Alles voelt onwerkelijk..

ps ik bedoel dit niet als diagnose. ik heb nu geen last meer van de epilepsie. maar ik snap wat je bedoelt. ik denk ook meer na dan mijn brein aankan. en het lijkt of de andere mensen maar gewoon doen. en niet hoeven na te denken. ken je dat gevoel, dat tijd en ruimte wegvallen? dan zit ik op de bank en heb ik het gevoel dat het een herinnering is. Dat ik er niet echt meer zit maar alleen in een gedachte van mezelf zo veel jaar later. Dat ik later over 50j terugdenk aan mijn eind 20er jaren. Maar dat later lijkt dat nu. Heel vaag en moeilijk uit te leggen. Maar weet je, soms moet je het nadenken stoppen en oppervlakkig mee doen met de wereld. Ik weet niet wat het antwoord is, ik weet niet eens wat de vraag is. Je kan er naar zoeken, maar misschien is er gewoon geen antwoord.

Ik zou een specialist bezoeken, ondanks afwezigheid huisarts. Kan 'gevaarlijke' situatie zijn. Tevens gezond eten, eventueel sporten, geen drugs of alcohol of koffie gebruiken.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 20:26 schreef thaleia het volgende:
Hoeft ook niet te betekenen dat die mensen verder een kutleven vol sleur hebben natuurlijk. Ik kan 's ochtends in de trein ook niet anders dan wezenloos voor me uitstaren, als ik al niet in slaap val. Dat betekent niet dat het overdag niet gewoon dolle pret is op m'n werk en dat ik 's avonds geen leuke dingen doe. Ochtenden zijn gewoon kut, en ik ben niet van plan om 's ochtends in de trein heel vrolijk te gaan doen alsof ik dat niet vind.

Ik probeer het leven meestal toch wel zo aangenaam mogelijk te maken. en ondertussen zwelg ik dan een beetje in het gevoel: wat is het vroeg en wat ben ik toch zielig dat ik zo vroeg moet opstaan. Ik ben vast raar, maar dat vind ik ook wel een beetje lekker. Daar drink ik dan een kopje koffie bij in de trein. En dat zit ik ook wezenloos, maar toch enigszins glimlachend naar buiten te staren. Als ik heel eerlijk ben: ik geniet daar zelfs een klein beetje van. Juist als ik brak en moe ben.

Ik ken het gevoel, het overkomt me weleens als ik praat met mensen. Waar het bij mij mee gepaard gaat is het idee "jezus, wat een onzinnig gedoe is dit allemaal. Het is allemaal één groot toneelstuk en ik speel wel weer mee"

Maar goed, het komt vrij sporadisch voor en alleen als ik m'n gedachten laat lopen, ik kan mezelf er ook zo weer uit halen.

Overigens ervaar ik het niet als vervelend.

quote:

Op donderdag 18 oktober 2007 23:34 schreef BaajGuardian het volgende:
Ik zou het niet weten. wat is er tegen te doen, het is een realisatie niet een ziekte ofzo.

.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 13:25 schreef BaajGuardian het volgende:
De maatschappij is ook nep, en mensen beginnen dat te realiseren en dat scheurt je uit je gemaakte persoon.

Echt, doe normaal met je pseudo-intellectuele guru-onzin. Hier help je niemand mee en je verschaft absoluut geen wijsheid, maar verkondigt alleen je mening n.a.v. eigen frustraties.

Ach, ik heb dat ook regelmatig, alles gaat dan ff op de automatische piloot.. Alsof je jezelf vanaf een afstandje bekijkt.. Heb het ook al heel lang, zolang als ik mezelf kan herinneren..
Kan mezelf nog herinneren dat klasgenoten op de middelbare school ooit eens een keer over drugsgebruik praatten, en ik toen heb gezegd: "mwah, ik hoef heul geen drugs te gebruiken om te trippen, gaat zo vanzelf wel.."
Af en toe het gevoel alsof je om je eigen lichaam heen zweeft of zo, je hebt wel een bepaalde vorm van controle, je bent niet beperkter in je doen en laten alsdat je normaal zou zijn, maar gewoon een gevoel van.. Afstand van jezelf of zo. Voelt nog steeds vreemd, maar ik heb er persoonlijk geen last van. 4 dagen achter elkaar heb ik ec hter gelukkig nog nooit meegemaaakt, lijkt mij inderdaad toch knap vervelend.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 22:24 schreef Maartel het volgende:
De huisarts is gelukkig niet afwezig, daar ga ik morgen langs..
M'n psychiater is momenteel wegens ziekte afwezig..
Ik denk dat het niet echt gevaarlijk is, het lijkt al wat beter te gaan, maar ik denk dat het vooral iets psyschisch is wat mogelijk wel erger kan worden als ik nu niet 'ingrijp'...

Zo kwam het op mij ook over, ookal ben ik absoluut een leek. Feit dat je het erkent, is al een hele geruststellende factor. Ik geloof neit dat je bang hoeft te zijn dat er iets onrepareerbaars 'knapt' ofzo. . Mooi dat je naar de huisarts gaat, maar laat je neit al te makkelijk afwimpelen. Die mensen hebben over het algemeen beperkte psychologische kennis, het is veelal giswerk. Het is sowieso al moeilijk psychologische oordelen te doen, laat staan in korte gesprekken zoals met de huisarts. Laat even weten hoe het is gegaan en sterkte ermee. .

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 22:28 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:

[..]

.
[..]

Echt, doe normaal met je pseudo-intellectuele guru-onzin. Hier help je niemand mee en je verschaft absoluut geen wijsheid, maar verkondigt alleen je mening n.a.v. eigen frustraties.

Nou inderdaad. Meteen aan de anti-psychotica, dat helpt!

Het is gewoon een overbelasting van je geest, een teken dat je even rustig aan moet doen en zoveel mogelijk stress moet vermeiden. (En ja, ik spreek uit ervaring). Stress maakt meer kapot dan je lief is. Je meteen laten consulteren naar psychiater door een paar panische kneusjes hier op fok is erg naïef.

Meer ontspanning, wandeling in het bos, creatieve uitingen helpen om je psyche weer terug in balans te krijgen.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 08:39 schreef Maartel het volgende:

[..]

Nou liep ik al bij een psychiater vóór dit topic, dus wat dat betreft is het een ander verhaal, en dat is ook geen luxe om te zorgen dat ik op den duur kán ontspannen.. de reden dat ik nu last heb van deze klachten terwijl er logisch gezien eigenlijk nauwelijks stressvolle dingen in mijn leven zijn, is toch dat ik met mijn overgecontroleerde dwangmatige manier van doen mezelf meer stress oplever dan nodig is... (overigens ervaar ik de laatste weken de weekenden als stressvoller dan mijn werk, want dan staat ineens niet meer vast wat ik met mijn tijd ga doen en schiet ik in paniek... )

En wat zei je huisarts?

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 00:39 schreef Nee het volgende:

[..]

Nou inderdaad. Meteen aan de anti-psychotica, dat helpt!

Psychiaters schrijven niet per definitie medicijnen voor. Niet generaliseren hè, dat is niet netjes.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 00:44 schreef Nee het volgende:
Je meteen laten consulteren naar psychiater door een paar panische kneusjes hier op fok is erg naïef.

Jouw consult is gelukkig veel gegronder. Dat scheelt, kunnen mensen voortaan gewoon een PM naar jou toe sturen.

Hier heeft iemand een beetje hetzelfde geloof ik:
Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee?