OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nee, je generaliseert niet. Het is gewoon een feit dat vrienden vaak, om deze reden, uit elkaar groeien. De ene wil kinderen, de andere niet. De ene praat over kinderen, de ander gaat daarbij zitten gapen.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:17 schreef lily het volgende:
Het is zeker niet raar als je geen kinderwens hebt. Ieder het zijne en iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt, lijkt me duidelijk.
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
Dat werkt dus niet.
Jammer, maar niet echt iets aan te doen.
Ik ben mijn vriendin ook om die reden een jaartje of 12 'kwijt' geweest. Ik moeder van 2 kinderen, zij vrijgezel en geen behoefte aan kinderpraat enz...... Heb haar dat overigens nooit kwalijk genomen, ieder zijn ding. Daarbij is het bij ons zo dat we toch wel bij elkaar terecht kunnen in nood, no matter what.
Maar sinds een paar jaar hebben we weer regelmatig contact. Zij is nu alleenstaande, werkende, moeder van een knul van bijna 5. En wij zijn beide geïnteresseerd in elkaars verhalen over de kinderen, ondanks het leeftijdsverschil.
Dus, het kan nog goedkomen, hoor.
Ja, tuurlijk: ieder zijn ding. En ik begrijp best dat kinderverhalen dan saai kunnen zijn.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:52 schreef Gia het volgende:
Heb haar dat overigens nooit kwalijk genomen, ieder zijn ding.
Maar ik vind hun verhalen echt niet zo interessant hoor. Maar ik luister toch uit interesse voor de persoon en wat zij belangrijk vinden? Ookal is dat niet jouw ding?
Maar zij gaan ervan uit; kinderzaken zijn saai en daar hebben we niks mee te maken en de rest is
Maar toevallig zijn kinderzaken wel een groot deel van mijn zaken..
Maar goed; je groeit dan uit elkaar, zoals je zegt....
[ Bericht 0% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:12:39 ]
Vergelijk het met een hobby. Stel jij verzamelt postzegels en hebt het bij elk bezoek over je postzegels. Dat gaat vervelen, als de ander daar niets mee heeft. Ik vind dat je daar wel een beetje begrip voor moet hebben.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:05 schreef lily het volgende:
[..]
Ja, tuurlijk: ieder zijn ding. En ik begrijp best dat kinderverhalen dan saai kunnen zijn.
Maar ik vind hun verhalen echt niet zo interessant hoor. Maar ik luister toch uit interesse voor de peroon en wat zij belangrijk vinden? Ookal is dat niet jouw ding?
Maar zij gaan ervan uit; kinderzaken zijn saai en daar hebben we niks mee te maken en de rest is
Maar toevallig zijn kinderzaken wel een groot deel van mijn zaken..
Maar goed; je groeit dan uit elkaar, zoals je zegt....
Als jij vol vuur gaat vertellen over jouw kinderen en wat ze al allemaal kunnen en anecdotes enz.... dan gaat dat vervelen voor mensen die niets met kinderen hebben. Da's logisch.
Begrijp ik
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
edit:
Ik bedoel te zeggen; het moet van 2 kanten komen....ieder zijn ding, weet je nog....
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
[ Bericht 11% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:17:32 ]
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
edit:
Ik bedoel te zeggen; het moet van 2 kanten komen....ieder zijn ding, weet je nog....
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
[ Bericht 11% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:17:32 ]
Nee, als jouw kennis/vriend/vriendin een hobby heeft en nergens anders over kan praten, dan moet die net zo goed begrijpen dat zijn verhalen jou gaan vervelen. Als je bevriend wil blijven, zoek dan naar de overeenkomsten en probeer het gesprek daarop te brengen.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:11 schreef lily het volgende:
Begrijp ik
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
Daarbij mag je best zeggen dat je het leuk vindt dan hij/zij die en die interesse heeft, maar dat jij daar niets mee hebt en liever praat over dingen die je beide leuk vindt.
Misschien voelt hij/zij zich dan beledigt, maar dat is dan weer niet jouw probleem.
Valt wel mee, toch? TS opent dit topic omdat zij niets met kinderen heeft en ook niet wil hebben. Die zal dit ook vaak genoeg meemaken in haar omgeving.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:11 schreef lily het volgende:
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
Tja, mijn ex wilde nooit kinderen en ik vond dat wel prima. mijn relatie ging voor.
Tot het drie jaar geleden uitging. Hij 31, ik 35.
Hij is inmiddels vader van een zoon van 1.
Ikzelf ben nu bijna 38. Ik zeg dan, het is er gewoon niet van gekomen. Mijn kinderwens was nooit zo groot, en ik wilde het altijd met 2 mensen samen doen.
Het stoort me wel hoe hier een soort 'kampen' zijn ontstaan: wel of niet.
Tjeemig, laat elkaar gewoon in elkaars waarde. Gelukkig leven we hier in een vrij land, en is iedereen vrij om te bepalen hoe hij zijn leven wil inrichten.
Feit is gewoon, dat je een heel ander leven hebt als je wel kinderen hebt. Voor iemand zonder kinderen kán dat storend zijn. Je hebt dan veel minder met het onderwerp.
Maar om elkaar nou zo aan te vallen
Tot het drie jaar geleden uitging. Hij 31, ik 35.
Hij is inmiddels vader van een zoon van 1.
Ikzelf ben nu bijna 38. Ik zeg dan, het is er gewoon niet van gekomen. Mijn kinderwens was nooit zo groot, en ik wilde het altijd met 2 mensen samen doen.
Het stoort me wel hoe hier een soort 'kampen' zijn ontstaan: wel of niet.
Tjeemig, laat elkaar gewoon in elkaars waarde. Gelukkig leven we hier in een vrij land, en is iedereen vrij om te bepalen hoe hij zijn leven wil inrichten.
Feit is gewoon, dat je een heel ander leven hebt als je wel kinderen hebt. Voor iemand zonder kinderen kán dat storend zijn. Je hebt dan veel minder met het onderwerp.
Maar om elkaar nou zo aan te vallen
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Volgens mij is het sowieso niet ongebruikelijk dat vrienden na een aantal jaren weer uit elkaar groeien, levens nemen hun eigen wending en zeker iets fundamenteels als kinderen krijgen verandert je kijk op het leven. Een beetje inlevingsvermogen is van beide kanten dan wel nodig. Soms is de onderliggende vriendschap dan eigenlijk al wat langer niet meer wat het ooit geweest is? Maar dat hoort denk ik gewoon bij het leven, los van kinderen. Dat kan hooguit het verschil ineens (pijnlijk) duidelijk maken. Wat Gia zegt is denk ik wel waarheid, bij de mensen waar het echt goed zit kan het zelfs na jaren toch weer terugkomen.
In mijn omgeving zie ik 1 stel waarmee ik heel leuk over hun kind kan praten, ik toon interesse in het wel en wee van het kindje, maar dat werkt twee kanten op. Zij zijn ook geinteresseerd in de dingen waar ik mee bezig ben, onthouden (voor mij) belangrijke data en leven dan mee. Met die vriendin ga ik regelmatig shoppen, soms met kind erbij, prima. Maar ook soms zonder, zodat we lekker uitgebreid kunnen rondsnuffelen.
Een ander stel heeft echter een complete tunnelvisie ontwikkeld. Ze vragen niet eens meer naar hoe het met mij/ons gaat en als ze eens vragen naar werk oid dan zie je dat ze bij het antwoord al niet meer luisteren. Op die manier wordt het wel érg eenrichtingsverkeer. Ik kan er zeker begrip voor opbrengen dat de eerste tijd je wereld echt alleen om je kind(eren) draait, maar op den duur gaan de meeste mensen zich ook weer bezig houden met andere dingen: werk, actualiteiten, hobbies etc. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat dit op jou (Lily) van toepassing is.
Hoi Moonah!
In mijn omgeving zie ik 1 stel waarmee ik heel leuk over hun kind kan praten, ik toon interesse in het wel en wee van het kindje, maar dat werkt twee kanten op. Zij zijn ook geinteresseerd in de dingen waar ik mee bezig ben, onthouden (voor mij) belangrijke data en leven dan mee. Met die vriendin ga ik regelmatig shoppen, soms met kind erbij, prima. Maar ook soms zonder, zodat we lekker uitgebreid kunnen rondsnuffelen.
Een ander stel heeft echter een complete tunnelvisie ontwikkeld. Ze vragen niet eens meer naar hoe het met mij/ons gaat en als ze eens vragen naar werk oid dan zie je dat ze bij het antwoord al niet meer luisteren. Op die manier wordt het wel érg eenrichtingsverkeer. Ik kan er zeker begrip voor opbrengen dat de eerste tijd je wereld echt alleen om je kind(eren) draait, maar op den duur gaan de meeste mensen zich ook weer bezig houden met andere dingen: werk, actualiteiten, hobbies etc. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat dit op jou (Lily) van toepassing is.
Hoi Moonah!
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
In mijn omgeving merk ik weinig van de 2 werelden en elkaar aanvallen.
Zoals ik al schreef hebben we meerdere kindervrije vrienden, als ze op visite komen is dat meestal 's avonds, dan slaapt Demi al.
Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vind als ze geen interesse in Demi tonen, ieder zijn ding.
En ze vragen altijd netjes he het met haar gaat en ik antwoord altijd netjes dat het goed gaat.
Verders hebben we wel veel dingen gemeen waar we over praten.
Zoals ik al schreef hebben we meerdere kindervrije vrienden, als ze op visite komen is dat meestal 's avonds, dan slaapt Demi al.
Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vind als ze geen interesse in Demi tonen, ieder zijn ding.
En ze vragen altijd netjes he het met haar gaat en ik antwoord altijd netjes dat het goed gaat.
Verders hebben we wel veel dingen gemeen waar we over praten.
Dat is precies zoals het zou moeten gaan KD
en vragen hoe het met haar gaat vind ik al interesse tonen hoor...
maar helaas werkt het niet altijd zo
en vragen hoe het met haar gaat vind ik al interesse tonen hoor...
maar helaas werkt het niet altijd zo
we zijn ook wel vriednen verloren sinds Demi hoor, niet omdat ze kindervrij zijn maar gewoon nog een heel ander leven hebben, ieder weekend stappen enzo.
Opzich is dat wel jammer maar ja, gelukkig ook weer andere vrienden gekregen om dat gat op te vullen.
Opzich is dat wel jammer maar ja, gelukkig ook weer andere vrienden gekregen om dat gat op te vullen.
Ik doelde ook vooral op de reacties hier, niet zozeer IRL.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:28 schreef KD-fotografie het volgende:
In mijn omgeving merk ik weinig van de 2 werelden en elkaar aanvallen.
-knip-
Ik heb in het dagelijks leven vooral kennissen zonder kinderen. Heb ik niet bewust zo opgezocht, maar ja, in hartje Amsterdam zijn gewoon meer mensen zonder kinderen. Als ik kinderen zou hebben zou ik ws ook niet meer hier wonen.
Maar ik ga heus ook wel om met mensen die wel kinderen hebben hoor!
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ik ben man, 32 en mijn vrienden hebben een gezin of zijn er 1 aan het stichten. En geen broedse gevoelens hier hoor.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:00 schreef DaviniaHR het volgende:
En weet je, dit wil je wellicht niet horen, maar als je een vaste baan hebt, en vrienden in je omgeving krijgen kinderen, dan verander je misschien wel van mening.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Er staat ook "wellicht"quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 14:24 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Ik ben man, 32 en mijn vrienden hebben een gezin of zijn er 1 aan het stichten. En geen broedse gevoelens hier hoor.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik lees graag mee op OUD (jaja, daar begint de kinderwens al ) En wil graag in dit topic reageren. Ik ben 21 en weet dus héél zeker dat ik wél kinderen wil. Ik heb geen klik met leeftijdsgenoten die volop genieten van hun studentenleven, uitgaan enz. Ik ken veel mensen die ouder zijn dan ik, en die heerlijk tuttelen met hun kinderen. Zo zie ik mezelf ook heel graag. Nog niet nu, want het is financieel niet haalbaar en mijn vriend staat er nog niet achter, maar ik weet wel heel zeker dat (mits het met de relatie gewoon goed gaat) ik voor mijn 26e/27e moeder ben.
Natuurlijk ken ik alle nadelen en zijn er dingen waar ik nu gewoon nog niet genoeg vanaf weet, maar ik denk dat ik daar de komende jaren vanzelf wel in zal groeien en dat ik tegen die tijd zelf weet wanneer ik er écht aan toe ben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn 'kinderwens' ooit om zal slaan in een 'nèh, doe toch maar niet...'
Natuurlijk ken ik alle nadelen en zijn er dingen waar ik nu gewoon nog niet genoeg vanaf weet, maar ik denk dat ik daar de komende jaren vanzelf wel in zal groeien en dat ik tegen die tijd zelf weet wanneer ik er écht aan toe ben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn 'kinderwens' ooit om zal slaan in een 'nèh, doe toch maar niet...'
I had a signature once. It was awful.
wha wat leuk dat er zoveel uitgebreide reacties zijn (en geen enkele basher )
weer even een reactie dus
het is van mijn kant ook niet dat ik me 'zorgen maak' om mijn al dan niet aanwezigzijnde kinderwens hoor ik vraag me gewoon af: dacht iedereen er op mijn leeftijd hier ook zo over (ik? kinderen? nooooit!!) en ben je inmiddels blij in verwachting van de 3e, of is het bij jou nooit veranderd en ben je nog steeds happy kinderloos/-vrij hoe men het ook wil noemen
de laatste 2 jaar heb ik full-time gewerkt en heb dus ervaren hoe het 'volwassen leven' is: 8 uur braaf op kantoor, half 5 weer los en dan moe zijn.. als ik dan 's terugkijk op die 2 jaar denk ik: en als ik daar ook nog een kind in had moeten frummelen, dan was ik wrsch de inzinking nabij, ookal doe je een kind opvoeden toch niet alleen.
En ik denk dat het daar ook wel ligt. Ik ben geen ultieme carrierevrouw, maar wil wel verder komen in mn werk, door hard te werken. Ik ga in september weer voltijd studeren om zo met mijn HBO papiertje de baan te vinden die ik leuk vind. Mijn vriend is ook bijna afgestudeerd en we zien allebei uit naar een goede leuke (en wrsch ook fulltime) baan.
Als ik zo langs creches en kinderopvangen loop denk ik altijd: ALS ALS ALS ik ooit kinderen heb, dan gaan ze niet naar een creche! Nooit, want ik heb zoiets van: als ik bewust voor kinderen kies, dan heb ik daar rekening mee te houden en dan moet ik er voor ze zijn, thuis. Heel burgerlijk dan weer, maar dat is mijn idee van een moeder (en vader). Dus dat zou beide part-time worden zodat kindlief niet naar de opvang hoeft.
(opvang vind ik iets anders als je alleenstaande moeder bent door overlijden van partner of scheiding, je moet nu eenmaal rondkomen en ook financieel voor je kind kunnen zorgen.)
Weet ook niet of het 'm zit in mijn leefwijze. Ok, ik ben 22 maar om nou te zeggen een feestbeest met enige regelmaat een avondje weg, jointje af en toe maar verder vooral lekker met een drankje op de bank met mn lief en/of wat vrienden en dan ouwehoeren of filmpje kijken. Weet ook niet of dat gaat veranderen als ik ga studeren weer, want eigenlijk heb ik da ook in het jaar dat ik wel studeerde in Leiden niet..
Wat betreft wat lily zegt over het praten over kinderen.
Ik luister altijd aandachtig naar de verhalen van anderen over hun kinderen, speel met ze, lach met ze, houd ze vast en 9 van de 10 keer vinden ze mij ook nog kei-leuk Maar er is idd een verschil tussen het even over de kinderen hebben, of het nergens anders meer over hebben dan de kinderen mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen.
Natuurlijk, als 't kroost net is geboren, eerste kind, eerste alles, geweldig, maar soms gaat 't wel echt te ver.. dat als ze op visite komen je dan eigenlijk alleen maar kinderverhalen hoort en de rest in het niet valt of gewoon uberaupt niet ter sprake komt
)weer even een reactie dus
het is van mijn kant ook niet dat ik me 'zorgen maak' om mijn al dan niet aanwezigzijnde kinderwens hoor ik vraag me gewoon af: dacht iedereen er op mijn leeftijd hier ook zo over (ik? kinderen? nooooit!!) en ben je inmiddels blij in verwachting van de 3e, of is het bij jou nooit veranderd en ben je nog steeds happy kinderloos/-vrij hoe men het ook wil noemen
de laatste 2 jaar heb ik full-time gewerkt en heb dus ervaren hoe het 'volwassen leven' is: 8 uur braaf op kantoor, half 5 weer los en dan moe zijn.. als ik dan 's terugkijk op die 2 jaar denk ik: en als ik daar ook nog een kind in had moeten frummelen, dan was ik wrsch de inzinking nabij, ookal doe je een kind opvoeden toch niet alleen.
En ik denk dat het daar ook wel ligt. Ik ben geen ultieme carrierevrouw, maar wil wel verder komen in mn werk, door hard te werken. Ik ga in september weer voltijd studeren om zo met mijn HBO papiertje de baan te vinden die ik leuk vind. Mijn vriend is ook bijna afgestudeerd en we zien allebei uit naar een goede leuke (en wrsch ook fulltime) baan.
Als ik zo langs creches en kinderopvangen loop denk ik altijd: ALS ALS ALS ik ooit kinderen heb, dan gaan ze niet naar een creche! Nooit, want ik heb zoiets van: als ik bewust voor kinderen kies, dan heb ik daar rekening mee te houden en dan moet ik er voor ze zijn, thuis. Heel burgerlijk dan weer, maar dat is mijn idee van een moeder (en vader). Dus dat zou beide part-time worden zodat kindlief niet naar de opvang hoeft.
(opvang vind ik iets anders als je alleenstaande moeder bent door overlijden van partner of scheiding, je moet nu eenmaal rondkomen en ook financieel voor je kind kunnen zorgen.)
Weet ook niet of het 'm zit in mijn leefwijze. Ok, ik ben 22 maar om nou te zeggen een feestbeest met enige regelmaat een avondje weg, jointje af en toe maar verder vooral lekker met een drankje op de bank met mn lief en/of wat vrienden en dan ouwehoeren of filmpje kijken. Weet ook niet of dat gaat veranderen als ik ga studeren weer, want eigenlijk heb ik da ook in het jaar dat ik wel studeerde in Leiden niet..
Wat betreft wat lily zegt over het praten over kinderen.
Ik luister altijd aandachtig naar de verhalen van anderen over hun kinderen, speel met ze, lach met ze, houd ze vast en 9 van de 10 keer vinden ze mij ook nog kei-leuk Maar er is idd een verschil tussen het even over de kinderen hebben, of het nergens anders meer over hebben dan de kinderen mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen.
mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen. Natuurlijk, als 't kroost net is geboren, eerste kind, eerste alles, geweldig, maar soms gaat 't wel echt te ver.. dat als ze op visite komen je dan eigenlijk alleen maar kinderverhalen hoort en de rest in het niet valt of gewoon uberaupt niet ter sprake komt
Ja doei.
Terwijl je soms toch echt geen reet uitvoert op je werkquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 17:49 schreef motorbloempje het volgende:
...
Maar even ontopic, ik vind het alleen maar goed om bewust geen kinderen te nemen. Dan kijk je blijkbaar verder dan de drang om je voort te planten, wat de wereld in z'n geheel naar mijn mening ten goede komt. Als je kijkt hoeveel kinderen er nu al in de ellende opgroeien, en hoeveel mensen een kutleven hebben, is het verstandiger de wereld te fixen voordat iedereen weer nieuwe mensen gaat kweken.
Mijn zoontje vind het super leuk op het KDV, en ik vind het ook goed voor zijn ontwikkeling eerlijk gezegd.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zolang je je kind niet 5 dagen per week van half 7 smorgens tot 7 uur 's avonds naar een kdv brengt is daar niks mis mee en kan het alleen maar bijdragen tot de ontwikkeling.
(en ja, van half 7 tot 6 uur 5 dagen per week vind ik ook nog te veel! 3 dagen op normale kantooruren vind ik de max. voor een ukkie)
(en ja, van half 7 tot 6 uur 5 dagen per week vind ik ook nog te veel! 3 dagen op normale kantooruren vind ik de max. voor een ukkie)
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
over 1 dag valt nog te praten met me maar langer echt niet.. omdat ik vind dat je dan gewoon geen tijd hebt voor kinderen en je kunt je kind ook met andere kinderen in de speeltuin laten spelen enzo.. maargoed.. dat is denk ik weer een andere discussie waar ik mij pas in 'mag' mengen als ik daadwerkelijk kroost zou krijgen
Ja doei.
