kind van 11 begint met Prozac voor depressie

W t f .. 11 jaar en Prozac? Dan moet ie juist buiten spelen en lol trappen.

zelf geen ervaring, maar ik heb er wel vaker over gehoord. Prozac was de eerste van de moderne anti-depressiva, en daar is dus ook het meeste over bekend, ook over het effect op kinderen. Maar ik kan me voorstellen dat je het heftig vindt. Hoe uit zich bij hem de depressie? Komt het bij jou of bij de vader in de familie voor? Want op deze leeftijd heb je toch vaak te maken met echte fysieke (en vaak erfelijke) aspecten en dan zit er vaak weinig anders op dan medicatie te gebruiken.

Ik hoop voor je dat hij er baat bij heeft en snel opknapt, want het lijkt me afschuwelijk om je kind zo ongelukkig ze zien.

wat vreselijk voor het kind
zo jong en dan al zo'n geschiedenis....
sterkte candy girl.
ik ken alleen een jongen van 8 die het een tijdje kreeg. maar dat was tegen de tics van adhd

quote:

Op maandag 18 juni 2007 17:44 schreef dnn- het volgende:
W t f .. 11 jaar en Prozac? Dan moet ie juist buiten spelen en lol trappen.

Zeg, wat denk jij? Zouden zowel moeder als kind dat niet ook het allerallerallerliefste willen?

Candygirl, ik moet ervan huilen.
Het lijkt me vreselijk om je kind zo ongelukkig te zien en je wrs machteloos te voelen.
Ik hoop van harte dat het aanslaat bij je zoon. In elke geval wél heel fijn dat jij als moeder heel goed doorhebt dat er wat moet gebeuren...
_{Achteraf bezien ben ik als kind ook al depressief geweest. Alleen dacht ik dat dat normaal was, ik wist niet beter... Toen ik op mijn 7e op bed zat te huilen dat ik zo ongelukkig was, zei mijn moeder: "Dan moeten we daar maar eens met papa over praten." Terwijl hij, mijn stiefvader, juist degene was die grotendeels de oorzaak van mijn ongeluk was. Vanaf toen heb ik dus maar mijn mond gehouden.}

Ik heb ook ad geslikt ik was wel iets ouder een jaar of 14 misschien 15. Het heeft mij in combinatie met de therapie heel goed geholpen en gezorgt dat ik nu een stabiel persoon ben. Die niet bang is, niet onzeker, haar mannetje staat en boven al gelukkig is in het leven met man en kind zwanger van de tweede.

Houd er rekening mee dat het een moeilijke tijd zal worden maar dat het wel beter word als de medicijnen werken!

Liefs joyce

Ik heb er geen ervaringen mee candygirl maar ik wilde je toch een hart onder de riem steken. Het is volgens mij afschuwelijk om je kind zo te zien worstelen en ik hoop dat het snel aanslaat. Heel veel sterkte.

Heftig candygirl...
Hopelijk slaat het snel aan, sterkte!

De ad heb ik wel een paar jaar geslikt omdat de eerste remeron niet goed viel ben ik over gestapt op de seroxat wat wel goed ging. Na die jaren gebruiken moest ik wel echt rustig afbouwen. de therapie was de r.e.t en daar heb ik ook erg veel aan gehad
Maar het meeste wat ik fijn vond was dat mijn ouders er altijd voor me waren hoe moeilijk,rot of boos ik ook was.

liefs

Ik heb er ook geen ervaring mee hoewel ik best een zware jeugd heb gehad is een depresie mij gelukkig bespaard gebleven.
Ik wil jou en je zoontje enorm veel sterkte wensen!

Niet doen!
Ik heb als kind ook al depressies gehad (dat weet je pas achteraf, ben nu 38 en toendertijd was je "alleen maar" lastig), maar als iemand mij begreep was dat altijd mijn moeder.. we hebben het er weleens over gehad, en zij heeft dat precies hetzelfde ervaren als ik. Er was iets, maar toen nog erg weinig hulp en info voorhanden. Ik had het een stuk beroerder gehad als zij me niet zo onvoorwaardelijk gesteund had. Met mij kwam het helemaal goed, en met jouw zoon ook, daar moet je in blijven geloven hoor!

Je leest erg betrokken, en een dikke pluim voor jou dat je ZO achter je kind staat!

quote:

Op maandag 18 juni 2007 22:54 schreef candygirl het volgende:

[..]

dat is idd ook heel belangrijk, gelukkig heeft hij een rots vast vertrouwen in mij ,dat vind ik wel heel fijn.
vandaag ook zoiets, hij komt thuis en ik zeg hoi en lach naar hem,en hij zegt, ha tenminste een gezicht waar ik blij van word, die echt blij met mij is!
dan weet je dat je het toch wel goed doet als moeder,want daar ga je op deze manier aan twijfelen

! Dat is toch wel het grootste compliment wat je kunt krijgen candygirl. Ondanks dat hij zich zo kut voelt zulke uitspraken doen!

Ik kan je alleen maar succes wensen. !

daar sluit ik me bij aan. Niet aan jezelf gaan twijfelen. Je klinkt inderdaad als een moeder die heel betrokken is en gewoon het beste voor haar kind wil. Die middelen als Prozac zijn geen wonderpillen, maar bijna wel. Er worden ontzettend goede resultaten mee bereikt, ook bij kinderen. En in de medische wereld wordt ook wel voorspeld dat er in de toekomst steeds meer kinderen die middelen nodig zullen gaan hebben. Enerzijds omdat depressies (vrij dominant) erfelijk zijn en dus steeds meer worden overgedragen, anderzijds depressies nu gewoon veel sneller worden herkend en dus op de goede manier behandeld. Dat heeft met de ouders en de opvoeding niets te maken.

Ik ben pas AD gaan slikken toen ik 23 was, maar had dat al véél eerder kunnen gebruiken. En voor mij was het echt een bevrijding, het gevoel dat ik eindelijk kon ademhalen en weer mezelf kon zijn. Ik hoop dat je zoon ook die ervaring heeft. Jouw onvoorwaardelijke steun zal hem daar ook zeker heel erg veel bij helpen.

(ik voel me een beetje een langspeelplaat, maar ik merk dat het vaak door artsen niet verteld wordt: hou er rekening mee dat de eerste twee weken de klachten erger kunnen worden, dat kan soms best heftig zijn. Niet van schrikken, niet gelijk denken dat het dus niet werkt, het hoort allemaal bij de werking van het middel en het gaat weer voorbij.)

Ik heb het vanaf mijn 18e geslikt, het zou de oplossing zjin voor mij... Toen ik het reeds 3 jaar slikte kwam ik erachter dat ik helemaal in paniek raakte wanneer ik het vergeten was om te slikken, werd ziek en begon te trillen >> ik was gewoon verslaafd!! Gelukkig was ik sterk genoeg om ermee te stoppen (mijn nieuwe huisarts heeft me hierin gesteund) en binnen 6 maanden was ik er helemaal vanaf.

Sommigen zeggen dat ze pas beginnen te leven wanneer ze ermee beginnen, ik ben pas begonnen met leven toen ik ermee gestopt ben. Er zijn alternatieven welke niet zo verslavend zijn...

Ik hoop voor je dat je zoon er baat bij heeft, maar zorg aub ervoor dat het slikken van prozac tijdelijk is, anders loop je het risico om van een zeer gevoelig en emotioneel kind ineens een zombie in huis te hebben.

SSRI's zijn niet verslavend. Je kunt wel onttrekkingsverschijnselen krijgen als je te snel afbouwt, maar er ontstaat geen steeds sterker worden afhankelijkheid zoals bij verslavende middelen. Mensen zijn geneigd die twee dingen wel eens door elkaar te halen. Stoppen met een SSRI heeft dan ook niets te maken met 'sterk zijn en doorzetten', maar gewoon met het feit of je lichaam inmiddels zelf de serotonine-balans goed kan regelen of niet.

Ik denk dat jij iets anders slikte dan een SSRI locutus, misschien een ouder anti-depressivum?

candygirl, er zijn inderdaad vooral over seroxat wat negatieve berichten geweest over gebruik bij jongeren, maar ik denk als je er zelf goed bovenop zit en goede begeleiding hebt dat het op dit moment toch wel de beste keus is. Bij die klinische depressies (en dat zijn de dysthyme bijna altijd) zit er vaak gewoon niets anders op.

Ik slik zelf ook prozac, nu een jaar of 3 denk ik (daarvoor verschillende andere middelen geprobeerd). Wel geprobeerd af te bouwen vorig jaar, maar dat was geen succes. Ik moet zeggen dat ik er echt baat bij heb.
Niet alles is ineens leuk ofzo, maar het geeft wel dat steuntje in de rug wat ik blijkbaar nodig heb. Ben er niet vlakker ofzo van geworden. Alleen mn stemming schommelt minder heftig en dat is heel fijn .

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 16:18 schreef phileine het volgende:
SSRI's zijn niet verslavend. Je kunt wel onttrekkingsverschijnselen krijgen als je te snel afbouwt, maar er ontstaat geen steeds sterker worden afhankelijkheid zoals bij verslavende middelen. Mensen zijn geneigd die twee dingen wel eens door elkaar te halen. Stoppen met een SSRI heeft dan ook niets te maken met 'sterk zijn en doorzetten', maar gewoon met het feit of je lichaam inmiddels zelf de serotonine-balans goed kan regelen of niet.

Ik denk dat jij iets anders slikte dan een SSRI locutus, misschien een ouder anti-depressivum?

candygirl, er zijn inderdaad vooral over seroxat wat negatieve berichten geweest over gebruik bij jongeren, maar ik denk als je er zelf goed bovenop zit en goede begeleiding hebt dat het op dit moment toch wel de beste keus is. Bij die klinische depressies (en dat zijn de dysthyme bijna altijd) zit er vaak gewoon niets anders op.

Ik slikte fluoxetine ookwel prozac genoemd...

Men kan wel zeggen dat het niet verslavend is, maar ik heb het zelf ondervonden, en zie het ook in mijn directe omgeving (meerdere familieleden die het slikken en panisch worden als ze het op een dagje uit niet bij zich hebben) een verslaving is niet alleen een lichamelijke noodzaak voor iets, maar ook geestelijk.

Serotine is niet de enige stof welke van invloed kan zijn op depressies.. zijn meerder stoffen, fluoxtine, serotine zijn daar 2 soorten van, bij de een werkt het een en bij een ander de andere.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 22:22 schreef candygirl het volgende:
fluoxetine dit staat ook als naam op zijn potje, is neem ik aan toch gewoon een andere merk naam van prozac? .

Is de goedkopere variant van prozac maar wel het zelfde hoor.

Hier is het ook erfelijk belast mijn oma en mijn moeder hebben allebei een te kort aan serotenine en zullen nooit zonder medicijnen "normaal" kunnen functioneren. Wat moeilijk is.
Ik denk idd dat je niet verslaafd raakt aan de pillen maar wel echt ziek kan worden omdat als je het niet slikt de serotenine daalt zeg maar en je daar rot door voelt

Ik heb zelf behoorlijke ontwenningsverschijnselen gehad bij de seroxat maar met de juiste begeleiding en informatie weet je dat het niet erg is. Ik kon makkelijk zonder maar mijn licham moest er wel aan wennen.

Het misselijk zijn dat kan idd heel goed komen door de prozac. Ken iemand die het nu aan het vermeerdere is omdat de dosis te laag was. En zij is op het moment ook doodziek en stront misselijk wat meestal behoorlijk lang aanhoud en soms niet meer overgaat. Hopelijk is het bij hem alleen gewenning.

Succes

ja
althans das de merkloze variant ervan
(aldus apotheek.nl)

heb je hier iets aan candygirl? http://www.kenniscentrum-kjp.nl/?id=512

Fluoxetine Capsules/Tabletten [Diverse fabrikanten]
(als hydrochloride)
Capsule 20 mg.
Tablet 20 mg.

Prozac [Eli Lilly Nederland]
(als hydrochloride)
Tablet, (dispergeerbare) 20 mg.

CFH-Advies
Bij de behandeling van een depressie en obsessief compulsieve stoornis geschiedt de keuze van een antidepressivum op basis van de ernst van de aandoening, comorbiditeit, bijwerkingen, de ervaring en de prijs. De werkzaamheid bij milde tot matige depressie is van alle antidepressiva gelijk. Bij ernstige depressie gaat de voorkeur uit naar de TCA's.
De werkzaamheid bij obsessief compulsieve stoornis is van de SSRI’s (fluvoxamine, paroxetine) en van de serotonerge TCA clomipramine vergelijkbaar. Om een grote kans op terugval te voorkomen is een langdurige behandeling nodig, terwijl dit onvoldoende is onderzocht. Geadviseerd wordt de behandeling te stellen onder de verantwoording van een specialist.
De plaats van fluoxetine bij de behandeling van boulimia nervosa is nog onduidelijk. Op korte termijn kan een hoge dosering fluoxetine het aantal eetaanvallen en de braakfrequentie doen afnemen. Gegevens ontbreken over effectiviteit op lange termijn (> 4 maanden); bij staken van de behandeling is er een grote terugval. Bij boulimia nervosa staat in alle gevallen niet-medicamenteuze behandeling (psycho-educatie (voorlichting en opvoeding), psychotherapie) op de voorgrond; in sommige situaties kan het kortdurend worden aangevuld met fluoxetine. Een eventueel ‘extra’ effect met fluoxetine als toevoeging aan een vorm van psychotherapie is echter niet aangetoond.

Eigenschappen
Specifieke serotonineheropnameremmer (SSRI). Het remt de heropname van serotonine in het neuron.

Kinetische gegevens
Resorptie: goed. Tmax = 6–8 uur. Plasma-eiwitbinding: 94–95%. Vd = 20–40 l/kg. Metabolisering: door CYP2D6, deels tot even actief norfluoxetine. Eliminatie: ca. 60% via de nieren. T1/2 = 4–6 dagen, 4–16 dagen (norfluoxetine), bij levercirrose resp. 7 en 12 dagen.

Indicaties
Volwassenen: Depressies in engere zin, vooral die met vitale kenmerken. Obsessieve compulsieve stoornis (OCS). Als adjuvans bij psychotherapie bij boulimia nervosa.

Zwangerschap/Lactatie
Met het gebruik van deze stof tijdens zwangerschap is al veel ervaring. Er zijn tot dusver geen aanwijzingen voor een toegenomen risico op aangeboren afwijkingen. Na gebruik in de laatste zwangerschapsfasen en direct voor de partus zijn bij de pasgeborene reacties gemeld, die kunnen wijzen op serotonerge effecten en ontwenningsverschijnselen.

Fluoxetine gaat over in de moedermelk en kan bij de zuigeling ongunstige reacties geven. Tijdens gebruik geen borstvoeding geven.

Bijwerkingen
Vaak (> 1%): misselijkheid, diarree, dyspepsie, smaakveranderingen, braken, spiertrekkingen, tremor, anorexia, gewichtsverlies, palpitatie, angst, nervositeit, duizeligheid, hoofdpijn, slaapstoornissen, asthenie, concentratiestoornis, abnormale dromen, slapeloosheid, geeuwen, mictieproblemen, impotentie, libidovermindering, vertraagde of afwezige ejaculatie, jeuk, huiduitslag, urticaria, vasodilatatie, rillingen, droge mond, transpireren, wazig zien. Soms (0,1-1%): psychomotore rusteloosheid, ataxie, buccoglossaal syndroom, myoclonus, depersonalisatie, hallucinaties, angst, agitatie, manische reactie, dysfagie, alopecia, verminderde urinelozing, anorgasmie, ecchymosis, mydriasis. Zelden (< 0,1%): priapisme, anafylactische reactie, serotonine syndroom, fotosensibiliteit, op serum gelijkende reacties, angio-oedeem, pulmonale reacties, ontwenningsverschijnselen, vasculitis. Zeer zelden toxische epidermale necrolyse (Lyell-syndroom), hepatitis. Hypoglykemie is gemeld en na staken, hyperglykemie. Paresthesie is gemeld als onthoudingsverschijnsel na staken. Enkele gevallen van hyponatriëmie zijn waargenomen, vooral bij ouderen en bij gebruik van diuretica; dit kan samenhangen met het SIADH.

Interacties
Gelijktijdig gebruik – en gebruik binnen twee weken (irreversibele MAO-remmers), binnen één dag (moclobemide) na behandeling – met MAO-remmers moet worden vermeden om het risico van het 'serotoninesyndroom' met ernstige soms fatale verschijnselen als agitatie, hyperthermie, tremor, rigiditeit, convulsies, wisselend bewustzijn, transpiratie en delirium te vermijden. Gezien de lange halfwaardetijd niet binnen vijf weken na staken van een behandeling met fluoxetine starten met een MAO-remmer; bij chronisch gebruik van fluoxetine of in hoge dosering dit interval eventueel verlengen. Indien (abusievelijk) van deze interactie sprake is, kan oraal cyproheptadine of dantroleen i.v. van nut zijn. Fluoxetine en zijn metaboliet zijn krachtige remmers van CYP2D6 en daarnaast ook van CYP2C19 en CYP3A4 en kunnen de werking beïnvloeden van middelen die via deze enzymen worden omgezet. Bij gelijktijdig gebruik of binnen vijf weken na staken van fluoxetine dienen middelen met een smalle therapeutische breedte die door CYP2D6 worden gemetaboliseerd (flecaïnide, encaïnide, carbamazepine, TCA's) lager worden gedoseerd. Combinatie met anticoagulantia kan leiden tot een verhoogd bloedingsrisico; het INR-niveau dient vaker te worden bepaald. De halfwaardetijd van diazepam kan verlengd zijn. Het kan de plasmaspiegels van tricyclische antidepressiva, carbamazepine, fenytoïne, β-blokkers (als propranolol en metoprolol), alprazolam en trazodon verhogen en daardoor de toxiciteit versterken en het kan de plasmaspiegel van lithium verhogen of verlagen, waardoor dosisaanpassing nodig kan zijn. Gelijktijdig gebruik van 5-HT-agonisten zoals sumatriptan en sint-janskruid (Hypericum perforatum) bevattende preparaten vermijden, omdat de serotonerge werking mogelijk wordt versterkt door SSRI's. Gelijktijdig gebruik van SSRI's met lithium of tryptofaan kan leiden tot een hogere incidentie van bijwerkingen. Combinatie met elektroconvulsieve therapie kan leiden tot verlenging van de insulten. Vanwege de hoge plasma-eiwitbinding moet op theoretische gronden rekening worden gehouden met verdringing uit de eiwitbinding van sterk eiwitgebonden middelen zoals orale anticoagulantia en digitoxine. Bij diabetici kan het de glykemische controle veranderen, waardoor aanpassing van de dosering insuline of oraal antidiabeticum nodig kan zijn.

Waarschuwingen en voorzorgen
Het gebruik kan leiden tot verminderd reactie- en concentratievermogen. Vele dagelijkse bezigheden (bv. autorijden) kunnen daarvan hinder ondervinden. Zelden is bij SSRI's een serotoninesyndroom gemeld; bij een combinatie van symptomen als agitatie, tremoren, myoklonieën en hyperthermie dient men hierop verdacht te zijn. Bij optreden van het 'serotoninesyndroom' en tekenen van 'rash' de medicatie staken. Voorzichtigheid is geboden bij epilepsie, acute hartstoornissen, ECT, lever- en nierfunctiestoornissen. Bij optreden van convulsies of een toename van aanvallen de behandeling staken. Een onderliggende manie kan manifest worden of verergeren; de behandeling dan staken. Om onthoudingsverschijnselen te voorkomen de behandeling staken over een periode van ten minste twee weken. Regelmatige gewichtscontrole wordt aanbevolen bij anorexie. Ter voorkoming van suïcidepogingen dient de patiënt niet over grote hoeveelheden antidepressiva te kunnen beschikken. De werkzaamheid is bij OCS niet vastgesteld op de langere termijn van meer dan 24 weken, en evenmin bij boulimia nervosa op de langere termijn van meer dan drie maanden. Bij suïcidaal gedrag of suïcidale gedachten in de anamnese, evenals bij kinderen en adolescenten en mogelijk ook bij jongvolwassenen (18–29 jaar) is goede vervolging aangewezen vanwege toegenomen risico op suïcidaal gedrag. Bij kinderen en adolescenten is controle op groei en ontwikkeling nodig omdat er onvoldoende gegevens zijn over het effect op groei en op de seksuele, cognitieve en emotionele ontwikkeling. Niet gebruiken bij kinderen en adolescenten (< 18 jaar) vanwege een toegenomen risico van suïcidaal gedrag en vijandigheid, terwijl de werkzaamheid niet voldoende is aangetoond.

Dosering
Depressie: Volwassenen: 20–60 mg per dag; begindosering 20 mg per dag, indien nodig na drie weken verhogen. Bij een goede respons de behandeling voortzetten totdat de patiënt minstens 6 maanden symptoomvrij is.
Obsessieve compulsieve stoornis: Volwassenen: 20–60 mg per dag; begindosering 20 mg per dag, indien nodig na twee weken verhogen. Indien de symptomen na 10 weken niet zijn verbeterd, de behandeling heroverwegen.
Boulimie: volwassenen: 60 mg per dag
Bij verminderde leverfunctie of bij comedicatie met risico van interactie: lager of minder frequent doseren, bijvoorbeeld iedere twee dagen. Ouderen: 20–40 mg per dag, max. 60 mg per dag; extra voorzichtigheid bij dosisverhogingen.
De dosis kan in één keer of verdeeld over meerdere giften worden gegeven.
NB: De tabletten in het geheel innemen met een glas water ōf als orale suspensie door de tablet(ten) in ongeveer 100 ml water uiteen te laten vallen.

Ik vind het frappant te noemen dat er steeds expliciet staat: bij volwassenen

ga je toch twijfelen aan de toepasbaarheid cq effectiviteit bij kinderen

Ik had al zo'n vermoeden:

Niet gebruiken bij kinderen en adolescenten (< 18 jaar) vanwege een toegenomen risico van suïcidaal gedrag en vijandigheid, terwijl de werkzaamheid niet voldoende is aangetoond.

Dit geldt voor alle SSRI's trouwens (paroxetine, citalopram, fluvoxamine etc.)

Heb nog gekeken bij de tricyclische antidepressiva (TCA's), maar daar wordt gebruik bij kinderen ook afgeraden, ofschoon in mindere mate (Toepassing als antidepressivum wordt ontraden bij kinderen jonger dan 12 jaar)

[ Bericht 41% gewijzigd door C21H23NO5 op 19-06-2007 22:59:05 ]

Die berichten zijn er vooral over paroxetine (seroxat), en dat is inderdaad de laatste tijd nogal in het nieuws geweest. Het leek me niet zinvol dat hier te noemen omdat de TS en haar zoon goed begeleid worden en ze er weinig aan heeft als er nu allemaal indianenverhalen over die middelen komen. Het is allemaal al heftig genoeg en het besluit is nu eenmaal genomen en niet zonder reden. Hele goede begeleiding is zeker noodzakelijk, maar die hebben ze ook. Ik weet zeker dat de behandelende artsen ook op de hoogte zijn van die berichten en het dus extra in de gaten houden.

Locutus, fluoxetine is de werkzame stof in prozac, het is geen lichaamseigen stof. Het werkt op een ingewikkelde manier in op het serotonine-gehalte in je hersenen. Net zoals alle andere SSRI's (dat is namelijk de afkorting voor "selective serotonin reuptake inhibitor"). Inmiddels zijn er ook middelen die naast op het serotoninegehalte te werken ook iets met de noradrenaline doen, maar daar is sowieso nog veel te weinig over bekend om op kinderen uit te proberen.

Nogmaals, jij verwart ontrekkingsverschijnselen met verslaving. Daarnaast is het uiteraard zo dat als je bijvoorbeeld prozac slikt tegen paniekaanvallen, die paniekaanvallen terug kunnen komen als je ermee stopt. Maar dat betekent niet dat het verslavend is, dan zou een suikerpatiënt dus ook verslaafd zijn aan insuline (die raakt ook enorm in paniek als hij het niet bij zich heeft). Het is echt heel uitgebreid en goed onderzocht en die middelen zijn echt niet verslavend. Dat je je rot kunt gaan voelen zónder is iets anders, dat geldt voor veel medicijnen, dat is meestal ook waarom je ze slikt

candygirl, die misselijkheid etc hoort inderdaad bij wennen aan het middel. Moet binnen een paar weken over zijn, anders moet hij op iets anders over gaan stappen. Je kunt aan de arts vragen of hij domperidon (motilium) mag gebruiken, dat hielp bij mij toen erg goed om door die eerste weken heen te komen. Verder kan het ook helpen om de pil bijvoorbeeld op een ander tijdstip te nemen, na het eten (zodat de maag niet helemaal leeg is) of met melk.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 22:52 schreef C21H23NO5 het volgende:
Ik had al zo'n vermoeden:

Niet gebruiken bij kinderen en adolescenten (< 18 jaar) vanwege een toegenomen risico van suïcidaal gedrag en vijandigheid, terwijl de werkzaamheid niet voldoende is aangetoond.

Dit geldt voor alle SSRI's trouwens (paroxetine, citalopram, fluvoxamine etc.)

Heb nog gekeken bij de tricyclische antidepressiva (TCA's), maar daar wordt gebruik bij kinderen ook afgeraden, ofschoon in mindere mate (Toepassing als antidepressivum wordt ontraden bij kinderen jonger dan 12 jaar)

Ik vermoed dat ze daarom ook onder begeleiding staan en dus langzaam opbouwen en daarbij volgt hij therapie waar hij in de gaten gehouden word.
En als ik zo zie hoe de band met zijn moeder is (die uit de verhalen echt super vertrouwd is) zal ook zij er boven op zitten en hem in de gaten houden. Want verandering in gedrag merk je snel genoeg in het gedrag zeker als je een goede band hebt en begeleiding.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 23:59 schreef phileine het volgende:
Die berichten zijn er vooral over paroxetine (seroxat), en dat is inderdaad de laatste tijd nogal in het nieuws geweest. Het leek me niet zinvol dat hier te noemen omdat de TS en haar zoon goed begeleid worden en ze er weinig aan heeft als er nu allemaal indianenverhalen over die middelen komen. Het is allemaal al heftig genoeg en het besluit is nu eenmaal genomen en niet zonder reden. Hele goede begeleiding is zeker noodzakelijk, maar die hebben ze ook. Ik weet zeker dat de behandelende artsen ook op de hoogte zijn van die berichten en het dus extra in de gaten houden.

Locutus, fluoxetine is de werkzame stof in prozac, het is geen lichaamseigen stof. Het werkt op een ingewikkelde manier in op het serotonine-gehalte in je hersenen. Net zoals alle andere SSRI's (dat is namelijk de afkorting voor "selective serotonin reuptake inhibitor"). Inmiddels zijn er ook middelen die naast op het serotoninegehalte te werken ook iets met de noradrenaline doen, maar daar is sowieso nog veel te weinig over bekend om op kinderen uit te proberen.

Nogmaals, jij verwart ontrekkingsverschijnselen met verslaving. Daarnaast is het uiteraard zo dat als je bijvoorbeeld prozac slikt tegen paniekaanvallen, die paniekaanvallen terug kunnen komen als je ermee stopt. Maar dat betekent niet dat het verslavend is, dan zou een suikerpatiënt dus ook verslaafd zijn aan insuline (die raakt ook enorm in paniek als hij het niet bij zich heeft). Het is echt heel uitgebreid en goed onderzocht en die middelen zijn echt niet verslavend. Dat je je rot kunt gaan voelen zónder is iets anders, dat geldt voor veel medicijnen, dat is meestal ook waarom je ze slikt

candygirl, die misselijkheid etc hoort inderdaad bij wennen aan het middel. Moet binnen een paar weken over zijn, anders moet hij op iets anders over gaan stappen. Je kunt aan de arts vragen of hij domperidon (motilium) mag gebruiken, dat hielp bij mij toen erg goed om door die eerste weken heen te komen. Verder kan het ook helpen om de pil bijvoorbeeld op een ander tijdstip te nemen, na het eten (zodat de maag niet helemaal leeg is) of met melk.

Wat betreft fluoxetine heb je gelijk, het is geen lichaamseigenstof, heb het opgezocht... raar dat mijn huisarts dit toendertijd wel zo vertelde... weer wat geleerd.

Maar wat betreft de verslaving ben ik het niet met je eens:
++
Verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte of stof niet, of heel moeilijk los kan laten.
&
Onttrekkingsverschijnselen wijzen op het op het bestaan van een zogenaamde lichamelijke afhankelijkheid, dit is een verschijnsel bij lichamelijke verslaving.
++
Onttrekkingsverschijnselen is niet anders dan verslaving hoor.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 11:50 schreef candygirl het volgende:
wat ik trouwens wel graag wil weten, kan een bijwerking ook optreden een half uur na het nemen van het medicijn?

Zo snel neemt het lichaam het niet op, wat wel kan zijn, terminste daar had ik weleens last van is dat het niet goed wordt doorgeslikt waardoor je het gevoel kan krijgen dan je last van maagzuur hebt in je keel...

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 11:50 schreef candygirl het volgende:
wat ik trouwens wel graag wil weten, kan een bijwerking ook optreden een half uur na het nemen van het medicijn?

Ja (afhankelijk van de specifieke bijwerking)

ja hoor, maagklachten etc bijvoorbeeld zeker.

locust in jouw definitie zijn dan álle medicijnen die chronisch gebruikt moeten worden "verslavend" en inderdaad prozac dus ook.

Bij elke verslaving treden ontrekkingsverschijnselen op, maar niet altijd bij onttrekkingsverschijnselen spreek je van een verslaving. (een stoel heeft vier poten, dus alles met vier poten is een stoel...)

Maar goed, ik vind dit hier niet de plek om te discussieren over definities van verslaving, en zeker niet met klok-klepel verhalen over wat er allemaal mis zou kunnen zijn met de behandeling die de zoon van candygirl krijgt.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 08:13 schreef locutus51 het volgende:

[..]

Wat betreft fluoxetine heb je gelijk, het is geen lichaamseigenstof, heb het opgezocht... raar dat mijn huisarts dit toendertijd wel zo vertelde... weer wat geleerd.

Maar wat betreft de verslaving ben ik het niet met je eens:
++
Verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte of stof niet, of heel moeilijk los kan laten.
&
Onttrekkingsverschijnselen wijzen op het op het bestaan van een zogenaamde lichamelijke afhankelijkheid, dit is een verschijnsel bij lichamelijke verslaving.
++
Onttrekkingsverschijnselen is niet anders dan verslaving hoor.

Een van de meest kenmerkende verschijnselen van een verslaving is dat je er steeds meer van nodig hebt om hetzelfde effect te bereiken. Je ziet dit bijvoorbeeld bij alcohol-, gok-, heroïne-, slaapmiddelen- en nicotine- verslaving. Bij AD is dit effect niet aanwezig. Je kunt je afvragen of de desbetreffende personen die verslaafd zijn geworden aan AD, dit niet ook waren geworden als ze een suikerklontje in plaats van het middel gekregen hadden.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 12:13 schreef phileine het volgende:
ja hoor, maagklachten etc bijvoorbeeld zeker.

locust in jouw definitie zijn dan álle medicijnen die chronisch gebruikt moeten worden "verslavend" en inderdaad prozac dus ook.

Bij elke verslaving treden ontrekkingsverschijnselen op, maar niet altijd bij onttrekkingsverschijnselen spreek je van een verslaving. (een stoel heeft vier poten, dus alles met vier poten is een stoel...)

Maar goed, ik vind dit hier niet de plek om te discussieren over definities van verslaving, en zeker niet met klok-klepel verhalen over wat er allemaal mis zou kunnen zijn met de behandeling die de zoon van candygirl krijgt.

De definities maken ook totaal niet uit, het gaat om de perceptie van de persoon die het ervaart. Ik blijf er gewoon bij dat het toedienen van prozac (fluoxetine) aan een kind van 11 niet verantwoord is. Ik hoop dat de controle hierop erg streng is, en dat er gewoon zo snel mogelijk een alternatief gevonden wordt voor de zoon van candygirl....

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 12:32 schreef locutus51 het volgende:
Ik blijf er gewoon bij dat het toedienen van prozac (fluoxetine) aan een kind van 11 niet verantwoord is.

Ik denk dat niemand er in eerste instantie voor kiest zijn/haar kind medicatie toe te dienen. Maar in sommige gevallen is er geen alternatief. En ik neem aan dat de behandelaar van Candygirls zoon deskundig genoeg is om te oordelen of het al dan niet verantwoord is, denk je niet?

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 12:45 schreef candygirl het volgende:

[..]

buiten het feit om of het nu verantwoord is of niet.
over wat voor vorm van strenge controle bedoel je?

Dat er goed wordt gekeken hoe hij erop reageert, zowel lichamelijk als geestelijk. Jijzelf bent voor het geestelijke gedeelte het beste aangewezen omdat jij het verschil zult merken. De huisarts zal toch met regelmaat een lichamelijk controle moeten uitvoeren.

Ik had zelf totaal geen emoties meer, kan in sommige situaties makkelijk zijn, maar dit is niet menselijk. Dus goed kijken hoe erop gereageerd wordt...

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 12:52 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik denk dat niemand er in eerste instantie voor kiest zijn/haar kind medicatie toe te dienen. Maar in sommige gevallen is er geen alternatief. En ik neem aan dat de behandelaar van Candygirls zoon deskundig genoeg is om te oordelen of het al dan niet verantwoord is, denk je niet?

Niemand kiest daarvoor, terminste dat lijkt me... ken gevallen waarbij het als normaal gezien wordt, maar dat terzijde.

Ik hoop het, mijn behandelaar was het duidelijk niet, en pas toen ik een andere huisarts kreeg (verhuizing) is het allemaal anders gegaan, en binnen 6 maanden slikte ik niets meer en heb mijzelf nog nooit zo lekker gevoeld als nu.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 13:00 schreef candygirl het volgende:

[..]

tuurlijk krijgt hij dat, er zijn wekelijkse gesprekken met psygoloog en drie wekelijkse medicijn ,lichamelijke controles van psyather.
Deze heeft ook de medicijnen voor geschreven,de huisarts is nergens aan te pas gekomen omdat dit al een paar jaar speelt.

Dat klinkt allemaal goed candygirl, lijkt me ook voldoende. Hopelijk werkt het en kan ie gauw weer zonder of verder met een alternatief.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 23:59 schreef phileine het volgende:
Die berichten zijn er vooral over paroxetine (seroxat), en dat is inderdaad de laatste tijd nogal in het nieuws geweest. Het leek me niet zinvol dat hier te noemen omdat de TS en haar zoon goed begeleid worden en ze er weinig aan heeft als er nu allemaal indianenverhalen over die middelen komen. Het is allemaal al heftig genoeg en het besluit is nu eenmaal genomen en niet zonder reden. Hele goede begeleiding is zeker noodzakelijk, maar die hebben ze ook. Ik weet zeker dat de behandelende artsen ook op de hoogte zijn van die berichten en het dus extra in de gaten houden.

Ik wilde dat het indianverhalen waren, maar dat zijn ze helaas niet. Het offciele CFH-advies zegt dergelijke middelen niet te gebruiken bij kinderen. Van mijn ignorantie bewust omtrent deze casus zal ik meteen toegeven niet te weten hoe ernstig de desbetreffende depressie is en wat de voorafgaande therapiekeuzes zijn geweest. Ik probeerde louter met alle oprechtheid haar vraag te beantwoorden. En als ze zulke goede begeleiding heeft, waarom komt ze dan nota bene op het FOK-forum voor medische vragen. Ik ben ook geen psychiater natuurlijk, maar als ik wél de de behandelende psychiater was, zou ik het ronduit een belediging vinden als mijn patient of diens familieleden informatie gingen halen op het FOK-forum in plaats van bij mij te komen voor vragen.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 17:53 schreef C21H23NO5 het volgende:
waarom komt ze dan nota bene op het FOK-forum voor medische vragen.

Ze komt toch niet voor medische vragen? In haar OP vraagt Candygirl om ervaringen van anderen. En die vraag vind ik heel begrijpelijk.

quote:

Hij is sinds gister toen ik hem de eerste keer het gegeven heb ziek, misselijk, moe,echt overstuur.
Vraag me af of dat aan de tabletten kan liggen, of weer gewoon ziek.

Op internet is sowiso weinig te vinden van bijwerkingen voor kinderen en bij de apotheek keeg ik alleen de bijsluiter van 20 mg prozac.

fluoxetine dit staat ook als naam op zijn potje, is neem ik aan toch gewoon een andere merk naam van prozac

Ik vind dit vrij medisch, en niet zozeer bedoeld om anderen uit te nodigen om ervaringen te delen. Desalniettemin eindig ik bij dezen mijn participatie in dit topic om niet te verzanden in een welles-nietes discussie over de toepasbaarheid/effectiviteit van SSRI's bij jonge kinderen enerzijds en twijfel aan de integriteit van de behandeling en behandelende artsen anderzijds.

Ik wens de betrokkenen nog veel sterkte voor de toekomst.

specialisten kiezen er wel vaker voor tegen een advies of richtlijn in te gaan, omdat in specifieke gevallen het alternatief gewoon nog slechter is. Een hondsdepressief kind kan vaak óók suicidaal zijn bijvoorbeeld. Die richtlijnen zijn meestal opgesteld voor huisartsen. Imo is een huisarts sowieso niet geschikt om AD voor te schrijven en te begeleiden, en dus al helemáál niet bij een kind.

Overigens ben ik het met je eens dat de TS niet hier moet zijn voor medische informatie, ik heb haar dat ook zelfs per PM laten weten dat ze de informatie die hier wordt gegeven (ja ook die van mezelf ) niet te serieus moet nemen, maar gewoon moet stellen aan de behandelend artsen. Ik reageerde op dat verslavingsverhaal ook meer voor de meelezers en voor het onjuiste beeld dat er al bestaat van AD's.

heb je gevraagd naar iets voor de misselijkheid? Domperidon hielp bij mij indertijd enorm.

moeilijke verhaal candygirl. Ik heb toen ik ooit begon met AD het ook een tijdje verzwegen voor mijn moeder omdat zij er zo ontzettend tegen was en ik daar niet tegen was opgewassen. Pas toen het zoveel beter met me ging kon ik zeggen "dat kwam dus daardoor" en toen werd ze er wel wat positiever over. Maar goed, ik was toen al wat ouder en kon dat zelf besluiten.

In het geval van je ex zou ik er niet over liegen. Als míjn kind opeens met medicatie zou komen aanzetten zou ik direct gaan uitzoeken wat het dan was. Bovendien zet je je kind dan ook in de positie dat hij tegen zijn vader moet gaan liegen en als ik érgens ziedend van werd was het als mijn stiefzoon van zijn moeder tegen ons moest liegen. Bovendien is het gewoon een te belangrijk onderwerp. In hoeverre is hij betrokken bij de behandeling? Zou het helpen als hij (je ex dus) er met de behandelend artsen over sprak?

Moet hij dit weekend al naar zijn vader? Ik denk wel dat het wenselijk zou zijn om eerst even weer wat op te knappen (vooral omdat hij zo misselijk is) voordat hij die confrontatie aan moet gaan. Is er een optie een weekendje te ruilen, of hem een extra weekendje bij jou te houden vanwege ziekte? Dan heb je ondertussen wat meer de tijd om het met je ex te bespreken en uit te leggen. Want ik vind toch echt wel dat je dat moet doen.

Ach, wat zielig...
Goh Candygirl, het raakt me echt.

Heb je zijn vader al gesproken?

nou ja, dat is misschien de beste uitkomst die je kon verwachten. Zolang hij niet gaat tegenwerken kan dat spul zijn werk doen.

Wat zielig dat hij zich nog zo naar voelt. Hij is nu in de tweede week he, dan zal het leed waarschijnlijk binnen een week geleden zijn, maar hij zal zich nu vast doodellendig voelen. Die tweede week is vaak het ergste. Ik hoop echt dat hij snel opknapt en wat lucht gaat krijgen, arm jochie... Jij ook sterkte candygirl.

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 21:15 schreef candygirl het volgende:
ja................
ik vroeg of hij even binnen kwam,en ik vertelde hem dat.
Hij zegt je weet hoe ik denk over tabeltten,en ik vind dat hij het zelf ook schuld is,hij moet gewoon wat harder worden!!!!
ik leg hem us uit dat hij dit echt niet in de hand heeft en dat we iedere week therapie hebben enz, ondertussen dat ik hem dat aan het vertellen ben kijkt hij naar mijn kleding en maakt daar een opmerking over dat er een vlek op zit,
ik werd kwaad en zei hallo ik vertel je iets serieus, jaja zegt hij het zal allemaal wel
ik heb hem wel nog gevraagd om geen discussie hierover aan te gaan met onze zoon en dat zou hij doen.
pffffffffffff

Frustrerend zeg. Maar goed, hij gaat niet in discussie dus.
En wat ontzettend jammer voor je zoon dat zijn vader zo weinig aandacht heeft voor hem.
Gelukkig heeft hij jou!

Hoe is het nu met hem, candygirl?

Candy girl, ik wilde je bij deze even heel veel sterkte wensen. Ik weet uit eigen ervaring (nou ja... achteraf erop terugkijkend dan he...) hoe zwaar het kan zijn voor ouders om een depressief kind te hebben. Ik ben mijn ouders nog steeds dankbaar dat ze toendertijd mij zo duidelijk zijn blijven steunen, dat is zo belangrijk. En ook al heeft ie misschien niet zoveel aan z'n vader, hij heeft jou! _{Ik was overigens 15 toen ik aan de AD ging en mij heeft het feitelijk meer kwaad dan goed gedaan maar op dat moment was het wel de enige optie}

quote:

Op maandag 18 juni 2007 17:57 schreef candygirl het volgende:
[..]

Het zit niet in de familie.
Hij heeft op 5 jarige leeftijd zijn opa voor zijn ogen zien vallen en sterven ( daar gaf hij zichzelf heel lang de schuld van )
In die periode ben ik gaan scheiden van zijn vader, die heeft nog voor veel onrust gezorgd erna, door vernielingen in onze nieuwe woning enz.
In die periode was hij zo kwetsbaar dat hij ook heel veel gepest werd, en dit alles heeft zich steeds weer voort gesleept tot idd nu het niet meer op te brengen is.
Het uit zich in ongecontroleerde driftbuien ,vooral naar kinderen die hem gepest hebben of nog pesten.
Veel slapen, veel lichamelijk klachten, buikpijn,misselijk,hoofpijn, extreem droge huid, veel eten, vaak verdrietig zijn, bijna niemand meer vertrouwen, niet meer geloven in een beter gevoel over zichzelf dat dat terug komt, zelfmoord gedachtes, (als ik zo moet blijven leven wil ik dit niet meer)

Op het bovenstaande wil ik graag ook even reageren. Hoe vreselijk het ook allemaal is, het is wel wel zeer waarschijnlijk dat er aantoonbare redenen zijn voor zijn depressie, en dat is toch eigenlijk goed nieuws. Want dat betekent dat de mogelijkheid bestaat dat hij met goede behandeling en zorg er weer helemaal bovenop kan komen. Ik zelf worstel al mijn halve leven met depressies die nergens vandaan lijken te komen. Ik wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat dat erger is, maar ik had het wel fijn gevonden als ik iets in mijn verleden kon aanwijzen waar ik het aan kon wijten, dan kon ik daar mee aan de slag. Alhoewel ik nu ik dit opschrijf ook wel weer heel erg blij ben dat ik een heel gelukkige jeugd heb gehad. Ach het is natuurlijk ook eigenlijk een beetje kiezen uit twee kwaden

Mmmm... het wordt een beetje een lang verhaal, en ik spreek mezelf ook een beetje tegen zie ik, maar ik bedoel het goed. Ik hoop dat het gauw beter met hem (en jou) gaat!!

Heftig Candygirl. Ik vind het eerder klinken alsof school het niet echt serieus heeft genomen totdat ze zijn schrijfsel onder ogen kregen.
Jij schrijft dat je er niet zo van geschrokken bent, want je wist het wel...

Wat is er verder gebeurd nadat ze hun zorg hadden uitgesproken over je zoon de hele vakantie thuis hebben?
Wat zegt die behandelaar als jij je twijfel uitspreekt of je het wel goed doet?

Als je twijfelt, overleg met de behandelaar, ik heb de indruk dat je het allemaal wel aardig kan inschatten. Maar het lijkt me erg moeilijk!

Sterkte!

School had tot voor kort blijkbaar de ernst van de situatie niet door. Dat is in zoverre jammer, dat de juf mss eerder een intensievere rol had kunnen hebben in de begeleiding van je zoon. Maar feit dat je zoon zich nu pas/ook bij haar heeft uitgelaten over zijn ware gevoelens, moet voor jou geen reden zijn om te gaan twijfelen! Ik denk dat je het zo goed mogelijk doet! Je doet heel erg je best, je kunt het (nog) aan, de behandelaar heeft vertrouwen in jou, je zoon heeft zich uitgesproken over de goede band met je partner (heel fijn!), de medicatie gaat hopelijk vruchten afwerpen....

Ik wens jullie een goede vakantie toe! Je zoon ziet het positief in, doe jij dat dan ook maar.
Nu het zonnetje nog.

quote:

Heftig Candygirl. Ik vind het eerder klinken alsof school het niet echt serieus heeft genomen totdat ze zijn schrijfsel onder ogen kregen.

Dit was ook mijn eerste gedachte. Ik denk dat ze nu uit compensatie zo heftig reageren, dat zie je ook weleens bij (huis)artsen als ze per ongeluk iets een beetje te lang niet serieus hebben genomen.

Voor ons moeilijk te beoordelen via deze weg, maar uit wat je schrijft denk ik dat er geen enkele reden is om aan jezelf te twijfelen. Je zoon voelt zich duidelijk bij jou het veiligste, het prettigste en het meest geliefd en je hebt intens contact met zijn behandelaar. Ik zou vooral afgaan op wat die behandelaar zegt, en als hij denkt dat je zoon bij jou niet goed zit op het moment, dan zou hij daar waarschijnlijk direct iets aan doen.

He, wat rot dat het niet goed gaat en dat ruzies het gevolg zijn. Lijkt me heel moeilijk om als moeder te zien hoe het mis gaat, zeker als je ook ziet dat de aanleiding misschien deels de medicatie is.
Sterkte ermee.

Ach, wat ontzettend jammer dat het niet lekker gaat Candygirl.
Ik hoop van harte dat jullie toch ook leuke en fijne momenten hebben, zodat de vakantie niet helemáál in het water valt.
Over die blauwe plekken, bij mijn medicatie staat dat bij de bijwerkingen. Ik krijg ze dus ook veel. Dacht eigenlijk dat dat onschuldig was, maar ga het nu toch maar even navragen.

zou het helpen als er thuis geprikt wordt?

Goed in de gaten houden dat je zoon niet te depressief wordt candygirl. Mijn vader kreeg zelfmoordneigiing van dit ad.

Ik wil je complimenteren voor je moed, volhouding en je liefde candygirl. Laat school maar lullen. De behandelaar zegt dat je het harstikke goed doet en zij zijn de profenssionals! En niet school .

Heel veel sterkte TS..
Dit soort medicijnen slaat eenmaal niet van de ene op de andere dag aan. Hou vol!!!

quote:

Op maandag 16 juli 2007 12:45 schreef Tinkepink het volgende:
Goed in de gaten houden dat je zoon niet te depressief wordt candygirl. Mijn vader kreeg zelfmoordneigiing van dit ad.

Tink, ik begrijp dat je het goed bedoelt, maar wat hééft candygirl nu aan zo'n opmerking? Dat kind is al jaren veel te depressief en naar de suïcidale kant. De risico's van zelfmoord bij AD-gebruik en vooral bij jongeren zijn bekend, het kind wordt enorm in de gaten gehouden. Wat voegt dit dan nog toe behalve angst aanjagen?

Je zou kunnen proberen dat er thuis geprikt wordt. Dat wordt weleens gedaan (trombosedienst bijvoorbeeld) bij mensen na een operatie bijvoorbeeld. Overleg eens met de HA (of desnoods met de therapeut) hoe je zoiets zou kunnen regelen. Dan is het lijden in ieder geval maar van heel korte duur...

Sjezus candygirl, wat maken ze er een potje van met je zeg. Heb je nog een eigen huisarts of zo iemand waar je een beetje vertrouwen in hebt en om advies kunt vragen? Want ze laten je nu wel heel erg bungelen. Ik vind het ook echt niet kunnen dat hij nog steeds zo misselijk en duizelig is. En sowieso dus op zoek naar een nieuwe kinderarts.

heeft de huisarts geen telefonisch spreekuur of is dat al voorbij? En kun je anders bij de assistente bijvoorbeeld vragen of je even door de huisarts teruggebeld kan worden ivm spoed (en zeg dan ook gewoon dat je radeloos bent en echt niet meer weet wat je moet doen en op deze manier niet met hem het weekend in durft). Ik vind het helemaal niet in orde dat JIJ nu de keuze moet gaan maken om wel of niet te stoppen met prozac, en ik vind het ook niet in orde dat er niets wordt gedaan aan die misselijkheid. Overleg dan vooral even met je huisarts of je dit weekend iets als domperidon aan je zoon mag geven (kun je gewoon zonder recept kopen bij de apotheek, maar overleg wel even met een arts), dat neemt vaak een groot deel van de misselijkheid weg. Hij moet zich toch verdorie wel iets beter gaan voelen, ik zou ook onhandelbaar worden als ik voortdurend misselijk was.

Heb je al aan alternatieve therapie gedacht (bijvoorbeeld creatieve therapie). Dat wil namelijk ook wel eens helpen. Het is gewoon een idee, geen idee of je het al overwogen hebt.
Sterkte!

Nou ja, als die misselijkheid blijft dan zit het er wel dik in dat ze hem gaan laten overstappen op een ander middel. Dat plotselinge stoppen als je op zo'n vrij lage dosis zit zal wel meevallen, maar je kunt daar ook wel weer extra duizelig van worden en dan weet je helemaal niet meer waar het nou van komt.

Maar ga nou in ieder geval even flink zeuren dat je vandaag nog een arts te spreken krijgt (desnoods vanavond via dokterstelefoon) en benoem dan ook echt dat je radeloos bent zodat ze je niet gaan afwimpelen. Sterkte ermee.

Muziektherapie, beeldend therapie, drama therapie, psycho motorische therapie enz.
Zelf studeer ik muziektherapie, vandaar dat ik het aandraag.
Ook ben ik nogal met antroprosofische artsen opgegroeid, dus ik heb ook heel wat van ander soort therapieen meegekregen. Zo ook van Touch For Health. Therapie met chakra's enz...
Bij mij heeft dat zeker geholpen, maar het is wel iets waar je ook in moet geloven...

ja misschien kun je als noodplan een tamboerijn voor hem kopen om het weekend door te komen candygirl

Ok, naja, het was wel serieus bedoeld eigenlijk

jezus candygirl, wat is dat voor kinderarts? ik begrijp er niks van. Er moesten allerlei bloedonderzoeken gedaan worden, en nu ineens niet meer? Ik hoor wel vaker dat artsen beledigd zijn als er iets geregeld wordt buiten hun om, maar daar moet je je niks van aantrekken, zij hebben t de vorige keer verknald met het bloedprikken, hadden zij zich beter voorbereid was het misschien eindelijk eens gelukt. Ik zou inderdaad proberen de huisarts/een huisarts te spreken te krijgen, zodat je misschien iets tegen de misselijkheid kan geven, en misschien kan hij dan ook een verwijzing naar de anesthesist regelen. Maar ik weet zeker dat daar wel een oplossing voor is, maak je daar niet te druk om.

quote:

Op vrijdag 20 juli 2007 15:10 schreef Dupje het volgende:
Ok, naja, het was wel serieus bedoeld eigenlijk

ik zie zelf ook het nut wel in van creatieve of alternatieve therapie maar toch denk ik dat wanneer je in zo'n redelijk acute situatie zit je neit ver zult komen met n knul van 11....misschien wanneer hij zich eens wat beter gaat voelen, dat hij dan daar eens wat mee kan