Wij hoeven pas om kwart over zeven ons bed uit en wonen boven een Marokkaanse familie (één van de weinige hier, heb ik weer) die praten met elkaar zoals wij zouden schreeuwen. Tot half één, één uur is het wakker liggen. Boven ons woont een steigerbouwer die om vijf uur z'n wekker heeft staan op radio Veronica (hij staat zo hard dat je dat kan verstaan) en vind het dan nodig om tot kwart voor zes te blijven ronken. Ondertussen bellen collegae hem op zijn mobiel maar hij blijft gewoon maffen. Hij gaat dan ook pas om half één slapen

Eigenlijk moet ik dit in verleden tijd schrijven want toen ik even bij hen ben langs gegaan was er veel begrip voor de situatie. De Marokkanen zijn veel rustiger en gingen bijna op hun knieën met 'spijt mij, spijt mij', de bovenbuurman werd helemaal rood en is zelfs aan de voorkant van het appartement gaan slapen. Zo kan het dus ook en kunnen we weer met z'n allen fijn en gezellig leven en slapen.
Maar oh wat zit je je op te vreten elke keer, al vind ik de reactie van die vent niet slim en onnodig al ken ik de gehele situatie niet. Maar hadden ze niet geluisterd dan weet ik ook niet wat ik gedaan zou hebben, want je houdt dat nooit lang vol. Tenminste, wij niet..