In de eerste filmrecensie op
Het Weiland, die van de vorige Harry Potter film, schreef ik:
"Goblet of Fire is met dank aan het bronmateriaal een heel aardige film met een paar positieve alsook negatieve uitschieters, maar het niveau van The Prisoner of Azkaban wordt nergens behaald (dat van de eerste twee films gelukkig ook niet)."
Hier moet ik op terugkomen, de film had bij nader inzien namelijk exact dezelfde problemen als de eerste twee films. Het bronmateriaal - de boeken - werden gebruikt als kleurplaat waarvan de regisseur het slechts nodig vond om alleen de grootste vlakjes in te kleuren, en nog buiten de lijntjes ook. De leuke details die het Potter universum zo fraai maken werden gewoonweg achterwegen gelaten en van een soepele vertelling was geen sprake; slechts van een gehaaste hink-stap-sprong van overdreven spektakelstukken naar geforceerde plotinformatie.
Zo. Maar dan Order of the Phoenix! Eindelijk weer een film (de tweede, na Prisoner of Azkaban) in de serie die de boeken waardig is. Een film die niet alleen maar leent uit de boeken maar ook zo nu en dan eens iets teruggeeft! Een film met sfeer. Een film die wonderbovenwonder aanvoelt als een échte vertelling; niet te gehaast, maar nergens te langzaam. En voor 100% badend in de heerlijke sfeer die de boeken van J.K. Rowling zo kenmerkt. Toegegeven, het boek leent zich van de hele serie misschien ook wel het best voor een film omdat het zo'n duidelijke structuur heeft: Harry worstelt met schuldgevoelens omtrent de dood van Cedric, het eerste slachtoffer van de herrijzenis van Lord Voldemort, en heeft een bijkomend probleem; Voldemort is terug, maar niemand wil hem geloven. Tel daar de bemoeienis van de regering met Hogwarts bij op en het is duidelijk dat Harry diep in de problemen zit en er alles aan moet doen om daar uit te komen. Het is natuurlijk wel íets ingewikkelder dan dat, maar het is een grote lijn die regisseur David Yates prima in het oog houdt.
Niet alleen de manier waarop Yates het verhaal met de juiste tempowisselingen en gevoel voor sfeer vertelt is uistekend (zo neemt hij ruim de tijd voor scènes die misschien niet direct bijdragen aan het plot, maar wel aan het verhaal), ook alle andere elementen zijn nagenoeg perfect uitgevoerd. Zo acteren Harry, Ron en Hermione wéér een beetje beter en zijn nieuwkomers Imelda Staunton als Prof. Umbride en Evanna Lynch als Luna Lovegood even perfect gecast als de rest van de acteurs (iets wat ik de regisseur van deel één en twee Chris Columbus moet nageven: voor casten had hij wél talent). Ook de decors en effecten zijn van een inspirerend niveau en voegen met kleine kwinkslagen leuke nieuwigheidjes toe aan de boeken. Zo zijn de ministry-approved schoolboeken prachtig oubollig vormgegeven en leiden de schilderijen in Hogwarts constant hun eigen eigenzinnige leventjes, geheel in de sfeer van Rowlings vertellingen.
Een paar klein puntjes van kritiek zijn er wel. Voor het eerst voelde een Harry Potter film voor mij iets te kort. De finale, alhoewel in tempo even rap en verrassend als in het boek, had wel iets uitgebreider gemogen. Alhoewel dit gevoel ook verklaard kan worden door een honger naar meer toverspektakel, want een spektakel is het met recht wanneer een groep volwassen tovenaars het eindelijk eens tegen elkaar opneemt. Echter, het meest irritante aspect van Harry Potter and the Order of the Phoenix zit gelukkig alleen in de bioscoopversie, en kan op de dvd gewoon uitgeschakeld worden: de ondertiteling gebaseerd op de de Nederlandse boekvertaling van Wiebe Buddingh. Had iemand deze man kunnen vertellen dat deze boeken ook door nogal wat volwassenen gelezen worden en dat niemand zit te wachten op irritante kindervertalingen als "Klein Zanikem" en "Romeo Wolkenveldt"? Overigens net zo vreemd; waarom draait deze film ook nog in een Nederlandse gesproken versie? De film is bedoeld voor 12 jaar en ouder, op die leeftijd kan je toch onderhand wel ondertitels lezen, niet?
Maargoed, met deze niet terzake doende puntjes terzijde is Harry Potter and the Order of the Phoenix een Potterverfilming zoals het hoort. Spannend, grappig, ontroerend en vol tovenarij en sfeervolle verwikkelingen. Een betere opwarmer voor het verschijnen van het laatste boek volgende week vrijdag had ik mij niet kunnen wensen!
Meer filmrecensies en andere schrijfsels op
www.hetweiland.nl