Het ontwijken-van-megamooie-vrouwen-syndroom (OVMV-syndroom)

Hoi Mijn Lieve MedeFokkertjes,

Hier maar weer een nieuw topic van ThAhaMsterSLaYah a.k.a TheHamsterSlayer.

Achtergronden
Sommige mensen kennen mij hier al omdat ik in het verleden wel eens hier mijn frustraties heb geuit dat ik op mn 23ste nog steeds maagd ben en dat ik nog nooit een Vrouw heb gezoend. Jawel, wel mn moeder en familie uiteraard, maar nog nooit uit verklaring der liefde of geilheid. Dit gegeven maakt mij in principe geen ene bal uit, maar het is wel 1 van de vele redenen dat ik over mezelf begin te twijfelen of ik nu gewoon een dikke vette HOMOFIEL ben of dat ik niet aantrekkelijk ben, of dat vrouwen hier in NL veel te PASSIEF zijn, of dat ik gewoon heel erg fokking VERLEGEN ben, of dat ik TE KLEIN ben (1.64m), of dat het door mijn preutse opvoeding komt (al uit zich dat niet bepaald in mn vriendengroep), of dat ik SPLEETOGEN heb, of dat ik altijd heel serieus ben....etc.

Hoe dan ook, ik heb afgelopen jaar in gedownloade boeken van David DeAngelo gelezen (dat is de Expert als het om vrouwen gaat), om vrouwen te "leren" benaderen. Ook heb ik mezelf geleerd, of eerder gezegd "wijs gemaakt" dat ik schijt moet hebben aan vrouwen, d.w.z. dat ik het idee van vrouwen "hebben" of "neuken" gewoon op de achtergrond moet houden en dat het dan allemaal vanzelf komt....

Probleemstelling
Vanaf vandaag ben ik hierover gaan twijfelen omdat ik een BLOEDMOOIE AZIATISCHE SCHOONHEID zag. Ze had een mooie korte zwarte rok aan, met daaronder supermooie gebruinde benen, en uiteraard een heel knap gezichtje. Ik kreeg geen erectie ofzo, maar van haar hele uitstraling smolt ik gewoon weg en kreeg ik van binnen een heel warm gevoel, het idee dat ik de rest van mn leven met haar wilde delen. Ik weet niet waarom eigenlijk......Maar nu komt het mooie: ik werd er gewoon BANG en verdrietig van..... Ik werd bang en verdrietig omdat ik waarschijnlijk nooit van mijn leven zo'n mooie vrouw zal leren kennen ALS ik mijzelf niet verander kwa persoonlijkheid. Dit is mij namelijk al meerdere keren gebeurd in mijn jeugd. Je weet wel, de zogenaamde puberale verliefdheden die ervoor zorgen dat je heel de wereld met een roze bril gaat zien. Maar in al die jaren heb ik nog nooit het lef gehad om tijdens een schoolfeest haar ten dans (lees: slowen) te vragen. En vice versa ook niet (zou ik dan echt zo lelijk zijn?)
Ik heb het hierbij niet over de "standaard" lekkere vrouwen die je wel eens zou willen batsen. Ik heb het over vrouwen waar je bij de eerste look al meteen een warm gevoel van binnen krijgt. Op zo'n moment ben ik heel kwetsbaar en valt mijn beetje "stoer" zijn in het niets.

Anyway, ik werd dus bang, en kreeg een knalrood hoofd en liep toen hard weg, en ze kwam achter me aan lopen (zelfde route natuurlijk) en ik was gewoon bang dat ze mij zou aanspreken. Maar ik weet echt niet wat ik heb. Ik heb ook de meest verschrikkelijke moeite om zo'n mooie vrouw recht in dr ogen aan te kijken voor langer dan een seconde. Ik denk dat ik ook teveel aan mezelf twijfel, met name mijn geringe lichaamslengte van 1.64m (zij was denk ik 1.70m). Ik weet dat vrijwel iedere vrouw een langere echtenoot wilt, bewust of onbewust. Dit maakt me ook erg onzeker over het benaderen van vrouwen.

Maar nu het probleem waar ik mee zit. Van sommige mensen hoor je dat je jezelf moet accepteren en dat je van jezelf moet leren houden omdat je anders nooit van een vrouw kan gaan houden (m.a.w. zelfverzekerd overkomen). En van de andere partij hoor je weer dat er allemaal trucjes en openingszinnen zijn waarmee je best wel eens wat kan doen.

5 minuten nadat ik van haar wegliep begon ik dus ff goed na te denken wat de effecten hiervan op de lange termijn kunnen zijn. Wil ik straks trouwen met een minder aantrekkelijke vrouw, maar met een hart van goud, of wil ik mijn leven als vrijgezel slijten en af en toe naar de hoeren gaan of een escorte huren om aan mijn behoeften te voldoen, of wil ik EN een goede echtgenote hebben EN die ook nog lekker is. Dilemma's en nog eens dilemma's die mijn leven op dit moment er niet makkelijker op maken. Maar wat mij nog het meest stoort (ja, nog steeds), is de angst dat ik straks 40 jaar ben, en nooit mijn kansen heb gegrepen om eens lekker jong en wild te doen op het gebied van vrouwen, relaties en uiteraard de sex.

Doelstellingen
In het kader van een goede en systematische aanpak heb ik gekozen om een projectmatige aanpak te hanteren. Op dit moment is mijn "verlegenheid" denk ik mijn allergrootste vijand. Het belemmert mij echt al heel mn leven met het benaderen of zelfs maar 1 keer oogcontact maken met de meisjes en vrouwen waar ik vroeger ooit verliefd ben op geweest. Ik vroeg mij daarom af of jullie wat tips voor mij hebben. En of er ook mensen met dit zelfde probleem zitten of zaten en dit hebben opgelost.

Ik probeer dit soort dingen echt van me af te zetten door aan andere belangrijke dingen (zoals studie en werk) te denken. Maar soms zie je weer zo'n eentje, en dan denk ik bij mezelf, waarom ben ik niet geboren als een lange, gespierde en enorme humorvolle vent?

Tot zover mijn frustraties hier op Fok, die ik om de zoveel tijd moet uiten

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:45 schreef swahalla het volgende:
Gewoon denken dat je schijt hebt, blauwtjes lopen.. En nog meer blauwtjes.. Uiteindelijk krijg je die schijt vanzelf wel ... en lukt het!

Dat durf ik ook wel, maar alleen als ik kneiter-lazurus ben. Maar stel je komt zo'n megemooie vrouw tegen midden op straat....wat zou je dan doen? En dan bedoel ik ECHT een vrouw waarop je instant verliefd bent zonder ook meer 1 conversatie gehad te hebben. Ik ervaar dat nog steeds als een zeer pijnlijk moment omdat ik elke keer die kans niet neem, zelfs niet proberen haar aan te spreken. Wat zou je dan moeten zeggen?

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:57 schreef BillGates het volgende:

[..]

Leef jíj je droom?

Ik moest even heel hard lachen om je

Ik hoop van harte dat je hebt genoten van dit leedvermaak, want DAT is het

quote:

Op dinsdag 3 juli 2007 22:58 schreef Perruche het volgende:
heb je dan wel gewoon vriendinnen? Gewoon die ene zonder sex zeg maar? Of ook niet? En hoe ga je dan om met vrouwelijke collegas?

Nee, die heb ik niet. Op de vechtsport-vereniging zijn er alleen mannen, op de technische opleiding die ik doe zijn er alleen mannen (en ook half-mannen), in mijn vriendengroep zijn er alleen mannen, en bij de TNT Post zijn er ook bijna alleen mannen.