quote:
VI: De wedstrijd
Er Is leven na Theo Janssen voor Vitesse
HIJ is het gezicht van Vitesse. Theo Janssen is de enige speler in de selectie die het tricot van Oranje om de schouders heeft gehad en staat bekend om zijn fabuleuze linkerbeen. Janssen was altijd het grootste talent van zijn generatie, voorbestemd voor de top, maar is blijven hangen in Arnhem. Afgelopen zondag ontbrak hij door een blessure in Utrecht, maar Vitesse ontdekte dat er wel degelijk leven is na Janssen. De uiterst gedisciplineerde en gebalanceerde ploeg van coach Aad de Mos liet FC Utrecht met 4-2 kansloos en toonde aan dat het ontbreken van het boegbeeld eerder een voordeel dan een nadeel is.
Theo Janssen mag dan met zijn traptechniek wedstrijden beslissen en met zijn dwingende persoonlijkheid de ploeg domineren, maar zijn pluspunten overstijgen niet altijd zijn minpunten. Dit seizoen kwam hij door blessureleed slechts twee keer in actie en Vitesse werd van die optredens niet bepaald beter. Anderhalve week ge-leden verloor de ploeg thuis met 2-0 van De Graafschap, terwijl enkele dagen later het bekerechec tegen Eindhoven volgde. Vitesse verloor kansloos met 4-2 van de Eerstedivisionist. Janssen viel na een uur geblesseerd uit met een fractuur in zijn linkerscheenbeen die hem opnieuw enkele weken aan de kant zal houden.
In Utrecht bleek dat de ploeg dat verlies vrij gemakkelijk kon opvangen. De Mos had een 4-5-1 formatie het veld ingestuurd, die uiterst compact en gedisciplineerd speelde. Voor de talentvolle keeper Piet Velthuizen stond een blok van zes man dat voortdurend achter de bal bleef en elk aanvallend initiatief van de thuisploeg zonder problemen in de kiem smoorde. Rechtsback Paul Verhaegh is een meer dan gemiddelde Eredivisiespeler, de centrale verdedigers Civard Sprockel en Giovanny Espinoza hadden geen enkele moeite met Utrecht-spits Robin Nelisse. Linksback Haim Megrelishvili oogt defensief kwetsbaar, maar kan wél meevoetballen en bewees dat met een treffer. En vóór de defensie zorgden Remco van der Schaaf en Abubakari Yakubu er met een indrukwekkende overgave voor dat er geen enkele speler doorkwam. Vitesse was nu een toonbeeld van tactische discipline en opofferingsgezindheid. De defensieve zekerheid zorgde voor een uitstekende balans, die voorin de flankspelers Anders Due (en zijn vervanger Yu Hai) en Gill Swerts, spits Gonzalo Lorca en schaduwspits Mads Junker alle bewegingsruimte verschafte.
Dat kon zondag vrij gemakkelijk omdat Nieuw Galgenwaard niet meer van FC Utrecht is. De ploeg die jarenlang in eigen huis - dankzij de combinatie van kwaliteit, opportunisme en kracht - de basis legde voor een goed seizoen bestaat niet meer. FC Utrecht zoekt tegenwoordig de oplossing in het positiespel, maar wie achterin speelt met Francis Dickoh, Alje Schut en Sander Keiler roeit steeds tegen de stroom in. Het is geen toeval dat Utrecht tegenwoordig zijn punten buitenshuis pakt, maar zich geen raad weet wanneer de ruimtes in eigen huis klein worden gemaakt. Vitesse zal in de toekomst wel eens hetzelfde probleem kunnen krijgen. Aad de Mos zal daarom blijven puzzelen. De 4-5-1 formatie zal vooral goed functioneren wanneer Vitesse kan reageren op de tegenstander. Of dat ook het geval is als Vitesse het initiatief krijgt opgedrongen, is nog maar de vraag. Dat laatste is de enige hoop voor Theo Janssen.
Ik verwachtte even een ambitieus verhaal van Theo die naar de top wilde. In tegenstelling daarvan, ben ik het 100% eens met deze column. Goed verhaaltje!