quote:
Ajaxfan in cel Doebai
door Bart Olmer
AMSTERDAM - Ajaxfan Roger zucht in een kerker in Doebai omdat op de luchthaven een brokje hasj van twee gram is gevonden in zijn broek.
Het was een cadeautje voor de allerliefste papa van Nederland: een vijfdaagse reis naar Doebai, inclusief ticket voor de voetbalwedstrijd Ajax-VfB Stuttgart, twee weken geleden. Maar de Almeerse vader van een ongeneeslijk zieke dochter maakte een fatale blunder: in zijn spijkerbroek zat een oud brokje hasj van 2 gram, straal vergeten en zelfs al twee keer mee gewassen in de wasmachine. Nu wacht hij in een ondergronds cellencomplex in Doebai op een celstraf van minimaal vier jaar.
Roger Richardson (38) uit Almere kreeg het uitstapje van zijn familie om even de zinnen te kunnen verzetten na twee loodzware jaren na de geboorte van zijn zwaar gehandicapte dochtertje Achanty, die talloze malen is geopereerd aan haar waterhoofd. Zijn vrouw had het hem nog expliciet gevraagd voor z'n vertrek, of hij écht geen softdrugs in zijn kleding had. 'Nee, ben je gek', antwoordde de horecamedewerker, 'ik heb al mijn zakken gecontroleerd', waarna hij vertrok met een kameraad in een auto naar het vliegveld in Frankfurt, om vandaar naar Doebai te vliegen. "Hij rookt af en toe 's avonds als hij door alle stress om de gezondheid van zijn jongste dochter niet kan slapen, dan loopt hij met de hond buiten en neemt een paar trekjes", vertelt zijn moeder Mies Berning-Richardson uit Amsterdam.
Op 5 januari was Richardson bijna bij de vliegvelduitgang, toen beambten hem eruit pikten voor fouillering. Tegen zijn kameraad zei hij laconiek dat hij eventjes moest wachten, want hij was ervan overtuigd dat ze hem niets konden maken. Maar het duurde twee, drie uur en de kameraad belde in paniek naar Almere.
Zenuwachtig
Zijn vrouw kreeg haar man aan de lijn terwijl hij in een cel zenuwachtig ijsbeerde. "We hielden contact, totdat we een berichtje kregen dat hij werd vervoerd naar een gevangenis. We werden met het uur zenuwachtiger, we voelden de grond onder onze voeten wegzakken", aldus de echtgenote. "Roger houdt zich sterk, maar hij heeft een schuldbekentenis, opgesteld in het Arabisch, moeten tekenen. Tja, hij kon moeilijk weigeren, want hij werd flink verhoord door zeven man. Maar wat hij precies heeft ondertekend, dat weet hij niet."
Via internet weet de familie inmiddels dat de Verenigde Arabische Emiraten hard optreden tegen elke vorm van drugsbezit. Vier jaar celstraf is het absolute minimum, bevestigt ook de Nederlandse ambassade. "Hij wordt vastgehouden in een ondergronds cellencomplex bij het vliegveld. Sporadisch kunnen we telefonisch contact hebben met hem. Maar het Nederlandse ambassadepersoneel doet niets voor ons", aldus moeder Mies.
De familie heeft inmiddels smeekbedes gestuurd naar minister-president Balkenende en alle ministeries in Doebai. In deze brieven omschrijft moeder Mies haar zoon als een rots in de branding voor de complete familie: "Mijn jongste kleindochter is ongeneeslijk ziek. Die ziekte heet hydro-cephalus, ook wel waterhoofd genoemd. Mijn kleindochter is in haar korte leven al zeven keer geopereerd. Na iedere operatie kunnen wij niets anders doen dan hulpeloos afwachten hoe ze de operatie doorstaat. De ziekte van Achanty heeft ons leven op zijn kop gezet. Al onze hoop op een zonnige toekomst is vervlogen. Want wij weten niet wat er morgen met haar kan gebeuren. Wat vandaag stabiel is, kan morgen een spoedopname zijn. Kunt u zich voorstellen hoe de situatie is zonder haar zorgzame, liefdevolle vader. En zonder de man die zijn vrouw steunt in zulke moeilijke tijden, zonder lichamelijke en psychische steun. Mocht er iets met Achanty gebeuren, zou hij dit niet overleven."
Hechte band
"De ziekte van zijn dochter heeft mijn zoon totaal veranderd. Diep ongelukkig, bang voor de dag van morgen, die het leven van zijn dochter zomaar kan omkeren. De zieke Achanty heeft een hechte band met haar vader, omdat hij continu aan haar zijde was, speciaal na de operaties in het ziekenhuis. Zijn vrouw en ik kunnen ons een leven zonder Roger niet voorstellen, hij is onze steun en toeverlaat. De kinderen vragen duizend keer per dag om hun vader, huilen, willen niet eten. Maar een antwoord kan ik ze niet geven, voor uitleg zijn ze te klein. Ze hopen dat iemand hun papa wil helpen."
Ajaxsupporters helpen de familie financieel. "De Nederlandse ambassade weigerde geld aan te nemen van de supporters in Doebai, die met de pet waren rond gegaan voor hun gearresteerde collega-supporter. Dat geld hebben ze daarna persoonlijk gebracht in Almere. Echt hartverwarmend."
De echtgenote vreest inmiddels voor de toekomst van haar gezin. "Hij was drie maanden geleden van baan veranderd, na acht jaar voor dezelfde baas te hebben gewerkt, om meer thuis te zijn voor de kinderen. Hij verliest geheid zijn baan, want zijn proefperiode duurde nog een maand. Pas daarna zou hij een jaarcontract krijgen. Nu zitten we zonder man en zonder inkomen, vanwege een familiecadeautje waar we ons vreselijk schuldig over voelen."