Anti Depressie Maatregelen

Dit kan niet in het Depressie - hoe ga je ermee om omdat... .

Anyways. Wat je zelf kunt doen tegen depressie is actief blijven. Dingen blijven doen waar je normaalgesproken voldoening uit zou halen, die je zonder depressie ook leuk zou vinden. Zo krijg je weer wat positieve energie om de negatieve cirkel te doorbreken.

Zorg verder ook voor een regelmatig en duidelijk dagritme, dat kan je ook houvast geven om er doorheen te komen.

Overigens vind ik het een beetje 'simpel' om alle traditionele methoden - therapie en/of medicatie - gelijk af te schrijven, omdat ze voor je moeder niet hielpen. Depressie is niet altijd een teken van zwakte, maar vaak iets lichamelijks. Waarom zou je daar dan niet voor naar een arts gaan? Vooral omdat je moeder ook depressief was, zou het heel goed kunnen dat jouw depressie te maken heeft met een onbalans in chemische stoffen in je lichaam. Dat is goed te behandelen met medicatie. Diabetes los je toch ook niet op door anders te leven? .

Goed en regelmatig eten. Genoeg vitamines (belangrijk) sporten ./ wandelen buiten zijn. Extreme situaties uit de weg gaan.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 15:20 schreef Burdie het volgende:
Overigens vind ik het een beetje 'simpel' om alle traditionele methoden - therapie en/of medicatie - gelijk af te schrijven, omdat ze voor je moeder niet hielpen.

Nou ik heb precies dezelfde conclusie getrokken hoor Zoals ik het bezie hebben de RIAGG's en inrichtingen mijn moeder eerder dieper in de put gebracht, door haar meer en meer te laten geloven dat ze het niet zelf kon en hulp nodig had.

Maar besef wel dat de hulpverlening van nu niet dezelfde is als de hulpverlening van twintig jaar geleden. Er zijn nu veel meer, en veel beter onderzochte, soorten van medicatie en er is steeds meer ruimte voor praktischere therapieen ipv navelstaarderij. RET bijvoorbeeld, en een kennis van me heeft een groep depressievelingen onder behandeling waar hij regelmatig mee gaat hardlopen. Het is godzijdank niet meer overal dat je een weeiig glimlachend, niet al te slim iemand tegenover je krijgt, die zwak is in gesprekstechnieken en volledig afhankelijk van zijn/haar beperkte interpretatievermogen van de DSM IV. Al komt het nog steeds wel voor, helaas en daar is kennelijk nog steeds geen goede controle op.

Toch ben ik ervan overtuigd dat een heleboel mensen er meer gebaat bij zouden zijn om uit de therapiemolen te stappen dan om er jarenlang in te blijven. Dan heb ik het natuurlijk niet over zwaar psychiatrische patienten. Maar over mensen die gewoon niet zo lekker in hun vel zitten, neigen naar depressie, verlegen zijn, vroeger gepest zijn, onzeker zijn, ontevreden zijn met hun lichaam, als kind moeite hadden met de scheiding van hun ouders.....mijn indruk is dat die bij therapie gebaat kunnen zijn als die kort en efficient is (en dan moet je dus het geluk hebben dat je er zo een treft), maar er bepaald niet bij gebaat zijn om jarenlang in de hulpverlening te blijven hangen.

Ik hoor het regelmatig over vrienden: "XXXX heeft weer hulp gezocht". Het is voor velen een soort toevluchtsoord geworden waar je je aanmeldt als het even niet zo lekker gaat. Met een beetje pech kom je er dan nooit achter dat het bij het leven hoort dat het soms even niet zo lekker gaat.

Ik kan me dus wel vinden in de plannen van TS om het grotendeels, of helemaal, zelf te doen. Tenzij het echt erg met je is natuurlijk, dat kan ik niet beoordelen. Tips:
- sport! Samen met anderen lijkt me het beste, maar ik ben zelf ook meer van de individuele duursporten, en die werken ook prima
- niet teveel drinken (de uitvoering hiervan valt mij zwaar)
- genoeg slapen
- vrienden charteren voor weekendjes wandelen: je bent de hele dag in de buitenlucht, je hoofd klaart daar helemaal van op, en omdat je de godganse tijd naast elkaar loopt heb je vanzelf goeie, of hilarische, gesprekken
- iets doen wat je zinnig vindt. Is het niet je werk, dan wel helpen bij een vrijwilligersorganisatie, of een instrument leren bespelen, of een taal leren, of toe werken naar een bepaald conditieniveau o.i.d.

Die dingen helpen iig voor mij, en ik heb al zeker een jaar of zes, zeven geen antidepressivum meer aangeraakt terwijl een lichte neiging tot depressie toch absoluut wel in m'n genen zit.
Succes

niet zo moeilijk:
(ik weet er alles van, ervaringsdeskundige)

Ik weet niet in hoeverre dit alles op jou van toepassing is, maar heel in het algemeen:

- je kunt het niet alleen en het is ook helemaal niet leuk om het alleen te doen. Dus regel vrienden met wie je afspreekt dat je een soort verantwoordelijkheid jegens ze aangaat wat betreft jouw situatie.
Spreek bijvoorbeeld af om iemand elke vrijdag te bellen en eerlijk te vertellen hoe het ging die week.

- wees sowieso niet alleen! zoek andere mensen op. Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn, zeker niet als hij ziek is (depressie is een niet te onderschatten lichamelijke en geestelijke ziekte.)
Maak eetafspraken met vrienden. Heb je geen vrienden waar je te eten mee af kunt spreken, pm mij dan.

- dag/nacht ritme is heel belangrijk: zorg dat je 's avonds niet laat je bed ingaat en 's ochtends niet laat eruitkomt (bv. 0.00-8.00) laat gaan slapen en laat opstaan maakt je depressief, zelfs los van of je geslapen hebt of niet. Dag-nachtritme omkeren is een heel effectieve manier om jezelf eenzaam te maken.

- eet goed en gezond, 3x per dag op vaste tijden. Regelmaat helpt!
Vuistregels: 2000 kcal op een dag als je een vrouw bent, 2500 kcal op een dag als je een man bent. 2 stuks fruit, 2 ons groente. Nog meer fruit en groente = alleen maar beter. Vis is goed! Vermijd teveel ongezond vet (bv frituurvet) en ongezonde suiker (witte suiker.)

- neem (als het praktisch kan) een huisdier. Een dier om voor te zorgen, mee te spelen en misschien mee te knuffelen helpt! als je een hondenmens bent, neem een hond: dan ben je gedwongen om meerdere keren per dag te gaan wandelen en dat is heel goed. En een hond wil ook nog eens 's ochtends vroeg al gaan wandelen

- zoek het licht op, ga naar buiten, doe de gordijnen open, zet de ramen open! Zonlicht is goed voor je, en frisse lucht ook.

- lichaamsbeweging: ga meerdere keren per dag het huis uit, al is het voor onbenullige dingen loop naar de brievenbus, fiets naar de groenteboer..

- werk! een gezond, volwassen mens moet werken. Ik weet niet of je werkt, maar je kunt altijd vrijwilligerswerk doen, er is zoveel! Liefst een beetje lichamelijk werk, waarbij je in contact bent met mensen. Bijvoorbeeld in een winkel of op een boerderij. Je voelt je nuttig, je bent bezig, je krijgt relaties met andere mensen: allemaal goed!

- geen drank, geen drugs, ook geen jointjes, niet gokken, wees heel voorzichtig met seks en ook met slaapmiddelen. Verslavingsgedrag en zelfbeschadigend/verwaarlozend gedrag liggen op de loer en daar zit je niet op te wachten. Dat is een neerwaartse spiraal.

- Sporten is heel goed! als je lichaam leert om zich niet meer depressief te gedragen, komt je geest vanzelf mee. Hardlopen is erg goed, verbetert je lichamelijke conditie. Mocht je last hebben van overgewicht, dan is het helemaal super. Als je de kans hebt, doe het dan niet alleen, maar spreek met iemand af. Dan kun je elkaar helpen volhouden en het is gezelliger.
Heb je geen probleem met je gewicht, zoek dan (heel goed!) een teamsport: overal zijn volleybal/voetbal enz. hobbyclubs waar je voor weinig lid van kunt worden.

- Dwing jezelf je post open te maken, de deur open te doen, je telefoon op te pakken. De enige manier om daar overheen te komen is om het te doen. Of vraag een vriend(in) om het met je te doen!

- Antidepressiva en slaapmedicatie het schijnt soms te kunnen helpen maar op z'n best zie ik het als een klein faciliterend stapje naar genezing (met risico dat je afhankelijk wordt), op z'n slechtst als een nutteloos zoethoudertje. Elk van de andere dingen die hier staan zijn stuk voor stuk zinniger voor je genezing dan medicijnen.

- Zorg voor momenten van stilte, rust, tijd om alleen te zijn en na te denken. Als je gelovig bent kun je bidden. Maar waarom eigenlijk niet als je niet gelovig bent?
Maar los van religieus gedoe, heeft ieder mens momenten van bezinning nodig (en dat is wat anders dan piekeren.) ...ook dat helpt je beter worden.

- heb je een achterliggende administratie, ongeopende post, schulden, geldzorgen? Heel belangrijk om daar niet mee te blijven zitten. Zoek hulp, er is genoeg beschikbaar, bel een willekeurige maatschappelijk werk instantie en ze wijzen je de weg. Er zijn mensen die je dit soort dingen (die een niet te onderschatten zware last op je leggen) uit handen kunnen nemen of je er in elk geval bij kunnen helpen.

- Speel! een oud psychologisch adagium is dat een mens geestelijk gezond is als hij kan "spelen, werken en liefhebben". Dus als je niet meer depressief wilt zijn, ga dan (tegen je zin in) toch spelen! dat kan veel vormen hebben; teamspelen op het trapveldje, gezelschapsspellen aan de keukentafel, kussengevechten, vechten om een stok met de hond in het park enz.

- Ben je creatief? Schilder dan, en schrijf, en zing en dans, en als het even kan, doe dat niet alleen, maar deel het met anderen. Uit hierin je gevoel, blije dingen en rotgevoelens, daar kun je zoveel ont-depressief makende kracht uit halen.

- Leer, lees, studeer: alleen met boeken, of in de vorm van een cursus met anderen (nog beter) over een onderwerp waarin je geinteresseerd bent. Zo ontwikkel je je ook verder op intellectueel vlak en/of in praktische vaardigheden, en verlies je het gevoel dat je stilstaat.
Begin met die gitaarles waar je als kind van 12 over fantaseerde!

- Verzorg jezelf goed van dag tot dag. Douche elke dag, verschoon je beddegoed, was je kleren vaak en draag schone kleren. Verzorg je lichaam, draag een lekker geurtje. Als je jezelf niet dwingt tot dit niveau van zelfrespect, zul je je depressie niet kunnen overwinnen!
Hou ook je huis schoon, doe de afwas, geeft de planten water, veeg de vloer, maak de plee schoon...

Maar de belangrijkste basisvoorwaarde van alles is nog geloof
Als je nergens in gelooft, is het een verloren zaak en heeft het geen zin om eraan te beginnen.

Het hoeft niet veel te zijn, geen groot, religieus systeem oid. Het kan het kleinste sprankje hoop zijn dat je misschien toch een droom uit je kindertijd in vervulling kunt laten gaan, toch iets zult kunnen betekenen voor de mensen om je heen - zelf ben ik het leven van een oude Joodse rabbi, Yeshua, gaan bestuderen. Dat heeft me zo geinspireerd tot het WILLEN leven! In de christelijke wereld staat hij bekend als Jezus, maar die hele wereld en de bijbehorende religie en cultuur heb ik niks mee, ik zie het er helemaal los van. Maar ik las over zijn leven en de dingen die hij de mensen leerde, en vond hoop!


Dit zijn stuk voor stuk dingen die, als je depressief bent, tegennatuurlijk zijn, die je niet wilt, en die in het begin je eerder ROT zullen laten voelen in plaats van fijn. Maar je moet er doorheen. Het is de enige manier om je leven echt ten goede te veranderen. Als je jezelf er voor zet, en resoluut beslist dat je het aan de hand van deze aanwijzingen anders wilt gaan doen, geef jezelf dan iets meer dan een jaar en go for it. You can do it!

Dit is de neerslag van mijn eigen jarenlange verhaal waar ik eindelijk uit aan het komen ben.

Veel van de dingen die ik schrijf lijken misschien simpel, maar neem van mij aan: dit is het recept, en zo werkt het.
En bedenk je, ook voor "zelf-therapie" geldt: THERAPIE IS EEN KEUZE!

[ Bericht 49% gewijzigd door Leef op 20-07-2007 00:12:56 ]

edit.

[ Bericht 96% gewijzigd door Nosh op 19-07-2007 22:46:25 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 15:12 schreef Zoekhetuit het volgende:


Ik wil het dus zelf doen.

ja, dat herken ik wel.
dat wil ik ook altijd, en blijf daar krampachtig aan vast houden.
maar 2 dagen geleden heb ik de touwtjes toch maar uit handen gegeven, en ben begonnen aan anti depressiva.
dat is denk ik een heel verstandige keus geweest.

niet altijd alles zelf willen doen.
dat kan niemand, en dat hoeft ook niemand.
onthoud dat.

Begin bij realistisch nadenken! Weet dat het een depressie is en dat je jezelf niet bent. Je bent ziek en die ziekte is te verhelpen.
Realiseer ook dat als je al zolang rondloopt met dit probleem dat het niet zo makkelijk op te lossen is. Het gaat tijd kosten, misschien nog meer tijd dan de tijd waarin je in een depressie hebt gezeten (of zit). Maar het is mogelijk, hou dat in gedachte!

Probeer dit als gewoontes aan te nemen, en als je een keer terugvalt, gewoon doorgaan, niet opgeven. Dat is een normaal herstelproces.

-Gezond eten.
Regelmatig, en met de juiste stoffen. Neem vooral dingen die goed zijn voor je serotonineontwikkeling (bv. bananen) dat is het stofje dat je blij maakt, wat bij depressieve mensen vaak ver te zoeken is. Op internet kun je zo opzoeken wat het beste dan is voor je.

-Vast slaapritme.
Leef overdag, wanneer er daglicht is. Daglicht maakt ook weer vitamine D aan in je lichaam, en zorgt ervoor dat je je minder vermoeit voelt.
Probeer niet te kort en niet teveel te slapen, en neem vaste tijden aan. Desnoods met (natuurlijke of homeopathische) medicijnen, Melatonine bv.

-Lichamelijk aspect.
Probeer jezelf niet te verwaarlozen. Blijf tanden poetsen en douchen, nieuwe kleding kopen etc. Als je merkt dat het teveel wordt, minimaliseer het dan, maar blijf het doen. Dan kan nl. heel erg schelen in je (negatieve) zelfbeeld. Plus daarbij dat negatieve gedachtes kunnen overslaan naar (echte) lichamelijke pijn, dus het is belangrijk om je lichaam goed te verzorgen want anders kun je extra klachten krijgen.

-Gedachtes goed analyseren en ze omdraaien naar vragen. (Bv.) Ik voel me zwaar kut op dit moment--> Waarom voel ik me zwaar kut op dit moment? Is het logisch dat ik me zo voel, zou ik me zonder depressie ook zo voelen?
Je moet begrijpen dat een depressie een vicieuze cirkel is: (Bv.) Je denkt dat je een saai persoon bent, daardoor begin je je eenzaam te voelen, en zo ga je je anders gedragen. Je gaat anderen mijden en isoleert jezelf. Zo raak je dieper en dieper in je eigen depressie. Probeer die cirkel meteen te verbreken. Als je denkt dat je een saai persoon bent, vraag je dan af, waarom. Of dat wel echt zo is, probeer objectief te bekijken. Niet vanuit jezelf, want dan spreekt de depressie voor je, niet jij.

Dit is een va de belangrijkste punten omdat de depressie hierom draait. Als je de negatieve gedachtegang kan doorbreken of zelfs omkeren naar een positieve, dan ben je al een heel eind. Zo zorg je er namelijk ook voor dat je niet dieper en dieper gaat.

Kijk uit met alcohol en drugs (lijkt me duidelijk, zijn vaak triggers), pik de zonnestralen mee en praat!

En als het echt niet anders kan: acceptatie, zolang je niet suicidaal bent, kan dat. Er zijn veel boeken over geschreven waar je misschien wat aan hebt.

Dit was het zover, ik hoop dat je er iets mee kunt. Succes ermee, en geef niet op er is hoop.

Wat ik in ieder geval weet is dat wordt aangeraden om elke dag in de buitenlucht te zijn, het is heel belangrijk dat je ogen dagelijks daglicht zien, zeker in de wintertijd.

En het is ideaal om dat te combineren met een ander heel belangrijk aspect: sporten/bewegen. Door het sporten maak je endorfine aan en daar ga je je echt beter door voelen. Ook word je van niets doen alleen maar vermoeider, wat een depressief, moe, sloom gevoel versterkt.

Ook is het goed om een bepaalde regelmaat in je leefstructuur te houden, dus normale tijden waarop je opstaat, gaan slapen en (gezond) eet.

Anti-depressiva, kan mits goed ingesteld en de tijd genomen om het juiste middel te vinden, echt een steuntje in de rug zijn, maar daar is een goede begeleiding bij nodig. Ook kan het zo zijn dat klachten eerst verergeren voor je je beter gaat voelen. Hierdoor is het wel nodig dat je echt achter die keuze staat. Misschien zou je dit wel een kans kunnen geven als je deze twijfels bespreekt met je behandelaar? Een goede psychotherapeut luistert naar jouw argumenten en kan hier ook een antwoord op geven of een ander alternatief voorstellen.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 16:01 schreef Étoile het volgende:
Wat ik in ieder geval weet is dat wordt aangeraden om elke dag in de buitenlucht te zijn, het is heel belangrijk dat je ogen dagelijks daglicht zien, zeker in de wintertijd.

En het is ideaal om dat te combineren met een ander heel belangrijk aspect: sporten/bewegen. Door het sporten maak je endorfine aan en daar ga je je echt beter door voelen. Ook word je van niets doen alleen maar vermoeider, wat een depressief, moe, sloom gevoel versterkt.

Ook is het goed om een bepaalde regelmaat in je leefstructuur te houden, dus normale tijden waarop je opstaat, gaan slapen en (gezond) eet.

Anti-depressiva, kan mits goed ingesteld en de tijd genomen om het juiste middel te vinden, echt een steuntje in de rug zijn, maar daar is een goede begeleiding bij nodig. Ook kan het zo zijn dat klachten eerst verergeren voor je je beter gaat voelen. Hierdoor is het wel nodig dat je echt achter die keuze staat. Misschien zou je dit wel een kans kunnen geven als je deze twijfels bespreekt met je behandelaar? Een goede psychotherapeut luistert naar jouw argumenten en kan hier ook een antwoord op geven of een ander alternatief voorstellen.

Precies, anti-depressiva zorgt ervoor dat je gevoelloos wordt. Je voelt je dus niet heel kut, maar ook niet meer opgewekt of blij (de weinige momenten waarop je dat hebt zijn er dan dus helemaal niet meer). Daarom maakt het veel mensen juist suicidaal, omdat je als een robot (kan) voelen. Daar moet je goed mee om kunnen gaan.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 16:18 schreef justshutup het volgende:

[..]

Precies, anti-depressiva zorgt ervoor dat je gevoelloos wordt. Je voelt je dus niet heel kut, maar ook niet meer opgewekt of blij (de weinige momenten waarop je dat hebt zijn er dan dus helemaal niet meer). Daarom maakt het veel mensen juist suicidaal, omdat je als een robot (kan) voelen. Daar moet je goed mee om kunnen gaan.

Ik zit aan de anti-depressiva en je word er niet gevoelloos door. Het zorgt ervoor dat je serotonine heropnamers trager gaan werken, waardoor er meer serotonine in je lijf blijft en je je dus gelukkiger voelt. Het heeft niks te maken met gevoelens uitschakelen.

Dus je post slaat echt op kaas.

please people, antidepressiva
what a waste of time
er zijn zoveel belangrijkere dingen die je kan doen dan 's ochtend en 's avonds na het tandenpoetsen een gaar pilletje in te nemen... maar die vergen wel wat meer lef!!!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 18:41 schreef Leef het volgende:
please people, antidepressiva
what a waste of time
er zijn zoveel belangrijkere dingen die je kan doen dan 's ochtend en 's avonds na het tandenpoetsen een gaar pilletje in te nemen... maar die vergen wel wat meer lef!!!

Zeg je ook tegen diabetici dat ze geen insuline moeten spuiten?
Ik vind het behoorlijk arrogant om te beweren dat het nemen van AD getuigt van een gebrek aan lef.

Vergt verstand en doorzettiingsvermogen...lef is het verkeerde woord

back to topic: sporten, regelmatig vrienden zien ofwel actief blijven. Zodra je merkt dat je je begint te isoleren en/of passief wordt, dan gaat het de verkeerde kant op. Verslavingen zoveel mogelijk vermijden.

Antidpressiva werken, kennelijk, het is wetenschappelijk bewezen.
Nou ja, geweldig zeg, misschien kan het iets helpen.

Maar alle andere dingen die je kunt doen aan depressie en die ik hierboven heb opgeschreven zijn veel waardevoller.
Daar is niks arrogants aan:
Ik heb het bij mezelf en veel mensen in m'n omgeving meegemaakt.

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

En lev is wel degelijk het goede woord: lev betekent moed.

En het is volkomen belachelijk om suikerziekte/insuline te vergelijken met depressie/antidepressiva. Die discussie daar begin ik geeneens aan, denk zelf maar eens na over je achterlijke argument.
Wat gebeurt er als je als depressieve patient geen antidepressiva krijgt (en wel alle gezonde dingen doet die ik eerder heb opgeschreven?)
Wat gebeurt er als je als diabetes patient geen insuline spuit?

[ Bericht 12% gewijzigd door Leef op 19-07-2007 19:56:57 ]

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 19:51 schreef Leef het volgende:
Antidpressiva werken, kennelijk, het is wetenschappelijk bewezen.
Nou ja, geweldig zeg, misschien kan het iets helpen.

Maar alle andere dingen die je kunt doen aan depressie en die ik hierboven heb opgeschreven zijn veel waardevoller.
Daar is niks arrogants aan:
Ik heb het bij mezelf en veel mensen in m'n omgeving meegemaakt.

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

En lev is wel degelijk het goede woord: lev betekent moed.

En het is volkomen belachelijk om suikerziekte/insuline te vergelijken met depressie/antidepressiva. Die discussie begin ik geeneens aan, denk zelf maar eens na over je achterlijke argument.

dat is natuurlijk wel een beetje kort door de bocht.
er zijn mensen die er met geen mogelijkheid meer uit kunnen komen, hoeveel leuke dingen je ook doet.
het kan erg zijn, en dan heb je gewoon een steuntje in de rug nodig.
het is niets meer en niets minder dan een tekort aan een bepaald stofje in je kop, daar kan je niets een doen.
en daar zijn die pillen dan ook voor gemaakt.

jij vindt het kennelijk een zwaktebod om naar pillen te grijpen, maar als iemand al maanden, of jaren alleen maar de donkere kant van het leven kan zien, hoeveel die persoon er ook aan doet, is het een godsgeschenk als iets simpels als een pil je wél uit dat klote gat kan trekken.

dus niet zo dwepen met die praat dat mensen zichzelf altijd zouden moeten kunnen helpen, soms gaat dat nu even eenmaal niet meer.
niet iedereen kan alles zelf.

ohja, een kutexcuus is het al helemaal niet.
zie bovenstaande.

het is WEL meer en WEL minder dan een tekort aan een stofje in je kop! Dat is het hele misverstand!!!

Een groot deel van de medische wereld wil ons dat tegenwoordig wijsmaken, omdat het voor hen ook wel lekker makkelijk is, en geld oplevert en tijd bespaart, maar het is natuurlijk onzin.
Wat ze ermee bereiken is om mensen zichzelf zwak en slachtoffer te laten voelen: gefeliciteerd, zo weet je in elk geval zeker dat ze geen stap verder komen.
En voor jou is het ook een makkelijke verontschuldiging om jezelf niet aan te hoeven pakken!

Het is wel lekker makkelijk om een mens te zien als niets anders dan een chemische fabriek waarin als gevolg van een genetisch probleempje wat misgaat... ontslaat iemand van alle verantwoordelijkheid.
Natuurlijk heb je wel de verantwoordelijkheid om iets te doen! En, positief gezien, de macht om zelf je eigen leven ten goede te veranderen!
Geloof mij MissyMirjam, ik heb het vaak mogen meemaken: je zult zelf wat moeten doen om je uit het gat te trekken. En dat kan je ook! en het begint met hele kleine stapjes, maar het kan.

Medicijnen zijn de slechtste plek om te beginnen. Vriendschap is de beste plek om te beginnen.

Geef jezelf een schop onder je kont, ook al is het maar door een stukje te gaan lopen vandaag! Jij zult het zelf moeten doen.

Zoals jij het voorstelt, is het of depressieve mensen die AD slikken maar een beetje op hun krent blijven zitten wachten tot het beter gaat. Zo is het natuurlijk niet.

Jij zegt het

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 19:51 schreef Leef het volgende:
Antidpressiva werken, kennelijk, het is wetenschappelijk bewezen.
Nou ja, geweldig zeg, misschien kan het iets helpen.

Maar alle andere dingen die je kunt doen aan depressie en die ik hierboven heb opgeschreven zijn veel waardevoller.
Daar is niks arrogants aan:
Ik heb het bij mezelf en veel mensen in m'n omgeving meegemaakt.

Antidepressiva, ik zeg het ronduit, zijn vaak niks meer dan een kut excuus van een patient om verder niks te hoeven ondernemen om zichzelf erbovenop te helpen, en een kut excuus voor een arts om te kunnen zeggen dat hij zijn patient "aan het behandelen is"
Kom op zeg, gasten, handen uit de mouwen en ga wat doen aan die rotziekte! Niks pilletje hier, pilletje daar!

En lev is wel degelijk het goede woord: lev betekent moed.

En het is volkomen belachelijk om suikerziekte/insuline te vergelijken met depressie/antidepressiva. Die discussie daar begin ik geeneens aan, denk zelf maar eens na over je achterlijke argument.
Wat gebeurt er als je als depressieve patient geen antidepressiva krijgt (en wel alle gezonde dingen doet die ik eerder heb opgeschreven?)
Wat gebeurt er als je als diabetes patient geen insuline spuit?

Je hebt echt geen idee waar je over praat he. In veel gevallen kan je inderdaad door het aanpassen van je levensstijl, door een schop onder je kont, etc. uit het dal klimmen waar je even in zit. Maar zo werkt het niet voor iedereen. Het is bewezen dat voor sommige mensen geldt dat hun depressie veroorzaakt wordt door een verstoring van de serotoninehuishouding in het lichaam. Oftewel: je lichaam maakt te weinig serotonine aan, neemt het niet voldoende op, of een andere verstoring. Waarom zou je dan jezelf moeten kwellen door een medicijn die deze verstoring op kan lossen, te weigeren?

Overigens vind ik het ook een beetje kort door de bocht om te zeggen dat er niks ergs gebeurt als een depressieve patiënt geen medicatie krijgt. Er zijn gradaties. En ja, als ik zelf geen medicijnen had gekregen, had ik het waarschijnlijk niet kunnen navertellen. Depressie is net als diabetes een dodelijke ziekte, als je het niet behandelt .

Bovendien is AD echt geen kutexcuus voor mensen die te lui zijn om het op een andere manier te proberen. Ik neem aan dat jij niet depressief bent geweest, want anders had je dit geweten. Sommige dalen zijn zo diep, dat je er niet zelf (meer) uit kunt komen. Als je daar (zoals ik) meer dan acht jaar zonder resultaat hard tegen hebt gevochten, en je merkt dat een pilletje verschil maakt en je ineens wél verder kunt... weet je gewoon dat het geen zwaktebod is. Geen kutexcuus. Sommige mensen hebben dat gewoon nodig. Dat past alleen niet bij iedereen in zijn/haar bekrompen hoofd. Dat blijkt wel weer.

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:07 schreef Leef het volgende:
Jij zegt het

Ja, ik zeg het, ja. Ook met AD is het ongetwijfeld nog hard werken om uit een depressie te komen.

Ik ben helemaal doodziek geworden van websites van Amerikanen die met elkaar discussieren over de beste cocktails van medicijnen en die echt dagen, weken, maandenlang oeverloos op forums discussieren over wat de beste medicijnen combi is om ze niet meer depressief te maken.
Google maar eens op "California rocket fuel" en dat soort onzin. Mensen die echt dertien, vijftien verschillende pillen tegelijk nemen en denken het zo te tunen dat ze op een dag wakker worden en ineens niet meer depressief zijn.. hou toch op
En ondertussen zitten ze maar achter hun computerschermpje..

Je zult er meer voor moeten doen dan pillen slikken. Je KAN er meer voor doen dan pillen slikken, er is een leuker leven voor je dan depressief in bed liggen en pillen slikken en hopen dat het overgaat!

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:03 schreef Leef het volgende:
het is WEL meer en WEL minder dan een tekort aan een stofje in je kop! Dat is het hele misverstand!!!

Een groot deel van de medische wereld wil ons dat tegenwoordig wijsmaken, omdat het voor hen ook wel lekker makkelijk is, en geld oplevert en tijd bespaart, maar het is natuurlijk onzin.
Wat ze ermee bereiken is om mensen zichzelf zwak en slachtoffer te laten voelen: gefeliciteerd, zo weet je in elk geval zeker dat ze geen stap verder komen.
En voor jou is het ook een makkelijke verontschuldiging om jezelf niet aan te hoeven pakken!

Het is wel lekker makkelijk om een mens te zien als niets anders dan een chemische fabriek waarin als gevolg van een genetisch probleempje wat misgaat... ontslaat iemand van alle verantwoordelijkheid.
Natuurlijk heb je wel de verantwoordelijkheid om iets te doen! En, positief gezien, de macht om zelf je eigen leven ten goede te veranderen!
Geloof mij MissyMirjam, ik heb het vaak mogen meemaken: je zult zelf wat moeten doen om je uit het gat te trekken. En dat kan je ook! en het begint met hele kleine stapjes, maar het kan.

Medicijnen zijn de slechtste plek om te beginnen. Vriendschap is de beste plek om te beginnen.

Geef jezelf een schop onder je kont, ook al is het maar door een stukje te gaan lopen vandaag! Jij zult het zelf moeten doen.

Hoi Tom Cruise.

Godsamme zeg. Dus jij veegt voor het gemak maar even alle AD-slikkers op één hoop met een stelletje extremen?

quote:

Op donderdag 19 juli 2007 20:11 schreef Leef het volgende:
Ik ben helemaal doodziek geworden van websites van Amerikanen die met elkaar discussieren over de beste cocktails van medicijnen en die echt dagen, weken, maandenlang oeverloos op forums discussieren over wat de beste medicijnen combi is om ze niet meer depressief te maken.
Google maar eens op "California rocket fuel" en dat soort onzin. Mensen die echt dertien, vijftien verschillende pillen tegelijk nemen en denken het zo te tunen dat ze op een dag wakker worden en ineens niet meer depressief zijn.. hou toch op
En ondertussen zitten ze maar achter hun computerschermpje..

Je zult er meer voor moeten doen dan pillen slikken. Je KAN er meer voor doen dan pillen slikken, er is een leuker leven voor je dan depressief in bed liggen en pillen slikken en hopen dat het overgaat!

Als je met je stomme kop niet weet waarover je praat hou dan je mond man. Een depressie is niet lekker in bed liggen, het is een totale verstoring van je geestelijk evenwicht.

Jij zegt zeker tegen mensen die kanker hebben dat ze niet die rare chemokuur moeten doen maar GEWOON wat meer fruit eten.

tyf op met je huis tuin en keuken psychologie.