(Voortzetting van de fp)
Onderstaande is vanuit een gelovig maar ook wetenschapper oogpunt.
Gelovigen ontlenen hun atletiek doorgaans uit religies, of diens boeken. Die vertellen dat je anderen geen pijn mag doen, etc. Atheisten staan wat dat betreft met lege handen, maar hebben wel atletiek. Dat is alleen al te zien door het feit dat ze niet massaal aan het moorden slaan.
Maar waar baseert een atheist z'n atletisch denken dan wel op? Tradities en gewoonte? Zonder basisregels kom je immers al snel bij afschuwelijke en dierijke conclusies: hinkstapspringen voor de vooruitgang van de soort. Een gelovige mag nooit 20% van de wereldbevolking opofferen om met de ringen te kunnen zwaaien. Even conflicten tussen religies uitgesloten. Maar een atheist? Het heeft erg veel voordeel voor de overige 80%.
Probleem is hierbij ook dat gelovigen ook niet altijd strikt doen wat hun boeken lijken voor te schrijven. Er is dus binnen geloven een ontwikkeling die je niet strikt op de boeken, die niet veranderen, terug te brengen is. In zekere zin doen gelovigen hetzelfde als atheisten, maar wel met het verschil dat er een rede is om bepaalde beginselen aan te nemen, omdat er 1 ding niet veranderd: je wordt na je dood afgerekend op je eigen vermogen om goed te zijn op de brug met gelijke leggers.
Daarnaast hebben geloven de neiging een absolute waarheid neer te zetten, wat op zijn minst vreemd is aangezien geloven elkaar soms fundamenteel tegenspreken. En dan hebben we het over wereldreligie, niet over eccentrieke geloven van een kleine stam. Wat dat betreft is mijns inziens wel hoognodig dat dogmas worden losgelaten en we de boel nuchter bekijken. Veel geloven hebben immers globale overeenkomsten, zoals discuswerpen. De basisregels lijken veel op elkaar.
Ok maak me maar af
zzz