Oke hier is dan eindelijk mijn casus. Uiteraard á la House
![]()
Een man van 32 jaar presenteert zich bij de huisarts met toenemende klachten van moeheid, koude gevoelens, obstipatie en niet lekker in zijn vel zitten. Aangezien de huisarts een schildklierprobleem vermoedt neem hij labonderzoek af.
TSH: < 0,01 mU/L
T4: 20 nmol/L
fT4: 1,5 pmol/L
Terecht schrikt de huisarts van deze uitslagen aangezien hij en een primaire hypothyreoidie verwachtte. Met de diagnose centrale hypothyreoidie wordt de patient doorverwezen naar de Internist. Deze besluit patient uiteraard te suppleren middels Thyrax en aanvullend onderzoek in te zetten naar de oorzaak van de centrale hypothyreoidie. Deze vindt uiteraard later pas plaats. De patient gaat met een recept voor Thyrax naar huis.
2 Dagen later presenteert patient zich op de SEH. Hij voelt zich zo beroerd. Sinds het gebruik van Thyrax heeft hij last van misselijkheid en braken, zeer vermoeid zijn en duizelingen met opstaan en lopen. Ook klaagt hij over slapte in zijn benen.
Bij lichamelijk onderzoek een pols van 110/min r.a. bij een RR van 80/40 mmHg. Verder lichamelijk onderzoek g.a. Wel valt op dat de patient echt ziek is.
Labonderzoek: Hb, Ht, thrombo's normaal. BSE en CRP ook normaal. Leuco's 18,7 .10^9.
Leverfuncties normaal. Na: 130 mmol/L, K 5,5 mmol/L, creat 100 mmol/L,
Ureum 9 mmol/L.
De schildklierfunctie is dan: TSH: < 0,01 mU/L
T4: 30 nmol/L
fT4: 4 pmol/L
Dan nu de vraag: Het blijkt dat de arts iets heel belangrijks is vergeten in dit diagnostisch proces. Wat is hij vergeten? En wat is er nu met de patient op de SEH aan de hand en hoe komt dat?
Je mag uiteraard terugredeneren. Dus wat is er nu aan de hand? En hoe had dit voorkomen kunnen worden?