Taboe op de bevalling?

Ik vond het van te voren fijn om te lezen hoe bevalling zijn gegaan.. Dan weet je ongeveer wat er kan gebeuren. Ik denk dat ik daardoor ook iets rustiger was bij de weeen, het uitscheuren, naar de OK gaan enzo.

Als mensen aan mij vragen hoe het ging, dan zeg eerst maar eens dat het wel pittig was. Als ze dan doorvragen, dan kregen ze het hele verhaal in stukjes.. Als mensen vreemd gaan kijken, dan rond ik het netjes af. En als ze echt geinteresseerd zijn, dan krijgen ze het hele verhaal, inclusief het aan flarden zijn* ...
Het heeft wel een paar dagen/week of 2 geduurd voordat ik zelf goed wist wat er allemaal gebeurd was, maar was er zelf heel nuchter onder, dus kon het ook (te) makkelijk vertellen.

De onsluitingsweeen hadden wel iets weg van menstruatiekrampen, Maar dan echt wel een stuk heftiger..
Persweeen waren wel heel anders.. de weeen zelf waren niet echt pijnlijk, meer een overweldigend gevoel van spieren die - op eigen houtje - op volle kracht - gaan samentrekken. Het uitdrijven was wel pijnlijk. Maar liever dat dan de ontsluitingsweeen. Dan weet je dat je er bijna bent, dus dat kan er nog wel bij.

_{* woorden van de gyneacoloog}

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:17 schreef Ladybos het volgende:
Wat mij verbaasd heeft achteraf, is dat er in nederland zo op gehamerd wordt dat thuisbevallen zo fijn en veilig is. Nu ik eenmaal een bevalling heb meegemaakt, vind ik dat het gewoon in het ziekenhuis thuishoort, inclusief pijnbestrijding.

Nou, ik ben het hartgrondig met je oneens, dat mag toch wel hé?
Ik ben van de eerste thuis bevallen, heerlijk op mijn manier, heb daar enorm van genoten ook. De tweede moest op medische indicatie in het ziekenhuis. Ik heb dat echt als een hel ervaren. Mocht niets doen van wat ik graag wilde, moest plat op bed met de CTG aangekoppeld omdat dat 'zo handig voor de gyn was'

Ik heb me niet gehouden aan de ziekenhuisregeltjes na een uur ellende, heb precies gedaan wat ik zelf wilde, niks CTG, luister maar met een toeter! Niks plat op bed, lekker ronddwarrelen!! Lastig voor de gyn?? Kan me niet schelen. Zolang het medisch verantwoord is doe ik wat ik wil. Als hij een bevalling heeft doorstaan praten we nog wel eens. Achteraf gezien bleek de M.I. ook al onnodig en had ik dus net zo goed weer lekker thuis kunnen bevallen, dat vond ik nog het ergste van alles.

quote:

Een blinde darm haal je toch ook niet op de slaapkamer weg zonder verdoving..

Ik vind dat echt geen vergelijking hoor. Een natuurlijk iets als een geboorte vergelijken met een blindedarmoperatie.

Verder ben ik het met YPPY eens. De taboes die rusten op de voorkomende minder rozewolkerige zaken tijdens een bevalling zijn nog lang niet bespreekbaar. Jammer.

Maar ElizabethR, er is wel een verschil tussen 'op medische indicatie in het zh moeten bevallen' en 'op eigen keuze'. Bij het eerste zul je nl. sneller aan de toeters en bellen gelegd worden terwijl er bij het laatste meer mogelijk is (schijnt).

De ontsluitingsweeen vond ik pijnlijk maar ik zat in bad grotendeels van de tijd en dat hielp me wel op de pijn op te vangen. Mijn vliezen zijn gebroken met 7 cm ontsluiting en hoe snel het toen ging, had 2 weeen achter elkaar en amper tijd om adem te halen, ging gigantisch over mijn nek van die pijn. Met 8 cm had ik persweeen en die heb ik weg moeten zuchten tot ik volledige ontsluiting had. Vanaf 9 cm ontsluiting ging de verloskundige me een handje helpen om dat randje weg te duwen (kon der wel wurgen), riep op een gegeven moment ook "ik stop er mee". En het persen vond ik een verademing na het weg puffen en duwen. Maar toen het hoofdje stond mensen lief wat deed dat pijn. Het voelde als of ik een skippybal probeerde uit te persen ipv een kind. Kreeg een knip en er stond een vrouw op mijn buik te duwen om haar er zo snel mogelijk uit te halen. Pas na 3 uur ben ik gehecht, al die tijd lag ik open van onder en alle aandacht ging naar mijn dochter die het moeilijk had. Dus toen ik eindelijk gehecht kon worden moest ik verdoofd worden van onder met naalden en spray want mevrouw is er ruim een uur mee bezig geweest. Dus je bent bond en blauw van onder, ik zag er uit als een rollade met al die hechtingen en zwellingen en dan wordt er nog rectaal gevoeld of ze daar niet een hechting in hebben gebracht. Trust me ik haatte die griet op dat moment. Maar het is al weer 3 jaar geleden en ze doet het meer dan prima mijn dochter.

Van mij mag bevalling nummer 2 ook wel beginnen, vanaf morgen mag het eindelijk!!!

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 16:42 schreef Brighteyes het volgende:
Ik ben idd dolblij dat ik hier (en in de topics van MUUS en Yvonne) heb meegekregen dat het toch wel een stuk minder romantisch is als het allemaal lijkt.
Dat het bevallen zelf zeer doet en dat je uit kan scheuren weet iedereen wel, maar over bloedingen en aambeien en weetikveel hoor je nooit wat.

Graag gedaan

Oh ja, aambeien zo groot als mandarijntjes

Toen Mikael net geboren was vertelde ik iedereen hoe het echt allemaal was. Maar naa 10 keer vertellen liet ik bepaalde delen weg. En uiteindelijk leek het alsof ik een droombevalling had gehad.
Ik vond het heel vervelend dat ik niet wist dat er niet een roze wolk was waar ik altijd over las. Ik was (en ben nog steeds) echt superblij met Mikael maar ik heb ook vaak genoeg gedacht is dat het nou? Maar dat was echt de eerste weken zeg maar. Daarna heb ik dat ook nooit meer gehad. Maar als mensen naar mijn bevalling vragen dan zeg ik dat er wel altijd bij.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:51 schreef m@x het volgende:
Oh ja, aambeien zo groot als mandarijntjes

Daar hoor ik nou wel over... zelfs 3 jaar na dato nog.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:08 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Daar hoor ik nou wel over... zelfs 3 jaar na dato nog.

Daar had ik dan weer geen last van

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:48 schreef yvonne het volgende:

[..]

Graag gedaan

Kwam ook weer commentaar op dat het niet "netjes" was.
Maar met de beste wil van de wereld kan ik het niet "netjes" beschrijven

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:16 schreef yvonne het volgende:

[..]

Kwam ook weer commentaar op dat het niet "netjes" was.
Maar met de beste wil van de wereld kan ik het niet "netjes" beschrijven

Oh joh... de een omschrijft het iets plastischer dan de ander. Da's persoonlijke stijl zullen we maar zeggen.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:32 schreef Brighteyes het volgende:
Maar ElizabethR, er is wel een verschil tussen 'op medische indicatie in het zh moeten bevallen' en 'op eigen keuze'. Bij het eerste zul je nl. sneller aan de toeters en bellen gelegd worden terwijl er bij het laatste meer mogelijk is (schijnt).

Daar heb jij gelijk in, maar als ik naar mijn persoonlijke situatie van dat moment kijk had mijn medische indicatie te maken met een fluxus post partum van 2,5 liter (zwaar bloedverlies) na de eerste bevalling. NA de bevalling dus. Maar ze wilden me echt constant 'vastleggen' tijdens de ontsluiting en de reden was dat dat zo makkelijk was voor de gyn. Althans, zo werd het aan mij medegedeeld. Nou, daar heb ik voor bedankt.

En zoals gezegd, na de tweede bevalling bleek het helemaal niet nodig die M.I. Ik had amper bloedverlies. Maar goed, dat kon je natuurlijk van tevoren niet weten, dus die M.I. was wel terecht, maar mij urenlang aan banden leggen voor het gemak van de gyn gaat er bij mij niet in.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:22 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Oh joh... de een omschrijft het iets plastischer dan de ander. Da's persoonlijke stijl zullen we maar zeggen.

Had ik nog gemeld wat een gepuzzel het is om met je pas bevallen én ingescheurde muts, dat lekker aan het ontsteken is gegaan, in een teiltje met sunil te gaan hangen, op doktersadvies?

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:51 schreef m@x het volgende:
Oh ja, aambeien zo groot als mandarijntjes

Dat je rondloopt met het gevoel alsof er iemand z`n duim tussen je bilspleet heeft zitten

om één of andere reden vond ik het echt walgelijk te horen dat een vriendin van mijn zus was uitgescheurd

het schijnt heel normaal te zijn, maar ik wil het écht niet horen

ik kan niet precies uitleggen wáárom ik het vies vind, maar ik denk dat het net zoiets is als vertellen dat je partner je zo heerlijk kan beffen; gewoon te intiem en iets waar je geen beeld bij wilt vormen

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:34 schreef JoPiDo het volgende:
om één of andere reden vond ik het echt walgelijk te horen dat een vriendin van mijn zus was uitgescheurd

het schijnt heel normaal te zijn, maar ik wil het écht niet horen

ik kan niet precies uitleggen wáárom ik het vies vind, maar ik denk dat het net zoiets is als vertellen dat je partner je zo heerlijk kan beffen; gewoon te intiem en iets waar je geen beeld bij wilt vormen

Wel eens van een totaalruptuur gehoord

En weet je wat helemaal erg is: Dat die zelfde partner daar waar het zo uitgescheurd was na enige tijd ook weer ligt te beffen

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:35 schreef m@x het volgende:

[..]

Wel eens van een totaalruptuur gehoord

ja, dat was het, ik ben gaan roken toen ze gingen vertellen hoe ze het gingen hechten

hey jongens, het is een serieus topic

mijn reactie was iig redelijk serieus, om uit te leggen waarom mensen het liever niet horen

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:42 schreef MeNicole het volgende:
En weet je wat helemaal erg is: Dat die zelfde partner daar waar het zo uitgescheurd was na enige tijd ook weer ligt te beffen

Als het goed is, is de boel dan wel weer geheeld en toonbaar
Tis pas vervelend als je helemaal rauw van de bevalling een inwendige echo krijgt ter controle of er geen stukjes placenta zijn achtergebleven

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 18:41 schreef Faja-Lobi het volgende:
en dan wordt er nog rectaal gevoeld ...

Ja, denk je alles gehad te hebben... .
Overigens heb ik het bevallen in het ziekenhuis wel als ok ervaren en zou het een volgende keer denk ik toch ook weer doen. Het bevallen zelf, het blijft een hoop geweld.

Oh en wat ook niemand me verteld had . ik had de nacht na de geboorte van Mikael zo ongelovelijk zin in sex

Er waren 2 dingen na de bevalling die mij heel erg hebben doen schrikken. Toen waren de topics van Yvonne en Muus er nog niet, men was niet zo openhartig op het forum en ik wist gewoon nog een heleboel niet.
Het eerste was de eerste keer ontlasting na de bevalling.
Tijdens de bevalling loopt je darm vanzelf leeg, en de dagen erna doe je met elk rondje beschuit met muisjes mee. Met een beetje pech geef je ook nog bv en krijg je helemaal weinig vocht nog in je darmen en het gevolg is een enorme obstipatie. Ik wilde echt niet poepen want ik zat nog vol hechtingen, maar ik moest... ik moest echt. Zitten poepen ging helemaal niet, de hechtingen leken wel uit te scheuren. Uiteindelijk ben ik huilend, half staand nogmaals bevallen

Het 2e ding was de enorme stolsels die je kunt verliezen. Mijn kraam had al gezegd "zo groot als een vuist". Yeah right dacht ik nog, echt niet!
Nou dus wel...... en ik voelde het gewoon uit me glibberen. Godallemachtig wat ben ik geschrokken, wat was dat eng.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 19:58 schreef MeNicole het volgende:
Oh en wat ook niemand me verteld had . ik had de nacht na de geboorte van Mikael zo ongelovelijk zin in sex

Wow dat vind ik wel heel bijzonder hoor. Ik had alleen maar honger, onvoorstelbare, niet te stillen honger.

Er was eigenlijk, grotendeels dankzij Fok, niets wat ik niet wist aan feiten. Maar hoe het echt ís, vóelt, dat kun je nooit weten. Dus inderdaad hoe weeën voelen, hoe verrot het is dat de verloskundige dreigt met een klysma als je NU niet poept.
Ik heb zelf geloof ik geen blad voor de mond genomen, hier niet en irl niet, heb zelfs vol trots mijn foto's aan een paar vriendinnen laten zien (dat wilden ze wel).
Ik heb niet de ervaring dat je het niet mag vertellen, maar het ligt er wel aan aan wie. Ik vind het zelf altijd wel 'leuk' om andervrouws bevallingen te horen eigenlijk