Taboe op de bevalling?

het enige wat ik eigenlijk altijd afzwak is hoe hard ik heb geschreeuwd, want dat vind ik genant

Maar verder is onze vriendenkring vrij realistisch. Ik wist al van poep bij de uitdrijving en naweeen en stolsels en zo.

Waar ik dan weer niet op voorbereid was was dat de bevalling van de derde zo anders verliep- de tweede was gewoon een kopie van de eerste maar dan in de helft van de tijd, dus onbewust was ik van iets dergelijks uitgegaan. Quod non. Ik herkende werkelijk niets en werd continu door mijn lijf op het verkeerde been gezet. Tegen de tijd dat ik me realiseerde dat ie er nu ECHT aankwam waren we nog 1 wee van de geboorte verwijderd

Oja, voelden jullie nou echt dat het kind door een eigen gat kwam? Als je mij zou vertellen dat ik hem uit mijn anus geperst heb zou ik je zo geloven, qua gevoel dan he.

Oja, wat mij ook wel hielp over hoe ik dingen wist, ik ben bij de geboorte van mijn nichtje geweest!

Ik ben irl lang niet altijd zo open geweest over mijn bevalling. Bepaalde dingen horen bij mij en hoe ik het ervaren heb. En dat is ook voor iedereen weer anders.

Daarnaast merk ik ook dat ik in de loop der tijd ook anders over mijn beide bevallingen ben gaan denken. In de eerste plaatsen heeft de bevalling van onze tweede me meer inzicht gegeven in de bevalling van onze eerste. En hoe fijn ik dus de tweede keer thuisbevallen vond en hoe gelukkig ik bij de eerste was om in het ziekenhuis te zijn. Ook omstandigheden, eigen ervaringen en ervaringen om je heen vormen dus je meningsvorming. (ook over zoiets)

Verder heb ik nergens zoveel geleerd en openhartig gediscusieerd over bevallen en zwangerschap dan hier. IRL vind ik dat daadwerkelijk veel lastiger. Of het met in de ogen kijken of met mijn eigen gevoelens te maken heeft. Dat kan ik nog niet helemaal plaatsen. Ik heb eigenlijk de meeste kennis vooraf hier opgedaan.

Dat laatste denk ik het meeste. "hier" (als in: op dit forum) kan ik kiezen of mijn verhaal realistisch, emotioneel of juist wat onderkoeld te melden. En ik kan dan net zo goed huilen voor de pc zonder dat iemand dat door heeft. Bv. juist omdat het me zo raakt. Maar vaak wil ik me niet zo open geven voor een groot deel van mijn vrienden of kennissen.

-Daarnaast viel ongeveer de gehele bevallingspufclub van hun stoel toen ik bij de tweede pertinent opmerkte tijdens de eerste les dat ik zwanger zijn NIET leuk vond -

Maar YPPY, is het echt zo dat de bevallingsverhalen+ details taboe zijn?
Ik weet nog van "vroegah"dat er onderling veel meer over gepraat werd, bv famile/tantes enzo.

ik ben altijd vrij eerlijk geweest over de bevalling, vooral omdat miesje er in korte tijd was, en ook omdat ik nog wat te verwerken had van het feit dat de verloskundige me niet serieus nam en mies 2 uur eerder er al had kunnen zijn. Verder laat ik eigenlijk wel altijd achterwege dat ik op een gegeven moment, thuis op mijn knieen voor een stoel hing, trappelend met mijn benen als er een wee kwam en tegen manlief gesnauwt heb, "ik wil nu een spuit wand dit trek ik nog niet 12 uur". Ook het feit dat ik toen mies er uit floepte o god god heb geroepen hou ik meestal achterwege maar meer vanwege het gekke als van het erge, over de naween, stolsels, tieten als meloenen, etc praat ik gewoon.

Eigenlijk vond ik het ergste dat het met Freek helemaal niet goed ging, en ik dat aan niemand kwijt kon, later.
Men roept dan al gauw, "Maar hee, het gaat nu goed, fijn toch?"

En, om het nu voor eens en voor al hier uit de wereld te helpen, een KS is niet "makkelijk". En net zo echt bevallen.
En it hurts like hell, net zoals een "echte" bevalling.

Duh.

En je hebt er toch net zo veel 'zooi' van na afloop vwb vloeien enzo? Ik dacht heel vroeger altijd dat dat niet zo was, maar je hebt toch net zo goed inwendig ook die 'wond' van de placenta?

Volgens mij vloei je wel korter, omdat ze de baarmoeder nog even schoonmaken bij een KS. Week of vier vloeien, in mijn geval.

Overigens verloor ik ook zoiets als een lever, de dag na de KS . Dus helemaal schoon maken ze het niet

Was er maar niet zo'n taboe, dan zouden sommige mensen misschien wel twee keer nadenken voordat ze kinderen namen.

nou, ik lieg wel eens , hoor , tegen jonge moeders in spé die met angstige ogen vragen of het echt zo'n zeer doet allemaal, en dan met trillende lip en tranen in de ogen fluisteren "ik ben zo bang, ik kan het vast niet , die pijn en en en ..." dan zeg ik dat het reuze meevalt, dat persweeén lekker zijn (zijn ze ook, vond ik) en laat lekker de ontsluitingsweeënpijn weg uit mijn relaas, en de hechtingen, en de pufoefeningen die voor geen meter hielpen en er dus ineens sterren en vogels in de kamer verschenen, en de complete kracht die je niet meer hebt, en het gevoel dat je bovenste buikspier in 2-en gescheurd wordt als ware het een stuk te stevig karton, langzaam maar zeker in 2-en , en dan als toetje de 20 hechtingen omdat je ingeknipt bent, die zo strak gezet werden, ingeregen als een korset, de arts zette nog net geen voet tussen je benen, dat je weken gelopen hebt alsof je je kind uit je rectum geperst had, nee, het valt allemaal mee, de pijn die je hebt ben je zo vergeten, en de hechtingen , ach die voel je niet na een bevalling , alles is compleet 'numb' daaronder (NIET DUS!! verdomme), dus maak je geen zorgen, het komt allemaal goed.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:06 schreef milagro het volgende:
...en de hechtingen , ach die voel je niet na een bevalling , alles is compleet 'numb' daaronder (NIET DUS!! verdomme), dus maak je geen zorgen, het komt allemaal goed.

Ja kut hee, dat deed nog het meeste pijn

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:28 schreef ElizabethR het volgende:

[..]

Daar heb jij gelijk in, maar als ik naar mijn persoonlijke situatie van dat moment kijk had mijn medische indicatie te maken met een fluxus post partum van 2,5 liter (zwaar bloedverlies) na de eerste bevalling. NA de bevalling dus. Maar ze wilden me echt constant 'vastleggen' tijdens de ontsluiting en de reden was dat dat zo makkelijk was voor de gyn. Althans, zo werd het aan mij medegedeeld. Nou, daar heb ik voor bedankt.

En zoals gezegd, na de tweede bevalling bleek het helemaal niet nodig die M.I. Ik had amper bloedverlies. Maar goed, dat kon je natuurlijk van tevoren niet weten, dus die M.I. was wel terecht, maar mij urenlang aan banden leggen voor het gemak van de gyn gaat er bij mij niet in.

Nou ja, het is wel precies wat je zegt.. ACHTERAF kun je zeggen dat het thuis prima zou zijn gegaan, en dan is het natuurlijk veel fijner om in een huiselijke omgeving te bevallen. Maar met 2,5 liter bloedverlies bij je 1e thuisbevalling was het dus ook maar kantje boord, bij langer doorbloeden had je toch echt een probleem gehad in je fijne slaapkamertje. En dat is de reden waarom ik vind dat het gewoon in een ziekenhuis thuishoort. Noem mij 1 ander 'iets' wat zoveel bloed, pijn en gevaar voor moeder of kind meebrengt wat je wel gewoon thuis 'mag' doen? Voor een kies trekken laten we ons verdoven, maar bevallen moeten we maar gewoon kunnen zonder pijnbestrijding omdat het vroeger ook zo ging

Als zulke verhalen ongevraagd komen, zou ik er trouwens ook bepaald niet van gediend zijn. Geen interesse, dank u vriendelijk. Maar als iemand er zelf naar vraagt en vervolgens het echte antwoord niet wil weten, dan had 'ie er niet naar moeten vragen.

Ik vind het op zich wel redelijk vaag dat mensen hierover geheimzinnig / onrealistisch doen. Waarom?

Dat vond ik wel de grootste tegenvaller..ben je bevallen, heb je die gruwelijke pijn doorstaan en heb je eindelijk je kind.. moet die gore nageboorte er nog uit en de hechtingen er in

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:09 schreef snoopy het volgende:

[..]

Ja kut hee, dat deed nog het meeste pijn

dan viel de bevalling dus mee, en klopt het downplayen gewoon

ik vond het gemeen zeer doen, ja, maar was zo opgelucht dat het allemaal achter de rug was, dat ik het lachend onderging, met af en toe een Oe en een Ah...

"wilt u ms de nageboorte zien"
NOU NEE, HOOR, DANK U.. een beetje vertederd naar zo'n ranzige moederkoek knipperen "oh schat, zullen we hem in de tuin begraven?" ja, heerlijk, moederkoek in de tuin, met een kat die dacht dat hij een hond was

mwah ja, mijn bevallingen op zich waren appeltje eitje om het zo maar te zeggen. Maar dat hechten

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:14 schreef milagro het volgende:

[..]

dan viel de bevalling dus mee, en klopt het downplayen gewoon

ik vond het gemeen zeer doen, ja, maar was zo opgelucht dat het allemaal achter de rug was, dat ik het lachend onderging, met af en toe een Oe en een Ah...

"wilt u ms de nageboorte zien"
NOU NEE, HOOR, DANK U.. een beetje vertederd naar zo'n ranzige moederkoek knipperen "oh schat, zullen we hem in de tuin begraven?" ja, heerlijk, moederkoek in de tuin, met een kat die dacht dat hij een hond was

of bakken en opeten

Je hebt mensen die maken er pate van en serveren het op toast. In plaats van beshuit met muisjes zeg maar

ik heb echt niks van 't hechten gevoeld. of zou ik dat allemaal vergeten zijn (verdrongen?).

ik werd tijdens m'n 1e zwangerschap ineens een vreselijke bevallings-freak. wilde alle programma's daarover zien op TV (en er liepen er nogal wat op dat moment) en verslond ook alle boeken erover. tot G's grote afgrijzen, die ging echt met koptelefoon op in de andere kamer zitten tijdens die programma's. en ik elke keer huilen bij de geboorte van weer zo'n mormeltje. hihi. gelukkig ben ik daar inmiddels aardig van genezen, maar wat ik maar wilde zeggen: ik wilde ook gewoon zo goed mogelijk voorbereid zijn op alle mogelijke scenario's. een meisje van m'n cursus zwangerschapsyoga kreeg een doodgeboren kindje, vreselijk tragisch natuurlijk. waarschijnlijk puur door nalatigheid van de vk (al is dat nooit met zekerheid aangetoond). mijn bevalling kon toen ook ieder moment gaan beginnen. mijn moeder vond 't maar niks maar ik heb dat meisje toen juist uitgebreid gebeld en gesproken en haar 't hemd van 't lijf gevraagd over hoe dat allemaal gegaan was en had kunnen gebeuren. natuurlijk deels uit medeleven maar daarnaast ook gewoon om de risico's voor mezelf zo klein mogelijk te houden.

ik heb ook nooit zo veel gemerkt van het taboe in de zin dat ik m'n verhaal niet kon doen. ik vond 't zelfs op een gegeven moment wat vervelend dat iedereen steeds maar weer het verhaal wilde horen.

en verder: je kunt je proberen op alles voor te bereiden, maar je weet inderdaad nooit echt hoe het precies zal zijn, vooral omdat het per persoon / bevalling gewoon enorm verschilt!

M. was helemaal van plan de placenta op de voordeur te spijkeren met de mededeling "Hoera, een jongen". Weer eens wat anders als een ooievaar of geboortebord

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:18 schreef snoopy het volgende:

[..]

of bakken en opeten

ja, en dan serveren als 'brownies' zeker of zo , omdat anders niemand ze wil, en dan de gezichten als ze proeven dat het helegaar geen brownies zijn en jij dan zegt "ja, da's moederkoek, apart, hè!

hoe kun je nu in godsnaam een "binding' hebben met zoiets ranzigs, dat je er een soort van ceremonie van maakt?

het begraven van de moederkoek gaf ons echt 'closure'

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:21 schreef m@x het volgende:
M. was helemaal van plan de placenta op de voordeur te spijkeren met de mededeling "Hoera, een jongen". Weer eens wat anders als een ooievaar of geboortebord

kruisigen
en dan die moederkoek ineens : vergeef hen, want ze weten niet..

oh, sorry

Niemand vertelde mij de waarheid, daar kwam ik pijnlijk zelf achter

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef ChristianDior het volgende:
Niemand vertelde mij de waarheid, daar kwam ik pijnlijk zelf achter

Had je het wel willen weten van tevoren dan? De mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest. Misschien kun je dat maar beter niet weten.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:26 schreef milagro het volgende:

[..]

kruisigen
en dan die moederkoek ineens : vergeef hen, want ze weten niet..

oh, sorry

Ik ben blij dat je weer terug bent. Heb je gemist. Het werd wel heel zoet hier hoor. _{en toen werden we opeens helemaal mooshy op de late avond}

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:29 schreef m@x het volgende:

[..]

Ik ben blij dat je weer terug bent. Heb je gemist. Het werd wel heel zoet hier hoor. _{en toen werden we opeens helemaal mooshy op de late avond}

ja, nu moet ik huilen, hè wat lief

zelf heb ik overigens helemaal niet zo de ervaring van een taboe, eerder dat men elkaar probeert te overtreffen, qua pijn en calamiteiten... een beetje het 'Four Yorkshire Men' van Monty Python effect, zeg maar... en volgens mij , zoals hier boven gezegd al, zit je daar als nog moeten barende voor het eerst, niet op te wachten.

dat heb ik ook wel eens meegemaakt (op een verjaardag, nota bene). bizar!

Ik vertel het over het algemeen allemaal eerlijk, ik heb gewoon een rot zwangerschap gehad. En dan niet zo zeer de kwaaltjes maar alles wat er verder mis kan gaan ging mis, gezever in de familie een lastige baas die je wil ontslaan enz enz. dingen waar je zelf weinig aan kan veranderen.
Hoop wat tussen de oren niet lekker zat en zo een wisselwerking op je heeft, ieder kwaaltje dat je dan krijgt doet meer pijn en is vervelender.
Dikke benen+ voeten vanaf weekje 20 ik was een wandelende waterzak (bleek later minimaal 10 liter te zijn).
Kotsen tot aan week 23 ofzo nee ik vond zwanger zijn niet leuk en dat vertelde ik ook eerlijk en de meeste mensen begrepen me dan niet heb ik het idee, dat idee van de roze wolk moest je hebben..... zucht.
En dan vooral bij mensen waarbij zwanger worden niet zomaar vanzelf ging ik begrijp ze echt waar, maar hun mij niet.....

De bevalling daar in tegen daar was ik bang voor, je hebt er geen grip op dat vond ik echt eng.
Toen later bleek dat het een keizersnede zou worden vond ik het prima, als het kindje er maar goed uit zou komen dat was het enige wat nog voor mij telde, die 40 weken ellende moest niet voor niets zijn geweest.
Uiteindelijk toch een halve natuurlijke bevalling gekregen (tot aan het persen gekomen) en daar boven op de keizersnede.
En het was prima, ik vond het goed zo alleen het verblijf in het ziekenhuis was knudde ze namen mijn klachten niet serieus en melde me bepaalde dingen niet wbt mijn gezondheid en daar kan ik niet zo goed tegen.
Medicatie die ik moest krijgen kreeg ik niet, medicatie die ik niet wilde werd opgedrongen enz enz

Ik merk vooral dat veel van mijn vriendinnen die moeder zijn een beetje zwijgen over hun bevalling, erover praten dat zit er niet in, en je wilt na je bevalling gewoon je verhaal kwijt.... nou daar was dan FOK voor in mijn geval.
Overigens krijg ik ook vaak het idee dat die meiden die ik ken denken dat ik er met een keizersnede handig vanaf gekomen ben, terwijl ik toch echt liever all the way natuurlijk was bevallen ivm het herstel..... maar ja dat kon dus niet en werd ook door alle gyn's in het ziekenhuis afgeraden.
Ik heb dus niet het gevoel dat mijn lichaam gefaald heeft ofzo at ik soms van anderen hoor, maar krijg het idee dat anderen dat wel eens denken over mij.... raar of niet? Dan denk ik dat hun het idee van een ritssluiting voor ogen hebben ofzo, zou het aan mij liggen of denken mensen nog steeds zo licht over een keizersnede.

Wat een geweldig topic!!!

Dit topic had ik met mijn 1ste zwangerschap moeten lezen, dan was ik achteraf niet in zo'n shock.
Gelukkig ben ik deze keer voorbereid.

Ik heb 30 uur weeën gehad, 2.5 uur persweeën, 2 mensen moesten op mijn buik meedrukken, flinke knip en bloedverlies maar waar ik absoluut niet op voorbereid was was de enorme bloedstolsels na de bevalling en dat mijn man mij moest helpen met plassen (lees po komen brengen en ook weer leeg gooien) aangezien ik door het bloedverlies heel erg slap was

[ Bericht 22% gewijzigd door KD-fotografie op 17-11-2007 00:17:21 ]

ooh ja vergeten met een ks heb je dus ook na-weeen en je kan je misschien indenken hoe fijn dat is met een onderhuids gehechte jaap van zo'n 13 cm.
Dat doet pijn en dan ben je blij dat je die dag alleen op de ziekenhuis kamer ligt, wat heb ik liggen vloeken.

Bij een ks ben je trouwens gemiddeld n dag of 5 in het ziekenhuis dus heb je daar "fijn" je kraamtranen en de eerste tekenen van stuwing ..... erg florissant met ijscompressen op je tieten en maar janken en janken... goh ik schaamde me kapot achteraf.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:17 schreef Ladybos het volgende:
. Nu ik eenmaal een bevalling heb meegemaakt, vind ik dat het gewoon in het ziekenhuis thuishoort, inclusief pijnbestrijding.

Ondanks dat ik een hele pijnlijke en lange bevalling heb gehad ben ik blij dat ik thuis ben bevallen en wil ik dat graag bij de 2de ook zo, niet omdat ik tegen pijnbestrijding ben maar om meteen thuis in mijn veilige huisje te zijn, heerlijk, daar was ik zo dolblij mee.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 23:13 schreef Ladybos het volgende:

[..]

Nou ja, het is wel precies wat je zegt.. ACHTERAF kun je zeggen dat het thuis prima zou zijn gegaan, en dan is het natuurlijk veel fijner om in een huiselijke omgeving te bevallen. Maar met 2,5 liter bloedverlies bij je 1e thuisbevalling was het dus ook maar kantje boord, bij langer doorbloeden had je toch echt een probleem gehad in je fijne slaapkamertje. En dat is de reden waarom ik vind dat het gewoon in een ziekenhuis thuishoort.

En ik blijf zeggen dat een natuurlijk iets als een kind krijgen natuurlijk gewoon in je eigen omgeving plaats kan vinden. Zeker als er totaal geen aanleiding is om het op een medische manier aan te pakken.

quote:

Noem mij 1 ander 'iets' wat zoveel bloed, pijn en gevaar voor moeder of kind meebrengt wat je wel gewoon thuis 'mag' doen? Voor een kies trekken laten we ons verdoven, maar bevallen moeten we maar gewoon kunnen zonder pijnbestrijding omdat het vroeger ook zo ging

Inderdaad. Dat moeten we gewoon maar kunnen, omdat dat al sinds de mensheid bestaat gewoon zo kan. Het enige geluk dat ik heb gehad bij de eerste is dat ik in de 20e eeuw leefde op dat moment. Had ik 100 jaar eerder geleefd, dan was ik doodgegaan. Tja. Shit happens. Je kunt niet alle risico's altijd maar uitsluiten.

En ik vind standaard pijnbestrijding aanbieden bij een bevalling inderdaad je reinste flauwekul. Net zoals ik de gezondheidshype aangaande voeding tijdens zwangerschappen tegenwoordig je reinste flauwekul vind.

En nu kan ik hier nog een hele verhandeling houden over de medische toestanden rondom het krijgen van kinderen die ik veel en veel te ver doorgeslagen vind tegenwoordig, aangezien baby's bij een zwangerschapsduur van 24 weken al in leven gehouden worden, koste wat kost. Of ze er als halve kasplantjes uitkomen, daar staat men niet bij stil. Vroeger ging zo'n kind gewoon dood, zowel voor kind als ouders veel humaner.

Feit vind ik ook wel dat tegenwoordig zwangere vrouwen nogal gauw als patienten behandeld worden. Nonsens!! Zwanger zijn is geen ziekte. Maar daar ging dit topic niet over.

Ik vind pijnbestrijding echt allemaal iets voor een geval van nood. Zo was mijn beste vriendin zo uitgeput na meer dan 24 uur weeen dat ze pijnbestrijding kreeg om te slapen en weer wat energie te krijgen.
Pijnbestrijding is ook niet geheel zonder risico's. Het is niet voor jan lul dat je tijdens je zwangerschap alleen paracetamol mag, het heeft ook invloed op je baby en vaak resulteerd het zelfs in een lagere APGAR-score. Ik wil echt alleen pijnbestrijding in het uiterste geval en daar zal ik nog best van terugkomen tijdens de ontsluitingsweeen.

Ik ben overigens wel blij dat die optie er is voor vrouwen die het echt nodig hebben, maar om het nou maar preventief te gebruiken bij elke bevalling.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:41 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ging gigantisch over mijn nek van die pijn.

Dat ken ik
Ook zoiets wat ik van te voren nooit gehoord had en dat me best ongerust maakte toen het bleef aanhouden. Ik zat op een gegeven moment, tijdens het persen, maar aan de limonade omdat ik die gal-smaak zo zat was.

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 02:40 schreef ElizabethR het volgende:
En ik vind standaard pijnbestrijding aanbieden bij een bevalling inderdaad je reinste flauwekul.

Je kunt dat toch afwijzen als je het niet wilt? Ik vind het belachelijk dat het niet standaard wordt aangeboden (en misschien zelfs wel wordt geweigerd als je erom vraagt? ) Ik wil zelf geen kids, dus ik zal de ellende hierboven niet meemaken (alleen al die verhalen zijn voor mij al genoeg om zeker te weten dat ik dat echt nooit wil ), maar ik vind het altijd maar vreemd dat men het in Nederland zo nodig vindt om die pijn vooral maar mee te maken. Het zal onze calvinistische achtergrond wel weer zijn. Het is immers een straf van God voor het eten van een zeker stuk fruit.

Ik werk in de kraamzorg dus ik ZIE gewoon hoe het gaat. Het schrikt me alsnog niet af hoor, om zelf te bevallen.
Ik vind het ook belangrijk om met de nieuwe moeders te praten over de horrorbevalling. Toch een stukje verwerking.

Pijnbestrijding vind IK een heel goed idee. We zijn een van de weinige westerse landen waar dat nog niet gegeven wordt. Ik vind het een beetje ouderwets. Ik zou bij mijn bevalling ook zeker pijnstilling overwegen!

Maar er wordt zo verschillend gereageerd op bevallingen. De een vond het zo fijn thuis, was ontspannen, kaarsjes aan, de ander zou de kaarsjes naar mijn hoofd smijten als ik ze aan zou doen haha.
Sommige vrouwen kijken er heel positief op terug maar er zijn ook zat vrouwen die me in tranen vertellen hoe kwaad ze zijn dat het met zoveel geweld moet. Dat pijnbestrijding nooit met ze is besproken.
Dat zou sowieso moeten veranderen; er moet meer informatie komen. Het moet standaard besproken worden. Dan kan iedereen toch zelf bepalen hoe of wat?

Net als het thuis bevallen!
Dat hóeft toch ook niet? Het mag!

Ik heb echt vreselijke medelijden met vrouwen die bevallen, je ziet ze zo lijden.. Pff ook niet makkelijk om aan het voeteneind te staan!!

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 16:42 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ben idd dolblij dat ik hier (en in de topics van MUUS en Yvonne) heb meegekregen dat het toch wel een stuk minder romantisch is als het allemaal lijkt.

Welke topics zijn dat? Ik kan ze zo snel niet vinden.

Pfoe... Yvonne, heb jij ze toevallig gebookmarked?
Ik kan ze zo snel niet vinden. 1 ervan had iets met boebiedoe in de tt toch?
Zoeken op Yvonne als TS in Onzin werkt ook niet.

* Brighteyes zoekt verder...

Hebbes!
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!

Althans... dat is eentje ervan. Er zijn er wel meer, maar ik weet even niet hoe ik die zou kunnen vinden.

quote:

Op maandag 22 mei 2006 16:20 schreef MUUS het volgende:
Weeën. Vloeken. Beenweeën, rugweeën, liesweeën. Vloeken.
Bevalling kan dagen duren.
De flamoes wordt paars tijdens de bevalling en dat beeld raak je nooit meer kwijt.
Inscheuren van de flamoes.
Hechten van de flamoes.
De grootste glibberkikkerbonk ooit: de placenta.
De placenta die de verloskundige onder je neus drukt terwijl ze glimlachend zegt: "Mooi hè?"
Hechtingen die gaan ontsteken zodat de flamoes in een teiltje met Biotex moet (die groene).
Stinkende onstekingen aan de baarmoeder.
Baarmoeders die verzakken.
Naweeën.
Bloed.
Heeeeeeele grote kraamverbanden. En bloed.
Pijn bij het plassen en dus moet het handje vastgehouden worden.
Niet kunnen poepen door hechtingen en dus moet het handje vastgehouden worden.
Enge kraamverzorgsters die de EO aanbidden en minstens 100 jaar oud zijn.

Krampen. Veel huilen door krampen. Vaak krampen.
Kotsen. Op je schouders. Op je buik. Op je arm. Overal. Vaak. Zure melk.
Over je heen zeiken tijdens het luiers verschonen.
Schijten in bad.
Spuitluiers. Stront overal. OVERAL. Uit broekspijpen en zelfs tot aan de nek. Overal stront.
Baby's eerste zwarte poep.
Echte dikke strontlucht zodra het eerste echte hapje is genuttigd.
Huilbaby. Huilbaby. Huilbaby. Huilbaby. En toch de volgende dag naar je werk moeten.
Inentingen, opgezwollen beentjes, armpjes en hoge koorts.
Koortstuipen.
's Nachts in het ziekenhuis zitten door vage hoge koorts en enge dingen.
Hangmoeders op het schoolplein.
Kutkinderen die komen spelen en je halve huis slopen.
Kutkinderen die komen spelen en je kind treiteren.
Hangmoeders op het schoolplein.
Hangmoeders op het schoolplein.
Merkkleding, schoolgeld (boeken!!) duur speelgoed, Nintendo, Playstation, zakgeld, Breezers, vage vrienden, drugs, sex, alcohol.

Zo, maar even chronologisch gedaan voor een beter overzicht. Als ik iets ben vergeten, kom ik nog wel even terug uiteraard.

In de eerste instantie heb ik altijd zoiets van 'ik maak er geen sprookje van'. En als ik dan soms reacties van mensen peil, zie ik ze schrikken. Dan zeg ik ook meestal van: 't kan erger, hoor
Ik ben niet zo subtiel, maar ik geef ook de prachtige andere kant van het verhaal.

quote:

Op zaterdag 17 november 2007 10:48 schreef Brighteyes het volgende:
Hebbes!
Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!

Althans... dat is eentje ervan. Er zijn er wel meer, maar ik weet even niet hoe ik die zou kunnen vinden.
[..]

Oja, die was echt briljant idd!

Deze zijn ook wel leuk om te lezen:
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap...
De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)

Hahahha wat een geweldig verhaal van Muus. Wel precies zoals het is
Alleen ben ik geen EO aanbidster lol. En ook nog geen 100 Met mij valt het nog wel mee ik ben hip en leuk en jong (proest)

Nu was ik al aardig genezen door de levendige proza van MUUS en Yvonne, maar ik begrijp van jullie smeerlappen dat je dus gaat schijten tijdens de bevallen?

Ja daaaaaag

Voor tijdens en na..