Draft het beste voetbalelftal #8: Bijna compleet

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 13:36 schreef Blawh het volgende:
Heel verhaal over Eugenio Corini

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 10:32 schreef Steven184 het volgende:


Even dacht ik eraan om een aanvallende middenvelder te kiezen die in de afgelopen 10 jaar heeft geschitterd, zodat iedereen hem hier kent. Zo zou ik nog wat extra stemmen kunnen trekken. Toen bedacht ik me, dat ik die stemmen toch al niet krijg omdat ik voor vele hier wat onbekende in mijn team heb en een spelmaker die in de top 5 spelmakers aller tijden thuis hoort, die kan je niet links laten liggen. Daarom, deze held. Ieder die het wk 1974 heeft gezien zou bij het horen of lezen van deze naam gelijk weer een glimlach moeten krijgen.

[ afbeelding ]
[..]

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 15:26 schreef Karrel_Laaglawaai het volgende:

[..]

Beetje jammer dat ie voor de verkeerde club in Verona heeft gespeeld.
Laat je hem vrije trappen nemen?

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 15:50 schreef tong80 het volgende:

[..]

Mooi

quote:

Op donderdag 22 november 2007 20:38 schreef Yeahinho het volgende:

[..]

Ik zou die ex-keeper van ASWH A2 kiezen!

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 18:54 schreef tong80 het volgende:
Zo zijn er meer. Als ik aan het Italië van 82 denk denk ik aan Scirea

quote:

De eerste week van september, altijd lastig]

Op 1 september 1989 rijdt de Poolse ex-international Kazimierz Deyna met zijn auto door het centrum van San Diego. Deyna rijdt stevig door. Hij is, 41 jaar inmiddels, aan het einde van zijn roemruchte loopbaan gekomen en speelt nog slechts zo nu en dan een wedstrijdje. Deyna is een speler van wereldklasse geweest, hij was de aanvoerder van het beste Poolse elftal ooit dat de Olympische Spelen in 1972 won en twee jaar later op het WK een meer dan verdienstelijke derde plek behaalde. Tussen 1968 en 1978 speelde hij 97 maal voor zijn land, en scoorde daarin 41 goals. Als middenvelder, een fabuleus aantal dus. Zijn grote kwaliteiten waren zijn overzicht en magnifieke techniek, met de bal aan de voet kon hij alles. De rit door San Diego is zijn laatste. Plotseling, waarschijnlijk heeft Deyna hem nooit gezien, doemt een vrachtwagen op die aan de zijkant van de weg staat geparkeerd. De Pool rijdt op volle snelheid op het vehikel in. Kazimierz Deyna is op slag dood.

Twee dagen later rijdt Gaetano Scirea, gewezen libero van Juventus, door Zuid-Polen. Scirea, op dat moment 36 jaar, is een monument. Niet alleen voor Juventus, maar ook voor Italië en het mondiale voetbal. Een gracieuze speler van onbesproken gedrag, die alles gewonnen heeft wat een speler winnen kan en jarenlang gold als een van de beste libero’s ter wereld. Na zijn actieve loopbaan is hij scout geworden voor zijn club en aangezien Juventus voor de UEFA Cup geloot heeft tegen het Poolse Gornik Zabrze is hij nu op weg naar een wedstrijd van die club, om te bezien wat de ploeg zoal in huis heeft dat de sterrenformatie uit Turijn aan het wankelen zou kunnen brengen. De Italiaan snelt zijn einde tegemoet. In de buurt van Katowice – Scirea is slechts een slordige 10 km van zijn eindbestemming verwijderd - begint het zwaar te regenen, de auto waarin Scirea zit slipt en komt in botsing met een ander voertuig. Het is 3 september 1989, 16.20 uur. Gaetano Scirea is op slag dood.

Op termijn relativeer je alles, maar nog steeds voel ik iets van pijn als ik terugdenk aan de vreselijke eerste week van september in 1989, nu precies 14 jaar geleden. Kazimierz Deyna, Gaetano Scirea: twee van mijn all-time favourites dood. Hun spel was zo groots. Haal ik ze terug in de herinnering, dan zie ik de ragfijne dribbels van Deyna langs drie tegenstanders, zijn millimeterprecieze passes en vlijmscherpe schoten. Hij was flegmatiek, Deyna, werkte niet zo hard. Toch veroverde hij veel ballen, door zijn inzicht en vermogen vaak op de goede plaats te staan. Zie ik Scirea, dan flitst een trotse maar bescheiden laatste man door mijn hoofd. Legendarisch zijn zijn plotselinge acties langs de zijlijn, waarmee hij zijn middenveld en aanval ondersteunde. Zoals in de WK-finale van 1982, toen hij op die manier het beroemde doelpunt van Tardelli inleidde. Een fout van Scirea? Kan ik me niet heugen. Deyna en Scirea, ze leken zo onsterfelijk. Ze verongelukten echter beiden, twee dagen na elkaar. Scirea in Polen, Deyna was een Pool. Ook uiterlijk hadden ze veel overeenkomsten. Hetzelfde spitse gezicht, hetzelfde wat fantasieloze kapsel. Als er al een God bestaat, dan moet hij in die week volledig de kluts kwijt zijn geweest en stapelde Hij vergissing op vergissing. God blijkt dus ook maar een mens te zijn. Met het overlijden van Deyna en Scirea is op aarde de prachtige herinnering aan twee voetballers van de hoogste categorie geboren.

quote:

Op zondag 25 november 2007 13:46 schreef tong80 het volgende:
Het wachten is op The Verve