[SC] deel 62, met vriendjes op de regenboogbrug

TVP

Die titel
Dat er de komende topics alleen maar gezonde beestjes bij mogen komen en gelieve niet overlijden

En zouden de kattenkenners es ff willen kijken of ze mss een antwoord voor me hebben?

Kattenvraagbaak deel 6

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 22:36 schreef lady-wrb het volgende:
ik heb gekeken ingetje. heb je er wat aan?

Ik heb alweer gereageerd, tnx voor je input

Aah een nieuw deel ; hoi

Die foto's uit de OP

Ik reageer even hier Ingetje79 ipv in het kattentopic ;

quote:

[quote]Op zondag 14 oktober 2007 22:25 schreef Ingetje79 het volgende:
Hier ook ff een vraagje...

Nu 2 weken geleden hebben we een rood-witte kater (Baloe) uit het asiel gehaald van ongeveer 1 jaar oud.
Het is echt een kleine druktemaker; heel vrolijk, enthousiast en bovenal ontzettend lief
Alleen nu is hij al 2 weken steeds aan de diarree. Niet dat hij elke 5 minuten op de bak zit, maar als hij moet dan is het dun, met de bijbehorende geluiden
Ik dacht in eerst instantie dat hij moest wennen aan het voer dat hij hier krijgt (RC Indoor en in het asiel was het Prins), maar na 2 weken zouden die darmpjes toch wel es gewend moeten zijn toch?
Er zitten overigens geen wormpjes in en hij heeft er zelf totaal geen last van.

Wat zou het kunnen zijn?

Het zou idd heel goed stress kunnen zijn. Het lijkt mij dat na 2 weken de darmen idd wel gewend moeten zijn. Is het echt waterdun? indien het echt waterdun is zou ik even met hem langs de DA gaan. Hou even goed in de gaten dat Baloe voldoende vocht binnen krijgt want anders kan hij uitdrogen

Het zou eventueel ook een allergische reactie voor het voer kunnen zijn?

Ik zou even langs de da gaan, ingetje, als het al zo lang aanhoudt.

Het is niet echt waterdun en het fenomeen "stress" is Baloetje geheel onbekend.
Na 2 uur deed hij al alsof hij al z'n hele leven bij ons heeft gewoond.
Ik denk idd ook aan het voer.

Ik heb het asiel nog maar ff gemaild, kijken wat zij er van zeggen. En anders toch maar ff ritje DA.

Was hier een vrolijke boel dit weekend. het schilderen van de keuken. De gfrote poezen maakten dat ze uit de keuken kwamen en dus bleven er 4 geweldige vachtrollertjes over

Voorbeeldje van de geboden hulp (nee, dit was gelukkig niet het eindresultaat)

En? Wat voor kleur hebben de katten gekregen?

Twee verschillende tinten turqoise.
Heb wel een aantal kattepootprintjes moeten wegpoetsen, want natuurlijk konden ze het niet nalaten om af en toe een poot op een pas geschilderd oppervlak.

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 23:14 schreef nokwanda het volgende:
Twee verschillende tinten turqoise.
Heb wel een aantal kattepootprintjes moeten wegpoetsen, want natuurlijk konden ze het niet nalaten om af en toe een poot op een pas geschilderd oppervlak.

Zo hebben wij ooit een zwarte kat gehad met terrakleurige flankjes.
Beest ging kopjes geven aan de net geverfde muur

Ik vermoed dat wij ook wel een meerkleurige Guus gaan krijgen als hier over een poosje geschilderd wordt

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 23:33 schreef Rewimo het volgende:
Ik vermoed dat wij ook wel een meerkleurige Guus gaan krijgen als hier over een poosje geschilderd wordt

Camera dan wel bij de hand houden he?

Guus

Ik schoot net even in de lach toen ik dit topic wilde openen.
De ads naast het topic: verzekering voor uw dieren: kies hier de beste dekking voor uw poes.

Nou... met deze sluit ik de dag maar af

U riep?

Met deze wijsheid in je achterhoofd zul je vast lekker slapen
Trusten Nok

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 23:45 schreef Rewimo het volgende:
U riep?

[ afbeelding ]

Jaaaa Guus!
Wat een lekker bekkie toch!

Als ik nu nog heel vaak roep, krijg ik dan heeeeel veel foto's van Guus?

mogguh

Mooie TT.

Mijn katten verven gelukkig niet mee. Maar wel vind ik vaak heel veel kattepootjes in en rond mijn badkuip.
Want wat is er nu heerlijker dan na een poos door het zand te hebben gewroet even de pootjes te weken in de nog vochtige badkuip? (en daarna met je modderpootjes de rest van het huis te verkennen uiteraard).

Ik heb een kwijlende en hijgende hond naast me die gebiologeerd naar een zak chips die naast me ligt zit te kijken

van ochtend kwam hij knuffelen op bed languit met zn benen wijd "kriebel me op mn buikje "

Oh jezus, ik ga dood hier van bezorgdheid!!!!!!!

Ik kom gisteren thuis en geen dikke zwarte kater voor de deur om me op te wachten, iets dat hij altijd doet.
Moppie is kwijt, hij is er nogsteeds niet, amivedi gebeld, asielen nagebeld, briefjes opgehangen en rondgebracht, meer kan ik niet doen...

Moet afwachten en met de minuut word ik gekker van bezorgdheid.

Moppie is altijd voor de deur te vinden, vriend van elk kind dat elke dag voorbij komt naar school, maar hij is weg, moppie waar ben je toch??????

Op dit soort momenten heb ik zoiets van als er ooit weer een nieuwe kat komt dan neem ik een kitten en laat hem nooit naar buiten, maar ik kan die ruwere dikke buitenkaters niet weerstaan, elke keer dat ik voor een nieuwe kat erbij ben gaan zoeken ben ik toch weer met zo'n figuur thuisgekomen.

Zoontje loopt de hele dag al op bijna huilen, het is dat hij vanmorgen ponykamp had, dat heeft hem nog een beetje erdoor getrokken, het is zijn kat, we gingen voor een kitten maar vielen alledrie voor die dikke, ruwe bolster blanke pit kater.

En dan vertellen ze van amivedi ook nog dat er hier in het dorp een nare kattenhater zit, AAAAAARRRRRRRRGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!

O jakkes, wat een nachtmerrie Ik hoop voor jullie dat hij gauw terugkomt

Oh gadver...
Al wat gehoord inmiddels?

Sterkte

Poosje geleden was hier zomaar een poes met MM meegelopen (ik noem de kat altijd TijgerPoes. Hijs rood met wit) hing er gisteren een pamflet aan de boom en in de brievenbus lag ook 1 ; tijgerpoes was vermist.

Gisterenaaf kwamen we het baasje tegen, tijgerpoes was aangereden en lag in het riet. Resultaat ; 1 gebroken poot en een kaakfractuur. Gelukkig komt tijgerpoes er wel weer boven op.

Sterkte trouwens ero

[ Bericht 1% gewijzigd door Qwea op 15-10-2007 18:07:52 ]

quote:

Op maandag 15 oktober 2007 08:25 schreef Cat22 het volgende:
Mooie TT.

Mijn katten verven gelukkig niet mee. Maar wel vind ik vaak heel veel kattepootjes in en rond mijn badkuip.
Want wat is er nu heerlijker dan na een poos door het zand te hebben gewroet even de pootjes te weken in de nog vochtige badkuip? (en daarna met je modderpootjes de rest van het huis te verkennen uiteraard).

De jeugdigen gebruiken de badkuip hier als speeltuin. Daar is voor mij geen er aan te behalen om die pootjes weg te halen. een kwartier later staan ze er weer. Ze lijken het extra leuk te vinden als ik het net extra glad heb gemaakt

quote:

Op maandag 15 oktober 2007 15:44 schreef erodome het volgende:
Oh jezus, ik ga dood hier van bezorgdheid!!!!!!!

Ik kom gisteren thuis en geen dikke zwarte kater voor de deur om me op te wachten, iets dat hij altijd doet.
Moppie is kwijt, hij is er nogsteeds niet, amivedi gebeld, asielen nagebeld, briefjes opgehangen en rondgebracht, meer kan ik niet doen...

Moet afwachten en met de minuut word ik gekker van bezorgdheid.

Moppie is altijd voor de deur te vinden, vriend van elk kind dat elke dag voorbij komt naar school, maar hij is weg, moppie waar ben je toch??????

Op dit soort momenten heb ik zoiets van als er ooit weer een nieuwe kat komt dan neem ik een kitten en laat hem nooit naar buiten, maar ik kan die ruwere dikke buitenkaters niet weerstaan, elke keer dat ik voor een nieuwe kat erbij ben gaan zoeken ben ik toch weer met zo'n figuur thuisgekomen.

Zoontje loopt de hele dag al op bijna huilen, het is dat hij vanmorgen ponykamp had, dat heeft hem nog een beetje erdoor getrokken, het is zijn kat, we gingen voor een kitten maar vielen alledrie voor die dikke, ruwe bolster blanke pit kater.

En dan vertellen ze van amivedi ook nog dat er hier in het dorp een nare kattenhater zit, AAAAAARRRRRRRRGGGGGGGHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mop moet terug.
Hoop dat je niet lang meer hoeft te wachten. Maar tot ie weer terug is; sterkte met wachten. (jaahaaaa, heel hard WILLEN dat ie gauw terug komt)

Nog geen nieuws???

Iemand hier ervaring met Prins Petfood Indoor?
Dat kreeg Baloe in R'dam altijd en daar had hij nooit diarree. Ik heb es ff gegoogled en het schijnt toch wel hoogwaardig voer te zijn. Mss dat het hele stel over kan stappen op dit voer.
En het schijnt ook aardig goedkoper te zijn dan RC Indoor.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 07:27 schreef lady-wrb het volgende:
het gaat hier trouwens best wel weer lekker.
klinkt raar, want ik mis doerak enorm, maar de rauwe pijn heeft nu wel plaats gemaakt voor rust en berusting.
maar ik heb geloof ik al vaker geschreven hoe zwaar ik het vond om doerak iedere keer te zien inzakken en dan na een tijdje weer opkrabbelen. leven tussen hoop en wanhoop: gek werd ik ervan. van de angst om haar kwijt te raken, verdriet omdat ze zich zo naar voelde en het me afvragen: als het zover is: weet ik het dan?
nu achteraf kan ik zeggen: ja, ik wist het.
ik zat me gisteren nog te verbazen over mezelf dat ik het gewoon gedaan had: de telefoon gepakt, een afspraak gemaakt en gegaan, terwijl ik wist wat het resultaat zou zijn.
iets waarvan ik een tijdje geleden nog zei dat ik het absoluut niet zou kunnen.
kennelijk kan je ook samen met je dier naar dat moment groeien.

herken jij daar iets in qwea, of ging het voor jouw gevoel heel anders?

Je vraagt het niet aan mij, maar ik wil er toch op reageren (als dat mag):
Toen mijn kat Siepke (toen 10 jaar) de vermoedelijke diagnose kanker kreeg vond ik dat uiteraard verschrikkelijk. Feitelijk had ik twee keuzes: niets doen, waardor de tumor zou groeien en hij eraan zou overlijden, of opereren met de kleine kans dat de tumor goedaardig zou blijken te zijn of geheel verwijderd kon worden, dus een kleine kans op genezing of in ieder geval levensverlenging.
Voor mij was duidelijk dat ik hem wilde laten opereren. Ik wilde niet achterblijven met de gedachte dat ik de kans die er lag, niet gebruikt had. En hij was ook relatief goed gezond op dat moment, al was hij wel erg mager. Hij is geopereerd en daaruit bleek helaas dat de tumor niet weg te halen was. Na een kleine maand is hij toen overleden.

Achteraf kan ik zeggen dat de periode tot aan de operatie misschien nog zwaarder was dan de periode na de operatie tot aan zijn dood. Het niet weten hoe het gaat aflopen, terwijl je een vrolijke, levendige kat ziet rondlopen met een tijdbom in zijn buik vond ik ontzettend moeilijk om te zien. Na de operatie is hij nooit goed meer hersteld en zag je aan hem dat hij langzaam 'weggleed'. Hij kon echt nog genieten van dingen als een lekker hapje en een knuffel, maar lichamelijk werd hij steeds zwakker.

Uiteindelijk kreeg hij opeens ontzettend veel pijn en wist ik dat het niet lang meer zou duren. Maar ik wilde hem waardig laten sterven en het telefoontje richting DA was toen ook helemaal niet moeilijk. Wel ontzettend verdrietig natuurlijk, maar de kat die daar lag te lijden en in een hoekje wegkroop was niet meer mijn Siepke. Wat wel heel wrang was dat hij uiteindelijk in zijn transportbox in de wachtkamer van de DA is overleden, en niet in mijn armen, zoals ik hem zo graag had gegund. Als ik tien minuten langer was thuisgebleven was hij gewoon thuis gestorven. Maar ja, hij had zoveel pijn dat ik hem geen seconde langer meer wilde laten lijden (en ook niet wist hoe lang het nog zou duren) en waarschijnlijk heeft hij van zijn laatste 20 minuten weinig meer meegekregen.

Na zijn dood ben ik een poos ontzettend verdrietig geweest (heb ik al over geschreven ergens). Maar het slijt.

Al springen mij, na 2 1/2 jaar, bij het schrijven van dit stuk nog steeds de tranen in de ogen.

Wanneer gaan jullie naar jullie potentiële nieuwe kat kijken, lady-wrb?

Het gemis blijft natuurlijk, maar het is fijn dat je er nu voor jezelf over uit bent dat je het beste hebt gedaan voor Doerak. Geeft toch een beetje rust.

En ja, dat is het nadeel van hondjes: ze spinnen niet

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 07:27 schreef lady-wrb het volgende:
het gaat hier trouwens best wel weer lekker.
klinkt raar, want ik mis doerak enorm, maar de rauwe pijn heeft nu wel plaats gemaakt voor rust en berusting.
maar ik heb geloof ik al vaker geschreven hoe zwaar ik het vond om doerak iedere keer te zien inzakken en dan na een tijdje weer opkrabbelen. leven tussen hoop en wanhoop: gek werd ik ervan. van de angst om haar kwijt te raken, verdriet omdat ze zich zo naar voelde en het me afvragen: als het zover is: weet ik het dan?
nu achteraf kan ik zeggen: ja, ik wist het.
ik zat me gisteren nog te verbazen over mezelf dat ik het gewoon gedaan had: de telefoon gepakt, een afspraak gemaakt en gegaan, terwijl ik wist wat het resultaat zou zijn.
iets waarvan ik een tijdje geleden nog zei dat ik het absoluut niet zou kunnen.
kennelijk kan je ook samen met je dier naar dat moment groeien.

herken jij daar iets in qwea, of ging het voor jouw gevoel heel anders?

De rauwe pijn begint gelukkig hier ook ter slijten. En diep van binnen wist ik het ook toen ik vrijdag 5okt de telefoon pakte en een afspraak ging maken voor een Poekie check. IK had Mikey al gesmst ; Lief, kun je eerder vrij nemen? Poek moet naar de dierenarts en ik weet vrij zeker dat ze er niet bovenop komt.

Ook in die kieskeurige kat herken ik het trouwens Toen Poekie van de DA kwam wilde mevrouw enkel wishkas. Terwijl ze ALTIJD alleen aldi voer had gegeten

Ik heb het trouwens wel altijd ontkent dat dit het einde voor Poekie was. MikeyMo probeerde me er op voor te bereiden, maar telkens als hij het over het inslapen van Poes had, werd ik keiboos. Terwijl ik het eigenlijk heel diep van binnen wel wist.

Het enige wat ik dus niet had zien aankomen was die hersenbloeding. Voordat ze die kreeg dacht ik dat ze nog best lang zou leven.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 09:10 schreef lady-wrb het volgende:
ik mis dat warme lijfje dat zich spinnend tegen me aan krult.
zo zat ik gisteravond met een hondje op schoot te kroelen tot ik me op een gegeven moment realiseerde dat ik zat te wachten tot hij zou gaan spinnen.
tot ik bij mijn positieven kwam en dacht: dit is een hond mafkees

Poekie was nooit zo'n knuffelkont alleen in het begin. Toen ze ouder werdt begon ze minder te willen knuffen. Toen was de stoel meer favoriet dan mn schoot Poekie is trouwens altijd al wat eigenwijs geweest

mn handen branden trouwens ik wil de Jochem kerst actie starten

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 09:10 schreef lady-wrb het volgende:
ik mis dat warme lijfje dat zich spinnend tegen me aan krult.
zo zat ik gisteravond met een hondje op schoot te kroelen tot ik me op een gegeven moment realiseerde dat ik zat te wachten tot hij zou gaan spinnen.
tot ik bij mijn positieven kwam en dacht: dit is een hond mafkees

Het zijn die momenten die ik ook blijf missen. Siepke was een ontzettende knuffelkont, ik kon niet gaan zitten of hij lag al op mijn schoot. Na een paar maanden heb ik een andere kat geadopteerd (ik had toen -en heb- nog een kat, maar da's geen schootkat en da's haar goed recht natuurlijk. ). Hij is niet zo'n ontzettende knuffelkont als Siepke, maar kruipt 's avonds toch graag tegen me aan. En dan is het heel dubbel: genieten van dat spinnende lijfje wat aan je trui lurkt (da's trouwens echt Naartjie, deed Siepke nooit) en het gemis van die andere knuffelkont die eigenlijk nog jaren daar had moeten liggen.

En Lady, ik had ook zo'n speciale band met Siepke. Ik denk ook niet dat er ooit een andere kat zal zijn die daaraan kan tippen. Maar ben evengoed gek op de twee skatjes die nu mijn huis en tuin bewaken.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 09:27 schreef Qwea het volgende:

[..]

De rauwe pijn begint gelukkig hier ook ter slijten. En diep van binnen wist ik het ook toen ik vrijdag 5okt de telefoon pakte en een afspraak ging maken voor een Poekie check. IK had Mikey al gesmst ; Lief, kun je eerder vrij nemen? Poek moet naar de dierenarts en ik weet vrij zeker dat ze er niet bovenop komt.

Ook in die kieskeurige kat herken ik het trouwens Toen Poekie van de DA kwam wilde mevrouw enkel wishkas. Terwijl ze ALTIJD alleen aldi voer had gegeten

Ik heb het trouwens wel altijd ontkent dat dit het einde voor Poekie was. MikeyMo probeerde me er op voor te bereiden, maar telkens als hij het over het inslapen van Poes had, werd ik keiboos. Terwijl ik het eigenlijk heel diep van binnen wel wist.

Het enige wat ik dus niet had zien aankomen was die hersenbloeding. Voordat ze die kreeg dacht ik dat ze nog best lang zou leven.

Fijn dat je je alweer iets 'beter' voelt Qwae. Katten zijn katten en blijven katten, ook als ze ziek zijn. En ieder op zijn eigen manier.

De mijne was altijd een watje: het kleinste sneetje in een pootje of haaltje in een oor was reden tot groot alarm en drama-voorstellingen en de onmogelijkheid een poot te verzetten zonder hulp. Het meest heb ik gelachen toen meneer 'iets' aan zijn staart had en meende dat hij de trap niet meer afkon. Ik heb hem menig maal naar beneden moeten dragen na een klaaglijk mauwconcert. Trap op ging prima.
Maar toen hij na zijn laatste operatie thuiskwam met een grote snee in zijn buik liet hij niks merken en was hij vast van plan om op die tafel te springen terwijl hij dat echt niet meer kon.

Hij is thuis!!!!!!!!!!!!!!!

PFFFFFFFFFFFFFFFF, wat een opluchting, ik kwam thuis en daar zat hij, op zijn vaste plaatsje voor de deur.
Hij ziet er een beetje rommelig uit en hij had bere honger, maar hij is thuis, ongedeert!

Geen idee waar hij uitgehangen heeft, het is nies voor hem om weg te blijven, misschien heeft hij opgesloten gezeten ergens.
Man man man wat ben ik blij, ik was echt bang dat ik hem nooit meer zou zien, maar mijn lekkere dikke jeweetwelkater ligt weer lekker naast me te spinnen.
Vannacht zal ik een stuk beter slapen!

Hè wat fijn om te horen Ga maar lekker lang knuffelen met hem

Fijn ero!

Vince moet zo naar de dokter. Hij is zichzelf niet en heeft pijn bij zijn achterkantje. Ik hoop dat ze hem er snel vanaf helpen, arm ding

Arme VInce. Sterkte voor hem en voor jou

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 10:19 schreef Cat22 het volgende:

[..]

Fijn dat je je alweer iets 'beter' voelt Qwae. Katten zijn katten en blijven katten, ook als ze ziek zijn. En ieder op zijn eigen manier.

De mijne was altijd een watje: het kleinste sneetje in een pootje of haaltje in een oor was reden tot groot alarm en drama-voorstellingen en de onmogelijkheid een poot te verzetten zonder hulp. Het meest heb ik gelachen toen meneer 'iets' aan zijn staart had en meende dat hij de trap niet meer afkon. Ik heb hem menig maal naar beneden moeten dragen na een klaaglijk mauwconcert. Trap op ging prima.
Maar toen hij na zijn laatste operatie thuiskwam met een grote snee in zijn buik liet hij niks merken en was hij vast van plan om op die tafel te springen terwijl hij dat echt niet meer kon.

Ik heb zo mn ups ands downs hoor. Ene moment gaat het prima, andere moment gaat het kut.

Poekie was niet echt een watje. Ze wast best een bikkel eigenlijk. Dat kon je wel zien omdat ze na die bloeding was ze 3 dagen thuis, klimt ze de schutting op

MM dacht dat ze dat deed omdat ze wou vluchten/wegkruipen omdat ze .wist dat het einde naderde

Ik weet het niet.

Fijn dattie terug is Ero!

Succes met Vince, Miss Dynastie!

* Qwea gaat MM aan het werk schoppen om alvast een Jochem kerst actie banner te maken

quote:

Bij Alvon Bouwsystemen in Veenoord zijn 3 kittens gevonden. Omdat ze ondervoed waren, zijn ze bij DK Makatsi binnengebracht. Het personeel en management van Alvon hebben besloten de kittens te adopteren en als sponsor op te treden om de kittens, na een slechte start, een nieuw leven te geven. Alvon, namens de kittens, hartelijk bedankt hiervoor. De komende weken willen we u op de hoogte houden over hoe het met de kittens is.

Deze 3 donderstenen hebben enorm veel geluk gehad. Op onverklaarbare wijze zijn ze onder een
metalen mal van 6 bij 10 meter terecht gekomen, in een ruimte van 1,5 bij 0,5 meter en maar liefst 2 meter diep! Deze mal wordt gebruikt om beton op te storten en weegt maar liefst 10 ton......dit zijn 25.000 blikken kattenvoer!
Normaal gesproken wordt deze mal met cilinders omhoog gebracht, maar dit werkte niet. De produktiehal werd stilgelegd en er kwamen takels aan te pas. Een enorme operatie, om de miauwende kittens te bevrijden uit hun benarde positie.

En zo zien de dames en heer er nu uit: lekker warm met volle buikjes...maar nog wel met de schrik in de ogen! Eerst maar even bijkomen en veel slapen....wordt vervolgd dus...

Eén dag na het Alvon avontuur, wordt dierenkliniek Makatsi gebeld door Colbond, een producent van synthetische en kunstmatige vezels. Op het Emmtech terrein in Emmen zijn 2 kittens gevonden die over het hek zijn gedumpt. Ze zijn ietsje ouder dan de Alvon kittens, maar we zijn ook voor deze kittens op zoek naar een nieuw warm nest. Zij hebben het ook wel verdiend, dachten we zo...

Wat een klootzakken. Wie dumpt er nou katjes!

Deze poesjes vallen allemaal onder het Jochem fonds

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 08:01 schreef Cat22 het volgende:


Al springen mij, na 2 1/2 jaar, bij het schrijven van dit stuk nog steeds de tranen in de ogen.

Mij bij het lezen al

Hier met onze Roos hetzelfde. Het is ook nog maar een paar weken geleden, en ik mis haar echt. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Maar dat heel erg rauwe was er toen ik wist dat het einde eraan kwam, toen ik de beslissing nog moest nemen en het ergste moment was voor mijzelf het ontdekken van die tumor en weten dat het betekende en dan nog naar de DA moeten om dat ook nog eens te horen. Toch hoop hebben, tegen beter weten in, omdat die zegt dat het misschien wel een gewoon abces is.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2007 13:42 schreef erodome het volgende:
Hij is thuis!!!!!!!!!!!!!!!

PFFFFFFFFFFFFFFFF, wat een opluchting, ik kwam thuis en daar zat hij, op zijn vaste plaatsje voor de deur.
Hij ziet er een beetje rommelig uit en hij had bere honger, maar hij is thuis, ongedeert!

Geen idee waar hij uitgehangen heeft, het is nies voor hem om weg te blijven, misschien heeft hij opgesloten gezeten ergens.
Man man man wat ben ik blij, ik was echt bang dat ik hem nooit meer zou zien, maar mijn lekkere dikke jeweetwelkater ligt weer lekker naast me te spinnen.
Vannacht zal ik een stuk beter slapen!

Tomcats will be Tomcats...tomcatting