M-theory.

Ik heb hier al zoveel verhalen over gehoord, maar ik raak er alleen maar van in de war. (Volgens mij is dit natuurkunde op een niveau waar je niets van kunt snappen als het niet in enigszins gepopulariseerde vorm is gebracht.) Ik zie het (metafysische) nut van parallelle werelden niet zo in. De crux blijft hiermee onaangeroerd: waarom leven we nou juist in deze wereld en niet in de wereld waarin water bij 102 graden bevriest? En: wat is de bindende factor tussen de universa? De natuurwetten? Vreemd, want de laatste ontwikkelingen duiden nou juist op een vervaging van de grens tussen enerzijds natuurwetten en anderzijds dat wat onderhevig is aan die wetten: de materie (ruim opgevat). Maar nogmaals, ik ben volstrekt niet ingevoerd in deze leer, dus ik slik gewoon wat mij ervan verteld wordt.

(Toch kan ik niet nalaten de eminente fysicus Freeman Dyson aan te halen: (veel van) de beoefenaars van de theoretische fysica hebben de neiging de distinctie tussen model en werkelijkheid uit het oog te verliezen.)

kun je ook naar andere universa toe? en verklaart wat er gebeurd als je dood gaat?
en wie heeft het multiuniversa gemaakt?

quote:

---

Op donderdag 14 februari 2002 23:43 schreef Skinkie het volgende:
kun je ook naar andere universa toe?

---

Nee, want wij zitten per definitie altijd in hetzelfde universum, dacht ik dat het idee was.

quote:

---

Op vrijdag 15 februari 2002 00:05 schreef Ryan3 het volgende:
M-theory is van begin 2001.

---

Ik dacht van de eighties, maar misschien is het nu pas weer revived.

quote:

---

Althans het oplossen van de laatste snags, zoals de ongelijke verdeling van materie in ons heelal, dat veroorzaakt wordt door de rimpeling van het oppervlakte van beide botsende membraam-universa (waardoor dus onze big bang ontstond). Het begrip parallele universa is al veel ouder, maar nu hebben ze de wiskundige theorie erachter geheel uitgewerkt blijkbaar.

---

Ik vond de parallellewereldentheorie altijd een beetje metafysica die meer een thuis vindt bij de SF en appelleert aan het gevoel voor romantiek dan dat ze kan worden ondergebracht in een fysisch raamwerk.

quote:

---

O, zekere, ik bedoel een 11de dimensie suggereert ook nog een 5de t/m 10de dimensie, mijn voorstellingsvermogen haakt af bij de 4de dimensie. Waarom bestaat het multiversum in de 11de dimensie en niet in de 10de is ook een vraag, doch het antwoord is niet willekeurig, maar wordt door de wiskunde bepaald... De snaren-theorie om gewoon ons universum te beschrijven gaat me nochtans ook nog steeds boven de pet... Maar dat geeft niet, ik wilde wel dat ik het kon begrijpen en misschien begrijp ik er ooit wat van, dus ik maak me er niet druk om...

---

Ik denk niet dat het nodig is om je een vierde dimensie voor te stellen. De weinige ervaring die ik heb met het mind-boggling gedeelte van de fysica (quantummechanica, relativiteitstheorie) is dat je begrippen als ruimte en tijd leert los te zien van hun intuïtieve betekenis, oftewel: niet proberen alles te visualiseren en sterker nog, wat je wel kunt visualiseren ook abstraheren. Daarmee sla je direct een hoop metafysische muggen dood die anders maar om je oren blijven vliegen.

quote:

---

Nou ja, het geeft antwoord op de vraag waarom big bang, wat was ervoor big bang (maar je zit een beetje in de film "the Cube", ik geef het toe...) Metafysisch gesproken zou het een aantal dingen wellicht ook kunnen ervaren. Ik heb ooit een sf-boek gelezen over het contact tussen 2 universa, of in dit geval 2 werelden, de onze en een andere vreemde. Het contact verliep via wolfraam en leverde ons zo maar ineens energie op waardoor al onze problemen werden opgelost, bijv. armoede... Interessant boek was dat.

---

Dat is zeker wat voor een dromer als ik. Moet ik nog snel eens lezen voor ik het rechtse gedachtegoed voorgoed ga omarmen.

quote:

---

Waarom onze natuurwetten zijn zoals ze zijn en hoe kunnen ze anders zijn is het studieobject van andere fysici...

---

Uiteindelijk komt alles terecht op de schouders van de theoretische fysici toch?

quote:

---

Niet denk ik. Er zullen ook universa zijn die andere natuurwetten hebben.

---

Toch zou ook dat weer door natuurwetten bepaald moeten zijn, zeg maar een soort meta-natuurwetten. Hoe zou je anders iets zinnigs over die universa kunnen zeggen? Naar mijn smaak maken die extra universa de boel alleen maar lastiger, niet dat dat niet mag, in tegendeel, maar goed.

quote:

---

Wat nog niets wil zeggen.

---

Nou ja, in zoverre wel dat theoretische fysici zich toch niet zelden wagen op het vlak van de vulgarisering, en het is slechts zeer weinigen gegeven om hun verhaal zonder opsmuk te brengen. Het is verbazingwekkend om te zien dat de scherpste geesten op het vlak van de wiskunde/ theoretische natuurkunde in de eenvoudigste 'filosofische' valkuilen trappen. Tenminste dat is het idee dat ik krijg als ik wat van Hawking lees bijvoorbeeld en vervolgens wat van zijn critici die werkzaam zijn op hetzelfde terrein.

quote:

---

Sterker nog binnen ons universum lijken ook de natuurwetten onderhevig aan verandering, heb ik ooit eens gelezen.

---

Toch moet er weer een principe zijn dat de verandering van die wetten regeert, niet? Althans het is de taak van de fysici om die principes te ontrafelen. Dus de wetten blijven bestaan.

Kan misschien iemand iets duidelijker uitleggen hoe het nou precies zit? Ik ben totaal leek op het gebied van dimensies en parallele universa, maar be n er wel in geinteresseerd...

Ik vin deze uitleg wel heel beknopt en word ik niet echt wijzer uit...
Misschien een natuurkundegenie die de moeite wil nemen het iets uitgebreider te beschrijven?

Ik zat achter mijn pc en had Horizon op de achtergrond aanstaan. Ik vond het wel interessant maar ik begreep er echt niets van. Bij de string/snaar-theorie kan ik me nog wel iets voorstellen. De theorieen zijn zeg maar variaties op een thema of klanken van een snaar. Het idee dat er drie ruimtelijke dimensies zijn en dat tijd de vierde is snap ik al niet, lengte en breedte zijn niets zonder hoogte, ruimte is niets zonder tijd en tijd is niets zonder ruimte, mijns inziens is ruimte/tijd één dimensie. Vanaf het moment dat er gesteld werd dat er discussie was over het feit of er nou tien of elf dimensies waren kon ik het helemaal niet meer volgen. Het verhaal over vibrerende membranen die als zij elkaar raken een big bang creëren is prachtig, maar hoe men er op komt en wat de consequenties zijn is me niet duidelijk. Eenvoudig vond ik het in ieder geval niet.

quote:

---

Op donderdag 14 februari 2002 23:37 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Wetenschappers denken zelfs dat ze in staat zijn zelf een nieuw universum te creëren onder laboratorium omstandigheden.

---

Dat lijkt me erg cool
Maar hoe moet ik me dat voorstellen? Kunnen wij andere universa waarnemen? Zo nee, hoe kun je dan weten of je er eentje hebt bijgemaakt?

Ik wil ook mijn eigen universum!

Toch gek dat er een oneindig aantal universa zouden zijn die bijna exact hetzelfde zijn als de onze. De een heeft bijvoorbeeld dat een molecuul net een triljoenste seconde later tegen een andere botst. Of dat de bus waar je op zit te wachten 6,78 nanoseconden later komt.

Is de M-theory niet gewoon een voortzetting van de stringtheorie? Het schijnt zo te zijn dat de M-theory gewoon een soort uitbreiding is van de stringtheory.

Een stukje over de M-theory:

quote:

---

We have as yet no definition or formulation of the theory, and do not even know what the fundamental degrees of freedom should be

---

Bron: http://www.newton.cam.ac.uk/programs/MTH/

De wens is de vader van de gedachte zullen we maar zeggen.

quote:

---

Op zondag 17 februari 2002 00:31 schreef zodiaque het volgende:
Is de M-theory niet gewoon een voortzetting van de stringtheorie

---

Nou ja, zoiets... het is de (gepoogde) unificatie van de vijf verschillende wetten waaraan strings zouden moeten voldoen. Het schijnt erg mysterieus te zijn, en dat wordt weerspiegeld in de naam: waarvoor M staat wordt in het midden gelaten (): mystery, membrane, matrix, etc.

Ach, we zien het wel...

wel leuk idd dat er met de m-theorie plotseling een heleboel puzzelstukjes op z'n plaats lijken te vallen en dat er misschien een "Theory of Everything" kan ontstaan.

En ik maar denken dat het heelal oneindig was. Hoe moet ik me dat trouwens voorstellen, al die universa, als een soort bijenraat? *kraak*

Ach laat ook maar

quote:

---

Op maandag 18 februari 2002 18:19 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Bellenblazen heb je dat wel eens gedaan...?

Overigens KP lijkt dit toch weer in het metaphysische te willen trekken... Ik denk dat dit vooralsnog niet hoeft.

---

ik vind de M-theory vooralsnog dikke vette flauwekul

Ik herhaal de quote:

quote:

---

We have as yet no definition or formulation of the theory, and do not even know what the fundamental degrees of freedom should be

---

Ik heb geen reden om aan te nemen dat die theorie er is, dsu ik geloof er niet in. Hmmz, ben ik de enige die een parallel met God zie? Wetenschappers die heilig in de M-theory geloven. Jaja.

Zo zit het niet zodiaque, lees bijvoorbeeld Who's got Einstein's office? van Ed Regis, een boek uit de jaren 80 met al een flink stuk over de M-theory. De rest heb ik uit een Natuur & Techniek, alwaar iets instond over welke functie de M-theory zou moeten hebben.

Je kunt het vergelijken met het oplossen van een vergelijking. Je stelt de onbekende op x en lost die vervolgens op. Dit lijkt mij ook het geval met de M-theory: we willen ergens heen, namelijk een unificatie van alle snaartheorieen, en we stellen datgene waar we heen willen op X, en proberen gaandeweg meer over die X (of M) te weten te komen.

O ja Ryan3, ik wist niets van een verband tussen de meer-wereldentheorie en de M-theory, dus wellicht dat ik het niet helemaal goed begrijp, vandaar die metafysische connotaties die het voor mij nog steeds bij zich draagt. Om duidelijk te maken wat ik me erbij voorstel het volgende: Ik zie meerwereldentheorie als een poging om de rede te vereenzelvigen met het 'irrationale' kansaspect van de quantummechanica: voor elke 'mogelijke' gebeurtenis ontstaat er een universum, en dat neemt dan de bevreemding over het feit, dat er uberhaupt kansen bestaan en geen absolute zekerheid, definitief weg. Mijn tegenwerping was al duidelijk: welke wet vertelt ons in welk universum wij belanden? Waarom in het universum waarin een alfadeeltje op t=0 vervalt en niet op t=0,01, om maar iets te noemen wat aan kans onderhevig is.

quote:

---

Op maandag 18 februari 2002 18:50 schreef Koekepan het volgende:
lees bijvoorbeeld Who's got Einstein's office? van Ed Regis,

---

Ik heb het er even bijgepakt, en tot mijn verbazing wordt het er niet één keer in genoemd. Ik vraag me af waar ik het dan gelezen heb. Daar denk ik even over na.

Wat mij overigensn iet duidelijk werd, is hoe de verschillende universa die de Big Bang hebben veroorzaakt, dan op hun beurt weer zijn ontstaan?
De praktische gevolgen van dit soort ontdekkingen zijn toch altijd nihil...