Onlangs kreeg ik (werkzaam op een wervings- en selectiebureau) een jongeman op gesprek.
Nadat het gesprek wat stroef op gang was gekomen, vanwege de niet volledig ontwikkelde communicatievaardigheden van deze aankomend werknemer (toch vreemd voor een WO'er), kreeg ik het idee dat het waarschijnlijk toch wel mogelijk zou zijn om hem ergens te plaatsen.
Tijdens het gesprek was mij verder opgevallen, dat dit heerschap, ondanks de communicatieproblemen, erg zelfverzekerd overkwam. Hij zat welhaast als een koning tegenover mij.
Op een gegeven moment komt dan de vergoeding ter sprake en zijn ogen werden groot. Hier had hij de hele tijd naar toegeleefd, dit was een kolfje naar zijn hand, hij voelde zich de koning te rijk! Meneer begon direct eisen te stellen en wist exact te vertellen wat men hem minimaal moest betalen, wilde hij überhaupt nadenken over een baanaanbod...
Het salaris moet minimaal
¤3250 p/m bedragen + uitstekende secundaire arbeidsvoorwaarden + een leasebak + ......
Hij is (uiteraard wil ik bijna zeggen) nog niet geworven dan wel geselecteerd... Ik wens hem wel succes met zijn eisen tijdens een toekomstig sollicitatiegesprek.
Klacht: pas afgestudeerden die meteen hun eisen op tafel leggen!