Het Grote SSC Napoli topic #4, Na 6 jaar weer thuis

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2007 11:39 schreef MaxPower het volgende:
Leuk, is dat ook online terug te lezen?

quote:

Toekijken hoe de leider het hakgebaar maakt
door Henri van der Steen


Donderdag 9 augustus 2007 - In een ijskoud San Paolo, het stadion van SSC Napoli, zitten op 22 januari 2006 ongeveer 30.000 voetballiefhebbers voor de wedstrijd tegen Lucchese, duel in de Serie C. Tegenvallend bezoek. Let op: derde Italiaanse divisie, der-tig-dui-zend toeschouwers, voor een potje tegen een ploeg van helemaal niks. Want al die ploegen in de Serie C zijn niks.

Napoli is cult, dat moet even gezegd. De voetbalclub is voor de stad het geluk, de zuurstof, het eten en drinken. En het middel om de laagste instincten los te laten. Napoli = rellen.
Chris Lenders, een 26-jarige Limburger (Maasbree) die in Den Bosch studeerde en in Tilburg woonde - en voetbalde, bij Zigo - ging enkele jaren geleden een paar maanden op reis en kwam in Napels terecht. Hij zit er nog.
Lenders ontmoette leeftijdgenoten, die niet geheel toevallig een gezamenlijke passie hadden, nog meer een levensopdracht: Napoli volgen. Lenders ging mee, steeds vaker en schreef er een boek over: La Nostra Unica Fede (Ons Enige Geloof). Het is deze maand uitgekomen.
Op zijn boek is genoeg af te dingen, want het is enigszins amateuristisch in elkaar gezet en niet erg briljant geredigeerd. Maar dat doet er niet toe, want een andere conclusie is van veel groter belang: Lenders kan schrijven! 'Sosa is geen voetballer. Sosa is een stuk hout. Als hij rent lijkt het alsof zijn linkerbeen drie centimeter korter is dan het rechter. Bij iedere aanval stort hij zich in het strafschopgebied in de hoop dat iemand een strakke voorzet tegen zijn hoofd schiet.'

In de inmiddels beroemde traditie van Nick Hornby volgt Lenders zijn club week na week, na het faillissement, via de Serie C en de Serie B tot aan de laatste promotie, afgelopen juni. Voor Noordwest-Europese ogen schetst Lenders een waarlijk angstaanjagend en tegelijk ontroerend beeld van een grote Italiaanse stad die volledig in beslag wordt genomen door corruptie, maffia, armoede, stank, troep, werkeloosheid en de hoop via de plaatselijke voetbalclub aan enig levensgeluk te komen, althans enkele uren verlost te zijn van het meedogenloze leven buiten het stadion.
Twee niet te onderschatten wapens hebben ze, het tuig van de Curva A, een verzameling outlaws die in de slechtste tijden nog altijd achtduizend man groot is. Inclusief een officiële leider, Busiello, een angstaanjagende, kolossale geweldenaar met wie niet te spotten valt. Die twee wapens zijn humor en... geweld.

Beide wapens worden ingezet bij het zingen van liederen en het zenden van boodschappen per spandoek, gericht aan de supporters van de tegenpartij of andere vijanden (Totti, il tuo dolore, il nostro orgasmo: Totti - gehaat speler van Roma - jouw pijn is ons orgasme) of, vaker, aan hun eigen spelers (Meritiamo in piú!: We verdienen meer!).
Onvergetelijk is de scène die Lenders beschrijft wanneer Napoli begin april van dit jaar uit tegen Bologna speelt, de grote concurrent. Twee uur voor de wedstrijd zitten enkele duizenden Napoli-fans op de tribunes, de spelers wandelen monsterend op het veld. Dan pakt de leider van de Curva A, Busiello, zijn megafoon en maant zijn achterban tot stilte. Wat er volgt, is huiveringwekkend. Fragment: 'Dan pakt hij zijn telefoon en toetst een nummer in. Ergens op het veld voelt een Napoli-speler in zijn broekzak. Hij kijkt op het scherm van zijn telefoon. Het is een oproep. Het is Busiello. Via de telefoon draagt Busiello verdediger Giubilato op om zich te melden bij het uitvak. Giubilato klapt zijn telefoon dicht, kijkt verbaasd om zich heen en sjokt met gebogen hoofd en hangende schouders naar het uitvak. Hij stopt bij onze leider.'

'Giubilato luistert. Zijn blik is naar beneden gericht, naar zijn voeten die spelen met een steentje op de sintelbaan. Af en toe knikt hij. Het duurt lang. We kijken ademloos toe hoe Busiello een hakgebaar naar de keel van Giubilato maakt. Dan is het gesprek afgelopen. Onze leider stuurt de Napoli-speler weg. Op het veld roept Giubilato zijn medespelers bij elkaar en brengt de boodschap over. Terwijl de Napoli-spelers aandachtig naar Giubilato luisteren, heffen we de handen in de lucht. Op signaal van Busiello zingen we de spelers toe: Sangue, violenza, per chi non ci respetta!'
'De boodschap van Busiello aan Giubilato is duidelijk. Vandaag willen we bloed, zweet en tranen zien. Anders gaat het mis met de spelers na de wedstrijd. Vreselijk mis.'
Na veertig minuten staat Napoli met 0-3 voor.

Chris Lenders heeft een onthullend, nee onthutsend boek geschreven en moet nu als de wiedeweerga kappen met vakantieaccommodaties regelen voor buitenlanders, waarmee hij de kost verdient.
Opkrassen Chris, prik een andere stad, in een ander land en meng je meteen onder de plaatselijke voetbalbevolking. Elk jaar zo'n boek graag!

- http://www.boekenbent.com
http://www.smook.biz (S.M.O.O.K. is het bedrijfje van Chris Lenders)