Boards of Canada

quote:

---

Op vrijdag 13 december 2002 15:30 schreef IHOAKSISnoet het volgende:

[..]

Alleen niet erg goedkoop

---

moet te doen zijn toch..
110 pondjes voor 3 dagen genieten...

Ik heb vandaag Geogaddi en Music Has The Right To Children geluisterd, allebei mooie albums, maar progressie? Geogaddi vond ik gewoon voortborduren op MHTRTC, hoor. Overigens vond ik MHTRTC mooier, beter, warmer en melancholieker dan Geogaddi, maar dat is mijn subjectieve visie erop. Hoe het ook moge zijn, Boards Of Canada is gewoon uitermate boeiend met die wiebelende en weifelende krakerige synthmelodieen, die uitvoerige collage van samples die sommige tracks laten horen. Hun rerelease van Twoism is ook zeer de moeite waard alhoewel wat meer spacey en verlaten dan MHTRTC.

En tja, niet het beste wat ze bij Warp hebben, ik vond zo'n uitspraak zo enorm zinloos. Die gasten van Warp hebben albums uitgebracht van Aphex Twin, Autechre, Red Snapper, Richard H. Kirk, Speedy J, Plaid, Squarepusher en nog vele, vele anderen. Er zit zo'n enorme diversiteit in die muziek en elke naam heeft toch ook weer zijn eigen ding. Boards Of Canada heeft toch wel een vrij karakteristiek geluid, en ik vind het sowieso knap dat zoiets nog kan, dat het nog mogelijk is, en dat er nog een platform voor is ook.

quote:

---

Op vrijdag 13 december 2002 17:09 schreef zodiakk het volgende: Overigens vond ik MHTRTC mooier, beter, warmer en melancholieker dan Geogaddi, maar dat is mijn subjectieve visie erop.

---

bij het doorlezen van deze topic wou ik al de vraag gaan posten of ik dan de enige was die Music has the right to children beter vind.
maar je was me net voor

quote:

---

Op vrijdag 13 december 2002 17:29 schreef flaphead het volgende:

[..]

bij het doorlezen van deze topic wou ik al de vraag gaan posten of ik dan de enige was die Music has the right to children beter vind.
maar je was me net voor

---

. Er kan niks op tegen de stemmencollage van Telephasic Workshop dat zich langzaam opbouwt rond het bombastieke ritme en de begeleidende melodie, of eerder stemmingmaker. Allemaal dingen die nog fris ruiken naar beginselen van begin, en toch ook een vergeefse vooruitblik op de onvermijdelijk melancholieke terugblik...of de diepe bassen van Sixtyten, die ingescratchte sample die zich in en uit het pompende ritme laat drukken, die onheilspellend melancholieke tonen...gevolgd door de kolossale aanzuigende werking van Turqoise Hexagon Sun; diepe trage dreunen, een eenzame toon, de liefde verloren gegaan in de elektriek... het nostalgisch gekke Roygbiv met het verdrinkende pianoriedeltje dat opgenomen lijkt uit een krakerige B-musical die in de jaren zeventig in een achteraftheatertje op de hoek van een achterafsteeg van een achterafwijk van New York, ver weg van Broadway, werd opgevoerd door uitgebluste hippies die hun verlepte creativiteit met een verbeten zucht uit zich dansten en zongen, een laatste puf van verwelkte idealen, nog vòòr Fame. De tellende vrouwenstem die de tel kwijtraakt op Aquarius, rustig achteroverhangend naar de ruimtelijke melodie, de zachte funk, de giebelende kleuter, de vragende Orange-stem, langzaam zich verheffend naar de vergane glorie van het heden. De verbeten pinnetjes en naaldjes, de geruststelling van een lange dag werken, de lo-fi brombeer, het freestylen met de tune-knop van de wereldontvanger van een obscure oom die de hele wereld had rondgereisd en na zijn dood zijn wereldontvanger naliet aan jou, de onbetekende luisteraar, gewikkeld in onaardse dromen. Langzaam glijdt men weer de tegenwoordigheid in, langs Smokes Quantity, oh zoete slaapwandel zonder einde, en, vlak voordat je de deur doorgaat, als laatst One Very Important Thought...

quote:

---

Op vrijdag 13 december 2002 18:02 schreef zodiakk het volgende:

[..]

. Er kan niks op tegen de stemmencollage van Telephasic Workshop dat zich langzaam opbouwt rond het bombastieke ritme en de begeleidende melodie, of eerder stemmingmaker. Allemaal dingen die nog fris ruiken naar beginselen van begin, en toch ook een vergeefse vooruitblik op de onvermijdelijk melancholieke terugblik...of de diepe bassen van Sixtyten, die ingescratchte sample die zich in en uit het pompende ritme laat drukken, die onheilspellend melancholieke tonen...gevolgd door de kolossale aanzuigende werking van Turqoise Hexagon Sun; diepe trage dreunen, een eenzame toon, de liefde verloren gegaan in de elektriek... het nostalgisch gekke Roygbiv met het verdrinkende pianoriedeltje dat opgenomen lijkt uit een krakerige B-musical die in de jaren zeventig in een achteraftheatertje op de hoek van een achterafsteeg van een achterafwijk van New York, ver weg van Broadway, werd opgevoerd door uitgebluste hippies die hun verlepte creativiteit met een verbeten zucht uit zich dansten en zongen, een laatste puf van verwelkte idealen, nog vòòr Fame. De tellende vrouwenstem die de tel kwijtraakt op Aquarius, rustig achteroverhangend naar de ruimtelijke melodie, de zachte funk, de giebelende kleuter, de vragende Orange-stem, langzaam zich verheffend naar de vergane glorie van het heden. De verbeten pinnetjes en naaldjes, de geruststelling van een lange dag werken, de lo-fi brombeer, het freestylen met de tune-knop van de wereldontvanger van een obscure oom die de hele wereld had rondgereisd en na zijn dood zijn wereldontvanger naliet aan jou, de onbetekende luisteraar, gewikkeld in onaardse dromen. Langzaam glijdt men weer de tegenwoordigheid in, langs Smokes Quantity, oh zoete slaapwandel zonder einde, en, vlak voordat je de deur doorgaat, als laatst One Very Important Thought...

---

ik denk dat hiermee alles is gezegd.

MHTRTC > Geogaddi

quote:

---

Op vrijdag 13 december 2002 17:09 schreef zodiakk het volgende:
En tja, niet het beste wat ze bij Warp hebben, ik vond zo'n uitspraak zo enorm zinloos. Die gasten van Warp hebben albums uitgebracht van Aphex Twin, Autechre, Red Snapper, Richard H. Kirk, Speedy J, Plaid, Squarepusher en nog vele, vele anderen. Er zit zo'n enorme diversiteit in die muziek en elke naam heeft toch ook weer zijn eigen ding. Boards Of Canada heeft toch wel een vrij karakteristiek geluid, en ik vind het sowieso knap dat zoiets nog kan, dat het nog mogelijk is, en dat er nog een platform voor is ook.

---

Zoals al eerder vermeld, de All Tomorrow's Parties Is een festival vol met dit soort muziek. Jammer dat zoiets dan weer niet in Nederland kan. Door toedoen van o.a. KinkFM (1969 is daar echt zowat doodgedraaid) heeft Geogaddi zeker een redelijk groot en divers publiek weten te bereiken. Voor mij en vele anderen was dit dan ook de eerste kennismaking met de band en dat deze een positieve indruk op me gemaakt heeft kun je wel stellen. Geogaddi is een van de beste albums van 2002 als je het mij vraagt. Op dit moment luister ik het album daarvoor, in de hoop dat deze net zo goed of misschien nogwel beter is. Mensen die biede albums kennen geven toch veelal de voorkeur aan MHTRTC, Ik hoop dat Boards of Canada in elk geval een dredere doorgang naar kwaliteitselectronica hebben weten te verschaffen met hun album, hoe meer liefhebbers, hoe meer kans dat dergelijke bands volgend jaar allicht wel op Lowlands of gewoon ergens in de Melkweg te vinden zijn en dat is natuurlijk iets waar we allemaal bij gebaat zijn

quote:

---

Op vrijdag 13 december 2002 18:02 schreef zodiakk het volgende:

[..]

. Er kan niks op tegen de stemmencollage van Telephasic Workshop dat zich langzaam opbouwt rond het bombastieke ritme en de begeleidende melodie, of eerder stemmingmaker. Allemaal dingen die nog fris ruiken naar beginselen van begin, en toch ook een vergeefse vooruitblik op de onvermijdelijk melancholieke terugblik...of de diepe bassen van Sixtyten, die ingescratchte sample die zich in en uit het pompende ritme laat drukken, die onheilspellend melancholieke tonen...gevolgd door de kolossale aanzuigende werking van Turqoise Hexagon Sun; diepe trage dreunen, een eenzame toon, de liefde verloren gegaan in de elektriek... het nostalgisch gekke Roygbiv met het verdrinkende pianoriedeltje dat opgenomen lijkt uit een krakerige B-musical die in de jaren zeventig in een achteraftheatertje op de hoek van een achterafsteeg van een achterafwijk van New York, ver weg van Broadway, werd opgevoerd door uitgebluste hippies die hun verlepte creativiteit met een verbeten zucht uit zich dansten en zongen, een laatste puf van verwelkte idealen, nog vòòr Fame. De tellende vrouwenstem die de tel kwijtraakt op Aquarius, rustig achteroverhangend naar de ruimtelijke melodie, de zachte funk, de giebelende kleuter, de vragende Orange-stem, langzaam zich verheffend naar de vergane glorie van het heden. De verbeten pinnetjes en naaldjes, de geruststelling van een lange dag werken, de lo-fi brombeer, het freestylen met de tune-knop van de wereldontvanger van een obscure oom die de hele wereld had rondgereisd en na zijn dood zijn wereldontvanger naliet aan jou, de onbetekende luisteraar, gewikkeld in onaardse dromen. Langzaam glijdt men weer de tegenwoordigheid in, langs Smokes Quantity, oh zoete slaapwandel zonder einde, en, vlak voordat je de deur doorgaat, als laatst One Very Important Thought...

---

wederom een prachtige uiteenzetting trouwens

vind je de hoes van MHTRTC trouwens ook niet geniaal?

Ik heb een poosje geleden Music Has The Right To Children gekocht, en ik vind het wel een leuke CD. Maar ik betrap mezelf er toch op dat ik hem niet zo heel veel luister. Ik snap wat er zo geniaal aan is, en het is heel 'warm' voor elektronische muziek, maar ik vind het meer een beetje achtergrondmuziek dan iets waar ik echt 'actief' naar luister.
Sowieso ben ik niet zo heel erg thuis in de elektronische muziek, dus misschien ligt het daaraan.

Ok heb Music Has The right To Children nu net twee keer ahctermekaar gehoord en ja.. Hij is toch wel iets beter nog dan Geogaddi. Vindingrijker vooral. Samplewerk is soms briljant verwerkt (zie bijv. Telephasic Works). Het doet me in de verte soms wat denken aan Dj Shadow, die is daar ook soms erg sterker is, alleen is BoC wat realxter en natuurlijk totaal anders.

quote:

---

Op zaterdag 14 december 2002 00:39 schreef Vork het volgende:
Ok heb Music Has The right To Children nu net twee keer ahctermekaar gehoord en ja.. Hij is toch wel iets beter nog dan Geogaddi. Vindingrijker vooral. Samplewerk is soms briljant verwerkt (zie bijv. Telephasic Works). Het doet me in de verte soms wat denken aan Dj Shadow, die is daar ook soms erg sterker is, alleen is BoC wat realxter en natuurlijk totaal anders.

---

MHTRTC is echt een prachtig organisch geheel van stemmen, geluiden en ritme; het voelt bijna menselijk en vertrouwd. gemeende vreugde, klein zeer, warme herinneringen, MHTRTC is muziek waar je gesprekken mee voert en samen lachend mee terugdenkt aan vroeger. er zit meer leven in MHTRTC dan in veel mensen die ik ken

quote:

---

Op zaterdag 14 december 2002 21:20 schreef -Dalai- het volgende:

[..]

MHTRTC is echt een prachtig organisch geheel van stemmen, geluiden en ritme; het voelt bijna menselijk en vertrouwd. gemeende vreugde, klein zeer, warme herinneringen, MHTRTC is muziek waar je gesprekken mee voert en samen lachend mee terugdenkt aan vroeger. er zit meer leven in MHTRTC dan in veel mensen die ik ken

---

hulde

Ik heb ondertussen veel te vaak deze naam horen opduiken, om niet eens te gaan luisteren er naar.

Bij deze ben ik dus aan het downloaden geslagen, zal binnenkort eens mijn bevinden hier uitten.

quote:

---

Op zaterdag 14 december 2002 21:20 schreef -Dalai- het volgende:

[..]

... er zit meer leven in MHTRTC dan in veel mensen die ik ken

---

jahoor!

Het is wel okay, ik heb nu die ene bekende 1969, maar die vind ik minder leuk dan een andere die ik van Vork gekregen heb genaamd Telephasic Workshop.

Ik heb laatst nog een singeltje van ze besteld: Skam..prima dik 34 minuten zeer aangename muziek.

De rest van BoC mag er sowieso wezen..heeft op sommige vlakken wl wat weg van Dj Shadow en sommige stukken doen me ook wel denken aan de wat conservatieve stukken van Autechre..

quote:

---

Op zaterdag 15 februari 2003 05:38 schreef Rulin het volgende:
Ik heb laatst nog een singeltje van ze besteld: Skam..prima dik 34 minuten zeer aangename muziek.

De rest van BoC mag er sowieso wezen..heeft op sommige vlakken wl wat weg van Dj Shadow en sommige stukken doen me ook wel denken aan de wat conservatieve stukken van Autechre..

---

hoezo?
waarom moet je BoC nog vergelijken?

Ik vind juist BoC helemaal niet zoveel weg hebben van Dj Shadow, Autechre daar heeft het nog wel een klein beetje wat van weg, maar dat ligt meer aan het genre denk ik.

Dat Boom Bip wat ik ooit op aanraden van zodiakk een keer heb beluisterd klinkt meer als een mix tussen Dj Shadow en BoC met hier en daar wat Hip-hop invloeden. Daar zou ik indien je beide artiesten kunt waarderen dan toch zeker eens naar luisteren.

Ik luister op het moment weer 'In a Beautiful Place Out In The Country', met 4 wonderschone nummers. Rennend door het wuivende gras kijk ik naar een vlieger hoog in de lucht, die kriskras door de invallende schemering vliegt. Ik probeer de vlieger te bedwingen, maar telkens maakt deze onnavolgbare cirkelbogen, die zich niets aantrekken van mijn verwoede pogingen het ding te kalmeren. Na een tijdje heeft de vlieger er genoeg van en laat zich rustig zakken op het golvende bed van de heuvel. Ik kijk naar beneden en zie dat de stiksels van mijn kniestukken na een hele dag onbezorgd plezier losgelaten hebben. Moe en tevreden maak ik de balans van de dag op, grijnzend tuur ik naar de strakke hemel... Zere benen en haren die plakken op mijn voorhoofd vertellen mij dat ik vandaag gespeeld heb. De zon zakt verder naar de kim terwijl ik voldaan langs de tijd heen naar mijn ouderlijk huis wandel, de vlieger als oorlogsbuit tegen mijn borstkast gedrukt. Ik kijk nog eenmaal achterom en zie het hoge gras mij vaarwel zwaaien. Nooit zal ik er terug komen en er zo onbezorgd als vandaag spelen. Het kleurrijke tapijt verschiet van kleur als de zon zich achter de heuvels verstopt. Thuis kruip ik snel onder de wol na een douche en pannenkoeken. Vredig glij ik weg, morgen is er weer een zonnige dag.

[Dit bericht is gewijzigd door zodiakk op 30-12-2003 01:32]