Morgen heb/had ik dus een date. Na al 2 keer afgezegd te hebben (zenuwen, dus smoes verzonnen + familieomstandigheden) nu eindel;ijk voorgenomen om sowieso te gaan.
Ik ben met mijn kamer bezig, dus had wat plinten die de brand in moesten.
Netjes alles in kleine stukjes gedaan en een flinke lik brandstof eroverheen.
Eerste keer wou hij niet branden, dus ik nog een poging ondernemen. Ik zou bijna het lucifer aanstrijken, tot ik mijn evenwicht verlies (ik zat er hurkend voor, met genoeg afstand) en lichtjes naar voren val.
Precies op dat moment schiet hij ineens wel in de fik. Vraag me niet hoe, maar ik vermoed dat die krant van de eerste keer toch nog lichtjes brandde.
Resultaat: een lekkere warme bries om mijn oren, die zachtjes mijn haar streelde. En een overweldigende warmte (denk dat mensen zich zo voelen als ze in aanraking komen met God).
Tot dat punt nog geen probleem. Ik kijk echter in de spiegel en dat bevestigde het vermoeden dat ik al had/rook: wenkbrauwen half weg, die dingen die nog dichter bij de ogen zitten half weg en een groot gedeelte voorkant van mijn haar weg.
Leuk gezicht als je het bij iemand anders ziet, maar niet bij jezelf.
Klacht: mensen die niet eens normaal een brandje kunnen maken.
De goeie ouwe tijd is schijt.
Een doos met foto's en de rest is kwijt.
Ik kijk niet om en heb ook geen spijt.
Want leven is streven naar een betere tijd.