Je slaat de spijker op zijn kop Cryptodome.
Het straatje zelfkwelling, hoop, onzekerheid, machteloosheid en gevoel speelt een rol hier die ik soms niet wil zien. Natuurlijk ken ik mezelf het beste en weet ik ook zeer goed wat ik voel, maar ik kan haar niet in de kop kijken en zien wat ze echt bedoelt.
Kijk eerlijk is eerlijk, sex = sex en lust speelt daar een giga rol in, daarnaast voelt de genegenheid erg goed aan. Lijkt zo te zijn voor beiden als ik kijk naar haar non-verbale communicatie op dat vlak.
Echter weet ik niet in hoevere ze me aan het lijntje houdt als daar uberhaubt sprake van is en of ze niet alleen de tijd moet/wilt hebben om de situatie te overzien en te merken dat mijn woorden idd echt zijn en geen luchtgrepen om haar weer de mijne te maken. (dat klinkt misschien verkeert, dus ik hoop dat je het snapt).
Wat ik wel weet is dat als zij een ander zou hebben ik daar absoluut aan onderdoor zou gaan in de huidige situatie en daar bedoel ik puur het totale contact mee, dus ook alleen het vriendschappelijke gedeelte.
Ik kan inzien dat ze op relationeel gebied niets meer van me wilt weten en dat ik me daar maar bij neer zal moeten leggen. Ook al spreekt ze non-verbaal andere taal op dat vlak, maar met onzekerhied kan ik niet super lang leven, maar duidelijkheid doet ook veel pijn.
Ik kan zeggen ik stop er helemaal mee uit eigen bescherming, maar dat heb ik al een keer geprobeerd en dat werkte niet echt, want zodra ze weer in de picture was werd rationeel denken overmand door emotie, herrinering en gevoel naar haar toe. Ik kan dat nioet goed uitleggen tot mijn spijt en hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Soms hoor je wel eens de zin,, 'I cant live without her, nor can I live with her' en dat is deels van toepassing hier. Ze blijft in mijn hoofd rondspoken en in mijn hart en ik kom daar maar niet vanaf, zelfs niet tijdens een nieuwe relatie heb ik gemerkt. Wat niet wil zeggen dat ik niet van die ander heb gehouden hoor, maar niet zo intensief als van deze ex.
Kijk opzich kan ik echt wel een lieve meid krijgen, dat is niet het grote probleem. Ik vraag me alleen af wie ik dan voor de gek hou. Mezelf of mijn (potentiele) nieuwe vriendin? En die vraagstelling zou niet moeten mogen in een relatie, dus blijf ik voorlopig nog wel een tijdje single denk ik.
Daarnaast vraag ik me af hoeveel waarde ik moet hechten aan de relatie die ik nu heb met mijn ex. Ze zegt me niet te vertrouwen om een liefdes realtie aan te gaan, maar wil wel vrienden zijn. Dat terwijl ik toch echt van mening ben dat vertrouwen de grondslag is van een goede relatie in welke catagorie dan ook, dus waarom wel het een en niet het ander?
Zo blijf ik gissen, denken en concluderen en daarmee zet ik alleen mezelf steeds meer en meer op de achtergrond, terwijl er tig lieve en leuke meiden rondlopen hier in het land. Ik wou dat ik de tijd kon terugdraaien, want 'she is the one I need, she is the one I want' dat besef ik zelf al tegoed na al die jaren.
Maar het is gewoon 'a little to late' en daarmee zal ik het moeten doen
Het is stom dat je zo van iemand kan (blijven) houden en hoop hebben op een nieuw leven samen, terwijl dat een kans is van 0,0..
Love hurts