Depressief door de hormonen, deel 7

Succes Fuente. Ik denk dat nieuw contact met je bedrijfsarts wel zinvol is? Kan je psycholoog misschien een soort overdracht doen, mocht het echt nog te veel zijn?

Fuente, in de tijd dat ik bij de psycholoog liep en nog een bedrijfsarts had, heb ik haar toestemming gegeven om contact te hebben met mijn bedrijfsarts. Zij heeft toen heel duidelijk gemaakt dat ik niet in staat was om zijn lijn te volgen en dat ik me groter voordeed dat ik eigenlijk was. Mijn directe chef was nl. ook net zo begripvol als de jouwe, maar de arts iets minder. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en heeft de arts zijn voorstel bijgedraaid en kon ik nog rustiger reintegreren.

En voor iedereen die hem wil een dikke . Stelletje stoere vechters!!!

Jeutje Fuente, wat een hoop extra stress erbij zeg.
Ik hoop van harte dat je de ruimte krijgt om te reïntegreren op een manier die voor jou goed is.

Yppy, vind je het niet omslachtig 2 á 3 hulpverleners at the same time? Lijkt me dat je je verhaal dan zo dubbelop moet doen. Krijg er een beetje een UWV-gevoel bij: Iedereen doet zijn /haar eigen ding maar nemand heeft het overzicht.

Nou ik vind eigenlijk de bedrijfsarts voor mezelf niet zoveel nut hebben. Het probleem is dat ik verplicht wordt om de bedrijfsarts te bezoeken en vervolgens ook verplicht wordt zijn adviezen op te volgen. Doe ik dat niet dan valt het gewoon onder werkweigering, paniekaanvallen of niet. Ik heb meerdere malen gezegd (ook eerder al) dat ze altijd verslagen en informatie kunnen opvragen bij mijn therapeut, maar dat willen ze dus niet. Mijn afdelingshoofd heeft zelfs 2 maal letterlijk gezegd dat hij vertrouwd op de informatie die ik geef en het dus niet nodig vindt om een nummer, dossier, verslag of wat dan ook van de psychologe te hebben. Mijn psychologe heeft al uitgelegd aan mij dat ze altijd een samenvattend verslag kan maken en na mijn akkoord kan verzenden naar het ziekenhuis waar ik werk.
Dus ja, ik zal het nogmaals eens aanbieden bij de bedrijfsarts, tot nu toe wouden ze het niet.
Zelf baal ik er wel van, ik vind dat wanneer ze een ziektebeeld duidelijk niet snappen ze gewoon contact moeten opnemen met de behandelend therapeut. Maar goed. Ik houd jullie op de hoogte!

Yppy, fijn te lezen dat je dips korter duren. Ik sluit me wel aan bij Moonah: is het wel fijn bij verschillende mensen te praten? Nou ja, als het voor jou goed voelt is het gewoon helemaal in orde, natuurlijk. De psycholoog klinkt in elk geval als een goeie.

Fuente, wat een rotgedoe met je werk. Echt, ik zou gewoon niks meer zelf aangeven en alleen zo'n verslag van je therapeut als info gebruiken in je volgende besprekingen. "Ik ga af op jouw info", zegt ie, nou, dan gaat ie nu maar af op jouw info in de vorm van dat verslag. Echt hoor. Stom is het, als ze geen begrip hebben. Je moet echt zonder druk de tijd nemen je probleem aan te pakken, vind ik. Sterkte.

Dat is raar Fuente, dat je verplicht bent een advies op te volgen. Als je niet kunt werken, gaat het toch niet?

Het zijn wel heel verschillende gesprekken. De psychiater is een man (toch wel anders) en heeft het vooral over de medicijnen en de bijwerkingen. Hem zie ik nog maar weinig, omdat de medicijnen werken. De spv'er zie ik vaker, vraagt ook naar de medicijnen en geeft praktische tips over hoe ik met de zaken om kan gaan. De psycholoog is echt diepgaander, die zet me ook echt aan het denken. Ook over hoe ik het structureel kan veranderen. Ze weten van elkaar wel wat ze doen, want ze lezen elkaars verslagen voor ik op gesprek kom, dat hebben ze verteld.

Nou het werkt ook voor geen meter. De druk is gewoon veel te hoog. Vanmorgen moest ik werken, ik kwam tot het ziekenhuis en toen ben ik omgedraaid en naar huis gegaan. Ik ben er ook wel klaar mee, dit is eigenlijk mijn vakantie (een weekje) en omdat ik me moet 'bewijzen' (althans, zo voelt het) moest ik toch werken vandaag en dit weekend.
Ik vind het wel best. Ik ga het inderdaad doen zoals jij zegt Sugar, ze kunnen de verslagen krijgen en ze redden zich er maar mee. Voorlopig wil ik even niets, behalve bijkomen en gewoon even gaan zoals het nu is, beter dan een maand terug, meer genietend van thuis, van Sara, van het leven.

Yppy, is het niet verwarrend dan als je meerdere hulpverleners hebt? Zo te zien spelen ze wel goed op elkaar in, kan me indenken dat dat wel heel fijn is.

Yppy, ben blij dat het voor jou zulke verschillende rollen zijn en dat het dus niet verwarrend is. Klinkt goed.

Fuente, wat rot toch hoe je gedwongen wordt. Echt heel suf, want dat werkt natuurlijk helemaal niet. Sterkte met je angstgevoel, lijkt me erg moeilijk.

Fuente toch wat een vervelende samenloop van omstandigheden, ja zo zie ik, idd die rust is zo belangrijk voor je eigen herstel, en voor je eigen gemoedsrust...

Maar ergens is het ook herkenbaar, hier vond men na verloop van tijd ook dat ik maar terug aan het werk moest gaan, thuiszitten zou het alleen maar gecompliceerder maken aldus mijn werk,
Ben toen naar de bedrijfs maatschappelijk werkster gegaan en die kon er voor zorgen dat ik nog wat langer thuis kon blijven,
Toen ze weer begonnen met je moet nu echt terug gaan werken,
bedrijfsarts en die was het toen zo "beu"hoe er met mij gespeeld werd, dat die alle informatie opvroeg bij de psycholoog en het maatschappelijk werk en er voorzorgde dat ik een hele tijd thuis kon zitten, en geen last van het werk mocht hebben, en alle kontackten verliepen over het werk met hem later...

En panniekaanvallen zijn echt geen pretje, je functioneerd gewoon niet optimaal

Fuente, ik hoop dat je voorlopig even in rust kunt bijkomen.

YPPY, wat goed dat dat zo werkt, in samenwerking met meerdere hulpverleners.

Fuente, lijkt me lastig dat je je zo onder druk gezet voelt om je te moeten bewijzen... Hopelijk krijg je toch echt de tijd om bij te komen en stapje voor stapje de dingen weer op de rit te krijgen. Pas goed op jezelf

Hoe is het met iedereen?

Hier even een update. De bedrijfsarts staat nog steeds volledig achter me, en heeft ook weer een nieuw plan van aanpak. Mijn werkgever is gewoon erg goed in het manipuleren en verdraaien van de feiten. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee, ik vind het heel erg jammer want ik wil zo graag verpleegkundige worden, maar als ik het heel rationeel bedenk gaat dit gewoon op deze manier niet lukken. Het werken, leren tegelijk, niet goed in m'n vel zitten, eigenlijk ook andere wensen hebben (meer tijd met mijn gezin, eens een tweede kindje enz) rijmt niet met wat ik nu aan het doen ben.
Daarbij komt ook nog eens dat, hoewel de bedrijfsarts een positief advies heeft, de examenraden eraan komen (om precies te zijn volgende week) en ik een achterstand heb. Het ziekenhuis gaat echt geen positief advies geven, school waarschijnlijk wel, maar uiteindelijk is het ziekenhuis mijn werkgever.
Nou ja, om kort te zijn, dit gaat denk ik niet werken. Daarom ben ik aan het rondkijken, heb inmiddels zelfs 1 sol. brief geschreven op een onwijs leuke functie.

Over het algemeen genomen gaat het beter met me, ik ben rustiger, geniet van mijn gezinnetje, geniet van het 'me lekker voelen' maar ik baal als een stekker van m'n werk(gever).
We zullen wel zien hoe het verderloopt, voorlopig maak ik me niet te druk, we zien het wel

En iedereen een dikke voor jullie lieve woorden en steun, doet me heel veel goed!

Fuente, er leiden meer wegen naar Rome. Je hoop op verpleegkundige te worden hoef je nog niet op te geven toch? Misschien later? De vraag naar verpleegkundigen blijft voorlopig wel

Goed dat deze beslissing je rust geeft. Kalm aan

Kun je niet op een andere manier verder gaat met de opleiding Fuente?

Hier gaat alles z'n gangetje. De spv'er denkt dat ik niet echt depressief meer ben. Daarom ga ik niet meer naar haar toe, alleen nog naar de psycholoog. Praktisch gezien weet ik wel wat ik moet doen, het moet nu nog in mijn hoofd veranderen en dat kan de psycholoog beter.

Fuente, goed te horen dat jijzelf je iig een stuk beter voelt.
Ik hoop dat je verstandige keuzes kunt maken die bij je passen.

Yp, officieel niet meer depressief...
Ben je het wel eens met de SPV'er?
En niet alleen in je hoofd veranderen, ook (en vooral!) in je buik... _Gevoel.

Het is niet officieel hoor, maar dat vond zij. Uit mijn verhalen. Ik denk wel dat ze gelijk heeft dat het echt vooruit ga en dat ik steeds gelijkmatiger ben. Inderdaad vooral het gevoel. Verstandelijk weet ik het allemaal wel. Maar ja, dat is niet genoeg.

Fijn Yppy dat het beter met je gaat! Je gevoel komt hopelijk snel bij je verstand, om het even zo te zeggen, je komt er wel meis!

nebelung, dat heb ik nu ook, dat idee. Ik kan altijd later nog weer verdergaan of opnieuw beginnen met de studie, dat geeft ook wel rust.

Ik kan helaas niet op een andere manier verdergaan met de studie, dat zou betekenen dat ik de schoolvariant moet gaan volgen, en dus niet meer kan werken in het ziekenhuis, maar fulltime op school zou zitten. Daar hebben we momenteel het geld niet voor, en dan zou ik bovendien liever de HBO variant gaan volgen. Dus het zeker wel een toekomstidee, maar niet nu.

Fuente, ergens lijkt het me niet verkeerd. Ook al zou je nu even thuisblijven, de druk blijft er van. Wie weet doet een leuke baan je heel veel goed! Ik hoop dat je vlug een leuk plekje verovert ergens!

Ypperdepyp, klinkt goed hoor!

Wel jammer Fuente, dat je studie niet op een andere manier kan. Maar later kan het nog toch? Misschien eerst maar beter worden.

Het gaat dus steeds beter. De medicijnen hebben als bijwerking dat mijn emoties afvlakken. Daardoor ervaar ik dit jaar veel minder de kerststress dan andere jaren. Dat scheelt echt veel. Ben zelfs aan het denken of ik niet eens rond kan kijken voor een andere baan.

quote:

Op vrijdag 16 november 2007 21:20 schreef YPPY het volgende:
De medicijnen hebben als bijwerking dat mijn emoties afvlakken.

Ehm, ik wil niet veel zeggen, maar dat is toch ook de bedoeling van AD?

En een andere baan?
Take it easy he!!!
Ik ben heel benieuwd!

Ze vlakken soms iets meer af dan de bedoeling is. De spv'er opperde dat ik met de psychiater kon bespreken minder te gaan slikken, maar ik zit al vrij laag.

Het is wel erg leuk werk, bij een organisatie waar ik eerder gewerkt heb. En op 5 minuten fietsen van huis (ipv 35 minuten met de auto). Denk dat ik het wel ga proberen. Waar ik nu werk gaat er veel veranderen, fusie enzo, dus ik weet niet wat ik daar volgend jaar ga doen.

Ja, als je te hoog bent ingesteld kun je last krijgen van die afvlakking.

En een fusie?
Wegwezen!!!
Wij zitten er middenin en ik word er helemaal gestoord van.
Wel spannend Yp, als je een andere baan zou krijgen. Op zich een goed teken dat je het aandurft om te switchen.

Ik wil even melden dat het hier goed gaat! Ik heb definitief besloten te stoppen met mijn opleiding, en als gevolg daarvan zit ik nu lekker ontspannen thuis tot de einddatum van ontslag. En het voelt supergoed! De rust is heerlijk, Sara en ik gaat heerlijk, en dat is zo'n opluchting! Ik geniet echt momenteel, ondanks de 'downs', die er gelukkig veel minder zijn.
Therapie loopt ook lekker enz.

En ik ben heel benieuwd hoe het met de rest is!