ADHD/ADD Deel 9

TVP'tje. Vandaag disagnose ADD gekregen... Op mijn f*cking bijna 24ste...
Nu gaan nadenken of ik aan de concerta wil...

Help!
Ik ben de laatste tijd er niet helemaal bij. Ik ben veel na aan het denken en ik heb nu eindelijk (ben net 30) antwoorden gevonden.
Alleen, hoe moet ik ermee verder?
Ik herken mezelf volledig in het lijste van adhd kenmerken. Ook in mijn jeugd.
Ik heb herinneringen van mijn eerste levensjaar. Daar zie ik ze al. En heel raar, ik liep vroeger op mijn tenen! Dat was toen ik 4 was.
Lees ik nu ergens dat dit toch wel een duidelijke aanleiding is om aan adhd of autisme te denken. Ik ben bovengemiddeld begaafd (iq 140, officiele test)
maar he alleen vwo. Met de universiteit ben ik gestopt. Bij werk loop ik altijd tegen een muur. Bij veel andere dingen ook.
De muur raak ik niet rustig, nee, altijd met 220 km/h! En dat komt hard aan.
Het begrip relativeren is mij onbekend. Emoties ken ik verdomd goed. Mijn humeur wisselt ongeveer 200 keer per dag.
Jaren geleden ben ik naar het riagg gestapt. conclusie: depressie. Medicijnen gekregen. Nu ik terug kijk is dit geen oplossing geweest.
Als ik iets interessant vind (zolang het duurt) verlies ik mij 100 % erin. Het lijkt wel een meditatieve fase. Ik ben dan volledig onbereikbaar.
Bij andere dingen ben ik altijd afgeleid. rapport basisschool: slechte werkverzorging, altijd aan het dagdromen. Goede punten. Beweeglijk op de stoel.
Vaak was ik teruggetrokken (werd gepest).
Nu heb ik meestal een storm in mijn hoofd. Ik hoor alles en wordt er gek van. Ik doe meestal ook 10 dingen tegelijkertijd en alles ook nog eens op het laatste moment.
Ik heb wel iets gevonden dat helpt. Daarom weet ik nu dat er toch iets is. Ik ben iig NIET depressief en wil dat ook wel van de daken schreeuwen.
Tijdsbesef heb iok niet en ik heb chronische haast. Ik kijk 20 keer per uur op de klok. Daarom kom ik bijna nooit te laat. Als ik niet op de klok kijk is de haast meer op de achtergrond en het lullige is dat ik dan meestal meer tijd overhoud!?
Had ik dit maar eerder geweten. Alleen nu het probleem:
Hoe verder? Ik durf niet naar de dokter. Ik sta werkelijk doodsangsten uit hiervoor.
Ik heb (helaas alweer) een ww uitkering na de ziektewet (alweer gescheurde spieren). In december heb ik geprobeerd een bedrijf te starten (lekker creatief) maar kreeg het
financieel niet rond. Maandag heb ik met het uwv gebeld (reintegratie) en dat gesprek ging niet goed. Ik heb al mijn gedachten uitgesproken. Wartaal, raaskallen, alles ineens. Ik denk dat dat behoorlijk negatief is overgekomen en ben bang voor maatregelen.
Ik wil nu eens proberen af te remmen voor de muur en als het kan eromheen gaan of de muur eerst af te breken. Lijkt me wel zo handig.
Mijn leven bestaat de laatste 12 jaar wat betreft werk en opleiding alleen maar uit mislukkingen. Ik wil toch wel dat er serieus iets gaat veranderen.
Kom op Francois, je bent 30.

Zucht, dit deed even goed!
:-)

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 10:40 schreef tweakdsl het volgende:
Jaren geleden ben ik naar het riagg gestapt. conclusie: depressie. Medicijnen gekregen. Nu ik terug kijk is dit geen oplossing geweest.

Ik heb eerst ook 3 x te horen gekregen dat ik een depressie zou hebben en heb op een gegeven moment gewoon een verwijsbrief naar een psycholoog geëist om te laten uitzoeken of ik ADHD had.

quote:

Ik heb wel iets gevonden dat helpt. Daarom weet ik nu dat er toch iets is.

Wat helpt je dan?

quote:

Hoe verder? Ik durf niet naar de dokter. Ik sta werkelijk doodsangsten uit hiervoor.

Waar ben je precies bang voor?

Geef de hoop in ieder geval niet op, heel goed van je dat je inziet dat je het zo niet goed gaat en dat je er iets aan wilt veranderen

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 11:41 schreef MeloD het volgende:

[..]

Ik heb eerst ook 3 x te horen gekregen dat ik een depressie zou hebben en heb op een gegeven moment gewoon een verwijsbrief naar een psycholoog geëist om te laten uitzoeken of ik ADHD had.
[..]

Wat helpt je dan?
[..]

Waar ben je precies bang voor?

Geef de hoop in ieder geval niet op, heel goed van je dat je inziet dat je het zo niet goed gaat en dat je er iets aan wilt veranderen

Laten we het zo zeggen, ik weet al dat rilatine mogelijk een goede oplossing zou zijn. Geen medicijn, maar wel een aardige verlichting voor mezelf (en mijn omgeving, die zeggen het nl).

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 09:13 schreef melonovy het volgende:

[..]

gemiddelde leeftijd is 28 waarop ADDers de diagnose krijgen, dus het valt mee, maar ik begrijp wel wat je bedoelt hoor, ws voel je je hele leven al anders dan anderen, maar je hebt er geen vat op, en nu opeens blijkt het dus iets te zijn. Succes met je stempel!

Echt waar joh, 28 pas? Sjezus...
Dank voor de succeswens!

@Tweakdsl: wat houd je tegen om naar de huisarts oid te gaan dan?

Ooh men, ik ben zoooooo fout bezig. Ik heb gewoon helemaal GEEN motivatie. Voor niks Maar met name school

Ennu ook nog al 3 dagen ziek

Ooh ja en ik word schijtziek van mezelf. Het is in tijden niet zo ontzettend druk in mn hoofd geweest. Dit is echt een kutweek

Lang geleden dat ik naar de winkel ging MET een briefje, en gewoon 8 dingen vergeet Vervolgens terug ga, en alsnog 4 dingen vergeet En dan aan dingen beginnen en niet afmaken.

Kut week

Ik had me begin deze week eens verdiept in ADHD, niet omdat ik hier symptonen van had want ik kan uren stil zitten op een stoel maar puur voor interesse.

Toen kwam ik dus achter het feit dat ADHD (of beter gezegd ADD) niet altijd gepaard hoeft te gaan met lichamelijk erg druk zijn. Ik kwam erachter dat ik me heel goed kon herkennen in veel punten van ADD.

Nu heb ik natuurlijk nog niet de diagnose dat ik ADD heb, maar ergens ben ik heel erg blij dat ik nu eigenlijk weet waar al mijn problemen vandaan komen.

Het begon eigenlijk in de 4e klas van de middelbare school, 2e fase en ik moest naar de stad ipv de school in het dorp want daar gaat het VWO maar tot de 3e klas. Tot de 3e klas zat er behoorlijk veel structuur in mijn leven, volgde trouw de schoollessen en maakte altijd mijn huiswerk. Ik had wel vrienden, maar deed er doordeweeks vrij weinig mee dus het was eigenlijk standaard dat ik huiswerk maakte en haalde mooie resultaten.

In de 4e klas begon de 2e fase, laat de leerlingen het zelf maar een beetje uitzoeken. Opzich had ik daar weinig problemen mee. Ik was intelligent genoeg om voldoendes te halen zonder huiswerk te maken (want daar werd je toch niet meer op gecontroleerd) en een 6 vond ik al een prima cijfer (hoger boeide mij totaal niet). Dit ging voor alle vakken altijd wel prima, behalve voor wiskunde. Hier kreeg ik het niet voor elkaar om het alleen met het lezen uit het boek onder de knie te krijgen. Dit had ik in de 5e klas al wel door en besefte toen eigenlijk dat het misschien wel verstandig was om te blijven zitten. Puur omdat ik zelf het gevoel had dat het niet goed ging, maar mijn ouders vonden toch dat ik mijn schouders eronder moest zetten en school vond het ook onzinnig. Ik heb mij niet beter ingespand en ben toch over gegaan, wat een bullshit niveau ik kon niet eens op mijn bek gaan op deze manier.

Examen heb ook gehaald in een keer, maar stond voor aanvang van het examen wel een 5 voor mijn wiskunde. Een 3 daagse examencursus van wiskunde was daar wel voor nodig. Alle stof die ik de laatste 3 jaar had gekregen wordt daar opnieuw behandeld met als resultaat dat ik gewoon een 6,7 voor mijn examen wiskunde had gehaald terwijl de laatste proefwerken gemiddeld een 3 waren. Hoe efficiënt die methode voor mij is en hoe inefficiënt school de afgelopen 3 jaar was .

Maar goed, vwo papiertje op zak en helemaal klaar voor een frisse start en was in gedachte vol motivatie. Ging Advanced Technologie studeren op de universiteit en ging op kamers. Helaas, ik raakte zo snel in het oude ritme. Ook had ik daar totaal geen controle, dus ik heb daar letterlijk een half jaartje gecomputerd, beetje gesport en ben regelmatig uitgeweest.

Dus weer naar huis gegaan en een half jaar wezen werken, simpel werk bij een tuinder maar ik kon de structuur die erin zat goed volhouden.

In september naar het HBO, werktuigbouwkunde zou het nu worden. Niveau lager want het theoretische gehalte van WO lag mij ook te hoog. Ik kon eigenlijk ook heel goed meekomen in het begin, de eerste paar weken dan. Opnieuw raakte ik weer in mijn oude ritme en heb dan ook thuis nauwelijks huiswerk gemaakt. Toch doorgestroomd naar het volgende jaar H1 en daar eigenlijk alleen de projecten gehaald, theoretische vakken heb ik niet eens moeite voor gedaan. Met studieadviseur gepraat dat het toch wel verstandig zou zijn als ik H1 over zou doen en daar zit ik nu in, al heb ik nog steeds mijn P niet en nog steeds veel vakken uit H1 nog niet gehaald.

Mijn ouders merkte ook wel dat ik weinig discipline had en ik me slecht kon motiveren, ik zat altijd maar graag achter de computer. Daar ben ik dan ook echt aan verslaafd om het maar simpel te zeggen. Ik heb dan ook een eigen studiehoek gekregen, zodat ik ergens kon leren zonder computer in de buurt.

Dit heeft wel iets aan verbetering gezorgd, als ik een dag vrij ben kan ik daar wel een paar uurtjes doorbrengen. Al zit ik dan nog een groot deel van de tijd te dagdromen, daar ben ik heer en meester in.

Depresief ben ik totaal niet, ik zie mijzelf over 10 of 20 jaar als een succesvol persoon die veel heeft bereikt maar ik besef ook dat er dan wel wat moet gaan gebeuren. De creativiteit heb ik wel, ik zie overal geweldige ideeën en plannen in. Zo verschrikkelijk veel dat ik nooit kan kiezen welke ik nou eens zal uitwerken.

Projecten rond ik dan ook nooit echt af en als het niet meer perfect gaat dan raffel ik het ook zo snel mogelijk af want dan is het niet perfect meer, het geweldige is er dan van af. Voorbeeld is nog altijd wel een brommer die ik gerestaureerd heb. Voor mijn 16e gekocht, oldtimer in verval om zelf op te gaan knappen. Het heeft 2 jaar geduurd en ik was al bijna 18 en toen was hij pas af. Apetrots was ik, ik had iets afgerond al deden veel mensen lacherig over het feit dat het zo lang geduurd heeft.

En er zijn eigenlijk nog tal van dingen te noemen wat de diagnose zou versterken, chronisch te laat komen. Ik sta erom bekend om, op de middelbare school fietsten we altijd met een gigantische groep naar de stad toe en die groep vertrok natuurlijk op een vast tijdstip. Jammer genoeg moest ik voor mijn gevoel de helft van de keren de groep weer bijfietsen.

Maar als kind zijnde had ik vrij weinig problemen, volgens mijn ouders was ik altijd rustig, ontzettend rustig. Ik vermaakte mij met van alles en ik huilde nooit, totaal anders dan mijn broertje en zusje. Zat altijd heel erg in mijzelf. Ook in de pubertijd heb ik vrij weinig moeilijkheden veroorzaakt, nooit geen lastige puber geweest.

Heel verhaal, maar ik zit er dan ook flink mee. Ergens hoop ik ook gewoon dat ik het heb, dan kan ik me erop aanpassen. Ik weet dat ik op dit moment veel meer structuur in mijn leven moet krijgen, maar of ik daarmee die dromerigheid uit mij kan krijgen. Ik weet het niet.

Nou dat is al vrij snel gegaan, vanochtend nog gebeld naar de huisarts en kon daar vanmiddag nog terecht. Daar een zeer goed gesprek gehad en mijn huisarts wist er bijzonder veel vanaf (komt waarschijnlijk omdat hij zelf een zoon met ADHD heeft). Ik moet nu de vragenlijst van Sandra Kooy invullen en deze afgeven bij mijn huisarts en zal mij dan doorverwijzen naar PsyQ.

Ben blij dat hij me zo goed begreep en me ook goed wilt helpen. Hij wilt namelijk graag dat ik na 2 consulten bij PsyQ weer bij hem langs kom om te praten hoe het verloopt daar.

Bedankt Melonovy!
Ik heb maandag een afspraak bij de huisarts. Ik heb me er echt toe moeten dwingen, maar het is gelukt. Om 16.00.
Ook heeft het cwi mij teruggebeld. Ik had al doorgegeven dat er iets is en dat ze daar even rekening mee moeten houden. Ik heb gemerkt dat ik toch beter met een script voor dit soort gesprekken kan werken. Structuur. Doe ik dat niet, komt er paniek, duizenden gedachtes die ik uit spreek en chaos. Pure chaos.
Ik praat nu de hele dag tegen mezelf. Francois, rustig. Doe nu dit en daarna pas dat. Het helpt iets. En dat is al heel wat. Toch merk ik dat ik iets ga doen en ineens ergens anders mee bezig ben. En zo gaat mijn planning naar de klote. Maarja, het heeft tijd nodig.
Vandaag (en gisteren) had ik weer een project: herinrichting terrarium baardagamen. Ik was niet tevreden! Nu nog niet... Gisteren 3 uur, vandaag 4 uur en morgen... Hmmm... arme beesten, dit wat ze nu hebben werkt niet voor ze...
Hoezo perfectionistisch?
Owja, ik ben wakker. Het is weer nacht. LOL.

quote:

Op vrijdag 11 januari 2008 15:29 schreef frenkck het volgende:en zal mij dan doorverwijzen naar PsyQ.

Ik zit ook bij PsyQ en ben er tot nu toe heel tevreden over
En fijn dat je zo'n betrokken huisarts hebt, de mijne noemde me psychotisch toen ik uitlegde dat het in mn hoofd altijd zo druk met gedachten is

Ik vind het alleen nog verwarrend dat er nog niet een richtlijn is bij het stellen van de diagnose hoe de problemen als kind zijnde waren.

Zelf kan ik het mij slecht herinneren of ik echt concentratieproblemen had. Ik heb wel een soort van trauma opgelopen als kind zijnde. Op de peuterschool was ik een keer apart gezet omdat ik iets deed wat niet mocht of ik was te druk, wat precies weet mijn moeder niet meer. Maar ongeveer vanaf die dag was ik begonnen met stotteren wat ik een tijd lang erg hevig heb gedaan. Ook kon ik nooit uitleggen wat ik zag. Als ik een schilderij zag, kon ik nooit vertellen wat ik zag. Ik zag het schilderij, maar ook 2 mensen op het schilderij en kleuren en andere dingen. Ik kon het niet vertellen, want ik wist niet wat prioriteit had in het uitleggen wat ik zag.

Verder heb ik vrij weinig last gehad van leerproblemen, al heb ik ook nooit moeite gehad. Het was allemaal vrij eenvoudig op school. Met avi niveau boekjes lezen zat ik samen met 2 anderen van de klas apart in het allerhoogste niveau. Dit had ik in groep 5 of begin groep 6 al gehaald, want aan het einde van groep 6 hadden we de gehele bak boekjes van het hoogste niveau bijna uitgelezen .

Op het moment voel ik me weer lekker nutteloos bezig zijn, kan totaal geen prioriteit stellen wat ik nou zal aanpakken en dan blijf ik over met niets doen en lamlendig internetten, informatie opslurpen van het net. Word gek van mezelf.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2008 15:44 schreef frenkck het volgende:
Ik vind het alleen nog verwarrend dat er nog niet een richtlijn is bij het stellen van de diagnose hoe de problemen als kind zijnde waren.

Ik moest minstens 1 iemand meenemen die weet hoe het nu gaat met mijn klachten en minimaal 1 iemand die weet hoe het vroeger met mij ging. Dan vroeg de psych eerst aan mij hoe het nu gaat en dan kon mijn vriend dan aanvullen. En daarna vroeg de psych aan mn moeder en oma hoe dat dus vroeger was
En dr werd gevraagd of je schoolrapporten van vroeger mee kon nemen.

quote:

Op donderdag 10 januari 2008 00:42 schreef Lindytje het volgende:
TVP'tje. Vandaag disagnose ADD gekregen... Op mijn f*cking bijna 24ste...
Nu gaan nadenken of ik aan de concerta wil...

Hey, een maand geleden heb ik ook de diagnose ADD gekregen. Ben ook bijna 24

Vroeg er toen ook nog naar, maar het schijnt dat we er nog redelijk vroeg bij zijn.
Hoe lang duurt jouw behandelplan? En weet je ook waarom je concerta mogelijk krijgt i.p.v. ritalin?
Ik twijfel ook of ik medicatie zal nemen.

Wow, ik ging er eerst van uit dat je als je ADD had, dat dat al op zou vallen bij kinderen ofso .

Want ik heb er nog wel veel over nagedacht en denk eigenlijk nog steeds dat ik ADD heb, online testen zeiden ook dat ik waarschijnlijk ADD had maar,, ik denk eigenlijk niet dat ze zo heel betrouwbaar zijn ...
En m'n moeder zegt dat ik gewoon geen doorzettingsvermogen heb -.-'

Maar toch twijfel ik ook heel erg aan mezelf, denk ik dat nou, of heb ik het ook werkelijk zo. Want ik kan me ook niet bijzonder veel herrineren van vroeger, niet hoe ik zelf was in ieder geval, ik was wel altjid alles kwijt als klein meisje. En voor school heb ik eigenlijk nooit wat gedaan, ookal doe ik nou wel vwo.
Maar soms wil ik echt wel wat doen, maar kan ik me daar moeilijk toe zetten of het ik er na 5 of 10 minuten al genoeg van, of bedenk ineens iets wat ik ook nog moest gaan doen. En als ik veel tegelijk aan mijn hoofd heb, doe ik helemaal niks, want dan heb ik geen idee waar ik moet beginnen en hoe ik het allemaal op tijd af moet krijgen. Heeft dit te maken met ADD of is dat heel wat anders??

[ Bericht 40% gewijzigd door Bad_eendje op 12-01-2008 23:01:22 ]

quote:

Op zaterdag 12 januari 2008 20:52 schreef slaapvaak het volgende:

[..]

Hey, een maand geleden heb ik ook de diagnose ADD gekregen. Ben ook bijna 24

Vroeg er toen ook nog naar, maar het schijnt dat we er nog redelijk vroeg bij zijn.
Hoe lang duurt jouw behandelplan? En weet je ook waarom je concerta mogelijk krijgt i.p.v. ritalin?
Ik twijfel ook of ik medicatie zal nemen.

Nou, zitten we gezellig in hetzelfde schuitje dan!

Ik heb nog geen idee hoe lang mijn behandelplan duurt, jij wel?
Krijg concerta, omdat ik ritalin waarschijnlijk niet goed ga gebruiken. Ik ga vergeten het te slikken, en dan heeft het niet zo veel zin. Omdat concerta ongeveer 12 uur werkt, is dat in mijn geval handiger, daar hoef ik maar 1 keer aan te denken.
Ik heb besloten het wel te gaan doen, medicatie. Ben jij er al uit?

quote:

Op zondag 13 januari 2008 13:35 schreef Lindytje het volgende:

[..]

Nou, zitten we gezellig in hetzelfde schuitje dan!

Ik heb nog geen idee hoe lang mijn behandelplan duurt, jij wel?
Krijg concerta, omdat ik ritalin waarschijnlijk niet goed ga gebruiken. Ik ga vergeten het te slikken, en dan heeft het niet zo veel zin. Omdat concerta ongeveer 12 uur werkt, is dat in mijn geval handiger, daar hoef ik maar 1 keer aan te denken.
Ik heb besloten het wel te gaan doen, medicatie. Ben jij er al uit?

Bij mij gaat het 4 maanden duren. Het meest voorkomende schijnt 12 maanden te zijn, maar gezien mijn achtergrond dacht hij dat ik ook geschikt was voor de kortere.
Over dat vergeten ja... dat kan voor mij ook nog problemen gaan opleveren, maar ik ben er nog steeds niet helemaal uit. Ik denk dat ik het wel zou willen gebruiken ter ondersteuning van de 'behandeling', maar daarna gelijk wil afbouwen. Ik hoef geen verslaving, ook al zijn het legale drugs.

Ja, daar kan ik inkomen... Dat je niet zit te wachten op een verslaving.

Ik heb nog geen idee over mijn behandelplan, omdat ik tegelijkertijd (kwam ook uit de testen etc.) ook persoonlijkheidsproblematiek heb, dat ook aangepakt gaat worden. Ze verwachtten na een jaartje al wel verbetering te kunnen gaan zien, maar ze verwachtte niet dat ik dan al klaar zou zijn. Later misschien nog intensievere behandeling, als blijkt dat het daar niet lukt.
Ach, we zullen het wel zien.

Wel prettig dat ze denken dat je in 4 maanden al een heel eind kunt komen!!

quote:

Op zondag 13 januari 2008 13:55 schreef Lindytje het volgende:
Ja, daar kan ik inkomen... Dat je niet zit te wachten op een verslaving.

Ik heb nog geen idee over mijn behandelplan, omdat ik tegelijkertijd (kwam ook uit de testen etc.) ook persoonlijkheidsproblematiek heb, dat ook aangepakt gaat worden. Ze verwachtten na een jaartje al wel verbetering te kunnen gaan zien, maar ze verwachtte niet dat ik dan al klaar zou zijn. Later misschien nog intensievere behandeling, als blijkt dat het daar niet lukt.
Ach, we zullen het wel zien.

Wel prettig dat ze denken dat je in 4 maanden al een heel eind kunt komen!!

Gelukkig is er bij mij voor de rest niet echt sprake van persoonlijke problematiek. Dat was dus ook de reden dat hij het eerst met 4 maanden wou proberen, mocht het geen effect hebben kon ik ook dat jaarplan doen.
Ik wacht wel nog steeds op mijn 'afspraak-data' die ik via de post zou krijgen...

Daar wacht ik ook op... Er zou een 'klein wachtlijstje' zijn, dus dat zal nog wel even duren vrees ik....