In de Elsevier van deze week een artikel over digitale muziek, welke begint met de reacties op dit verhaaltje.
quote:
Entertainment: De luisteraar is de baas
De muziekindustrie beseft dat illegaal downloaden nooit meer verdwijnt. De oplossing: muziek als abonnement en dure concerten
Internetters hebben de platenindustrie onherkenbaar veranderd. Labels drentelden jarenlang achter de feiten aan, maar hebben inmiddels weer trek in de toekomst. Muziek tegen bodemprijzen en reclame, T-shirts en lingerielijnen van uw favoriete zanger(es) moeten redding gaan brengen. Want wie koopt er nu nog albums?
Als stripfiguur Donald Duck in december 2007 in zijn weekblad een handeltje in gebrande Jan Goudsmit-cd's wil beginnen, krijgt hij er flink van langs. Niet alleen van Oom Dagobert, die de eigenaar van Jan Goudsmits platenmaatschappij is, maar ook van zijn neefjes. 'Da's niet netjes!' roepen die verontwaardigd. 'Als niemand meer cd's zou kopen, raken de platenbonzen en de muzikanten aan de bedelstaf!'
Vooruit, Donald toont berouw. Eind goed, al goed - de op geld beluste oom is na zijn dwaling weer op het rechte pad. Volwassen lezers van het weekblad waren minder enthousiast. Donald Duck zou zich toch ver van dit soort morele lesjes moeten houden, schreven die massaal. Hoofdredacteur Thom Roep trok tijdens een Radio 1-uitzending het boetekleed aan, bekende dat zijn blad zich niet had moeten inlaten met dit soort ethische kwesties en beloofde voortaan nooit meer een belerend vingertje te heffen. Een opmerkelijk mea culpa. Niet zozeer omdat het blad wel vaker belerend is, maar vooral omdat redactie en lezers het er uiteindelijk over eens waren dat mensen zelf maar moeten uitmaken of ze graag illegaal... [muziek verspreiden of niet]
bron