Mammapoli

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 00:01 schreef milia het volgende:
Idd Hukkie, heel gek, en de mensen van wie ik het wel had verwacht hebben zelfs geen mail of sms gestuurd, maar ik snap wel heel goed hoe eng het is! Gelukkig kunnen mijn fleecetokkiepakken nog even in de kast blijven Das namelijk pas echt eng

Hoe ist bij jou dan?

Mijn moeder heeft gelukkig geen fleecetokkiepakken
Steunbetuigingen in de vorm van mensen op mn werk waar ik eigenlijk weinig contact mee heb die komen vragen hoe het met mn moeder gaat. Oude bekenden die via hyves of email ofzo steun betuigen. Mensen die aanbieden om als taxi te fungeren om mn moeder naar het ziekenhuis te brengen, en de hele dag bij haar te blijven. Bloemetjes en kaartjes (soms). Hulp met boodschappen doen.

Tsja tuurlijk is het eng. Kanker wordt ( imho natuurlijk) door veel mensen als een ver-van-mijn-bed-show gezien. Totdat ze er zelf -of een naaste- mee worden geconfronteerd, dan is dat bed opeens niet zo ver meer, en dat komt als een schok. En ik kan me voorstellen dat mensen dan terughoudend zijn met reacties, omdat het hen persoonlijk ook raakt.
Wij hebben zelf twee dagen voor kerst 2005 mogen vernemen dat mn moeder kanker heeft. Damn, dat was heftig. Vooral omdat dan de angst en de onzekerheid om de hoek komen kijken - dit is het punt waar jij je nu bevind denk ik- omdat we alleen wisten dat ze ziek was, niet in welke mate en niet in welke vorm. Die onderzoeken moesten nog komen.
En dat moet je wachten......wachten op onderzoeken en soms ook op uitslagen, en dat duurt lang. Maar als de eerste uitslagen geweest zijn, dan weet je een beetje waar je aan toe bent. En ongeacht of de uitslagen positief of negatief zijn zal dat een bevrijding zijn. De uitslagen van mn moeder waren dat ze borst- en botkanker heeft.
Het goede is dat de borsttumor goedaardig is en dat ze haar borst nog heeft, en dat de botkanker beheersbaar is. Het slechte is dat mn moeder voor de rest van haar leven om de vijf weken een dag op het ziekenhuis moet doorbrengen om medicijnen te krijgen en dat die medicijnen steeds zwaarder worden.

Probeer om het zo positief mogelijk te benaderen, dat helpt, en anderen kunnen je daarbij ook helpen.

Oke, tot zover mijn verhaal, ik hoop dat je er iets aan hebt.

Mijn moeder had wel fleecetokkiepakken. Nu heb ik ze van haar gekregen en ik vind ze heerlijk om mee in huis om te hangen.

morgen met m'n moeder een gesprek met de mammaverpleegkundige, ben benieuwd

quote:

Op zondag 6 januari 2008 23:43 schreef milia het volgende:

[..]

Sterkte!

thanks
jij ook met alles!

Ik wil je heel veel sterkte wensen met alles wat je nog te wachten staat.

Ik vind het wel apart dat het zo lang moet duren voordat je overal terecht kunt.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 11:27 schreef loezzie het volgende:
Ik vind het wel apart dat het zo lang moet duren voordat je overal terecht kunt.

Tja, het is misschien cru maar je bent helaas niet de enige..
In ieder geval veel sterkte met alles!

Sorry, maar borstkanker die goedaardig is? Nooit van gehoord eerlijk gezegd
Een benigne tumor is nog geen kanker.

En gaat het om BK met metastases naar de botten of is het een primaire botkanker?

quote:

Op maandag 7 januari 2008 13:56 schreef Vivi het volgende:
Sorry, maar borstkanker die goedaardig is? Nooit van gehoord eerlijk gezegd
Een benigne tumor is nog geen kanker.

En gaat het om BK met metastases naar de botten of is het een primaire botkanker?

Nou ja, ik ben geen arts en ik noem het goedaardig omdat de tumor niet groeit, en ook niet verder uitzaait. En natuurlijk omdat de artsen er zoveel vertrouwen in hebben dat ze de tumor alleen monitoren, en verder (nog) niets aan doen.
Ik weet eigenlijk niet of het één door het ander is veroorzaakt, ik dacht dat het twee aparte gevallen waren, zal dat eens vragen.

Nouja, dat is niet goedaardig dan, wrs bedoel je " niet agressief"..kanker is nooit goedaardig..
_{En ik vraag het omdat mijn ma BK heeft met metastases in de botten (o.a. ruggewervel en schedel).}

Iig, jij ook veel sterkte, het is voor de familie ook niet altijd even makkelijk.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 17:57 schreef Hukkie het volgende:

[..]

Nou ja, ik ben geen arts en ik noem het goedaardig omdat de tumor niet groeit, en ook niet verder uitzaait. En natuurlijk omdat de artsen er zoveel vertrouwen in hebben dat ze de tumor alleen monitoren, en verder (nog) niets aan doen.
Ik weet eigenlijk niet of het één door het ander is veroorzaakt, ik dacht dat het twee aparte gevallen waren, zal dat eens vragen.

Goedaardige tumoren zijn er wel hoor, bijvoorbeeld een fibroadenoom of een cyste. Maar deze zijn vaak makkelijk afgrensbaar, pijnlijk, vast, etc.

Het is trouwens wel degelijk van belang of het uitgezaaid is ja of nee. Eenmaal gemetastaseerd op afstand (botten, longen) is borstkanker helaas ongeneeslijk. Als dit het geval is, zullen de artsen zoveel mogelijk proberen je klachten te verminderen en te bestrijden (als die er al zijn) . Als er geen klachten zijn, zullen de artsen vooral monitoren. Maar dankzij vele technieken wordt het steeds meer een chronische ziekte.

quote:

Op maandag 7 januari 2008 22:26 schreef Nuna het volgende:

[..]

Goedaardige tumoren zijn er wel hoor, bijvoorbeeld een fibroadenoom of een cyste. Maar deze zijn vaak makkelijk afgrensbaar, pijnlijk, vast, etc.

Dan is het nog geen kanker, maar een benigne tumor dus. Itt goed gedifferentieerd carcinoom wat nog steeds kanker is, ook al is het niet agressief en vertoont het gelijkenissen met gezond weefsel..

quote:

Het is trouwens wel degelijk van belang of het uitgezaaid is ja of nee. Eenmaal gemetastaseerd op afstand (botten, longen) is borstkanker helaas ongeneeslijk. Als dit het geval is, zullen de artsen zoveel mogelijk proberen je klachten te verminderen en te bestrijden (als die er al zijn) . Als er geen klachten zijn, zullen de artsen vooral monitoren. Maar dankzij vele technieken wordt het steeds meer een chronische ziekte.

Ook als er geen klachten zijn zullen er in de meeste gevallen hormoontherapie worden gegeven om verdere metastasevorming af te remmen en bisfosfonaten zoals bijvoorbeeld Ostac om botafbraak te remmen. Een spontane breuk of in het ergste geval dwarslaesie is namelijk ook niet echt a walk in the park .


Dit valt idd onder pallitatieve behandelingen, zonder kans op genezing dus.

Dames, dames, ik ben maar een gewone vent, en al die technische turbotaal, daar snap ik niks van.

quote:

Maar dankzij vele technieken wordt het steeds meer een chronische ziekte.

Dat is precies het idee wat ik nu bij mijn moeder heb, ze kan ermee leven.

Ontspannende muziek: Portishead of misschien iets van Leftfield, Jeff Buckley, John Mayer.

En tenzij je vandaag zeikerdjes hebt gegeten, mag je best wel ff mopperen hoor

Wat echt dat je nu die medicijnen tegen misselijkheid in huis hebt, maakt het ineens zo echt denk ik.

En wat ontzettend jammer en rot dat mensen zo weinig van zich laten horen. Helaas een heel bekend verschijnsel, maar dat maakt het niet minder pijnlijk om mee te maken. Misschien kan je de mensen die viavia naar je vragen een mailtje sturen met iets in de trant van 'ik hoorde dat je naar me informeerde, wat lief, <verhaaltje over hoe het gaat>. Misschien helpt dat een aantal mensen over de drempel. Anderzijds is het misschien beter om je vol te richten op de mensen die je wel steunen, dat zal je hard genoeg nodig hebben.

quote:

Op maandag 14 januari 2008 23:10 schreef milia het volgende:

[..]

Toen ik het ging halen lag er trouwens niks klaar, het meiske van de apotheek wilde me naar huis sturen om even naar het ziekenhuis te bellen, maar dat heb ik haar zelf laten doen

Tuurlijk, het is niet jouw fout dus laten ze het mooi zelf oplossen Wel vervelend natuurlijk, dat wel..

Goed juist dat je ze liet bellen ! Je zal nog genoeg te maken krijgen met medische instanties en een beetje assertiviteit helpt je vaak een stuk verder! Kan je die energie weer lekker voor jezelf houden.

Heb je iets gemerkt bij de inname vanochtend?

Hopelijk kan je vanavond een beetje slapen, ik wens je vast heel erg veel sterkte voor de spannende dag morgen.

quote:

Op dinsdag 15 januari 2008 21:18 schreef milia het volgende:

[..]

Niks van gemerkt!! Ik ben iemand die bijna nooit een asperine inneemt dus dit ging een beetje tegen mijn gevoel in maar dat wordt natuurlijk nog wel iets erger
Assertief, eindelijk En nu een verslag van de dag:
Eerst moest ik aan een infuus voor contrasterende vloeistof oid, en daarna
eindelijk aan de bak!!
De scan viel mee, was alleen wat krap bij de ellebogen en duurde maar 11 minuten. de bedoeling was dat ik op mijn buik als een aardappelzak bleef liggen op een matras met twee strategisch geplaatste gaten voor den boobies en nog een gat om mijn gezicht op/ in te doen. Er werd ook nog even aan mijn boobies gevoeld om te checken of ze goed hingen en daarna heb ik als een oprechte luiaard 11 minuten een aardappelzak nagedaan. Toevallig heb ik daar de laatste tijd veel in geoefend dus dat was geen enkel probleem
Verder sta ik te popelen om te beginnen, aktie is goed en een vette voor iedereen!!

Het lijkt me (als je niet in jouw omstandigheden verkeert) ook ergens een beetje komisch, in elk geval hoe jij het omschrijft (ik bedoel dus die gaten voor je boobs ) en dan daar liggen als een zoutzak / aardappelzak

Maarre... nogmaals succes en sterkte met je pillen etc!

Humor en zelfspot geven opluchting, net als muziek geven ze een goed gevoel, ook als je ziek bent. Dat lijkt me idd erg belangrijk.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2008 21:07 schreef milia het volgende:
Zo, ik ben er weer! Het enige wat ik heb is een soort wattenkop en ik ben een beetje moe! Alles is reuze meegevallen (zelfs het infuus ) en ik was gister rond 9.30 weer thuis. Ik moet een dag of zes uitkijken met bezoek die verkouden is en rustig aan doen en daarna ben weer op de been om op te bouwen voor de volgende chemo maar ik mag absoluut geen koorts krijgen!. En het toilet is ook een beetje een issue, na gebruik schoonmaken, deksel erop, twee keer spoelen en de volgende klant moet ook eerst weer spoelen voordat het toilet gebruikt mag worden. Ik ben lui weet je wel

_{tot zover het vreugdedansje}

Goed dat je er weer bent en dat je je zo 'goed' voelt!

Wat irritant trouwens van dat toilet, dat zijn nou echt van die dingen die je echt niet kan bedenken als buitenstaander. Hoe moet je dat dan doen als je bijv. in een openbaar toilet gaat?

quote:

Op dinsdag 15 januari 2008 21:18 schreef milia het volgende:
Niks van gemerkt!! Ik ben iemand die bijna nooit een asperine inneemt dus dit ging een beetje tegen mijn gevoel in maar dat wordt natuurlijk nog wel iets erger
Assertief, eindelijk En nu een verslag van de dag:
Eerst moest ik aan een infuus voor contrasterende vloeistof oid, en daarna
eindelijk aan de bak!!
De scan viel mee, was alleen wat krap bij de ellebogen en duurde maar 11 minuten. de bedoeling was dat ik op mijn buik als een aardappelzak bleef liggen op een matras met twee strategisch geplaatste gaten voor den boobies en nog een gat om mijn gezicht op/ in te doen. Er werd ook nog even aan mijn boobies gevoeld om te checken of ze goed hingen en daarna heb ik als een oprechte luiaard 11 minuten een aardappelzak nagedaan. Toevallig heb ik daar de laatste tijd veel in geoefend dus dat was geen enkel probleem
Verder sta ik te popelen om te beginnen, aktie is goed en een vette voor iedereen!!

Had deze post nog niet gelezen, maar ik moest lachen
Ooit wel eens aan gedacht om komiek te worden?

quote:

Op vrijdag 18 januari 2008 22:36 schreef milia het volgende:

[..]

Voorlopig moet ik binnenblijven ivm weerstand en buitenstaanders weren, dus een openbaar toilet zit er even niet in. En het schijnt maar 6 dagen te hoeven gebeuren! En KinkyGiraf, ik doe mee (ook rustig aan)

Nou dat valt weer mee dan! Maar natuurlijk wel ongezellig! Moet je dus online maar wat gezelschap krijgen en online gaan winkelen.

Wanneer moet je weer naar het ziekenhuis?

Wat fijn dat het tot nu toe meevalt. Het zal waarschijnlijk gaandeweg wel zwaarder worden omdat je afweersysteem steeds weer een tik krijgt, maar dit geeft iig moed!
Ik kan me wel wat voorstellen met dat cocon gevoel denk ik. Als je savonds warm doucht en dan gelijk in bed duikt kan je wereldje ook zo klein en rustig voelen.

Hoe lang blijft het effect op je reuk en smaak? Weer zoiets waar je niet direct bij stilstaat. Kun je nog wel wat genieten van eten en drinken?

Enne geef je nu maar lekker over aan die rust, de doktoren zeggen niet voor niets dat je rustig aan moet doen. Over een aantal dagen ga je je vast zelf ook weer energieker voelen, tot die tijd is je lichaam al druk genoeg bezig.

Ik vind je heel stoer en positief Milia, veel succes en sterkte

Ohjeej dus toch nog weer aardappelzak spelen!

'Toch maar' een pruik, valt je haar al erg uit? Wilde je het eerst niet doen? Maak er maar het beste van en kies een hele mooie uit!

Doe je naast opruimen (je mag hier ook wel even langskomen ) ook nog wel genoeg leuke ontspannende dingen?

Mijn moeder heeft van de pruiken een soort hobby gemaakt. Ze had in eerste instantie zo'n hele dure speciale pruik gekocht, maar op een gegeven moment kocht ze een pruik van 15 euro bij zo'n afroshop (jeweetwel, zo'n winkel waar ze tropisch eten en pruiken verkopen) en die stond eigenlijk leuker en zat net zo goed, dus nu heeft ze een stuk of tig pruiken en elke dag een ander kapsel.

Heb ook nog wel een pruik in de aanbieding

Ik hoopte dat ik nog op tijd was.

Val bij toeval in dit topic..

Milia .. heel veel sterkte.. Je gaat dit doen en verslaan! En in gedachte vechten wij mee

quote:

Op woensdag 30 januari 2008 22:07 schreef milia het volgende:
(tot nog toe 13 vuilniszakken en de stoeprand vol grofvuil voor de ophaaldienst )

ik wil je heel veel succes en geluk toewensen.
mijn moeder is herstellende van de operatie, en over niet al te lange tijd komen de bestralingen eraan

Mijn moeder is afgelopen maandag begonnen met de bestraling. Ze heeft er vooralsnog weinig last van.

quote:

Op woensdag 6 februari 2008 21:16 schreef milia het volgende:

[..]

Mijn collega had dat twee jaar geleden, en die had het over een loden kogeltje in haar borst om de juiste plaats te bepalen en tintelingen op de plek waar ze bestraald werd. Om hoeveel bestralingen gaat het Isegrim ?

Veertig. Alle weekdagen twee maanden lang.

Ze zegt dat het bestralen zelf niks voorstelt. Duurt nog geen twee minuten en je voelt er niets van.