Waar zijn ze gebleven?

De bedoeling van dit topic is om BN-ers uit de jaren 80 te noemen die uit de picture zijn verdwenen.

Ik start met Jan Lenferink Presentator van het programma RUR. Voor RUR bleef je thuis. Als je gast was bij RUR telde je mee. Het programma was een idee van Gert Jan Dröge. Kenmerken van Jan Lenferink waren zijn glaasje melk en streepjes overhemden. Je moest erg adrem zijn om de vileine opmerkingen van Lenferink te trotseren.



Bewust uit de publiciteit getreden, contract niet verlengd of aan lager wal geraakt. De redactie van NAP gaat op zoek naar bekende Amsterdammers van weleer. In deze editie: Jan Lenferink.

Jan Lenferinks (57) huis is stijlvol ingericht. In de woonkamer is veel vrije ruimte, er staat een groot bureau en het uitzicht over de Herengracht is prachtig. Ook staan er een paar beelden in de kamer en op de grond staan her en der schilderijen. Naast een goed gevulde boekenkast staan drie schilderijen van Herman Brood op de grond. Jan legt uit waarom ze niet aan de muur hangen: ‘Tegenwoordig heeft elke proleet uit Zoetermeer hiervan een poster aan zijn muur. Bah!’

Vroeger werkte Lenferink bij Het Parool, de VPRO en later voor Veronica. Voor Veronica maakte hij jarenlang het succesvolle RUR (Rechtstreeks uit de richter). Lenferink stond tijdens zijn carrière bekend om zijn goede kledingsmaak. ‘In mijn Parooltijd ging ik, anders dan al die andere slonzige journalisten, altijd in pak naar recepties of bijeenkomsten’, vertelt Lenferink. ‘Zo kreeg ik iedereen te spreken, want die wethouders zagen je dan sneller als één van hen. Ook liep ik nooit met een blocnote; belangrijke zaken schreef ik op in het toilet. Maar je moest ook weer niet te vaak naar de WC gaan, want dan dachten ze natuurlijk dat je aan de coke was.’

Na zijn Parooltijd ging Lenferink werken bij de Televisie. En met succes: RUR was in de jaren tachtig jarenlang een van de best bekeken talkshows van de Nederlandse televisie. Eind jaren negentig maakte RUR een doorstart op SBS6, maar dat was van korte duur; al snel werd het programma van de buis gehaald. Ook maakte Lenferink een nieuwe talkshow: Louter Lenferink, maar ook dit tv-avontuur was geen succes. Lenferink richt zich daarom inmiddels op andere dingen. Lenferink: ‘Tegenwoordig ben ik een zakenman. Ik ben een handel aan het opzetten voor een middeltje tegen schimmelnagels.’ Op het bureau, onder de Sunday Telegraph, liggen inderdaad een paar foto’s van teennagels. Het plan is nog niet compleet. ‘We moeten nog wel een goed bedrijfsplan maken’, verklaart hij,’maar dit wordt echt een commercieel succes.’

Naast de commerciële aspiraties, schrijft Jan veel. Een paar jaar geleden verscheen er van zijn hand een boek over zijn hond Ben: Ben in de Stad. Het werd geen succes. ‘Er zijn niet zoveel boeken verkocht, hoeveel zeg ik niet. Dat kwam door mijn uitgever, zij hebben het gewoon niet goed gepromoot. Ik denk dat ik ze binnenkort maar allemaal opkoop, ik wil niet bij De Slegte komen te liggen. Lenferink wil nu een ander boek schrijven. ‘Ik ga een Tea Table Book schrijven over grote, bekende vrouwen. Met teksten over Madonna en Lady Diana, maar ook over Victoria, the Mitford Girls en Jacky Kennedy. En over Elisabeth, voor haar heb ik echt bewondering. Zij kende vijf talen en ze ging elk jaar met studenten van Oxford in het Latijn in discussie. Daar kan Beatrix nog eens een voorbeeld aan nemen! In mijn boek wil ik over hen vertellen en ook alle verbanden laten zien. Zo zie je dat de Mitford girls, vijf zussen uit de Britse aristocratie, contact hadden met de Marlboro’s, Kennedys en de familie Churchhill. Maar één van de zussen trouwde dan weer, in het bijzijn van Hitler, met een fascist nota bene in het huis van Goebbels. Je ziet dus hoe mooi je iedereen aan elkaar kan linken en dat wil ik spelenderwijs, met prachtige foto’s erbij, gaan doen. Wanneer het boek moet uitkomen is nog niet bekend, maar ik ben bezig met de voorbereidingen.’

En er zijn meer ideeën. Lenferink: ‘Ik wil columns schrijven. Ik heb de HP/de tijd een e-mail gestuurd, maar ze hebben niet gereageerd. Nou dan niet. En het lijkt mij ook wel een goed plan om voor de Jan te schrijven. Dat is nu nog een beetje te braaf, dus ik hoop daar wat aan toe te kunnen voegen. Ik zal ze binnenkort eens een e-mail sturen. Een ander idee van me is om te gaan schrijven voor de gay-krant. Ik heb mijn eigen homoseksualiteit altijd gebruikt om de wereld te ontdekken; daar zou ik graag over willen schrijven.’

Maar blijft het bij plannen alleen? Lenferink denkt van niet. ‘Ik heb goede hoop dat mensen mijn columns willen lezen. En stukken van mijn tea table book probeer ik aan de Elle te verkopen. Zij hebben een goed netwerk, ook buiten Nederland. Als ik daar eenmaal insta, dan komt het vanzelf wel goed!’

Dank je wel

Precies, het loopt niet voor niets storm hier.

Vroeger, lang geleden, presenteerde ze bij Veronica de populaire chartshow Countdown en op de radio onder meer Club Veronica Trend op Radio 1 en een middagprogramma op Radio 3. Ze was eigenlijk de eerste échte vrouwelijke deejay van Nederland, die gezegend was met een natuurlijke spontaniteit. Tot ze er vandoor ging met Clark Datchler van Johnny Hates Jazz en haar fans in Shattered Dreams achterliet.



Simone Walraven

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 19:54 schreef vosss het volgende:
Is John Leddy niet inmiddels overleden?

Is dan langs me heengegaan

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 20:25 schreef Riparius het volgende:

[..]

Nee, hij leeft nog en is ook nog actief als acteur. Is inmiddels 77.

Ik zag hem voor het eerst bij Swiebertje 40 jaar geleden

Dooie lul was het toen al.

En Ruud Terweijden ?

Ja maar dat is weer tien jaar geleden hoor