ADHD/ADD Deel 9

Mijn vriend heeft ADHD, vastgesteld op z'n 9e. Hij is nu bijna 22. Heeft van zijn 9e t/m zijn 17e ritalin geslikt, is er daarna mee gestopt omdat hij er niet van afhankelijk wilde zijn en kijken of hij het ook zonder kon. Ging best goed, heeft MBO afgemaakt en is nu aant werk en heeft het daar erg naar zijn zin. Hij moet nu cursussen doen en wilde daarvoor toch weer aan de ritalin, dat helpt toch erg goed met concentreren. Tis echter lang geleden dat hij het heeft geslikt en heeft geen herhalingsrecepten meer. Naar de huisarts; maar die mag het niet uitschrijven.
Moet hij !@#$%^&*() naar de GGZ, 2 fucking gesprekken hebben voordat hij die ritalin kan krijgen.. Terwijl hij gewoon nog de diagnose ADHD heeft liggen etc. Ik kan daar echt kwaad om worden (en hij ook, trouwens, hij moet gewoon 2 dagdelen vrij nemen voor die afspraken). Dit slaat toch nergens op?! Ja oke, gevaarlijk medicijn enzo, tuurlijk moet je daar voorzichtig mee zijn, maar dit gaat wel errug ver hoor.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 11:09 schreef Enfermera het volgende:
verhaal.

Als iedereen het makkelijk kan krijgen dan is het straks drugs nummer 1 op school.
Natuurlijk zullen er heel veel mensen zijn die nu hierdoor extra gesprekken moeten volgen.
Maar liever 1 gesprek teveek dan 1 te weinig.

Ik heb net de test op levente.nl eens gedaan en ik heb 72 van de 110 vragen met 'ja' beantwoord. Er staat echter nergens wat deze score betekent.
Ik heb in mei een gesprek gehad met een psychiater, maar hij zag onvoldoende aanleiding om mij te laten testen op autisme / pdd-nos / asperger / add / adhd. Ik had er wel symptomen van, maar niet voldoende. Toch blijf ik met een onbevredigd gevoel achter, omdat ik heel erg veel herken in met name de symptomen van ADD. Ze hebben hun beslissing gebaseerd op een psychiatrisch dossier dat is bijgehouden van mijn 13e tot en met mijn 19e ongeveer, maar pas de laatste jaren zijn er problemen ontstaan die verschillen van de eerdere problemen. Er is een man in mijn omgeving die drie zoons met ADHD heeft en hij is er voor 95 % van overtuigd dat ik dat ook heb. Tja, moet ik dan toch eens aandringen op een test? Over het algemeen is mijn leven een aaneenschakeling van frustraties waar ik geen uitweg uit zie en het zou zoveel helpen als ik zou weten waar het van komt.

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2007 08:03 schreef LamstraalASD het volgende:

[..]

Als iedereen het makkelijk kan krijgen dan is het straks drugs nummer 1 op school.
Natuurlijk zullen er heel veel mensen zijn die nu hierdoor extra gesprekken moeten volgen.
Maar liever 1 gesprek teveek dan 1 te weinig.

Dat snap ik ook wel. Ik vind het ook helemaal niet erg dat er grondig onderzoek gedaan wordt en goed gecontroleerd wordt. Maar 2 fucking afspraken op onmogelijke tijden (het kon alleen om 10 uur 's morgens of 3 uur 's middags) is gewoon achterlijk. Mijn vriend werkt fulltime, en daar moet hij dan 2 dagdelen vrij voor nemen. Als ze het nou vroeg in de morgen of laat in de middag plannen.. maar nee.

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2007 08:20 schreef Viking84 het volgende:
Ik heb net de test op levente.nl eens gedaan en ik heb 72 van de 110 vragen met 'ja' beantwoord. Er staat echter nergens wat deze score betekent.
Ik heb in mei een gesprek gehad met een psychiater, maar hij zag onvoldoende aanleiding om mij te laten testen op autisme / pdd-nos / asperger / add / adhd. Ik had er wel symptomen van, maar niet voldoende. Toch blijf ik met een onbevredigd gevoel achter, omdat ik heel erg veel herken in met name de symptomen van ADD. Ze hebben hun beslissing gebaseerd op een psychiatrisch dossier dat is bijgehouden van mijn 13e tot en met mijn 19e ongeveer, maar pas de laatste jaren zijn er problemen ontstaan die verschillen van de eerdere problemen. Er is een man in mijn omgeving die drie zoons met ADHD heeft en hij is er voor 95 % van overtuigd dat ik dat ook heb. Tja, moet ik dan toch eens aandringen op een test? Over het algemeen is mijn leven een aaneenschakeling van frustraties waar ik geen uitweg uit zie en het zou zoveel helpen als ik zou weten waar het van komt.

Ik zou iig aandringen op verder onderzoek. Dat hij je zomaar afscheept met 'dat heb je niet' slaat natuurlijk nergens op. Neem anders een second opinion bij een andere psychiater. Als jij je daarin herkent lijkt het me handig dat je idd verder gaat zoeken.. Als je eenmaal weet wat er met je aan de hand is, kan je tenminste verder met je leven, het accepteren en er mee leren omgaan.

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2007 17:15 schreef Enfermera het volgende:

[..]
Dat snap ik ook wel. Ik vind het ook helemaal niet erg dat er grondig onderzoek gedaan wordt en goed gecontroleerd wordt. Maar 2 fucking afspraken op onmogelijke tijden (het kon alleen om 10 uur 's morgens of 3 uur 's middags) is gewoon achterlijk. Mijn vriend werkt fulltime, en daar moet hij dan 2 dagdelen vrij voor nemen. Als ze het nou vroeg in de morgen of laat in de middag plannen.. maar nee.

Ik snap niet zo goed waar je je zo druk over maakt (no offense), maar het gaat toch om jouw vriend's leven? En twee dagdelen werk missen voor iets wat je leven behoorlijk kan bepalen lijkt me toch niet zoveel? Als het écht een probleem is zijn afspraken ook vaak te verzetten, toch?

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 00:30 schreef xepera9 het volgende:

[..]

Ik snap niet zo goed waar je je zo druk over maakt (no offense), maar het gaat toch om jouw vriend's leven? En twee dagdelen werk missen voor iets wat je leven behoorlijk kan bepalen lijkt me toch niet zoveel? Als het écht een probleem is zijn afspraken ook vaak te verzetten, toch?

goed gezegd.
prioriteiten stellen.

Ik heb even een vraagje

Ik heb een vriend met adhd. Nou merk ik hier eigenlijk niet zo heel veel van, maar laatste tijd heeft hij wel veel last van emotionele buien. Hij ziet het dan niet meer zitten, lijkt wel of het hem allemaal teveel wordt en is heel prikkelbaar. Dit gaat dan weer even een week goed en valt dan weer in herhaling. Nou vraag ik me af of dit echt adhd is? En hoe kan ik hier het beste op reageren of hem helpen?

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 17:32 schreef Moja het volgende:
Ik heb even een vraagje

Ik heb een vriend met adhd. Nou merk ik hier eigenlijk niet zo heel veel van, maar laatste tijd heeft hij wel veel last van emotionele buien. Hij ziet het dan niet meer zitten, lijkt wel of het hem allemaal teveel wordt en is heel prikkelbaar. Dit gaat dan weer even een week goed en valt dan weer in herhaling. Nou vraag ik me af of dit echt adhd is? En hoe kan ik hier het beste op reageren of hem helpen?

Heb ik ook wel eens last van. Het ene moment kan ik vrolijk zijn en het andere moment zonder echte aanleiding echt kei chago.

Ik hoef niet getroost te worden, maar afzeiken gaat ook niet helpen.

Daarnaast is het bij mij zo dat je me gewoon mn gang moet laten gaan. Het 1ste uur bitch ik, en het andere uur kom ik me verontschuldigen

Ach, I'm just weird, but damn I like it

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 17:32 schreef Moja het volgende:
Ik heb even een vraagje

Ik heb een vriend met adhd. Nou merk ik hier eigenlijk niet zo heel veel van, maar laatste tijd heeft hij wel veel last van emotionele buien. Hij ziet het dan niet meer zitten, lijkt wel of het hem allemaal teveel wordt en is heel prikkelbaar. Dit gaat dan weer even een week goed en valt dan weer in herhaling. Nou vraag ik me af of dit echt adhd is? En hoe kan ik hier het beste op reageren of hem helpen?

Of het echt ADHD is kan ik je niet vertellen.
Maar sterk wisselende stemmingen horen er wel bij.
Bij mijn kan het soms zelfs per minuut omslaan.

En zeker als ik onrustig of me negatief voel moet dat er op de 1 of andere manier uit.
Als ik 's ochtends wakker word is het vaak vaste prik dat ik eerst "te keer ga" - bij voorkeur tegen niemand.
Vaak kan ik daar een positieve draai aan geven maar soms zit ik in een negatieve en prikkelbare spiraal.
Moet mijn energie dan kwijt of zoiets - doe dat dan door sporten, naar buiten gaan. Douchen wil ook wel eens helpen, mijn energie loslaten op en stukkie op Fok schrijven enz enz.
Een wisseling van externe stimulansen zeg maar.
Niet blijven hangen in de situatie omdat dan de kans groot is dat mijn negatieve gevoelens/emobuien ook blijven hangen.


Het beste is dan mij gewoon te negeren, uitpraten of een ruzieachtige partner zijn op dat moment dingen die ik dan niet kan gebruiken.
Dan wordt het alleen maar erger, ik merkte zelf dat ik het lekker vond als ik een vriendin had die me kort kon aangeven in wat voor soort bui ik zat.
Zonder dat ze de bui geforceerd wil veranderen of veroordelen - en niet doorzeurt
En het niet op haar zelf betrekt maar in staat is haar eigen ding te doen.

Tja, beetje vaag soms maar meer kan ik je zo 123 ook niet vertellen.
Zolang ik maar wat gezonde zelfkritiek blijf hebben denk ik dan maar.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 00:30 schreef xepera9 het volgende:

[..]

Ik snap niet zo goed waar je je zo druk over maakt (no offense), maar het gaat toch om jouw vriend's leven? En twee dagdelen werk missen voor iets wat je leven behoorlijk kan bepalen lijkt me toch niet zoveel? Als het écht een probleem is zijn afspraken ook vaak te verzetten, toch?

Nee, dat kan dus niet Als hij nou gewoon een afspraak bij de GGZ kon maken om 9.00 ofzo, had hij minder van zijn werk hoeven missen. Daarnaast hebben we hier een kopietje van de diagnose en hij heeft ook nog gewoon doosjes ritalin (die over de datum zijn), thuis liggen. Ik snap niet waarom die gewoon verstrekt kunnen worden, als hij ze al tig jaar geslikt heeft. Daar gaat het me om, om die verdomde kutregels hier in Nederland, om die bureaucratie. 1 gesprek moet dan toch genoeg zijn? En niet NOG een psychiatrisch onderzoek bij de GGZ? Alsof ze nog even moeten kijken of hij nog wel ADHD heeft.

Ik snap je frustratie. Hel, ik wordt soms al van minder even gefrustreerd (maar ja, snel wisselende stemmingen dus het is al gauw weer goed ).

Ik begrijp wel dat er een aantal jaar tussen heeft gezeten dat je vriend geen medicijn heeft gebruikt. Dat heeft hij met bepaalde redenen gedaan en nu zijn er weer bepaalde redenen dat hij weer wil gaan starten met Ritalin. Ik kan me voorstellen dat artsen, uit bescherming en tegen gezondheidsrisico's, dan even opnieuw willen kijken alvorens voor te schrijven. Het is tenslotte niet zomaar een "paracetamolletje" maar een vrij heftig medicijn (wat ik er van weet dan).

Het lijkt mij dat jij wat moeite hebt met het principe van de regels en soms is het dan ook alsof je niet "erkend" wordt maar dat zo'n regel belangrijker is dan de persoon en situatie, en dat is frustrerend. Maar volgens mij zijn in dit geval de regels er wel voor om beide partijen te beschermen tegen risico's.

Als ik warrig klinkt, ik ben nog niet zo lang bezig met ritalin en nu zal het tabletje wel aan het uitwerken zijn (voel me ten minste een beetje warrig ).

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 23:01 schreef xepera9 het volgende:
Ik snap je frustratie. Hel, ik wordt soms al van minder even gefrustreerd (maar ja, snel wisselende stemmingen dus het is al gauw weer goed ).

Ik begrijp wel dat er een aantal jaar tussen heeft gezeten dat je vriend geen medicijn heeft gebruikt. Dat heeft hij met bepaalde redenen gedaan en nu zijn er weer bepaalde redenen dat hij weer wil gaan starten met Ritalin. Ik kan me voorstellen dat artsen, uit bescherming en tegen gezondheidsrisico's, dan even opnieuw willen kijken alvorens voor te schrijven. Het is tenslotte niet zomaar een "paracetamolletje" maar een vrij heftig medicijn (wat ik er van weet dan).

Het lijkt mij dat jij wat moeite hebt met het principe van de regels en soms is het dan ook alsof je niet "erkend" wordt maar dat zo'n regel belangrijker is dan de persoon en situatie, en dat is frustrerend. Maar volgens mij zijn in dit geval de regels er wel voor om beide partijen te beschermen tegen risico's.

Als ik warrig klinkt, ik ben nog niet zo lang bezig met ritalin en nu zal het tabletje wel aan het uitwerken zijn (voel me ten minste een beetje warrig ).

Ja, ik weet dat het onderzoek ook wel niet voor niets is, en dat het medicijn idd 'gevaarlijk' is. Het werkt in op je zenuwstelsel en kan je reactievermogen beinvloeden enzo. Ik snap ook wel dat het gewoon moet, alleen wat ik raar vind is dat er in dit geval geen rekening wordt gehouden met het werk van mn vriend.. dat hij bijv niet een afspraak om 9.00 kan maken ofzo. Dat vind ik raar.
Haha nee, ik snap je wel hoor, ben het ook echt wel met je eens, ik (en mijn vriend) hadden het niet verwacht dat hij echt weer een heel traject door moest voordat hij die medicijnen kon krijgen. That's all.

Ik ben bijna de draad kwijt... is jouw vriend traumachirurg of is zijn baas een slavendrijver of zo? Nee maar, is het ook gewoon uitgelegd waarom een vroege afspraak voor hem zo belangrijk is en, misschien een simpele vraag: heeft hij het ook gevraagd of hij niet vroeger terecht kan (eventueel pas over twee weken als het niet eerder kan)? En nou hou ik er over op!

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2007 08:20 schreef Viking84 het volgende:
Ik heb net de test op levente.nl eens gedaan en ik heb 72 van de 110 vragen met 'ja' beantwoord. Er staat echter nergens wat deze score betekent.
Ik heb in mei een gesprek gehad met een psychiater, maar hij zag onvoldoende aanleiding om mij te laten testen op autisme / pdd-nos / asperger / add / adhd. Ik had er wel symptomen van, maar niet voldoende. Toch blijf ik met een onbevredigd gevoel achter, omdat ik heel erg veel herken in met name de symptomen van ADD. Ze hebben hun beslissing gebaseerd op een psychiatrisch dossier dat is bijgehouden van mijn 13e tot en met mijn 19e ongeveer, maar pas de laatste jaren zijn er problemen ontstaan die verschillen van de eerdere problemen. Er is een man in mijn omgeving die drie zoons met ADHD heeft en hij is er voor 95 % van overtuigd dat ik dat ook heb. Tja, moet ik dan toch eens aandringen op een test? Over het algemeen is mijn leven een aaneenschakeling van frustraties waar ik geen uitweg uit zie en het zou zoveel helpen als ik zou weten waar het van komt.

Ik ben het eens met wat Enfermera al zei dat je je niet zomaar moet laten afschepen en eventueel een second opinion kan vragen, misschien bij iemand die echt gespecialiseerd is in AD/HD/pdd-nos/asperger.

Ikzelf heb ook veel kenmerken van ADD, heb er al jaren veel over gelezen en ben er voor mijzelf vrij zeker van dat ik het heb, hoewel ik niet àlle symptomen of alles in supersterke mate heb (wel zodanig dat ik problemen heb met werk/school/relaties). Ik heb nog maar pas twee gesprekjes met een psychiater gehad en meteen ritalin gekregen. Mijn psychiater gebruikt mijn ervaringen met het medicijn bij de diagnose omdat het moeilijk schijnt te zijn om de diagnose te stellen op basis van een paar vragenlijstjes of gesprekken (maar ja, als je niet goed op ritalin reageert wil het ook weer niet zeggen dat je het niet hebt begreep ik ook), ook omdat het vaak samen gaat met bijvoorbeeld angststoornissen etc. Een echte test schijnt er nog niet te zijn.

Het lijkt mij ook onvoldoende dat ze hun beslissing hebben gebaseerd op een "oud" dossier aangezien er nu andere problemen bij zijn gekomen. Bijvoorbeeld problemen op het werk zullen ook niet aan het licht komen als je nog op school zit, maar kunnen volgens mij wel helpen bij de diagnose. Maar goed, ik ben geen psych.

Succes in ieder geval! Hou ons op de hoogte als je wilt.

Ik ben er nog niet zolang achter dat ik ADD heb (2 a 3 maanden). Ik was aan het uitzoeken wat bij mijn zus de ADHD en wat de "geestelijke handicap" was, ik kwam daarbij een paar keer de term ADD voorbij en werd nieuwschierig naar het hoe en wat.
Ik schrok heel erg toen ik het las want ik herkende mij er meteen in, hoe meer ik las hoe meer ik herkende.
Meteen die week heb ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts voor een verwijzing naar de GGZ.
INaar wat ik gelezen had zouden er een stuk of 3 sessies voor nodig zijn plus nog gesprekken met de ouders voordat je "weet" dat je ADD hebt, ik had dus ook niet verwacht dat ik een uurtje daarna met een recept voor Ritalin op straat stond. Wat dus wel het geval was.

Nu probeer ik het beste ervan te maken, ik weet nu waar ik om moet denken en waarom ik sommige dingen doe. al had ik niet verwacht dat ik zo "erg" ben. Ik bezag alles los van elkaar en nooit een link gelegd tussen mijn moeite met school, vaak te laat komen, slaapproblemen enz.

Ik ben zelf ook snel bang als mijn vriendin de deur uitgaat of zelfs maar een paar minuten te laat is (stel dat er wat is gebeurd!) mijn hart zit mij dan in mijn keel en de zweet op mijn voorhoofd. Nu ben ik dus bang dat ik een angststoornis heb (Mijn therapeut zei dat dat best wel het geval kon zijn, heb hem nog maar 3x gezien dus niet echt over gepraat).
Zou ik hier wat aan moeten doen? Ik sta er niet echt om te springen om bij die kerel over mijn jeugd zitten te praten! Anderzijds zit het me ook wel dwars.

Ja, vroeger legde ik ook geen link tussen de verschillende klachten, de gekste dingen (waarvan ik ook dacht dat ik de enige was die ze had) vallen dan ineens op z'n plaats!

Bij mijn psych wordt er niet meer in het verleden gegraven in ieder geval (heb ik trouwens al genoeg gedaan). Hij zei dat ze meer kijken naar nu en hoe ik dan het beste geholpen kan worden. Het heeft vaak wel zin om over dingen die je dwars zitten te praten, of anders te schrijven bijvoorbeeld.

Lijkt me wel een hoop stress voor je als je je zo'n zorgen maakt. Ik denk dat als ik dat had dat ik er dan wel wat mee zou doen om het in ieder geval niet te laten verergeren, of beter nog te laten stoppen natuurlijk. Mijn zusje had ook veel last van angst, heeft nu medicijnen en het gaat goed.

[ Bericht 14% gewijzigd door xepera9 op 27-10-2007 10:57:29 ]

- foutje -

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2007 13:57 schreef xepera9 het volgende:
Ik ben bijna de draad kwijt... is jouw vriend traumachirurg of is zijn baas een slavendrijver of zo? Nee maar, is het ook gewoon uitgelegd waarom een vroege afspraak voor hem zo belangrijk is en, misschien een simpele vraag: heeft hij het ook gevraagd of hij niet vroeger terecht kan (eventueel pas over twee weken als het niet eerder kan)? En nou hou ik er over op!

Nouja, hij werkt meestal van 7-15.30 ongeveer, dat vindt hij een prettige tijd, en als je dan om 10.00 een afspraak ergens hebt is dat gewoon lastig. Ja, hij had gevraagd of die afspraak ook op een andere tijd kon, maar dat kon niet. Het is geen wereldramp, maar gewoon jammer dat het niet vroeg in de ochtend of laat in de middag kon. En nu hou ik er ook over op.

Ik moest toch even reageren. Een ADHD'er die om 7 uur 's ochtends kan beginnen? Dat is echt het laatste wat ik verwacht had te lezen 10.00 uur? Man, dat is dan zowat de lunchpauze, geweldige tijd!

(Stiekum ben ik wel jaloers op die vriend van jou hoor, ik wou dat ik zo vroeg al zo fit was )

ik kan ook al om 7:15 beginnen als adhdér Concerta in mijn mik en gaan.

ik moet wel zeggen dat ik de laatste tijd, eigenlijk sinds dat ik een vriendinnetje heb minder last heb van adhd signs. OP een paar dingetjes na, ik voel me niet meer zo chaotisch

En dat ook nog meerdere dagen per week? Hoe was dat zonder medicijnen, haagse_elfje?

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2007 11:54 schreef xepera9 het volgende:
En dat ook nog meerdere dagen per week? Hoe was dat zonder medicijnen, haagse_elfje?

eerlijk gezegd zonder medicijnen was het een drama. Ik was zo chaotisch en onhandelbaar dat er iets met me te beginnen was. Ik moet zeggen dat de concerta die ik slik ( 72mg ) per dag net wel en net niet was. Het onderdrukt de meeste uitschieters maar soms net niet. Dat heeft ook een stukje met mijn eigen karakter te maken.

ik ben gewoon een heel druk en chaotisch persoontje. Naast mijn concerta slik ik ook nog een anti-depressiva. Maar ja, door mijn vriendin ben ik wel minder chaotisch in de zin van, ik heb rust in mijn lijf gevonden omdat zij mij die rust geeft. Ze neemt me zoals ik ben.

zonder medicijnen kan ik niet dit leven wat ik nu heb hebben. Ik heb ze nodig, volgens mijn arts waarschijnlijk voor de rest van mijn leven.

Mijn medicijnen houden mijn hoofd over het algemeen wel rustig maar als erg gestressed ban dan begin ik veel last van tikjes te krijgen en hart kloppingen (niet heel erge) ritalin helpt dan niet zo goed gebruik er in dat soort gevallen gewoon valeriaan, dat werkt super goed.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2007 11:35 schreef xepera9 het volgende:
Ik moest toch even reageren. Een ADHD'er die om 7 uur 's ochtends kan beginnen? Dat is echt het laatste wat ik verwacht had te lezen 10.00 uur? Man, dat is dan zowat de lunchpauze, geweldige tijd!

(Stiekum ben ik wel jaloers op die vriend van jou hoor, ik wou dat ik zo vroeg al zo fit was )

Echt? Heb jij dat niet dan? Hij heeft (net als zijn vader) aan gemiddeld 6 uur per nacht genoeg qua slaap. Natuurlijk slaapt hij in het weekend langer, maar als hij het met 6 uur per nacht moet doen is het ook goed, en een nachtje doorhalen is voor hem ook geen enkel probleem.. Maargoed, daarom heeft hij ook ADHD he, hij is ook hyperactief erbij. Hij gaat om 6 uur uit zijn bed, kleedt zich aan, pakt zijn tas en een appel en is weg xD (ongeveer dan).