Jolietje al alleen buiten, wat knap
Of moet ik nu Jolie zeggen? Schoenmaat 28 is niet niks natuurlijk!
Morris lag ook al in een grote jommesbed in het ziekenhuis. De wereld is nu verdeeld in: de kindjes, de grote jommes en de mensen.
Ons verhaal:
Maandag ging ik om 11 uur met Morris naar de huisarts omdat ik een stukgekrabte (eczeem)plek in zijn knieholte er toch wel een beetje naar uit vond zien. De huisarts gaf voor de zekerheid een antibiotica kuurtje en het advies om te smeren met 2 speciale cremes.
Om 13 uur moesten we naar het CB voor zowel Morris als Lis. Voordat we gingen, verschoonde ik de luier van Morris en zag dat de plek inene naar de voorkant en bovenkant van zijn been was getrokken. Het zag er heel rood en vurig uit en ik schrok ervan. zo zag het er anderhalf uur geleden nog niet uit.
Ik besloot gelijk na het CB weer bij de huisarts langs te gaan om te vragen of ze er weer naar wilde kijken.
Gelukkig wilde de huisarts er gelijk naar kijken en ze vond het zo ernstig dat ze de kinderarts in het ziekenhuis belde. We moesten er gelijk heen.
De kinderarts vond het er niet goed uitzien en besloot een zware antibioticakuur mee te geven. We zouden dinsdag gebeld worden om de stand van zaken door te geven en woensdag moesten we terugkomen voor controle. Als het niet zou aanslaan moest Morris aan een infuus.
Het gekke was dat Morris zelf nergens last van had.
Dinsdagochtend werd ik gebeld door de kinderarts en vertelde dat ik de plek zelfs groter vond en ook blauwig. Ik had foto's genomen en heb die gemaild. de arts heeft ze bekeken, belde terug en zei dat we moesten komen en dat Morris zo goed als zeker opgenomen zou worden. Ik moest een tas met spullen meenemen. Ik heb mijn schoonouders gebeld en die hebben Lis opgehaald.
Daarna met Morris naar het ziekenhuis. Hij werd inderdaad opgenomen en moest aan een infuus met antibiotica. Het infuus bleek nog niet zo eenvoudig in te brengen. Na 3 pogingen stopten ze en hebben ze nieuwe pleisters met verdovende creme op zijn armpjes geplakt.
Om half 6 nieuwe pogingen van de kinderarts. In zijn handjes lukte niet, dus uiteindelijk is het in zijn voetje gelukt na de 6e poging
![]()
Het was echt heel rot. hij was zo stoer maar raakte natuurlijk erg over zijn toeren toen het steeds niet lukte.
Zijn voet werd verbonden met een spalkje en nu kon hij ook niet meer lopen.
Gelukkig had hij een eigen kamertje en mocht ik bij hem blijven slapen. En hij is zo stoer en lief en grappig geweest
![]()
Hij vond alles prima en bleef heel lief in zijn bedje zitten spelen. Het lijkt erop alsof hij het echt een soort vakantie vindt om in het ziekenhuis te logeren
Gisteren ging het al stukken beter met zijn been en de plek was zoveel beter. Kleiner, minder rood en warm. En vandaag is besloten dat hij naar huis mocht en verder kon met antibiotica uit een flesje! En we mogen ook gewoon op vakantie van de arts.
Ze hebben me verteld dat deze infectie komt doordat hij een wondje had en een bacterie die gewoon op ieders huid zit, zo toegang tot zijn lijfje heeft gekregen. En het is dus onderhuids gaan ontsteken. Als je het niet met antibiotica behandeld kan je bloedvergiftiging krijgen. Het is iets dat je niet kan voorkomen en is gewoon dikke pech. Gelukkig is het goed afgelopen. Maar ik hoop nu echt dat wij niet meer naar het ziekenhuis moeten met onze kindjes