Sugar, fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad. Je zegt:"als ik op de fiets zit en even stilsta bij mezelf en alles, moet ik alleen maar zo verdrietig zuchten.", dat raakt me wel, het is goed dat je dat zo kan bespreken in ieder geval
Hier is het heel, ja, weet ik eigenlijk niet. Ik voel me op zich goed, maar ik ben bang voor straks. Het voelt voor mij alsof ik dit keer moet en zal genieten, ik ben er heel erg mee bezig. Enerzijds wil ik graag dingen laten gaan zoals ze gaan, maar ik wil ook gewoon controle hebben. Lastig. Sara is onwijs lief en leuk, ik geniet er enorm van, maar voel me schuldig over dat er iemand bij komt. Ze is net over naar een nieuwe groep op het kdv, dat vind ik moeilijk, omdat het meer loslaten is, ze wordt groot en ik vind dat moeilijk. Ik heb zo het gevoel dat ik haar moet beschermen voor van alles en nog wat, en dat is eigenlijk helemaal niet zo...
Laatst was ze jarig, ze had last van buikkrampjes en kreeg een diarree luier, het bezoek moest daarom wat lachen, maar Sara trok het zich heel erg aan. Dus ik ging naar boven met haar om haar te verschonen en toen zei ze: mama, ze lachen me uit... en dan kan ik echt wel janken omdat ik haar dan niet beschermen kan.
Het klinkt misschien heel overtrokken, maar ik vind dat soort dingen heel erg, en kan me er vreselijk druk om maken. Op dat vlak zit het niet lekker, maar het heeft tijd nodig denk ik...
Quote papa: Sara gaat een paar keer in de week naar het kinderdagverblijf en daar leert ze voor blije peuter...
SaraMerel Ukje