Paul's blog van vandaag op Hyves;
Ze is heel klein die Kylie Minogue maar heel aardig en leuk. Er heerst altijd een beetje zenuachtig sfeertje in de studio gangen als een grote ster haar opwachting maakt. Ik zit een beetje in mijn kamer het programma voor te bereiden en wacht tot ik haar kan ontmoeten. En mocht de kamer binnenkomen. Ze begroette mij en ik lachte mijn liefste en leukste lach... het liefst zou ik gelijk beginnen over het feit dat ik ook op wereldtour ben geweest, 5 keer in Arnhem welteverstaan. En dat ik twee kinderen heb. Maar ik sprak alleen maar over het feit dat ik zo ontzettend vereerd ben met haar bezoek, maar zij high fivde gelijk en toen ik zei: nice to have you back, hugde ze me. En in het programma was ze helemaal grappig. Het bleek dat ze langs een speciale award liep, ooit gegeven door mijn platenmaatschappij nav de verkoop van 1 miljoen cd's in totaal. Zij keek er naar en zei: 'He sold 1 million?'. Nou hebben we het over de jaren 90, maar dat hoeft zij niet te weten. Ach ja: zingen.. het blij t mijn lust en mijn leven. Zeker in deze tijd, maar het begint een beetje onrustig te worden in huize de Leeuw. Niet kwa Sinterklaasbeleving in het algemeeen want er is weer heel wat afgeknutseld voor de goedheiligman. We hebben in onze zitkamer een enorme Pietenhuis van karton waarin lampjes hangen, onze kussen die normaal op de bank liggen zijn verplaatst naar het pietenhuis en onze jongens chillen met zwarte pieten mutsen op en tshirts waarop staat: coole Piet.
Maar er worden geen schoentjes gezet, er wordt niet gezongen bij de openhaard en in de ochtend wordt niet vol spanning naar beneden gelopen op zoek naar kadootjes. Zouden wij dan de enige ouders zijn met niet kadogerichte kinderen? Tijdens een maaltijd besloten we er maar even naar te informeren: Gaan we nog zingen vanavond bij de kachel en welke schoentjes gaan jullie zetten? 'Hoeft niet' sprak onze oudste zoon terwijl de derde visstick naar binnen werd geslokt. 'Waarom niet?' En toen keken de jongens ons beiden aan met zo'n blik: 'Lezen we geen krant meer?'
'Dat komt' zuchtte de jongste 'door de pieten zonder veer' 'Zij kunnen niks. Strooien verkeerd en kunnen geen kados door de schoorsteen gooien en nu hebben de pieten zonder veer ook de boot met kadootjes meegenomen, terug naar Spanje'
En de oudste prikte in visstick 4 en keek met zo'n blik van: 'Waarom energie verspillen als het tot weinig resultaat leidt?' 'Maar dat kan toch niet?. Zal ik de Sint even smsen?' En pakte de telefoon om een sms te schrijven. Mijn contact met de Sint is goed te noemen dus ik dacht: het kan geen kwaad en ik kreeg weldra een berichtje terug van de Sint. De jongens hoefden zich geen zorgen te maken want de Sint was er ook nog, las ik hen voor. En de oudste werd nog kwader 'Waarom heb jij het telefoonnummer van de Sint en heb je ons dat nooit verteld' en stampvoette weer de trap op om na 12 treden weer terugtekeren en met zijn armen onder zijn hoofd aan tafel te zitten omdat hij nog recht had op een toetje.
De pieten zonder veer is leuk bedacht maar het begint een beetje zorgelijk te worden. We zullen vanavond maar eens kijken of er nog wat te zingen valt bij de schoenen.
Ik heb al een leuk kado gekregen: althans in mijn dromen. Ik droomde van de week dat ik een nieuwe piemel kreeg. Geen erotische droom maar een vrij klinische. Er lagen drie pielemannen op me te wachten. En ik mocht kiezen. Een grote, een dikke en een beetje vel met veel balzak. De mijnes werd erafgeschroefd zoals je een dop van een colafles eraf haalt en ik koos zelf voor de grote, maar de dokter adviseerde me de dikke ( volgens mij besneden, maar dat kan ik niet meer terughalen) en toen de nieuwe er weer opgeschroefd werd, ontwaakte ik. En keek onder mijn mickey mouse dekbed ( nee hoor, gewoon een zwartgrijze) en zag de vertrouwde eikel mij weer toelachen. Een nieuwe dag, een nieuwe plas.