quote:
Op woensdag 3 oktober 2007 22:34 schreef vanRillandBath het volgende:Is de titel trouwens niet een beetje raar? Het gaat hier immers om mensen die nooit Indonesiërs geweest zijn.
Ja en nee. Veel van de mensen die na 1950 tot zo eind jaren '60 naar Nederland kwamen, waren spijtoptanten. Dit waren Indische Nederlanders die voor het WNI hadden gekozen, het Indonesische staatsburgerschap bij de overdracht. Dus na 1950 waren het wel Indonesiërs volgens hun paspoort, maar niet volgens hun culturele achtergrond. De meest correcte topictitel hoort te zijn "Waarom zijn Indische Nederlanders wel goed geintegreerd?". Indische Nederlanders worden niet graag Indonesiërs of halve Indonesiërs genoemd, vooral niet als je weet wat daar achterschuilt. Zij die dat wel zo ervaren, hebben vaak te weinig of geen kennis van hun achtergrond. Here's something to school y'all:
Tijdens de bersiap-periode (periode na de onafhankelijkheidsverklaring in 1945) werd het leven van Indische Nederlanders in het jonge Indonesië moeilijk gemaakt door pemuda's. Dit waren Indonesische jongeren die door de Japanse bezetter en het Indonesische leger waren opgehutst om 'voor zichzelf en hun land' op te komen. Ze lieten Indische Nederlanders weten dat ze niet welkom waren in 'hun' Indonesië. En dan druk ik me nog subtiel uit: je moet namelijk denken aan termen als verkrachting, moord en plundering. Nadat de onafhankelijkheid ook door Nederland was erkend, konden Indische Nederlanders ervoor kiezen om in het nieuwe Indonesië te blijven of om te 'repatriëren' naar Nederland. Repatriëren moet je niet al te letterlijk nemen, want veel Indische Nederlanders hadden nog nooit hun vaderland (Nederland) gezien. En omdat Nederland voor hen min of meer een vreemd land was (ook al spraken ze in welke mate dan ook de Nederlandse taal), en ze geboren of gesettled waren in Nederlands Indië en sindsdien Indonesië, kozen ze ervoor om in Indonesië te blijven. Maar ook na de overdracht werd het leven van Indische Nederlanders in Indonesie niet makkelijk gemaakt. Velen verloren hun woningen, landgoed, werk en bedrijven kwamen in handen van Indonesiërs. In Indonesië waren ze niet meer welkom, vooral niet nadat Nederland Nieuw Guinea niet kwijtwilde aan Indonesië. Vanaf dat moment (5 december 1957) waren Indische Nederlanders persona non grata in Indonesië. Indische Nederlanders kregen spijt van hun beslissing in Indonesië te blijven en zagen in Nederland een kans op een nieuw begin.
Vanuit mijn eigen familie zijn we omstreeks 1962 naar Nederland gekomen. Ondanks dat mijn familie vele generaties zich in Indië had gesettled hadden ze geen Nederlandse papieren meer (met dank aan de Japanse bezetting), maar het is ons uiteindelijk gelukt, omdat mijn opa een broer en zus had in Nederland die al vlak na 1945 naar Nederland zijn gekomen. Zij hadden al snel door (vanwege de bersiap) dat je Indonesiërs (en met name Javanen) niet kunt vertrouwen. Doordat wij dus familie al in Nederland hadden wonen konden we alsnog 'repatrieren'. En tja, integratie: EricT, als Molukker weet hij toch vrij veel over Indische Nederlanders, hij had het goed dat het eigenlijk meer assimilering is geworden. Bij integratie behoudt je jouw eigen identiteit, en bij assimilatie verlies je je eigen identiteit (en ga je in de massa op). Helaas geldt dat laatste voor veel Indische Nederlanders. Veel van hun ouders of grootouders (1e en 2e generatie Indische Nederlanders in Nederland) waren te ijverig met het settlen in de Nederlandse samenleving. Zij zagen assimilatie als integratie. In de pensions waar veel Indische families werden opgevangen in het begin, wilden de pensionhouders vaak ook niet hebben dat er 'die vreemde taal' niet werd gesproken, en ook op school moest (vaak met harde hand) Nederlands worden gesproken. Doordat er feitelijk niks voor Indische Nederlanders was om naar terug te keren (er was immers geen Ned. Indië meer), werd er dus door zowel thuis als in de samenleving benadrukt om je aan te passen. Natuurlijk zijn er wel uitzonderingen, zoals Jan Boon/Tjalie Robinson, die de stichting Tong Tong oprichtte en van daaruit het blad Over De Brug/Moesson en de Pasar Malam (Besar) startte. Hij was juist voor het behoud van de Indische identiteit, en gelukkig zijn daar vandaag de dag nog steeds de resultaten van te zien, helaas niet in die getale zoals hij gehoopt had.
Maar goed, het komt erop neer dat het eigenljik niet helemaal klopt om 'ons' Indonesiërs te noemen, maar Indische Nederlanders. Voor ons zit het namelijk zo: Indische Nederlanders vochten, samen met Molukkers voor het Koningshuis (NEDERLAND), Indonesiërs vochten voor hun eigen onafhankelijkheid (voor INDONESIA). Indo is een uitdrukking die van oudsher bij Indische Nederlanders gebruikt, en die Indonesiërs later (na de overdracht) zich eigen hebben gemaakt. Indonesie is afgeleid van Indos Nesos. Het is een Griekse benaming die door een Duitse schrijver in de 19de eeuw werd gegeven aan de Indische archipel. Letterlijk betekent het "Indische eilanden". Kennelijk vonden Soekarno en Hatta dat een mooie naam voor 'hun' eilandenrijk..
"Some of the shows on the network are not my cup of tea... mainly because I don't like huge pieces of sh** in my tea." Aziz on MTV