81 het volgende:
Klinkt misschien bot maar het doet me goed om te lezen dat er nog meer mensen zijn die op dit moment in dezelfde situatie zitten. Het is toch altijd fijn om te weten dat je niet alleen bent... Het is nu 5 weken uit met mijn ex. We hebben 9 jaar een relatie gehad waarvan we 4 jaar samengewoond hebben. We zouden in Augustus gaan trouwen. Ik heb onze relatie voor een groot deel zelf de vernieling in geholpen maar toch kan ik er nu geen vrede mee hebben dat het over is. Ik hou nog ontzettend veel van m'n ex maar ben vooral ook mijn maatje kwijt. Het ziet er echter niet naar uit dat het nog goed gaat komen. Wat doet het toch verschrikkelijk pijn... Hoe kan liefde tegelijkertijd zoiets moois maar ook zoiets verschrikkelijks zijn
heel veel sterkte..
quote:Nou neuken met jou, liever niet...Op dinsdag 19 februari 2008 16:42 schreef Disorder het volgende:
Nooit gedacht dat het ook zo zwaar kon zijn als je het zelf uitmaakt. Ik hou echt van haar, maar de verschillen waren gewoon te groot
PS: heeft er iemand zin om gewoon keihard te neuken? Kan wel wat afleiding gebruiken.
Maar herken het wel... 2 weken geleden uitgemaakt..
Levensfases waren te verschillend, zij nog niet toe aan wat serieuzers, ik heb het vrijblijvend gedoe wel weer gehad...
Zij had overigens al hele huisjeboompjebeestje meegemaakt, ik niet dus ook al een verschil (ja het was een oudere vrouw, zonder kinderen dus geen 100% MILF
)desondanks sinds een hele tijd niet meer zo'n vrouw gevonden die zo goed bij mij paste...
een van de liefste op deze planeet in mijn ogen...
maar helaas, ik moet toch ook aan mezelf denken en weer verder gaan... zij begrijpt het wel, ze zou me terugwillen op haar voorwaarden maar ze weet ook dat ik daar niets wijzer van wordt...
quote:Man dit klinkt ook echt bekend, ik dacht dat 2 jaar kort was maar toch is het juist heel lang met iemand samen zijn, voor mij dan.. Ik dacht dat ik echt mijn maatje had, een vriendin, etc. Daarom wil ik haar ook zó graag terug! Ik wist altijd zeker dat we er bovenop zouden komen, afgaande van mijn gevoel voor haar.Op dinsdag 11 maart 2008 18:23 schreef kiene het volgende:
Echt ik heb juist hetzelfde meegemaakt, enkel dat we drie en een half jaar zijn samen geweest.
Ik mis haar, denk constant aan haar en droom er zelfs over.
Ik wil haar koste wat kost terug echt, ik hou van haar en ik weet zij ook nog van mij.
Maar ze kan zo koppig zijn, ik weet het niet meer wat ik moet doen om haar terug te krijgen.
Denk dat we teveel op elkaars lip zaten, en te weinig deden. Altijd hadden we het erover dat we dit jaar veel dingen zouden gaan doen etc, en nu gaat dat niet eens meer door. Al mijn dromen in duigen (en wat dat betreft waren er wel meer dromen, die we samen hadden).
Mij doet het ook goed om te weten dat er meer mensen zijn die zich hetzelfde voelen!
En zoals ik al zei, ik had het gisteren met haar erover dat ik het nog wel een keer wilde proberen, ze was écht not amused. Smsje gestuurd dat ik gewoon in de war ben qua gevoel, en dat ik wilde dat het gewoon simpel zou zijn. Ik had er alles behalve wat op terug verwacht te krijgen, krijg ik iets in de trant van dat het goed is, rustig aan moet doen en dan 'zien we wel'.. Wat de hell moet ik daar nou weer van denken..
Dat ik ooit nog is zoiets allemaal zou posten op internet zeg.. Ik praat er niet graag over met vrienden omdat ik ze niet ermee 'lastig' wil vallen, maar dit lucht wel op zeg!
quote:Ik heb gisteren een cakeje voor me ex gebakken, met aardbeien erop en een snoepje in vorm van een hart erin een briefje in aluminium folie gewikkeld met een gedichtje wat er op neer kwam of ie opnieuw met me wilde beginnen. hij keek me aan en moest bijna huilen omdat ie echt bij zijn beslissing wilde blijven maar het zo lief van me vond. liefde gaat blijkbaar toch niet door de maag... (ik heb het echt verpest bij mOp dinsdag 11 maart 2008 23:41 schreef r_AW het volgende:
[..]
Man dit klinkt ook echt bekend, ik dacht dat 2 jaar kort was maar toch is het juist heel lang met iemand samen zijn, voor mij dan.. Ik dacht dat ik echt mijn maatje had, een vriendin, etc. Daarom wil ik haar ook zó graag terug! Ik wist altijd zeker dat we er bovenop zouden komen, afgaande van mijn gevoel voor haar.
Denk dat we teveel op elkaars lip zaten, en te weinig deden. Altijd hadden we het erover dat we dit jaar veel dingen zouden gaan doen etc, en nu gaat dat niet eens meer door. Al mijn dromen in duigen (en wat dat betreft waren er wel meer dromen, die we samen hadden).
Mij doet het ook goed om te weten dat er meer mensen zijn die zich hetzelfde voelen!
En zoals ik al zei, ik had het gisteren met haar erover dat ik het nog wel een keer wilde proberen, ze was écht not amused. Smsje gestuurd dat ik gewoon in de war ben qua gevoel, en dat ik wilde dat het gewoon simpel zou zijn. Ik had er alles behalve wat op terug verwacht te krijgen, krijg ik iets in de trant van dat het goed is, rustig aan moet doen en dan 'zien we wel'.. Wat de hell moet ik daar nou weer van denken..
Dat ik ooit nog is zoiets allemaal zou posten op internet zeg.. Ik praat er niet graag over met vrienden omdat ik ze niet ermee 'lastig' wil vallen, maar dit lucht wel op zeg!
)of de cake was niet zo lekker
quote:Als ik een vrouw was zou ik hetzelfde hebben gedaan
Bedoel je nou dat je het verpest hebt door die cake? Ik voel me hetzelfde na mijn actie! En sinds ik dat smsje van d'r heb gekregen zit ik toch steeds te twijfelen of ik nou terug al sturen dat ik er helemaal niks van snap, en ik heb nou weer van die gedachtes of dat smsje wel voor míj zou zijn geweest. Hoe kan ze nou in godsnaam zeggen 'het is wel goed' (wat is wel goed??) en doe rustig aan 'dan zien we wel' (wát moeten we nou wel zien dan als het volgens haar toch nooit meer goed komt??). Af en toe zeg, vrouwen... :x
Ik was echt van plan om niks meer van me te laten horen, maar nu heb ik echt zoiets van ik moet weten wat ze nou bedoelt. En aangezien ik op m'n werk toch de hele dag al voor me uit starend met m'n gedachten bij haar zit, zal ik voor de middag begonnen is wel een smsje gestuurd hebben...
Als ze nou gewoon had gestuurd dat het wel goed zou komen, dan had ik dat nog kunnen interpreteren dat het wel goed komt met míj! Maar 'dan zien we wel'...
quote:Slecht idee om te gaan smsen gast. Wat jij nu voelt hebben we hier allemaal gevoeld. Maar alles wat zij zegt roept bij jou 1000 nieuwe vragen op. De enige reden dat je daar antwoord op wil is omdat je wanhopig op zoek bent naar strohalmen om je aan vast te klampen. Heeft geen zin. Het is uit, dat is niet zonder reden. Ik ga er vanuit dat je toch wel gaat smsen, maar over een paar weken/maanden kijk je terug op hoe je er nu bij zit en zul je denken 'die gast had gelijk'Op woensdag 12 maart 2008 08:37 schreef r_AW het volgende:
[..]
Als ik een vrouw was zou ik hetzelfde hebben gedaan
Bedoel je nou dat je het verpest hebt door die cake? Ik voel me hetzelfde na mijn actie! En sinds ik dat smsje van d'r heb gekregen zit ik toch steeds te twijfelen of ik nou terug al sturen dat ik er helemaal niks van snap, en ik heb nou weer van die gedachtes of dat smsje wel voor míj zou zijn geweest. Hoe kan ze nou in godsnaam zeggen 'het is wel goed' (wat is wel goed??) en doe rustig aan 'dan zien we wel' (wát moeten we nou wel zien dan als het volgens haar toch nooit meer goed komt??). Af en toe zeg, vrouwen... :x
Ik was echt van plan om niks meer van me te laten horen, maar nu heb ik echt zoiets van ik moet weten wat ze nou bedoelt. En aangezien ik op m'n werk toch de hele dag al voor me uit starend met m'n gedachten bij haar zit, zal ik voor de middag begonnen is wel een smsje gestuurd hebben...
Als ze nou gewoon had gestuurd dat het wel goed zou komen, dan had ik dat nog kunnen interpreteren dat het wel goed komt met míj! Maar 'dan zien we wel'...
Desalniettemin, sterkte!
quote:Ik smste me ex een x per ongeluk: kom je om 9 uur naar het huis tegenover mijn oude huis toe op nummer 15? want daar pas ik dan op. dat smsje was voor een andere vriend van mij bedoelt die naar mij toe zou komen. Mijn ex dacht dat het smsje voor hem was en stuurde 'waarom' terug. blijkbaar was ie toch nieuwsgierig waarom ik graag wilde dat ie kwam, maar ik vond het sowieso raar dat hij echt dacht dat het smsje voor hem was want hij weet waar ik oppas dus ik zou dan niet tegen hem hebben gezegd waar het is. maar zoals je miss. begrijpt werd ik nieuwsgierig en ging ik een smsje sturen met: omdat ik graag wil dat je komt. vervolgens stuurde ie weer terug: maar ik kan niet, is het dringend? en dat maakte mij ook weer in de war, want hij wilde dus eig. wel komen maar hij kon niet. maar ik had het dus ook nooit verwacht dat ie zou overwegen om te komen..Op woensdag 12 maart 2008 10:58 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Slecht idee om te gaan smsen gast. Wat jij nu voelt hebben we hier allemaal gevoeld. Maar alles wat zij zegt roept bij jou 1000 nieuwe vragen op. De enige reden dat je daar antwoord op wil is omdat je wanhopig op zoek bent naar strohalmen om je aan vast te klampen. Heeft geen zin. Het is uit, dat is niet zonder reden. Ik ga er vanuit dat je toch wel gaat smsen, maar over een paar weken/maanden kijk je terug op hoe je er nu bij zit en zul je denken 'die gast had gelijk'
Desalniettemin, sterkte!
echt verschrikkelijk is dat, dat je bij elk klein dingetje wat diegene doet of zegt er iets achter gaat zoeken.. het is slopend en het levert vaak niks meer op dan valse hoop geloof mij maar
quote:Inderdaad ja..Toch ga ik straks smsen dat ik geen ene f*ck van haar smsje snap.. Die valse hoop moet ik maar zoveel mogelijk overheen stappen denk ik..Op woensdag 12 maart 2008 12:16 schreef hinatahyuuga het volgende:
echt verschrikkelijk is dat, dat je bij elk klein dingetje wat diegene doet of zegt er iets achter gaat zoeken.. het is slopend en het levert vaak niks meer op dan valse hoop geloof mij maar
quote:De hele reden DAT je haar uberhaupt gaat smsen = valse hoop.Op woensdag 12 maart 2008 12:25 schreef r_AW het volgende:
[..]
Inderdaad ja..Toch ga ik straks smsen dat ik geen ene f*ck van haar smsje snap.. Die valse hoop moet ik maar zoveel mogelijk overheen stappen denk ik..
quote:Klopt min of meer ook wel, maar aan de ene kant weet ik dat het toch niks wordt (heeft ze wel duidelijk gemaakt), ik wil gewoon weten waarom ze zo'n vaag smsje stuurt!Op woensdag 12 maart 2008 12:49 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
De hele reden DAT je haar uberhaupt gaat smsen = valse hoop.
Ik vond vanochtend nog dat het best lekker ging totdat ik haar foto zag staan bij een profiel van een vriend, even een knoop in mijn maag en net een onbestemd gevoel op plekken waar ik haar tegen zou kunnen komen. Dat gevoel mag er zijn hoor, maar ik heb er verder geen last van en het is alweer praktisch weg.
ik heb de fout begaan en ik moet er nu voor boeten waarschijnlijk
Maar wil zo graag de draad weer opnemen
kan niet meer eten, niets intereseert me nog,
zij is de enige met wie ik verder wil en een toekomst zie of beter zeg zag
liefde is mooi en hard tergelijkertijd
iedereen sterkte, leef met jullie mee
hopelijk komt iedereen er snel bovenop of lukt het om terug de draad op te nemen
We zijn bijna 5 jaar samen geweest en hebben ruim 2 jaar samen gewoond.
Het is geen fijne situatie nu. Ook heeft hij nu een nieuw vriendinnetje en je raad het al, die werkt daar als zaterdaghulpje. Ow help ow help.
Dit werkt allemaal zeker niet mee aan de verwerking nee.
quote:Ik leef met je mee, dat is gewoon echt geen leuke situatie! Sterkte...Op woensdag 12 maart 2008 19:57 schreef Kissi4 het volgende:
Ik werk samen met mijn ex. Dat was al zo voordat we een relatie kregen en nu het over is ook nog.
We zijn bijna 5 jaar samen geweest en hebben ruim 2 jaar samen gewoond.
Het is geen fijne situatie nu. Ook heeft hij nu een nieuw vriendinnetje en je raad het al, die werkt daar als zaterdaghulpje. Ow help ow help.
Dit werkt allemaal zeker niet mee aan de verwerking nee.
quote:Wat heeft ze teruggestuurd??Op woensdag 12 maart 2008 13:02 schreef r_AW het volgende:
[..]
Klopt min of meer ook wel, maar aan de ene kant weet ik dat het toch niks wordt (heeft ze wel duidelijk gemaakt), ik wil gewoon weten waarom ze zo'n vaag smsje stuurt!
quote:heb je haar geprobeerd terug te krijgen?Op woensdag 12 maart 2008 19:53 schreef kiene het volgende:
Ik heb ook al vanalles geprobeert, haar vergeten, lukt niet
ik heb de fout begaan en ik moet er nu voor boeten waarschijnlijk
Maar wil zo graag de draad weer opnemen
kan niet meer eten, niets intereseert me nog,
zij is de enige met wie ik verder wil en een toekomst zie of beter zeg zag
liefde is mooi en hard tergelijkertijd
iedereen sterkte, leef met jullie mee
hopelijk komt iedereen er snel bovenop of lukt het om terug de draad op te nemen
of heeft ze het echt duidelijk gemaakt dat het definitief over is?
vaak is het zo dat mensen een tweede kans krijgen in een relatie. het uitmaken
opent dan vaak de ogen van de partner die 'verkeerd' bezig is.
quote:Trouwens he, wat ik dus niet begrijp.. praten jullie jongens er niet over met vrienden/vriendinnen/familie??Op dinsdag 11 maart 2008 23:41 schreef r_AW het volgende:
[..]
Dat ik ooit nog is zoiets allemaal zou posten op internet zeg.. Ik praat er niet graag over met vrienden omdat ik ze niet ermee 'lastig' wil vallen, maar dit lucht wel op zeg!
want mijn ex is dus ook zo.. die praat er met niemand over en ik heb mijn verhaal wel 80 x verteld en het hele forum hier ermee gebombardeerd..
jij ziet ook in dat erover 'praten' (het op een forum plaatsen) dus echt oplucht.. zouden meer mensen moeten inzien!
Waar zullen die psygologen anders voor dienen!
quote:Jawel. En één van die gesprekken heeft nog behoorlijk verhelderende inzichten opgeleverdOp woensdag 12 maart 2008 21:05 schreef hinatahyuuga het volgende:
praten jullie jongens er niet over met vrienden/vriendinnen/familie??
quote:Ik stuurde dus dat ik er geen hout van begreep. Krijg ik iets terug in van 'dat bedoel ik dus. het is oké ik hoef geen sorry te horen.* alleen dat we afstand nemen. anders heb je steeds weer een excuus om te bellen'
*ik had gezegd sorry ik zit met mijn gevoelens in de knoop etc.
Maarja, ik zoek ook geen excuus om te bellen, liever spreek ik 'r een tijd niet en kom ik 'r ook niet tegen!
En 't kromme is dat dit echt een 'beslissing' van haar is, ik weet dat ze nog gevoelens etc heeft. En ik weet dat er buiten onze relatie om ook aardig wat dingen spelen, daarom wilde ík graag verder, elkaar minder zien, en dat we ieder aan die andere dingen zouden werken. Toevallig ben ik een boek aan het lezen waar exact instaat dat dit vaak de redding van iets kan zijn. Dat boek heet trouwens 'Krijgen wat je wilt en willen wat je hebt', van John Gray, zelfde schrijver als die van Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, echter is dit boek puur op je eigen gevoel etc. gericht.
quote:Nou, zoals ik al zei, ik praat er wel degelijk over met ze, maar ik wil niet bij vrienden aankomen met steeds dezelfde klaagzang etc. En tijdens dat praten weet ik niet waar ik moet beginnen, waar ik moet eindigen, etc. En hier typ ik een verhaal, lees het rustig over en klik op Invoeren! En hier zitten natuurlijk lotgenoten..Op woensdag 12 maart 2008 21:05 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Trouwens he, wat ik dus niet begrijp.. praten jullie jongens er niet over met vrienden/vriendinnen/familie??
want mijn ex is dus ook zo.. die praat er met niemand over en ik heb mijn verhaal wel 80 x verteld en het hele forum hier ermee gebombardeerd..
jij ziet ook in dat erover 'praten' (het op een forum plaatsen) dus echt oplucht.. zouden meer mensen moeten inzien!
En ik ben van mezelf ook eigenlijk iemand die het nooit zo moeilijk heeft om afstand te nemen, mensen niet meer te zien, etc. Dat is iets wat mezelf ook niet bevalt, en dat wilde ik niet deze vrouw laten overkomen!
Maargoed, ik kan nu lekker voor mezelf dingen doen en dat heb ik ook wel gemist. Ik woon nog niet al te lang op mezelf, altijd als ik hier was, was zij er ook. Niets mis mee, maar ik merk nu wel hoe relaxt het is om gewoon lekker te zitten, te lezen, etc!
quote:Ik zit denk ik in hetzelfde schuitje als jij.. mijn ex en ik zijn net 2 weekjes uit elkaar.. hij was hier wel vandaag nog hebben we nog gezellig lopen kletsen en knuffelen en gisternacht 3 uur lang lopen bellen.. het komt er op neer dat wij 3 jaar lang bijna iedere dag samen waren en we echt op elkaar lip zaten en we op een gegeven moment super vaak ruzie kregen.. ook kon hij niet omgaan met mijn emoties en depressiviteit. Ik heb ook het idee dat we echt afstand van elkaar moeten nemen en het weer kunnen proberen, want hij heeft ook nog heel veel gevoelens voor mij heeft, mist mij ook enorm en voelt zich er ook klote door.. maar hij heeft gezegd dat hij wil dat het echt uit is en hij wil geen uitspraken doen over de toekomst.. erg frustrerendOp woensdag 12 maart 2008 22:50 schreef r_AW het volgende:
[..]
Ik stuurde dus dat ik er geen hout van begreep. Krijg ik iets terug in van 'dat bedoel ik dus. het is oké ik hoef geen sorry te horen.* alleen dat we afstand nemen. anders heb je steeds weer een excuus om te bellen'
*ik had gezegd sorry ik zit met mijn gevoelens in de knoop etc.
Maarja, ik zoek ook geen excuus om te bellen, liever spreek ik 'r een tijd niet en kom ik 'r ook niet tegen!
En 't kromme is dat dit echt een 'beslissing' van haar is, ik weet dat ze nog gevoelens etc heeft. En ik weet dat er buiten onze relatie om ook aardig wat dingen spelen, daarom wilde ík graag verder, elkaar minder zien, en dat we ieder aan die andere dingen zouden werken. Toevallig ben ik een boek aan het lezen waar exact instaat dat dit vaak de redding van iets kan zijn. Dat boek heet trouwens 'Krijgen wat je wilt en willen wat je hebt', van John Gray, zelfde schrijver als die van Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, echter is dit boek puur op je eigen gevoel etc. gericht.
[..]
Nou, zoals ik al zei, ik praat er wel degelijk over met ze, maar ik wil niet bij vrienden aankomen met steeds dezelfde klaagzang etc. En tijdens dat praten weet ik niet waar ik moet beginnen, waar ik moet eindigen, etc. En hier typ ik een verhaal, lees het rustig over en klik op Invoeren! En hier zitten natuurlijk lotgenoten..
En ik ben van mezelf ook eigenlijk iemand die het nooit zo moeilijk heeft om afstand te nemen, mensen niet meer te zien, etc. Dat is iets wat mezelf ook niet bevalt, en dat wilde ik niet deze vrouw laten overkomen!
Maargoed, ik kan nu lekker voor mezelf dingen doen en dat heb ik ook wel gemist. Ik woon nog niet al te lang op mezelf, altijd als ik hier was, was zij er ook. Niets mis mee, maar ik merk nu wel hoe relaxt het is om gewoon lekker te zitten, te lezen, etc!
wel erg goed van je dat je er een boek over leest !
quote:Dat klinkt wel aardig bekend allemaal! Behalve dan dat mijn ex ook vrijgezel wilt zijn (geen rekening houden met iemand, etc), maar dat snap ik ook wel, we waren zó vaak bij elkaar.. Maar ik heb nu wel de instellinge van laat maar zitten allemaal, ik heb geen zin om nog aan een toekomst met haar te denken, die kans is er natuurlijk, maar ik wil er ook niet op wachten! Als ik wíst dat ik haar weer tegen zou komen en ze zou er open voor staan, dan zou ik het zeker doen.. Hoe stom dat ook klinkt!Op woensdag 12 maart 2008 22:56 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Ik zit denk ik in hetzelfde schuitje als jij.. mijn ex en ik zijn net 2 weekjes uit elkaar.. hij was hier wel vandaag nog hebben we nog gezellig lopen kletsen en knuffelen en gisternacht 3 uur lang lopen bellen.. het komt er op neer dat wij 3 jaar lang bijna iedere dag samen waren en we echt op elkaar lip zaten en we op een gegeven moment super vaak ruzie kregen.. ook kon hij niet omgaan met mijn emoties en depressiviteit. Ik heb ook het idee dat we echt afstand van elkaar moeten nemen en het weer kunnen proberen, want hij heeft ook nog heel veel gevoelens voor mij heeft, mist mij ook enorm en voelt zich er ook klote door.. maar hij heeft gezegd dat hij wil dat het echt uit is en hij wil geen uitspraken doen over de toekomst.. erg frustrerend
wel erg goed van je dat je er een boek over leest !
En dat boek lees ik voor mezelf, gaat niet een specifiek over relaties etc! Misschien ook een goed boek voor jou.. (Thema van het boek is ook min of meer dat je niet van anderen kunt houden als je niet van jezelf houdt). Ik weet niet of het zo is, maar ik heb ook wel is het idee dat ik ook min of meer depressief was/ben. En dat boek is wel een verademing wat dat betreft! Mag ik vragen hoe oud je bent trouwens?
quote:Ik ben pas 19 jaar oud, maar ben al zeg ik het zelf, vroeg volwassen geworden omdat ik twee kleine zusjes heb en mijn ouders al vrij snel van mij verwachtten dat ik de zorg voor mijn zusjes op me nam (op 7 jarige leeftijd al) ook heb ik een hoop ellende meegemaakt in die 19 jaar problemen in de familie, thuis en relaties.Op woensdag 12 maart 2008 23:27 schreef r_AW het volgende:
[..]
Dat klinkt wel aardig bekend allemaal! Behalve dan dat mijn ex ook vrijgezel wilt zijn (geen rekening houden met iemand, etc), maar dat snap ik ook wel, we waren zó vaak bij elkaar.. Maar ik heb nu wel de instellinge van laat maar zitten allemaal, ik heb geen zin om nog aan een toekomst met haar te denken, die kans is er natuurlijk, maar ik wil er ook niet op wachten! Als ik wíst dat ik haar weer tegen zou komen en ze zou er open voor staan, dan zou ik het zeker doen.. Hoe stom dat ook klinkt!
En dat boek lees ik voor mezelf, gaat niet een specifiek over relaties etc! Misschien ook een goed boek voor jou.. (Thema van het boek is ook min of meer dat je niet van anderen kunt houden als je niet van jezelf houdt). Ik weet niet of het zo is, maar ik heb ook wel is het idee dat ik ook min of meer depressief was/ben. En dat boek is wel een verademing wat dat betreft! Mag ik vragen hoe oud je bent trouwens?
dat boek lijkt mij wel erg handig. Ik lees zelf ook een boek over hoogsensitieve personen in de liefde, gaat over hoe je als een extreem sensitief persoon moet handelen in de liefde om zo een goeie relatie te hebben.
en hoe oud ben jij? en had jouw ex het uitgemaakt met nadruk op dat ze vrijgezel wilde zijn? want mij lijkt dat helemaal lastig.. mijn ex heeft nooit gezegd dat hij vrijgezel wilde zijn, maar de relatie die wij hadden was ontzettend ongezond en niet goed voor ons beiden..
quote:zie mijn post in een ander topic (wat heb je geleerd), die van ons was ook vrij ongezond zo op z'n tijd. Ik kan je dat boek ook zeker aanraden! Heb het ooit bij De Slegte gekocht, leek me wel een aardig boek. Nooit gelezen, en nu opeens is het een boek waar ik wat aan heb! Zo zie je maar weer.. En ik vraag me af of ik zelf misschien ook wel hoogsensitief ben (zie ook weer mijn andere postOp donderdag 13 maart 2008 00:02 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Ik ben pas 19 jaar oud, maar ben al zeg ik het zelf, vroeg volwassen geworden omdat ik twee kleine zusjes heb en mijn ouders al vrij snel van mij verwachtten dat ik de zorg voor mijn zusjes op me nam (op 7 jarige leeftijd al) ook heb ik een hoop ellende meegemaakt in die 19 jaar problemen in de familie, thuis en relaties.
dat boek lijkt mij wel erg handig. Ik lees zelf ook een boek over hoogsensitieve personen in de liefde, gaat over hoe je als een extreem sensitief persoon moet handelen in de liefde om zo een goeie relatie te hebben.
en hoe oud ben jij? en had jouw ex het uitgemaakt met nadruk op dat ze vrijgezel wilde zijn? want mij lijkt dat helemaal lastig.. mijn ex heeft nooit gezegd dat hij vrijgezel wilde zijn, maar de relatie die wij hadden was ontzettend ongezond en niet goed voor ons beiden..
).Maar dat klinkt wel alsof je idd veel rottigheid hebt meegemaakt, maar weetje, je bent nog jong, ook al denk je zelf misschien van niet! Ik ben zelf 24, en het lijkt echt al lang geleden dat ik 19 was!! Zoveel meegemaakt in de tussentijd, ik zou eerlijk gezegd niet eens weten wat ik toen exact deed (behalve school, uitgaan, werken, etc) en vooral hoe ik me toen voelde.
quote:je bevestigt het maar eens weer
quote:ja gister ook in de "sex met je ex" valkuil gesprongen...Op maandag 10 maart 2008 08:58 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
die mannen kunnen er godverdomme ook wat van!
eerst maakt ie t na de zoveelste ruzie uit omdat we
niet weten hoe wij met ruzie om moeten gaan na 3 jaar samen te zijn geweest.
belt ie me na een week op of ie langs kan komen om te praten,
lopen we samen te janken om hoe erg we elkaar missen,
hoe klote onze week was zonder elkaar, hebben we nog gesekst, geknuffeld,
gekust en dan zegt ie uiteindelijk dat ie hoe moeilijk ie t ook vind
bij zijn beslissing moet blijven..
*zucht wat moet ik hier nou van denken??
en geen reacties als: hij heeft je gebruikt want zo'n typ is het niet..
maar in tegenstelling tot jou was ze het wel mee eens dat het (voorlopig?) over is...
ergens hoop je dat het goed komt, maar als ik naar mezelf eerlijk ben weet ik gewoon dat het einde verhaal is...
ze wil vrienden blijven maar dat kan alleen als ik haar weer "normaal" in mn hoofd heb
voorlopig nog niet dus
quote:het probleem is bij mij, aan de ene kant wil ik m terug, aan de andere kant ook niet.. en t rare is dat ie bij zijn beslissing wil blijven, maar me wel bijna elke nacht heeft gebeld omdat ie niet kon slapen en hij is een paar keer langsgekomen, waarbij alles gewoon weer was zoals het was.. hij had gisteren zelf een chocolade paashaas meegenomen wat ie normaal dus nooit doetOp donderdag 13 maart 2008 21:42 schreef Godshand het volgende:
[..]
ja gister ook in de "sex met je ex" valkuil gesprongen...
maar in tegenstelling tot jou was ze het wel mee eens dat het (voorlopig?) over is...
ergens hoop je dat het goed komt, maar als ik naar mezelf eerlijk ben weet ik gewoon dat het einde verhaal is...
ze wil vrienden blijven maar dat kan alleen als ik haar weer "normaal" in mn hoofd heb
voorlopig nog niet dus
ik begrijp het niet meer.. ik voel me niet gebruikt, want hij houd nog wel heel veel van me en we kletsen voornamelijk en lachen samen.. maar ik wil wel duidelijkheid want zo raak ik alleen maar in de war
quote:Wat dat betreft heb ik wel duidelijkheid - geen sex met m'n ex..Op donderdag 13 maart 2008 22:57 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
het probleem is bij mij, aan de ene kant wil ik m terug, aan de andere kant ook niet.. en t rare is dat ie bij zijn beslissing wil blijven, maar me wel bijna elke nacht heeft gebeld omdat ie niet kon slapen en hij is een paar keer langsgekomen, waarbij alles gewoon weer was zoals het was.. hij had gisteren zelf een chocolade paashaas meegenomen wat ie normaal dus nooit doet
ik begrijp het niet meer.. ik voel me niet gebruikt, want hij houd nog wel heel veel van me en we kletsen voornamelijk en lachen samen.. maar ik wil wel duidelijkheid want zo raak ik alleen maar in de war
Dat mis ik wel echt zeg, maar ik miste dat de laatste paar weken sowieso al... Damn wat een kutzooi allemaal dit zeg! Sorry voor mijn klaagzang, ik wou dat ik gewoon verder kon gaan met m'n leven! Het ene moment voel ik me goed, maar dat kan opeens omslaan naar constant aan d'r denken
Er zaten veel dingen fout, en als ik eerder had geweten wat ik nu weet (en zij had het natuurlijk ook moeten weten), dan waren we er zeker wel uitgekomen denk ik. Het kutte is dat ik dat zelfs wel zeker weet..En over je vraag of ze het ook echt uit had gemaakt om vrijgezel te zijn: nee, maar dat speelde natuurlijk wel mee met alles.
Aan de ene kant zou ik iedere mooie vrouw die ik tegenkom willen gebruiken om van mijn kutgevoel af te komen, maar ik weet dat ik daar achteraf alleen maar spijt van zou krijgen
En daarbij komt dat ik eigenlijk altijd al het idee heb gehad dat ik toch op 1 of andere manier iemand nodig heb in mijn leven; om samen de leuke en niet leuke dingen te delen. En als ik dan zo vaak dingen lees over vreemdgaan, bedriegen, etc, ik zou dat écht niet kunnen..
quote:Hoe lang is het nou al uit? en hoe is het contact tussen jullie eigenlijk??.. ben ik wel benieuwd naar.. weet eig. ook niet wat 'normaal' is wanneer het uit is hoe je dan met je ex omgaat.. ik weet wel dat de beste manier geen contact hebben is.. maar wij handhaafden nooit de beste manier, daarom is het ook uit denk ikOp donderdag 13 maart 2008 23:03 schreef r_AW het volgende:
[..]
Wat dat betreft heb ik wel duidelijkheid - geen sex met m'n ex..
Dat mis ik wel echt zeg, maar ik miste dat de laatste paar weken sowieso al... Damn wat een kutzooi allemaal dit zeg! Sorry voor mijn klaagzang, ik wou dat ik gewoon verder kon gaan met m'n leven! Het ene moment voel ik me goed, maar dat kan opeens omslaan naar constant aan d'r denken
En over je vraag of ze het ook echt uit had gemaakt om vrijgezel te zijn: nee, maar dat speelde natuurlijk wel mee met alles.
Aan de ene kant zou ik iedere mooie vrouw die ik tegenkom willen gebruiken om van mijn kutgevoel af te komen, maar ik weet dat ik daar achteraf alleen maar spijt van zou krijgen
En daarbij komt dat ik eigenlijk altijd al het idee heb gehad dat ik toch op 1 of andere manier iemand nodig heb in mijn leven; om samen de leuke en niet leuke dingen te delen. En als ik dan zo vaak dingen lees over vreemdgaan, bedriegen, etc, ik zou dat écht niet kunnen..
quote:Ik heb 'r een paar x gesproken (laatste x vorige week, werd een leuk gesprek, en zo leuk dat ik daarna dus zei dat ik het wel weer een keer wilde proberen; dat had ik dus niet moeten doen). Maar ik mis 'r wel ontzettend hoor, nooit meer even bellen, een smsje, of elkaar even zien. Of even lunchen als ze toevallig in de buurt van m'n werk is.. Maar het is beter om d'r niet te zien, anders krijg ik 'r nooit uit m'n hoofd. Aan de andere kant voel ik me nu alsof het niet uitmaakt of ik 'r nou wel of niet zie.. En het is bijna een maand uit. Stiekem hoop ik dat ze gaat beseffen wat ze mist, maar ik vrees het ergste..Op donderdag 13 maart 2008 23:48 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Hoe lang is het nou al uit? en hoe is het contact tussen jullie eigenlijk??.. ben ik wel benieuwd naar.. weet eig. ook niet wat 'normaal' is wanneer het uit is hoe je dan met je ex omgaat.. ik weet wel dat de beste manier geen contact hebben is.. maar wij handhaafden nooit de beste manier, daarom is het ook uit denk ik
vandaag dramatisch lopen smsen dat ik teleurgesteld was door haar date. nog ruzie erovergemaakt aan de telefoon. ze zat allerlei onzin te beweren: dat ze nog steeds gek op mij was, en dat die datingsites waar ze op neusde voordat ik het uitmaakte omdat ze eenmaal een abbo erop had. een kulargument, ik ben nog lid van een studentenvereniging maar maak er ook nog zelden gebruik van.
ik begon te zeuren of ze de date niet kon uitstellen, en toen bleef ze doordrammen dat ze dat niet deed en dat het voor mij toch niks uitmaakte...
ach als ze het deed vond ik het tenminste lief van haar en verzachte het de pijn een beetje, maar ze had dan wel weer gelijk dat het voor mij niet beter maakte (realiseerde ik mij achteraf)
namelijk toch het feit dat ze blijkbaar klaar was met mij. er zit geen inspanning van haar kant om mij terug te winnen ofzo... de manier waarop de relatie toen was wilde ik niet, maar een andere oplossing is ze zelf ook nooit mee gekomen...
we hebben maar afgesproken elkaar niet veel meer te zien...
ik denk pas dat ik weer contact met dr opneem als ik weer een beetje overheen ben of zelf een vriendin heb...
tot die tijd weer een beetje verwerken
quote:haha dat gevoel heb ik ook even gehad...Op vrijdag 14 maart 2008 08:17 schreef r_AW het volgende:
[..]
Stiekem hoop ik dat ze gaat beseffen wat ze mist, maar ik vrees het ergste..
maar uiteindelijk ben je toch beter af met een andere meid die wel voor je gaat
maarja voorlopig missen we onze exen nog
quote:hij zou van je kunnen houden maar jij hebt hem blijkbaar onoverkomelijk pijn gedaan.Op zondag 16 maart 2008 08:41 schreef Madonna81 het volgende:
Wat als je je ex niet wilt loslaten? Het is nu bijna 6 weken uit maar ik kan maar niet accepteren dat het echt voorbij is. Hij zegt dat ik geen hoop meer moet hebben maar ik denk dat hij dat vooral zegt omdat ik hem erg gekwetst heb. Is het niet gewoon zo dat wanneer je echt veel van iemand houdt, je degene ook moet kunnen vergeven en een nieuwe kans moet willen geven? Ik heb al vaak zat duidelijk gemaakt (ja ik heb bijna gesmeekt!) dat ik er alles voor over heb om het goed te maken. We waren 9 jaar bij elkaar en zouden in Augustus gaan trouwen, dan kun je toch niet in een keer niet meer van iemand houden, ook als deze persoon je pijn gedaan heeft...
ik denk dat ie het daarmee gehad heeft, en zich wil indekken voor nog een keer..
kortom, face it, het is over...
zoek afleiding, en voor je het weet heb je het weer verwerkt en kan je open staan voor nieuwe mannen...
de een staat er sneller voor open dan de ander (zie mijn post)
quote:Dat zal ook zeker niet het geval zijn, maar blijkbaar is de tik zo hard aangekomen dat hij er echt genoeg van heeft en gezien jouw verhaal is dat ook niet zo heel vreemd.Op zondag 16 maart 2008 08:41 schreef Madonna81 het volgende:
Wat als je je ex niet wilt loslaten? Het is nu bijna 6 weken uit maar ik kan maar niet accepteren dat het echt voorbij is. Hij zegt dat ik geen hoop meer moet hebben maar ik denk dat hij dat vooral zegt omdat ik hem erg gekwetst heb. Is het niet gewoon zo dat wanneer je echt veel van iemand houdt, je degene ook moet kunnen vergeven en een nieuwe kans moet willen geven? Ik heb al vaak zat duidelijk gemaakt (ja ik heb bijna gesmeekt!) dat ik er alles voor over heb om het goed te maken. We waren 9 jaar bij elkaar en zouden in Augustus gaan trouwen, dan kun je toch niet in een keer niet meer van iemand houden, ook als deze persoon je pijn gedaan heeft...
En hoe ver ga je met het vergeven, zand erover en maar verder gaan? Ergens heb je natuurlijk ook gewoon grenzen van het toelaatbare.
Mijn ex is nu, op het moment van schrijven, zo'n 6 maanden later nog steeds niet over me heen en al heb ik natuurlijk nog gevoelens voor haar, ik weet gewoon dat het nooit 'dat ene' plaatje had kunnen worden en dan is het een kwestie of je water bij de wijn wilt doen of gewoon verder gaat en kijkt of je iemand treft die beter voor je is, hoe hard dat ook kan overkomen natuurlijk.
Bepaalde dingen maken nou eenmaal impact, had destijds met die persoon ook geruime tijd een relatie maar hetgeen heeft gespeeld in een kort tijdbestek (t.o.v die relatieperiode) heeft dusdanig veel kapot gemaakt dat het voor mij niet meer hoefde, en dat was geen besluit op gevoel maar enkel op het verstand en dat is nogal lastig maar soms wel beter.
Overigens wil ik mijn meest recente 'ex' niet loslaten en dat zal een toekomstige vriend of vriendin, indien het ooit (klinkt dramatischer dan het is) zover komt maar moeten accepteren.
quote:Ik heb echt precies hetzelfde.. mijn ex heeft het ook uitgemaakt.. maar ik heb ook het gevoel dat ik nog een kans verdien, want ik heb dan ook stomme dingen gedaan, maar hij ook! maar ik heb hem ook al die jaren vergeven voor al zijn fouten en stommiteiten...maar hij ziet niet in dat hij fouten heeft gemaakt.. smeken heb ik ook gedaan werkte niet, hij wilde bij zijn beslissing blijven.. maar ik kan het ook niet accepteren omdat hij beweert dat ie mij ook heel erg mist, hij zich klote voelt en omdat hij hier afgelopen donderdag nog is geweest* en nu kan ik hem al helemaaal niet loslaten, omdat ik in de war ben en dus hartstikke veel hoop houd. Helaas hebben we gisteren aan de telefoon weer ruzie gehad en hoop ik dat we voordat we elkaar echt loslaten we goed afscheid van elkaar kunnen nemenOp zondag 16 maart 2008 08:41 schreef Madonna81 het volgende:
Wat als je je ex niet wilt loslaten? Het is nu bijna 6 weken uit maar ik kan maar niet accepteren dat het echt voorbij is. Hij zegt dat ik geen hoop meer moet hebben maar ik denk dat hij dat vooral zegt omdat ik hem erg gekwetst heb. Is het niet gewoon zo dat wanneer je echt veel van iemand houdt, je degene ook moet kunnen vergeven en een nieuwe kans moet willen geven? Ik heb al vaak zat duidelijk gemaakt (ja ik heb bijna gesmeekt!) dat ik er alles voor over heb om het goed te maken. We waren 9 jaar bij elkaar en zouden in Augustus gaan trouwen, dan kun je toch niet in een keer niet meer van iemand houden, ook als deze persoon je pijn gedaan heeft...
Maar het punt bij jou is.. jouw ex houdt heus nog wel van je.. heel veel waarschijnlijk ook, anders had ie niet met je willen trouwen in augustus. maar zoals de anderen zeggen: hij is gewoon enorm gekwetst en wil niet meer verder hoeveel hij ook van je houd. helaas kunnen mannen vaker een beslissing nemen met hun verstand dan zich te laten leiden door hun hart..
Ik ben er zelf van overtuigd dat zoiets tijd nodig heeft.. ik denk dat er een kansje is dat mijn ex nog bij me terugkomt.. omdat hij nog ontzettend veel van me houd, we het hartstikke leuk samen hadden nog. en de situatie waarin ik zat met mijn problemen funest was voor onze relatie en het niet aan mij of hem lag..
bij jou kan ik het natuurlijk niet goed inschatten, maar ik hoop voor jou hetzelfde natuurlijk.. ik weet natuurlijk niet waarmee jij hem gekwetst hebt (ik vrees het ergste) maar misschien heeft het gewoon tijd nodig.. je ziet zo vaak dat stelletjes die na een tijdje weer bij elkaar komen het er vaak beter vanaf brengen, omdat ze tijd hadden om erover na te denken en om van hun fouten te leren.. heel veel succes ermee
*hij kwam langs omdat zijn vader thuis was, en hij niet naar school moest, maar als hij thuis blijft gaat zijn vader lopen zeiken. hij belde me die nacht om 4 uur op om te vragen wat ik ging doen en hoe t met me ging enzo.. en toen vroeg ie dus of ie langs kon komen.. toen ik m vroeg of ie alleen daarvoor kwam zei ie.. nee ik kom ook voor jou en voor mezelf, omdat ik het gezellig vind bij jou.. hebben die dag nog een superdag gehad.. gezellig gepraat, gegeten, gesekst en gelachen.. had helemaal het gevoel dat het weer goed kwam en hij deed supersuper lief..
quote:Omdat we onze exen niet kunnen loslaten, denken we de hele tijd aan hun.. en kunnen we niet slapen en om niet te verzwelgen in ons verdriet en om te voorkomen dat we gaan lopen snotteren bij hun foto.. gaan we onze gevoelens maar uiten hier op dit forumOp zondag 16 maart 2008 03:14 schreef Adolecens het volgende:
pfff, dit is geen topic voor 3 uur 's nachts
quote:Ze zullen altijd wel beseffen wat ze missen.. ze gaan je sowieso missen.. maar wat ze ermee gaan doen.. dat is een ander verhaal.. mijn vorige ex.. die had pas de moed om me nadat we met ruzie uit elkaar zijn gegaan na anderhalf jaar te bellen om te zeggen dat ie er spijt van had dat ie het had uitgemaakt en hij er nog steeds mee zat.. helaas voor hem was ik toen al een halfjaar gelukkig met mijn 'huidige' ex.. maar kom op zeg.. na anderhalf jaar :S ik werd gedumpt maar was er na een halfjaartje alweer over.. en sowieso hoop ik nu dat mocht mijn huidige ex er ooit spijt van hebben hij er geen anderhalf jaar over doet om het te beseffen of om het mij te durven vertellen..Op vrijdag 14 maart 2008 08:17 schreef r_AW het volgende:
[..]
En het is bijna een maand uit. Stiekem hoop ik dat ze gaat beseffen wat ze mist, maar ik vrees het ergste..
helaas is mijn huidige ex.. zo trots als een... pauw quote:Hmm doet me denken aan een jongen die op z'n 23ste ook nog nooit een relatie had gehad.. die zei tegen mij toen ik jankend aan hem mijn liefdesverdriet kwijt wilde: jaa ik vind het echt kut dat je zo loopt te janken.. want het is niet eerlijk. jij had tenminste nog een relatie jij kan tenminste nog huilen om iemand.. ik ben degene die verdrietig mag zijn jij niet...Op zondag 16 maart 2008 12:15 schreef RickTheGreatest het volgende:
En na al deze ervaring zou jullie antwoord op het aangaan van een relatie een ja of een nee zijn? Ik heb in mijn 22 jarige bestaan nog nooit een vriendin gehad (heb zo mijn redenen), maar elke keer als iemand jankt om zn ex zegt ie " ben jaloers op jou.. ", ja neem dan geen vriendin?
Als ik eerlijk moet zijn.. de voordelen die een relatie geeft zijn veel meer waard dan het verdriet wat het met zich meebrengt.. maar dat zul je zelf moeten ontdekken.. en die quote van "ben jaloers op jou" slaat nergens op. en idd.. neem dan geen vriendin
maar ik zou zeker niet zeggen dat ik jaloers ben op diegenen die nooit een relatie hebben gehad.. vind het eerder jammer voor hen dat ze het nog niet hebben meegemaakt.. ben wel jaloers op degenen met een goeie relatie waarin alles koek en ei is.. maar die zie je zelden quote:leuke gedachte van een romanticus, maar dat is niet altijd zo.. uit is gewoon soms uit...Op zondag 16 maart 2008 12:12 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
je ziet zo vaak dat stelletjes die na een tijdje weer bij elkaar komen het er vaak beter vanaf brengen, omdat ze tijd hadden om erover na te denken en om van hun fouten te leren.. heel veel succes ermee
quote:Jaa je hebt natuurlijk ook stelletjes die niet meer bij elkaar komen.. en ook stelletjes waarbij het alleen maar slechter gaat wanneer ze weer bij elkaar komen.. maar vind de verhalen van de stelletjes die tijdelijk uit elkaar zijn geweest eeOp zondag 16 maart 2008 12:26 schreef Godshand het volgende:
[..]
leuke gedachte van een romanticus, maar dat is niet altijd zo.. uit is gewoon soms uit...
n stuk leukerquote:idd, iets als trots zou er dan niet moeten zijn..Op zondag 16 maart 2008 12:17 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Ze zullen altijd wel beseffen wat ze missen.. ze gaan je sowieso missen.. maar wat ze ermee gaan doen.. dat is een ander verhaal.. mijn vorige ex.. die had pas de moed om me nadat we met ruzie uit elkaar zijn gegaan na anderhalf jaar te bellen om te zeggen dat ie er spijt van had dat ie het had uitgemaakt en hij er nog steeds mee zat.. helaas voor hem was ik toen al een halfjaar gelukkig met mijn 'huidige' ex.. maar kom op zeg.. na anderhalf jaar :S ik werd gedumpt maar was er na een halfjaartje alweer over.. en sowieso hoop ik nu dat mocht mijn huidige ex er ooit spijt van hebben hij er geen anderhalf jaar over doet om het te beseffen of om het mij te durven vertellen..
quote:Die mannetjes weer heOp zondag 16 maart 2008 18:42 schreef r_AW het volgende:
[..]
idd, iets als trots zou er dan niet moeten zijn..
quote:
Nou, als het om zulke dingen gaat zet ik mijn 'trots' wel even opzij. Al dat spelletjes spelen hoeft voor mij dan niet. Love is a losing game quote:Jaa ik heb ook zoiets van.. liefde is toch sterker dan je trots??Op zondag 16 maart 2008 23:39 schreef r_AW het volgende:
[..]
maar blijkbaar is de liefde dan niet sterk genoeg ofzo..
zo voorkom ik dat ik weer halfboos/verdrietig ga bellen zoals afgelopen zaterdag..
dat maakt toch meer kapot, nu heeft ze vast zoiets van: die gast maakt het uit en dan maakt ie nog een drama ervan dat ik alweer date
desalniettemin heb ik me dit weekend er bij neergelegd dat het echt over is, hoe jammer ook...
even rust nemen en dan komt die volgende vanzelf wel weer...
Na drie maanden proberen begonnen de twijfels die ik eerst had nu bij haar te spelen (tenminste dat zei ze toen, nu weet ik wel beter) en zijn we tijdelijk gestopt met het proberen... sindsdien ging het alleen maar slechter, we hadden veeeeel minders seks (bij het kinderen maken deden we dat geregeld natuurlijk) en uiteindelijk voelde het alsof we alleen nog maar vrienden waren (heel goeie maatjes, wat we altijd al zijn geweest)
Vorige week was ze een weekje weg met een vriendin om alles op een rijtje te zetten voor haarzelf, tijdens smsjes en telefoongesprekken merkte ik dat het niet goed zat maar ik wist dat ik ervoor wilde vechten en we zouden eruit komen want we hebben zat meegemaakt samen en net een heel huis verbouwd. Ik wist dat we er weer in moesten investeren want zo'n verbouwing van drie maanden hakt er wel gewoon in...
Toen ze terugkwam vertelde ze me dat ze al een aantal maanden een relatie heeft met een collega en dat ze daarmee door wil gaan en met ons wil stoppen...
Het komt zo als een klap, ook al wist ik het eigenlijk wel en had ik al meerdere keren gerichte vragen erover gesteld....
Mischien had onze relatie gefaald zonder dit maar dan had ik in elk geval nog het gevoel gehad ervoor te hebben gevochten, nu hoef ik niet eens te kiezen want dat doet zij al....
Ik weet dat ze een foute keus maakt, dat weet ze zelf denk ik ook wel.... Die vent is notabena net zo oud als haar vader en heeft twee kinderen.... Maar dat zou me niet eens moeten boeien...
In elk geval ben ik er letterlijk ziek van en dit is een gevoel wat ik nog nooit heb gehad en hoop nooit meer mee te maken...
quote:goedzo, maar misschien stelt die date niks voor he.. het kan ook zijn dat ze het doet om jou te vergeten?Op maandag 17 maart 2008 10:17 schreef Godshand het volgende:
haar nummer uit mn mobiel gewist, haar msn, alleen staat ze nog in mn vaste foon...
zo voorkom ik dat ik weer halfboos/verdrietig ga bellen zoals afgelopen zaterdag..
dat maakt toch meer kapot, nu heeft ze vast zoiets van: die gast maakt het uit en dan maakt ie nog een drama ervan dat ik alweer date
desalniettemin heb ik me dit weekend er bij neergelegd dat het echt over is, hoe jammer ook...
even rust nemen en dan komt die volgende vanzelf wel weer...
het is nu al 2 weken uit met mijn ex.. maar hij is nog geen week geleden hier thuis bij mij geweest.. kwam gisteren een jongen bij mij die is tot 3 uur in de nacht gebleven, die wilde me toen zoenen, maar k heb m eerlijk gezegd dat ik dat niet wilde omdat ik het gewoon nog niet kon.. maar je kan het ook als een 'date' noemen..
miss is het gewoon tijdverdrijf en bedoelt ze er verder niks mee??
wil je eigenlijk wel dat het goedkomt? want jij hebt het dan uitgemaakt.. maar je wil haar weer terug?
quote:Jeetje dat lijkt me echt enorm zwaar.. ik zou me niet kunnen voorstellen hoe ik me zou voelen in zo'n situatie.. voel me in deze situatie al kansloos en verdrietig.. heeel veel sterkte met het verwerken ervan. en hopelijk vind je weer opnieuw geluk in de liefdeOp maandag 17 maart 2008 11:26 schreef Pollewoppie het volgende:
Van het weekend is er een einde gekomen aan een relatie van 7,5 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. Een jaar geleden hebben we een huis samen gekocht en ging het allemaal nog goed naar mijn idee. Logische stap na het huis waren kinderen en ik was degene die daar nog niet aan toe was. Ze heeft me overtuigd ervan en we zijn samen bezig gegaan met kinderen...
Na drie maanden proberen begonnen de twijfels die ik eerst had nu bij haar te spelen (tenminste dat zei ze toen, nu weet ik wel beter) en zijn we tijdelijk gestopt met het proberen... sindsdien ging het alleen maar slechter, we hadden veeeeel minders seks (bij het kinderen maken deden we dat geregeld natuurlijk) en uiteindelijk voelde het alsof we alleen nog maar vrienden waren (heel goeie maatjes, wat we altijd al zijn geweest)
Vorige week was ze een weekje weg met een vriendin om alles op een rijtje te zetten voor haarzelf, tijdens smsjes en telefoongesprekken merkte ik dat het niet goed zat maar ik wist dat ik ervoor wilde vechten en we zouden eruit komen want we hebben zat meegemaakt samen en net een heel huis verbouwd. Ik wist dat we er weer in moesten investeren want zo'n verbouwing van drie maanden hakt er wel gewoon in...
Toen ze terugkwam vertelde ze me dat ze al een aantal maanden een relatie heeft met een collega en dat ze daarmee door wil gaan en met ons wil stoppen...
Het komt zo als een klap, ook al wist ik het eigenlijk wel en had ik al meerdere keren gerichte vragen erover gesteld....
Mischien had onze relatie gefaald zonder dit maar dan had ik in elk geval nog het gevoel gehad ervoor te hebben gevochten, nu hoef ik niet eens te kiezen want dat doet zij al....
Ik weet dat ze een foute keus maakt, dat weet ze zelf denk ik ook wel.... Die vent is notabena net zo oud als haar vader en heeft twee kinderen.... Maar dat zou me niet eens moeten boeien...
In elk geval ben ik er letterlijk ziek van en dit is een gevoel wat ik nog nooit heb gehad en hoop nooit meer mee te maken...
quote:wat een h..rOp maandag 17 maart 2008 11:26 schreef Pollewoppie het volgende:
Van het weekend is er een einde gekomen aan een relatie van 7,5 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. Een jaar geleden hebben we een huis samen gekocht en ging het allemaal nog goed naar mijn idee. Logische stap na het huis waren kinderen en ik was degene die daar nog niet aan toe was. Ze heeft me overtuigd ervan en we zijn samen bezig gegaan met kinderen...
Na drie maanden proberen begonnen de twijfels die ik eerst had nu bij haar te spelen (tenminste dat zei ze toen, nu weet ik wel beter) en zijn we tijdelijk gestopt met het proberen... sindsdien ging het alleen maar slechter, we hadden veeeeel minders seks (bij het kinderen maken deden we dat geregeld natuurlijk) en uiteindelijk voelde het alsof we alleen nog maar vrienden waren (heel goeie maatjes, wat we altijd al zijn geweest)
Vorige week was ze een weekje weg met een vriendin om alles op een rijtje te zetten voor haarzelf, tijdens smsjes en telefoongesprekken merkte ik dat het niet goed zat maar ik wist dat ik ervoor wilde vechten en we zouden eruit komen want we hebben zat meegemaakt samen en net een heel huis verbouwd. Ik wist dat we er weer in moesten investeren want zo'n verbouwing van drie maanden hakt er wel gewoon in...
Toen ze terugkwam vertelde ze me dat ze al een aantal maanden een relatie heeft met een collega en dat ze daarmee door wil gaan en met ons wil stoppen...
Het komt zo als een klap, ook al wist ik het eigenlijk wel en had ik al meerdere keren gerichte vragen erover gesteld....
Mischien had onze relatie gefaald zonder dit maar dan had ik in elk geval nog het gevoel gehad ervoor te hebben gevochten, nu hoef ik niet eens te kiezen want dat doet zij al....
Ik weet dat ze een foute keus maakt, dat weet ze zelf denk ik ook wel.... Die vent is notabena net zo oud als haar vader en heeft twee kinderen.... Maar dat zou me niet eens moeten boeien...
In elk geval ben ik er letterlijk ziek van en dit is een gevoel wat ik nog nooit heb gehad en hoop nooit meer mee te maken...
quote:Van iemand houden en een relatie met iemand willen zijn toch echt 2 dingen hèOp zondag 16 maart 2008 08:41 schreef Madonna81 het volgende:
We waren 9 jaar bij elkaar en zouden in Augustus gaan trouwen, dan kun je toch niet in een keer niet meer van iemand houden, ook als deze persoon je pijn gedaan heeft...
quote:tja zachtjesaan begin ik die mening toch ook te krijgen, maar zelfs boos zijn doet pijn dus het is het makkelijkst om gewoon even helemaal niks te voelen...
Maar ik merk nu na een aantal dagen dat de boosheid idd de overhand begint te krijgen...
quote:helaas welOp dinsdag 18 maart 2008 17:11 schreef Noisekick het volgende:
[..]
Van iemand houden en een relatie met iemand willen zijn toch echt 2 dingen hè
mijn ex houd nog zielsveel van me en mist me enorm.. maar helaas zegt zijn verstand dat we beter niet bij elkaar kunnen zijn.. quote:oh jezus wat naar, ik kan me echt niet voorstellen hoe je je moet voelen!!! héél veel succes.Op maandag 17 maart 2008 11:26 schreef Pollewoppie het volgende:
Van het weekend is er een einde gekomen aan een relatie van 7,5 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. Een jaar geleden hebben we een huis samen gekocht en ging het allemaal nog goed naar mijn idee. Logische stap na het huis waren kinderen en ik was degene die daar nog niet aan toe was. Ze heeft me overtuigd ervan en we zijn samen bezig gegaan met kinderen...
Na drie maanden proberen begonnen de twijfels die ik eerst had nu bij haar te spelen (tenminste dat zei ze toen, nu weet ik wel beter) en zijn we tijdelijk gestopt met het proberen... sindsdien ging het alleen maar slechter, we hadden veeeeel minders seks (bij het kinderen maken deden we dat geregeld natuurlijk) en uiteindelijk voelde het alsof we alleen nog maar vrienden waren (heel goeie maatjes, wat we altijd al zijn geweest)
Vorige week was ze een weekje weg met een vriendin om alles op een rijtje te zetten voor haarzelf, tijdens smsjes en telefoongesprekken merkte ik dat het niet goed zat maar ik wist dat ik ervoor wilde vechten en we zouden eruit komen want we hebben zat meegemaakt samen en net een heel huis verbouwd. Ik wist dat we er weer in moesten investeren want zo'n verbouwing van drie maanden hakt er wel gewoon in...
Toen ze terugkwam vertelde ze me dat ze al een aantal maanden een relatie heeft met een collega en dat ze daarmee door wil gaan en met ons wil stoppen...
Het komt zo als een klap, ook al wist ik het eigenlijk wel en had ik al meerdere keren gerichte vragen erover gesteld....
Mischien had onze relatie gefaald zonder dit maar dan had ik in elk geval nog het gevoel gehad ervoor te hebben gevochten, nu hoef ik niet eens te kiezen want dat doet zij al....
Ik weet dat ze een foute keus maakt, dat weet ze zelf denk ik ook wel.... Die vent is notabena net zo oud als haar vader en heeft twee kinderen.... Maar dat zou me niet eens moeten boeien...
In elk geval ben ik er letterlijk ziek van en dit is een gevoel wat ik nog nooit heb gehad en hoop nooit meer mee te maken...
quote:ze heeft voor mij wel vaker vriendjes gehad, ik heb haar ontmoet in een periode na haar huwelijk waar ook allerlei vriendjes een rol speelden..Op maandag 17 maart 2008 12:12 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
goedzo, maar misschien stelt die date niks voor he.. het kan ook zijn dat ze het doet om jou te vergeten?
het is nu al 2 weken uit met mijn ex.. maar hij is nog geen week geleden hier thuis bij mij geweest.. kwam gisteren een jongen bij mij die is tot 3 uur in de nacht gebleven, die wilde me toen zoenen, maar k heb m eerlijk gezegd dat ik dat niet wilde omdat ik het gewoon nog niet kon.. maar je kan het ook als een 'date' noemen..
miss is het gewoon tijdverdrijf en bedoelt ze er verder niks mee??
wil je eigenlijk wel dat het goedkomt? want jij hebt het dan uitgemaakt.. maar je wil haar weer terug?
die mannen zijn dan voor de sex, aandacht en gezelligheid.. een soort friends with benefits..
alleen bij mij duurde het langer, maar aan iets serieus is ze niet toe, nog steeds niet...
ik wil haar alleen terug op mijn voorwaarden... ik ben wel toe aan wat serieuzers ik vind het een toffe meid, maar zij niet. ik kan afwachten maar ergens ben ik daar ook weer te ongeduldig voor. ik ben al 3 jaar weer vrijgezel met korte scharrels, en dus heb ik dat alleen scharrelen en dan weer verder, wel gehad... ik wil iemand die de intentie heeft ervoor te gaan en dat heeft ze niet... een middenweg denkt ze ook dat er niet is (of wil ze niet zien?)
nou dan is het
helaas pindakaas wel is ze gedurende de maanden wel gek op mij geworden. maar ze weet donders goed dat ze ook weer verder moet, ze is bang dat als ze dat niet doet wij elkaar weer teveel opzoeken en weer in dat sexen ed blijven hangen, zonder dat het nu wel iets meer wordt... dus daarom heeft ze weer dates, inderdaad ter afleiding. en tsja als er toevallig na verloop van tijd wel een man opduikt waar ze denkt wel serieuzer mee te gaan, dan ben ik wel blij voor haar...
en voor mij geld ook, als mn ex niet serieus wil, er zijn genoeg vrouwen die gek op mij kunnen worden en eventueel wèl meer willen, zij zijn anders dan mn laatste ex, maar dat betekent niet meteen minder
quote:wat mij ff niet duidelijk is, heb je nu wel kinderen met je ex?Op maandag 17 maart 2008 11:26 schreef Pollewoppie het volgende:
Van het weekend is er een einde gekomen aan een relatie van 7,5 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. Een jaar geleden hebben we een huis samen gekocht en ging het allemaal nog goed naar mijn idee. Logische stap na het huis waren kinderen en ik was degene die daar nog niet aan toe was. Ze heeft me overtuigd ervan en we zijn samen bezig gegaan met kinderen...
-rest verhaal, zij ging vreemd-
en wat was de reden dat ze voor die andere gast koos, en niet meer voor jou? er zijn genoeg meiden die alleen voor de spanning vreemdgaan maar uiteindelijk voor hun eigen vent kiezen omdat die betrouwbaarder etc is.
overigens, sterkte
quote:als liefde betekent dat je over je heen moet laten wandelen, wordt de liefde ook wel minder bij mij hoor...Op maandag 17 maart 2008 10:03 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Jaa ik heb ook zoiets van.. liefde is toch sterker dan je trots??
maar blijkbaar is de liefde dan niet sterk genoeg ofzo..
overigens, je hebt PM (dat envelopje bovenin het scherm)
quote:Anders ging nooit geen enkel koppel uit elkaar en was elke liefde voor eeuwig
Was het maar zo simpel.
quote:Mijn ex heeft hetzelfde, heb 'r eergisteren even gesproken, en toen zei ze dat ze me ook mist, en dat we dit allemaal maar een half jaar eerder in hadden moeten zien (wat er fout is gegaan etc). En dat het superkut is, dat ze me ook mist. Maar wat the fuck heb ik daar nou aan zeg, ik voel me ook zo - het enige wat ik er nu voor positiefs aan krijg, is dat ik een heeeel klein beetje hoop krijg, dat het ooit misschien nog wel een beetje goed zou kunnen komen. Ik heb er niks aan dusOp dinsdag 18 maart 2008 18:03 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
helaas wel
quote:echt zo kut is dat he.. maar bij mij troost het me ook omdat.. je weet dat die ander zich ook kut voelt.. het is een leukere gedacht dan wanneer de ander er nu al overheen is toch?Op woensdag 19 maart 2008 16:13 schreef r_AW het volgende:
[..]
Mijn ex heeft hetzelfde, heb 'r eergisteren even gesproken, en toen zei ze dat ze me ook mist, en dat we dit allemaal maar een half jaar eerder in hadden moeten zien (wat er fout is gegaan etc). En dat het superkut is, dat ze me ook mist. Maar wat the fuck heb ik daar nou aan zeg, ik voel me ook zo - het enige wat ik er nu voor positiefs aan krijg, is dat ik een heeeel klein beetje hoop krijg, dat het ooit misschien nog wel een beetje goed zou kunnen komen. Ik heb er niks aan dus
en ik heb ook dat gesprek gehad dus van.. jaa dit en dat is fout gegaan.. maarja jammer dat ze er nu niks meer mee willen doen dus
quote:Nee (gelukkig) niet. De preciese reden weet ik nog niet omdat dat op het moment nog te pijnlijk is om te weten maar ik denk dat ik daar inmiddels wel aan toe ben (inzoverre je daar klaar voor kunt wezen) en dan zullen we het zien.Op dinsdag 18 maart 2008 18:32 schreef Godshand het volgende:
[..]
wat mij ff niet duidelijk is, heb je nu wel kinderen met je ex?
en wat was de reden dat ze voor die andere gast koos, en niet meer voor jou? er zijn genoeg meiden die alleen voor de spanning vreemdgaan maar uiteindelijk voor hun eigen vent kiezen omdat die betrouwbaarder etc is.
overigens, sterkte
Betrefd het spannend: nee ik ben altijd open daarvoor geweest en als zei puur voor de spanning en lust met iemand anders wil sexxen dan kan ik daar mee leven, maar we hebben altijd gezegd dat zoiets nooit tussen ons in mag komen... dus dit geval is heel anders want daar komt ook "liefde" bij kijken (liefde tussen aanhalingstekens omdat ik daar op het moment niet in kan komen)
ik ben 23, en zei ook (word over twee maanden 24) en "die ander" is 50... Moet ik nu eigenlijk keihard gaan lachen en gewoon al weten dat ze een enorm domme fout maakt? of kan dat werken? is liefde dan echt genoeg?
ps wij zijn elkaars eerste liefde dus ervaring ermee hebben we allebei niet...
pps en ga geen antwoorden geven die ik wil horen, geloof mij gekwetst ben ik toch wel...
quote:Jij als gekrenkte ex kan daar toch nooit objectief over oordelen, dus waarom zou je het überhaupt proberen?Op donderdag 20 maart 2008 11:05 schreef Pollewoppie het volgende:
ik ben 23, en zei ook (word over twee maanden 24) en "die ander" is 50... Moet ik nu eigenlijk keihard gaan lachen en gewoon al weten dat ze een enorm domme fout maakt? of kan dat werken? is liefde dan echt genoeg?
Diep van binnen wil je gewoon dat ze doodongelukkig is met die andere gast, inziet dat het een grote vergissing was om jou te verlaten en met hangende pootjes bij je terugkeert. Ookal wéét je dat dat onzin is.
De pijn moet gewoon slijten. Ga verder met je leven, en dan zal je ook wel zien dat er nog veel meer leuke vrouwen zijn
*legal note: dit advies is ook van toepassing op mijzelf.
[ Bericht 17% gewijzigd door sungaMsunitraM op 20-03-2008 12:10:37 ]
quote:Zo iemand moet je ook niet eens terugwillen - makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar je zal toch altijd die twijfel houden, dus move on..Op donderdag 20 maart 2008 12:05 schreef sungaMsunitraM het volgende:
[..]
Jij als gekrenkte ex kan daar toch nooit objectief over oordelen, dus waarom zou je het überhaupt proberen?
Diep van binnen wil je gewoon dat ze doodongelukkig is met die andere gast, inziet dat het een grote vergissing was om jou te verlaten en met hangende pootjes bij je terugkeert. Ookal wéét je dat dat onzin is.
De pijn moet gewoon slijten. Ga verder met je leven, en dan zal je ook wel zien dat er nog veel meer leuke vrouwen zijn
*legal note: dit advies is ook van toepassing op mijzelf.
Ik en mijn ex zijn ook uit elkaar, omdat het niet meer werkte. Sinds het uit is ben ik me steeds meer gaan beseffen wat er fout zat, en hoe ik het nu aan zou pakken; helaas wil zij niet meer, ook omdat ze het niet echt met mijn ouders en vrienden kon vinden (wat een beetje overtrokken is imo..). Als ik jou was zou ik lekker kwaad op d'r worden, wat bezielt 'r in godsnaam. Wordt kwaad, zak door, wordt verdrietig, wordt nog een keer kwaad, huil, en ga verder! En laat zien dat jij beter verdient dan zo'n h**r!
Bij iemand die iemand verlaat voor iemand anders, heb ik altijd zoiets van: ze kan het zo nog een keer doen. Bij jou, bij iemand anders. Natuurlijk hoeft dat niet zo te zijn, maar niemand verdient zoiets en je moet erboven staan!
quote:Zo is het ook*. Hoewel ik op dit moment nog bij ieder mailtje en smsje hoop dat t van haar is weet ik dat ik haar niet terug moet willen. Ik zou haar nooit meer kunnen vertrouwen in een relatie, dus die onzekerheid zou me volledig slopen. Toen we nog bij elkaar waren was ik er ook al niet gerust op, en die angst is dus nog uitgekomen ook.Op donderdag 20 maart 2008 14:50 schreef r_AW het volgende:
Zo iemand moet je ook niet eens terugwillen - makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar je zal toch altijd die twijfel houden, dus move on..
Bij iemand die iemand verlaat voor iemand anders, heb ik altijd zoiets van: ze kan het zo nog een keer doen. Bij jou, bij iemand anders. Natuurlijk hoeft dat niet zo te zijn, maar niemand verdient zoiets en je moet erboven staan!
Het rare is dat ik dat bij mijn vorige ex (2 jaar samen geweest) totaal niet had. Zelfs haar beste vriend (waar ze vlakbij woonde en heel veel contact mee had) heb ik geen moment als bedreiging gezien, gewoon omdat ik merkte dat er geen enkele chemie was tussen hen. Maar bij mn laatste ex leek t wel of ze met iedereen aan t flirten was, op een manier die me gewoon niet lekker zat. Sterker nog, ik kende haar ook al toen ze nog samen was met haar vorige vriendje (wat maar heel even geduurd heeft trouwens) en toen gaf ze ook al ondubbelzinnige flirtsignalen af naar mij toe! En op dat moment vond ik dat natuurlijk heel leuk want ik was verliefd, maar achteraf kijk ik er toch wel ff anders tegenaan.
*(mijn laatste ex is er dus ook met een ander vandoor genaaid).
[ Bericht 2% gewijzigd door sungaMsunitraM op 20-03-2008 15:22:54 ]
quote:Ik wou dat mijn ex er met een ander vandoor ging of dat ie van een ander hield.. was het voor mij makkelijker om het te accepteren.. niet om jullie te kwetsen of om te zeggen: ' hey wees blij' want natuurlijk is het 10 x kloter als je relatie uitgaat en je ex heeft meteen een ander.. maar dan weet je zeker dat het tenminste klaar is.. mijn ex die heeft totaal geen behoefte aan een ander en houd nog van mij, dat maakt het moeilijker.. houd ik alleen maar hoop meeOp donderdag 20 maart 2008 15:02 schreef sungaMsunitraM het volgende:
[..]
Zo is het ook*. Hoewel ik op dit moment nog bij ieder mailtje en smsje hoop dat t van haar is weet ik dat ik haar niet terug moet willen. Ik zou haar nooit meer kunnen vertrouwen in een relatie, dus die onzekerheid zou me volledig slopen. Toen we nog bij elkaar waren was ik er ook al niet gerust op, en die angst is dus nog uitgekomen ook.
Het rare is dat ik dat bij mijn vorige ex (2 jaar samen geweest) totaal niet had. Zelfs haar beste vriend (waar ze vlakbij woonde en heel veel contact mee had) heb ik geen moment als bedreiging gezien, gewoon omdat ik merkte dat er geen enkele chemie was tussen hen. Maar bij mn laatste ex leek t wel of ze met iedereen aan t flirten was, op een manier die me gewoon niet lekker zat. Sterker nog, ik kende haar ook al toen ze nog samen was met haar vorige vriendje (wat maar heel even geduurd heeft trouwens) en toen gaf ze ook al ondubbelzinnige flirtsignalen af naar mij toe! En op dat moment vond ik dat natuurlijk heel leuk want ik was verliefd, maar achteraf kijk ik er toch wel ff anders tegenaan.
*(mijn laatste ex is er dus ook met een ander vandoor genaaid).
succes jongens... hopelijk vinden jullie iemand die wel helemaal voor jullie gaan quote:Same here! Gisteren nog gesproken (via msnOp donderdag 20 maart 2008 18:56 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Ik wou dat mijn ex er met een ander vandoor ging of dat ie van een ander hield.. was het voor mij makkelijker om het te accepteren.. niet om jullie te kwetsen of om te zeggen: ' hey wees blij' want natuurlijk is het 10 x kloter als je relatie uitgaat en je ex heeft meteen een ander.. maar dan weet je zeker dat het tenminste klaar is.. mijn ex die heeft totaal geen behoefte aan een ander en houd nog van mij, dat maakt het moeilijker.. houd ik alleen maar hoop mee
, en het kwam dus ook hier op neer - 'voorlopig niet'. Ik heb ook totaaaal geen behoefte aan een ander, zij ook niet, ik wou dat ik het had.. En nu zit ook ook met zo'n gevoel van tja, wat nou als ik iemand anders tegen zou komen, ik zou niet eens wat willen beginnen/doen etc. Kuthoop..quote:Jaa zo kut he!, ik had het deze week nog.. kwam een oude collega van me gezellig 'een filmpje kijken' hij wilde me al gelijk zoenen.. dat kon k al niet opbrengen.. ik voelde me zelfs klote toen ie dat wilde.. voelde me schuldig enzo en had er zo geen behoefte aan.. gelukkig begreep die jongen het wel, die mailde me niet lang daarna dat ie zich schaamde enzo en dat het m speetOp donderdag 20 maart 2008 19:12 schreef r_AW het volgende:
[..]
Same here! Gisteren nog gesproken (via msn
waarom denken mannen dat vrouwen meteen zin hebben om te zoenen als ze kwetsbaar zijn?quote:Geloof me maar, dat gevoel komt vrij snel terug. Echt waar! Maar alleen als je durft los te laten en de toekomst los van haar te zien.Op donderdag 20 maart 2008 19:12 schreef r_AW het volgende:
[..]
Same here! Gisteren nog gesproken (via msn
[ Bericht 23% gewijzigd door Kizzz op 20-03-2008 20:58:54 ]
Ben wel blij op zich met dat ik nu gewoon echt de hele dag kan doen waar ik zin in heb, en niet meer de hele dag op MSN zit of bij haar ben. Alhoewel ik dat wel mis. Maar ja.
Ik snap alleen niet waarom het zo lang duurt. Ze heeft het 2 maanden geleden uitgemaakt, en nog zit ik er best wel mee. En dat verberg ik dan maar, want ik vind het nogal gay om er na zo lang nog mee te zitten.
quote:Moet je noooooooit doen, krijg je uiteindelijk alleen maar een hardere klap.Op donderdag 20 maart 2008 21:03 schreef dude_flipper12 het volgende:
Ja, ik kom er wel overheen of zo. Duurt alleen zo fucking lang. Had maar 7 maanden met haar, dan maakt zij het vrij plotseling uit, omdat ze meer tijd voor haarzelf nodig had en zo. Wss zag ze mij gewoon niet meer zo zitten o.i.d., maar goed.
Ben wel blij op zich met dat ik nu gewoon echt de hele dag kan doen waar ik zin in heb, en niet meer de hele dag op MSN zit of bij haar ben. Alhoewel ik dat wel mis. Maar ja.
Ik snap alleen niet waarom het zo lang duurt. Ze heeft het 2 maanden geleden uitgemaakt, en nog zit ik er best wel mee. En dat verberg ik dan maar, want ik vind het nogal gay om er na zo lang nog mee te zitten.
en wat is er zo erg aan het feit dat je van iemand hebt gehouden en diegene na een tijdje nog steeds heel erg mist?? daar is helemaal niks gay aan.. dat is menselijk.. vind het trouwens superlief juist als jongens er nog zo lang mee zitten.. een vriend van mij zat er ook nog een haljfaar mee nadat het uit ging met zijn vriendin waarmee ie een jaar samen was..
Wat moet je doen met het sieraad dat je in volle overtuiging hebt uitgekozen/gekocht/gegeven en wat ze al tijden niet meer droeg (en ik maar steeds niets in de gaten hebben)? Het is niet heel waardevol maar wel ECHT mooi!
Terug naar de juwelier? Omsmelten? Bewaren als aandenken? Het is haar probleem want je hebt het aan haar gegeven! (het ligt nu wel bij mij in de kast)
Kortom, wat nu??
quote:aan haar geven? wil zij het niet hebben.. want het is toch voor haar? als zij het niet meer wil gewoon bewarenOp vrijdag 21 maart 2008 01:54 schreef Ooster het volgende:
Ik laat hier mijn toch dramatische verhaal maar even achterwege en kom even met een praktische invalshoek:
Wat moet je doen met het sieraad dat je in volle overtuiging hebt uitgekozen/gekocht/gegeven en wat ze al tijden niet meer droeg (en ik maar steeds niets in de gaten hebben)? Het is niet heel waardevol maar wel ECHT mooi!
Terug naar de juwelier? Omsmelten? Bewaren als aandenken? Het is haar probleem want je hebt het aan haar gegeven! (het ligt nu wel bij mij in de kast)
Kortom, wat nu??
en wat je dramatische verhaal betreft.. gooi het er lekker uit joh.. kijk wat wij zieligerds hier doen 
Wat een rotzooi zeg, zo kom ik er natuurlijk nooit overheen
quote:Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar ze is dus vreemd gegaan?Op maandag 17 maart 2008 11:26 schreef Pollewoppie het volgende:
Van het weekend is er een einde gekomen aan een relatie van 7,5 jaar waarvan 2,5 jaar getrouwd. Een jaar geleden hebben we een huis samen gekocht en ging het allemaal nog goed naar mijn idee. Logische stap na het huis waren kinderen en ik was degene die daar nog niet aan toe was. Ze heeft me overtuigd ervan en we zijn samen bezig gegaan met kinderen...
Na drie maanden proberen begonnen de twijfels die ik eerst had nu bij haar te spelen (tenminste dat zei ze toen, nu weet ik wel beter) en zijn we tijdelijk gestopt met het proberen... sindsdien ging het alleen maar slechter, we hadden veeeeel minders seks (bij het kinderen maken deden we dat geregeld natuurlijk) en uiteindelijk voelde het alsof we alleen nog maar vrienden waren (heel goeie maatjes, wat we altijd al zijn geweest)
Vorige week was ze een weekje weg met een vriendin om alles op een rijtje te zetten voor haarzelf, tijdens smsjes en telefoongesprekken merkte ik dat het niet goed zat maar ik wist dat ik ervoor wilde vechten en we zouden eruit komen want we hebben zat meegemaakt samen en net een heel huis verbouwd. Ik wist dat we er weer in moesten investeren want zo'n verbouwing van drie maanden hakt er wel gewoon in...
Toen ze terugkwam vertelde ze me dat ze al een aantal maanden een relatie heeft met een collega en dat ze daarmee door wil gaan en met ons wil stoppen...
Het komt zo als een klap, ook al wist ik het eigenlijk wel en had ik al meerdere keren gerichte vragen erover gesteld....
Mischien had onze relatie gefaald zonder dit maar dan had ik in elk geval nog het gevoel gehad ervoor te hebben gevochten, nu hoef ik niet eens te kiezen want dat doet zij al....
Ik weet dat ze een foute keus maakt, dat weet ze zelf denk ik ook wel.... Die vent is notabena net zo oud als haar vader en heeft twee kinderen.... Maar dat zou me niet eens moeten boeien...
In elk geval ben ik er letterlijk ziek van en dit is een gevoel wat ik nog nooit heb gehad en hoop nooit meer mee te maken...
quote:Kan ik prima over meepraten.. had het iedere x ook leuk, maar dan toch op de momenten dat het even stil ligt, heel erg aan hem denken.. helaas zijn wij mijn ex en ik wat introverterOp zaterdag 22 maart 2008 04:34 schreef r_AW het volgende:
Ik heb gisterenavond een leuke avond gehad, vandaag ook, en toch zit ik iedere keer met m'n hoofd ergens anders... En dan kom ik er ook nog achter dat iedere keer als ik ergens heen wil (wat grotere feesten, Melkweg, etc), dat zij er ook opeens heengaat... :s
Wat een rotzooi zeg, zo kom ik er natuurlijk nooit overheen
wij gaan weinig uit.. hij gamed liever, ik spreek liever wat met vrienden af..maar je moet het ook niet dwingen joh dat overheen komen, dat komt geleiedelijk.. ik merk dat het bij mij al een stuk beter gaat dan een week geleden, ik ga nu tenminste weer het huis uit
hihi, succes!!quote:Het huis uitgaan etc doe ik natuurlijk ook! Maar als ik weer thuis kom denk ik dan hmmm, toch wel leeg hier! En we woonden (nog) niet eens samen, heel raar dit gevoel.Op zaterdag 22 maart 2008 10:47 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Kan ik prima over meepraten.. had het iedere x ook leuk, maar dan toch op de momenten dat het even stil ligt, heel erg aan hem denken.. helaas zijn wij mijn ex en ik wat introverter
maar je moet het ook niet dwingen joh dat overheen komen, dat komt geleiedelijk.. ik merk dat het bij mij al een stuk beter gaat dan een week geleden, ik ga nu tenminste weer het huis uit
quote:Omdat mannen dat andersom wel in die situatie willen...Op donderdag 20 maart 2008 19:42 schreef hinatahyuuga het volgende:
waarom denken mannen dat vrouwen meteen zin hebben om te zoenen als ze kwetsbaar zijn?
althans ze doen het ook alleen maar om de pijn te onderdrukken. [/overeenkamscheermode]Ach ieder z'n ding. De een neukt 2 weken later al een ander. Iemand anders heeft een half jaar nodig om alleen al de boel op een rij te zetten.
Single zijn is kut.Vandaag waren we samen in de kantine, geeft hij me een knuffel en een kut ( smelt smelt ) en zeggen we tegen elkaar dat we elkaar best wel eens missen.
Maar hij heeft een nieuwe vriendin!!! Hoe serieus is dat dan denk ik. Dit is de tweede keer in 3 weken dat dit gebeurde.
het is vaker uitgeweest, problemen die opgelost konden worden, maar hij is iemand die wegrent als er problemen zijn..
Dit x omdat ik geen seks wil en hij wel.
En nu... Ik weet het niet. Heb geen spijt dat we het samen (ik begon er over) hebben uitgemaakt. Maar we zitten nu in een rare fase.. We bellen nog wel, msnen ook nog wel.. Hij is nog steeds jaloers, flipte laatst toen ik meedeelde dat ik wat was gaan drinken met vrienden, ja oke, ik zei ook maar wat, juist om hem jaloers te maken.
Hij voelt zich rot, ik voel me soms ook rot, soms mis ik hem, soms niet.. De vorige x-en heb ik hard gevochten voor hem, maar nu, nu mag hij dat doen. Ik hou afstand...
[ Bericht 0% gewijzigd door Toksa op 24-03-2008 20:25:29 (tikfoutje ) ]
quote:jep...Op zaterdag 22 maart 2008 07:18 schreef RickTheGreatest het volgende:
[..]
Ik weet niet of ik het goed begrijp, maar ze is dus vreemd gegaan?
quote:Valse hoop is echt kut! Soms blijft het maanden lang aan je hart knagen terwijl je normaal gesproken al binnen twee weken over een persoon heen zou zijn als deze met een ander vandoor ging.Op donderdag 20 maart 2008 19:12 schreef r_AW het volgende:
[..]
Same here! Gisteren nog gesproken (via msn
quote:Hermafrodiet?Op maandag 24 maart 2008 20:12 schreef Kissi4 het volgende:
We zijn inmiddels een half jaar uit elkaar, maar werken nog altijd wel samen.
Vandaag waren we samen in de kantine, geeft hij me een knuffel en een kut ( smelt smelt ) en zeggen we tegen elkaar dat we elkaar best wel eens missen.
Maar hij heeft een nieuwe vriendin!!! Hoe serieus is dat dan denk ik. Dit is de tweede keer in 3 weken dat dit gebeurde.
quote:Ik denk dat de hardste klap al geweest is, de dag nadat zei het uitmaakte vierde ik mijn verjaardag met familie, en toen voelde ik me zooo slecht, en heb ik de hele dag met haar gechat, want ik snapte er niks van. Natuurlijk niet. Dat heb ik daarna nog een paar dagen gedaan, en dat heeft echt wel geholpen denk ik.Op donderdag 20 maart 2008 21:35 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Moet je noooooooit doen, krijg je uiteindelijk alleen maar een hardere klap.
en wat is er zo erg aan het feit dat je van iemand hebt gehouden en diegene na een tijdje nog steeds heel erg mist?? daar is helemaal niks gay aan.. dat is menselijk.. vind het trouwens superlief juist als jongens er nog zo lang mee zitten.. een vriend van mij zat er ook nog een haljfaar mee nadat het uit ging met zijn vriendin waarmee ie een jaar samen was..
De dag daarna voelde ik me echt heel veel beter, en toen ze nog dat ze op shcool zag dat ik het er echt moeilijk mee had en zo, terwijl ik juist dacht dat dat wel mee viel. Qua hoe duidelijk dat was dan.
Maar kijk, als mensen tegen me vragen: zit je eignelijk nog ermee dat het uit is? En dan zeg ik "ja, best wel" of zo. En dan vertellen ze me de dag erna dat ze vinden dat ik er te lang mee zit. Die die dat hebben hebben dan wel nog nooit een serieuze relatie gehad, dus ze kunnen onmogelijk ook maar een idee hebben hoe ik me voel. Maar dan nog ga ik daarover nadenken en het verbergen.
Ik denk trouwens dat het wel heel langzaam steeds beter gaat, maar ik zie me nog niet zo snel er helemaal overheen zijn
Hij heeft tenslotte al een nieuwe vriendin, kun je toch niet maken.
Heb hem gister via msn wel gesproken en moest ook huilen zei hij. Nou dan breek ik dus. Dan denk ik, jij hebt er ook nog last van. Vandaag op het werk nog proberen te praten met hem, maar dan is hij alweer veel afstandelijker, terwijl ik sta te janken.
Het is natuurlijk niet voor niets uit gegaan, maar ik mis hem momenten toch wel hoor.
Doorbijten dan maar...
quote:Probeer je niet te laten gebruiken, het lijkt er toch op dat hij een iets andere agenda heeft dan jij.Op woensdag 26 maart 2008 19:28 schreef Kissi4 het volgende:
Het is allemaal zwaar kut. Nou heeft mijn ex me maandag weer gezoend. Ik snap het allemaal niet meer.
Hij heeft tenslotte al een nieuwe vriendin, kun je toch niet maken.
Heb hem gister via msn wel gesproken en moest ook huilen zei hij. Nou dan breek ik dus. Dan denk ik, jij hebt er ook nog last van. Vandaag op het werk nog proberen te praten met hem, maar dan is hij alweer veel afstandelijker, terwijl ik sta te janken.
Het is natuurlijk niet voor niets uit gegaan, maar ik mis hem momenten toch wel hoor.
Doorbijten dan maar...
en ik mis d'r. quote:Ik wil weer dat verliefde gevoel! Ik mis d'r ook (mijn ex, niet de jouweOp donderdag 27 maart 2008 11:04 schreef Ventilator het volgende:
Bah bah! Ik wil weer een vriendin, ik haat dit eenzaame.
)Dan zijn er altijd nog van die succesverhalen van mensen die na een tijdje weer bij elkaar zijn gekomen- mijn ouders hebben elkaar jong ontmoet, zijn een jaar uit elkaar geweest, kwamen elkaar toen weer tegen en zijn nu nog steeds getrouwd! En voorzover ik dat natuurlijk kan zien, erg gelukkig!
Maargoed, de wereld zit nu wel wat anders in elkaar. Ik weet niet of ik mijn exje terug zou willen nadat ze opeens weetikveel wat heeft uitgespookt met weet ik veel wie (na haar verhalen dat nooit te doen).
Achja, liefde zuigt, op dit moment. Het was heel mooi, en dat zal het vast wel een keer weer zijn..
. Neem zelf ook de moeite niet om de zooi op straat te gooien maar het maakt het allemaal niet makkelijker.quote:Is het veel? Zoniet, zet het in een doos ergens weg. Ik zou het zelf niet weggooien! Is het wel veel, gewoon op laten halen! Of eventueel bij d'r ouders langsbrengen, dan ben jij er tenminste vanaf!Op donderdag 27 maart 2008 16:48 schreef Ooster het volgende:
Het is nu al meer dan een maand uit maar nog steeds neemt ze de moeite niet om haar spullen uit huis te halen
quote:Niet echt een optie, het is het halve huishouden. (na samenwonen)Op donderdag 27 maart 2008 16:58 schreef r_AW het volgende:
[..]
Is het veel? Zoniet, zet het in een doos ergens weg. Ik zou het zelf niet weggooien! Is het wel veel, gewoon op laten halen! Of eventueel bij d'r ouders langsbrengen, dan ben jij er tenminste vanaf!
quote:Wie heeft de knoop doorgehakt?Op donderdag 27 maart 2008 17:01 schreef Ooster het volgende:
[..]
Niet echt een optie, het is het halve huishouden. (na samenwonen)
quote:Zij. En mevrouw zoekt rustig een andere woning terwijl ze ondertussen bij haar nieuwe 'vlam' bivakkeert. Nee, leuk is anders.
(ik bleef er wonen)Van actie komt reactie.
quote:Precies ja.Op woensdag 26 maart 2008 10:48 schreef hsn het volgende:
[..]
Valse hoop is echt kut! Soms blijft het maanden lang aan je hart knagen terwijl je normaal gesproken al binnen twee weken over een persoon heen zou zijn als deze met een ander vandoor ging.
Ik zit er ook al maanden mee. Wordt er zo langzamerhand een beetje depressief van
Als ze nou eens met een andere kerel dr vandoor gaat dan kan ik het voorgoed over me heen zetten. Ik ben gewoon nog steeds verliefd en dat is erg vervelend. Geen enkel ander meisje kan me interesseren en zo kom ik dus nooit vooruit...
quote:Oh men, dit is herkenbaarOp donderdag 20 maart 2008 21:03 schreef dude_flipper12 het volgende:
Ja, ik kom er wel overheen of zo. Duurt alleen zo fucking lang. Had maar 7 maanden met haar, dan maakt zij het vrij plotseling uit, omdat ze meer tijd voor haarzelf nodig had en zo. Wss zag ze mij gewoon niet meer zo zitten o.i.d., maar goed.
Ben wel blij op zich met dat ik nu gewoon echt de hele dag kan doen waar ik zin in heb, en niet meer de hele dag op MSN zit of bij haar ben. Alhoewel ik dat wel mis. Maar ja.
Ik snap alleen niet waarom het zo lang duurt. Ze heeft het 2 maanden geleden uitgemaakt, en nog zit ik er best wel mee. En dat verberg ik dan maar, want ik vind het nogal gay om er na zo lang nog mee te zitten.
Ik heb/had precies hetzelfde. Ik ben na dat het uitging ook met haar nog op vakantie gegaan maar vrij kort daarna besloten om het contact te verbreken. Een maand later weer afgesproken, ging goed, we waren gewoon vrienden. Totdat we weer bij elkaar in bed lagen... Nu weer een aantal maanden later is het weer 'uit' en voel ik me weer kut. Het vervelende is ook dat ik me groot wil houden en dan allemaal dingen ga zeggen tegen haar die averechts werken. Uiteindelijk geef ik dat maar op dan.
quote:Meen je dat nou? Ik kan me niet voorstellen dat het makkelijker zou zijn als m'n ex er met een ander vandoorging. Ik zou daar juist kapot van zijn. Als ik eraan denk word ik al misselijk...Op vrijdag 28 maart 2008 12:48 schreef acetone het volgende:
[..]
Precies ja.
Ik zit er ook al maanden mee. Wordt er zo langzamerhand een beetje depressief van
Als ze nou eens met een andere kerel dr vandoor gaat dan kan ik het voorgoed over me heen zetten. Ik ben gewoon nog steeds verliefd en dat is erg vervelend. Geen enkel ander meisje kan me interesseren en zo kom ik dus nooit vooruit...
quote:Tell me 'bout itOp donderdag 27 maart 2008 11:04 schreef Ventilator het volgende:
Bah bah! Ik wil weer een vriendin, ik haat dit eenzaame.
"A world filled with love is a wonderful sight
Being in love is everyone's heart's delight
But that look of love isn't on my face
That enchanted feeling has been replaced"
maar ik was hier zo'n 50 topics geleden echt het meest trieste geval...
had nog steeds soms last van een relatie v 2 jaar die op dat moment al 4 jaar uit was..!
En niet dat ik hem AL die tijd non-stop gemist heb.. maar altijd met vlagen .. en dan wel weer heftig!
Na 4,5 jaar was het allemaal prima en was het echt over! dus 1 jaar lang veel lol en verliefd op anderen weer!
Kom ik meneer ex weer tegen.. en heb ik alles uitgesproken en sindsdien zijn we weer 1 jaar samen en veel gelukkiger
Ik wens niemand de tussenliggende jaren toe hoor (ik voelde me ook desperate).. maar als het niet binnen een normale tijd overgaat dat liefdesverdriet (en dan heb ik het niet over 2 weken, maar meer in verhouding met relatie.. ) idd nog jaren blijft sluimeren.. ik geloof nu echt dat als het de ware ECHT is dan komt het wel weer goed... (en anders kan je over 10 jaar een brief naar Memories sturen)
[ Bericht 5% gewijzigd door single_queen op 30-03-2008 22:16:06 ]
Gisteren samen uitgeweest, omdat hij me zo graag wilde zien. Vervolgens kwam hij me begroeten met een roosje.
We gaan samen uit, pest hem een beetje, maar zodra ik naar n ander kijk, wordt hij kwaad. Hij wilde zelfs niets eten er na, omdat 'andere jongen naar me kijken'.
En vandaag verkondigt hij weer aan anderen dat het uit is.
Wat moet ie nou?
quote:Dat is idd niet erg veel steun, ik wou dat ik er nu overheen was en gewoon verder kon gaan! Mevrouw ex heeft het vandaag gepresteerd om nota bene via msn (bellen is ze te laf voor, een normaal face 2 face gesprek al helemaal) te melden dat ze mij voorlopig zal gaan negeren als we elkaar tegenkomen etc. Nadat ik tegen dr had gezegd (gisteren via telefoon) dat we maar gewoon normaal tegen elkaar moesten doen, niks moesten forceren en 'gewoon als exen' met elkaar om moesten gaan als we elkaar is ergens tegenkwamen. Wat er 100% zeker inzit.Op zondag 30 maart 2008 21:58 schreef single_queen het volgende:
Ik weet niet of ik jullie hiermee steun of juist helemaal niet
maar ik was hier zo'n 50 topics geleden echt het meest trieste geval...
had nog steeds soms last van een relatie v 2 jaar die op dat moment al 4 jaar uit was..!
En niet dat ik hem AL die tijd non-stop gemist heb.. maar altijd met vlagen .. en dan wel weer heftig!
Na 4,5 jaar was het allemaal prima en was het echt over! dus 1 jaar lang veel lol en verliefd op anderen weer!
Kom ik meneer ex weer tegen.. en heb ik alles uitgesproken en sindsdien zijn we weer 1 jaar samen en veel gelukkigerblijkt dat we ons niet over elkaar heen konden zettensorry dat was een rare zin: hij kon mij ook niet vergeten en was iedere vrouw met mij aan het vergelijken
Ik wens niemand de tussenliggende jaren toe hoor (ik voelde me ook desperate).. maar als het niet binnen een normale tijd overgaat dat liefdesverdriet (en dan heb ik het niet over 2 weken, maar meer in verhouding met relatie.. ) idd nog jaren blijft sluimeren.. ik geloof nu echt dat als het de ware ECHT is dan komt het wel weer goed... (en anders kan je over 10 jaar een brief naar Memories sturen)
Daarbij komt nog is dat ze de afgelopen tijd ook wel liet merken dat ze het moeilijk had etc. Zegt ze dus vandaag 'Ik heb het er eerlijk gezegd nooit moeilijk mee gehad en heb er nooit 1 traan om gelaten'. Ben ik nou vreemd dat ik me afvraag wat nou de waarheid is?
Goed, de hoogste tijd om naar bed te gaan!
Na het verbreken van een relatie treden er allerlei processen op, je hoofd tolt (ik voel voor het eerst echt dat mijn hersens niet meer dan een weke drap zijn), je moet zelf weer keuzes maken, je lei is weer schoon, de wereld ligt open (voor je) en ligt dicht (achter je), je gevoelens gaan van links naar recht, van up naar down.
Kortom je hebt levenservaring! Je bent geen geen Mat Herben of Mark Rutte meer. Je leeft! LEEF!
Je moet zelf keuzes maken en dat heeft ook iets moois! Je kan weer nieuwe dingen doen, daten, oude gewoontes weer oppakken, eten wat jezelf wil, niet eten wat je niet wil, oude banden opnieuw aanhalen, een deo opdoen omdat het lekker ruikt, muziek ontdekken en hard opzetten enz.
Je hebt nergens zin in, niet in werk, niet in slapen, niet in studeren, niet in ongezond eten, niet in gezond eten, niet in liefde, niet in niets. Op het moment dat het toch niets uitmaakt kun je ook wel de rationeel meest verstandige dingen doen. Werken, studie gezond eten. Als dat lukt is dat een eerste stap naar verder.......bijna automatisch
[ Bericht 3% gewijzigd door Ooster op 31-03-2008 01:41:50 ]
quote:"Er niet zeker van zijn dat het ooit nog goed komt" lijkt me sowieso niet echt een stevige basis voor de eeuwigheid eigenlijk. Ik denkt dat je je niet aan het lijntje moet willen laten houden.Op maandag 31 maart 2008 09:08 schreef Madonna81 het volgende:
En wat als je ex je laat merken dat hij er niet zeker van is dat het ook echt nooit meer goed komt?
quote:Dat is inderdaad zo! En ook de reden dat ik me er wonderwel doorheen sla - alleen kan ik (nog steeds) niet tegen haar nukken en rare acties etc. Allemaal van die trappen na onder de gordel . Doet me wel weer beseffen dat dat tijdens onze relatie ook al niet goed zat, dus dat maakt het aan de andere kant ook wel weer minder erg, in combinatie met wat jij zegt! Alleen ben ik nu 25, te veel mensen om me heen die een relatie hebben etc, ik voel me een achterblijver wat dat betreft :pOp maandag 31 maart 2008 01:30 schreef Ooster het volgende:
Ik voel me ook kut maar het geeft, net als verliefd zijn, wel het gevoel dat je leeft. Je wordt weer met de neus op de feiten gedrukt, geld is niet belangrijk, hoge cijfers zijn niet belangrijk, het gaat om 'andere' dingen en alleen je psyche geeft de doorslag tot alles.
Na het verbreken van een relatie treden er allerlei processen op, je hoofd tolt (ik voel voor het eerst echt dat mijn hersens niet meer dan een weke drap zijn), je moet zelf weer keuzes maken, je lei is weer schoon, de wereld ligt open (voor je) en ligt dicht (achter je), je gevoelens gaan van links naar recht, van up naar down.
Kortom je hebt levenservaring! Je bent geen geen Mat Herben of Mark Rutte meer. Je leeft! LEEF!
Je moet zelf keuzes maken en dat heeft ook iets moois! Je kan weer nieuwe dingen doen, daten, oude gewoontes weer oppakken, eten wat jezelf wil, niet eten wat je niet wil, oude banden opnieuw aanhalen, een deo opdoen omdat het lekker ruikt, muziek ontdekken en hard opzetten enz.
Je hebt nergens zin in, niet in werk, niet in slapen, niet in studeren, niet in ongezond eten, niet in gezond eten, niet in liefde, niet in niets. Op het moment dat het toch niets uitmaakt kun je ook wel de rationeel meest verstandige dingen doen. Werken, studie gezond eten. Als dat lukt is dat een eerste stap naar verder.......bijna automatisch
Ik heb het er ook wel aardig moeilijk mee aangezien ik vroeger ieder weekend óf in de kroeg zat, óf op een feest was, vaak donderdag t/m zaterdag. Toen kreeg ik mijn (nu) ex en was dat in 1 klap voorbij, had het wel gehad al dat uitgaan etc. Mijn ex was ook niet zo into uitgaan, dus dat was chill! Nu het uit is kan ze niets anders dan uitgaan, en daarbij komt nog is dat al mijn vrienden het ook amper meer doen! Gelukkig wel een stel andere vrienden die dat vaak zat doen, dus ik ga uit van een mooie stijgende lijn wat dat betreft!
. Maar zij stond er voor de volle 100% achter, en daar zou ik niks aan kunnen doen. In die 3 weken daaropvolgend zijn er wat dingen gebeurd. Ten eerste voelde ik me natuurlijk heeeel erg kut, huilen op random momenten was geen uitzondering. Maar gelijk een week daarna heb ik uit wanhoop iets doms gedaan, een meisje gezoend. Op zich niet zo dom, maar ze was 1) extreem leijk
en 2) ik m'n ex daar best wel mee gekwetst. Ze heeft het natuurlijk zelf uitgemaakt, maar ik kan wel begrijpen dat het kut is als je ex dan maar met de 1e de beste gaat zoenen. Gelukkig zat er in de 3e week een wintersport vakantie tussen, en heb ik me hoofd lekker kunnen legen en kwam ik eigenlijk wel een stuk beter thuis. Ik kon er weer een soort tegenaan
.Een week of 3 na het uitmaken gingen we met de hele groep uit (we maken beiden deel uit van een soort vriendenclubje), en daar ging het weer helemaal fout. De spanning was om te snijden, zij vroeg hoe het zat met dat meisje dat ik had gezoend en ik ben na dat gesprek uiteindelijk huilend (
) weggegaan. Die week daarna was heeeel erg, zo rot had ik me in jaren niet gevoeld, nog rotter dan toen het net uitwas! Maargoed, anderhalve week verder, je komt erover heen en gaat verder. 2 weken terug ontmoette ik een leuk meisje, en er is wel enige interesse om wat af te spreken... maarja toch weer de ex die om de hoek kijkt. Ik was haar eindelijk een beetje vergeten en ineens afgelopen donderdag (we waren beiden lam, alleen op een andere locatie) stuurde we elkaar smsjes en meldt ze ineens weer doodleuk dat ze me mist
. Ineens was ze weer gaan twijfelen, terwijl ze een aantal weken terug nog voor de 100% achter haar besluit stond? De hoop die ik al had opgegeven, is in 1 klap gewoon terug gekomen. Ik moet niet meer huilen, ik voel me niet meer zo rot, maar denken aan haar doe ik nu weer vaker dan afgelopen 2 weken . Ze zal me toch niet aan het lijntje houden zo? Ik snap het allemaal niet meer zo eigenlijk, al die gevoelens in zo'n korte tijd die allemaal de revue passeren .Dit was even in het kort
mijn verhaal .quote:Op dinsdag 1 april 2008 12:59 schreef cecek het volgende:
zij vroeg hoe het zat met dat meisje dat ik had gezoend en ik ben na dat gesprek uiteindelijk huilend (
quote:Ben je lesbisch?Op dinsdag 1 april 2008 12:59 schreef cecek het volgende:
Maar gelijk een week daarna heb ik uit wanhoop iets doms gedaan, een meisje gezoend. Op zich niet zo dom, maar ze was 1) extreem leijk
zij vroeg hoe het zat met dat meisje dat ik had gezoend en ik ben na dat gesprek uiteindelijk huilend (
. Het komt wel vrij gay over, dat wel . Het was ook niet dat zij zei "wat moest jij met dat meisje" en ik zei " ". Het gesprek toen ging gewoon over hoe het allemaal was gelopen ook, we hadden het er eigenlijk nog niet echt goed met elkaar over gehad . Die emoties komen dan ineens toch weer boven .quote:Ik heb iets soortgelijkt meegemaakt!Op dinsdag 1 april 2008 12:59 schreef cecek het volgende:
Mijn relatie (ik 22, vriendin 19) is ook alweer bijna 2 maanden uit na zo'n 13 maanden samen te zijn geweest. Het kwam toen onverwachts en als een klap aan, ze ergerde zich steeds meer aan mij maar heeft dit blijkbaar erg goed verborgen kunnen houden. Tja, ik was nog echt helemaal in de wolken van haar en ik heb er echt zooo veel moeite mee gehad, ik kon het maar niet geloven
Ten eerste voelde ik me natuurlijk heeeel erg kut, huilen op random momenten was geen uitzondering. Maar gelijk een week daarna heb ik uit wanhoop iets doms gedaan, een meisje gezoend. Op zich niet zo dom, maar ze was 1) extreem leijk
Gelukkig zat er in de 3e week een wintersport vakantie tussen, en heb ik me hoofd lekker kunnen legen en kwam ik eigenlijk wel een stuk beter thuis. Ik kon er weer een soort tegenaan
Een week of 3 na het uitmaken gingen we met de hele groep uit (we maken beiden deel uit van een soort vriendenclubje), en daar ging het weer helemaal fout. De spanning was om te snijden, zij vroeg hoe het zat met dat meisje dat ik had gezoend en ik ben na dat gesprek uiteindelijk huilend (
2 weken terug ontmoette ik een leuk meisje, en er is wel enige interesse om wat af te spreken... maarja toch weer de ex die om de hoek kijkt. Ik was haar eindelijk een beetje vergeten en ineens afgelopen donderdag (we waren beiden lam, alleen op een andere locatie) stuurde we elkaar smsjes en meldt ze ineens weer doodleuk dat ze me mist
Dit was even in het kort
heb na een maand nadat het uit was ook al met een andere jongen gezoend waar ik zelfs een beetje gevoelens voor heb en hij ook voor mij.. probleem is.. ik zie mijn ex ook nog.. ondanks dat mijn ex zegt dat ie niet zeker is van zijn beslissing wil hij toch dat het uit blijft maar hij wil langs blijven komen..
ik ben zo debiel om er zelf ook geen punt achter te zetten.. maar ik zit er eerlijk gezegd niet echt meer mee :S want k heb eig nog een 'soort relatie' met mijn ex en die nieuwe jongen.. die is echt super die weet ook van m'n ex en heeft er niet echt heel veel moeite mee ofzo maar k maak het voor mezelf alleen maar moeilijk voor mezelf maar wat ik me afvraag.. ze zegt dat ze je mist en twijfelt wat wil ze daarmee doen? dat ie dus het belangrijkste.. wat ze ermee doen.. mijn ex die zit er op dit moment ook veel meer mee dan ik, houd van me mist me, belt me bijna iedere nacht.. maar het gaat erom wat ze ermee doen.. mijn ex houd mij ook aan het lijntje.. en die van jou als ze dus niet meer bij je terug wil dus ook.. dus vraag gwoon duidelijkheid en als ze niks meer wil laat haar gewoon los! dat moet ik zelf eigenlijk ook doen 
quote:Jahaha, dat 'punt achter zetten'-gebeuren is hier ook aan de orde. Stom is dat eigenlijk hè?Op dinsdag 1 april 2008 14:21 schreef hinatahyuuga het volgende:
[..]
Ik heb iets soortgelijkt meegemaakt!
heb na een maand nadat het uit was ook al met een andere jongen gezoend waar ik zelfs een beetje gevoelens voor heb en hij ook voor mij.. probleem is.. ik zie mijn ex ook nog.. ondanks dat mijn ex zegt dat ie niet zeker is van zijn beslissing wil hij toch dat het uit blijft maar hij wil langs blijven komen..
Gewoon keihard contact houden en elkaar niet uit het oog verliezen. En waarom? Als iemand dat eens wist .We spreken elkaar vrij vaak via msn, en af en toe ook wel sms, dus van loslaten is helemaal geen sprake! Ze zei dat ze me niet wil opzadelen met haar twijfels, maar dat heeft ze dus mooi wel gedaan. En waarom ze dat gedaan heeft weet ik ook niet. De enige manier om duidelijk te scheppen is met haar erover praten. Dat moet ik dus binnenkort maar eens doen, want ik wil gewoon weer iets opbouwen en niet telkens maar dat half wel, half niet, lafjes aanklooien
.quote:Hmm vaak is het wel zo dat de reden waarom men er niet direct een punt achter kan/wil zetten, wat meer voor de hand ligt dan je zelf zou denken als je middenin zo'n situatie zit. Vaak zitten we "in denial", of wachten we totdat er iets beters om de hoek komt kijken...Op dinsdag 1 april 2008 14:55 schreef cecek het volgende:
[..]
Jahaha, dat 'punt achter zetten'-gebeuren is hier ook aan de orde. Stom is dat eigenlijk hè?
We spreken elkaar vrij vaak via msn, en af en toe ook wel sms, dus van loslaten is helemaal geen sprake! Ze zei dat ze me niet wil opzadelen met haar twijfels, maar dat heeft ze dus mooi wel gedaan. En waarom ze dat gedaan heeft weet ik ook niet. De enige manier om duidelijk te scheppen is met haar erover praten. Dat moet ik dus binnenkort maar eens doen, want ik wil gewoon weer iets opbouwen en niet telkens maar dat half wel, half niet, lafjes aanklooien
Ik heb die situatie (gelukkig) nog nooit meegemaakt, natuurlijk verzacht het de pijn als je weer even in elkaars armen kunt liggen, maar eroverheen komen doe je op die manier natuurlijk nooit. Mijn ervaring leert dat het (althans voor mij persoonlijk) goed is om zo diep mogelijk te vallen. Ik hoor het wel vaker en dan valt men een paar honderd meter om vervolgens weer tientallen meters te klimmen, gevoelsmatig. Ik zou daar persoonlijk helemaal gek van worden!
Maargoed, ik ben (nog) niet toe aan dit topic, ik ben er namelijk nog niet helemaal uit, maar als ik eruit ben dan is het ook resoluut "uit". Geen halve gare situaties waarbij je een beetje aan blijft modderen... Nee dan liever even die 3 jaar verleden tijd een plekje zien te geven en langzaam weer open staan voor nieuwe dingen! Makkelijk is het natuurlijk nooit...
quote:Hij is er niet zeker van dat het NOOIT meer goed komt...Op maandag 31 maart 2008 09:51 schreef Ooster het volgende:
[..]
"Er niet zeker van zijn dat het ooit nog goed komt" lijkt me sowieso niet echt een stevige basis voor de eeuwigheid eigenlijk. Ik denkt dat je je niet aan het lijntje moet willen laten houden.
quote:Precies wat mijn ex zei - dit weekend méér dan knallende ruzie gehad en toen wist ze nog ff te melden dat ze zei wat ik wilde horen en al láng over me heen is - hoe kan je iemand de grond instampen zeg!Op dinsdag 1 april 2008 22:50 schreef Madonna81 het volgende:
[..]
Hij is er niet zeker van dat het NOOIT meer goed komt...
Deed me ook wel weer goed aan de andere kant, komt d'r ware aard maar weer is naar boven (de bitch uithangen). Vertelde ze er ook even leuk bij dat iedere x dát ze me ziet ze me héél mooi gaat negeren, en het mooie (not) is dat ik 'r váák tegen ga komen. Grrr dat krijg je met familie van vrienden
Maargoed zoals ik al zei, ik voelde me wel beter door d'r uitbarsting - de ups en downs zullen blijven, maar ik probeer maar gewoon lekker te genieten!
laatste half jaar waren er wat veranderingen: ik ging met vrienden samenwonen, zij ging op kamers en begon contact te hebben met andere mensen. We kregen meer wrijvingen en ruzies en uiteindelijk heeft ze tijdens een ruzie over vertrouwen via de telefoon maar uitgemaakt.
Ik heb haar daarna nog 1x gezien en de afgelopen 2,5 maand 4-5x gesproken (waarbij ík elke keer het initatief heb moeten nemen). Ze wilde nog wel contact als vrienden maar praat nooit meer tegen me... áls we praten is ze kort en afstandelijk.
Ik praat nu niet meer tegen der, maar laatst was ze jarig en ik stuurde haar uit beleefheid toch ff een felicitatie sms...en ik heb niet eens een bedankje of IETS terug gekregen
Het is gewoon absurd dat het zó extreem is gegaan: 3-3,5 jaar lang lief en leed gedeeld en nu praat ze tegen me alsof ik een of andere vage kennis ben... het lijkt wel alsof die 3 jaar haar niets heeft gedaan...
Nouja, part of life.. ik ga wel weer verder maar het is een pijnlijke brok die ik ff moet slikken
quote:Jezus, als je je daar al druk om maaktOp woensdag 2 april 2008 16:24 schreef Frenkpie het volgende:
felicitatie sms...en ik heb niet eens een bedankje of IETS terug gekregen
Hoeveel moeite is een sms sturen, 3 seconden werk.quote:respekt is weer ver te zoeken bij sommige creaturenOp woensdag 2 april 2008 16:24 schreef Frenkpie het volgende:
heeft ze tijdens een ruzie over vertrouwen via de telefoon maar uitgemaakt.
áls we praten is ze kort en afstandelijk.
Ik praat nu niet meer tegen der, maar laatst was ze jarig en ik stuurde haar uit beleefheid toch ff een felicitatie sms...en ik heb niet eens een bedankje of IETS terug gekregen
Maar makkelijk zal het voor jou niet zijn, maar aan de andere kant weet je wel waar je aan toe bent en lijkt het mij gemakkelijker om weer de draad in je (liefdes) leven op te pakken.
Hoe voel je je nu eigenlijk, nu het een paar maanden geleden is? Ik bedoel in vergelijking tot een paar dagen erna. Misschien rare vraag, maar mijn relatie duurt nu ook bijna 3 jaar en ik twijfel de laatste tijd heel erg. Niet dat er ook maar 1 situatie/relatie vergelijkbaar is omdat iedereen anders is, maar hoop doet leven toch haha!
quote:Je zei dat je al tijdens de relatie merkte dat ze al dingen aan het doen was die niet pluis zaten, waaraan merkte je dat? En wat voor vragen heb je gesteld? En wat zou je in de toekomst anders doen in een soort gelijke verloop van de relatie?Op dinsdag 18 maart 2008 17:47 schreef Pollewoppie het volgende:
[..]
tja zachtjesaan begin ik die mening toch ook te krijgen, maar zelfs boos zijn doet pijn dus het is het makkelijkst om gewoon even helemaal niks te voelen...
Maar ik merk nu na een aantal dagen dat de boosheid idd de overhand begint te krijgen...
quote:Iemand die een relatie van een paar jaar via de telefoon uitmaakt... dat is idd echt not done.Op woensdag 2 april 2008 21:52 schreef Frenkpie het volgende:
nooit gedacht dat het zo'n lompe respectloos persoon zou zijn...wat een omslag zeg. Weer een levensles rijker, life goes on. Beter kwijt dan rijk zoiets.
Tenzij er meer gebeurd is. In sommige situaties (vreemdgaan, dat soort dingen) kan ik het me voorstellen.
Want dan zijn er duidelijk 2 kanten aan het verhaal
quote:Dat vind ik ook de "enge" keerzijde van liefde.Op woensdag 2 april 2008 16:24 schreef Frenkpie het volgende:
Het is gewoon absurd dat het zó extreem is gegaan: 3-3,5 jaar lang lief en leed gedeeld en nu praat ze tegen me alsof ik een of andere vage kennis ben... het lijkt wel alsof die 3 jaar haar niets heeft gedaan...
Wat vandaag zo mooi is, kan morgen weg zijn. En niet weg as in relatie over... Dat kan altijd gebeuren. Maar dat je ook niet meer normaal met elkaar om kunt gaan, niet vanwege verdriet, maar gewoon dat er
een kloof lijkt te zijn ontstaan. Dat je vreemden van elkaar bent...
quote:Ik ben niet vreemd gegaan, sterker nog zij heeft iets gedaan wat mijn vertrouwen een deuk heeft opgelopen. Ik ben daar achtergekomen door haar telefoon te lezen (vermoedde iets maar zij wilde niet zeggen wat er was). We hadden daar toen ruzie over en de volgende dag belde ze me op om te zeggen dat t uit is.Op woensdag 2 april 2008 22:55 schreef Noisekick het volgende:
[..]
Iemand die een relatie van een paar jaar via de telefoon uitmaakt... dat is idd echt not done.
Tenzij er meer gebeurd is. In sommige situaties (vreemdgaan, dat soort dingen) kan ik het me voorstellen.
Want dan zijn er duidelijk 2 kanten aan het verhaal
quote:Het is zeker niet makkelijk, met m'n ex was het niet altijd makkelijk wat betreft emoties, ze kon daar ook moeilijk over praten. Maar haar vader is ook vrij introvert en bij haar thuis werd vaak negatieve/emotionele gevoelens in een doofpot gestopt en kei hard genegeerd. Als we ruzie hadden klapte ze ook altijd dicht en zei gewoon niets meer. Dus ik denk/vermoed dat dit haar manier van verwerken is, daarnaast denk ik ook dat de verliefdheid op t einde minder was, want er waren wat dingen veranderd in mijn omgeving dat ze niet zo fijn vond.Op woensdag 2 april 2008 22:45 schreef Punjab het volgende:
Dat moet vast wel te denken zetten Frenkpie. Als ik dat zo lees gaan mijn haren rechtop staan! 3/3,5 jaar is best een lange tijd vind ik persoonlijk... En als je dan zo makkelijk om kan slaan, dan moet er echt wel iets gebeurd zijn in haar hoofd, of heeft ze wellicht nooit zoveel voor je gevoeld als ze deed blijken, of is dit haar manier om ermee om te gaan.
Maar makkelijk zal het voor jou niet zijn, maar aan de andere kant weet je wel waar je aan toe bent en lijkt het mij gemakkelijker om weer de draad in je (liefdes) leven op te pakken.
Hoe voel je je nu eigenlijk, nu het een paar maanden geleden is? Ik bedoel in vergelijking tot een paar dagen erna. Misschien rare vraag, maar mijn relatie duurt nu ook bijna 3 jaar en ik twijfel de laatste tijd heel erg. Niet dat er ook maar 1 situatie/relatie vergelijkbaar is omdat iedereen anders is, maar hoop doet leven toch haha!
De eerste paar dagen dat het uit was voelde ik me wel oke, het drong volgensmij nog niet echt tot me door. De eerste daarop volgende weekend kwamen de gevoelens omhoog en besefte ik ineens goed wat er was gebeurd. Ik heb de weken daarna nog af en toe erg zwaar gehad, vooral als ik probeerde met haar te praten... ze was zo kil...
Op dit moment voel ik me nog steeds af en toe kut als ik haar denk en aan de situatie, ik moet vooral aan de leuke dingen denken en de minder leuke dingen 'vergeet' ik ineens.. terwijl het tijdens de relatie andersom was. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet had verwacht dat ik zó verliefd was op haar... op het einde was t gevoel minder, maar nu na een paar maanden merk ik dat ik toch meer van haar hield dan ik dacht op het einde. Maar over t algemeen heb ik het nu geaccepteerd en heb weer wat meer interesse in andere vrouwen en weet nu dat ze gewoon niet de juiste is geweest voor mij en ik ben dankbaar voor de dingen dat ik heb geleerd. Je pieken zijn zo hoog als je dalen diep zijn !
één tip voor jou wat ik zou doen ik jouw situatie als je er al een tijd mee zit: haar hier eerlijk en netjes (persoonlijk!) hierover inlichten en zeg dat je ff afstand wil nemen. Neem ruim de tijd en denk hier een aantal weken (!) over na... je weet dan veel beter wat ze voor je betekend...
M'n ex twijfelde op t einde ook.. maar zelfs op m'n voorstel wilde ze geen tijdje rust ofzo... vond ze niet nodig. Maar ik weet achteraf gezien dat ik dit zelf gewoon had moeten doen ipv haar de keuze moeten geven... maar dat is een van de ongelooflijk vele dingen dat ik heb geleerd....
[ Bericht 4% gewijzigd door Frenkpie op 02-04-2008 23:44:59 ]
quote:Ik had het niet beter kunnen zeggen!Op woensdag 2 april 2008 22:55 schreef Noisekick het volgende:
Dat vind ik ook de "enge" keerzijde van liefde.
Wat vandaag zo mooi is, kan morgen weg zijn. En niet weg as in relatie over... Dat kan altijd gebeuren. Maar dat je ook niet meer normaal met elkaar om kunt gaan, niet vanwege verdriet, maar gewoon dat er
een kloof lijkt te zijn ontstaan. Dat je vreemden van elkaar bent...
(ter info: je kan via privacy tab zien wie jou hebben toegevoegd in msn)
quote:Voor als ze je ms een keer wilt spreken. En mocht dat niet haar gedachte zijn... Niet iedereen verwijdert telnr's of Msn contacten, als iets "voorbij" is zeg maarOp donderdag 3 april 2008 16:51 schreef Frenkpie het volgende:
oke.. nog ff iets van me aflullen wat ik niet snap: ze reageert niet op me felicitatie sms, ze zegt al weken niets meer tegen me.. ik heb der maar verwijderd uit me msn (niet geblokkeerd), maar waarom heeft zij mij nog wel in haar lijst staan.. I don't get it.
(ter info: je kan via privacy tab zien wie jou hebben toegevoegd in msn)
quote:Hmm het lijkt wel omgekeerde wereld soms. Zeker nu ik dit weer lees... Maar voor ik over mijn eigen situatie begin, wil ik eerst even reageren op de jouwe.Op woensdag 2 april 2008 23:33 schreef Frenkpie het volgende:
[..]
Het is zeker niet makkelijk, met m'n ex was het niet altijd makkelijk wat betreft emoties, ze kon daar ook moeilijk over praten. Maar haar vader is ook vrij introvert en bij haar thuis werd vaak negatieve/emotionele gevoelens in een doofpot gestopt en kei hard genegeerd. Als we ruzie hadden klapte ze ook altijd dicht en zei gewoon niets meer. Dus ik denk/vermoed dat dit haar manier van verwerken is, daarnaast denk ik ook dat de verliefdheid op t einde minder was, want er waren wat dingen veranderd in mijn omgeving dat ze niet zo fijn vond.
De eerste paar dagen dat het uit was voelde ik me wel oke, het drong volgensmij nog niet echt tot me door. De eerste daarop volgende weekend kwamen de gevoelens omhoog en besefte ik ineens goed wat er was gebeurd. Ik heb de weken daarna nog af en toe erg zwaar gehad, vooral als ik probeerde met haar te praten... ze was zo kil...
Op dit moment voel ik me nog steeds af en toe kut als ik haar denk en aan de situatie, ik moet vooral aan de leuke dingen denken en de minder leuke dingen 'vergeet' ik ineens.. terwijl het tijdens de relatie andersom was. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet had verwacht dat ik zó verliefd was op haar... op het einde was t gevoel minder, maar nu na een paar maanden merk ik dat ik toch meer van haar hield dan ik dacht op het einde. Maar over t algemeen heb ik het nu geaccepteerd en heb weer wat meer interesse in andere vrouwen en weet nu dat ze gewoon niet de juiste is geweest voor mij en ik ben dankbaar voor de dingen dat ik heb geleerd. Je pieken zijn zo hoog als je dalen diep zijn !
één tip voor jou wat ik zou doen ik jouw situatie als je er al een tijd mee zit: haar hier eerlijk en netjes (persoonlijk!) hierover inlichten en zeg dat je ff afstand wil nemen. Neem ruim de tijd en denk hier een aantal weken (!) over na... je weet dan veel beter wat ze voor je betekend...
M'n ex twijfelde op t einde ook.. maar zelfs op m'n voorstel wilde ze geen tijdje rust ofzo... vond ze niet nodig. Maar ik weet achteraf gezien dat ik dit zelf gewoon had moeten doen ipv haar de keuze moeten geven... maar dat is een van de ongelooflijk vele dingen dat ik heb geleerd....
Er is eens iemand geweest die tegen mij zei, nouja indirect dan, dat mensen niet kunnen veranderen op emotioneel vlak. Daar ben ik heel erg tegenin gegaan, omdat ik van mening ben dat je niet iedereen over 1 kam kunt scheren. Niet iedereen kan misschien veranderen, maar met de juiste stimulatie en de juiste input en feedback kom je vaak een heel eind. En ik denk dat de combinatie van gebeurtenissen en jullie 2 verschillende manieren van omgaan met emoties en het uiten ervan, dat deze fataal zijn geweest.
Je zegt ze is een vrij introverte meid, vooral door haar verleden. Mijn ervaring is dat introvert zijn geen belemmering hoeft te zijn om die gevoelens toch boven tafel te krijgen. Het vereist wel wat energie en je moet je vriendin of vriend daarvoor wel goed kennen. (Push the right buttons). En naarmate de tijd verstrijkt zal ze ook "leren" dat er wel een plek is waar ze met die gevoelens naartoe kan gaan. Maar zoals ik al eerder zei, daarvoor moet wel alles kloppen. Klopt er 1 v/d factoren niet die ervoor nodig zijn om dit voor elkaar te krijgen dan zal het ook nooit lukken.
Ik zeg dit omdat dit voor mij de omgekeerde wereld is, ik ben namelijk wel een vrij emotioneel mens, maar ik ben ook erg introvert en gooi er niet snel dingen uit waar ik mee zit. Mijn vriendin daarintegen is ook introvert, maar veel opener over haar gevoelens en dingen waar ze mee zit. Het gekke is dat ik me wel heel open stel voor iedereen behalve mijn vriendin
Dus bij mij zitten er ook dingen in de relatie (met name factoren, waar ik het eerder over had) waardoor mijn vriendin dus niet de juiste persoon is om die gevoelens er 123 uit te krijgen. Ze probeert het wel, maar tevergeefs. Best frustrerend voor haar, maar ook voor mij. En het zijn idd geen dingen die je zomaar kunt veranderen aan jezelf.Erg herkenbaar wat je schrijft, you don't know what your missing, untill she's gone! En als je iemand mist, dan denk je niet aan de vervelende dingen die je hebt meegemaakt. Je mist die persoon immers niet omdat ze zo irritant was en een zeur was...
Afgelopen weekend ben ik een avondje gaan stappen in Zeeland en daar blijven slapen, dat was wel even goed om dingen op een rijtje te zetten. Ik heb ook met veel (vooral onbekenden) gesproken over van alles, je kent het wel. En dat zet je wel aan het denken, helemaal als je dan zoveel schoons om je heen ziet lopen. Maar besef me goed dat iedereen zijn voors en tegens heeft. Na afgelopen weekend heb ik ook wel voorzichtig gemeld aan mijn vriendin dat ik ergens mee zit en dat ik dus twijfel aan ons en of we elkaar wel zo gelukkig maken. En of er niet (weer) dingen moeten veranderen en of we niet alleen een relatie hebben omdat het leuk zou kunnen zijn. Een relatie moet toch vooral leuk zijn in mijn ogen, natuurlijk is het niet alleen maar leuk. Maar ik heb vaak het idee dat er dingen zijn die ik mis of bang ben om te gaan missen.
Ze weet dus ongeveer hoe het in elkaar zit, maar ook omdat ik niet alles eruit gooi (als ik dat nu zou doen, dan denk ik niet dat we nog lang bij elkaar zijn) zitten we nu dus ook niet echt in een fijne situatie. Zij wacht een beetje af en is minder aanhankelijk en ik ga daardoor weer meer toenadering zoeken, maar heb daar wel mijn vraagtekens bij.
Als je twijfelt dan zit je met zoveel vragen... Ga ik haar missen of ga ik "iemand" missen? Wat houd me tegen om er nu al definitief een punt achter te zetten? Is het het huis? Zijn het de hond en de kat? Is het de Sex die ik ga missen? Is het omdat ze zo lief is/kan zijn? Maar kan een ander dan niet net zo lief of misschien wel liever zijn? Zo kan ik nog wel even doorgaan en ik weet ook wel dat ik er pas achter kom als ik de stap zou maken. Maar je gooit wel weer je hele leven op zijn kop.
Het stomme is, als ik het uit zou maken... Wie weet krijg je spijt! En als zij nu zou zeggen ik ben er klaar mee, dan zou je weer gaan twijfelen aan je eigen doen en laten, had ik misschien zus of had ik misschien zo?
1 ding weet ik wel, relaties waren, zijn en zullen er nooit makkelijker op worden! En als ik dan verhalen hoor van mensen die 30 jaar getrouwd zijn en kids hebben en dan beseffen dat het toch niet meer gaat... Wil ik ook zo'n figuur worden?
Als ik kijk naar een collega, die is eind 30 en die heeft al meer dan 20 jaar een relatie + 2 kinderen. Een beetje vergelijkbare problemen (in een andere situatie) als wij hebben en hij zegt ook; "het is niet dat ik ongelukkig ben, maar als ik het over zou kunnen doen, dan het ik het nu wel anders gedaan" en dan vervolgt hij; "Soms ben ik wel gelukkig, maar er komt maar nooit verandering in dingen waarvan we dat jaren geleden ookal wisten". Dat zet me dan echt aan het denken. Geen enkele relatie is perfect, maar jaren lang voort borduren op een relatie waarvan je het totaal anders zou hebben gedaan, of misschien helemaal niet zou hebben gedaan.... tjah
Het wordt wel een erg lang verhaal zo, maar ik ben nu toch bezig...
Ik herken ook een stukje in je verhaal waar jij een deuk in je zelfvertrouwen hebt opgelopen en dat het daar mis is gegaan. Feit dat jij argwaan kreeg en haar telefoon ging checken, moet je al aan het denken zetten. Ervanuitgaande dat je geen paranoia persoon bent die zeer achterdochtig en jaloers is. Zoiets is een jaar geleden ook bij ons gebeurd, ik gaf haar tijdens de maanden die we bezig waren met klussen in het huis, te weinig aandacht volgens haar. Ik was zo druk met werken + savonds en in de weekenden klussen, dat ik die signalen niet doorkreeg, ik was er gewoon te moe voor. In die periode is zij haar "need for attention" gaan zoeken bij iemand anders. En dat zijn dan weer signalen die je altijd wel doorkrijgt, hoe moe je ook bent. Dat heeft mij ook maanden achterna gezeten en heeft er zelfs toe geleid dat ik een weekje bij een goede vriendin ben gaan bivakkeren. Om erachter te komen of ik haar wel los zou kunnen laten of niet en zodat zij voorzichzelf kon uitmaken of ze met die ander verder zou willen gaan of met mij. Vervelende aan die situatie is, is dat zij rustig de kans krijgt om te kijken of dat wat is met die ander, is het niks dan kan ze weer veilig terug naar jou. Bizarre situatie, maar ik was echt de eerste niet en ook zeker de laatste niet die hier in terecht komt.
Na maanden wantrouwen groeit dan toch weer een beetje het vertrouwen, zolang je maar open en eerlijk bent naar elkaar, dan groeit dat best weer. Nu iets meer als een jaar later zit ik dus met twijfels en is er niet een meid in het speciaal met wie ik het wel zou zien zitten, maar ik twijfel echt aan de huidige situatie en of ik hier wel mee verder wil. Je kunt natuurlijk wel raden dat als ik ergens tegenaan loop, dat ik daar nu veel meer voor open sta.
Maargoed het is zo dubbel allemaal, ben er ook echt nog niet uit en dan zul je altijd zien... Dan duurt het mevrouw te lang en maakt zij een einde aan de relatie! Hoe dan ook winners zullen er toch niet zijn in zo'n situatie. Tijd zal het leren zeg ik altijd maar...
En dat jouw ex nu zo kil doet is misschien hard, maar ik denk dat het wel makkelijker is zo om het te accepteren. Aan een knipperlichtrelatie heb je denk ik ook niet zoveel. Resolutie is nog altijd beter dan twijfelen, daar ben ik als (rationele klootzak) nu wel achter...
Maar inderdaad wat je zegt over dat ze aandacht ging zoeken bij ander omdat JIJ haar minder aandacht gaf, klopte voor mijn situatie eigenlijk ook wel een beetje:
Ik ben op kamers gegaan en heb daardoor meer sociale contacten gekregen, m'n levensstijl veranderde een beetej waardoor ik haar neit meer standaard elke avond om half 10 belde om samen te kletsen.. op het einde was het zelfs zo dat we elkaar soms een dag helemaal niét spraken. Op het moment dat ik dus zag dat ze (toen in mijn ogen) "ineens zonder aanleiding" met een andere jongen begon te chatten/flirten/sms-en werd ik boos, jaloers en achterdochtig. Wat ik in die jaren daarvoor eigenlijk nóóit was.... Maar nadat het uit ging, of iig veel te laat ben ik er dus achter gekomen dat dit dus met elkaar in verband stond en realiseerde me toen pas dat het niets positiefs bijdroeg aan onze relatie door haar te controleren en constant achterdochtig te doen... in tegendeel zelfs...
Verder weet ik allemaal wel waarom onze relatie is beëindigd: ik was soms onzeker over mezelf, was soms lief tegen haar op momenten dat zij zich 'lomp' gedroeg naar mij, ik heb sociale contacten laten vallen voor de relatie en haar op een gegeven moment té belangrijk gemaakt en dat maakt me als man niet aantrekkelijker voor haar.....
Maar om te reageren op jouw verhaal, als ik het kort samenvat blijkt het dus dat er wat dingen spelen tussen jullie maar dat jij vindt dat zij niet op de juiste manier met je praat om jou 'los' te krijgen om daarover te praten. Maar misschien een rare vraag: maar kun je dit niet vanuit je zelf laten komen? Waarom hangt het van haar af? Is het niet genoeg dat je weet dat ze er voor open staat?
Misschien is het een goed idee om eerlijk tegen haar te zijn (mocht je hier al een tijd mee zitten) en zeggen dat je even een tijd alleen wilt zijn. Mijn ex wilde ook nooit een tijdje uit elkaar, want dat vond ze onzin. Ik zag daar eigenlijk ook geen nut in, maar nu ik een paar maanden zonder haar ben, merk ik dat ik wel héél anders over dingen denk, objectiever aan situaties kan terugdenken en beter vanuit haar visie kan bekijken.
quote:Idd:Op donderdag 3 april 2008 20:24 schreef Punjab het volgende:
Als ik kijk naar een collega, die is eind 30 en die heeft al meer dan 20 jaar een relatie + 2 kinderen. Een beetje vergelijkbare problemen (in een andere situatie) als wij hebben en hij zegt ook; "het is niet dat ik ongelukkig ben, maar als ik het over zou kunnen doen, dan het ik het nu wel anders gedaan" en dan vervolgt hij; "Soms ben ik wel gelukkig, maar er komt maar nooit verandering in dingen waarvan we dat jaren geleden ookal wisten". Dat zet me dan echt aan het denken. Geen enkele relatie is perfect, maar jaren lang voort borduren op een relatie waarvan je het totaal anders zou hebben gedaan, of misschien helemaal niet zou hebben gedaan.... tjah
Er zit wel een verschil in tussen zo'n voorbeeld en een relatie, die net als bij iedereen, nooit helemaal perfect is
Het lijkt wel alsof "die" mensen uit het voorbeeldje ook niet beter weten, vaak krijg je dan dus te horen, dat het nergens allemaal perfect is.
Alsof er geen tussenweg tussen perfect en dat "ach we zijn al 20 jaar getrouwd, dus tja... dan ga je niet meer uit elkaar" verhaaltje.
Een (getrouwde) vriend van mij zei maanden geleden, dat elke relatie wat heeft en dat je nooit elkaar helemaal kunt begrijpen, die kwam zó negatief over. Onder het mom van "elke relatie is niet perfect" was volgens hem het gras aan de andere kant altijd groener en elke relatie verdomd hard werken.
Natuurlijk blijft een relatie enigzins werken, maar als ik persoonlijk aan een relatie van een paar jaar geleden terug denk, waar ik 6,5 jaar samen heb gewoond, voelde die relatie nooit als werk.
De 2 relaties erna (die veel korter waren) wel...
Als iets teveel werk is, zit het imo gewoon niet goed. Als het elke week keihard werken is, dan is een levenlang samen een ware hel.
Ik heb een fijne relatie gehad, maar ik weet zeker dat er nog GENOEG vrouwen zijn die véél beter bij me zou passen dan dat me ex dat deed... der waren ook al wat dingetjes dat tussen onze persoonlijkheden niet lekker boterde dat los stond van omgeving, situatie en levensfase, wat (achteraf gezien) echt wel problemen kon opleveren in de toekomst...
Daarbij hebben deze punten ook invloed op het verloop van de relatie en misschien zelfs wel een (mede) veroorzaker geweest voor de problemen tussen ons die ik eerder noemde.
Ik was ook altijd van mening dat er altijd problemen moeten zijn tussen relaties en dat je soms elkaar niet kunt uitstaan en dat het gevoel een tijdje weg kan zijn etc. etc. Maar ik heb in me omgeving ook wel mensen gesproken die een relatie (gehad) hebben, die in vergelijking met mijn oude relatie toch véél anders was en veel relaxter.
quote:Klinkt bekend kerel.. 1e alinea hier net zo! Waarom ik dat deed? Geen idee... Zal jij ook wel hebben. Maar ik zat een beetje in de knoop met mezelf, was ook onzeker, maar dat kwam ook omdat we vaak ruzie hadden en ik af en toe met de gedachte zat 'wanneer zou het nou eindelijk is uit zijn', maar dat toch niet willen natuurlijk.Op donderdag 3 april 2008 21:13 schreef Frenkpie het volgende:
Verder weet ik allemaal wel waarom onze relatie is beëindigd: ik was soms onzeker over mezelf, was soms lief tegen haar op momenten dat zij zich 'lomp' gedroeg naar mij, ik heb sociale contacten laten vallen voor de relatie en haar op een gegeven moment té belangrijk gemaakt en dat maakt me als man niet aantrekkelijker voor haar.....
Misschien is het een goed idee om eerlijk tegen haar te zijn (mocht je hier al een tijd mee zitten) en zeggen dat je even een tijd alleen wilt zijn. Mijn ex wilde ook nooit een tijdje uit elkaar, want dat vond ze onzin. Ik zag daar eigenlijk ook geen nut in, maar nu ik een paar maanden zonder haar ben, merk ik dat ik wel héél anders over dingen denk, objectiever aan situaties kan terugdenken en beter vanuit haar visie kan bekijken.
En over de 2e alinea: Sinds het uit is ben ik ook is écht gaan nadenken, en ik heb idd héél veel dingen bedacht die ik beter had willen doen. Maar dat moet natuurlijk wel van 2 kanten komen!! En ik heb het niet zozeer over haar kant, want die snapte ik altijd wel. Ik snapte alleen nooit waarom ze in godsnaam zo moeilijk moest doen over sommige dingen.
Dit weekend heb ik knállende ruzie gehad, en dat heeft er in mijn geval voor gezorgd dat ik écht niet meer aan de leuke dingen heb gedacht deze week, maar alleen over de negatieve dingen - en dat doet me goed! Heb me de hele week eigenlijk nog niet écht kut gevoeld. 1x maar, toen belde ze iemand die toevallig naast me zat om uitgebreid te vertellen naar welke feestjes etc. ze wel niet ging. :S
Ik heb eigenlijk maar 1 tip voor iedereen (die ik zelf al had bedacht maar het werkte niet, tot de ruzie): denk ab-so-luut niet aan de leuke dingen, concentreer je op de niet-leuke dingen en denk alléén maar aan jezelf en hoe je hier beter van wordt. Natuurlijk is het niet bij elke breakup hetzelfde, maar toch..
En nu nog maar is zien hoe het gaat als ik 'r weer zie/tegenkom... Ik denk dat ik vanzelf afstandelijk ga doen, terwijl dat iets is wat ik eerst absoluut niet wilde. Maar stilletjes bedank ik haar voor die ruzie
Uiteindelijk wilde ik toch een kamer voor mezelf, dus heb ik een kamer vlak bij haar huis gehuurd. Toen ik daar eenmaal zat heeft ze het een week later uitgemaakt. Ze heeft hier nooit echt een reden voor gegeven. Ze zei dat ze nog wel van me hield, maar ze had even tijd nodig voor zichzelf, en ze vond dit een goed moment om dat te doen. We hebben afgesproken na een paar weken weer contact te zoeken en te kijken hoe het dan zou gaan. Heb echt een klote periode gehad daarna.( Ik lees hier dat ik niet de enige ben.) Anyway.. de weken daarna, elke keer dat ik haar een keertje zag keek ze ontzettend verliefd naar me(iedereen om heen zei dat ook), haar ouders hebben op een gegeven moment zelfs tegen me gezegd dat ze er overtuigd van waren dat het weer goed zou komen.
Toen we na drie weken weer afspraken wilde ze het toch definitief uitmaken, zonder een echte reden te geven. Ze wilde nog wel graag vrienden blijven. Ik baalde er ontzettend van maar omdat ze ook mijn beste vriend was wilde ik ook graag vrienden blijven. Nu heb ik de laatste 3 maanden een paar keer contact geprobeerd te zoeken, maar elke keer zegt ze dat ze niet kan of te druk is met school. Ik heb haar nu de laatste 4 maanden denk ik 2 keer echt gesproken, elke keer op mijn initiatief. Ik vond het heel gezellig, en zei volgens mij ook. Heel erg onwennig was het ook niet eens. Toch deed ze elke keer best afstandelijk.. Volgens mij zit ze ook nog heel erg met zichzelf in de knoop, en ik wil haar heel graag helpen daarbij, maar dat laat ze niet toe..
Ik heb toch 4 jaar van mijn leven met haar gedeeld en heb haar al die tijd dagelijks gezien. Hoe komt dat ze zo afstandelijk doet, en zo weinig behoefte heeft om mij te zien?
Ik probeer me in haar te verplaatsten, maar ik snap t echt niet. Met haar familie heb ik nog wel af en toe contact en die zeggen dat ik een goede vriend van haar was, en dat het vanzelf wel weer goed komt tussen ons (op vriendschappelijk gebied dan). Maar als ze na een half jaar nog steeds zo weinig contact wilt..
Ik lees hier heel veel over mensen wiens ex afstandelijk doen of geen contact meer willen nadat het uitgaat. Hoe gaan jullie hier mee om? Ik heb ontzettend veel geduld, en blijf ook hopen dat het (vriendschappelijk gezien) toch nog goedkomt. Maar vraag me af of ik geduld moet blijven houden, of haar maar gewoon helemaal uit me hoofd moet zetten.
quote:Ik denk ook dat de mensen, die bv jarenlang getrouwd zijn en dus bij elkaar blijven vanwege het "vastzitten" aan de partner, ook tegen anderen zeggen, dat het gras niet groener is bij de buren, enkel en alleen omdat ze zelf niet beter weten in hun relatie. Geen betere relaties hebben gehad of gewoon niet weten dat een relatie niet zo hoeft te zijn.Op donderdag 3 april 2008 23:09 schreef Frenkpie het volgende:
idd noisekick, daar ben ik het zeker meer eens !!
Ik vind het ergens jammer, ik begon zelfs even te twijfelen, of het waar was wat die vriend van me tegen me zei, 2 tellen later besefte ik eik dat ik het totaal niet met hem eens was.
Een relatie hoeft niet zoveel struikelblokken te geven, ook niet na een aantal jaar...
quote:Dat is een fijne gedachte, als je ook overtuigd bent dat je het met iemand anders net zo leuk zo niet nog leuker dan met je ex kunt hebbenIk heb een fijne relatie gehad, maar ik weet zeker dat er nog GENOEG vrouwen zijn die véél beter bij me zou passen dan dat me ex dat deed...
quote:Ik heb heel vaak afstand genomen, altijd bewust, omdat ik er zelf anders kapot aan ging. Omdat de wond nog te diep en vers was.Op vrijdag 4 april 2008 01:04 schreef bellamy13 het volgende:
Ik lees hier heel veel over mensen wiens ex afstandelijk doen of geen contact meer willen nadat het uitgaat. Hoe gaan jullie hier mee om? Ik heb ontzettend veel geduld, en blijf ook hopen dat het (vriendschappelijk gezien) toch nog goedkomt. Maar vraag me af of ik geduld moet blijven houden, of haar maar gewoon helemaal uit me hoofd moet zetten.
Zelfbescherming om weer even goed op je eigen poten te leren staan, om zelf weer je leven invulling te geven (na een relatie van een jaar is dat niet zo moeilijk, maar na 6,5 jaar samenwonen val je echt in een diep gat).
En soms ook omdat ik te bang was dat een ex al snel een ander zou hebben. Geen contact is soms geen confrontatie, als je niet bij elkaar om de hoek woont of op veel dezelfde plaatsen komt.
Anderzijds soms ook afstand gehouden, als ik zag dat een ex teveel valse hoop hield. Pakte ik het voorzichtig aan, gaf ik subtiel redenen dat 'we' geen goeie combi waren, dan leverde dat ontkenning op. Pakte ik het harder aan, dan kregen we ruzie.
Afstand houden is dan beter...
Om welke reden je ook geen contact hebt, het blijft zo ontzettend kut.
Of je er zelf voor kiest of dat de ander je op negeer-mode zet maakt soms niet eens uit.
Alhoewel het soms nog makkelijker lijkt te zijn als de ander voor jou "bepaalt", zodat je zelf niet de wijze van de 2 hoeft te zijn, want van binnen wil je niet eens uit elkaar.
En bellamy13; of je geduld moet hebben of je haar uit je hoofd moet zetten, dat het nog goed komt... Ik durf het niet te zeggen. Soms komen mensen na een tijd weer bij elkaar. Soms is over écht over.
Ik durf je geen zinnig advies te geven...
Zorg alleen dat je niet compleet op haar focused, des te harder is het als het echt voorgoed voorbij is.
quote:We werken al 7 jaar samen in hetzelfde bedrijf. Waarvan we 5 jaar een relatie hebben gehad. Ook hebben we ruim 2 jaar samengewoond toen is het stuk gelopen. Ik ben in die tijd erg depressief geraakt.
Het huis was allemaal een beetje veel voor me geworden en ik had geen steun aan hem.
Uiteindelijk hebben we besloten uit elkaar te gaan en het huis te verkopen.
Nu werken we nog steeds samen en begin ik me weer beter te voelen. Inmiddels begin ik hem te missen.
Wel heeft hij een nieuw vriendinnetje van 16 jr ( hij is 24 ) en dat werkt ook voor de zaterdag bij ons.
Dat is nu anderhalve maand aan. Ik kan er eigelijk niet tegen, dat ik daar nu tussen in zit.
We hebben ook gepraat en hij mist mij ook, maar wil het wegstoppen. We moeten verder zegt hij.
Natuurlijk heeft hij daar ook wel gelijk in, we zijn niet voor niets uit elkaar.
Ook zijn we tijdens zijn nieuwe relatie nog met elkaar naar bed geweest en hebben we vorige week nog gezoend. Ik raak daar erg van in de war, maar het voelt ook weer zo vertrouwd!
Maar je gevoel zegt soms wat anders dan je verstand. En dat maakt het allemaal niet makkelijker....
Ik kan het inmiddels niet meer lezen zonder te gaan huilen.
Ik wou het je geven,
Maar het mocht niet zo zijn,
De toekomst met jou beleven,
Bleek alleen maar bedrog en schijn,
Zoveel voor elkaar gedaan,
Zoveel van elkaar gehouden,
Maar ik kon jou weg niet meegaan,
Ik kon het niet meer volhouden,
Ik kon niet tegen je liegen,
Te weinig gevoel van binnen,
Ik kon je niet bedriegen,
Ik kon niet meer opnieuw beginnen,
Je wou voor me vechten,
Maar ik wist het heeft geen nut,
Je bleef je aan mij hechten,
Nu zit je in de zwarte put,
Je bleef maar hopen,
Ik bleef maar aanhoren,
Je dacht het gaat goed verlopen,
Ergens wist je wel je had verloren,
Nu is het voorbij,
We konden het niet meer aan,
Onze toekomst geeft een lege bladzij,
Je zult langzaam uit mijn gedachten gaan.
quote:Bedankt voor je tip. Is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer me niet teveel bezig te houden met haar, maar dat is toch moeilijk als je zo lang samen geweest bent..Op vrijdag 4 april 2008 03:11 schreef Noisekick het volgende:
En bellamy13; of je geduld moet hebben of je haar uit je hoofd moet zetten, dat het nog goed komt... Ik durf het niet te zeggen. Soms komen mensen na een tijd weer bij elkaar. Soms is over écht over.
Ik durf je geen zinnig advies te geven...
Zorg alleen dat je niet compleet op haar focused, des te harder is het als het echt voorgoed voorbij is.
Ik blijf toch lekker eigenwijs hopen dat ze nog vrienden met me wilt blijven. Ik blijf geduldig afwachten, heb nu twee weken niets van haar gehoord(toen zei ze nog dat ze binnenkort wel weer wilde afspreken... )
pff wat zijn relaties toch ingewikkeld en vermoeiend. Is helemaal niet goed voor je eigenlijk
, vooral als het uit isquote:Lijkt met echt zwaar klote dit. Vooral omdat hij nu een ander heeft, en jij hier nu dagelijks mee geconfronteerd wordt.Op vrijdag 4 april 2008 09:16 schreef Kissi4 het volgende:
[..]
We werken al 7 jaar samen in hetzelfde bedrijf. Waarvan we 5 jaar een relatie hebben gehad. Ook hebben we ruim 2 jaar samengewoond toen is het stuk gelopen. Ik ben in die tijd erg depressief geraakt.
Het huis was allemaal een beetje veel voor me geworden en ik had geen steun aan hem.
Uiteindelijk hebben we besloten uit elkaar te gaan en het huis te verkopen.
Nu werken we nog steeds samen en begin ik me weer beter te voelen. Inmiddels begin ik hem te missen.
Wel heeft hij een nieuw vriendinnetje van 16 jr ( hij is 24 ) en dat werkt ook voor de zaterdag bij ons.
Dat is nu anderhalve maand aan. Ik kan er eigelijk niet tegen, dat ik daar nu tussen in zit.
We hebben ook gepraat en hij mist mij ook, maar wil het wegstoppen. We moeten verder zegt hij.
Natuurlijk heeft hij daar ook wel gelijk in, we zijn niet voor niets uit elkaar.
Ook zijn we tijdens zijn nieuwe relatie nog met elkaar naar bed geweest en hebben we vorige week nog gezoend. Ik raak daar erg van in de war, maar het voelt ook weer zo vertrouwd!
Maar je gevoel zegt soms wat anders dan je verstand. En dat maakt het allemaal niet makkelijker....
Maar als jullie nog steeds met elkaar naar bed gaan wordt het er alleen maar moeilijker op lijkt mij.
Hoe dan ook... veel sterkte ermee!
quote:Het is idd veel makkelijker gezegd dan gedaanOp zaterdag 5 april 2008 00:40 schreef bellamy13 het volgende:
[..]
Bedankt voor je tip. Is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik probeer me niet teveel bezig te houden met haar, maar dat is toch moeilijk als je zo lang samen geweest bent..
Ik blijf toch lekker eigenwijs hopen dat ze nog vrienden met me wilt blijven. Ik blijf geduldig afwachten, heb nu twee weken niets van haar gehoord(toen zei ze nog dat ze binnenkort wel weer wilde afspreken... )
pff wat zijn relaties toch ingewikkeld en vermoeiend. Is helemaal niet goed voor je eigenlijk
Ik weet er alles van...Ik hoop dat jullie sowieso vrienden kunnen blijven.
quote:Ook hier is de kogel door de kerk. Zo als het nu ging kun je beter maar keuzes maken, hoe moeilijk die soms ook zijn! Het moest er toch een keer van komen zo heb ik het gevoel. En op dit moment heb ik er geen positief of negatief gevoel bij, beetje "numb"... We hebben nu in ieder geval besloten dat we alleen willen zijn. Ze is dus terug naar haar ouders en ik blijf over in wat je nu toch wel een leeg huis kunt noemen. Ik denk dat dat ook de beste manier is om mijn gevoel nu te beschrijven... leeg...Op donderdag 3 april 2008 21:13 schreef Frenkpie het volgende:
Hmm, mja het was bij ons niet zo dat ik niet de juiste knoppen wist te raken bij haar, we waren wel altijd open en eerlijk naar elkaar. Maar ik weet nu wel dat ík altijd de gene was die dit soort gesprekken startte en leide en het was ook meestal zo (vooral de eerste 2,5 jaar) dat zij ook gewoon alles aan me vertelde. Ze had een paar vriendjes gehad voor mij, maar ze vertelde me vooral op het begin dat ze echt blij was eindelijke een 'echte' man als vriend te hebben (ik was toen 19 en zij 17) en ze vertelde ook altijd dat ze vond dat ik sociaal en psychologisch heel goed dingen kon analyseren en haar kon helpen. Dus op dat vlak was het allemaal goed tussen ons.
Maar inderdaad wat je zegt over dat ze aandacht ging zoeken bij ander omdat JIJ haar minder aandacht gaf, klopte voor mijn situatie eigenlijk ook wel een beetje:
Ik ben op kamers gegaan en heb daardoor meer sociale contacten gekregen, m'n levensstijl veranderde een beetej waardoor ik haar neit meer standaard elke avond om half 10 belde om samen te kletsen.. op het einde was het zelfs zo dat we elkaar soms een dag helemaal niét spraken. Op het moment dat ik dus zag dat ze (toen in mijn ogen) "ineens zonder aanleiding" met een andere jongen begon te chatten/flirten/sms-en werd ik boos, jaloers en achterdochtig. Wat ik in die jaren daarvoor eigenlijk nóóit was.... Maar nadat het uit ging, of iig veel te laat ben ik er dus achter gekomen dat dit dus met elkaar in verband stond en realiseerde me toen pas dat het niets positiefs bijdroeg aan onze relatie door haar te controleren en constant achterdochtig te doen... in tegendeel zelfs...
Verder weet ik allemaal wel waarom onze relatie is beëindigd: ik was soms onzeker over mezelf, was soms lief tegen haar op momenten dat zij zich 'lomp' gedroeg naar mij, ik heb sociale contacten laten vallen voor de relatie en haar op een gegeven moment té belangrijk gemaakt en dat maakt me als man niet aantrekkelijker voor haar.....
Maar om te reageren op jouw verhaal, als ik het kort samenvat blijkt het dus dat er wat dingen spelen tussen jullie maar dat jij vindt dat zij niet op de juiste manier met je praat om jou 'los' te krijgen om daarover te praten. Maar misschien een rare vraag: maar kun je dit niet vanuit je zelf laten komen? Waarom hangt het van haar af? Is het niet genoeg dat je weet dat ze er voor open staat?
Misschien is het een goed idee om eerlijk tegen haar te zijn (mocht je hier al een tijd mee zitten) en zeggen dat je even een tijd alleen wilt zijn. Mijn ex wilde ook nooit een tijdje uit elkaar, want dat vond ze onzin. Ik zag daar eigenlijk ook geen nut in, maar nu ik een paar maanden zonder haar ben, merk ik dat ik wel héél anders over dingen denk, objectiever aan situaties kan terugdenken en beter vanuit haar visie kan bekijken.
Ik ben benieuwd wat dit met zich mee zal brengen, hoe ik er over een paar dagen, weken of misschien wel maanden tegenover sta. Wat ik erbij voel en wat ik wil. Want daar gaat het uiteindelijk om, wat zij en wat ik wil. De tijd zal het leren en je doet er niks aan. Het voelt in ieder geval goed dat er iets gebeurd is, want we werden er allebei niet vrolijker van en langs elkaar heen leven dat geeft niemand voldoening.
De komende tijd staat dus echt in het teken van de zoektocht naar mezelf. Want na bijna 3 jaar lever je toch veel dingen in en bestaat de kans dat je verloren raakt in de zoektocht naar jezelf en wat daarbij hoort. Het sluipt erin als het ware...
Ergens anders in dit draadje werd verwezen naar het feit dat er alleen nog maar negatieve dingen waren waar die persoon aan kon denken, ik ervaar dat (gelukkig) niet zo.. Ik heb net zoveel leuke tijden als niet leuke tijden om aan terug te denken. Je bent ook niet voor niets bij elkaar (geweest).
Nu is het tijd om mijn whiskey cola rustig op te drinken en nog een peukie te roken en dan het grote bed te betreden...
Sterkte aan alle mede exen
Ook omdat wij elkaar nog dagelijks zien/ spreken. Van ons huis is dinsdag de overdracht, dus is het eindelijk allemaal echt afgerond. Het is nog steeds een dubbel gevoel, of we er wel goed aan gedaan hebben.
Hij heeft inmiddels een nieuw meisje, maar die is 16 ( hij 24 ) en ik geloof daar niet veel van.
Maar het doet me nog heel erg veel pijn. Ik ben toch 5 jaar met hem samen geweest en nu ineens is hij met iemand anders. Is gewoon een hele vreemde situatie.
Maar aan de andere kant ben ik inderdaad ook heel erg opgelucht. Ik was mezelf helemaal kwijt in de relatie.
Was alleen nog maar bezig met overleven en dat is het me niet waard geweest.
quote:Dat lijkt me wel ontzettend moeilijk, elke kaar elke dag (moeten) zien vanwege het werk. Ik ben wel iemand die werk en prive gescheiden wil houden, snap dat het niet altijd lukt natuurlijk. Het huis verkocht hebben zal dan nog steeds geen echte closure betekenen voor je denk ik zo.Op zondag 6 april 2008 09:41 schreef Kissi4 het volgende:
Mooi geschreven. Ik zit nu in de fase maanden later. Het voelt nog steeds niet echt beter.
Ook omdat wij elkaar nog dagelijks zien/ spreken. Van ons huis is dinsdag de overdracht, dus is het eindelijk allemaal echt afgerond. Het is nog steeds een dubbel gevoel, of we er wel goed aan gedaan hebben.
Hij heeft inmiddels een nieuw meisje, maar die is 16 ( hij 24 ) en ik geloof daar niet veel van.
Maar het doet me nog heel erg veel pijn. Ik ben toch 5 jaar met hem samen geweest en nu ineens is hij met iemand anders. Is gewoon een hele vreemde situatie.
Maar aan de andere kant ben ik inderdaad ook heel erg opgelucht. Ik was mezelf helemaal kwijt in de relatie.
Was alleen nog maar bezig met overleven en dat is het me niet waard geweest.
Vooral je laatste 2 zinnen zijn heel erg van toepassing op mij. Het is ook niet makkelijk om je niet te verliezen in een relatie. Tenminste dat vind ik! En dan ben je op een gegeven moment alleen nog maar bezig met overleven, ik vind dat je dat heel mooi verwoord!
Het enige gevoel dat ik op dit moment heb is dat het huis heel leeg aanvoelt, maar misschien went dat wel? Tijd zal het leren, kan ik niks anders van maken.
quote:Ik was degene die begon over de negatieve dingenOp zondag 6 april 2008 10:36 schreef Punjab het volgende:
[..]
Dat lijkt me wel ontzettend moeilijk, elke kaar elke dag (moeten) zien vanwege het werk. Ik ben wel iemand die werk en prive gescheiden wil houden, snap dat het niet altijd lukt natuurlijk. Het huis verkocht hebben zal dan nog steeds geen echte closure betekenen voor je denk ik zo.
Vooral je laatste 2 zinnen zijn heel erg van toepassing op mij. Het is ook niet makkelijk om je niet te verliezen in een relatie. Tenminste dat vind ik! En dan ben je op een gegeven moment alleen nog maar bezig met overleven, ik vind dat je dat heel mooi verwoord!
Het enige gevoel dat ik op dit moment heb is dat het huis heel leeg aanvoelt, maar misschien went dat wel? Tijd zal het leren, kan ik niks anders van maken.
Waarom? Omdat er héél veel positieve en leuke dingen waren (geweest, en in het verschiet wat mij betreft), maar ik heb mezelf óók verloren in m'n relatie. Dat ligt niet aan haar of de relatie (nouja, wel een beetje aan haar, maar ook aan mezelf), uiteindelijk pasten we wat dat betreft niet bij elkaar. En tot dat inzicht kwam ik door aan de negatieve dingen te denken! Maar ik weet ook wel dat het een paar héle mooie jaren zijn geweest en ik kijk er met plezier op terug! Het is gewoon niet zo gelopen als we allebei wilden.. Helaasch
(gechecked in m'n privacy tab en t klopte) het is nu dus definitief dat ik haar nooit meer zal spreken en ik heb er fucking veel moeite meer 3,5 jaar heel leuk contact met elkaar gehad, ruim 3 jaar een relatie en nu 2,5 maand later pats boem wég ... alles gewoon.. tussendoor nog een paar keer gepraat (op mijn initatief), maar 0,0 input van haar..waarom zó ineens.. ik voel me echt gekwetst door het feit dat ze me zo makkelijk aan de kant zet en dat ze niets meer met mij te maken wil hebben.. heeft die 3 jaar dan niets voor haar betekend?
quote:laat me raden, zij was 16/17 ofzo toen ze een relatie kreeg met je? Ik adviseer mn neefjes rond 19/20/21 jaar ook geen verkering te nemen met die leeftijdscategorie. als ze 16 of 17 zijn vinden ze je prachtig en dan rond de 20 slaat alles om en slaan ze andere wegen/paden in.Op zondag 6 april 2008 13:37 schreef Frenkpie het volgende:
pffff, ik kreeg vanmorgen ineens een spam e-mail ofzo met daarin de vermelding dat m'n ex me uit haar msn heeft verwijderd... :
waarom zó ineens.. ik voel me echt gekwetst door het feit dat ze me zo makkelijk aan de kant zet en dat ze niets meer met mij te maken wil hebben.. heeft die 3 jaar dan niets voor haar betekend?
ben jaren geleden ook een keer flink op mn bek gegaan door dezelfde fout
sterkte , iedereen maakt dit een keer mee
Is dit gewoon de (fase/ ontwikkeling) leeftijd?
Het is lekker om een jonge meid aan de haak te slaan, iedereen kan wel bedenken waarom. Maar ook kleine meisjes worden groot zegmaar. Als je echt iets vast zoekt, kun je beter nog even wachten of iets zoeken in de leeftijdscategorie 23-26. Succes uiteraard NIET verzekerd, maar de kans dat ze dan om zulke dingen ineens omslaan is stukken kleiner.Ik ga voorlopig even helemaal nergens naar op zoek, behalve mijzelf
quote:Ja, in 99,9999% van de gevallenOp zondag 6 april 2008 14:18 schreef Frenkpie het volgende:
Is dit gewoon de (fase/ ontwikkeling) leeftijd?
quote:zwaar eenschOp zondag 6 april 2008 15:23 schreef Punjab het volgende:
Maar ook kleine meisjes worden groot zegmaar. Als je echt iets vast zoekt, kun je beter nog even wachten of iets zoeken in de leeftijdscategorie 23-26. Succes uiteraard NIET verzekerd, maar de kans dat ze dan om zulke dingen ineens omslaan is stukken kleiner.
quote:is dat gebaseerd op jouw (persoonlijke) ervaringen? Of psychologisch onderzocht?
quote:Idd, heb ik net ook achter de rug met mijn 20jarige ex - ze was 17 toen ik haar leerde kennen en 18 toen we wat kregen.Op zondag 6 april 2008 15:23 schreef Punjab het volgende:
Dat laatste inderdaad
Ik ga voorlopig even helemaal nergens naar op zoek, behalve mijzelf
Zat toevallig afgelopen week te bedenken wat ik allemaal uitspookte toen ik 20-23 was (ik was bijna nèt 23 toen we wat kregen) en ik heb ook eigenlijk zoiets van: het is goed dat zij dat ook gaat meemaken etc - alleen jammer dat ze vindt dat dat niet kan terwijl je een vriend hebt. Tis net hoe vrij je elkaar laat (oké, niet zoenen etc met anderen), maar op 1 of andere manier dacht ze dat ik haar wat dat betreft niet vrij kon laten. Zal wel d'r eigen hersenspinsel zijn, want ik heb 't zoooo vaak gezegd! En zij: "Ja maar het is toch anders om uit te gaan met vriendinnen, als je een vriend hebt ipv geen vriend hebt". Ik snap het nog steeds niet
Begrijp t aan de andere kant ook wel een beetje, zal wel soort van bindingsangst zijn.. je wilt je op je 20ste nog niet voor de rest van je leven binden, maar gewoon nog even een paar jaar lekker vrij zijn denk ik.
Het nare is alleen dat ik daar geen behoefte aan had/heb
- werd materialistischer (als ze een dure auto zag, moest er iets over zeggen.. deed ze eerst nooit)
- begon te vertellen dat ze toch wel een beetje benieuwd is naar een andere
- begon ineens meer contact te hebben met andere jongens op een fliterige manier en als ik er iets van zei moest ik niet zo jaloers doen
Ze ging van een naief meisje naar een beetje een (over)zelfverzekerde meid die steeds meer om zich heen ging 'kijken' naar andere dingen.
quote:Alle ervaringen van vrienden, vrienden van vrienden, familie, collega's en kennissen die dit hebben meegemaakt bijelkaar opgeteld. Anderen zeggen dit ook, van alle 30tal "zulke" relaties waarbij de meid rond de 15/16/17 was toen de relatie begon is er nog maar 1 die het na 5 jaar nog heeft overleefd, al loopt die ook verre van gesmeerd.Op zondag 6 april 2008 16:50 schreef Frenkpie het volgende:
[..]
is dat gebaseerd op jouw (persoonlijke) ervaringen? Of psychologisch onderzocht?
En een andere belangrijke bron; mijn moeder die achteraf zei dat ze het zag aankomen, omdat een meid van 16/17 niet te vergelijken is met een meid van 20 op geestelijk niveau.
[ Bericht 2% gewijzigd door TeenWolf op 06-04-2008 20:59:59 ]
quote:same here, ik was 19 en zij 16 toen we wat kregen.Op zondag 6 april 2008 17:13 schreef Frenkpie het volgende:
same here.. ene kant vond ik het jammer dat ik alleen bij haar was en was beetje benieuwd hoe het zou zijn met een andere (niet alleen sexueel maar ook emotioneel), maar t was voor mij totaal niet waard om wat ik had met haar dat voor op te geven. Voor haar op een gegeven moment ook.. ik merkte ook langzaam dat ze veranderde:
- werd materialistischer (als ze een dure auto zag, moest er iets over zeggen.. deed ze eerst nooit)
- begon te vertellen dat ze toch wel een beetje benieuwd is naar een andere
- begon ineens meer contact te hebben met andere jongens op een fliterige manier en als ik er iets van zei moest ik niet zo jaloers doen
Ze ging van een naief meisje naar een beetje een (over)zelfverzekerde meid die steeds meer om zich heen ging 'kijken' naar andere dingen.
Na 4 jaar trok ze de stekker eruit:
Ze werd ook materialistischer (ik kreeg zelfs commentaar over mijn salaris!)
Ze kreeg ook steeds meer contact met andere jongens en als ik er zelfs een btje naar vroeg snauwde ze dat af met dat ik "jaloers" zou zijn.
Ze had opeens ALLE wijsheid van de wereld in pacht.
Ze kocht allemaal nieuwe kleding en wisselde van kapsel.
Ze nam niets maar dan ook niets meer van een ander aan, ook al was het gigantisch fout wat ze deed en het aardig en goedbedoeld advies was.
OPEENS interesse voor snelle dure auto's.
Van anti-internetter/computeraar tot bijna een systeembeheerder.
Mijn familie mocht ze ineens niet meer.
Ik was opeens een onbekende voor haar die ze niet kende.
etc etc , hoop dat je er wat aan hebt
[ Bericht 1% gewijzigd door TeenWolf op 06-04-2008 20:56:17 ]
quote:so true..Op zondag 6 april 2008 20:36 schreef TeenWolf het volgende:
En een andere belangrijke bron; mijn moeder die achteraf zei dat ze het zag aankomen, omdat een meid van 16/17 niet te vergelijken is met een meid van 20 op geestelijk niveau.
quote:allemaal zó herkenbaar... nouja het stelt me enigzins gerust dat ik niet de enige ben die dit heeft meegemaakt en dat het niet alleen maar aan mijn gedrag en gemaakte fouten heeft gelegen in de relatie (geen extreme fouten zoals vreemdgaan hoor).Op zondag 6 april 2008 20:49 schreef TeenWolf het volgende:
same here, ik was 19 en zij 16 toen we wat kregen.
Na 4 jaar trok ze de stekker eruit:
Ze werd ook materialistischer (ik kreeg zelfs commentaar over mijn salaris!)
Ze kreeg ook steeds meer contact met andere jongens en als ik er zelfs een btje naar vroeg snauwde ze dat af met dat ik "jaloers" zou zijn.
Ze had opeens ALLE wijsheid van de wereld in pacht.
Ze kocht allemaal nieuwe kleding en wisselde van kapsel.
Ze nam niets maar dan ook niets meer van een ander aan, ook al was het gigantisch fout wat ze deed en het aardig en goedbedoeld advies was.
OPEENS interesse voor snelle dure auto's.
Van anti-internetter/computeraar tot bijna een systeembeheerder.
Mijn familie (bij mij vooral vrienden) mocht ze ineens niet meer.
Ik was opeens een onbekende voor haar die ze niet kende.
etc etc , hoop dat je er wat aan hebt
Desalniettemin heb ik erg veel geleerd van de relatie.
quote:dat is precies hetgene wat ik ga doen/mee bezig ben na mijn afgelopen relatie. helemaal verliefd worden op mezelfIk ga voorlopig even helemaal nergens naar op zoek, behalve mijzelf
Zo een twee weken geleden is het uitgegaan tussen mij en mijn ex vriendin, na zo een anderhalf jaar te hebben gehad ging het de laatste tijd wat minder. Zij begon steeds meer met vrienden af te spreken op tijden dat ik vrij was van mijn stage en haar graag wilde zien (in het weekend etc). Reacties waarin ik duidelijk probeerde te maken dat ik het jammer vond dat ik haar steeds minder zag werden steevast beantwoord met de reactie dat ik haar niet genoeg vrijheid gaf.
Na een gezamenlijke avond stappen is de bom gebarsten en heeft ze besloten om het uitmaken, ze wilde weer vrij zijn. Aangezien ze die avond nog bleef slapen hebben we veel gepraat en gehuild, ook tijdens het afscheid de volgende dag waren we beide zeer emotioneel. We hebben samen zulke mooie momenten gekend.
Aangezien we een gezamenlijk sport abonnement hadden zou ze diezelfde week nog mee gaan sporten want ze wilde nog graag vrienden blijven. Het samen sporten viel me zwaar tegen, ik heb haar dan ook nog kenbaar gemaakt dat ik nog met gevoelens zat (zo not done eigenlijk), maar ze zei dat het echt beter was zo. Diezelfde vrijdag ben ik er achter gekomen dat ze al met twee jongens had gezoend waarvan ze er met eentje in bed heeft gelegen, en dat voor een vrijdagochtend…
Dit, samen met steun van mijn vrienden heeft mij er toe doen besluiten dat ik eigenlijk geen contact meer wilde. Ik zat met teveel gevoelens richting haar. Tijdens het gezamenlijk sporten de week daarop heb ik dan ook gezegd dat het de laatste keer was dat we samen gingen en het beter was om voorlopig geen contact te hebben. Daar waar ik verwachtte dat zij er mee eens zou zijn, wist ze juist niet waar ze het zoeken moest. Het aantal keren dat ze vroeg waarom was niet meer op 2 handen te tellen, ik heb echt nog nooit iemand zo verward gezien. Tijdens de rest van het sporten en de terugreis heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht rondgelopen, dit was gewoon de juiste beslissing! De komende tijd zal het natuurlijk met vallen en opstaan gaan, maar in ieder geval hoef ik niet meer direct aan haar herrinert te worden.
Totdat..
Na het afgelopen weekend te hebben gestapt met goede vrienden werd ik zondag opeens daar haar aangesproken (op msn) met de vraag of ik nog een pasfoto van haar had. Op de wedervraag waarom, vertelde ze dat ze er nog eentje van mijn had en ik ooit had gezegd dat ik die wel terug wilde hebben voor een ID etc. Nieuwsgierig als ik was vroeg ik natuurlijk wanneer ze die dan wilde teruggeven ‘dan kom ik volgende week wel weer sporten met je’ was het antwoord, aan het einde van het gesprek maakte ze zelfs nog duidelijk dat ze misschien uit zou gaan waar ik dit weekend heen ga.
Daar waar het vorige week qua gevoelens misschien ietsje beter leek te gaan, begint het nu weer all over again. Zwak als ik ben heb ik natuurlijk met der ingestemd, maar wat ben ik ondertussen kwaad op der. Wat wil ze hier nu mee bereiken? Ik ben echt in staat om haar nu op te bellen en te zeggen dat ik helemaal niet wil, maar aan de andere kant wil ik haar juist graag weer zien. Hopend dat het misschien weer iets kan worden… Zucht
quote:ben jij nou een vent?Op dinsdag 8 april 2008 11:20 schreef Minocyl het volgende:
Hier ook maar even een verhaaltje van mij
Zo een twee weken geleden is het uitgegaan tussen mij en mijn ex vriendin, na zo een anderhalf jaar te hebben gehad ging het de laatste tijd wat minder. Zij begon steeds meer met vrienden af te spreken op tijden dat ik vrij was van mijn stage en haar graag wilde zien (in het weekend etc). Reacties waarin ik duidelijk probeerde te maken dat ik het jammer vond dat ik haar steeds minder zag werden steevast beantwoord met de reactie dat ik haar niet genoeg vrijheid gaf.
Na een gezamenlijke avond stappen is de bom gebarsten en heeft ze besloten om het uitmaken, ze wilde weer vrij zijn. Aangezien ze die avond nog bleef slapen hebben we veel gepraat en gehuild, ook tijdens het afscheid de volgende dag waren we beide zeer emotioneel. We hebben samen zulke mooie momenten gekend.
Aangezien we een gezamenlijk sport abonnement hadden zou ze diezelfde week nog mee gaan sporten want ze wilde nog graag vrienden blijven. Het samen sporten viel me zwaar tegen, ik heb haar dan ook nog kenbaar gemaakt dat ik nog met gevoelens zat (zo not done eigenlijk), maar ze zei dat het echt beter was zo. Diezelfde vrijdag ben ik er achter gekomen dat ze al met twee jongens had gezoend waarvan ze er met eentje in bed heeft gelegen, en dat voor een vrijdagochtend…
Dit, samen met steun van mijn vrienden heeft mij er toe doen besluiten dat ik eigenlijk geen contact meer wilde. Ik zat met teveel gevoelens richting haar. Tijdens het gezamenlijk sporten de week daarop heb ik dan ook gezegd dat het de laatste keer was dat we samen gingen en het beter was om voorlopig geen contact te hebben. Daar waar ik verwachtte dat zij er mee eens zou zijn, wist ze juist niet waar ze het zoeken moest. Het aantal keren dat ze vroeg waarom was niet meer op 2 handen te tellen, ik heb echt nog nooit iemand zo verward gezien. Tijdens de rest van het sporten en de terugreis heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht rondgelopen, dit was gewoon de juiste beslissing! De komende tijd zal het natuurlijk met vallen en opstaan gaan, maar in ieder geval hoef ik niet meer direct aan haar herrinert te worden.
Totdat..
Na het afgelopen weekend te hebben gestapt met goede vrienden werd ik zondag opeens daar haar aangesproken (op msn) met de vraag of ik nog een pasfoto van haar had. Op de wedervraag waarom, vertelde ze dat ze er nog eentje van mijn had en ik ooit had gezegd dat ik die wel terug wilde hebben voor een ID etc. Nieuwsgierig als ik was vroeg ik natuurlijk wanneer ze die dan wilde teruggeven ‘dan kom ik volgende week wel weer sporten met je’ was het antwoord, aan het einde van het gesprek maakte ze zelfs nog duidelijk dat ze misschien uit zou gaan waar ik dit weekend heen ga.
Daar waar het vorige week qua gevoelens misschien ietsje beter leek te gaan, begint het nu weer all over again. Zwak als ik ben heb ik natuurlijk met der ingestemd, maar wat ben ik ondertussen kwaad op der. Wat wil ze hier nu mee bereiken? Ik ben echt in staat om haar nu op te bellen en te zeggen dat ik helemaal niet wil, maar aan de andere kant wil ik haar juist graag weer zien. Hopend dat het misschien weer iets kan worden… Zucht
Je weet zelf dat je met haar wilt afspreken omdat je hoopt dat het nog goed komt (waarom zou je dat nog willen.. je kan haar toch niet meer vertrouwen), maar dit werkt gewoon niet! Op hele korte termijn is het even relaxed als je haar weer ziet maar de tijden daarna zijn gewoon KUT omdat je dan weer wordt geconfronteerd dat ze niet meer bij jou wilt zijn..
, zal ik haar nou wel of niet zoenen. We keken elkaar even een moment aan, maar het bleef bij een knuffel. Verdorie, als ze nou niet in dezelfde vriendengroep zat was het prima, gewoon geen contact, klaar, over. Maar dat is niet zo, en bovendien kunnen we zo goed met elkaar praten. Irritant dit jonge. Ik wil haar zien maar ook weer niet .quote:je bent 1 van de weinigen die nog heil ziet in een vreemdganger en er welliswaar nog achteraan loopt, beter ga je je op HIV laten testen ipv je hierover bezig te houden.Op dinsdag 8 april 2008 11:20 schreef Minocyl het volgende:
Hier ook maar even een verhaaltje van mij
Zo een twee weken geleden is het uitgegaan tussen mij en mijn ex vriendin, na zo een anderhalf jaar te hebben gehad ging het de laatste tijd wat minder. Zij begon steeds meer met vrienden af te spreken op tijden dat ik vrij was van mijn stage en haar graag wilde zien (in het weekend etc). Reacties waarin ik duidelijk probeerde te maken dat ik het jammer vond dat ik haar steeds minder zag werden steevast beantwoord met de reactie dat ik haar niet genoeg vrijheid gaf.
Na een gezamenlijke avond stappen is de bom gebarsten en heeft ze besloten om het uitmaken, ze wilde weer vrij zijn. Aangezien ze die avond nog bleef slapen hebben we veel gepraat en gehuild, ook tijdens het afscheid de volgende dag waren we beide zeer emotioneel. We hebben samen zulke mooie momenten gekend.
Aangezien we een gezamenlijk sport abonnement hadden zou ze diezelfde week nog mee gaan sporten want ze wilde nog graag vrienden blijven. Het samen sporten viel me zwaar tegen, ik heb haar dan ook nog kenbaar gemaakt dat ik nog met gevoelens zat (zo not done eigenlijk), maar ze zei dat het echt beter was zo. Diezelfde vrijdag ben ik er achter gekomen dat ze al met twee jongens had gezoend waarvan ze er met eentje in bed heeft gelegen, en dat voor een vrijdagochtend…
Dit, samen met steun van mijn vrienden heeft mij er toe doen besluiten dat ik eigenlijk geen contact meer wilde. Ik zat met teveel gevoelens richting haar. Tijdens het gezamenlijk sporten de week daarop heb ik dan ook gezegd dat het de laatste keer was dat we samen gingen en het beter was om voorlopig geen contact te hebben. Daar waar ik verwachtte dat zij er mee eens zou zijn, wist ze juist niet waar ze het zoeken moest. Het aantal keren dat ze vroeg waarom was niet meer op 2 handen te tellen, ik heb echt nog nooit iemand zo verward gezien. Tijdens de rest van het sporten en de terugreis heb ik met een grote glimlach op mijn gezicht rondgelopen, dit was gewoon de juiste beslissing! De komende tijd zal het natuurlijk met vallen en opstaan gaan, maar in ieder geval hoef ik niet meer direct aan haar herrinert te worden.
Totdat..
Na het afgelopen weekend te hebben gestapt met goede vrienden werd ik zondag opeens daar haar aangesproken (op msn) met de vraag of ik nog een pasfoto van haar had. Op de wedervraag waarom, vertelde ze dat ze er nog eentje van mijn had en ik ooit had gezegd dat ik die wel terug wilde hebben voor een ID etc. Nieuwsgierig als ik was vroeg ik natuurlijk wanneer ze die dan wilde teruggeven ‘dan kom ik volgende week wel weer sporten met je’ was het antwoord, aan het einde van het gesprek maakte ze zelfs nog duidelijk dat ze misschien uit zou gaan waar ik dit weekend heen ga.
Daar waar het vorige week qua gevoelens misschien ietsje beter leek te gaan, begint het nu weer all over again. Zwak als ik ben heb ik natuurlijk met der ingestemd, maar wat ben ik ondertussen kwaad op der. Wat wil ze hier nu mee bereiken? Ik ben echt in staat om haar nu op te bellen en te zeggen dat ik helemaal niet wil, maar aan de andere kant wil ik haar juist graag weer zien. Hopend dat het misschien weer iets kan worden… Zucht
Iemand die met een ander neukt tijdens een relatie noemen we in de volksmond een h**r.
quote:Misschien dat het niet helemaal duidelijk uit mijn verhaal kwam, maar dat is gebeurt na de avond dat het uit is gegaan. Dus eigenlijk heb ik er ook geen recht van spreken over, maar het gevoel blijft natuurlijk kut dat ze al zo snel verder gaat.Op dinsdag 8 april 2008 12:29 schreef Frenkpie het volgende:
Minocyl --> dude.. ze is vreemd gegaan met 2 kerels tijdens de relatie, ze heeft je gewoon aan de kant geflikkerd en nu beseft ze ineens hoeveel jij welniet waard bent voor haar. Stink hier niet in en laat haar maar ff lekker in haar eigen sop gaarkoken en kap dat contact af.
Ik moet wel zeggen dat ik het vorige weekend (niet afgelopen weekend, maar daarvoor) zelf ook al met iemand heb gezoend en daar afgelopen vrijdag een date aan heb overgehouden. Het erge tijdens die date was dat ik eigenlijk alleen maar verhalen vertelde over ik en mijn ex. Moest echt op een gegeven tegen mezelf zeggen dat dat verleden tijd was omdat het toch een beetje te genant werd
Verder is het daarmee niets geworden, niet mijn type ofzo quote:Je zult mij waarschijnlijk bedoelenOp dinsdag 8 april 2008 12:29 schreef Cecek het volgende:
Reactie op lolMARKlol: Ik zou zeggen, doe dit jezelf niet aan? Want je weet toch dat het alleen maar aan je gaat vreten. En ik kan het zeggen want ik bega zo'n beetje diezelfde fout. Verhaal staat geloof ik een paar pagina's terug. Ik spreek haar nu echt te vaak (via msn dan meestal) en afgelopen zaterdag ben ik ook met haar en een gezamelijke vriendin even de stad in gegaan. Uiteindelijk ging die vriendin naar haar vriend en ging ik met mn ex mee naar huis. Daar wat op de bank gehangen (het voelde echt weer als vanouds). Maar dan dat afscheid weer, beetje ongemakkelijk , zal ik haar nou wel of niet zoenen. We keken elkaar even een moment aan, maar het bleef bij een knuffel. Verdorie, als ze nou niet in dezelfde vriendengroep zat was het prima, gewoon geen contact, klaar, over. Maar dat is niet zo, en bovendien kunnen we zo goed met elkaar praten. Irritant dit jonge. Ik wil haar zien maar ook weer niet .
Ik zal je verhaal eens gaan lezen. Maar goed, ik denk dat het dikgedrukte alles wel samenvat. Ik ken het probleem ook, de eerste keer dat ik haar zag was ook erg onwennig. Je hebt een lange tijd met elkaar doorgebracht en alles met elkaar gedeeld en dan mag/kan dat opeens niet meer.Ik heb inderdaad ook het gevoel dat ze nu eigenlijk pas beseft wat ze eigenlijk wel niet mist, dat het vrijheid gevoel wat ze dacht te krijgen toch erg tegen valt. Als je dan nog gevoelens hebt is het natuurlijk wel erg verleidelijk om daarop in te gaan. Hetgeen wat ik nu eigenlijk nog wil is haar hier nog mee confronteren, vragen wat ze nu eigenlijk nog wilt. Want afspreken om een pasfoto is natuurlijk de grootste kul die er is, heb nog drie stuks in mijn portemonnee zitten
. Dat twijfelgebeuren is hier ook aanwezig maar het duurde bij haar een maand eer ze ging twijfelen, terwijl ze daarvoor nog gewoon volledig achter haar besluit stond. Ik was er inmiddels eindelijk een beetje overheen, had de hoop opgegeven dus het kwam dus ook geheel als een verrassing. Op de man afvragen wat ze nou precies wil heeft niks uitgemaakt, ze weet het zelf ook niet. Daar heb je zooo veel aan . Tja wat kan ik er bij jouw situatie over zeggen. Wat wil je zelf? Wil je dat het weer aan gaat eigenlijk? Hoop je dat ze je weer terugwil? Of wil je toch doorgaan met je leven? Dat soort dingen vraag ik mezelf ook constant af, maar kan er eigenlijk moeilijk antwoord op geven. Misschien kan jij dat wel voor jezelf?quote:Het is dat je een man bent, want anders had ik gedacht dat je me ex was. je verhaal komt zooo overeen:')Op dinsdag 8 april 2008 13:58 schreef cecek het volgende:
Ja ik bedoelde jou inderdaad
Tja wat wil ik zelf, als ik reeel ben (en dat is moeilijk op momenten als deze) dan weet ik ook wel dat het niet meer zo goed ging op het eind. Ergens wilde ik het misschien zelf wel uitmaken, maar heb ik die stap nooit genomen omdat ik teveel van der hield.
Natuurlijk hoop ik ook dat ze me terug wilt, misschien wel zodat ik kan zeggen dat ik dat niet wil. Of gewoon om weer samen verder te gaan zoals voor alle ruzies. Natuurlijk zal dat laatste waarschijnlijk niet gebeuren, maar ik ben nu gewoon erg benieuwd wat zij wilt. Waarschijnlijk zal ze gaan ontkennen dat ze me me mist, of weet ze niet wat ze wil en schiet je inderdaad nog niets op.
Denk dat uit mijn bovenstaande stukje wel duidelijk wordt dat ik zelf ook niet weet wat ik wil, doorgaan met je leven is natuurlijk de meest logische stap, maar op sommige momenten ook zo gemakkelijk gezegd dan gedaan
ben nu een week single, wel beetje contact met ex booral via msn en via vrienden.
hij heeft het uitgemaakt vorige week woensdag met de redend at we teveel zouden verschillen ofzo (heel vaag allemaal, allemaal kleine vage redenen erbij die naar mijn idee niet klopten)
hij is wegegaan met de boodschap dat hij nog van me houdt en nog steeds verliefd is.
nu heb ik zo'n dubbel gevoel en heb het idee dat hij blij is van me af te zijn maar tegelijertijd ook weer helemaal niet (hij heeft dit bevestigd)
Het doet pijn, morgen gaan we met elkaar uitgebreid praten.
Donderdag hebben we een feestje waar we beiden voor zijn uitgenodigd.
Mocht hem daar kussen, knuffelen enz. wat je doet als stelletje zijnde, maar wel weten van binnen dat het uit is.
maar dan ben ik bang dat ik valse hoop krijg.
wil hem gewoon terug, mis hem zo
btw. we hadden 8 maanden (niet lang kweet het..maar je meot ergens beginnen)
vorige week maandag dus 8 maanden, nog roos van hem gehad en heel blij deedie. dinsdag heeft hij na zittend enken of hij het ging uitmaken ja of nee (kreeg ik woensdag te horen) maar hij smste me die dinsdagavond nog wel dat hij van me hield en lief vriendinnetje enzo.
(hij is 22 ik 19.. >.<)
dit lucht op
quote:Verbouw je huis eens, verplaats de meubels of een nieuwe vloer/gordijnen whatever.. Dat zal je misschien helpen, of een huisdier nemen? Een poes.Op zondag 6 april 2008 10:36 schreef Punjab het volgende:
[..]
Dat lijkt me wel ontzettend moeilijk, elke kaar elke dag (moeten) zien vanwege het werk. Ik ben wel iemand die werk en prive gescheiden wil houden, snap dat het niet altijd lukt natuurlijk. Het huis verkocht hebben zal dan nog steeds geen echte closure betekenen voor je denk ik zo.
Vooral je laatste 2 zinnen zijn heel erg van toepassing op mij. Het is ook niet makkelijk om je niet te verliezen in een relatie. Tenminste dat vind ik! En dan ben je op een gegeven moment alleen nog maar bezig met overleven, ik vind dat je dat heel mooi verwoord!
Het enige gevoel dat ik op dit moment heb is dat het huis heel leeg aanvoelt, maar misschien went dat wel? Tijd zal het leren, kan ik niks anders van maken.
Zo voelt je huis misschien minder leeg aan.. Zo overleef je het makkelijker.
quote:Op dinsdag 8 april 2008 21:20 schreef deadlywhisper88 het volgende:
ik meld me ook.
ben nu een week single, wel beetje contact met ex booral via msn en via vrienden.
hij heeft het uitgemaakt vorige week woensdag met de redend at we teveel zouden verschillen ofzo (heel vaag allemaal, allemaal kleine vage redenen erbij die naar mijn idee niet klopten)
hij is wegegaan met de boodschap dat hij nog van me houdt en nog steeds verliefd is.
nu heb ik zo'n dubbel gevoel en heb het idee dat hij blij is van me af te zijn maar tegelijertijd ook weer helemaal niet (hij heeft dit bevestigd)
Het doet pijn, morgen gaan we met elkaar uitgebreid praten.
Donderdag hebben we een feestje waar we beiden voor zijn uitgenodigd.
Mocht hem daar kussen, knuffelen enz. wat je doet als stelletje zijnde, maar wel weten van binnen dat het uit is.
maar dan ben ik bang dat ik valse hoop krijg.
wil hem gewoon terug, mis hem zo
btw. we hadden 8 maanden (niet lang kweet het..maar je meot ergens beginnen)
vorige week maandag dus 8 maanden, nog roos van hem gehad en heel blij deedie. dinsdag heeft hij na zittend enken of hij het ging uitmaken ja of nee (kreeg ik woensdag te horen) maar hij smste me die dinsdagavond nog wel dat hij van me hield en lief vriendinnetje enzo.
(hij is 22 ik 19.. >.<)
dit lucht op
Hij is niet meer verliefd op je. Sorry. Dat is wel heel makkelijk gezegd voor 'm, omdat ie je niet al teveel pijn wil doen, maar als jij echt helemaal hoteldebotel head over heels waanzinnig on cloud 9 verliefd bent op iemand, dan ben je helemaal niet bezig met 'te verschillend' zijn. Het enige wat je dan wil is bij diegene zijn.
Ik snap dat je het wil geloven, maar het is niet (meer) zo. Anders was het nog wel aan geweest...
Sterkte!Daarna geen contact meer gehad, en langzaamaan werd ik steeds kwader (voor zover ik kwaad kan worden) over de manier waarop hij me behandeld heeft de laatste weken en ik kreeg een beetje een afkeer van hem. Dat was heel raar om mee te maken en ik werd er ook verdrietig van, maar ik dacht dat dit me misschien wel zou helpen om er afstand van te nemen. Maar toen kreeg ik erge hoofdpijn en spierpijn en begon ik hem steeds meer te missen, of de relatie, daar ben ik eigenlijk nog niet over uit. Op dit moment ben ik echt kapot. Al een week constant hoofdpijn en ik droom elke nacht van hem, maar dan ook echt elke nacht. Ik wil hem zo graag weer zien nu, maar ik weet dat ik dan weer helemaal overnieuw kan beginnen met het verwerken. Maar ik mis zijn warmte en grapjes en de leuke dingen die we altijd samen deden, en ons huis en zijn familie... Ik moet me zo weerhouden hem niet te smsen of langs te fietsen als ik bij een opdrachtgever daar 2 straten verder moet zijn. Alleen maar om te kijken of hij thuis is. Weet nu gewoon even niet goed hoe ik ermee om moet gaan...
Kortom: help...
Je kan het vergelijken met het eten van een grote chocoladetaart als je net een tijdje bezig bent met een goed dieet; het dieet is niet onprettig en redelijk uit te houden alleen soms wil je ineens ene chocoladetaart opeten. Maar je weet gewoon dat je daardoor alleen maar nóg langer moet dieten voordat je bij je 'doel' bent en een keertje kan je op zich wel aan, maar de vaker je het doet de meer emotioneel je zal afstompen.
Uit mijn ervaringen werken de volgende dingen:
- leuke dingen doen met vrienden
- erover praten met vrienden
- probeer de dingen die je herrinnert aan die tijd niet direct in t zicht/bereik te leggen
- ga lekker met andere meiden (voor jou: mannen) kletsen en misschien beetje flirten
etc.
Er zijn nog veel andere tips e.d. maar dat is niet iets wat ik zo publiekelijk wil posten.
)Hij heeft gisteren nog post van mij in de brievenbus gedaan en daar heb ik hem via een sms voor bedankt, maar nog niks op terug gehoord en dat is niets voor hem. Maar hij zal ook wel proberen om zich in te houden denk ik en afstand te nemen, 3 weken geleden stelde hij nog voor om met zijn moeder langs te komen... Ik ga nu dus weer even alle kanten op in mijn hoofd
quote:Ik moet zeggen.. het is nu 2mnd uit en ik doe héél veel leuk dingen - toch blijft ze altijd door mjin hoofd heen spoken. Hoe 'goed' ik me ook voel, er is geen dag dat ik niet aan d'r denk...Op zaterdag 12 april 2008 21:59 schreef Silverado het volgende:
Helaas zijn de weekenden, wanneer je niks te doen hebt, heel erg eenzaam
Vandaar mijn post nu De eerste paar dagen nadat hij gezegd had dat hij met een ander had gezoend was ik ontzettend kwaad. Ik weet dat ik beter verdien, maar ergens heb ik nog in mijn gedachten zitten: 'mijn liefde van mijn leven'.
Ik ben vrij depressief 'aangelegd', zegmaar onzelfverzekerd, ik vertrouw eigenlijk geen mensen en heb me ook nooit zo aan mensen gehecht. Hij was de eerste persoon die er doorheen kwam bij mij, en nu heb ik daar spijt van. Ik had me voorgenomen in mijn leven om me maar aan één persoon te geven (niet per se vanuit christelijke overwegingen, ik vind dat gewoon een fijn idee). En dat is nu weg.
Tijdens onze relatie was ik vaak erg huilerig en verdrietig om hoe mensen met mij omgingen. Hij had ook dingen, maar hij wilde die nooit met mij overleggen omdat hij dacht dat hij mij daar alleen maar mee zou belasten. Hij was de laatste tijd al niet meer zo gezellig en dergelijke, maar ik dacht; daar komen we wel doorheen, het komt wel goed. Niet dus. Doordat hij zich rot voelde, werd hij een lompe boer (zijn quote) en was hij niet meer verliefd op mij. Ik kon weg.
Ik weet het niet meer
Bah
quote:Tja ik denk elke dag aan haar... Ik doe ook erg veel leuke dingen, maar ik mis haar gewoon op de momenten dat ik niks doe.En ja, ik mis haar ook tijdens de leuke dingen. Hoop heel stiekem dat het toch nog goed komtOp zondag 13 april 2008 06:33 schreef r_AW het volgende:
[..]
Ik moet zeggen.. het is nu 2mnd uit en ik doe héél veel leuk dingen - toch blijft ze altijd door mjin hoofd heen spoken. Hoe 'goed' ik me ook voel, er is geen dag dat ik niet aan d'r denk...
. We zullen het donderdag meemaken als we weer met een grote groep gaan stappen en ik haar weer eens in levende lijve zie... ik wil iig weer opnieuw en probeer dan maar een move te maken .quote:Hmm ja goeie tip! Maar ik woon er pas een kleine 14 maanden. Heb het hele huis van top tot teen verbouwd toen we het gekocht hebben. Daarnaast voel ik me hier heel erg thuis, ondanks dat ik naar de andere kant van het land ben verhuisd, voornamelijk voor haar. De omgeving staat me heel erg aan en ik heb mijn werk hier nu in de buurt.Op woensdag 9 april 2008 11:05 schreef hsn het volgende:
[..]
Verbouw je huis eens, verplaats de meubels of een nieuwe vloer/gordijnen whatever.. Dat zal je misschien helpen, of een huisdier nemen? Een poes.
Zo voelt je huis misschien minder leeg aan.. Zo overleef je het makkelijker.
Weet je, we hadden samen een hond en een kat. De hond is van haar zo hebben we altijd gezegd, voor als we uit elkaar mochten gaan. En de kat is van mij. Dus ongeacht of ik nu een kat heb, het blijft erg leeg aanvoelen
Geen hond en geen partner. Ik ben wel ontzettend blij dat de kat er altijd voor me is als ik thuis kom na een lange dag op de zaak! Hij begroet me altijd en is altijd blij me te zien Het is trouwens nu 8 dagen geleden sinds ik haar voor het laatst gezien of gesproken heb. We hebben wel wat gesmst en nog wat praktische zaken besproken via msn, zoals het huis en andere financiele verplichtingen. We zijn er allebei wel uit dat we eerst wat rust moeten hebben, onze relatie is echt in straaljager tempo gegaan door omstandigheden en daarbij hebben wij denk ik onzelf teveel verloren in de relatie. Maar ondanks dat we allebei dat besef hebben, heb ik het er heel erg zwaar mee! Je denkt aan de leuke dingen, aan de dingen die niet leuk waren.. En je voelt je zo leeg. Het enige wat ik op dit moment kan doen is veel nadenken over wat ik wil, hard werken en daar wat afleiding in vinden en in de weekenden regelmatig eens wat ondernemen!
Zoals hierboven vermeld, de weekenden (dit is eigenlijk pas de 1e volledige) is het het moeilijkst... En dit weekend was nog wel een weekend waarin ik ben gaan stappen met een oud klasgenootje en sinds 3 jaar weer eens lekker uit mijn dak ben gegaan! Het was echt super, totdat je wakker wordt zondagochtend. Dan is daar die leegte weer, voel je je brak en kun je wel janken!
Het is en blijft gewoon erg moeilijk om erachter te komen wat je nou wil; al die vraagstukken die ik al voorbij heb zien komen zijn zo van toepassing... Wil je haar terug? Wil zij je terug? Is het klaar, of heb je nog unfinished business met elkaar? Zou je als vrienden meer aan elkaar hebben, of als maatjes? Zou ik het kunnen verdragen haar met een ander te zien? Ben ik al toe aan iets nieuws?
Nou zo kan ik nog wel even doorgaan, gelukkig is het morgen weer maandag. Genoeg afspraken staan komende week, dus die werkdagen kom ik wel door! Totdat het weer weekend is
Ik probeer dus maar te genieten van wat ik heb en minder stil te staan bij wat ik niet meer heb! En de dingen die ik heb meegemaakt met haar, die zijn nooit voor niets geweest, de leuke en ook de vervelende dingen niet. Things come & go
quote:Hoi Susi,Op zondag 13 april 2008 08:58 schreef Susi het volgende:
Het is nu iets langer dan een maand uit. Ik moet nog steeds elke dag huilen, en hoe meer ik tegen mezelf zeg dat hij een lul is en gemeen, hoe meer ik wel van hem lijk te gaan houden. We hebben bijna 3 jaar een relatie gehad en ik weet ook wel dat alles vanuit mij kwam en dat ik er weinig voor terugkreeg, maar we wilden met elkaar trouwen en ik was er heilig van overtuigd dat hij mijn ware was. Ís eigenlijk, want ik denk het nog steeds. Intussen heeft hij al met een ander gezoend en ik weet dat dat meisje gek van hem is, en dat is zo erg. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik ben zo bang.
De eerste paar dagen nadat hij gezegd had dat hij met een ander had gezoend was ik ontzettend kwaad. Ik weet dat ik beter verdien, maar ergens heb ik nog in mijn gedachten zitten: 'mijn liefde van mijn leven'.
Ik ben vrij depressief 'aangelegd', zegmaar onzelfverzekerd, ik vertrouw eigenlijk geen mensen en heb me ook nooit zo aan mensen gehecht. Hij was de eerste persoon die er doorheen kwam bij mij, en nu heb ik daar spijt van. Ik had me voorgenomen in mijn leven om me maar aan één persoon te geven (niet per se vanuit christelijke overwegingen, ik vind dat gewoon een fijn idee). En dat is nu weg.
Tijdens onze relatie was ik vaak erg huilerig en verdrietig om hoe mensen met mij omgingen. Hij had ook dingen, maar hij wilde die nooit met mij overleggen omdat hij dacht dat hij mij daar alleen maar mee zou belasten. Hij was de laatste tijd al niet meer zo gezellig en dergelijke, maar ik dacht; daar komen we wel doorheen, het komt wel goed. Niet dus. Doordat hij zich rot voelde, werd hij een lompe boer (zijn quote) en was hij niet meer verliefd op mij. Ik kon weg.
Ik weet het niet meer
Bah
Wat een rotgevoel he, ik ben nog niet zo ver dat ik je kan helpen, zit er zelf ook nog midden in. Ik kan je wel een beetje een hart onder de riem proberen te steken, en dat is dat je gedachtegang wel een beetje op die van mij lijkt qua verwerken. Wat mij er doorheen sleept is de overtuiging dat het me gaat lukken, en dat ik trots ben op de (kleine) dingen die ik al bereikt heb, nu, maar ook voor de break up. Daar hou ik me aan vast, en ook al zitten er hele diepe dalen in je gevoel nu, als je er aan denkt wat je al bereikt hebt, en het inzicht dat je nu in je helaas afgelopen relatie hebt, geeft je dat wel kracht, toch? En dat hij na zo'n korte tijd al weer met iemand gezoend heeft is zwaar k** en het is heel goed dat je daar kwaad om bent, hij doet zijn zelfbedachte naam als Lompe boer (ik zou het voortaan met hoofdletter L schrijven als ik jou was) dus wel eer aan. Respectloos vind ik dat. Als ik er achter kom dat mijn ex zoiets inmiddels gedaan heeft denk ik dat mijn verwerking dan ineens heel snel zou gaan
Succes ermee meid, en ga lekker slapen, ben je morgen weer een dag verder!
[ Bericht 0% gewijzigd door tochmaareenkloontje op 13-04-2008 22:51:08 ]
quote:Hier nog 1 - het enige wat me er eigenlijk doorheen sleept is het echt richten op mezelf, en inderdaad ook bedenken wat ik zélf heb bereikt etc, voor en na de breakup. En hoe érg zij kon zijn af en toe.Op zondag 13 april 2008 22:45 schreef tochmaareenkloontje het volgende:
[..]
Hoi Susi,
Wat een rotgevoel he, ik ben nog niet zo ver dat ik je kan helpen, zit er zelf ook nog midden in. Ik kan je wel een beetje een hart onder de riem proberen te steken, en dat is dat je gedachtegang wel een beetje op die van mij lijkt qua verwerken. Wat mij er doorheen sleept is de overtuiging dat het me gaat lukken, en dat ik trots ben op de (kleine) dingen die ik al bereikt heb, nu, maar ook voor de break up. Daar hou ik me aan vast, en ook al zitten er hele diepe dalen in je gevoel nu, als je er aan denkt wat je al bereikt hebt, en het inzicht dat je nu in je helaas afgelopen relatie hebt, geeft je dat wel kracht, toch? En dat hij na zo'n korte tijd al weer met iemand gezoend heeft is zwaar k** en het is heel goed dat je daar kwaad om bent, hij doet zijn zelfbedachte naam als Lompe boer (ik zou het voortaan met hoofdletter L schrijven als ik jou was) dus wel eer aan. Respectloos vind ik dat. Als ik er achter kom dat mijn ex zoiets inmiddels gedaan heeft denk ik dat mijn verwerking dan ineens heel snel zou gaan
Succes ermee meid, en ga lekker slapen, ben je morgen weer een dag verder!
Aan de andere kant zijn er zoveel dingen om toch wel depressief etc van te worden, maarja dat hoort ook wel weer bij een breakup natuurlijk.
Heb echt een superweekend achter de rug met veel vrienden etc, maar dan zit je thuis, en is er toch weer die leegte. Ik kan nu al niet wachten op het moment dat dat er niet meer is. Ik wil weer een vriendin! Maar aan de andere kant wil ik ook nog vrijgezel blijven - waarom kan dat nou niet samen
Nou ja, er is niks verandert bij mij dan.
Om me heen wel. Mensen roddelen dat ik en zo'n meisje elkaar leuk vinden terwijl dat niet zo is, en een van mijn vrienden gaat zaterdagavond film kijken met mijn ex, maar hij beweerd dat het absoluut geen date is, want dat wil die niet. Maar nog ben ik half jaloers op hem, en dat is dus echt niet goed, ik zou er niks om moeten geven.
Waarom kan ik niet gewoon besluiten niks meer te zien in mijn ex, dan had ik hier geen last meer van. Dan zou ik haar ook niet meer missen en zo. Want dit gevoel begint langzaam te irriteren. En altijd doen alsof je blij bent is ook lastig zeker als het echt niet zo is.
Maar ja, Fuck dit, ik ga Mario kart doen (altijd de beste oplossing)
Edit:
wth...was ze net op MSN is ze weer lief aan het doen of zo...maar ik denk toch echt wel dat ze me niet terug wil...een beetje verwarrend.
[ Bericht 10% gewijzigd door dude_flipper12 op 14-04-2008 21:23:47 ]
quote:Hier bijna 2 maanden verder, dagelijks zit ik er nog wel mee! De ene keer wat meer dan de andere keer, en iedere keer probeer ik mezelf voor te houden dat het wel weer goedkomt (met mezelf dan), en aan de andere kant kan ik nu gewoon doen en laten wat ik wil. Dat was eerst ook wel anders eigenlijk.. Van kleine positieve dingen gewoon méér proberen te maken, en alleen aan jezelf denken, jezelf leren kennen etc, dat is ook iets wat belangrijk en goed is. Dat ik daar achter moet komen op mn 25e zeg...Op maandag 14 april 2008 18:44 schreef dude_flipper12 het volgende:
bijna 3 maanden nu hier, en er is niks verandert sinds mijn vorige posts...wat moet ik hier nu mee.
Nou ja, er is niks verandert bij mij dan.
Om me heen wel. Mensen roddelen dat ik en zo'n meisje elkaar leuk vinden terwijl dat niet zo is, en een van mijn vrienden gaat zaterdagavond film kijken met mijn ex, maar hij beweerd dat het absoluut geen date is, want dat wil die niet. Maar nog ben ik half jaloers op hem, en dat is dus echt niet goed, ik zou er niks om moeten geven.
Waarom kan ik niet gewoon besluiten niks meer te zien in mijn ex, dan had ik hier geen last meer van. Dan zou ik haar ook niet meer missen en zo. Want dit gevoel begint langzaam te irriteren. En altijd doen alsof je blij bent is ook lastig zeker als het echt niet zo is.
Maar ja, Fuck dit, ik ga Mario kart doen (altijd de beste oplossing)
Edit:
wth...was ze net op MSN is ze weer lief aan het doen of zo...maar ik denk toch echt wel dat ze me niet terug wil...een beetje verwarrend.
quote:Ik ben 17, en ik zit nu wel half in een identiteitscrisis volgens mij of zo. En ik ben tamelijk verward, zo'n beetje sinds het uit is eigenlijk.Op dinsdag 15 april 2008 18:39 schreef r_AW het volgende:
[..]
Hier bijna 2 maanden verder, dagelijks zit ik er nog wel mee! De ene keer wat meer dan de andere keer, en iedere keer probeer ik mezelf voor te houden dat het wel weer goedkomt (met mezelf dan), en aan de andere kant kan ik nu gewoon doen en laten wat ik wil. Dat was eerst ook wel anders eigenlijk.. Van kleine positieve dingen gewoon méér proberen te maken, en alleen aan jezelf denken, jezelf leren kennen etc, dat is ook iets wat belangrijk en goed is. Dat ik daar achter moet komen op mn 25e zeg...
ze is nu iig weer op MSN (best vreemd, eerst was ze heel lang maar heel sporadisch online, en nu is ze weer vaker online) maar goed. Ze doet nu niet lief of zo. Heb meer het gevoel dat ze geen zin heeft om (met mij?) te chatten of zo...maar ja.
Maar ik herken wel hoe jij je voelt.
[ Bericht 1% gewijzigd door dude_flipper12 op 15-04-2008 20:15:43 ]
quote:Zo herkenbaar, ik ben ook 24... Maar ze zeggen weleens; "je bent nooit te oud om te leren". Daar hou ik me dan ook maar aan vastOp dinsdag 15 april 2008 18:39 schreef r_AW het volgende:
[..]
Hier bijna 2 maanden verder, dagelijks zit ik er nog wel mee! De ene keer wat meer dan de andere keer, en iedere keer probeer ik mezelf voor te houden dat het wel weer goedkomt (met mezelf dan), en aan de andere kant kan ik nu gewoon doen en laten wat ik wil. Dat was eerst ook wel anders eigenlijk.. Van kleine positieve dingen gewoon méér proberen te maken, en alleen aan jezelf denken, jezelf leren kennen etc, dat is ook iets wat belangrijk en goed is. Dat ik daar achter moet komen op mn 25e zeg...
Vooral dat aan jezelf denken vind ik moeilijk, je hebt bijna 3 jaar aan elkaar en veel aan haar gedacht. En nu moet je voor jezelf kiezen, zelfs de kleine dingetjes daar moet je nu veel vaker bij stil staan.Ik heb geluk dat ik ontzettend veel plezier in mjin werk heb en dat ik me daar vol overgave op kan storten (voor zover ik dat nog niet deed). En ergens zal ik wel weer een balans moeten vinden tussen werk en prive, want dat het eventjes een soort vluchtweg is dat vind ik niet zo erg, maar er zijn meer dingen dan alleen maar werken natuurlijk.
En wat je zegt, de positieve dingen meer waarderen en meer genieten van die momenten. Ik ben nog geen 2 maanden of 3 maanden uit elkaar, maar 10 dagen nu. Denk ook dat het voor iedereen anders is hoe die ermee omgaat en hoelang die processen duren. Al met al valt het me soms erg zwaar en soms weer heel erg mee.
. Er zijn zooooveel liedjes over liefdesverdriet en dergelijk om je heen, maar jou zal het niet gebeuren hoor, jij bent er zo overheen. Nou, dus niet . Wat heb ik in vooral die anderhalve maand nadat het uitging mezelf leren kennen ! Ik was zo down en emo en alles was kut . Gelukkig waren daar m'n vrienden die random mailtjes naar me stuurde waar ik wel om moest lachen , en kreeg ik ineens lachwekkende cadeautjes (john west zalm uit blik, diverse games voor m'n sega master system , sterretjes 
). Het ging steeds beter! Het ontmoeten van nieuwe meisjes bevorderde dat proces nog meer .Maarja nou lijkt het er dus op dat m'n ex me weer terug wil? (iig dat maak ik op aan haar extreme belangstelling in mij ineens weer
). Hoe dat uit gaat pakken weet ik ook niet... we zien wel .quote:Eerst uitmaken en dan zich toch opeens bedenken, vrouwenOp woensdag 16 april 2008 10:06 schreef cecek het volgende:
Maarja nou lijkt het er dus op dat m'n ex me weer terug wil? (iig dat maak ik op aan haar extreme belangstelling in mij ineens weer
Hier gaat het eigenlijk best wel goed. Het is onderhand een maand geleden dat het is uitgegaan en ondanks dat de achtbaan nog weleens een vrije val naar beneden lijkt te maken, is de alemene trend toch wel omhoog
Verschillende vrienden hebben me goed gesteund en waren er voor mij indien nodig. Leuke dingen dingen doen is inderdaad een goede therapie, alleen iets minder voor mijn bankrekening (en dan zeggen dat een vriendin veel geld kost!)
Maar goed, heb ondertussen een nieuwe teamsport gevonden (waarvan vanavond de eerste echte training) een belangrijke tentamen gehaald (ondanks dat het leren erg kut ging) en nog een aantal dingen afgehandeld.Het is inderdaad een periode waarin je je zelf weer helemaal leert kennen, het za lin het begin investeren zijn in sommige dingen maar uiteindelijk zal het allemaal goedkomen. Ups and downs horen daar eenmaal bij.
Vorige week trouwens niet wezen sporten met mijn ex, had nog een andere afspraak staan. Nu gaan we gezellig aanstaande vrijdag sporten. Voor mij hoefde het niet maar ze wou perse nog gaan sporten samen, ben benieuwd al hoeft het van mij niet meer
quote:Maar hoe gaat het nu verder??Op woensdag 16 april 2008 10:06 schreef cecek het volgende:
Ik heb me serieus toen in jaren niet zoooo kut gevoeld als 2 maanden terug
Maarja nou lijkt het er dus op dat m'n ex me weer terug wil? (iig dat maak ik op aan haar extreme belangstelling in mij ineens weer
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 25-04-2008 17:50:27 ]
quote:Dat zal ik je vertellen
. Afgelopen donderdag tijdens het stappen hebben we weer gezoend en blijkt het gevoel weer helemaal terug te zijn van beide kanten. Morgen hebben we afgesproken bij haar thuis. Het lijkt er dus op dat het weer goed aan het komen is .quote:
SPOILERneudaten?
quote:tvp2
Niet verliefd worden.
Niet aan relaties beginnen.
Maar da's ook geen oplossing natuurlijk...
Shit. I'm screwed...
quote:hihihi
quote:
quote:
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 25-04-2008 12:21:50 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door fraubitch op 25-04-2008 17:22:39 ]
[ Bericht 62% gewijzigd door #ANONIEM op 25-04-2008 17:51:29 ]
quote:er komt eigenlijk maar 1 gedachte in me op.. :
!![ Bericht 49% gewijzigd door fraubitch op 25-04-2008 17:23:11 ]
quote:Op vrijdag 25 april 2008 01:29 schreef fraubitch het volgende:
[..]
er komt eigenlijk maar 1 gedachte in me op.. :
ik ga maar slapen ofzo... te veel wijn op hier.. quote:Fijn voor je dat het toch goed schijnt te komen.Op donderdag 24 april 2008 23:20 schreef cecek het volgende:
[..]
Dat zal ik je vertellen
Hou er wel rekening mee dat het van korte duur kan zijn, ik zelf spreek uit ervaring.
ik wil em uit mijn active lijst hebben
quote:Het is goed afgelopenOp vrijdag 2 mei 2008 07:34 schreef fraubitch het volgende:
ik ben toch wel benieuwd hoe het met cecek is afgelopen?
. We hebben een goed gesprek gehad over hoe we het niet willen en wat verbeterd kan worden ten opzichte van onze verhouding voor de breuk. We zijn weer helemaal verliefd geworden in de afgelopen weken en gaan er nu allebei weer vol voor. De gevoelens zijn bijna weer net zoals ze er waren toen we net wat hadden .quote:ik geef je max een jaarOp vrijdag 2 mei 2008 14:13 schreef cecek het volgende:
[..]
Het is goed afgelopen
quote:Nou ja, update van mij dan maar....Op vrijdag 2 mei 2008 12:18 schreef Lakai het volgende:
Lul dit topic is vol!!!
2 maanden verder; veel over nagedacht, gepraat, gelezen, en ik geloof dat ik het plaatje wel compleet heb.
Zal er niet teveel woorden aan vuil maken, ook omdat het voor haar zelf nog het triestst is, maar een kleine verwijzing naar de Griekse mythologie is hier wel op zn plaats:
Borderliners zijn de Sirenen van deze tijd
En eerlijkheidshalve: -1 voor mezelf dat ik zo'n wanhopige naïeve verliefde sukkel was dat ik erin getuind ben
Ik heb nog subtiel geprobeerd haar ervan te overtuigen dat ze vooral hulp moet zoeken, maar daarop reageerde ze met 'Probeer je me er nu van te overtuigen dat ik niet zonder je kan ofzo?'
Nou ja, dan is mijn rol uitgespeeld hè
. Rest mij slechts haar en haar nieuwe vlam bijzonder veel sterkte te wensen met haar fucked up zelfbeeld, stemmingswisselingen, onzekerheid, eeuwige twijfel, verlatingsangst, jaloezie, dwangmatig flirtgedrag, constante zoektocht naar aandacht, gezelschap en bevestiging, slaapproblemen, nachtmerries, paniekaanvallen, eetstoornis etc etc etc [ Bericht 5% gewijzigd door sungaMsunitraM op 03-05-2008 10:42:41 ]
De woensdag daarvoor had ik aangegeven dat ik het echt niet meer kon, ik de enige was die moeite deed voor de relatie en het heel moeilijk vond dat ie zo weinig tijd voor me vrij kon maken. Toen zei hij dat ik gelijk had en dat ie me echt gelukkig wil zien en dat ie mij niet kan geven wat ik verdien. Om deze reden heeft hij toen de knoop doorgehakt om te stoppen.
De donderdag heb ik nog bij hem geslapen, mn voeten brachten me en k dacht niet echt na. Samen geslapen, heel de vrijdag nog fijne dag gehad en uiteindelijk ging ik maar weg en zei "jammer dat we nu geen prison break kunnen kijken zondag" waarop hij zei dat ie gewoon zondag kwam.
Dus ik...uh? Tis uit, wat wil je nou? Hij wilde er toch nog over nadenken en wilde heel graag zondag komen. Zaterdag ging ie opeens uit zichzelf smsen om te vertellen waar ie mee bezig was en wat ik aant doen was.
Hierdoor kreeg ik weer hoop, maar de dag erna was het toch echt uit. Heel raar met tegenstrijdige dingen.
Hij zei dat ie niet genoeg voelde en dat t echt niet lukt. Ik geloof daar niks van omdat ie 4 dagen voor t uitging nog zei dat ie samen wilde blijven, kindjes, trouwen etc. En zelfs toen ik zei dat ik er niet meer in geloofde hij vol bleef houden van wel. Ook laat ie nog 2 dagen voor t uitgaat lieve briefjes achter.
Als ik zoy twijfelen en minder zou voelen voor iemand zou k dat absoluut niet meer doen...
Ik blijf dus zelf heel hard geloven dat t wel goedkomt, dat ie inziet dat ie niet zonder me kan. Maar weet ook goed dat t geen betere relatie zou worden als we weer samen zouden zijn. Mja, dan steeds weer die vraag waarom iemand moeite doet om mij ervan te overtuigen dat ie erin gelooft en samen wil blijven als ie zelf al twijfelt, waarom doe je dat?
Zucht...
quote:Omdat hij wel gek op je isOp zaterdag 3 mei 2008 23:18 schreef skadhd het volgende:
Mja, dan steeds weer die vraag waarom iemand moeite doet om mij ervan te overtuigen dat ie erin gelooft en samen wil blijven als ie zelf al twijfelt, waarom doe je dat?
Zucht...
Maar niet gek genoeg kennelijk...Ik ben allang weer doorgegaan. Heb een nieuwe relatie en t gaat super.
Alleen nu hij weer in mijn leven "verschijnt" droom ik dr ook weer over