Ik WAS bij m'n vader, maar nu niet meer, vanwege ziek. De thuisreis vanuit diep Brabant heb ik overleefd dankzij de Nobelprijswaardige uitvinding 

 Paracetamol 

. 
Nou zou ik het normaliter denk ik het toppunt van triestheid vinden om in m'n eentje op Eerste Kerstdag met een pizza op de bank te kijken naar "Ali", maar het voelt nu als de hemel. Die kansloze pogingen van vanmiddag om toch nog maar even gezellig mee te kaarten en daar niet de hele tijd doorheen te niezen waren nog veel treuriger. Ik wilde echt niets anders meer dan gewoon in winterslaap gaan in m'n eigen huis