Deze is altijd leuk:
quote:
Ald bekend - Ut woanskip
Nico en Etsje, dat waren twee minsen,
heel doadgewoan net as de rest.
Se wuden graach trouwe, mar se hadden gien woning
en dêran had ons Etsje geweldig de pest.
Mar op un dag, doe sú it mar weze,
se kregen in arkje, ut was wel niet groat.
Mar ach wat geeft ut, se warren gelukkig,
en nou leit dêr dy ark by ons in 'e sloat.
refrein:
En we hewwe un woanskip en ut leit an 'e Singel.
En we hewwe un arkje, 't is ons ideaal.
En komme jim noch us by ons an 'e Singel.
Kom dan in ons woanskip gerust allemaal.
Mar op een keer sei plotseling Etsje:
"Kiek nou us Nico, hoe dat nou weer komt.
Ik sit hier potdorie met de futen in 't water.
Dur sit un gat as un fúst in 'e romp."
Ut water dat steeg snel en de meubels die dreven,
de kans op ferdinken, die was toen heel groat.
Want gien fan beiden konden se swemme,
se dreven de deur út op un tafelspoat.
refrein
Se trokken dy skuit toen fluch nar de helling,
en daar stopten se heel fakkundich ut lek.
En Etsje ging toen de meubels weer poetsen,
want ut pluche fan de klubkes sach blau fan de drek.
Se leiden niet lang dêr gins an 'e Singel,
toen kwam ur un plysje, soa een met un pet.
En dy sei: "Jim mutte hier fut weze minsen,
jime ontsiere de stad met jim woanskippe-smet."
refrein
Se hewwe dy skuit toen nar de potmarge trokken,
we protesteerden, mar ut gaf ons gien biet.
Want weetst warom, ut is Jan met de pet mar
en dy mutte se hewwe en de groaten just niet.
refrein (2x)