quote:
Op zaterdag 10 november 2007 01:46 schreef Argento het volgende:[..]
en terecht. Het hele wezen van de sanctie (de boete dus) is dat het de daadwerkelijke overtreder raakt. Het is immers degene die de norm schendt tot wie de straf zich richt. Het heeft in zoverre niets te maken met de civielrechtelijke (meer specifiek de aansprakelijkheidsrechtelijke) verhouding tussen werkgever en werknemer maar met de publiekrechtelijke handhaving van verkeersnormen. Het kan daarbij ook niet zo zijn dat de leaserijder zich met een dergelijke constructie gevrijwaard weet van sancties onder het mom van 'die zijn toch voor de baas' terwijl dat voor particuliere bestuurders niet geldt.
Toch wordt de redenering in het Arena-arrest (zaken tijdens werktijd horen in het kader van goed werkgeverschap voor rekening van de werkgever te zijn) steeds meer doorgetrokken...
27 juni 2006
Op 12 mei jongstleden heeft het Gerechtshof in Den Haag uitspraak gedaan in een zaak tussen een werkgever en één van haar werknemers. Het Hof heeft geoordeeld dat men in het verkeer gemakkelijk even iets te hard rijdt zonder dat er sprake is van opzet of bewuste roekeloosheid. Over het algemeen zal er dan ook bij een overschrijding van de maximum snelheid tot 10 kilometer per uur geen sprake zijn van opzet of bewuste roekeloosheid. De werkgever moest de boetes ten aanzien van de snelheidsovertredingen van 4 en 6 kilometer per uur terugbetalen aan de werknemer. Er is geen verhaalsrecht en dus geen sprake van belast loon.
afwachten wat hoger beroep hier van maakt... (geen idee of TPG die het hier betrof dit aangetekend heeft trouwens)
Edit: Het wordt opgehangen aan het BW:
Artikel 7:661 BW luidt als volgt:
1. De werknemer die bij de uitvoering van de overeenkomst schade toebrengt aan de werkgever of aan een derde jegens wie de werkgever tot vergoeding van die schade is gehouden, is te dier zake niet jegens de werkgever aansprakelijk, tenzij de schade een gevolg is van zijn opzet of bewuste roekeloosheid. Uit de omstandigheden van het geval kan, mede gelet op de aard van de overeenkomst, anders voortvloeien dan in de vorige zin is bepaald.
2. Afwijking van lid 1 en van artikel 170 lid 3 van boek 6 ten nadele van de werknemer is slechts mogelijk bij schriftelijke overeenkomst en slechts voorzover de werknemer te dier zake verzekerd is.
Een overschrijding van max 10 km wordt door het gerechtshof dus niet als opzet of bewuste roekeloosheid gezien.
Er wordt overigens terugwerkende kracht aan dit vonnis gegeven:
In de kantlijn van dit arrest komt ook de situatie aan de orde van de werknemer die in zijn eigen auto de CJIB-acceptgirokaart ontvangt. Kan deze werknemer binnen de door het Hof gestelde grenzen de boete verhalen op werkgever? Ik zou menen dat indien er sprake is van werkverkeer, die werknemer bij zijn werkgever kan aankloppen.
Werkgever TPG tenslotte wordt door het Hof ook veroordeeld 'ten onrechte verhaalde boetes' aan werknemers te restitueren. Over de dan geldende verjaringstermijn - 5 of 20 jaar - is het laatste woord evenmin gezegd.
[ Bericht 14% gewijzigd door diedrick op 11-11-2007 19:07:44 ]