DR34M3R's klu(n)snachtmerrie -Voor wie van leedvermaak houdt

Ook voor mij een klustopic. Zoals het een brave fok!ker betaamd wanneer hij of zij een nieuw stekkie gaat betrekken... In mijn geval kun je echter beter spreken van een klu(n)stopic Vandaar ook geen normaal topic voor mij, maar eentje in dagboek- c.q. columnvorm.

Sinds een week ben ik de trotse huurder van een appartement. Al blijf ik het heel eigenwijs flatje noemen. Het is een tijdelijke oplossing nadat ik uit pure wanhoop eind augustus samen met mijn kinderen bij mijn ouders ben ingetrokken. Het was op dat moment de enige en beste oplossing voor een probleem. Ik ben ze dan ook heel dankbaar voor die kans, maar ben ook blij dat we weldra weer een plekje voor onszelf zullen hebben. En ik weet zeker dat mijn ouders ook blij zullen zijn als ze hun huis en leven dadelijk weer terug hebben.
Het is een flatgebouw die al jaren op de lijst staat voor sloop en waarvan de appartementen steeds tijdelijk verhuurd worden. Maar het geeft weer rust en ruimte om naar een andere, definitieve woonruimte te zoeken. Hoewel ik dus niet al te veel en al te lang zal klussen in dit appartement wil k jullie toch deelgenoot maken van mijn belevenissen, en het goede nieuws (voor jullie dan) is dat er dus gegarandeerd nog een vervolg op komt. Voor wie van leedvermaak houdt...

Een week klu(n)servaringen in te halen hier... is het erg als ik dat in gedeeltes doe? Hoe erg kan het zijn zul je zeggen, een weekje klussen in een flat waar je niet al te veel aan gaat doen? Dan ken je mij nog niet... Twee linkerhanden en daarbij nog lomp ook.... Maar ik ben vastbesloten om niet alles aan mijn ouders over te laten en doe dapper een en ander zelf.

Wat nog veel dapperder is, is dat ik dat doe terwijl ik daar alleen ben. Degenen die mij kennen, weten hoe goed ik met trappen om weet te gaan. Toch waag ik dagelijks mijn leven en klim helemaal naar de bovenste tree van het drietreetje. Wonder boven wonder ben ik iedere keer ook weer heelhuids beneden gekomen via de reguliere weg. Niet mijn reguliere weg, maar die van de rest van de mensheid. Dat is al een hele overwinning op mezelf. Al neem ik wel de nodige voorzorgsmaatregelen en heb mijn mobieltje op zak. Al zou die weinig meer doen als ik er bovenop val ben ik bang.... Ook een vals gevoel van veiligheid is er één zullen we maar zeggen.

Ik ben begonnen met het schilderen van het raamkozijn van de badkamer. Dat was hoognodig dus dat likje verf zou ik er wel op smeren. Onder andere... Eerst het kozijn en raampje goed geschuurd en afgedaan. So far, so good. het schuurpapier is niet door het raam naar buiten gevallen, en de eerste tocht op de drietree had ik overleefd. Toen moest het verfblik open. Waarom probeer ik het toch met blote handen als ik weet dat dat onmogelijk is? Na enige pogingen besloot ik er toch een schroevendraaier bij te halen. Pas na minuten wrikken kwam ik erachter dat ik de schroevendraaier achter het verkeerde randje stak... zo gaat ie nooit open natuurlijk. Muts. Eenmaal het juiste randje gevoden had ik het blik zo open en op de vensterbank staan. Drietreetje weer op, ondertussen denkend dat het wel iets voor mij geweest zou zijn om het blijk net op het randje gezet te hebben en het op mijn hoofd te krijgen. Maar nee, de goden waren met goed gezind en alles ging goed. Eerst het raampje, daarna het kozijn. Heel belangrijk: alle risico's op eventuele druipers voorkomen. Maar hoe doe je dat als je verft... Condooms zijn in deze geen optie. Zo weinig mogelijk verf op de kwast dus. Alleen... op die manier had ik het wel tien keer over mogen lakken.

Dus besloot ik toch wat mer verf te gaan gebruiken. En dat ging goed, ik was ontzettend trots op mezelf. Ik moet 's avonds aan de gang, ik werk fulltime. En tegenwoordig is het avond en dan is het donker. Bij het licht van de verplaatsbare spot die ik van mijn moeder gekregen had zag het er echter heel goed uit (en geloof me, na 2 schilderbeurten is dat ook bij daglicht zo, al zeg ik het zelf). Eerst het raam, daarna het kozijn. Toen ik het kozijn bijna af had (en mijn handen zaten niet eens zo heel erg veel onder de verf) kwam ik erachter dat ik een stukje van het raam vergeten was. De verf was toch nog lang niet aangedroogd, dus die kon ik nog makkelijk bijwerken, toch?

Niet denkend aan het verse schilderwerk van het kozijn ging ik verder met het gedeelte van het raam dat ik gemist had. Pas toen dat klaar was kwam ik erachter dat mijn arm wel heel plakkerig aanvoelde.... Om goed bij het raam te kunnen had ik met mijn volledige onderarm op de onderste kozijnrand gesteund, die zag nu cremekleurig van mijn pols tot mijn elleboog.

En ook een flat moet ingericht worden natuurlijk. Dus ook maar wezen shoppen bij Ikea. Ik, mijn zusje en onze moeder. Samen met mijn zus later de nieuwe aankopen gelost bij de flat. En die zouden we meteen zoveel mogelijk opruimen naar waar het moest. Terwijl ik in de keuken bezig was ging zij op de badkamer aan de gang. Vanwege het douchegordijn en de douchestang.

Het was een stang voor het douchegordijn van Leiffeit, niks mis mee. Die moet op maat geschoven worden en dan kun je hem tussen de muren klemmen. Wat kan daar nu moeilijk aan zijn dacht ik. Nou, ik heb het bewijs geleverd gekregen dat ik noch mijn zus geadopteerd zijn. Of anders misschien samen...? Wij zijn in ieder geval bloedverwanten, dat staat vast.

Na een tijdje kwam ze terug met in haar hand twee stukken douchestang, twee losse dopjes en een springveer.... Hoe die nu toch weer in elkaar moest? Ze had een tekening gezien aan de acherkant waarbij ze uit elkaar geschoven moesten worden en dat had ze gedaan. Maar hoe nu verder?

Wat we ook probeerden, de veer kregen we niet terug zoals die hoorde. Jawel, die kregen we wel vastgezet, en jawel, we kregen de stangen over elkaar, maar niet op zo'n manier dat ze tussen de muren geklemd konden worden. De spanning was eraf en bleef eraf. Wil je geloven dat we met tweeën een uur bezig zijn geweest voordat we dat weer voor elkaar hadden?

Een paar dagen geleden besloot ik de muur te gaan texen. Ook 's avonds, bij het licht van hetzelfde spotje dat ik ook in de badkamer gebruikt had. Een heel handig ding, met ee stekker (jazeker, wie verzint het hè?) en een klemmetje zodat je het overal aan kunt hangen.

Ik had een muurverfset gehaald bij de Praxis en liep vol goede moed mijn flat binnen met het tasje. Afdekzeil erin, afplaktape, roller, zelfs werkhandschoenen. Ja doei... dat vind ik dus niet makkelijk werken, die handschoenen. Ik heb wel netjes alles afgeplakt voordat ik begon met texen. Een stuk tape recht plakken is al een hele onderneming, maar met wat kleindere stukjes lukt het een heel stuk makkelijker merkte ik al snel. Nadat ik afgeplakt had wat afgeplakt moest worden kon ik aan de slag. Eerst met een kwast (die ik nog heel soepel uit mijn handen wist te laten vallen, precies naast het afdekzeiltje, op de vloerbedekking) langs de randjes, ,daarna lekker met de roller aan de gang. Het afdekzel lag op de grond, maar al snel twijfelde ik of ik daar niet beter een poncho van had kunnen maken. Ik zat weldra helemaal onder de spatjes. Mijn gezicht, handen, armen.... Ik leek de beruchte kabouterpaddestoel wel.

Toen ik de bovenste helft gedaan had, en het tijd werd om de onderste helft te gaan aanpakken wlde ik het spotje verdraaien. Dat is geen enkel probleem normaal gesproken, maar dan moet je hem wel vastpakken bij het gedeelte dat daarvoor gemaakt is. Dr34m3r in de bocht, die pakt het net te ver naar voren. En op het moment dat het tot me doordrong dat het toch wel errug heet was aan mijn vinger was het al te laat. Het is maar goed dat de huur inclusief water is.... Nadat ik ruim tien minuten gekoeld had, zoals het hoort, besloot ik weer verder te gaan. Hmmmz... deed toch nog wel erg zeer. Nog maar ff koelen dan. Na een tijdje trok de pijn weg en heb ik alsnog de werkhandshoenen aangedaan terwijl ik iets in mezelf mompelde over een kalf en een put... Ik heb er twee dagen last van gehad, nu gaat het wel weer. Klaar om morgen wat spullen op te gaan halen bij familie en kennissen, en vast één en ander in te huizen. Het is maar goed dat ik hulp heb, ook buiten de familie. Wellicht morgen een uitgebreid verslag van de inhuisblunders...

Een beetje zelfspot op zijn tijd kan geen kwaad

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2007 23:06 schreef Ang3l het volgende:
TVP

ik houd mijn hart vast voor wat er gaat gebeuren als ik straks je ontwerp nog ga gebruiken als mal....

foto's komen er niet van dit oefenstekkie... Straks, als ik een echt huis heb en daar aan de gang ga, zal ik ook foto's plaatsen

Jawel, de flat is bijna volledig ingericht

En het viel reuze mee vandaag, met dank aan de vele helpende handen. Goede vriend(inn)en lieve familieleden zijn goud waard

Ang3l zou komen helpen, maar daar hebben jullie al bewijsmateriaal van ontvangen zag ik.. (en bedankt Ang3l, was je bang dat ze me niet zouden geloven? ), samen met Tante_V, een andere collega en vriendin van me, haar vriend, nog een collega, mijn zusje met haar vriend... En ik zei de gek. Ik kan het immers niet volledig aan anderen overlaten?

We zouden de aanhanger lenen van mijn neef, die konden we om 1 uur komen halen. Hijzelf zou niet thuis zijn, zijn vrouw wel. Om kwart voor tien ging de telefoon, het was die neef... Hij was vergeten de sleutel van het slot van de aanhanger thuis te laten. Dat beloofde al veel goeds voor het verloop van de dag... Het goede nieuws was, dat hij maar een kwartier fietsen van me af aan het werk was.

Terwijl de oudste 's ochtends aan zijn voetbaltraining bezig was, ben ik even op en neer gefietst met de jongste. Want de tijd dat mijn helpers bij mij zouden zijn en wij naar het naburige dorp moesten rijden voor die aanhangwagen was te kort om ook nog om te rijden voor de sleutel.

Ik had een vrij strakke planning gemaakt om alles rond te krijgen vandaag, we hadden 5 adressen waar we langs moesten, plus die voor de aanhanger. En dat op 1 middag, inclusief lossen op de flat.
Maar goed, precies op de afgesproken tijd waren we bij het huis van mijn neef, aanhanger gehaald en door naar mijn oom en tante. Het was de eerste keer dat ik in dat huis van hun kwam, een prachtige woning in een mooie wijk bij de bossen. In de enorme kelder hadden ze voor mij een tweezitbank, een salontafel en een televisiekastje opgeslagen staan. De kussens van de bank en de laden van de tafel konden via de vaste trap naar boven. De rest werd via de aangrenzende ruimte met de takel door een gat naar boven getakeld. Ideaal, dat scheelde al een hoop sjouwwerk en sloot eventuele risico's uit, zeker omdat mijn oom de takel steeds vastmaakte

De dubbelasser driekwart vol geladen vertrokken we daar weer, en besloten onderweg een tussenstop te maken bij een ander adres, waar nog een tweezitsbank op me stond te wachten. Mijn vader was zo lief geweest om in de tussentijd bij een oom van me de koelkast op te halen, daar hoefden we niet meer langs.
Aangekomen bij deze kennissen bleek mijn vader net weg te zijn, die had met zijn Kangoo daar de bank al opgehaald. Heel fijn dat hij dat ook gemeld had... Maar we kwamen niet helemaal voor niets, hij had zijn hoedenplank vergeten.
Bij de flat aangekomen hebben we alles gelost en heelhuids boven gekregen. De ramp met bankstellen in het trappenhuis waar ik bang voor was bleef uit. Omdat het tweezitters waren konden we de draai precies gemaakt krijgen. Waren het driezitters geweest was het een ander verhaal geworden...

Toen deze spullen allemaal boven stonden, zijn we naar de kringloopwinkel gegaan, waar ik, geloof het of niet, mijn eigen oude kast heb teruggekocht. Ik liep er donderdag tegenaan (ditmaal niet letterlijk) vond al dat hij verdacht veel leek op een kast die we gehad hebben voordat we enkele jaren terug overgingen op nieuwe meubels. Bij het verhuizen ontdekte ik dat het echt onze oude kast was... Ik herkende de kras op de linkeronderdeur.

Meteen bij mijn ouders langs om daar de ladenkast te halen, die paste er nog precies bij.
Terug bij de falt zou de aanhanger wel open maken aan de achterzijde... En open ging hij. Ik deed niet anders dan de haken aan de zijkant openen en de klep een zetje naar beneden geven. Met een enorm kabaal belandde de acherklep half op de grond,, half tegen de achterzijde van de aanhanger, hangend aan 1 veiligheidskabeltje. Hij bleek volledig uit de scharnieren geschoten te zijn. Geloof me, daar had ik niets mee te maken.. Alhoewel, zou het komen doordat ik heb staan schuiven met de klep om ervoor te zorgen dat de haken goed dicht gingen de laatste keer?
En ja, daar was Ang3l dus met zijn GSM, dit mocht niet ontbreken in mijn topic natuurlijk!

Ik kan natuurlijk vertellen hoe het enige spanbandje dat hij vastgezet had is losgeraakt onderweg... Het was toch die van hem he.. ik had de spanband ernaast gedaan, toch?
Voor wie nog niet eerder met spanbanden gewerkt hebben wil ik wel even kwijt dat een eerste keer niet meevalt. Voordat je in de gaten hebt hoe zo'n ding werkt, hoe je het open en dicht krijgt uberhaupt... die handige zus van me en ik hebben er een tijdje op staan puzzelen, uiteindelijk heeft haar vriend ons geholpen met de eerste. Die had vaker met dat bijltje gehakt, dat zag je zo. Dan nog het op spanning brengen van de band... pfffff... met enige aanwijzingen van diezelfde vriend is me dat ook gelukt, nadat ik eerst zelf 5 minuten heb staan rommelen maar er toch iedere keer tegenaan liep dat de haak los schoot. Het is een hele leerzame dag geweest voor me.

Al met al heb ik nu bijna alles op de flat. Er staat nog van alles bij mijn a.s. ex, ik heb vandaag met veel geluk wel wat mogen halen bij hem, maar nog lang niet alles. De belangrijkste meubels staan er nu, maandag komen ze de wasmachine e.d. brengen, inclusief de aansluiting, dat kan niet fout gaan dus. Woendag gaan de bedden over, komt het gasstel nog en dan kan ik er echt gaan wonen. Eventuele kleine klusjes komen wel als ik daar zit. k wil de muur in de gang nog .... sja wat wil ik daarmee.. sjabloneren, of gewoon texen maar? Ik weet het nog niet. De kast die ik teruggekocht heb wil ik nog een kleurtje geven, maar ik ben er nog niet uit welke kleur. Iets ouds denk ik. Ik weet het nog niet. Maar bovenal: ga ik genieten straks van mijn eerste echte eigen stekkie.

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 00:10 schreef Stroekie het volgende:
Nou Dr34m3r dat valt tot op heden nog alles meee, zo groot zijn die klunsgebeurtenissen nog niet

Wordt het voor jou niet tijd voor een soortgelijk topic in PTA?

geintje hoor stroek, dank je wel voor het compliment.

[ Bericht 23% gewijzigd door DR34M3R op 14-10-2007 21:04:58 ]

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 22:05 schreef Stroekie het volgende:

[..]

vaarvoor mis ik natuurlijk de continuiteit voor
dan kan ik beter direct gaan bloggen
en daarbij gewoon de reguliere H en L topics blijven lezen dan mis je ook niks

weet ik toch, ik was een beetje flauw daarboven

Klaar voor de update van vandaag?

Als ik titels boven mijn afzonderlijke posts zou zetten zou het nu iets zijn als: Zo moeder zo dochter... Of Hoe je je zelfs tijdens het ramenwassen kunt verwonden..

Ik woon er nog niet natuurlijk en dan is er toch iedere dag nog wat te doen. Mijn vader heeft nog wat lampen en schilderijtjes opgehangen, en een spiegel. Ik en mijn moeder zijn verder gegaan met het schoonmaken. De deuren moesten nog afgedaan worden, de ramen aan de achterzijde en de voorruit aan de buitenkant moest ook nog gedaan worden.
Mijn moeder begon met de ramen aan de achterkant en voor zover er nog enige twijfels waren over enige adopties ivm klunzigheid... Vergeet het maar. Mijn zus en ik hebben onze kwaal van moeders kant, dat staat vast. Al had ik al zo'n vermoeden aangezien ik haar vaker met pleisters zie lopen dan zonder....

Er staken nog wat spijkertjes ut het kozijn aan de achterzijde, die had ik wel gezien van de week, had ik er nog uit willen halen maar dat was ik vergeten. Mijn moeder is er op een andere manier achter gekomen, haar arm had moeite eraan voorbij te gaan terwijl ze het raam aan het zemen was. En hoe stom kun je zijn... Wetend dat je met een hele, ietwat klunzige, familie, gaat klussen in een flat en er niet uit voorzorg een verbanddoos neer zetten... Eerste levensbehoefte bij ons! Morgen alsnog maar eentje aan gaan schaffen iig... Gelukkig heeft mijn moeder wat meer levenservaring dan ik en zij heeft dan ook standaard verschillende pleisters in haar handtas. Pleister erop en doorgaan.

Ik begon met de buitenzijde van het voorraam. Die op het balkon hadden we een paar dagen geleden al gehad, alleen... dit grote raam was niet zomaar te bereiken. Het moest nodig gewassen worden aangezien het ernaar uitzag dat een vogel gedacht had erdoorheen te kunnen vliegen of zo... of iets erdoorheen te laten vliegen anders. Precies in het midden, het was geen gezicht. Gewapend met telescoopsteel en Leiffeit-trekker ben ik met een emmer sop het balkon opgelopen. Verschillende keren ging het goed om het stoffen gedeelte van de trekker nat te maken en over het raam te trekken. Tot het moment dat het ding besloot dat de struiken er ook heel interessant uit zagen en dat die een nader onderzoek wel waard waren. En ik dus vanaf mijn balkonnetje met lede ogen toe moest kijken hoe de wisser de tocht naar beneden aflegde en zelfs onder de stuiken belandde, in het zand.
Aan mij de taak de wisser uit het oerwoud te gaan redden, maar dan via de langere weg. Netjes via het trappenhuis. De buurman kwam me vragen of ik zijn zwarte kat gezien had misschien, die was hij ineens kwijt... Mijn pad heeft hij niet gekruist iig.

Na in totaal zes pogingen vanaf zowel het balkon als vanuit het draairaam zag het raam er weer enigszins toonbaar uit. Al heb ik halverwege wel een pleister uit mijn moeders tas moeten halen. Vraag me niet hoe het kwam, want ik heb serieus geen idee, maar ergens tussen de ene poging en de volgende ontdekte ik dat mijn vingertop toch echt ineens een stukje vel miste.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat dit wel het minste is dat ik aan ramenwas-verwondingen heb opgelopen. Ik denk nog steeds dat ik jaren geleden mijn stuitje gebroken heb toen de drietree van de grindtegel af schoot en ik op mijn stuitje op de betonnen rand van de tuin belandde, en ik op mijn knieën naar binnen moest kruipen.. Ik zweer je, trappen hebben iets tegen me.

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 22:45 schreef Ang3l het volgende:
En jij maar stug trouwen op vrijdag de 13e en gister ook nog onder ladders doorlopen expres.
"Ik geloof niet in dat soort dingen!"

Mja.
Doe toch maar 's

Uhuh. Dat ik in scheiding lig heeft niets te maken met het feit dat ik getrouwd ben op vrijdag de 13e (en voor de overige lezers: nee, ik kreeg geeeeeeen korting op die dag. Het kwam toevallig zo uit).

Dat die achterklep van de aanhanger gisteren uit zijn scharnieren schoot lag NIET aan mijn wandeling onder de ladder door van 5 minuten eerder. Dan was die namelijk niet aan 1 kabeltje blijven hangen maar volledig op mijn tenen gestort.

En die zwarte kat van de benedenbuurman wil ook niets zeggen

quote:

Op zondag 14 oktober 2007 22:59 schreef Stroekie het volgende:
Volgens mij zoek jij nog een knappe glazenwasser Dr34m3r

whehehe.. kopje koffie, glazenwasser?

Ik weet wel welke ik zou inhuren