Wat je nooit zou doen als ouder...:')

Grappig trouwens, ik hoor mijn kindren nu al vaak zeggen: als ik later groot ben mogen mijn kinderen dit en dat, en doe ik nooit zus en zo
Dan zeg ik wel: ik spreek je wel over een jaar of twintig. Ook al zo'n vreselijke uitspraak waarvan je als kind denkt/of zegt: 'ik weet zeker dat ik er dan nog zo over denk'. En je wéét als ouder op jouw beurt dat je écht gelijk krijgt over twintig jaar

quote:

Op donderdag 29 november 2007 13:22 schreef owlet het volgende:
Ik heb mezelf al jaren voor ik moeder werd voorgenomen om nooit te slaan en tot nu toe heb ik me daar aan kunnen houden.
Maar ik ben wel van mezelf geschrokken toen ik merkte dat ik toch wel sneller dan ik dacht haar even bij haar kin pak of mijn stem verhef. Bijvoorbeeld als ze me wil bijten. Daar schrok ik van want dat wil ik helemaal niet doen maar het is zo'n primaire reactie dat het gebeurt voor ik er bij na kan denken.

Zou dat ook iets zijn van wat je 'gewend' bent? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ik mijn kindje snel bij de kin zal pakken, dat deden mijn ouders vroeger ook nooit bij ons. Dat is een gebaar/handeling waar ik me helemaal niets bij voor kan stellen.

Daarentegen kan ik me maar zo voorstellen dat ik idd best eens een tik op de handjes uit zou kunnen delen als iets me echt te ver gaat. Mijn moeder heeft vroeger ook wel eens uitgehaald, maar voor zover ik me kan herinneren ook allemaal volledig terecht, dat we echt het bloed onder haar nagels vandaan haalden, mijn zus en ik.

Oh, enneh...
* Brighteyes heeft net lekker 'gelunched' bij de Mac.

Ik pak tegenwoordig Anna d'r handje of armpje stevig beet als we aan tafel zitten en ze zit weer eens met eten te smijten. Op iets anders reageert ze gewoon niet, nooit gedaan ook. Uiteraard niet om pijn te doen, maar echt om d'r aandacht te krijgen. Bij een 'Nee!' of 'Mag niet!' kijkt ze gewoon dwars door je heen en doet ze het gelijk weer. Ik kan me voorstellen dat je vanuit zo'n situatie ook een tik(je) op d'r handen zou kunnen geven als ze wat ouder is, maar echt slaan, nee, dat kan ik me niet voorstellen gelukkig.

Ja misschien is dat het wel, al kan ik me niet herinneren dat mijn moeder dat ooit bij mij heeft gedaan. Als ik zo terugdenk dan is het ook niet bij de kin pakken als straf maar meer om haar hoofd weg te halen bij mijn knie (waar ze dan lekker haar tanden in zet). De nadruk leggen op kusjes geven en aaien is prima, maar dan moet ze eerst stoppen met bijten

quote:

Op donderdag 29 november 2007 14:43 schreef owlet het volgende:
Ja misschien is dat het wel, al kan ik me niet herinneren dat mijn moeder dat ooit bij mij heeft gedaan. Als ik zo terugdenk dan is het ook niet bij de kin pakken als straf maar meer om haar hoofd weg te halen bij mijn knie (waar ze dan lekker haar tanden in zet). De nadruk leggen op kusjes geven en aaien is prima, maar dan moet ze eerst stoppen met bijten

Bijt jouw kindje jou?

Ja ok, dat snap ik wel.
Ik dacht meer aan het 'Kijk me aan als ik tegen je praat' met van die samengeknepen wangetjes.

quote:

Op donderdag 29 november 2007 14:45 schreef Brighteyes het volgende:
Ja ok, dat snap ik wel.
Ik dacht meer aan het 'Kijk me aan als ik tegen je praat' met van die samengeknepen wangetjes.

Die ken ik!

Oh wat een heerlijk herkenbaar topic Ik sluit me aan bij Viev's lijstje

Ik geef Amber wel eens een corrigerende tik op haar vingers hoor.

quote:

Op donderdag 29 november 2007 14:44 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Bijt jouw kindje jou?

Ja, soms wel. Als ze een reactie wil, of omdat het een leuk gevoel geeft in haar mond. Net zoals sommige kindjes slaan of knijpen, ze heeft nog niet echt door dat het niet mag en dat het pijn doet.
Door er streng en consequent in te zijn dat het Echt. Niet. Mag. en door aan te geven wat wél mag (aaien en kusjes geven) is het al een heel stuk minder geworden. Soms kan ze zich echter toch niet inhouden en dan is het moeilijk om rustig te blijven als het gewoon pijn doet

quote:

Ja ok, dat snap ik wel.
Ik dacht meer aan het 'Kijk me aan als ik tegen je praat' met van die samengeknepen wangetjes.

Oh nee, daar heb ik zo'n hekel aan! Jakkes, mijn tante deed dat altijd, brrrr...

quote:

Op donderdag 29 november 2007 15:08 schreef owlet het volgende:
Oh nee, daar heb ik zo'n hekel aan! Jakkes, mijn tante deed dat altijd, brrrr...

Ik kon me het eerlijk gezegd ook niet goed voorstellen bij jou.

Oh ja ook geen aanrader: met een lepel op een vlakke hand slaan als je iets fout doet aan tafel
en hard bij de bovenarmen vastpakken om te zorgen dat je kind luistert en niet wegloopt...

Ik wil mijn kind echt geen tik geven. Ook niet zoals die door sommigen hier is omschreven.
Ik heb wel al eens een situatie meegemaakt dat ik me voor kon stellen dat je als ouder dan je kind een tik geeft. Dat maakt iig dat ik milder aankijk tegen ouders die het wel af en toe doen.
Maar ik wil het écht niet. Evenals stevig bij de arm pakken of iets anders fysiek intimiderends.
Schreeuwen hoop ik ook nooit te gaan doen. gelukkig heb ik zelfs nog nooit mijn stem verheven tegenover mijn kind.

Owlet, Thies bijt mij ook wel eens. En ik hanteer dezelfde manier als die jij omschrijft. Maar wat doet het soms godvergeten pijn...

quote:

Op donderdag 29 november 2007 16:18 schreef DarkElf het volgende:
Oh ja ook geen aanrader: met een lepel op een vlakke hand slaan als je iets fout doet aan tafel

Mijn moeder tikte altijd met een mes (!!) op mijn vingers als ik in de pan keek wat we gingen eten.
Maar ja, als ik het gewoon vroeg, antwoordde ze altijd: "Hondenneuzen en kattenpoten."
_{Ja, is weer eens iets anders dan Hussen met je neus ertussen.}

Maar goed, dat ga ik dus ook beide nooit doen.

Heb laatst met mijn zus het erover gehad: wat zij allemaal anders moet gaan doen volgens haarzelf en mij

quote:

Op donderdag 29 november 2007 16:58 schreef Moonah het volgende:

[..]

Mijn moeder tikte altijd met een mes (!!) op mijn vingers als ik in de pan keek wat we gingen eten.
Maar ja, als ik het gewoon vroeg, antwoordde ze altijd: "Hondenneuzen en kattenpoten."
_{Ja, is weer eens iets anders dan Hussen met je neus ertussen.}

Maar goed, dat ga ik dus ook beide nooit doen.

poep van de radja habbekuk met zure worst

standaard vraag van René: Vind ik het lekker? Ik: Nee

quote:

Op donderdag 29 november 2007 17:32 schreef moussy het volgende:

[..]

poep van de radja habbekuk met zure worst

standaard vraag van René: Vind ik het lekker? Ik: Nee

iedereen heeft hier dus hetzelfde : gewoon geen zin om te zeggen wat je aan het maken bent


oh en liegen als er gevraagd werd of 'dat rode' ms paprika was, wat de jongste meende niet te lusten... "nee, da's tomaat"

Ik bewaar het gepiep:

Lust ik niet.
Het is groen.
Kan ik dit ook eten?
Mam, er zit een groen dingetje op, als je dat eet, ga je dan dood?
Is het echt niet giftig?

gewoon gezellig voor aan tafel

Ook zo'n leuke waarvan ik altijd dacht dat ik het nooit zou zeggen:

kind: Wat gaan we doen?
ik: Poepen in een oude schoen en dan weer aandoen.

Totaal niet lollig, maar ik flap het er steeds weer uit

quote:

Op donderdag 29 november 2007 18:58 schreef Tan het volgende:
Ook zo'n leuke waarvan ik altijd dacht dat ik het nooit zou zeggen:

kind: Wat gaan we doen?
ik: Poepen in een oude schoen en dan weer aandoen.

Totaal niet lollig, maar ik flap het er steeds weer uit

kan je nagaan hoe geconditioneerd iedereen is

quote:

Op donderdag 29 november 2007 16:56 schreef Moonah het volgende:

...Evenals stevig bij de arm pakken of iets anders ..

Oh, ik doe dat weleens hoor. Niet bij mijn dochter, maar wel bij mijn zoon. Die wil namelijk niet luisteren, kijkt weg, rent weg, probeert me weleens te schoppen ('t is een klein driftig jongetje, maar verder volledig normaal volgens juffen en dokters ). In sommige situaties, als hij doordraait, is dit de enige manier om zijn aandacht te krijgen.
En nee, ik voel me er niet schuldig over. En ja, ik ben er van overtuigd dat ik in dit geval juist handel.

Ik heb mezelf voorgenomen mijn kinderen nooit te slaan zoals ik zelf ben geslagen, en dat zal ik ook nooit doen. Maar mijn stem verheffen of even stevig vastpakken zijn wat mij betreft niet "not done".

quote:

Op donderdag 29 november 2007 19:00 schreef DarkElf het volgende:

[..]

kan je nagaan hoe geconditioneerd iedereen is

Zo realiseerde ik me een tijdje terug dat mijn kinderen de enige mensen zijn tegen wie ik kan zeggen: "Lekker windje, he?" zónder dat ik dat flauwe mopje als reactie krijg. Wat een verademing!!!

quote:

Op donderdag 29 november 2007 19:32 schreef Tinkepink het volgende:

[..]

Oh, ik doe dat weleens hoor. Niet bij mijn dochter, maar wel bij mijn zoon. Die wil namelijk niet luisteren, kijkt weg, rent weg, probeert me weleens te schoppen ('t is een klein driftig jongetje, maar verder volledig normaal volgens juffen en dokters ). In sommige situaties, als hij doordraait, is dit de enige manier om zijn aandacht te krijgen.
En nee, ik voel me er niet schuldig over. En ja, ik ben er van overtuigd dat ik in dit geval juist handel.

Ik heb mezelf voorgenomen mijn kinderen nooit te slaan zoals ik zelf ben geslagen, en dat zal ik ook nooit doen. Maar mijn stem verheffen of even stevig vastpakken zijn wat mij betreft niet "not done".

vind ik ook niet, slaan doe ik niet, ja een tik op de luier, maar zodra je met ze kan praten, echt praten snap ik niet waarom dat nodig zou zijn.

ik kreeg als klein kind geen echte tikken maar als puber wel, en flink ook , en dat vond ik echt zo vernederend, verraad ook, die persoon houdt toch van me, waarom dan zo meppen?

ik zat een keer in de bus (jaaaa echt en zit er een stel dames tegenover en naast me, met 1 dochterte erbij van 1 van die dames, de dames aan het beppen met elkaar, dochterlief er steeds tussendoor "mama, mama mag ik straks etc" , dame geirriteerd "hou nou eens op, ik ben aan het praten!!!!!" , kind , een jaar of 11 of zo gaat door, en opeens haalt die moeder toch uit, echt midden in dat kind haar gezicht, met de vlakke hand , MEP! ... ik zat echt als verstijfd daar, kind huilen, moeder zegt "zo, moet je maar ophouden" en klept weer door met dame 2....

je wil er wat van zeggen, maar doet het niet, durft het niet, het heeft toch geen zin, kind krijgt het ms dan nog meer op haar dak, want ze trekt negatieve aandacht, anyways, je zit er nog een poos mee, verbijsterd over die uithaal en schuldig omdat je er niets van zei..

ik snap daar dus niets van, een kind een tik geven, omdat het ergens aan dreigt te gaan zitten, okay, ook een reflexmatige draai om de oren snap ik nog, al heb ik zelfs die nooit gegeven...maar een kind er echt 'van langs' geven of echt bewust raken, om het te laten voelen wat NEE is.... vernederend... omdat ik het destijds zelf ook zo niet snapte, je zegt van je te houden en dan doe je zoiets?

wat erg.

/edit: laatmaar