Geen kinderen willen.. is het echt zo raar?

Tot mijn 15e/16e wilde ik ontzettend graag kinderen, dat leek me geweldig. Daarna is het helemaal omgeslagen. Ik moest er niet aan denken om kinderen te hebben en ik dacht er zelfs aan om maar nooit aan kinderen te beginnen. Ik wilde studeren, een goede baan, wat meer van de wereld zien. Toen ik op mijn 18e zwanger raakte had ik nog zoiets van: maar ik wil geen kinderen.
En nu heb ik er een en het is een geweldig mannetje. Ik zou hem niet meer weg kunnen denken.
In plaats van: En komen er al kinderen? Zeggen mensen: En wanneer komt de tweede?
Ik moet dus echt niet aan nog een kind denken. Maar dat verandert misschien ook nog wel in de toekomst.
Ik vind het niet raar als iemand geen kinderen zou willen en zeker niet als je nog zo jong bent als jij.
Misschien dat het gevoel wat je hebt nooit zal veranderen, misschien wel. Er zijn genoeg mensen zonder kinderen dus zo raar zal het niet zijn.

Helemaal niet raar dat je nog geen kinderwens hebt, en wat niet is kan uiteraard nog komen
En als het niet komt ook goed, als je gelukkig bent en niets mist in je leven dan is het toch goed wat anderen er ook van denken of zeggen.

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 18:44 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou, de mensen die ik ken die pertinent hebben gekozen om geen kids te "nemen" (ik noem het maar even zo) en dan niet door een fysieke reden he, of een (erfelijke) ziekte oid, hebben allemaal als motivatie: "ik heb niks met kinderen, ik wil er niks voor opofferen, en ik wil doen wat ik wil wanneer ik wil".

Dat vind ik dan toch een bepaalde karaktertrek die ik niet als prettig ervaar, kan het niet beter uitleggen dan dit

Hun goed recht natuurlijk hoor, maar ik vind het toch vaak een bepaald "type". (Degenen die ik ben tegen gekomen dan).

Crap, ik had dit gister al gelezen, en nu ga ik er toch nog even op reageren...
Het steekt toch een beetje, namelijk. Zelf 25, man wat jaren ouder, al onze vrienden beginnen nu te zwangeren, en hoe leuk ik dat ook vind, ik wil niet! 't Zal sinds een jaar of 2,3 zijn dat ik echt het gevoel heb van niet. En dat zonder fysieke reden.

Kan de reden ook gewoon zijn dat ik denk dat ik geen goede moeder zou zijn?

kindervrij klinkt meer als zo'n bijv. "ongediertevrij" *grin*

ik wilde vroeger altidj wel kinderen.. maar niet NU

dat veranderde in "pff ik moet er niet aan denken.. " naar aanleiding van al het loslopende tuig dat je eigenlijk overal en nergens tegen komt en enkel rondhangt zonder ooit wat nuttigers te doen dan de supermarkt te beroven
naar aanleiding van die hele kuddes mensen die hun kind lekker door de supermarkt laten hobbelen en als ze beginnen te krijsen gewoon lekker laten staan
met asl gevolg dat "even boodschappen" al gauw "even mezelf flink ergeren" werd.
en tja.. als niemand dan kennelijk zn kind kan opvoeden.. waarom zou ik het dan wel kunnen?
wat maakt mij beter dan de rest? niets toch?

tot ik eh.. anderhalf jaar geleden op het randje van het bed de vraag kreeg of ik wilde stoppen met de pil
schrok me rot.. en eh.. enige wat ik kon uitbrengen was de vraag of we daar niet even een half jaartje mee konden wachten nog.
prompt vergat ik dus een paar keer de pil op het verkeerde tijdstip.. werd niet ongesteld...
kwam wel ineens HEEL erg dichtbij zo.. en nog aardig onverwacht ook in zekere zin
want tussen dat gesprek en het daadwerkelijk niet ongesteld worden zat maar een paar weken.
uiteindelijk heeft het hele verhaal eventjes geduurd..
zwangerschapstesten zeiden niets positiefs... maar eh.. dat ongesteld worden gebeurde ook niet.
toen ik het uiteindelijk wel werd (na 2 maanden...) waren we beiden zo erg teleurgesteld (ook ik dus) dat ik accuut nooit meer de pilstrip aangeraakt heb

zo snel kunnen dingen veranderen *grin*
ik was er heilig vna overtuigt dat ik het prima naar mn zin had zonder kids namelijk
en eh.. dat had ik ook
maar nu eh tja kijk ik onwijs uit naar september om daar de mini-me eens op de wereld te gaan zetten

maar zo gek is het dus niet
je leven is niet minder compleet zonder kind
maar je kan zomaar ineens besluiten dat het toch wel iets is wat je wil (of niet natuurlijk)

enneh.. @coldfeet: ik vond ook jaren lang enkel kinderen van anderen leuk
heerlijk hoor zo'n koter
maar ook lekker om aan het einde van de dag gewoon weer met paps/mams mee terug te geven
lekker verder met mijn eigen leventje

quote:

Op woensdag 8 augustus 2007 14:54 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.

Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.

jou beeld van kinderen is wel erg krom Papier.... ...wie geeft jou het recht om mensen die wel knderen willen debielen te noemen....

Maakt toch helemaal niks uit. Ieder voor zich. Ik wilde eerst ook niet. Carriere was het belangrijkste wat er was. Totdat mijn vriendin per ongeluk zwanger werd. Na de geboorte zag ik pas hoe ongelofelijk gaaf het is. Het is het aller mooiste wat me ooit is overkomen en ik zou zeker nog best een 2e willen. Alleen even wachten en dan kijken of het zo mag zijn.

Ik werk hard en veel en zie de kleine door de week eigenlijk nooit. Daar sprak ik heel makkelijk over, maar inmiddels ben ik er behoorlijk ziek van. De weekenden met zo'n kleintje zijn elke keer weer veel en veel te kort.

Ik heb altijd kinderen willen hebben, van jongs af aan, maar besefte me wel dat het niet altijd rozegeur en manenschijn zou zijn.

En anderen hebben juist nooit kinderen gewild, niks mis mee lijkt me.

Ik heb best wat kindervrije (zo noemen ze zichzelf) vrienden en dat gaat ook gewoon goed.
Zolang ik maar niet teveel over ons dochtertje praat en dat respecteer ik ook.

Zijn wel haast allemaal dierenvrienden valt me op, dus dat onderwerp hebben we dan wel gemeen. .

Maar ik kan me voorstellen dat als ze over je leeftijd beginnen dat je dat irritant vindt, hetzelfde als dat ik het irritant vond dat ze mij te jong vonden voor een kindje (was toen 23).

Maar ach, zolang je je er niks van aantrekt en lekker met je leven doet wat je zelf wil dan is het goed toch.

Ik heb wel altijd een kinderwens gehad maar ik kan me zo voorstellen dat jij en geen behoefte aanheb en als dat zo is dan is dat gewoon zo dan is er niets mis /egoistisch aan het geeft aan dat je gewoon goed nadenkt over wat je met je leven wilt.

Alles kan altijd veranderen maar voor kies je zelf er voor om het niet te doen en dat is altijd een goede keus omdat je naar je zelf luisterd want jij bent het belangrijkste in het leven voor je zelf. Als je een kind heb kan je hem/haar niet terug stoppen dus het is een heel belangrijke beslissing.

Sluit nooit iets uit of ga tegen je gevoel in omdat je nu besloten heb om geen kinderen te willen en dat je misschien toch op latere leeftijd ze wel wilt maar omdat je ooit besloten heb geen te willen het maar niet doen.

Heb het vandicht bij meegemaakt van iemand die samen met haar man had besloten dat ze geen kinderen wilde maar opeens gevloerd op de werkvloer lag meerdere malen per week en toen kwam de aap uit de mauw want ze had een verdrukte kinderwens ze wilde niet toegeven dat ze wel wilde maar omdat ze samen met haar man besloten had geen kinderen te nemen bleef ze vasthouden aan dat besluit. Sinds ze gescheiden is en een kind heeft met iemand anders probleem opgelost en een gelukkig moeder erbij.

Suc6 en ik vind dat je een goede keus maakt (tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)

Een blije aanstaande pappa

De enige reden waarom je hier bent is omdat je ouders, grootouders, overgrootouders etc. kinderen kregen.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.

Ja maar Toepsje...je bent 23...koetsjiekoetsjie
Weet je wel hoeveel jij (en je visie en behoeften) nog veranderen in de aankomende 10 jaar?

Niets persoonlijks naar niemand, maar ik denk dat je pas echt vanaf halverwege de 30 zeker weet of je ze wel of niet wil.

Ik heb persoonlijk al zo vaak meegemaakt dat mensen die hetzelfde roepen als jij (en ik destijds) in hun 20-er jaren en na een aantal jaartjes heel anders tegen aankijken.

Niet dat je ze moet krijgen of willen hoor, helemaal niet, maar zo gaat het wel vaak.

grappig, kan me wel discussies van enkele jaren geleden herinneren (hier maar ook irl) en toen (wij twintigers) waren echt zo allergisch voor de altijd standaard sussende "ach kind wat weet je nou, je bent pas .. jaar. Dat komt nog wel"

en moet je nu lezen / horen van mensen van toen

Je kan nu zeker weten dat je ze nu en nooit niet wilt, maar zolang er nog niemand in de toekomst kan kijken weet je ook niet wat die zal brengen. Misschien blijft het zo, misschien niet. Vooralsnog wil je ze nu iig niet en dat is iemands goed recht. Snap eigenlijk nooit dat mensen zeggen "ja wacht maar als je [insert leeftijd + 10] bent, dan piep je wel anders!!"

Nou dat zie je dan toch tegen die tijd wel? Wat is de toevoegende waarde om iemand nu al na te laten denken over wat ie over 10 jaar zal gaan beslissen?

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2007 11:04 schreef DarkElf het volgende:
grappig, kan me wel discussies van enkele jaren geleden herinneren (hier maar ook irl) en toen (wij twintigers) waren echt zo allergisch voor de altijd standaard sussende "ach kind wat weet je nou, je bent pas .. jaar. Dat komt nog wel"

en moet je nu lezen / horen van mensen van toen

Tuurlijk bevestigd de uitzondering de regel
Maar die mensen zeggen dat ook alleen maar omdat het in 9 van de 10 gevallen wél zo gaat.
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat het wel irritant is, je voelt het op dát moment nu eenmaal zo, en hoe je het over 10 jaar voelt zie je dan wel weer en heb je helemaal geen boodschap aan nog.

Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.

Oh wat Ireth zegt dus

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2007 11:07 schreef Ticootje het volgende:
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.

Zijn vaak ook erg rigide mensen, van die mensen die hun hele leven al uitgestippeld hebben

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2007 11:07 schreef Ticootje het volgende:
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.

Het enige goeie antwoord daarop is dus "10 jaar ouder".

Het is zeker niet raar als je geen kinderwens hebt. Ieder het zijne en iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt, lijkt me duidelijk.

Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.

Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...

beetje meten met twee maten vind ik

_{ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..}

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2007 11:09 schreef Vivi het volgende:

[..]

Zijn vaak ook erg rigide mensen, van die mensen die hun hele leven al uitgestippeld hebben

En vervolgens teleurgesteld zijn dat hun leven dus niet zo verloopt als dat ze hadden gedacht. Ik ben lang geleden gestopt met het plannen van mijn leven over een groot tijdsbestek. Ik plan tot ongeveer 4 weken en dan zie ik wel wat er komt. Je leven hangt aan elkaar van toevalligheden...