O jee wat een zieken weer. Beterschap!
Mika goed bezig man! Je hebt helemaal geen hulp nodig.
![]()
Ik vertel veel te weinig over Cas. Terwijl hij zo belangrijk is voor me. Dus even een kleine Cas update:
Soms (nou ja regelmatig eigenlijk) sta ik echt versteld van hem. Zo kan ik me nog herinneren dat als bij Léon een verandering op komst was, je dat aan van alles merkte. Frustratie, verhoging, dagenlang vieze luiers met billen die bijna tot bloedens toe geïrriteerd waren. Nou ja, je kon er donder op zeggen dat er wat op komst was.
Gister had Cas ineens erg dunne volle luiers, dus ik dacht; het zou best een tandje kunnen zijn die er aan komt. Kijk ik even later in zijn mondje, zit die er gewoon al! Niks van gemerkt. Je zou bijna zeggen dat die er na 2x persen er gewoon uit gesprongen is ofzo.
Da's typisch Cas, het gaat gewoon zo. Cas trekt zijn eigen plan. Als Cas wil lopen dan doet hij dat, ookal zwabberen zijn beentjes onder het gewicht. En niet huilen als het niet lukt, gewoon doorgaan. Stoot hij zijn hoofd hard tijdens het spelen, even schudden en weer door. Zit zijn broer hem te jennen? Nou dan kan hij een tik krijgen. (ik heb ze al een paar keer uit elkaar moeten trekken, nu al!
![]()
)
Cas doet gewoon zijn eigen ding. Hoort hij muziek dan gaat hij dansen of rondjes draaien net als zijn broer. Cas regelt het allemaal zelf wel.
Daarom is het zo fijn als hij bij me komt, op mijn arm wil zitten, zijn armpje om me heen slaat en zijn hoofdje op mijn schouder legt. Zo van: Mama, ik doe het allemaal wel, maar ik heb jou ook nog steeds nodig. Voor de tlc. Lief lief klein stoer kind van me.