Welke film heb jij pas/vandaag gezien? Deel CXV

Ik ga hier iets toegeven:

Het is me gelukt om L'Avventura helemaal te kijken. Ik ben er net weer wakker van geworden. Van het einde dus, want bij het einde mocht ik dan eindelijk toegeven aan mijn opgebouwde slaap.

Ik houd wel van diverse soorten films. Maar de films van Antonioni horen daar niet bij. Aan deze ben ik al vaker begonnen en telkens vond ik het begin sterk.
Maar steeds liep ik weg of viel ik in slaap of zette ik hem uit cq. af.

Nu niet en ik moet zeggen:
De vorige keren had ik gelijk.

Afgelopen week 2 films gezien
Bridge to Terabithia
Imdb-score: 7.5
Eigen punt: 6.5

The Bourne Ultimatum
Imdb-score: 8.4
Eigen punt: 9


Bourne Ultimatum is een aanrader. Lekkere snelle actie!

The Bourne Ultimatum (Paul Greengrass, 2007)
Na veel tegenvallende sequels dit jaar (o.a. Spiderman, Pirates en Shrek) nu ook een topper! Ook dit derde deel uit de Bourne reeks is weer een achtbaanrit, mede dankzij de sterke regie van Paul Greengrass. Bij het geruik van de handheld camera door Greengrass heb ik altijd wat gemengde gevoelens. Aan de ene kant word je helemaal in het verhaal gezogen en lijkt het als of je midden in de film zit, aan de andere kant kan het af en toe ook tot verwarring en onrust leiden. Klein voorbeeldje daarvan is de vechtscene in een klein keukentje, het gevecht is super maar helaas krijg je niet alles goed mee. Verder ook genoeg zeer goede aktiescenes (die af en toe net op het randje van geloofwaardigheid balanceren) en rauwe realistische gevechten. Verder zit het verhaal ook goed in elkaar (ook niet merkwaardig natuurlijk met de goede boeken als voeding voor de film), al is het wel noodzakelijk om de eerste twee delen ook gezien te hebben (en dan met name deel 2). Als aflsuiter wederom Extreme Ways van Moby en voordat je het weet zitten de twee uur er weer op! 8.0

* Das Leben der Anderen
Een herkijk op het grote doek bleek geen meerwaarde te hebben, want voor mooie plaatjes hoef je deze film niet te zien. Zijn kracht ligt in het verhaal, een betrokken drama over de tragiek van de Deutsche Demokratische Republik dat mij doordrongen heeft als weinig andere films vorig jaar hebben gedaan, te danken aan het krachtige spel van Koch, Mühe en Martina Gedeck. De plot ontvouwt zich als een web dat veel hechtingspunten heeft: het innerlijk conflict van Koch en op haar beurt Gedeck is minstens zo interessant als dat van Mühe. Hoewel ik liever had dat die ene Deense film de Oscar had gewonnen, is dit een waardig alternatief.

Straks, the Bourne Ultimatum

High Noon

Boeiende film, die erg geliefd schijnt te zijn bij een hoop Amerikaanse presidenten. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. In een typisch Western-plaatsje probeert Will Kane allemaal plaatsgenoten om zich heen te verzamelen om een vervroegd vrijgelaten crimineel Frank Miller om te leggen. In een race tegen de klok probeert hij steun te verwerven, maar erg gemakkelijk gaat dat allemaal niet. Uiteindelijk staat hij er helemaal in zijn eentje voor, wanneer de Frank Miller en zijn gang haar intrede maakt in het plaatsje.
Ik las her en der dat het einde als een anti-climax gezien wordt, maar eigenlijk valt dat wel mee. Het interessante is dat je met de hoofdpersoon twee verschillende kanten kunt op redeneren. Sommigen zullen in Will Kane een held zien, die in het eentje probeert op te nemen tegen het grote kwaad, anderen zullen hem afschilderen als iemand die ten onrechte het recht in eigen hand neemt. Er wordt daar geen stelling ingenomen. Mooie film dus, alleen wel een beetje jammer van de continuïteitsfoutjes tijdens de cuts en het niet altijd even sterke acteerwerk van iedereen. Cijfer: 7,5

Zemlya
Aleksandr Dovzhenko legt het wel af, als je hem gaat vergelijken met die andere Russische pre-WOII-regisseur (Eisenstein), maar met Zemlya maakt hij wel een mooie film, die her en der zelfs een beetje surrealistisch aan doet. Cijfer: 7.

1408
Een soort mini-Shining, die wel aardig uitpakt: de onbevangen John Cussack gaat een avondje doorbrengen in een hotelkamer, die als bizar gruwelijk eng wordt gezien. Na verloop van tijd wordt hij helemaal gek gemaakt. Het heeft wel leuke dingen her en der, maar dan is op een gegeven moment opeens wat hoogdramatisch geneuzel. Desalniettemin kijkt het lekker weg. Cijfer: 6,5

A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies



Genieten van 4 uur Scorsese die het ontstaan, de verschillende genres en zijn persoonlijke favorieten uit de Amerikaanse filmgeschiedenis becommentarieerd.

Snel het "vervolg" over Italiaanse films gaan kijken dus.

Gisteren begon, na een stop van bijna 4 maanden, eindelijk weer de sneak preview:

Shoot `Em Up
Dit is echt een film waarvan je al gelijk vanaf de eerste scene weet waar het op uit gaat draaien: een heleboel geschiet, een extreem hoog tempo en een verhaaltje van niets. Echt zo`n film waarbij het puur gaat om het entertainment gehalte. En daar slaagt regisseur Davis bijzonder goed. De tijd vliegt voorbij.
Je rolt van de ene belachelijke scene in de andere, maar gelukkig is belachelijk in dit verband goed. Zo over the top en zo ongeloofwaardig dat je bijna constant in een deuk ligt van het lachen.
Daarbij helpen de heerlijke vertolkingen van Clive Owen en Paul Giamatti erg mee met hun zwarte en droogkomische humor. Vooral Giamatti zet een fantastische rol neer.
Het camera werk is flitsend en origineel te noemen en over het algemeen ziet het geheel er netjes verzorgd uit.
In andermans handen en met een andere cast zou het de zoveelste slechte B-film zijn geworden, maar nu is Shoot `Em Up een heerlijke, snelle en extreem vermakelijke popcorn film geworden zoals we ze eigenlijk te weinig zijn.

IMDB Cijfer: 7,8/10
Mijn Cijfer: 7,8/10

quote:

Op woensdag 12 september 2007 23:29 schreef SaintOfKillers het volgende:
Mind Game

Ik heb nog nooit LSD gebruikt, maar na het zien van die film was ik er van overtuigd dat ik over een trip mee kon praten.

Sunshine (2007)
Het is 50 jaar in de toekomst en de zon dreigt uit te gaan een team astronauten worden met daarheen gestuurd om een explosie te veroorzaken waardoor de zon weer opnieuw gestart zou moeten worden daarbij komen ze ook hun voorgangers schip tegen waarvan de missie was mislukt. Een interessante psychologische kijk op het in de ruimte leven. Daarbij levert de cast uitstekend acteerwerk. Toch vond ik het jammer dat het Pinbacker gedoe er als de haren bijgesleept leek om de film wat extra spanning te geven wat opzich wel lukte maar het voelde geforceerd. Persoonlijk vind ik dat het enige minpunt want de rest was prachtig gedaan.

Edward Scissorhands (Tim Burton, 1990)
Heb de laatste tijd veel films van Burton gezien en ben ook het boek "Burton on Burton" aan het lezen, nu was het de beurt aan Edward Scissorhands een van de betere Burton films. Op een heuvel net naast een typische Amerikaanse buitenwijk staat een groot kasteel, hier woont Edward na het overlijden van zijn "maker" eenzaam en alleen. Dan komt er op een dag een verkoopster aan de deur die Edward onder haar hoede neemt, Edward is echter geen doorsnee jongen hij heeft namelijk scharen i.p.v. handen. Johnny Depp zet hier naar mijn mening een van zijn beste rollen neer als Edward Scissorhands, mede daardoor ga je ook echt met het personage meeleven. Verder ook een goede rol van Winona Ryder en (het mag eigenlijk geen verrassing meer zijn) een goede score van Danny Elfman. 7.8



Rear Window (Alfred Hitchcock, 1954)
Rear Window is na The Man Who Knew Too Much pas de tweede film van Hitchcock die ik zie, gelukkig staan er nog een paar in de kast te wachten want Rear Window is een zeer onderhoudende, spannende en sfeervolle thriller. In de hoofdrollen zien we James Stewart en Grace Kelly, beiden acteren zeer sterk. Stewart speelt een fotograaf die wegens een gebroken been een aantal weken thuis moet zitten en niks anders te doen heeft dan de buren bespieden. Hij raakt ervan overtuigd dat zijn overbuurman zijn invalide vrouw heeft vermoord en begraven in de tuin. De film heeft een goede opbouw en vanaf het moment dat Stewart zijn overbuurmand van de moord verdenkt neemt de spanning toe. Zeer knap om zo'n geslaagde film te maken die op een locatie is opgenomen. 8.3



Angels in America (Mike Nichols, 2003)
Angels in America is een verfilming van HBO van het gelijknamige toneelstuk van Tony Kushner, die ook voor de miniserie het scenario verzorgde. In de hoofdrollen zien we onder andere Al Pacino, Meryl Streep en Emma Thompson. We zien verschillende verhaallijnen die deels bij elkaar komen, maar eigenlijk allen twee zaken in gemeen hebben; homoseksualiteit en Aids. Je kan ook in de verfilming nog goed zien dat het van oorsprong een toneelstuk was, dit kan waarschijnlijk niet iedereen waarderen want er doen zich af en toe merkwaardige situaties voor. Toch zat ik na een tijdje helemaal in het verhaal en ga je meeleven met de verschillende personages, de zes uur waren dan ook zo voorbij. Met name Al Pacino is echt fantastisch goed en won ook zeer terecht een Golden Globe voor beste acteur. De serie won overigens nog 4 Golden Globes; beste miniserie, beste actrice (Meryl Streep), beste acteur in een bijrol (Jeffrey Wright) en beste actrice in een bijrol (Mary-Louise Parker). Top serie dus die het vooral moet hebben van het sterke acteerwerk en de beeldschone decors/ sets. 8.3

The Goonies (Richard Donner, 1985

....en soms heb je gewoon zin om deze film te kijken, een groep kinderen gat op zoek naar een verborgen schat, om zo hun klaarblijkelijk gehele wijk te redden van de sloop.....
En wat een geweldige film is het toch, een leuk verhaal, verteld in een razend tempo.
Het knappe vind ik dat 22 jaar na release mijn zoon van 8 aanschuift om mee te kijken en hij is al net zo geboeid als ik vroeger was...want diep van binnen zijn we allemaal een van de Goonies, toch?
(9)

Eloge de L`Amour
Zoals bij wel meer films van Godard van na de jaren `60 gaat het ook in dit geval niet om het verhaal. Het gaat meer om andere dingen: uiteraard om de prachtige, vaak hypnotiserende beelden die je krijgt voorgeschoteld. Maar ook confronteert Godard je met de belangrijke vragen des levens, wat je zeker stof tot nadenken geeft. Hij houdt de maatschappij een grote spiegel voor.
Ook krijgt Amerika in het algemeen en Hollywood in het bijzonder er genadeloos hard van langs waaruit Godard`s verhouding met en mening over "het mekka van de cinema" maar weer eens blijkt. Dat laatste komt zowel naar voren in de dialogen van de personages maar ook in de kleinere dingetjes (zoals bijvoorbeeld bij de bioscoop in de scene waarin de poster van Bresson`s Pickpocket een "grote rol" speelt).
Het enfant terrible van de cinema heeft met Eloge de L`Amour opnieuw een prachtige, interessante en uitermate intrigerende film gemaakt die het be- en herkijken absoluut waard is en waarover je nog lang kunt nadenken en napraten.

IMDB Cijfer: 6,0/10
Mijn Cijfer: 8,0/10

quote:

Op zaterdag 15 september 2007 13:38 schreef the_hulk het volgende:
[...]

Angels in America (Mike Nichols, 2003)
Angels in America is een verfilming van HBO van het gelijknamige toneelstuk van Tony Kushner, die ook voor de miniserie het scenario verzorgde. In de hoofdrollen zien we onder andere Al Pacino, Meryl Streep en Emma Thompson. We zien verschillende verhaallijnen die deels bij elkaar komen, maar eigenlijk allen twee zaken in gemeen hebben; homoseksualiteit en Aids. Je kan ook in de verfilming nog goed zien dat het van oorsprong een toneelstuk was, dit kan waarschijnlijk niet iedereen waarderen want er doen zich af en toe merkwaardige situaties voor. Toch zat ik na een tijdje helemaal in het verhaal en ga je meeleven met de verschillende personages, de zes uur waren dan ook zo voorbij. Met name Al Pacino is echt fantastisch goed en won ook zeer terecht een Golden Globe voor beste acteur. De serie won overigens nog 4 Golden Globes; beste miniserie, beste actrice (Meryl Streep), beste acteur in een bijrol (Jeffrey Wright) en beste actrice in een bijrol (Mary-Louise Parker). Top serie dus die het vooral moet hebben van het sterke acteerwerk en de beeldschone decors/ sets. 8.3

[afbeelding]

Angels in America

8mm

Voor de 2e keer gezien, en vond 'm wederom boeiend..

The Terminal

Had deze nog niet gezien . Geweldige film..Tom Hanks .

quote:

Op woensdag 12 september 2007 12:27 schreef Deceit het volgende:
gisterenavond naar 28 weeks later gegaan..

Beter dan 1e deel 28 days later

horrorfilm.

1e deel was nogal low budget maar spannend! Doordat het 1e deel een groot succes was hebben ze veel geld in de 2e deel gestopt! Spanning was goed, sfeertje en het verhaal! Beetje veramerikaniseerd, maar het britse concept was toch duidelijk aanwezig! Camera werk was weer claustrofobisch en wirwarrig

cijfer: 7.5

Tof..wist niet dat er een 2e deel was

1408
Onderhoudende Stephen King-verfilming over een evil hotelkamer. De film is grotendeels zwanger van stevige spanning en het wachten op Hele Enge Dingen, zonder dat die veel langskomen. En passent was deze film een van de weinige horrorfilms die ook nog even mijn hoogtevrees stevig aansprak.

Paris, Texas
Werkelijk schitterend en subliem drama over een kerel die door zijn broer uit de woestijn wordt opgepikt en terug naar de stad neemt. Het verhaal is al mooi, maar het camerawerk en het kleurgebruik zijn een lust voor het oog. Volgens mij kan je deze film zelfs zonder geluid afspelen, dan blijft hij nog zo goed.

The Bourne Ultimatum
Jason Bourne is de aan geheugenverlies lijdende spion, die toe is aan een volgende poging om meer te weten te komen over zijn eigen identiteit. Na een fatale schietpartij in Moskou reist Bourne de hele wereld af, van verscheidene steden in Europa, via Tangiers naar New York, terwijl hij achtervolgd wordt door moordenaars van officiele en minder officiele groeperingen.

No Reservations
Topkok Kate Armstrong (Catherine Zeta-Jones) leeft haar leven zoals ze haar keuken runt in een trendy restaurant in Manhattan: met een no-nonsense instelling waarmee ze de mensen om haar heen zowel fascineert als afschrikt. Kate's perfectionisme wordt op de proef gesteld wanneer ze de zorg krijgt over haar 9-jarige nichtje Zoe (Abigail Breslin), terwijl een brutale sous-chef zich voegt bij haar team. Deze vrijpostige Nick Palmer (Aaron Eckhart) is de tegenpool van Kate, maar er ontstaat tussen de twee toch een zekere chemie. Rivaliteit wordt romantiek, maar Kate zal moeten leren om zichzelf ook buiten het kookgebied te uiten als ze echt contact met Zoe wil maken en het geluk wil vinden met Nick.

Bij the Bourne Ultimatum zat ik op het puntje van mijn stoel, verrassend goed. No reservations een mix van drama en romantiek, niks nieuws onder de zon maar vermakelijk.

The Bridge on the River Kwai (David Lean 1957)
Het verhaal an sich is de moeite van het vertellen ongetwijfeld waard, maar ik heb veel indrukwekkendere oorlogfilms gezien die minder vaak door het grote publiek bekeken worden. In het geval van The Bridge on the River Kwai kon ik té weinig met de karikaturale, heroïsche weergave van de generaals: het lag er gewoon allemaal te dik op. Het meest indrukwekkende vond ik nog het verstoren van de vliegende honden en de scenes die daarop volgden van een lucht zwart van de eerdergenoemde dieren.

Silver Bullet (Daniel Attias 1985)
Knap dat men het korte verhaal dat van zichzelf al enorm tekort komt op het gebied van spanningsbogen, weet te rekken tot een film van anderhalf. Maar na het zien van Silver Bullet had ik ook echt het idee naar een short te hebben gekeken. Het verhaal loopt direct van A naar B zonder ook maar een enkele wending. Over diepgang zal ik het niet eens hebben en de finale is belachelijk snel voorbij. Het is dat ik van mening ben dat zulke B-films lekker makkelijk wegkijken, maar eigenlijk is dit te slecht voor woorden.

The Accused (Jonathan Kaplan 1988)
Jodie Foster als weerloos en kansarm meisje - Sarah - dat het slachtoffer wordt van een groep op seks beluste barbezoekers. Haar juridische strijd tegen haar verkrachters en omstanders staat centraal in "The Accused". Boeiend wordt dit verhaal helaas bijna nergens. Sarah's verhaal is redelijk schrijnend te noemen, maar de verschrikkelijke cliché's, tenenkrommende soundtrack en mierzoete happy-ending maken dit meer een "woensdag-avond-RTL4-film" dan iets wat ik normaliter de moeite waard vind.

Être et Avoir
Prachtige docu over een piepklein plattelandsschooltje ergens in Frankrijk, dat compleet gerund wordt door slechts één leraar. Erg ontwapenend en eerlijk.

The Most Dangerous Game (Irving Pichel/Ernest B. Schoedsack 1932)
Fantastische korte thriller (62 min.) over een graaf op een verlaten eiland waar hij jachtpartijen op mensen organiseert. Mooie decors, interessante acteurs/karakters en een goede spanningsopbouw. Prima!! :T

Altijd al willen weten wat voor liefhebber jij bent?

http://www.quizlet.nl/quiz/50591/wat-voor-filmliefhebber-ben-jij/

Discriminerend, niet grappig, slecht gecast, slecht geschreven, smakeloos, voorspelbaar. Zomaar wat willekeurige termen die bij me opkwamen bij het kijken van Date Movie. Natuurlijk is de film nog veel slechter dan de 2.7 op IMDb doet vermoeden en bestaat de film uit losse flodders van uiterst teleurstellende grappen en niet-geëvenaard slechte parodieën.

Crash (2004)

Eerst maar eens iets positiefs zeggen over deze film. Het acteerwerk is goed, vooral Don Cheadle is relaxed, maar dat is ie eigenlijk altijd wel.
Dan het negatieve: er is iets grondigs mis met deze film. Racisme bestaat, het is gewoonweg fout, en het zal helaas altijd wel in zekere mate blijven bestaan. An sich is het ook niet verkeerd om deze boodschap te blijven herhalen, maar met de manier waar dat in Crash gebeurt, daar kan ik niets mee. Vanaf minuut 1 laat Paul Haggis diverse oppervlakkige karakters de revue passeren, waarbij er telkens een situatie zich voordoet, waarbij racisme een rol speelt.
Het grote probleem is dat de karakters maar kort in beeld komen en er continu van situatie naar situatie geswitcht wordt. Zo is het als kijker moeilijk om enige sympathie op te brengen (ik vond elk persoon uit deze film ronduit vervelend), laat staan dat je weet hoe ze heten. De enige waarvan ik de naam nog weet is die roodharige politie-agent Tommy. Het meest belachelijke waren de twee gangsters, waarbij ik op een gegeven moment bij een scene (wederin vol idiote dialogen rijkelijk gevuld met het woordje fuck) dacht 'Eeh, zijn die twee nu voor de comic-relief ofzo ?' Het sneue is ook dat Paul Haggis zich bedient van allerlei stereotiepes: nare LAPD-lui, een overgeëmotioneerde Sandra Bullock-trut en sneaky Aziaten. Iets nieuws onder de zon krijg je niet te zien.
Daarnaast komt het geheel natuurlijk onrealistisch over: telkens gebeurt er iets ergs met de castleden en dat allemaal binnen twee dagen! Nu las ik dat alle toevallige kruisingen in dit verhaal meer symbolisch opgevat moest worden en dat het een microkosmos in LA moest voorstellen en dat soort geneuzel. Ik kan er echter niets mee en zie die pretenties ook niet zo snel. Ik kan ook niet geloven dat racisme zo'n groot issue is in de Verenigde Staten. Tuurlijk het bestaat, maar dat je in zulke mate er dagelijks mee geconfronteerd wordt?
Last and also least: de soundtrack was ook erbarmelijk matig. Cijfer: 5

Obchod na korze
Mooie film over een man, die een keuze moet maken tussen twee opties, maar er niet meer uit weet te komen. Het einde is vrij tragisch. Cijfer: 8

Pretpark Nederland

De 21e-eeuwse versie van Alleman is geslaagd . Michiel van Erp observeert op prachtige wijze de Nederlander. Van een truttige libellebeurs via een verregende gay-pride naar één en al bezieling, waarmee een marketing manager de plaats Zutphen weer op de toeristische kaart wilt neerzetten. Hier kan ik wel van genieten en lachen. Heerlijk ontnuchterend ook en helaas een beetje herkenbaar her en der .
Het jammere is alleen dat de twee hoofdrolspelers (de kerel van winkelcentrum Bataviastad en die Zutphense gast) een beetje op elkaar lijken. Gelukkig zijn het beide prachtige figuren. Wat wel weer tof is dat van Erp er niet voor terug deinst om naar Lelystad, Zutphen én Terneuzen af te reizen en zich niet alleen maar beperkt heeft tot de Randstad. Zo krijg je toch wel een goed algemeen beeld van Nederland en zie je ook een aantal mooie overeenkomsten, zoals de prachtige luchten plus wolkenformaties en de typische Hollandse kneuterigheid. Cijfer: 8

[ Bericht 0% gewijzigd door Falco op 17-09-2007 21:35:30 ]

Jaws (Steven Spielberg, 1975)
Tot mijn grote schaamte moet ik toegeven dat ik deze film nog nooit eerder had gezien, maar gelukkig is het er nu dan toch van gekomen. De spanningsopbouw van de film is erg sterk mede door een van de meest legendarische scores ooit. Toch vond ik het buiten bovenstaande om maar een gemiddelde film, acteerwerk is niet echt super en het verhaaltje mag natuurlijk ook geen naam hebben. De speciale effecten zien er overigens, zeker voor die tijd, zeer aardig uit. 7.8