Heb regelmatig gelurkt in OUD en het verhaal van Tan redelijk gevolgd de laatste tijd.
Mijn eerste reactie op dit trieste bericht is: nee! Maar de realiteit is harder, wat is het leven oneerlijk!
Tan, tanman, grote zussen en grote broer van Ayden, ik ben op zoek naar de woorden om iets troostends tegen jullie te zeggen. Iets dat jullie kracht kan geven, maar ik kan er niet op komen, woorden voor zóiets lijken niet te bestaan. Een dikke

dan maar! Er wordt aan jullie gedacht!
Lieve Ayden, rust zacht...