Maddie McCann: Thinking the unthinkable (10)

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:24 schreef Caesu het volgende:
we weten eigenlijk nog helemaal niets.
alles komt uit lekkages naar kranten/tv en de uitspraken van de McCann's in interviews en op hun blog.

alleen de arguido-status van de ouders en R. Murat is officieel bevestigd.
en dat het politie-dossier naar de rechter is.

In dat stuk uit The Times dat ik hierboven postte, staat dat de politie ook bevestigd heeft dat ze genoeg bewijs denken te hebben om te bewijzen dat Kate en Gerry het lichaam van Maddie verborgen hebben. En waarschijnlijk ook om te bewijzen dat Kate haar per ongeluk gedood heeft.
Privately (dus dat is dan weer niet officieel) hebben ze gezegd dat ze niet konden bewijzen dat er opzet in het spel was.


Senior officers now believe they have sufficient evidence to charge Kate and Gerry McCann for concealing a body and probably to convict Mrs McCann with accidentally killing her daughter. However, they privately admitted earlier this week that they still could not prove that Madeleine was intentionally killed.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:30 schreef ThinkTank het volgende:

[..]

Dat is een bijwerking waar mij niets van bekend is.

Paracetamol heeft ook totaal geen invloed op het reactievermogen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 20:00 schreef Viking84 het volgende:
In één van de eerdere topics werd een lijstje gepost met 'kenmerken' van ouders die hun kind ombrengen (depressies, problemen in de relationele sfeer...). De McCanns pasten niet in dat lijstje. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze het niet gedaan hebben, maar wel dat er minder reden is om aan te nemen dat ze het gedaan hebben.

Voor de buitenwereld de schone schijn ophouden dat iets goed zit wil nog niet zeggen dat 1 van de ouders niet depressief kan zijn. Binnen 3 jaar 3 babies op de wereld zetten en een drukke baan hebben + een man die zijn handen (aldus de media) niet uitsteekt omdat hij zelf ook nog druk bezig is met zijn carriere lijken mij niet de fijnste zaken.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:41 schreef Loedertje het volgende:

[..]

Voor de buitenwereld de schone schijn ophouden dat iets goed zit wil nog niet zeggen dat 1 van de ouders niet depressief kan zijn. Binnen 3 jaar 3 babies op de wereld zetten en een drukke baan hebben + een man die zijn handen (aldus de media) niet uitsteekt omdat hij zelf ook nog druk bezig is met zijn carriere lijken mij niet de fijnste zaken.

Ja, maar het werkt niet andersom. Depressies en alles wat je hier beschrijft leiden niet per se tot het soort daden waarvan de McCanns nu worden beschuldigd. Maar mensen die dit soort daden plegen, hebben wel vaak last gehad van depressies en alles wat je hier beschrijft.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:25 schreef ThinkTank het volgende:

[..]

enig bewijs daarvoor?

Ja, ThinkTank, nou weten we het wel onderhand, er is al tig keer gezegd hier dat dit topics vol speculaties zijn gebaseerd op zaken, zij het feiten of onwaarheden, die via de pers naar buiten komen. Niemand pretendeert hier bewijs te hebben, dit soort toevoegingen zijn derhalve tamelijk overbodig.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:44 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, maar het werkt niet andersom. Depressies en alles wat je hier beschrijft leiden niet per se tot het soort daden waarvan de McCanns nu worden beschuldigd. Maar mensen die dit soort daden plegen, hebben wel vaak last gehad van depressies en alles wat je hier beschrijft.

Het verbergen van het lijk (stel even dat ze dat gedaan hebben) vind ik helemaal niet zo'n depressieve daad. Het is meer een daad van mensen die vinden dat dit ene 'foutje' hun niet hun toekomst mag kosten. Dat oneerlijk zouden vinden. Het was namelijk nooit hun bedoeling dat het zou gebeuren (ik geloof niet in een geplande moord).

Dat past helemaal niet bij iemand die toch al depressief is. Die denkt waarschijnlijk 'sluit me dan ook maar op' of maakt er zelf ook een einde aan. Die ziet geen toekomst meer.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:44 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, maar het werkt niet andersom. Depressies en alles wat je hier beschrijft leiden niet per se tot het soort daden waarvan de McCanns nu worden beschuldigd. Maar mensen die dit soort daden plegen, hebben wel vaak last gehad van depressies en alles wat je hier beschrijft.

Maar een postnatale depressie , hormoonschommelingen (eventuele hormoonbehandelingen i.v.m de door de pers geopperde mogelijkheid dat de zwangerschappen na IVF zijn ontstaan?)
Je hebt volkomen gelijk dat je daardoor je kinderen zou gaan vermoorden máár staat ook niet helemaal stabiel meer in het gezinsleven (ervanuitgaande dát het zo is, ik baseer het slechts op de gevenens die we hebben uit de media)

Als al deze bovenstaande factoren aanwezig waren dan zou het dus heel goed mogelijk kunnen zijn dat je jezelf als ouder niet helemaal meer in de hand hebt . Verklaringen van een bovenbuurvrouw vertelden ons al dat het rondom het tijdstip van slapen gaan altijd flink hectisch was in huize McCanns en moeder het niet altijd ln de hand had, dáár zou best eens iets (per ongeluk!) mis kunnen zijn gegaan. Dat plan je niet bewust, dat overkomt je..

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:57 schreef Jane het volgende:


Het verbergen van het lijk (stel even dat ze dat gedaan hebben) vind ik helemaal niet zo'n depressieve daad. Het is meer een daad van mensen die vinden dat dit ene 'foutje' hun niet hun toekomst mag kosten.

Dat past helemaal niet bij iemand die toch al depressief is. Die denkt waarschijnlijk 'sluit me dan ook maar op' of maakt er zelf ook een einde aan. Die ziet geen toekomst meer.

Zo verwonderlijk is het niet dat mensen hun tekortkomingen of fouten willen verbergen. Je schrijft zelf al dat het volgens jou geen geplande moord is (ikzelf hierboven ook) maar zo'n vreselijk incident besef je (en je partner) terdege dat de gevolgen zijn, dág baan, dág andere kinderen, dag toekomst...en dan kan ik mij voorstellen dat je hersens in allerlei bochten gaan kronkelen en je tot een bizar besluit komt waarin je gevoelsmatig moét kiezen uit twee kwaden..

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:58 schreef Loedertje het volgende:

[..]

Maar een postnatale depressie , hormoonschommelingen (eventuele hormoonbehandelingen i.v.m de door de pers geopperde mogelijkheid dat de zwangerschappen na IVF zijn ontstaan?)
Je hebt volkomen gelijk dat je daardoor je kinderen zou gaan vermoorden máár staat ook niet helemaal stabiel meer in het gezinsleven (ervanuitgaande dát het zo is, ik baseer het slechts op de gevenens die we hebben uit de media)

Als al deze bovenstaande factoren aanwezig waren dan zou het dus heel goed mogelijk kunnen zijn dat je jezelf als ouder niet helemaal meer in de hand hebt . Verklaringen van een bovenbuurvrouw vertelden ons al dat het rondom het tijdstip van slapen gaan altijd flink hectisch was in huize McCanns en moeder het niet altijd ln de hand had, dáár zou best eens iets (per ongeluk!) mis kunnen zijn gegaan. Dat plan je niet bewust, dat overkomt je..

Ach, dat komt zo vaak voor dat tijdens het naar bed brengen de zaken hectisch kunnen worden, dit is omdat kinderen bijna per definitie niet graag gaan slapen. En als ze bijv. 's middags nog een dutje gedaan hebben (ik neem aan dat de tweeling dat zeker nog deed, maar misschien de 3-jarige Maddie ook nog) vaak niet eens slaap hebben rond 7 uur. Doen ze, of Maddie alleen, geen dutje, dan hebben ze niet eens een sedative nodig bwvs om om 7 uur te gaan slapen trouwens. Over een postnatale depressie, zelfs hormoonschommelingen zouden records moeten bestaan, tenzij je uitgaat van de theorie dat zij dokter van elkaar waren oid, maar ik weet vrijwel zeker dat artsen dat niet doen en dus dat vrienden en familie iig op de hoogte zouden moeten zijn als dit was gebeurd. En heel belangrijk: niet elke vrouw die in 3 jaar een tweeling en nog een ander kind krijgt zal lijden aan depressies (nog even afgezien van je eerdere veronderstelling dat dat ook nog tot dat soort daden leidt, want dat werk in een bepaalde mate alleen andersom).

Kennen jullie dit YouTube filmpje van Kate & Gerry uit augustus?

http://www.youtube.com/watch?v=qBXB_cvdxME

Wat me opviel was dat Kate een oproep doet om te zorgen dat de reactiesnelheid van de politie bij vermissingszaken van kinderen omhoog gaat. In Europa dan, want in de V.S. hebben ze wel regels dat binnen 2 uur na vermissing een rapport gemaakt moet worden, o.i.d..

Dit kan ik niet rijmen met het feit dat ze zelf zo lang gewacht hebben met de politie bellen. Kate ontdekte om ongeveer 22.00 uur dat Maddie weg was. Ongeacht of ze nu wel of niet eerst SkyNews hebben gebeld (die discussie laat ik even buiten beschouwing), het telefoontje naar de politie kwam daar pas om 22.40 binnen. Dat is ook bevestigd door de politie. Hoe kom je erbij om de politie te verwijten dat ze niet snel genoeg gereageerd hebben die avond, als je zelf ruim een half uur wacht met bellen?!

Overigens heeft Gerry het hier ook over Ben Needham. Ik heb de statistieken niet bij de hand ( ), maar het is de enige zaak die hij kent (en ik ook) waarbij een kind van toeristen ontvoerd werd in het buitenland.
http://en.wikipedia.org/wiki/Ben_Needham
Ben was bijna 2 toen hij in 1991 verdween op Kos, terwijl hij aan het spelen was vlakbij het huis en zijn oma even niet oplette.
Ook hier is feitelijk nooit vast komen te staan dat er sprake was van ontvoering. De familie werd in eerste instantie wel als verdachte aangemerkt, maar uiteindelijk gaat men er vanuit dat het kind ontvoerd is, danwel een ongeluk heeft gehad.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 23:09 schreef Ryan3 het volgende:
Ach, dat komt zo vaak voor dat tijdens het naar bed brengen de zaken hectisch kunnen worden, dit is omdat kinderen bijna per definitie niet graag gaan slapen. En als ze bijv. 's middags nog een dutje gedaan hebben (ik neem aan dat de tweeling dat zeker nog deed, maar misschien de 3-jarige Maddie ook nog) vaak niet eens slaap hebben rond 7 uur. Doen ze, of Maddie alleen, geen dutje, dan hebben ze niet eens een sedative nodig bwvs om om 7 uur te gaan slapen trouwens.

In mijn ervaring kunnen de zaken altijd hectisch worden met kinderen, dus niet alleen tijdens het naar bed brengen, maar ook op andere momenten van de dag, simpelweg omdat kinderen - helaas! het is niet anders! - een eigen wil hebben, en die wil sluit niet altijd even naadloos aan op, laten we zeggen, het normale leven. Ik denk dat elke ouder wel eens zijn geduld verliest, of bijvoorbeeld een graai doet naar het armpje van een wegrennende peuter die nog afgedroogd moet worden na de douche - en zo'n graai zou zo maar ineens, totaal per ongeluk, want de badkamervloer is nat en het kindje glijdt uit en dan, in een fractie van een seconde - BAF, slaat het hoofdje tegen de badrand.

Zoiets is JonBenet Ramsey waarschijnlijk overkomen toen haar moeder haar in het holst van de nacht moest verschonen in de badkamer, en die moeder was pissig - sorry voor de beeldspraak - omdat haar dochter nog steeds niet zindelijk was, en omdat ze in haar nachtrust werd gestoord, en toen heeft ze het kind te ruw vastgegrepen, of misschien gaf ze haar een geïrriteerde duw - maar in elk geval is er toen vermoedelijk iets onherstelbaars gebeurd, een ongeluk: hoofd tegen de badrand, of tegen de wastafel, en JonBenet was dood. (Oké, laten we eerlijk zijn: de moeder heeft het kind waarschijnlijk een enorme oplawaai verkocht, maar het zal allicht niet haar bedoeling zijn geweest om haar te vermoorden. Maar ja, dat zal met mishandeling meestal wel niet de achterliggende gedachte zijn...)
Hoe dan ook: in blinde paniek heeft de moeder toen een ontvoering geënsceneerd.

In het stuk dat ik over de JonBenet-zaak las, stond dat Patsy - de moeder - zich geen zorgen had hoeven maken over een eventuele vervolging of gevangenisstraf, en daar keek ik eigenlijk ook wel van op. Zelf zou ik, als ik 's nachts opeens met een dood kind in mijn armen stond, óók meteen de conclusie trekken dat ik langdurig achter de tralies zou verdwijnen.

Dus of er zich in het McCann-appartement hectische taferelen afspeelden rond bedtijd, doet er inderdaad niet toe. De vraag is of er een ongeluk kan zijn gebeurd. Ja, dus. Dat kan met kinderen altijd. Ze kunnen uit het raam vallen, of zelfs van het dak, want daar willen ze ook wel eens op klimmen. Bij de McCann-zaak moet het, als de ouders in paniek zijn geraakt, een ongeluk zijn geweest waarvoor Kate & Gerry verantwoordelijk waren. Een overdosis, bijvoorbeeld. Maar dat schijnt niet te kunnen, lees ik hierboven (Pietverdriet). Misschien kon Kate, anesthesiste van beroep, wel aan bepaalde medicijnen komen via het ziekenhuis waar ze werkt? Gewoon een algehele verdoving voor het slapen gaan - dan ga je als ouders natuurlijk wel met een gerust gevoel uit eten...

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 22:30 schreef ThinkTank het volgende:

[..]

Dat is een bijwerking waar mij niets van bekend is.

misschien is die vader wel allergisch, wat is de medische term ook alweer ..
even opgezocht .. anafylactische shock

Of misschien is ze onder invloed van een slaapmiddel raar gevallen, of gestikt in dr braaksel.... Allemaal speculaties natuurlijk, maar in ieder geval een stuk geloofwaardiger dan het verhaal dat ze ontvoerd zou zijn zonder dat iemand het gezien of gehoord zou hebben...

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:01 schreef Jurk het volgende:
Of misschien is ze onder invloed van een slaapmiddel raar gevallen, of gestikt in dr braaksel.... Allemaal speculaties natuurlijk, maar in ieder geval een stuk geloofwaardiger dan het verhaal dat ze ontvoerd zou zijn zonder dat iemand het gezien of gehoord zou hebben...

Nee, want het vervolg is gecompliceerd, bizar zelfs.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 23:49 schreef Jane het volgende:
Kennen jullie dit YouTube filmpje van Kate & Gerry uit augustus?

http://www.youtube.com/watch?v=qBXB_cvdxME

Wat me opviel was dat Kate een oproep doet om te zorgen dat de reactiesnelheid van de politie bij vermissingszaken van kinderen omhoog gaat. In Europa dan, want in de V.S. hebben ze wel regels dat binnen 2 uur na vermissing een rapport gemaakt moet worden, o.i.d..

Dit kan ik niet rijmen met het feit dat ze zelf zo lang gewacht hebben met de politie bellen. Kate ontdekte om ongeveer 22.00 uur dat Maddie weg was. Ongeacht of ze nu wel of niet eerst SkyNews hebben gebeld (die discussie laat ik even buiten beschouwing), het telefoontje naar de politie kwam daar pas om 22.40 binnen. Dat is ook bevestigd door de politie. Hoe kom je erbij om de politie te verwijten dat ze niet snel genoeg gereageerd hebben die avond, als je zelf ruim een half uur wacht met bellen?!

Daar klopt inderdaad de ballen van. Toen mijn dochtertje van 2 laatst weg was (nadat mijn andere dochter de voordeur open had laten staan, was ze ongezien aan de wandel gegaan) heb ik misschien twee minuten langs de gracht gerend en geroepen en alle doemscenario's langs zien flitsen, of niet eens, ik denk eerder één minuut, en toen begon ik al te gillen over de politie. Op hetzelfde moment vond ik haar terug.

Veertig minuten! Elke seconde duurt een eeuw als je kind weg is. Je gaat razendsnel alle mogelijkheden af - in het geval van Maddie is dat: Hoe ver is het water (zee/zwembad)? Hoe ver kan ze zijn als ze zélf aan de wandel is gegaan? Hoe ver kan ze zijn als ze is ontvoerd? Met een auto?

Kennelijk hebben Kate & Gerry alleen mogelijkheid 3 (of zelfs 4) serieus overwogen, maar dan nóg kost die gedachtengang je hooguit een paar minuten, terwijl je zelf als een kip zonder kop aan het zoeken bent, in de wetenschap dat elke nanoseconde telt. Dus: POLITE BELLEN!!!!

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 23:51 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

In mijn ervaring kunnen de zaken altijd hectisch worden met kinderen, dus niet alleen tijdens het naar bed brengen, maar ook op andere momenten van de dag, simpelweg omdat kinderen - helaas! het is niet anders! - een eigen wil hebben, en die wil sluit niet altijd even naadloos aan op, laten we zeggen, het normale leven. Ik denk dat elke ouder wel eens zijn geduld verliest, of bijvoorbeeld een graai doet naar het armpje van een wegrennende peuter die nog afgedroogd moet worden na de douche - en zo'n graai zou zo maar ineens, totaal per ongeluk, want de badkamervloer is nat en het kindje glijdt uit en dan, in een fractie van een seconde - BAF, slaat het hoofdje tegen de badrand.

Zoiets is JonBenet Ramsey waarschijnlijk overkomen toen haar moeder haar in het holst van de nacht moest verschonen in de badkamer, en die moeder was pissig - sorry voor de beeldspraak - omdat haar dochter nog steeds niet zindelijk was, en omdat ze in haar nachtrust werd gestoord, en toen heeft ze het kind te ruw vastgegrepen, of misschien gaf ze haar een geïrriteerde duw - maar in elk geval is er toen vermoedelijk iets onherstelbaars gebeurd, een ongeluk: hoofd tegen de badrand, of tegen de wastafel, en JonBenet was dood. (Oké, laten we eerlijk zijn: de moeder heeft het kind waarschijnlijk een enorme oplawaai verkocht, maar het zal allicht niet haar bedoeling zijn geweest om haar te vermoorden. Maar ja, dat zal met mishandeling meestal wel niet de achterliggende gedachte zijn...)
Hoe dan ook: in blinde paniek heeft de moeder toen een ontvoering geënsceneerd.

In het stuk dat ik over de JonBenet-zaak las, stond dat Patsy - de moeder - zich geen zorgen had hoeven maken over een eventuele vervolging of gevangenisstraf, en daar keek ik eigenlijk ook wel van op. Zelf zou ik, als ik 's nachts opeens met een dood kind in mijn armen stond, óók meteen de conclusie trekken dat ik langdurig achter de tralies zou verdwijnen.

Dus of er zich in het McCann-appartement hectische taferelen afspeelden rond bedtijd, doet er inderdaad niet toe. De vraag is of er een ongeluk kan zijn gebeurd. Ja, dus. Dat kan met kinderen altijd. Ze kunnen uit het raam vallen, of zelfs van het dak, want daar willen ze ook wel eens op klimmen. Bij de McCann-zaak moet het, als de ouders in paniek zijn geraakt, een ongeluk zijn geweest waarvoor Kate & Gerry verantwoordelijk waren. Een overdosis, bijvoorbeeld. Maar dat schijnt niet te kunnen, lees ik hierboven (Pietverdriet). Misschien kon Kate, anesthesiste van beroep, wel aan bepaalde medicijnen komen via het ziekenhuis waar ze werkt? Gewoon een algehele verdoving voor het slapen gaan - dan ga je als ouders natuurlijk wel met een gerust gevoel uit eten...

Maar dat over JonBenet Ramsey is ook speculatie toch? Of loop ik achter oid.

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 23:51 schreef Nadine26 het volgende:
Een overdosis, bijvoorbeeld. Maar dat schijnt niet te kunnen, lees ik hierboven (Pietverdriet).

Nou, ik ben even gaan zoeken, maar het kán wel hoor.

Over benzodiazepines:

In vergelijking met de barbituraten, de vorige generatie slaap-en kalmeermiddelen, zijn benzo’s heel veilig voor het lichaam. De kans op schade aan inwendige organen, wisselwerking met andere geneesmiddelen of een fatale overdosis is veel kleiner. Daarom was de medische wereld in het begin enthousiast. Pas later bleek dat er ook een keerzijde aan de medaille zit.

Bron

En uit de digitale bijsluiter van Temazepam:

C. Wat u moet doen wanneer u teveel van temazepam heeft gebruikt (overdosering)
Overdosering met benzodiazepinen wordt meestal manifest door het in meer of mindere mate optreden van demping van het centrale zenuwstelsel, variërend van slaperigheid tot coma. In lichte gevallen zijn de symptomen o.a. slaperigheid, geestelijke verwardheid en lethargie. In ernstiger gevallen zijn de symptomen o.a. ataxie (coördinatiestoornis van de spieren), hypotonie (verlaagde spierspanning), hypotensie (verlaagde bloeddruk), ademhalingsdepressie, zelden coma en zeer zelden de dood. Een overdosis zal over het algemeen geen levensbedreiging vormen, tenzij het middel is ingenomen in combinatie met andere centraal dempende middelen (waaronder ook alcohol).

Bron

Komt zelden voor, maar is dus niet onmogelijk. En nu ga ik er vanuit dat Maddie niet de drankkast had geplunderd voordat ze naar bed ging, maar bij een kind van vier, zo'n klein lichaampje, kan het al snel teveel zijn, kan ik me zo voorstellen. Zeker als er een middel voor volwassenen werd gebruikt, i.p.v. een speciaal middel voor kinderen.

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:07 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Daar klopt inderdaad de ballen van. Toen mijn dochtertje van 2 laatst weg was (nadat mijn andere dochter de voordeur open had laten staan, was ze ongezien aan de wandel gegaan) heb ik misschien twee minuten langs de gracht gerend en geroepen en alle doemscenario's langs zien flitsen, of niet eens, ik denk eerder één minuut, en toen begon ik al te gillen over de politie. Op hetzelfde moment vond ik haar terug.

Veertig minuten! Elke seconde duurt een eeuw als je kind weg is. Je gaat razendsnel alle mogelijkheden af - in het geval van Maddie is dat: Hoe ver is het water (zee/zwembad)? Hoe ver kan ze zijn als ze zélf aan de wandel is gegaan? Hoe ver kan ze zijn als ze is ontvoerd? Met een auto?

Kennelijk hebben Kate & Gerry alleen mogelijkheid 3 (of zelfs 4) serieus overwogen, maar dan nóg kost die gedachtengang je hooguit een paar minuten, terwijl je zelf als een kip zonder kop aan het zoeken bent, in de wetenschap dat elke nanoseconde telt. Dus: POLITE BELLEN!!!!

Nee, ik vind dat helemaal niet zo gek, die 40 minuten. Eerst zoek je zelf. De politie is er, ook als je snel belt, pas veel later, of dusdanig georganiseerd en geïnformeerd dat ze gaan zoeken op plaatsen die jij in die 40 minuten al kan hebben afgezocht, als ze al direct komen. (Heb het trouwens ook paar keer aan de hand gehad hoor. Trouwens ook huisdier Ollie verdwenen een keer, ook hectisch...)

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:11 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Nee, ik vind dat helemaal niet zo gek, die 40 minuten. Eerst zoek je zelf. De politie is er, ook als je snel belt, pas veel later, of dusdanig georganiseerd en geïnformeerd dat ze gaan zoeken op plaatsen die jij in die 40 minuten al kan hebben afgezocht, als ze al direct komen.

Maar Kate wist al gelijk zeker dat ze ontvoerd was.
They've taken her!
Dan bel je toch de politie?

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:17 schreef Jane het volgende:

[..]

Maar Kate wist al gelijk zeker dat ze ontvoerd was.
They've taken her!

Waarna een veel nuchterdere Gerry voorstelde om eerst even te zoeken, stel ik me voor?

Vinden jullie een overdosis eigenlijk nog wel een dood per ongeluk? Ik vind het erg ver gaan om een kind een slaapmiddel te geven of is dat normaal( heb zelf geen kids..)

Quote van Nadine:
Een overdosis, bijvoorbeeld. Maar dat schijnt niet te kunnen, lees ik hierboven (Pietverdriet). Misschien kon Kate, anesthesiste van beroep, wel aan bepaalde medicijnen komen via het ziekenhuis waar ze werkt? Gewoon een algehele verdoving voor het slapen gaan - dan ga je als ouders natuurlijk wel met een gerust gevoel uit eten...

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:19 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Waarna een veel nuchterdere Gerry voorstelde om eerst even te zoeken, stel ik me voor?

Ik blijf het raar vinden dat ze niet gelijk gebeld hebben. En helemaal vreemd dat ze dan nu de politie verwijten dat ze niet sneller gereageerd hebben.

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:20 schreef Sarah78 het volgende:

Vinden jullie een overdosis eigenlijk nog wel een dood per ongeluk? Ik vind het erg ver gaan om een kind een slaapmiddel te geven of is dat normaal( heb zelf geen kids..)

Quote van Nadine:
Een overdosis, bijvoorbeeld. Maar dat schijnt niet te kunnen, lees ik hierboven (Pietverdriet). Misschien kon Kate, anesthesiste van beroep, wel aan bepaalde medicijnen komen via het ziekenhuis waar ze werkt? Gewoon een algehele verdoving voor het slapen gaan - dan ga je als ouders natuurlijk wel met een gerust gevoel uit eten...

Nee, 100 % zekerheid dat dit gebruikt werd bestaat ook niet dacht ik, de bodily fluïds uit de huur-auto waaruit men die conclusie trok zijn niet conclusive. De McCanns, beiden GPs las ik (dus niet de 1 GP en de ander anesthesist) spreken tegen dat zij dat aan hun kinderen geven.

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:23 schreef Jane het volgende:

[..]

Ik blijf het raar vinden dat ze niet gelijk gebeld hebben. En helemaal vreemd dat ze dan nu de politie verwijten dat ze niet sneller gereageerd hebben.

Na grote commotie, zochten ze eerst zelf (dankzij Gerry's nuchtere ingeving), ten einde raad na 40 minuten belden zij de politie en die doet er vervolgens lang (hoe lang?) over om ter plaatse te zijn???

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:20 schreef Sarah78 het volgende:

Vinden jullie een overdosis eigenlijk nog wel een dood per ongeluk? Ik vind het erg ver gaan om een kind een slaapmiddel te geven of is dat normaal( heb zelf geen kids..)

Hmm, het is iig geen moord met voorbedachte rade. En het was dan ook niet de bedoeling dat Maddie zou overlijden. Dood door schuld dan dus, denk ik.

En slaapmiddelen voor kinderen bestaan ook. Zoals ik in een eerder topic al zei: Ik kreeg ze voorgeschreven toen ik een jaar of anderhalf á twee was. Waarop mijn ouders bedachten dat ze in plaats van me dat geven, maar beter uit de binnenstad met al het drukke verkeer konden verhuizen. Gelijk geen slaapmiddel meer nodig.

quote:

Op zondag 16 september 2007 00:24 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Nee, 100 % zekerheid dat dit gebruikt werd bestaat ook niet dacht ik, de bodily fluïds uit de huur-auto waaruit men die conclusie trok zijn niet conclusive. De McCanns, beiden GPs las ik (dus niet de 1 GP en de ander anesthesist) spreken tegen dat zij dat aan hun kinderen geven.

Dus alles over die vermeende overdosis is nog steeds geen feit?