Het peutertopic [2-4 jaar] deel 15

oh maar dat vind ik ook inderdaad, 't zijn nog maar kleintjes, laat ze maar lekker genieten van hun klein-zijn.

belana, leuk dat je naar die andere school gaat kijken, ik ben benieuwd. is die ook zo dicht bij?

Hmmm, ik zou de dingen die jij noemt juist wel veranderen, denk ik. Die commode sowieso.
Maar ook de luiers, ik zou er toch inderdaad vanaf willen, want hoe meer het die waarde krijgt, hoe lastiger, lijkt me. Daarom lijkt het me juist fijner om het gevoel van veiligheid door spullen niet zo groot te laten worden. Wel van dingen die gewoon er altijd zijn en geen 'kwaad' kunnen (knuffels of veilige plekjes waar een kind even lekker kan wegkruipen ofzoiets).

Nee, ik maak me er eigenlijk ook niet druk om, maar daarom zou ik dat dus ook minder gevoelig behandelen, denk ik. Ik bedoel dus ook niet dat ik vind dat iets niet hoort ofzoiets. Gewoon dat ik zulke dingen toch nuchter aanpak en benader, om dat gevoel niet zo groot te laten worden. En als het eenmaal wel zo groot is, sja, dan zou ik me er inderdaad niet te druk om maken en het (zoals je ook van plan bent) op een goed moment toch proberen te veranderen.

Is ook waar hoor. Aan de ene kant denk ik namelijk ook 'hou toch op dat doen we gewoon.' Maar aan de andere kant hecht ik dan weer te weinig waarde aan handige spullen enzo om door te zetten, dan vind ik het sneu. 'Ja ik vind jouw kamertje ook mooi zoals het is.' En ik was vroeger ook zo, ik kan me dat nog heel goed herinneren dat ik toen ik vijf werd een nieuwe kamer kreeg en hoe kapot ik daarvan was en dat was niet positief zeg maar dus dan ben ik weer geneigd om het te laten gaan. Dat gevoel ken ik alleen maar van toen en ik heb nu heel weinig met spullen en zulke dingen en dan denk ik dat het vanzelf een keertje over zal gaan. Waarschijnlijk vul ik het dan veel te veel voor haar in, dat weet ik ook. Toch voelt het dan hard om het te doen. Maar tegelijkertijd vind ik het stom. Ik heb wel besloten dat het de laatste luiers zijn die we hebben gekocht, ik vind gewoon dat het moet. En dat we het maar een keer door moeten zetten. Allebei

Ik heb geleidelijk aan de kamer van Morgaine veranderd. We hebben haar met haar 1e verjaardag in een peuterbed gelegd, met haar 2e verjaardag is de commode naar zolder verdwenen, de kledingkast staat er nog wel maar die gaat dan ook pas naar zolder als de jongste straks 1 jaar oud is en ook over gaat naar het peuterbed, dan krijgt zij een groter bed en moet de kast verplaatst worden. Dan mag ze ook mee denken over kleurtjes etc.

Misschien een idee om steeds 1 dingetje te veranderen of weg te laten Luchtbel? Neem der mee kijken voor een kast, welke zij mooi vindt en die binnen jouw budget past. Zo iets, het heeft vast geen haast en zo kan ze beetje enthousiast worden.

Mijn oudste had (en heeft) een enorme hechting aan zijn spullen. Kan al in tranen uitbarsten bij het idee dat ik zijn behang en gordijnen ga veranderen (is nog zijn babykamer en hij is nu 8 )
Met een paar dingen zoals luiers was het ook een drama. Vasthouden aan het bekende en niet weten wat je met het nieuwe allemaal moet. Stel je voor dat je iets even niet weet.....
Ik las toen ergens de tip om het in gesprekken niet te gooien op "groot" maar op oud genoeg.

en geloof het of niet, het werkte!
was hij tot 3 maanden voor zijn 4e niet zindelijk te krijgen, met de zin: "je bent nu oud genoeg om naar de wc te gaan" was het zomaar voor elkaar. Misschien niet helemaal hetzelfde, maar ik gebruik het nu nog steeds. Maar wel alleen bij dingen die belangrijk zijn (in mijn ogen ) kijk, dat bloemetjesgordijn zal mij niet boeien maar zijn behang is inmiddels zo vies en kapot, dat moet nu toch anders. En over de commode kon hier geen discussie ontstaan. Die was steeds weer nodig voor een nieuw broertje Bram heeft het nu nog over "zijn" spijlenbed. die hij terug wil. maar met"je bent nu oud genoeg voor een grotejongensbed" was het ook bij hem gered!

Wat Faja zegt, bij sommige kindjes helpt het om het heel geleidelijk te doen! En misschien vindt ze een eigen kast uitzoeken wel hartstikke leuk

Sara slaapt goed, gisteravond ging ze zonder morren heerlijk slapen, niet 1 keer eruit geklommen
Haar commode staat nog wel op haar kamer, maar staat in de weg (vind ik) We laten 'm nog even staan, maar binnenkort doe ik die ook weg, luiers verschonen doe ik bijna altijd beneden en na haar slaapje kan dat ook wel op bed, evenals aankleden na het badderen.

Van dit soort dingen heb ik nooit een punt gemaakt. Freek is enorm gehecht aan zijn eigen dingen, en ik heb er dan geen probleem mee om dat zo te laten. Tenzij je de kast oid echt nodig hebt voor iets anders natuurlijk.

Ik zou het lekker zo laten, als het je niet echt in de weg zit . Waarschijnlijk is ze er over een half jaar zelf ook wel klaar mee . Luiers idem denk ik, ze is denk ik gewoon bang om in haar bed te plassen, ik zou haar dan de veiligheid van het zelf beslissen over die luier gewoon gunnen. Vaak verdwijnen dit soort dingen vanzelf als je het een poosje laat rusten.

Ja ik weet het ook. Echt waar. Maar het is ook iets geks van mij, dat ik hierin anders reageer op de meeste dingen. En dat maakt het misschien ingewikkelder, voor ons zeg maar. Ik ben normaal wel duidelijk en bepalend zeg maar en hierin iets minder. Daarnaast heeft Jolie de laatste tijd wat meer moeite om mij met andere mensen te delen. Dat speelt nu ook even, het zal vast wel weer wennen en alles zijn. En echt kalm maar ja zo'n kind voelt het dan toch. Dus ze heeft het misschien gewoon even moeilijk. Hoewel het voor de rest echt supergoed met haar gaat. Het is zo'n lief en warm meisje. Dat wilde ik ook nog even zeggen.

Het is trouwens wel alsof de duivel ermee speelt. Haar speentje is kwijt. Misschien bij de oppas blijven liggen. Het ding is in ieder geval weg. En ze moest van mij gewoon zonder proberen te slapen. 'Ik probeer het wel zonder te slapen oke mama,' snikte ze net. Ik ben zeer benieuwd.

Dat het lief en warm grietje is was me wel duidelijk hoor .

Maar juist als ze er moeite mee heeft om je nu even te delen, laat d'r dan gewoon lekker even haar eigen veiligheid zoeken. Het is heel goed om duidelijk en bepalend te zijn, om de dingen die er echt om gaan. Aan de andere kant gaan ze soms hun eigen weg zoeken, en als dat dingen zijn die voor mij niet zo belangrijk zijn, mogen ze dat ook.

Al doende leert men, zowel ouder als kind

Morris is vandaag over de leuning van de bank gevallen en heeft nu een enorme bult op zijn voorhoofd en zijn neusje is helemaal rood geschaaft Hij was echt heel zielig toen ik thuiskwam.
Gelukkig ging het weer een stuk beter toen hij gegeten had en in bad was geweest. Hij is weer zijn ontdeugende zelf UIteindelijk is hij op de grond onder zijn dekbedje voor de deur van zijn kamertje in slaap gevallen met het licht aan

Nou ik geloof dat we in ieder geval van de speen af zijn. Kwijt _{ligt bij oppas denk ik} en we doen het niet meer. Ze sliep al snel en vanmorgen zei ze dat ze trots was op zichzelf. Holladiejee Ik was toch altijd een beetje bang dat ze het ding weer in haar mond zou stoppen. Obstakel 1 was dat Eigenlijk zou ze vanavond gaan logeren maar dat is wel een beetje veel van het goede denk ik dus dat lossen we maar anders op denk ik.

Sneu voor Morris, Snoop

Ladyboos, gaat het een beetje? Of is Myrthe erg ziek?

Arme Morris 't is wel een pechvogeltje he?

LB, nou wel zorgen dat de oppas de speen weghaalt, anders heeft ze 'm weer terug

Myrthe is er best wel ziek van, vooral de nachten. Overdag met voldoende afleiding gaat het wel, maar ze heeft al 2 nachten amper geslapen en daar wordt ze niet vrolijker van zeg maar Ik zeg steeds dat ze niet moet krabben, dus nu noemt ze het 'aaien' En ze wil geen calendulan of havermoutbadje en geen asperientje, dus er is weinig wat we voor d'r kunnen doen. Ik heb zelf ook wat jeukende bultjes, vraag me af of dat nou een milde versie van de waterpokken is, ben er ook verkouden en grieperig bij dus ik denk dat we het alledrie een beetje te pakken hebben. Vooral haar rompje en onder de luier zit het vol met pokken (stipjes noemt ze ze, we hebben ook al 10 tekeningen volgestippeld met waterpokjes). MrBos is de hele dag weg dus we zijn maar een beetje aan het cocoonen op de bank

Ach wel rot hoor. Bah. Hopelijk gaat het gauw beter. Jammer ook dat ze niet in zo'n bad wil. Succes!

Jolie is net zonder gedoe en zonder speen naar bed gegaan. Hoera. Nu de rest nog En met fietsen gaat het ook best goed.....nu alleen nog sturen

quote:

Op vrijdag 14 december 2007 21:50 schreef snoopy het volgende:
Morris is vandaag over de leuning van de bank gevallen en heeft nu een enorme bult op zijn voorhoofd en zijn neusje is helemaal rood geschaaft Hij was echt heel zielig toen ik thuiskwam.
Gelukkig ging het weer een stuk beter toen hij gegeten had en in bad was geweest. Hij is weer zijn ontdeugende zelf UIteindelijk is hij op de grond onder zijn dekbedje voor de deur van zijn kamertje in slaap gevallen met het licht aan

Wat een brokkenpiloot is het toch.
Ik zit hier ook te wachten op het eerste gebroken ledemaat. We hebben inmiddels al: bloedneuzen, tanden door de lip, 'beschadigde' voortanden (nooit opgevallen, vertelde de tandarts ), blauwe plekken, schaafwonden, gat in het hoofd, bulten ter grootte van een ei. Het valt dus vooralsnog wel mee. Maar het gaat allemaal zo onbenullig.

LB, genoeg advies hier. Soms is het gewoon prettig je gedachten hardop uit te spreken. Kan heel leerzaam zijn. Léon hecht ook zo aan zijn spulletjes. Bepaalde dingen vind ik prima. Dat zijn ze 'veilige' spulletjes. Spookie, Hennan (zijn zelfbenoemde dolfijn), Dirk de beer en zijn muziekbloempje. En zijn lievelingstrui etc. Ik vind het ook moeilijk om te bepalen wanneer hij ergens vanaf 'moet' en wanneer niet. Maar als het dan zover is (fles, speen, luier) valt het uiteindelijk best mee. Dan zie je er zelf meer tegenop dan het kind zelf.

Merlijn is nu ook bijna 2 (nog 9 nachtjes slapen) en mag dan dus al bijna meedoen met dit topic. Leuk om lezen hoe de andere peutertjes het doen met een groot bed of eigen kamer.

Merlijn heeft tot zondag bij ons in bed geslapen en sinds zondag heeft hij zijn eigen kamer en een groot bed, wel met bedhekje. De eerste avond heeft hij even gehuild en in de nacht was hij vrij onrustig al is hij dus zijn bed niet uit geweest. Gisterochtend heeft hij tot 7.45 geslapen en toen heb ik hem wakker moeten maken anders kwamen we te laat voor het zwemmen. Gisteravond is hij zonder problemen, zonder huilen gaan slapen. Wel heeft hij een paar keer huilend rechtop in bed gezeten, maar meer halfslapend. Hij heeft wel weer erg onrustig gelapen maar lijkt er zelf geen last van te hebben gehad.

Zijn hele kamer is eigenlijk nieuw, de nieuwe commode hebben we samen ingeruimd met zijn kleren. Zijn zitzak ligt op de kamer en er liggen bekende speeltje die ook al bij ons op de kamer lagen in zijn buurt. Verder natuurlijk zijn knuffels en zijn flesje drinken. Hij heeft kikker om een muziekje uit te laten spelen en zo heeft hij gelukkig vertrouwde voorwerpen liggen. Het samen doen is eigenlijk hier een heel groot succes geweest. Als hij wakker wordt 's ochtends wil hij meteen zijn kamertje poetsen met de bezem en zijn stofzuigertje. Verder was hij er gelukkig ook echt aan toe.

Tobias ligt nog in zijn ledikant met een slaapzak. Als ik hem 's nachts nog een deken wil geven omdat ík het koud vind op zijn kamer _{vind lautie overigens onzin en groot gelijk heeft'ie bleek} word die weggeduwd en boos roept hij dan "Uit! Uit! Uit!" geen dekentje voor meneer dus.
Aan een groot bed begin ik nog even niet, hij ligt prima in zijn ledikant en heeft voorlopig nog geen sloop- of uitbraakpogingen gedaan Afkloppen!
Ik heb gister Tobias zijn haar weer geknipt, lekker eigenwijs koppie heeft'ie ervan gekregen (en zo groot ineens ) foto probeer ik nu op de pc te krijgen, maar dat lukt op de een of andere manier niet zo best.

Wat knap van de andere kindjes dat ze zo schijnbaaar moeiteloos naar een ander/eigen kamertje/bedje zijn overgestapt.

Morris, deze vakantie níet met de ambulance naar het ziekenhuis hoor!

Luchtbel elke keer straalt er uit je verhalen over Jolie wat een lieve moeder jij bent wat overigens niets afdoet aan alle andere mama's!!

Amber ligt ook in slaapzak in haar ledikantje. Heb al wele en peuterbedje voor haar maar voorlopig hoeft ze daa rnog niet in.

Ik steek mijn duimen op voor je, Belana, maar eigenlijk meer voor Liam!

_{Go Liam, Go Liam!}

Ik duim mee Belaan, wat inventief van je om het via de knuffel te doen